Search

Son yıllarda, gelişen yeme içme endüstrisi ile birlikte asidik yiyecek ve içeceklerin üretiminde artış dikkati çekmektedir. Çeşitliliği oldukça fazla olan bu ürünlerin, özellikle çocuklar tarafından daha fazla tüketilmesi, dental erozyonun görülme yaygınlığını ve şiddetini arttırmaktadır. Çalışmamızda, Sivas ilinde yaşayan 7-14 yaş aralığındaki öğrencilerinde dental erozyon yaygınlığının, şiddetinin ve etiyolojik faktörlerinin incelenmesi amaçlanmıştır.Çalışmamız; Sivas il merkezinde bulunan 11 farklı ilkokul ve ortaokulda eğitim-öğretim gören, 7-14 yaş aralığındaki 473 çocuktan oluşmaktadır. Sadece yasal vasilerinden yazılı onam alınan çocukların çalışmaya katılmasına izin verilmiştir. Velilerden onam formu ile birlikte çocuklarının genel sağlık durumu ve sosyodemografik bilgileri içeren anketleri, öğrencilerden ise erozyonun etiyolojik faktörlerinin belirlenebilmesi için içecek ve meyve tüketimi, spor alışkanlıkları ve oral hijyen alışkanlıklarını sorgulayan soruları içeren anket formunu doldurmaları istenmiştir. Öğrencilerin çürük değerleri Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) kriterlerine göre DMFT, DMFS, dft, dfs indeksi, dental plak ve gingival sağlık durumu Sillnes-Löe indeksi, dental erozyon varlığı ise O'Sullivan'ın erozyon indeksi kullanılarak değerlendirilmiştir.Çalışmamızın bulgularına göre dental erozyon prevalansının %21,8 olduğu ve erozyonun süt ve daimi dentisyonda en sık üst çene dişlerinin labial/bukkal yüzeylerinde görüldüğü tespit edilmiştir. Saptanan erozyon skorlarının çoğunluğunun A1(-) olduğu, en sık etkilenen diş dokusunun mine olduğu bulunmuştur.Erozyon ile yaş ilişkisi incelendiğinde, büyük yaş grubunda istatistiksel olarak daha fazla erozyon tespit edilmiştir (p0,05).Diş sert dokularının kronik, ilerleyici ve geri dönüşümsüz kaybı olan dental erozyonun gittikçe artan yaygınlığı nedeniyle; diş hekimleri etiyolojik faktörler hakkında yeterli bilgi sahibi olarak aileler ve çocukları bilgilendirmeli ve riski minimum seviyeye indirmek için bireye yönelik koruyucu önlemler alınması sağlanmalıdır.Anahtar kelimeler: Çocuk Diş Hekimliği, Dental Erozyon, Etiyoloji, O'Sullivan Erozyon İndeksi, Prevalans. In recent years, the increase in the production of acidic food and beverages along with the developing catering industry has attracted attention. These products, which have a large variety, more consumption by children increase the prevalence and severity of dental erosion. The aim of this study was to investigate the prevalence, severity and etiology of dental erosion in 7-14 year old students living in Sivas.Our study; consists of 473 children aged 7-14 who are educated in 11 different primary and secondary schools in Sivas city center. Only children whose written consent was obtained from their legal successor were allowed to participate in the study. Parents were asked to fill out questionnaires containing children's general health status and sociodemographic information with consent form. In order to determine the etiological factors of erosion, students were asked to fill out a questionnaire which included questions about the consumption of beverages and fruits, sports habits and oral hygiene habits. Caries experience of the students were evaluated according to World Health Organization (WHO) criteria by DMFT, DMFS, dft, dfs index, dental plaque and gingival health status by Sillnes-Löe index and presence of dental erosion by using O'Sullivan's erosion index.According to the results of our study, it was determined that the prevalence of dental erosion was 21.8% and erosion was most frequent in the upper teeth in primary and permanent dentition. The score of A1(-) was the most common score, and the most affected tissue of the teeth was enamel tissue.When the relation between erosion and age was examined, statistically more erosion was detected in the older age group (p0.05).Because of the increasing prevalence of dental erosion, chronic, progressive and irreversible loss of dental hard tissues; dentists should informfamilies and children with sufficient knowledge of etiological factors and ensure that preventive measures are taken to minimize the risk the individual.Key Words: Dental Erosion, Etiology, Pediatric Dentistry, Prevelance, O'Sullivan's Erosion Index. 174

Bu çalışmada intrinsik gastrik erozyonu taklit etmek için HCI ile erozyon, ardından abrazyon prosedürü uygulanan dentin örneklerine güncel CAD/CAM bloklar iki ayrı rezin simanla yapıştırılıp bağlantı dayanımının değerlendirilmesi amaçlandı. Çalışma için 180 adet gömülü üçüncü büyük azı dişi her grupta 90 diş olacak şekilde 2 gruba ayrıldı. İlk grupta düz dentin yüzeyleri hazırlandı (kontrol). İkinci grupta düz hazırlanan dentin yüzeylerine erozyon-abrazyon prosedürü uygulandı. Dentin örneklerine pH'sı 2 olan 0.01 M hidroklorik asit 2 dakika süre ile uygulandı ve sonrasında diş fırçası ile abrazyon prosedürü gerçekleştirildi. Bu prosedür 3 kez tekrar edildi. Her iki gruptaki örnekler 6 alt gruba ayrıldı (n=15). Lava Ultimate, Vita Enamic, Vita Suprinity CAD/CAM bloklar sağlam ve eroze dentin yüzeylerine RelyX U200 Automix ve Multilink N rezin simanlarıyla yapıştırıldı (3x3x3 mm). 24 saat 37°C'de nemli ortamda bekletilen örneklere başlık hızı 0.5 mm/dk olan universal test cihazı ile makaslama bağlanma dayanımı testi uygulandı. Kopan örnek yüzeyleri stereo mikroskop ile analiz edildi. Makaslama bağlanma dayanımı verileri (MPa) 3-yönlü ANOVA testi ve Bonferroni düzeltmesi ile analiz edildi. Sağlam dentin eroze dentinden daha yüksek makaslama bağlanma dayanımı gösterdi. Lava Ultimate blok RelyX U200 Automix simanı ile birlikte kullanıldığında istatistiksel olarak anlamlı fark elde edildi. Multilink N, RelyX U200 Automix'den istatistiksel olarak anlamlı olacak şekilde daha yüksek makaslama bağlanma dayanımı gösterdi. Yapıştırma stratejisine bakılmaksızın Vita Suprinity ve Vita Enamic bloklar Lava Ultimate'den daha yüksek makaslama bağlama dayanımı gösterdi. Bloklar arasındaki anlamlı fark sağlam dentin ve Multilink N simanı kullanıldığında elde edildi. Erozyon dentin dokusunda bağlanma dayanımını olumsuz yönde etkiledi. Eroze dentine CAD/CAM materyallerin bağlantısı self-etch rezin siman kullanıldığında self- adeziv rezin simana göre daha başarılı bulundu. Anahtar kelimeler: erozyon, CAD/CAM blok, Lava Ultimate, Vita Enamic, Vita Suprinity, RelyX U200 Automix, Multilink N, makaslama bağlanma dayanımı. The aim of the study is to evaluate shear bond strength of current CAD / CAM blocks to sound and erosive dentine tissues with two different resin cements. For this study, 180 human third molars were divided into two groups of 90 teeth each. In the first group, flat dentin surfaces were prepared (control). In the second group, the erosion-abrasion procedure was applied to the flat dentine surfaces. In order to mimic intrinsic gastric erosion, erosion procedure was performed with HCl. 0.01 M hydrochloric acid pH 2 was applied to dentin samples for 2 minutes and then abrasion procedure was performed with toothbrush. This procedure was repeated 3 times. Specimens in both groups were divided into 6 subgroups (n=15). Lava Ultimate, Vita Enamic, Vita Suprinity CAD / CAM blocks were bonded to sound and eroded dentin surfaces with RelyX U200 Automix and Multilink N resin cements (3x3x3 mm). After 24 hours of storage in %100 relative humidity at 37°C, specimens were subjected to shear bond strength test in a universal testing machine at a crosshead speed of 0.5 mm/min. The sample surfaces were analyzed by stereo microscope. Shear bond strength data (MPa) were analyzed with 3-way ANOVA and Bonferroni correction.The sound dentin showed higher shear bond strength than the eroded dentin. A statistically significant difference was obtained when the Lava Ultimate block was used in combination with the RelyX U200 Automix cement. Multilink N showed statistically significant higher shear bond strength than the RelyX U200 Automix. Regardless of the luting strategy, the Vita Suprinity and Vita Enamic blocks showed higher shear bond strength than Lava Ultimate, a significant difference between the blocks were obtained in the group that used Multilink N resin in sound dentin. Erosion negatively affected the bond strength of CAD/CAM blocks to dentin tissue. The bond strength of CAD / CAM materials to eroded dentine was found to be more successful than self-adhesive resin cement when self-etch resin cement was used.Keywords: erosion, CAD/CAM block, Lava Ultimate, Vita Enamic, Vita Suprinity, RelyX U200 Automix, Multilink N, shear bond strength. 129

Günümüzde beslenme alışkanlıklarının değişmesine bağlı olarak aromalı süt ürünlerinin tüketimindeki artış, bu gıda maddelerinin dişler üzerindeki etkisinin değerlendirilmesini öncelikli hale getirmektedir. Çalışmamızda; ebeveynler tarafından tercih edilen, çocuklar tarafından sık tüketilen ve dolayısıyla Türkiye marketlerinde sıkça karşılaşılan aromalı süt ürünlerinin süt dişi minesi üzerine etkisinin in vitro değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Çalışmada 108 adet çürüksüz insan süt azı dişi kullanıldı ve bu dişler bisküvili peynir, yoğurtlu çilekli içecek, çilekli milkshake, çilekli yoğurt, orman meyveli kefir, muzlu kefir, kola ve kontrol grubu olacak şekilde çalışma gruplarına randomize olarak ayırıldı. Günde 2 defa 5' er dakika olacak şekilde daldırma prosedürleri uygulandı, sonrasında numuneler yapay tükürükte bekletildi. Kontrol grubuna ait numuneler, herhangi bir işlem uygulanmadan sadece yapay tükürükte muhafaza edildi. Deneye 6 ay devam edildi. Başlangıç, 1., 3., 6. ayda mikrosertlik ve ağırlık ölçümleri yapıldı. Geri kalan dişlere ise deneyden önce ve sonra mikro-BT görüntüleme-analizi yapıldı. Elde edilen ağırlık ve sertlik verileri iki yönlü ANOVA ve Bonferroni Düzenlemesi yapılarak değerlendirildi. Mikro-BT analiz verileri Wilcoxon Testi ve Kruskal Wallis Testi ile incelendi. Bisküvili peynirin 1. ay, çilekli milkshakenin 1. ve 3. ay ölçümlerinde diğer gruplara kıyasla minede istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha az sertlik kaybına neden olduğu gözlendi (p

