Search

Systematic relationships among four genera and nine species (Mugil cephalus Linnaeus, 1758, Mugil soiuy Basilewsky, 1855, Liza ramada (Risso, 1827), Liza aurata (Risso, 1810), Liza abu (Heckel, 1843), Liza saliens (Risso, 1810), Liza carinata (Valenciennes, 1836), Chelon labrosus (Risso, 1827), Oedalechilus labeo (Cuvier, 1829)) of the Mugilidae family living in the Mediterranean Sea were investigated using morphological characters. Hierarchical cluster analyses of morphometric data were not concordant with the meristic data. Meristic characters in the present study were more discriminative than morphometric characters in terms of taxonomic classification of the mullets. According to based on meristic data UPGMA tree, all nine species were grouped in two main branching. In the first branch, C. labrosus and O. labeo were clustered as closest taxa, and being the sister group to the L. aurata. The other four Liza species produced two sub-branching in this group; L. carinata was branched with L. saliens, and L. ramada. In the second branch two species, M. cephalus and M. soiuy of Mugil genera were clustered together and highly isolated from the other three genera. At the same time, in the present study for the first time the systematic position of M. soiuy and L. abu among other mullet species was investigated.

Identifying intraspecific units or stocks of a species with unique morphological characters enables a better management of these subunits of species and ensurs perpetuations of the resources. Multivariate morphometry has been commonly used to investigate the discreteness and interrelationships of stocks within a species. Different types of body measurements have been traditionally used to charecterise stocks. However these measurements have recently been criticised because there are several biases and weaknesses inherent in traditional characters. As an alternative, a new system of morphometric measurements called The Truss Network System has been increasingly used for stock identification. In this review a computer-originated approach to the collection and analysis of morphometric characteristics of stocks is described.

Bu çalışmada, Zebra çiklit (Gc'hlasoma nigrofasciatum Günter, 1868)'de $\beta$ -Estradiol hormonunun büyüme üzerine etkileri araştirıİjfrîıştır. Ortalama ağırlıkları 0,002+0,003 g olan iki günlük Zebra çiklitlere 3 ay süre ile 100 ve 200 $\mu$ g/L $\beta$ estradiol hormonu immersiyon yöntemi ile uygulanmıştır. Denemede balıkların boy ve ağırlıkları aylık periyotlarla belirlenmiştir. Deneme sonunda P-estradiol'ün zebra çiklitlerde vücut boy ve ağırlığını olumlu yönde etkilediği, ancak yüksek dozunda bu etkinin ortadan kalktığı ve bununla birlikte yaşama oranını düşürdüğü belirlenmiştir., In this study, the effect of ( $\beta$ -estradiol on the growth of Zebra Cichlid (Cichlasoma nigrofasciatum Günter, 1868) was investigated. 100 and 200 $\mu$ g/L $\beta$ -estradiol were applied to two day posthatching ornamental cichlids (0.002±0.003 g) by immersion for three months. During this period, length and weight of fish were determined every month. At the end of experiment, P-estradiol increased body length and weigth significantly but super optimal doses led to higher mortality and stunted growth