Bu çalışmanın amacı, insan daimi dişleri üzerinde erozyona uğratılmış mine yüzeylerine farklı remineralizasyon ajanları ile tedavisi sonrası uygulanan ortodontik braketlerin bağlanma dayanımlarının incelenmesi ve sonucunda hangi tedavi yönteminin daha etkin olduğunu değerlendirmektir.Bu in vitro çalışma 120 adet küçük azı dişi ile gerçekleştirildi. Çalışma grupları 20 'şer dişin bulunduğu 6 gruba ayrıldı. Bu gruplar flor içerikli APF jeli (Grup F), flor içerikli APF jeli+ Diyod lazer (Grup F+D), CPP-ACP içerikli MI Paste Plus (Grup M), nano-hidroksiapatit içerikli Biorepair Diş macunu (Grup B), hiçbir işleme maruz bırakılmamış sağlam mine yüzeyli negatif kontrol grubu (Grup NK) ve sadece erozyona uğratılmış pozitif kontrol (Grup PK) grubu olacak şekilde belirlendi.Tüm örneklere erozyon remineralizasyon siklusu uygulanmış olup, dişler %1 sitrik asit (pH:2,45) ile erozyona uğratılıp, erozyona uğratılmış dişlere farklı remineralizasyon ajanları ile tedavi yöntemleri uygulandı. Erozyon remineralizasyon siklusuna tabi tutulmuş dişlere uygun koşullarda ve aynı standartlarda ortodontik braketleri yapıştırılıp sonrasında braketler universal test cihazı ile 0,5 mm/dk. hız ile kırılarak braket bağlanma dayanımı değerleri tespit edildi. Çalışma verilerinin istatistiksel analizi için SPSS (Statistical Package for Social Sciences, SPSS for Window 17.0, IBM, USA) paket programı kullanıldı. Çoklu grup karşılaştırmalarda ANOVA testi, Post Hoc (ileri ikili) karşılaştırmalarda Tukey testi kullanıldı. Grup içi çoklu karşılaştırmalarda tekrarlayan ölçümlerde ANOVA, grup içi ikili karşılaştırmalarda bağımlı gruplarda T testi kullanıldı.İstatiksel analizde; gruplar arasında ortodontik braketlerin bağlanma dayanımı değerleri yönünden istatiksel olarak anlamlı fark bulundu (p˂0,001). Grupların erozyon- remineralizasyon siklusu sonrası uygulanan ortodontik braketlerin bağlanma dayanımı değerlerinde yapılan ileriki karşılaştırmalarda Grup M (MI Paste Plus) ve Grup B (Biorepair) arasında fark olmadığı (p=0,375), bunun haricindeki tüm diğer ikili karşılaştırmalarda anlamlı fark olduğu saptandı (p˂0,001). Grupların erozyon remineralizasyon sonrası uygulanan ortodontik braketlerin bağlanma dayanımı değerleri açısından sıralaması ise; Grup NK (Sağlam mine)>Grup B (Biorepair)~Grup M (MI Paste Plus)>Grup F+D (Flor+Diyod Lazer)>Grup F (Flor Grubu)>Grup PK (Erozyonlu Mine) şeklindedir.Sonuç olarak bağlanma dayanımı değerleri incelenerek elde edilen verilere göre mine yüzeyindeki erozyonun remineralizasyon tedavisi açısından ve braketlerin bağlanma dayanımını en etkin arttıran ajan Biorepair (Grup B) olarak belirlenirken, pozitif kontrol grubu (Grup PK) haricinde tüm gruplarda uygulanan remineralizasyon materyallerinin, erozyona uğramış diş yüzeylerinin bağlanma dayanımı değerlerini istatistiksel olarak anlamlı düzeyde arttırdığı belirlendi.Anahtar kelimeler: Mine, erozyon, remineralizasyon, nano-hidroksiapatit, CPP-ACP, bağlanma dayanımı. The aim of this study was to evaluate the shear bond strength of orthodontic brackets which has applied with different remineralization agents on the surface of eroded enamel surfaces on human permanent teeth.This in vitro study was performed with 120 premolars. The study groups were divided into 6 groups each containing 20 teeth. These groups were designated as fluoride containing APF gel (Group F), fluoride containing APF gel + Diode Laser (Group F + D), CPP-ACP containing MI Paste Plus (Group M), nano-hydroxyapatite containing Biorepair Toothpaste (Group B), negative control group (Group NK) was determined by normal untreated enamel surfaces whereas positive control group (Group PK) was determined by eroded enamel surfaces.Erosion remineralization cycle was applied to all samples; eroded with 1% citric acid (pH: 2.45) and treated with different remineralization agents. Orthodontic brackets were bonded to the teeth prepared to erosion remineralization cycle under the same conditions and in the same standards, then brackets were debonded with a universal tester at a speed of 0.5 mm / min and bracket shear bond strength values were determined. Statistical analysis of the data was performed using SPSS (Statistical Package for Social Sciences, SPSS for Windows 17.0, IBM, USA). ANOVA test was used in multiple group comparisons, and Tukey test was used in Post Hoc (forward binary) comparisons. ANOVA was used for repeated measures in the intra-group multiple comparisons, and T-test was used for the groups in the intra-group binary comparisons.In statistical analysis; there was a statistically significant difference between groups in terms of the shear bond strength values of the orthodontic brackets (p˂0,001). There was no statistically significant difference between Group M (MI Paste Plus) and Group B (Biorepair) (p = 0,375) in the comparison of the shear bond strength values of orthodontic brackets applied after erosion- remineralization of the groups and it was found that, there was a significant difference in all other binary comparisons (p˂0,001). The sequence in terms of the shear bond strength values of orthodontic brackets applied after erosion remineralization of the groups were; Group NK (Healty enamel)>Group B (Biorepair)~Group M (MI Paste Plus)>Group F+D (Floride+Diyod Laser)>Group F (Floride Group)>Group PK (Eroded enamel).As a result, according to the data obtained by examining the shear bond strength values and the treatment results of the eroded enamel surfaces, the most effective remineralization agent was found to be Biorepair (Group B). It was determined that remineralization materials applied in all groups except the positive control group (Group PK) increased the shear bond strength values of the eroded tooth surfaces statistically significantly.Keywords: Enamel, erosion, remineralization, nano-hydroxyapatite, CPP-ACP, Shear Bond Strength 136

Bu tez çalışmasının amacı, tek köklü dişlerde preparasyon sonrasında son irrigasyon ajanı olarak farklı konsantrasyonlarda kullanılan fitik asit solüsyonlarının smear tabakasını uzaklaştırılma etkinliğinin, erozyon ve mikrosertlik üzerindeki etkilerinin diğer irrigasyon solüsyonları ile karşılaştırılmasıdır. Tez hipotezimiz, %1'lik ve %0,5 konsantrasyonlarda kullanılan fitik asit solüsyonunun, konvansiyonel %17 EDTA ile karşılaştırıldığında, dentin'in morfolojisini ve yüzey özelliklerini değiştirmeden, eşdeğer veya daha etkili smear uzaklaştırma etkinliğinin olduğunun gösterilmesidir. Bu çalışmada 135 adet tek köklü, apikal gelişimini tamamlamış çekilmiş alt premolar dişleri kullanıldı. Uzunlukları 18 - 20 mm olan dişler kullanıldı. Koronal-apikal uzunlukları benzer olan dişler kullanılarak standardizasyon sağlandı. 135 adet dişten 60 adet diş taramalı elektron mikroskop değerlendirmesi için, geriye kalan 75 adet diş ise mikrosertlik ölçümleri için ayrıldı. Taramalı elektron mikroskop değerlendirmesi için 60 adet diş, her grupta 15 diş olacak şekilde rastgele 4 gruba ayrıldı. Mikrosertlik deneyi için 75 adet diş, her grupta 15 diş olacak şekilde rastgele 5 gruba ayrıldı. Smear tabaka ve erozyon değerlendirmesi, köklerden alınan vertikal kesitlerin, taramalı elektron mikroskobu altında, x 2000 magnifikasyonda, köklerin koronal, orta ve apikal üçlüsünden alınan görüntüler kullanılarak yapıldı. Yapılan tez çalışmasının sonuçlarına göre %1 fitik asit solüsyonu, solüsyonun konsantrasyonu yarı yarıya azaltılsa bile (%0,5 fitik asit), konvansiyonel şelasyon ajanı %17 EDTA'dan smear tabakasını uzaklaştırma kabiliyeti açısından daha etkilidir. Fitik asit solüsyonunun, kök kanal sisteminde meydana getirdiği olumlu ve olumsuz etkilerin daha iyi anlaşılması, kök kanal tedavisinde klinik koşullarda kullanılabilirliğinin değerlendirilmesi için daha fazla in vivo ve in vitro bilimsel çalışmalar yapılması gerekmektedir. The aim of this study is to evaluate and compare the effects of different concentrations of phytic acid on smear layer removal, on root dentine microhardness and erosion. 135 freshly extracted, single-rooted, mandibular second premolar teeth with relatively similar dimensions and lengths were selected for this study. Teeth with an approximate length of 18 – 20 mm were used in this study. All teeth were instrumented with Protaper Universal files, using the crown-down technique up to size 30, 0.06 taper (F3). Between each file, root canals were irrigated with 2 ml, 5% NaOCl using a 30 G needle. After instrumentation, teeth were randomly allocated into two groups; 75 teeth were used for microhardness tests and 60 teeth were used for the evaluation of smear layer and erosion.According to the results of this thesis, 1% phytic acid solution was proved to be more effective than conventional 17% EDTA solution even when the concentration was reduced by 50%. 17% EDTA solution was effective in the removal of the smear layer at the coronal and middle thirds of the root canal. However the solution was not as effective at the apical third of the root canal. 1% phytic acid solution has shown better penetration to the apical third of the root canal removing the smear layer more efficiently when compared with the other experimental groups. To develop a better understanding of the effects of phytic acid solution on the root canal dentine, more research should be carried out. 124

Bu tez çalışmasının amacı, gargara şeklinde kullanılan MMP inhibitörlerinden klorheksidin, flor ve yeşil çay ile siyah çay ve suyun dentin erozyonuna etkisinin değerlendirilmesidir.Gömük 20 yaş dişlerinden hazırlanan 180 adet dentin örneği % 0,1' lik timolde 1 hafta boyunca bekletilip steril edildikten sonra, 1 gün boyunca 5 kere 1 dk. boyunca 5 ml. hazırlanan % 0,3' lük sitrik asit solüsyonunda bekletilmiştir. Yapay eroziv lezyonlar oluşturulan dentin örnekleri önceden ölçülmüş, mikrosertlik değerlerine göre 6 gruba ayrılmış ve 10 gönüllü için özel olarak hazırlanmış 6 maksiller apareye deney süreci geldikçe yerleştirilmiştir (n=3). Deney süreçlerinde eroziv atak oluşturmak için 150 ml'lik kola içeren bardaklara günde 4 kere konulan apareyler, 5 dakika sonunda koladan çıkarılıp tekrar ağıza yerleştirildikten sonra, 1. ve 3. atakları takiben 60 sn. boyunca oda sıcaklığındaki deney solüsyonları ile gargara yapılmıştır. Sonunda, dentin örneklerinin tamamının mikrosertlik verileri ile 60 adedinin AFM ile yüzey pürüzlülüğü ve maksimum derinlik değerleri incelenmiştir. Çalışma verileri, deney grupları arasında yapılan karşılaştırmalarında Kruskal-Wallis testi, grup içi değerlendirmelerde ise Wilcoxon Sign testi kullanılarak incelenmiş, anlamlılık, p≤0.05 düzeyinde değerlendirilmiştir.Elde edilen verilere göre, en fazla mikrosertlik değişimi, su grubunda görülürken, en az mikrosertlik değişimi ise flor grubuna ait örneklerdedir. Klorheksidin ile flor grubunun arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunurken, yeşil ve siyah çaylar klorheksidin grubundan daha az mikrosertlik değişimi göstermiştir. Su grubu ile tüm grupların mikrosertlik değişimi değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmuştur. En fazla yüzey pürüzlülüğü değişimi, yeşil çay grubunda; en az yüzey pürüzlülüğü değişimi ise, klorheksidin grubunda görülmüş, ancak gruplar arasında istatistiksel anlamlılık bulunmamıştır. Benzer şekilde, en fazla maksimum derinlik değeri, su grubunda; en az maksimum derinlik değeri, flor grubunda elde edilmiş ve bu iki değer arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık görülmüştür. Flor, klorheksidin ve yeşil çay gruplarına ait AFM görüntülerinde makromoleküler çökeltiler izlenmiştir. Sonuçlara göre, flor grubunun yüzey analizlerinde klorheksidin ve yeşil çaya göre daha iyi sonuçlar gösterdiği, klorheksidin ile kombine kullanılan flor gargarasının tek başına kullanılan flor gargarası kadar etkili olamadığı ve siyah çayın eroziv demineralizasyon varlığında, yeşil çaya benzer yüzey özellikleri gösterdiği izlenmiştir. The aim of this thesis is to evaluate the effects of the mouth rinse forms of matrix metalloproteinase (MMP) inhibitors, which are chlorhexidine, fluoride and green tea in addition to the effects of black tea and water on dentin erosion in situ. 180 dentin samples were prepared from extracted third molars, and were stored in 0.1% timol for one week for sterilization, and then in a 0.3% citric acid solution for 1 minute 5 times in a single day. The dentin samples with artificial erosive lesions were divided into 6 groups according to the pre-measured micro-hardness values. 60 acrylic palatal appliances were fabricated for 10 volunteers, and 3 specimens were mounted in only one appliance per person (n=3). After a 12-hour lead-in period, the experiment cycles were performed 4 times daily. For erosive cycles, volunteers were instructed to immerse the appliances in a cup containing 150 ml Cola at room temperature for 5 minutes. Immediately after erosion, the volunteers took a sip from Cola, which was followed by reinserting the appliances into the mouth for 60 seconds. 10 ml of the room temperature test solutions were used to rinse by the subjects. The microhardness values of all the samples with microhardness test-machine, while the surface roughness and maximum depth values of only 60 samples were investigated with AFM. The data was analyzed using the Kruskal-Wallis test for the comparison of the experimental groups, and the Wilcoxon Sign test for the intra-group evaluations. The significance was set to 0.05. üThe results of the micro-hardness analysis showed that the least change was shown in the fluoride group whereas water group had the highest change. The difference was significant when compared with water and fluoride groups. Besides, chlorhexidine group showed the second highest scores for changes in micro-hardness and the related scores are statistically different from the fluoride group. When the surface roughness change was evaluated, the lowest change was found in the chlorhexidine group, while the green tea group had the highest change. Although there were numerical differences among groups, there were no statistically significant differences. The results of the maximum depth analysis showed that the lowest depth values were shown in the fluoride group, while the control group had the highest depth values. AFM evaluations showed macromolecular deposits on surfaces of samples belonging fluoride, chlorhexidine and black tea groups. According to the results, fluoride group showed better results than chlorhexidine and green tea in surface analysis, chlorhexidine combined with fluoride mouth-rinses were not as effective as the single usage of fluoride rinses, and the black tea showed similar surface characteristics as green tea in case of erosive demineralisation. 141

Dental erozyon; içsel, dışsal ya da idiyopatik faktörlerden kaynaklanan multifaktöriyel bir süreçtir. Bakteri tutulumu olmadan asit çözünmesiyle diş sert dokularının ilerleyici, geri dönüşü olmayan kaybı olarak tanımlanmaktadır. Modern toplumlarda değişen alışkanlıklar; özellikle çocuklarda ve ergenlerde, diş erozyon insidansında artışa neden olmaktadır. Ayrıca akut veya kronik hastalıklar için uzun vadede kullanılan ve ağız boşluğunda uzun süreli bulunan ilaçlar sebebiyle de dental erozyon potansiyel bir sorun haline gelmektedir. Çalışmamızda son yıllarda akut veya kronik hastalıklı çocukların oral ilaç kullanımlarının artmasından dolayı, sık reçete edilen pediatrik ilaçların daimi diş minesi mikro sertliği üzerine etkisinin in vitro değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Çalışmada, çürüksüz, sağlıklı yeni çekilmiş 48 tane daimi molar diş ve farklı etken maddeli 11 ilaç kullanıldı. Örnekler 12 akril blok ve her bir akril blokta kullanılan 7 diş mine örneği olacak şekilde düzenlendi. Fazla olan 1 akril blok kontrol grubu olarak belirlendi ve distile suya batırıldı. Kullanılan ilaçların pH, Titre Edilebilir Asidite ve Tamponlama Kapasiteleri daldırma döngülerinden önce ölçüldü. Daldırma döngüleri günde 3 kere 1 dakika olacak şekilde uygulandı. Hazırlanan numulerin ölçümleri 0., daldırma döngüleri sonrası 7. ve 14. günlerde tekrarlandı. Mikrosertlik ölçümü Vickers sertlik cihazı kullanılarak yapıldı. Tekrarlayan Ölçümlerde Varyans Analizi, ikili karşılaştırmalar Bonferroni testi ve üç veya daha fazla bağımsız grubun ölçümsel verilerinin karşılaştırılmasında One-way ANOVA testi kullanıldı. Prednizolon dışında tüm ilaçlar, örnekler üzerinde bazal ölçüme kıyasla 7. ve 14. günlerde mikrosertlik değerlerinde istatiksel olarak anlamlı bir azalma meydana getirdi (p

Bu in vitro çalışmada, flor salan iki farklı yüzey örtücü materyalin makaslama bağlanma dayanımlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. 105 adet çekilmiş çürüksüz insan üst premolar dişi 3 gruba rastgele ayrıldı (n=35). Deney grupları şu şekilde oluşturuldu; Grup 1: Braketin yapıştırılacağı yüzeye herhangi bir flor salan yüzey örtücü uygulanmayan kontrol grubu, Grup 2: Braketin yapıştırılacağı yüzeye Opal Seal™ (Opal Orthodontics, South Jordan, Utah, USA) uygulanan grup, Grup 3: Braketin yapıştırılacağı yüzeye Pro Seal™ (Reliance Orthodontic Products, Itasca, IL, USA) uygulanan grup. Tüm örnekler %37'lik ortofosforik asitle (Panora 200,Imicryl Diş Malzemeleri, Konya, Türkiye) pürüzlendirildikten sonra, Grup 1'e Transbond™ XT primer (3M Unitek, Monrovia, CA, USA) uygulandı. Grup 2'ye Opal Seal™ ve Grup 3'e Pro Seal™ uygulandı. Üretici firmaların önerilerine tekabül eden sürelerde Valo Cordless ışık cihazı (Ultradent, South Jordan, Utah, USA) ile ışıklanarak polimerizasyonu sağlandı. Braketler (0.018 inç Master Series, American Orthodontics, Sheboygan, Wisconsin, USA), Transbond™ XT (3M Unitek, Monvoria, CA, USA) ile doğru pozisyonda yapıştırıldı. Tüm örnekler 37ºC'de distile suda 24 saat süreyle bekletildi. Daha sonra 5ºC ve 55ºC su banyoları arasında 5000 döngülük termal siklus işlemine tabi tutuldu. Örneklere, universal test cihazıyla braket ile diş arayüzünden 0.5 mm/dak hızla makaslama kuvveti uygulandı ve stereomikroskop ile Adhesive Remnant Index (ARI) değerlendirildi. Bağlanma dayanımı testi bulguları Shapiro-Wilk, Levene ve tek yönlü ANOVA varyans analizi testleri ile değerlendirildi. Gruplar arasında bağlanma dayanımı açısından istatistiksel olarak fark bulunmadı (p>0.05). Adhesive Remnant Index (ARI) bulguları Kruskal-Wallis ve Mann-Whitney U testleri ile değerlendirildi ve sonucunda Grup 1 ve Grup 3'ün birbirinden farklı (p0.05). The aim of this in vitro study was to evaluate shear bond strength of two different fluoride releasing sealent materials. 105 extracted, noncaries human upper premolars were divided randomly into 3 groups (n=35). Experimental groups were; Group 1: TransbondTM XT primer (3M Unitek,Monrovia,CA,USA) was applied on bracket bonded surface, Group 2: Opal Seal™( Opal Orthodontics,South Jordan,Utah,USA) was applied on bracket bonded surface, Group 3: Pro SealTM (Reliance Orthdontic Products,Itasca,IL,USA) was applied on bracket bonded surface. After all samples was etched with %37 orthofosforic acid (Panora 200,Imicryl Diş Malzemeleri,Konya,Türkiye) ; TransbondTM XT primer applied to Group 1, Opal Sea™l to Group 2 and Pro SealTM to Group 3. According manufacturer curing time card, all samples were light cured with Valo Cordless Curing Light(Ultradent, South Jordan, Utah, USA). Brackets (0.018 inch Master Series, American Orthodontics, Sheboygan, Wisconsin,USA ) were bonded with TransbondTM XT (3M Unitek, Monvoria, CA, USA) adhesive on accurate position. All samples were waited on 370 C distelled water for 24 hours after that they were treated with 5000 cycle 50C-550C thermalcycling process. With universal test machine, on bracket bonded surface-enamel surface shear force were appleid with 0.5mm/min pace and then they were examined with Stereomicroscope for adhesive remnant index evaluation. Shear bond strenght test results evaluated with Shapiro-Wilk, Levene and one way ANOVA variance analysis. There was no statiscal difference between groups shear bond strenght (p>0,05). Adhesive Remnant Index findings evaluated with Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U. Group 1 and Group 3 is different from each other (p0.05). 95

Amaç: Bu çalışmanın amacıçürüksüz servikal lezyonlarda, universal bağlayıcı ajanın farklı kullanım modlarının etkinliğinin karşılaştırılmasıdır. Materyal metot: Çalışmaya ESOGÜ Diş Hekimliği Fakültesi Restoratif Diş Tedavisi Anabilim Dalı'na Mayıs 2015-Temmuz 2015 tarihleri arasında tedavisi tamamlanmış hastaların arasından herhangi bir sistemik hastalığı olmayan, ağız hijyeni iyi, ağzında en az 20 dişi bulunan, en az 6 adet çürüksüz servikal lezyonlu dişi universal dentin bağlayıcı ajanın farklı kullanım modları ve nanohibrit kompozit materyal ile restore edilmiş 25 hasta seçilmiştir. İlgili 246 restorasyon, FDI kriterlerine göre 18 aylık süreçte değerlendirilmiştir. Her bir adeziv modun zamana bağlı tekrarlı skor değişkenleri Friedman analizi ve Dunn's ikili karşılaştırma testi ile değerlendirilmiştir. Kategorik mod değişkeni ile skorlar arasındaki ilişki Pearson Ki-Kare analizi ile değerlendirilerek p0.05) marjinal renklenme, kırık ve retansiyon ve hastanın görüşü kriterlerinde 18 aylık süreç içerisinde modlar arasında anlamlı bir fark bulunmuştur(p0.05) diğer kriterlerde zamana bağlı değişimler gözlemlenmiştir (p0.05).Conclusion: SE mode showed significantly worse scores than that of TE and SLE modes. Further studies are needed to evaluate the clinical performance of universal adhesives.Key Words: FDI criteria, Non carious cervical lesion, Universal adhesive 126

Tez çalışmasında, psikotropik ilaç kullanan çocukların ağız-diş sağlığı problemlerinin detaylı incelemesi, tükürük akış hızı, tamponlama kapasitesi gibi fizikokimyasal özelliklerinin değerlendirilmesi ve α-amilaz, kalsiyum, total protein ve PRP miktarlarının biyokimyasal analizinin yapılarak sağlıklı ve ilaç kullanımı olmayan çocuklarla karşılaştırılması amaçlanmıştır. 7-12 yaş aralığında, psikotropik ilaç kullanmaya yeni başlayacak olan (1.grup),) uzun süredir (≥6 ay) ilaç kullanmakta olan (2.grup) ve ilaç kullanmayan sağlıklı çocuklardan oluşan kontrol grubu (3. grup) olmak üzere 3 gruba ayrılan 241 çocuk hastanın anamnez verileri kaydedilmiş ve dental muayeneleri yapılmıştır. Uyarılmamış tükürük örneklerinde; pH, visközite, tamponlama kapasitesi ölçümü ve biyokimyasal analizler, uyarılmış tükürük örneklerinde ise akış hızı ölçümleri yapılmıştır. Diş fırçalama alışkanlıklarının 3 grupta da benzer olduğu ancak, Pİ skorlarının 1. ve 2. Grupta, Gİ skorlarının ise 2. Grupta sağlıklı çocuklara göre istatistiksel anlamlı olarak daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. dft ve dfs skorlarının çocuk psikiyatrisi hastalarında daha yüksek olduğu, dfs skorlarındaki farklılığın istatistiksel anlamlı olduğu görülmüştür. Tükürük akış hızı 2. Grupta anlamlı olarak daha düşük bulunmuştur. Tükürüğün visközite, pH ve tamponlama kapasitesi gibi koruyucu özelliklerinin gruplar arasında anlamlı farklılık göstermediği saptanmıştır. Bruksizm prevalansının çocuk psikiyatrisi hastalarında anlamlı olarak daha yüksek olduğu görülmüştür. Dental travma prevalansı, DEHB gözlenen hastalarda anlamlı olarak daha yüksek bulunmuştur. Tükürük α-amilaz, kalsiyum ve total protein miktarı açısından gruplar arasında anlamlı farklılık bulunmamıştır. Tükürük PRP seviyesi 1a grubunda anlamlı olarak daha yüksektir.Psikotropik ilaçların olası yan etkileri ve DEHB gibi hastalıkların doğası gereği, çocuk psikiyatrisi hastaları pedodontide özel ilgi gereksinimi olan hastalar arasında değerlendirilmeli ve çocuk psikiyatristleri ile pedodontistler bu konuda işbirliği içerisinde çalışmalıdır. Anahtar kelimeler: Çocuk psikiyatrisi; Psikotropik ilaçlar; Tükürük özellikleri; Diş hekimliği. It was aimed to evaluate salivary physico-chemical properties such as flow rate, buffering capacity and to analyze salivary α-amylase, calcium, total protein and PRP levels biochemicallly in children medicated with psychotropic drugs. 7-12 year old, 241 children were divided into 3 groups: who will start use of psychotropic drugs for the first time (group 1), who have been using psychotropic drugs for a long time (≥6 months) (group 2), and non-medicated healthy children (group 3). Dental examination of all children was performed and anamnesis data were recorded. Salivary pH, viscosity, buffering capacity and biochemical analyzes were made on unstimulated saliva samples and flow rates calculated on stimulated saliva samples.Tooth brushing habits were similar in the all groups, however, PI scores were found to be statistically higher in the 1st and 2nd groups, and the GI scores in the 2nd group. dft and dfs scores were higher in child psychiatry patients, and the difference in dfs scores was found to be statistically significant. Salivary flow rate was significantly lower in group 2. It has been found that viscosity, pH and buffering capacity of saliva do not differ significantly in child psychiatry patients and healthy ones. The prevalence of bruxism was found to be significantly higher in child psychiatry patients. Dental trauma prevalence was found to be statistically significantly higher in the patients with ADHD. There was no difference between the groups in the amount of salivary α-amylase, calcium and total proteins. The level of salivary PRP was significantly higher in Group 1a.Because of possible side effects of psychotropic drugs and the nature of psychiatric disorders, child psychiatry patients should be evaluated among the patients who need special attention in pediatric dentistry, their regular checks should be made and child psychiatrists and pediatric dentists should work in cooperation with this issue.Keywords: Child Psychiatry, Psychotropic Drugs, Saliva Properties, Dentistry 136

Bu çalışmada, günümüzde kullanılan dört farklı porselen sisteminin (düşük ısıfeldspatik, monolitik zirkonya, lityum disilikat cam seramik ve lösit cam seramik),farklı yüzey işlemleri (overglaze ve mekanik cila) uygulanması sonucu doğal minekarşısındaki aşınma miktarlarının ve renk değişimlerinin incelenmesi amaçlandı.Tüm porselen grupları, overglaze işlemi uygulanan ve mekanik cila uygulanan iki altgruba ayrıldı. Bu alt gruplar 8'er porselen örneği içermekteydi. Örnekler, 9 mmçapında ve 3 mm yüksekliğinde daire tabanlı silindirler olarak hazırlandı. Toplam 64adet porselen örneğinin karşıtı olarak kullanılmak üzere ortodontik veya periodontalendikasyonlar sebebiyle çekilmiş, doku kaybına uğramamış, çürük ve dolgubulunmayan 64 adet alt 1. premolar diş hazırlandı.Örneklere, çiğneme simülatöründe (SD Mechatronik Chewing Simulator CS-4.8), 50N çiğneme kuvveti altında, 1 Hz frekansta, 600.000 çiğneme siklusu ve 10.000 adet 5-55 °C arasında termal siklus uygulandı.Porselen örneklerin yüzey pürüzlüğü ölçümleri için optik profilometre (Phaze View /Zee Scope, France), Taramalı Elektron Mikroskobu (Tescan / Mira 3 / ÇekCumhuriyeti) , renk değerleri için spektrofotometre (Vita Easyshade Advance / Almanya), karşıt dişlerin ağırlık ölçümleri için hassas tartı (A&D Weighing GR-300lab balance / ABD) kullanıldı.Çalışmamızın bulguları; zirkonya içerikli porselenlerin, glaze ve mekanik cila işlemiuygulanan gruplarının arasında, aşınma ve aşındırma durumlarında anlamlı bir farkbulunmadı (p>0,05). Lityum disilikat ve lösit porselenlerin, glazeli grupları ilemekanik cilalı gruplarının arasında, aşınma ve aşındırma durumlarında anlamlı bir farkbulundu (p0,05) Tüm porselenlerin ΔE değerleriistatistiksel olarak anlamlı farklılığa sahip olup (p0,05) Wear and abrasion values betweenglazed and polished groups of lithium disilicate glass and leucite glass ceramic werefound statistically significant. (p0,05)ΔE changes of all ceramic groups were found statistically significant. (p

Bu tez çalışmasında çocukluk çağı obezitesi ile ağız diş sağlığı arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışma Gazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Pedodonti Anabilim Dalı'na başvuran 5 ve 12 yaşlarındaki çocuk hastalar üzerinden yürütülmüştür. Çalışmada 5 yaş grubunda 163 ve 12 yaş grubunda 273 olmak üzere toplamda 439 hasta değerlendirilmiştir. Zihinsel bir engeli veya nöromüsküler sistemi etkileyecek herhangi bir rahatsızlığı, sistemik hastalığı, beslenme bozukluğu olan veya tükürük akışını etkileyebilecek ilaçlar kullanan çocuklar çalışma dışında bırakılmıştır. Hastaların kilo ve boy ölçümleri yapılarak, beden kitle indeksleri belirlenmiş ve Dünya Sağlık Örgütü kriterleri baz alınarak kilo grubu sınıflandırmaları yapılmıştır. Çocukluk çağı obezitesi ile ağız diş sağlığı arasındaki ilişki, DMFT/dmft indeksi, BEWE erozyon skalası, maksimum periodontal indeks, CRT bakteri kitleri kullanılarak incelenmiştir. Çalışmanın sonucunda 5 yaş grubunda her iki cinsiyetten toplam 103 çocuk normal kilo ve 63 çocuk obez/FK grubunda, 12 yaş grubunda her iki cinsiyetten toplam 176 çocuk normal kilo ve 97 çocuk obez/FK grubunda bulunmuştur. 5 ve 12 yaş gruplarında normal kilo ve obez/FK grupları arasında erozyon, S. mutans-laktobasil yoğunluğu ve maksimum CPI değerleri açısından anlamlı bir farklılığa rastlanmamıştır (p>0,05). 12 yaş normal kilo ve obez/FK gruplarında DMFT değerleri açısından anlamlı bir farklılık görülmezken (p>0,05), 5 yaş normal kilo grubundaki çocukların dmft değerleri obez/FK grubundan anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p0,05). When there were no significant difference between DMFT values of 12 years-old normal weight and obese/ow group (p>0,05), there were significant high levels of dmft values in 5 years-old normal weight group (p

Bu çalışmanın amacı dişlerde preparasyon sonrası son irrigasyonda kullanılan düşük konstrasyondaki (%5) EDTA'nın konvansiyonel (%17) EDTA solüsyonuna göre dentinde smear tabaka, debris, erozyon ve mikrosertlik üzerindeki etkilerini değerlendirmekti. Çalışmada ortalama 20-22 mm uzunluğunda 70 adet çekilmiş tek köklü ve tek kanallı mandibular premolar diş kullanıldı. Kök kanalları Ni-Ti Protaper Universal döner alet eğeleri ile firma talimatlarına göre sırasıyla SX, S1, S2, F1, F2 ve F3 enstrümanlar kullanılarak genişletildi. Her eğe değişiminde %2,6 NaOCl solüsyonu ile ara yıkama yapıldı. Örnekler 3 gruba ayrılarak her grupta sırasıyla %2,6 NaOCl (n=20), %5 EDTA (n=20), %17 EDTA (n=20) solüsyonları ile son yıkama yapıldı. Tekrar tüm örnekler NaOCl ve distile su ile irrige edildi. Bir grup dişte ise (salin grubu; n=10) preparasyon sırasında ve sonrasında sadece %0,9 NaCl solüsyonu kullanıldı; NaOCl solüsyonu hiç kullanılmadı. %2,6 NaOCl, %5 EDTA, %17 EDTA gruplarına ait dişlerin bir kısmı (n=10) longitudinal olarak ikiye ayrıldı. Örnekler SEM görüntülemesi için altın-paladyum karışımı ile kaplanarak hazırlandı ve SEM incelemesi yapılarak her bir örneğin apikalden 2 mm ve 6 mm mesafede smear, debris ve erozyon skorlamalarını yapmak için görüntüler elde edildi. Geri kalan dişler (%2,6 NaOCl, %5 EDTA, %17 EDTA, salin grupları; n=10) horizontal olarak kök yarılarından ikiye ayrıldı ve koronal parça akrilik resin bloklara gömüldü. Yüzey polisajı sonrası Vickers mikrosertlik cihazı kullanılarak kök kanalından 500, 1000 ve 1500 µm uzaklıklarda mikrosertlik değerleri 100 µm aralıklarla üçer noktadan ölçüldü. Apikalden 2 mm ve 6 mm uzaklıkta %5 EDTA ve %17 EDTA arasında smear uzaklaştırma bakımından anlamlı fark bulunmadı (p>0,05). Yalnız, 2 mm'de, %17 EDTA, NaOCl'den anlamlı olarak daha etkin smear kaldırırken, %5 EDTA ile NaOCl grupları arasında fark bulunmadı (p>0,05). 6 mm'de ise her iki EDTA solüsyonu da NaOCl'den anlamlı olarak daha iyi smear tabaka uzaklaştırdı (p0,05). Sonuç olarak, %5 EDTA'nın smear ve debris kaldırma etkinliği %17 EDTA'ya benzese de, mikrosertlik sonuçları %17 EDTA'dan daha iyi olduğu bulundu; %5 EDTA'nın %17 EDTA solüsyonu yerine kullanılabileceği kararına varıldı. The aim of this study was to evaluate the effects of a low concentration EDTA (5%) and a conventional concentration EDTA (17%) on dentin microhardness, erosion, and smear layer and debris removal. Seventy extracted single-rooted and single canal mandibular human premolar teeth with 20-22 mm length were used. The root canals were prepared by using NiTi Protaper Universal rotary files SX, S1, S2, F1, F2 and F3 according to the manufacturer's instructions. In each file change, the canals were irrigated using a 2,6% NaOCl solution. The teeth were divided to 3 groups in which a final irrigation was done using 2,6% NaOCl, 5% EDTA or 17% EDTA solutions (n=20 each). Again, all teeth were irrigated by using NaOCl and distilled water. In one group (salin group; n=10) the NaOCl solution was never used; irrigation during and after preparation was done using 0,9% NaCl solution. A part of the teeth (n=10) belonging to 2,6% NaOCl, 5% EDTA and 17% EDTA groups were split longitudinally into halves. The specimens were sputter-coated with gold-palladium and examined ender a scanning electron microscope. Photographs obained 2 mm and 6 mm distant from the apical were analyzed for smear layer, debris and erosion. The remaining teeth were seperated horizontally at the half length of the tooth and the coronal part was embedded into an acrylic resin block (2,6% NaOCl, 5% EDTA, 17% EDTA and saline groups; n=10). After surface polishing, dentinal microhardness was measured by using a Vickers instrument on 3 points with 100 µm space, at 500, 1000 and 1500 µm distance from the canal lumen. No statistically significant difference was found between the smear layer removal scores of 5% EDTA and 17% EDTA groups at each 2 mm and 6 mm levels (p>0,05). However at the 2 mm level, the 17% EDTA solution removed the smear layer significantly more effectively than the NaOCl solution (p0,05). At 6 mm, both EDTA solutions removed the smear layer more effectively than the NaOCl (p0,05). Because of the few number of adequate photographs, erosion could not be further evaluated. At 1500 µm distance from the canal lumen, the 17% EDTA solution reduced the dentinal microhardness significantly more than the other groups (p

Amaç: CPP-ACP içeren ajanların mine erozyonuna karşı koruyucu etkisinin incelenmesi ve farklılıklarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve yöntem: 49 daimi diş mine örnekleri Deiyonize Su, Tooth Mousse, MI Paste Plus, Clinpro White Varnish, MI Varnish, Colgate Sensitive Pro-relief ve Duraphat olarak 7 gruba ayrılmıştır.Stimüle insan tükürüğü içinde bekletildikten sonra,Deiyonize Su grubu mine örneklerine ajanlar uygulanmış, Coca-Cola içinde bekletilmiş,Ca+2 miktarı Atomik Absorpsiyon Spektrometresi ile, Yüzey pürüzlülüğü Atomik Kuvvet Mikroskobu ile ölçülmüş, başlangıç ve erozyon sonrasında yüzey mikrosertliğindeki azalma % olarak (%SMHR) hesaplanmıştır.Sonuçlar ANOVA ve t-testler ile istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Ca+2 salınımı ortalamaları büyükten küçüğe; Deiyonize Su >Tooth Mousse >MI Paste Plus>Colgate Sensitive Pro-relief>MI Varnish>Clinpro White Varnish>Duraphat şeklinde sıralanmaktadır (pMI Paste Plus>Colgate Sensitive Pro-relief>MI Varnish>Clinpro White Varnish>Duraphat respectively(p

Elektro erozyon ile işleme (EEİ) yöntemi kontrollü şartlar altında iş parçasını aşındırmak için kıvılcımlar serisinin kullanıldığı bir yöntemdir. Bu çalışmanın amacı, EEİ yönteminin zirkonyum oksit seramiklerdeki rezin siman-seramik bağlantısına etkisini incelemek ve yöntemin mekanik etkilerini değerlendirmektir.Makaslama bağlantı testi için 4,8×4,8×4,8 mm ebatlarında 60 adet zirkonyum örnek hazırlandı. Örnekler dört gruba ayrıldı. Sırasıyla bu gruplara şu yüzey işlemleri yapıldı: GK(Kontrol): 110µm Al2O3 ile kumlama+ silan, GR: Rocatec Pre+Rocatec plus+ silan, GL: Er:YAG lazer +silan, GEE: 2A'lik akım ile 10 dk. EEİ+silan. Yüzey işlemi yapılan zirkonyum örnekler dual-cure rezin siman ile kompozit örneklere simante edildi. Ardından 5-55oC'lerde 6000 kez termal devirlendirme uygulanan örneklere Universal test cihazında 0,5 mm/dk. kafa hızı ile makaslama testi uygulandı. Veriler tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Tukey testi ile istatistiksel olarak değerlendirildi. 3-nokta eğme testi için 1,2×4×20 mm ebatlarında 60 adet zirkonyum örnek hazırlandı. Bu örnekler dört gruba ayrıldı. Gruplara sırasıyla; Kumlama, tribokimyasal silika kaplama lazerle pürüzlendirme ve EEİ yöntemleri uygulandı. Daha sonra universal test cihazına yerleştirilen örneklere 3-nokta eğme testi uygulandı. Elde edilen veriler tek yönlü varyans analizi (ANOVA) ve Tukey testi ile istatistiksel olarak değerlendirildi.En yüksek bağlantı değerleri Grup EE'den elde edildi ve bu grup ile Grup K, Grup L arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p0,05).EEİ yöntemi, yüzey işlemi olarak Y-TZP seramiklerde rezin simanlarla olan bağlantıyı arttırmış ve seramiğin mekanik özelliklerine olumsuz bir etkisi gözlenmemiştir.Anahtar kelimeler: Elektro Erozyon, zirkonyum oksit, makaslama bağlanma dayanımı, seramik, yüzey İşlemi, 3-nokta eğme testi. Electrical Discharge Machining (EDM) is a method which uses series of sparks to erode the workpiece under controlled conditions.The aim of this study is to evaluate the effect of EDM on resin-ceramic bonding and mechanical effects of the method on zirconium oxide ceramics. For shear bond strength test; 60 pieces 4.8×4.8×4.8 in size zirconia specimens were prepared. Then the specimens were divided into four groups and different surface treatments were applied: GK (Control): Air-particle abrasion(110µm Al2O3)+silane, GR:Tribochemical silica coating (Rocatec Pre +Rocatec plus)+ silane. GL: Er:YAG laser +Silane. GEE: 2A, 10 minutes EDM+silane. Each conditioned ceramic specimen was bonded to a composite block using a dual-cure resin cement. Then 6000 times thermal cycled prior to bond tests. The shear bond strength tests were performed in a universal testing machine with a crosshead speed of 0.5 mm/min. The mean bond strengths of the specimens of each block were statistically analyzed using ANOVA and Tukey's test. For 3-point bending test; 1.2×4×20 mm in size 60 zirconia specimens were prepared. Then specimens were assigned to four groups following four treatment conditions: Air particle abrasion, Tribochemical silica coating, Laser treatment, EDM. After surface treatments 3-point bending test were performed in a universal testing machine (crosshead speed: 0.5mm/min). Mean flexural strength values were statistically analyzed using ANOVA and Tukey's test.Analysis showed that the bond strength was significantly higher in Group EE, than in Groups L,K (p0.05). As a surface treatment EDM increased the zirconia-resin bonding and did not effect the zirconia negatively about mechanical properties.Keywords:Electrical Discharge machining, zirconium oxide, shear bond strength, ceramic, surface treatment, 3-point bending. 130

Bu in vitro çalışmanın amacı; sığır dişi üzerinde diyod lazer ve florun mine erozyonunu önleyici etkisini değerlendirmektir. Bu amaçla her biri 10 mine örneğinden oluşan 4 deney grubu [kontrol (K), flor (F), diyod (D) ve F+D] oluşturulmuştur. Bütün örnekler 10 günlük erozyon siklusuna tabi tutulmuştur. Başlangıç, tedavi sonrası, 1, 3, 5 ve 10 günlük erozyon siklusu sonrası mine yüzeyindeki F, kalsiyum (Ca), fosfor (P) miktarları ve Ca/P oranları enerji dağılımlı X-ışını spektroskopisi (EDX) ile hesaplanmıştır. Yüzeyde meydana gelen morfolojik değişiklikler taramalı elektron mikroskopu (SEM) ile incelenmiştir. İlaveten, hacimsel değişiklikler mikro bilgisayarlı tomografi (mikro-CT) ile görüntülenmiştir. Tüm veriler istatistiksel olarak analiz edilmiştir. F+D grubunda mine yüzeyine alınan F miktarı diğer gruplardan daha yüksek bulunmuştur (p0.05). Erozyon siklusuna maruz bırakılan grupların F değeri ve Ca/P oranına bakıldığında en yüksek değerin F+D grubuna ait iken, en düşük değerin kontrol grubuna ait olduğu tespit edilmiştir. Diyod lazer tek başına uygulandığında mine yüzeyinde krater ve çukurcuklar şeklinde oyuklar izlenmiş fakat florla birlikte uygulandığında herhangi bir termal hasar gözlenmemiştir. SEM ve mikro-CT görüntüleri incelendiğinde erozyona karşı en dirençli grubun F+D grubu olduğu, en hassas grubun ise kontrol grubu olduğu bulunmuştur. Sonuç olarak, diyod lazer ve F'nin birlikte kullanımı mine yüzeyine F alımını artırarak mine erozyonunu önlemiştir. Bu nedenle mine erozyonunun önlenmesi için diyod lazer ve florun birlikte kullanımı anternatif bir tedavi yöntemi olabilir. The aim of this in vitro study is to evaluate the effect of preventive of enamel erosion by diode laser and fluoride on bovine teeth. Totally 4 experimental groups [control (K), fluoride (F), diode laser (D) and F +D] were formed whereby each group was consisted of 10 enamel specimens. All samples were subjected to 10 day erosion cycle. Beginning, after the treatment, after the 1, 3, 5 and 10 days erosion cycle, amounts of F, Ca, P and rations of Ca/P in enamel surfaces were calculated by EDX. Morphological changes were investigated by SEM. Additionally, volumetric changes were displayed by micro-CT. All datas were evaluated statistically using SPSS 17 software program. Amount of F uptake on the enamel surface in the F+D group were higher than other groups (p0.05). Considering the F values and Ca/P ratios of the groups was exposed to erosion cycle, while the highest value in the F+D group, the lowest values were found to be the K group. Following only application of the diode laser, craters and pits shaped grooves was monitored on the enamel surface, but the application of diode lasers with F were applied any thermal damage wasn't observed. Analyzing the SEM and micro-CT images were founded that F+D group was the most resistant group to erosion and control group was the most vulnerable group to erosion. As a result, the combined use of the diode laser with F prevented the enamel erosion by enhances the fluoride uptake enamel surface. Thus the combined use of the diode laser with F may be an alternative treatment method for prevent enamel erosion. 129

Bu çalışmada geleneksel cam iyonomer simanı (Fuji IX GP, GC), reçine modifiye cam iyonomer simanı (Fuji II LC Improved, GC), kompomer (Compoglass F, Ivoclar Vivadent), hibrit kompozit (Aelite LS Posterior, Bisco), mikrohibrit kompozit (Gradia Direct, GC) ve nanohibrit kompozit (IPS Empress Direct, Ivoclar Vivadent) olmak üzere altı farklı restoratif materyalin, iki farklı pH değerine sahip ortamda gösterdikleri aşınma direnci, yüzey sertliği ve yüzey pürüzlülüğünün karşılaştırılmalı olarak incelenmesi amaçlanmıştır. Normal ağız ortamı için pH'sı 7 olan yapay tükürük, reflü etkisindeki ağız ortamı için pH 2,6 değerindeki hidroklorik asit kullanılmıştır. Aşındırma işlemi uygulanmadan önce, tüm materyallerin yüzey pürüzlük değerleri ölçülmüştür. Aşındırma işlemi sonrası, aşınma miktarı hesaplanmış, ayrıca yüzey pürüzlülüğündeki değişim değerlendirilmiştir. Örnekler taramalı elektron mikroskobunda (X50 ve X500 büyütmede) incelenmiştir. Verilerin istatistiksel analizinde, Oneway Anova test, Tukey HDS test, Student t test ve Paired Sample t test kullanılmıştır.Geleneksel cam iyonomer simanının (Fuji IX GP, GC) aşınma direnci, diğer restoratif materyallere göre anlamlı derecede düşük bulunmuştur. (p

Bu çalışmanın amacı; yapay başlangıç çürük ve erozyon lezyonlarının kazein fosfopeptid-amorf kalsiyum fosfat (CPP-ACP) ile remineralizasyonunun in situ araştırılmasıdır.Rastlantısal, çift kör ve çapraz (cross-over) düzende planlanan bu çalışmada gönüllü yer alan 10 katılımcı; üzerinde 2 adedi yapay başlangıç çürük lezyonlu, 2 adedi de yapay erozyon lezyonlu olmak üzere toplam 4 adet mine örneği bulunan hareketli palatal apareyler takmışlardır. Aralarında 1'er haftalık dinlenme periyodları bulunan; farklı materyallerin kullanıldığı 3 deney sürecinden oluşan bu çalışmada, test materyali (1.Tooth Mousse (GC), 2.Clinpro 5000 (3M ESPE), 3.İpana (Protector & Gamble)) apareylerde bulunan mine örnekleri üzerine birbirini izleyen 14 gün boyunca günde 2 kez katılımcılar tarafından uygulanmıştır. Her deney sürecinin tamamlanmasının ardından apareylerden toplanan mine örneklerinin bir kısmı epoksi reçineye gömülerek, kesitler hazırlanmış ve transversal mikroradyografi (TMR) uygulanmıştır. Geri kalan mine örnekleri ise doğrudan lazer ablasyon plazma kütle spektrometrisinde (La-ICP-MS) incelenmiştir.TMR görüntü analizlerinde, gerek yapay başlangıç çürük lezyonlu gerekse yapay erozyon lezyonlu mine örneklerinin de- ve re-mineralize yüzey alanlarının ortalama mineral kaybı değerleri (?Z) ile lezyon derinlikleri (LD) değerlendirildiğinde; bütün materyallerin mine lezyonlarının remineralizasyonunu sağlama eğiliminde oldukları; ancak remineralizasyon etkinlikleri bakımından materyal grupları arasında anlamlı fark olmadığı (p>0.05) saptanmıştır. Mine örneklerinin farklı yüzey alanlarındaki kalsiyum ve fosfat konsantrasyonlarının değerlendirildiği La-ICP-MS incelemelerinde de; remineralize yüzey alanlarının kalsiyum ve fosfat konsantrasyonları, başlangıç değerlerine oranla tüm materyal gruplarında sayısal artış göstermekle birlikte; materyal grupları arasında anlamlı fark saptanmamıştır (p>0.05).Bu çalışmadan elde edilen bulgular ışığında; CPP-ACP'nin yapay başlangıç çürük lezyonları ve yapay erozyon lezyonları üzerindeki remineralizasyon etkisinin, yüksek konsantrasyonda floridle kombine tri-kalsiyum fosfat içeren diş macunu ile standart konsantrasyonda florid içeren diş macununun remineralizasyon etkisinden üstün olmadığı sonucuna varılmıştır.Anahtar Kelimeler: başlangıç mine çürükleri, dental erozyon, remineralizasyon,CPP-ACP, florid The aim of this study is to investigate the remineralization efficacy of casein phosphopeptide-amorphous calcium phosphate (CPP-ACP) on artificial initial caries lesions and erosion lesions utilizing in situ models.10 volunteers wore removable palatal appliances containing 4 human enamel samples which of 2 with artificial initial caries lesions while the left 2 with artificial erosion lesions. This in situ study, which was designed as double-blind, randomized, cross-over study; consists of 3 test periods and 1-week wash-out periods between these test periods. One of the test materials (1. Tooth Mousse (GC), 2. Clinpro 5000 (3M ESPE), 3. İpana (Protector & Gamble)) was applied on each enamel sample twice a day for 14 consecutive days by the volunteers. After each test period had ended; some of the enamel samples were removed from the appliances and some of them were embedded into epoxy resin, were sectioned and transversal microradiographic (TMR) photographs were taken. The left enamel samples were directly analyzed with laser ablation plasma-mass spectrometry (La-ICP-MS).When avarage mineral loss (?Z) and lesion depths (LD) of the de- and re-mineralized enamel surfaces of both artificial initial caries lesions and erosion lesions were evaluated in TMR photos, all the materials showed tendency to remineralize enamel lesions; however no statistically significant difference were determined (p>0.05) between the remineralization efficacies of the material groups. When calcium and phosphate concentrations of the de- and re-mineralized enamel surfaces of the enamel samples were analyzed with La-ICP-MS; it was found that calcium and phosphate concentrations of remineralized enamel surfaces were higher than the baseline values in all material groups whereas this difference was not statistically significant (p>0.05).According to the findings of this study; it can be concluded that the remineralization efficacy of CPP-ACP on artificial initial caries lesions and erosion lesions is not higher than the remineralization efficacies of the dentifrices either containing high concentration fluoride combined with tri-calcium phosphate or regular concentration fluoride.Key Words: initial enamel caries, dental erosion, remineralization, CPP-ACP, fluoride 168

Bu çalışmanın amacı, GÖRH ve dental erozyon arasındaki nedensel ilişkinin ve reflü sonucunda oral dokularda meydana gelen değişikliklerin incelenmesidir.Bu araştırma, 16 ile 65 yaş aralığında toplam 100 kişiden oluşan iki çalışma grubuyla gerçekleştirildi. Hasta grubunu en az 1 senedir reflü semptomlarını tarif eden ve endoskopik olarak özofajit tespit edilmiş 50 birey, kontrol grubunu sağlıklı 50 birey oluşturdu. Dental erozyon TWI'i ile ve çürük prevalansı DMFT indeksi ile değerlendirildi. GÖRH'nın oral belirtileri (yangılı ağız duyarlılığı, dil hassasiyeti, nonspesifik kaşıntı ve yanma, ağız kokusu, ağız kuruluğu, dişlerde hassasiyet ve yumuşak/sert palatinal mukoza/uvulada eritema) incelendi. Uyarılmış tükürük örneği toplandı ve tükürük akış hızı, tükürük pH'sı ve tükürük tamponlama kapasitesi değerleri ölçüldü. Hasta grubundaki bireyler reflü şikayetlerinin süresi, regürjitasyon sıklığı, özofajit evresi, tedavi süresi ve kullanılan ilaçlar açısından değerlendirildi.İstatistiksel değerlendirmede bağımsız iki grup t-testi, ki-kare testi, olabilirlik oranı ki-kare testi, Fisher exact test, tek yönlü ANOVA, ve Pearson korelasyonu kullanıldı.Hasta grubunda maksiller dişlerin palatinal yüzeyinde aşınma gözlenirken, kontrol grubunda hiç aşınma gözlenmedi (p0,05). Oral şikayetlerin hasta grubunda kontrol grubuna göre daha fazla olduğu belirlendi (p0,05). Tükürük akış hızı, tükürük pH'sı ve tükürük tamponlama kapasitesi değerleri hasta grubunda kontrol grubundan daha düşük bulundu (p0,05). Regürjitasyon sıklığı açısından değerlendirildiğinde, yumuşak/sert palatinal mukoza/uvulada eritema her gün ve sık sık regürjitasyon görülen hastalarda daha fazla gözlendi (p0,05). Özofajit evresinin ve kullanılan ilaçların, oral şikayetlerin meydana gelmesini ve TWI etkilemediği bulundu (p>0,05). TWI skorları ile tükürük akış hızı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunmadı (p>0,05), aşınma gözlenen bireylerin düşük tükürük pH ve tamponlama kapasitesi değerlerine sahip oldukları bulundu (p0,05). Oral manifestations were further in the patient group (p0,05). Salivary flow rate, the pH and the buffering capacity of saliva were lower in the patient group (p0,05). If it is evaluated in terms of frequency of regürgititation, soft/hard palatal/uvula erythema was observed further in the patients with every day or frequently regürgititation (p0,05). Also it was determined that grade of esophagitis and medications had no effects on the values of TWI and the occurrence of oral manifestations (p>0,05). In the patient group, there was not a statistically significant relationship between TWI scores and salivary flow rate (p>0,05), but it was determined that wear observed patiens had low pH and buffering capacity of saliva (p

Bu araştırmanın amacı, başlangıç evresindeki mine lezyonlarına uygulanan değişik materyallerin, demineralizasyon ve remineralizasyon siklusu sonrası yeniden sertleşmedeki etkilerinin in vitro olarak incelenmesidir.Araştırmada, kırık ve çatlak içermeyen 28 adet sığır dişinden 56 adet mine örneği elde edilmiş ve dişler, her grupta 8'er örnek olmak üzere 7 gruba ayrılmıştır. Başlangıç mikrosertlik değerleri ölçülen tüm örneklere, kliniği taklit edecek şekilde sitrik asit uygulanmış ve yüzeylerde, aktif mine erozyonu oluşturulmuştur. Asitleme sonrası, ilk gruba hiçbir materyal uygulanmayarak kontrol grubu oluşturulmuştur. Grup 2'ye rezin bonding materyali olan Clearfil SE Bond, grup 3 ve 4'e sırasıyla fissür örtücü materyalleri olan Fissurit FX ve Helioseal F, grup 5, 6 ve 7'ye Icon-etch ile asitleme süreleri sırasıyla 60, 90 ve 120 sn. olan rezin infiltranı Icon® uygulanmıştır. Tüm gruplar, 1 hafta süreyle demineralizasyon ve remineralizasyon siklusuna tabi tutulmuştur. Örneklere, her gün, 15 saat içerisinde 5 kez 5'er dakika demineralizasyon çözeltisi uygulanmış, kalan 9 saat içerisinde örnekler, sürekli remineralizasyon çözeltisinde bekletilmiştir. Demineralizasyon ve remineralizasyon siklusu sonunda, mine yüzeyleri kesit mikrosertlik testi ile incelenmiştir. Mikrosertlik testi, Vickers ucu bulunan mikrosertlik test cihazıyla yapılmış, her bir kesit üzerinde 20, 30, 50, 70 ve 90 ? m olmak üzere 5 farklı derinlikte izler elde edilmiştir. Her derinlikte 3 ayrı ölçüm yapılmış ve örneklerin mikrosertlik değerleri, bu ölçümlerin ortalaması alınarak hesaplanmıştır.Sonuçların istatistiksel analizleri, ?one way ANOVA? ve post hoc ?Tukey? testi ile gerçekleştirilmiştir.Araştırmanın sonucunda, bütün örneklerin başlangıç mikrosertlik değerleri ortalamalarıyla 20 ? m, 30 ? m, 50 ? m, 70 ? m ve 90 ? m derinliklerdeki mikrosertlik değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmuştur. 20 ? m, 30 ? m ve 50 ? m'de, Clearfil SE Bond grubunun mikrosertlik değeri ortalaması, kontrol grubu ile istatistiksel olarak anlamlı fark gösterememiş ve Clearfil SE Bond'un, başlangıç evresindeki mine lezyonlarına uygulandığında yeniden sertleşmede etkin olamadığı görülmüştür. Grupların BMSD (başlangıç mikrosertlik değerleri) ve 90 ? m'deki ortalama mikrosertlik değerleri arasındaki fark, istatistiksel olarak anlamlı bulunmamış, Icon materyali, bu derinlikte yeniden sertleşmede yeterli olamamıştır. Icon-etch'in farklı uygulama süreleriyle oluşturulmuş grupların mikrosertlik değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. The aim of this in vitro study is to evaluate the rehardening of the incipient enamel lesions by the application of the different materials, after the demineralization and remineralization cycle.In this study, 56 samples from 28 caries-free bovine teeth were obtained and teeth were allocated into 7 groups containing 8 samples for each. After the analysis of the initial microhardness values of all samples, citric acid was applied on the enamel surfaces forming active enamel erosion lesions to exhibit the clinical conditions. After the etching, no material was applied on the samples in the control group. Clearfil SE Bond as a resin bonding material was applied to the group 2 whereas Fissurit FX and Helioseal F as fissur sealants to the groups,of 3 and 4, Icon® as a resin infiltrant with different eching times of 60, 90 and 120 seconds with Icon-etch to the groups of 5, 6 and 7 respectively. All the samples were cycled for 1 week through a daily procedure of the demineralization for 5*5 minutes in 15 hours and the continous remineralization for the remaining 9 hours. After this cycle, the teeth were sectioned and evaluated quantitatively by cross-sectional microhardness testing. Each sample was assessed by a microhardness tester with a Vickers diamond. Indentations were made on 5 depths of 20, 30, 50, 70 and 90 ? m on each sample. 3 different indentations were made for each depth and the microhardness values of the samples were indicated as the mean of these values.The statistical analysis of the results were calculated by ?one way ANOVA? and post hoc ?Tukey? tests.In conclusion, significant changes between initial microhardness values and the values of all samples at 20 ? m , 30 ? m, 50 ? m, 70 ? m and 90 ? m were observed. The microhardness values of group 2 (Clearfil SE Bond) did not show significant differences with values of the control group at the depth of 20 ? m, 30 ? m and 50 ? m. Clearfil SE Bond was found to be unsuccessful for the rehardening of the incipient enamel lesions. There was no statistical meaning for the difference between the initial microhardness values and the mean microhardness values of samples at 90 ? m indicating that Icon was insufficient for the rehardening at this depth. There was also no statistical meaning for the change between the groups of the different appIication times of Icon-etch at any depth. 86

ÖZET Bu çalışmada deneysel olarak oluşturulan mine erozyonlarına çeşitli uygulama sürelerinde (5, 15 ve 30 dakika), farklı sıklık (tek ve üç kez) ve değişik konsantrasyonlarda (10, 100, 226, 1000 ve 10000 ppm F) fluorürler uygulanmış ve bunların minenin yeniden sertleşmesindeki etkileri araştırılmıştır. Araştırmada kullanılan gömük kanin dişlerin yüzeylerine pH değeri 2.8 olan sitrik asidin 15 dakikalık uygulaması ile deneysel mine erozyonları oluşturulmuştur. Tüm fluorür uygulaması yapılan ve yapılmayan (Kontrol Grubu) dişler, ayrıca 24 saatlik kalsifiye edici çözelti içersine bırakılmıştır. Mine yüzeylerinde başlangıç (BMS), asit uygulaması sonrası (ASMS), 1. yeniden sertleşme sonrası (1.RSMS) ve 3. yeniden sertleşme sonrası (3.RSMS) Vickers mikrosertlik ölçümleri (200 gram, 10 saniye) yapılmış ve buradan sertleşme ile değişim oranları saptanmıştır. Elde edilen sonuçlara göre fluorür ön uygulaması yapılmayan ve sadece 24 saat kalsifiye edici çözelti içinde bekletilen dişlerde de (Kontrol Grubu) yeniden sertleşme gözlenmiştir. Ancak fluorür ön uygulamalarının bu sertleşmeyi arttırdığı saptanmıştır. Üç kez tekrarlanan, 1000 ppm F ile 30 dakikalık uygulama grubu (Grup 12); 3. yeniden sertleşme sonrası elde edilen mikrosertlik değeri ile başlangıç mikrosertlik değeri arasında istatistiksel yönden anlamlı fark göstermeyen, böylece ilk sertliğine ulaşan tek grup olmuştur. Erozyon tedavisinde, fluorürlerin uygulama sıklığının; konsantrasyon ve uygulama sürelerinden daha etkin bir faktör olduğu belirlenmiştir. Araştırmanın bulguları ışığı altında mine erozyonlarının yeniden sertleştirilmesinde hekim tarafından yüksek konsantrasyonlu fluorürlerin uygulanması, ayrıca hasta tarafından düşük konsantrasyonlu ağız gargaralarının birlikte kullanılması gerektiği sonucuna varılmıştır. 112 SUMMAR Y In this study, entitled `The effects of fluorides on dental enamel erosions`, fluorides were applied on human enamel in various frequencies (one and three times) and concentrations (10, 100, 226, 1000 and 10000 ppm F) for different time periods (5, 15, 30 minutes) and the effects of these procedures on the rehardening of enamel were investigated. Experimental enamel erosions were created on the surfaces of the unerupted human canines by the application of citric acid with a pH value of 2.8 for 15 minutes. Both the groups, on which fluorides were applied, and the control group, where no fluoride was used, were stored in calcifying solution for 24 hours. Vickers microhardness measurements (200 gram, 10 seconds) were performed on enamel surfaces before and after acid softening and after the 1st and 3rd rehardening processes, and rehardening and changing rates were determined. According to the results obtained, rehardening was also observed in the control group where no prefluoridation was conducted and only stored in a calcifying solution for 24 hours; however it was determined that prefluoridation increased the rehardening rate. The 3rd rehardening rate value obtained in Group 12 where 1000 ppm F was applied for 30 minutes for three times exhibit no statistically significant difference from the beginning microhardness value prior to the application of citric acid. It was concluded that the frequency of fluoride application is a more important factor than the concentration and treatment period. Therefore the findings in this investigation lead us to the result that high concentrations of fluorides should be applied by clinicians whereas low concentrated mouth rinses should be chosen by the patients in order to accelerate the rehardening process of enamel erosions. 113 143

7.0ZET Bu çalışmada, farklı konsantrasyonlarda karbamit peroksit içeren beyazlatıcıların minede meydana getirebileceği değişimleri ortaya koyabilmek amacıyla, hazırlanan örneklerden çözeltiye geçen kalsiyum kayıpları, uygulama bölgelerindeki Ca / P'larındaki değişimler ve beyazlatıcı ajanların uygulandığı mine yüzeyleri SEM ile görüntüleri alınıp incelendi. Çalışma için ayrılan 39 dişin, 3 tanesi pH takibinde, 28 tanesi kalsiyum kayıplarında ve 8 tanesi yüzey analizi çalışmalarında kullanıldı. Kullanılan beyazlatıcı ajanlar %10 luk karbamit peroksit, %16'lık karbamit peroksit ve %35'lik karbamit peroksit içeren 3 farklı konsantrasyondan olmak üzere belirlendi. pH ölçümleri: kullandığımız beyazlatıcıların başlangıç pH'ları ve içerisine diş konularak 6 saat bekletilen örneklerin, ikişer satlik ara ile yapılan pH ölçümleri kaydedildi. Kullanılan materyallerin pH'larında zaman içinde belirgin bir değişimin olmadığı gözlendi. Kalsiyum kayıplarının ölçülmesi: Dişlerin aproximal yüzlerinde standart pencereler açıldı. Dişler, hazırlanan çözeltilerde günde 7 saat olmak üzere %10 ve %16 karbamit peroksit uygulandığı gruplarda 10 gün, %35'lik karbamit peroksit uygulandığı grupta 5 gün bekletildi. Örnekler tüm çalışma boyunca 37±1 °C'de, nemli bir ortamda tutuldu. İşlem sonunda dişlerden çözeltiye geçen kalsiyum miktarı Atomik Absorpsiyon Spektrofotometresi ile ölçülerek, zaman ve konsantrasyona paralel olarak kalsiyum kayıplarının arttığı saptandı. Yüzey analiz çalışmaları: Dişler üzerinde hazırlanan pencerelere beyazlatıcı ajanlar direkt olarak uygulanarak, nemli bir ortamda 37±1°C'de günde 7 saat bekletildi, işleme tüm gruplarda 10 gün süre ile devam edildi.55 Yapılan SEM ve EDS analizlerinde dişlerin uygulama ve kontrol bölgelerinden ölçümler alındı, fotoğrafları çekildi. Konsantrasyona paralel olarak mine yüzeyindeki Ca ve fosfor oranlarındaki değişimlerin ve yüzey morfolojisindeki etkilenmenin arttığı tespit edildi. Çalışma sonunda karbamit peroksit içeren beyazlatıcı ajanların uygulamaları sırasında mine yüzeyinin konsantrasyona paralel olarak %10 karbamit peroksit ile en az, %16 karbamit peroksit ile orta, %35 karbamit peroksit ile belirgin bir şekilde etkilendiği sonucuna vardık. 8.SUMMARY In order to determine the effects of 3 bleaching gels containing 10%, 16, 35 carbamide peroxide on enamel surfaces, the amount of calcium passed from the prepared specimens in to the solutions, the changes of mineral compositions in the application areas, and the SEM photographs of the enamel surfaces on which the bleaching gel were applied were examined. Out of 39 human teeth chosen for this study, 3 were used for pH differences, 28 were for calcium loss determinations, and 8 were for surface analysis. For pH measurements, the initial pH values of the bleaching agents were recorded. Then, pH values of the specimens in which the teeth were immersed for 6 hours were measured in every 2 hours. The resuts showed no significant changes in the pH values of the materials with time. In order to measure the calcium loss, standard windows were opened at the approximal surfaces of the teeth. Then, they were kept in 10% and %16 carbamide peroxide, 7 hours a day, for a period of 10 days. The teeth were kept in 35 % carbamide peroxide group for 5 days. During the whole experiment, the teeth were kept in moist enviroment at 37±1°C. At the end of this period, the amount of calcium passing from the teeth in to the solution was measured by Atomic Absorption Spectrophotometry. At the end, it is observed that the amount of calcium loss has increased parallel to time and carbamide peroxide concentration. For surface analysis, the bleaching agents were applied directly to the windows prepared on the teeth and kept 7 hours a day, in a moist enviroment at 37±1 °C. The same procedure wass carried on in all experiment groups for 10 days.57 The SEM and EDS analysis were performed by measuring and taking photographs of the application and control areas. It is observed that, parallel to the concentration, the variations on the amounts of calcium and phosphorus contents of enamel surface and the changes on the surface morphology have increased. At the end of this study, we concluded that, during application of bleaching agents containing carbamide peroxide, enamel surface were affacted very little by 10% carbamide peroxide, intermediate by 16% carbamide peroxide and very highly by 35% carbamide peroxide. 82

165 8. ÖZET Çalışmamızda; diş strüktüründe gerilmelerin yoğun olduğu bölgelerden biri olan servikal bölgede; gerek kavite preparasyonunun, gerekse çeşitli restorasyonların gerilme dağılımı ve oluşan deplasmanlar yönünden incelenmesi ve bunların kenar bütünlüğünde meydana getirdikleri değişikliklerin saptanması amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda; 3 boyutlu sonlu elemanlar metodundan (FEM) yararlanılmış ve SAP 90 programı kullanılmıştır. Üst 1. premoların matematik modeli üzerine; oklüzal yüzeye yayılı (Y-1), mezi- alde tek nokta (Y-2) ve lingual tüberkülün mezial eğimine yayılı (Y-3) olmak üzere 475 N'luk max. ısırma kuvveti uygulanmıştır. Matematik modelde servikal bölgede hazırlanan S.sınıf kavite cam iyonomer kaide üzerine yerleştirilen amalgam, mikrodolduruculu kompozit, altın, porselen ve kompozitinleyle ve bu materyallerin dışında da geçici dolgu materyali olarak kullanılan ZOE simanı kullanılarak restore edilmiştir. Sonuçta; ZOE simanının en fazla deplasman gösteren materyal olduğu, bunu iki farklı şekilde yerleştirilmiş cam iyonomer kaide üzerine konan mikrodolduruculu kompozitlerin, amalgam, kompozit, porselen ve altın inleylerin izlediği saptanmıştır. Oluşan gerilmeler yönünden; içi boş bırakılan kavitenin yüksek gerilme değerleri gösterdiği; farklı lokalizasyonlu, eş değerli yükleme tiplerinin servikal bölgede yoğunlaşan gerilmelere neden olduğu ve elastisite modülü birbirine yakın değerdeki restoratif materyal kombinasyonlarında uniform bir gerilme dağılımının meydana geldiği tespit edilmiştir. 166 - 9. SUMMARY A3-dimensional finite element technique (FEM) was used to determine the stress distribution and displacement in a normal maxillar first premolar with and without class V cavity preparation. The effects of different filling materials are also investigated for the stress distribution. FEM analysis of the first upper premolar is performed by using SAP 90 structural application program. A vertical load of 475 N was applied on the occlusal surface from three different locations. The class V cavity was restored with ZOE cement (as a temporary cement), amalgam, microfilled composite resin, porcelain, gold and composite inlays and a glass- ionomer (Ketac-Bond) was used as a base material. According to the results obtained, ZOE cement showed the most displacement in comparison with microfilled composite resins, amalgam, composite, porcelain and gold inlays. In conclusion, cavity preparation to first upper premolar caused higher stresses with respect to tooth having no cavity. 178