Bu tez çalışmasında, denizel bitkisel mataryal olarak Deniz Börülcesi (Salicornia europaea) türünden elde edilen çeşitli ekstraktların biyomedikal ve kozmetik alanlarındaki potansiyel kullanımı tespit edilmiş ve değerlendirilmiştir. Deniz Börülcesi Salicornia europaea türü Adana/Tuzla Lagünü'nden elde edilmiştir. Üç bölümden oluşan tez çalışması kapsamında birinci bölümde S. europaea türünün biyomedikal ve kozmetik alanlarında kullanımı için kimyasal yapı analizleri yapılmıştır. Bu amaçla; S. europaea türünün türünün Soxhlet ekstraksiyonu ile elde edilen sabit yağı GC/MS cihazı ile analizi yapılarak gerçekleştirilmiştir. Mineral değerleri ICP/AES analizi ile, vitamin E (α-tokoferol) oranı ise LC/MS-MS analizi ile tespit edilmiştir. Kristalografik dokusu ve bileşimi X Işını Kristalografisi (XRD) analizi ile gerçekleştirilen S. europaea'nın elementel kompozisyonu ve kimyasal yapısı SEM-EDS analizleri ile tespit edilmiştir. S. europaea'nın sabit yağ oranı %15,15 olarak bulunmuştur. ICP/AES cihazında elde edilen mineral oranları, sırasıyla Sodyum (47 ppm), Magnezyum (51,98 ppm), Potasyum (45,86 ppm) ve Kalsiyum (14,27 ppm) olarak tespit edilmiştir. LC/MS-MS analizi sonucu vitamin E (Alphatocopherol) oranını hekzan ile muamele edilen örnekte 2,1/100g, zeytinyağı ile muamele edilen örnekte ise 551,98 µg/ml olarak bulunmuştur. XRD analizi sonucunda ise %54,5 oranında Stronsiyum Lantan Demir (III) Kalay (IV) Oksit bulunmuştur. EDS kullanılarak elde edilen elementel kompoziyonunda ise Oksijen (O), Sodyum (Na), Magnezyum (Mg), Potasyum (K) ve Kalsiyum (Ca) elementleri en yüksek enerji seviyesinde tespit edilmiştir. İkinci bölümde S. europaea'nın antimikrobiyal aktivitesine bakılmış ve, S. europaea'dan aseton, metanol, etenol ve saf su kullanarak elde edilen ekstraktlar gram negatif bakteri suşlarından Escherichia coli ve Klebsiella pneumoniae, gram pozitif bakteri suşlarından ise Bacillus subtilis ve Staphylococcus aureus, Candida albicans ve C. parapsilosis maya suşlarına karşı antimikrobiyal aktivitesi araştırılmıştır. Araştırmada Spektrofotometrik Broth Mikrodilüsyon ve Disk difüzyon yöntemleri kullanılmıştır. Spektrofotometrik Broth Mikrodilüsyon yöntemi için en güçlü antimikrobiyal aktivite, 8,35 µL MİK değeri ile metanol ekstaraktından E. coli bakterisine karşı belirlenmiştir. Disk difüzyon yöntemi için ise en yüksek, B. subtilis bakterisi üzerinde 3,8 mm'lik inhibisyon zon çapı ile metanol ekstaraktında belirlenmiştir. S. europaea'nın antimikrobiyel etkiye sahip olduğu tespit edilmiştir. Üçüncü bölümde ise DNA barkodlama tekniği ile Salicornia europaea'nın diğer benzer türlerden ayırımı çalışması yapılmıştır. DNA dizi analizi sonucunda kullanılan rpln32-trnl gen bölgesinin uzunluğu 805 bç olarak bulunurken, 800 bç'lik kısmı evrimsel süreçten etkilenmemiş bölge 5 bç'lik kısmı değişen bölge, 2 bç'lik kısmı ise parsimoni anlamlı bölge görevi görmüştür. Nükleotid kompozisyonu A= %37,9, T= %11,9, C= %37,6 ve G= %12,6 olarak tespit edilmiştir. Türlerin dizin analizi ile 21 haplotip gözlenirken, türler arası haplotip çeşitliliği 0,9217 olarak bulunmuştur. Tüm türler arasındaki ortalama genetik çeşitlilik değeri 0,01721 olarak bulunmuştur. Türler arasındaki genetik ilişki Maksimum Parsimoni ve Komşu Kalıtımlı Soyağacı kullanırak test edilmiş ve her iki ağaç da benzer dallanmalar göstermiştir. Buna göre S. europaea'nın her iki agaçta da kendi içinde dallanma göstererek diğer türlerden ayrıldığı tespit edilmiştir. Tez Çalışmasından elde edilen sonuçlar, S. europaea'dan elde edilen yağ ve ekstraktlardaki biyoaktif maddeler kullanılarak denizel kaynaklı doğal bir ürün olarak kozmetik ve tıbbi alanlarda kullanabileceğini göstermiştir., In this thesis, the potential use of various extracts obtained from Glasswort (Salicornia europaea) as marine herbal material in biomedical and cosmetic applications have been determined and evaluated. Glasswort Salicornia europaea species were obtained from Adana / Tuzla Lagoon. Thesis study is consist of three parts. In the first part, chemical structure analyzes were made for the use of S. europaea in biomedical and cosmetic fields. For this purpose, oil yields analysis of S. europaea species were carried out by GC / MS analysis. Mineral values were determined by ICP/AES analysis, and vitamin E (α-tocopherol) ratio was determined by LC/MS-MS analysis. The crystallographic texture and composition of S. europaea, which was performed by X-Ray Crystallography (XRD) analysis, were determined by SEM-EDX analyzes. The fixed oil rate of S. europaea was found to be 15.15%. The mineral ratios obtained in the ICP / AES device were determined as Sodium (Na) 47 ppm, Magnesium (Mg) (51.98 ppm), Potassium (K) (45.86 ppm) and Calcium (14.27 ppm), respectively. LC / MS-MS analysis result of vitamin E (alphatocopherol) ratio in samples treated with hexanes 2.1 / 100g, while the samples treated with olive oil 551.98 mg / ml, respectively. As a result of XRD analysis, 54.5% Strontium Lanthanum Iron (III) Tin (IV) Oxide was found. In the elemental composition obtained by using EDX, Oxygen (O), Sodium (Na), Magnesium (Mg), Potassium (K) and Calcium (Ca) elements were detected at the highest energy level. In the second part, the antimicrobial activity of S. europaea was examined and extracts obtained from S. europaea using acetone, methanol, ethenol and purified water were found to be gram negative (Escherichia coli and Klebsiella pneumoniae), gram positive (Bacillus subtilis and Staphylococcus aureus) bacterial strains and yeast (Candida albicans and C. parapsilosis) strains were determined by Disk diffusion and Spectrophotometric Broth Microdilution methods. The strongest antimicrobial activity for the spectrophotometric Broth Microdilution method was determined against E. coli bacteria from methanol extract with a MIC value of 8.35 µL. For the disk diffusion method, methanol extract with 3.8 mm inhibition zone diameter was found to be most effective against B. subtilis bacteria. It has been determined that S. europaea has an antimicrobial effect. In the third part, the differentiation of Salicornia europaea from other similar species was done by DNA barcoding technique. As a result of DNA sequence analysis, the length of the rpln32-trnl gene region was found to be 805 bp; while, the 800 bp part was not affected by the evolutionary process, the 5 bp part served as the changed region, and the 2 bp part served as the parsimony significant region. The nucleotide composition was determined as A = 37.9%, T = 11.9%, C = 37.6% and G = 12.6%. While 21 haplotypes were observed by sequence analysis of the species, the haplotype diversity between species was found to be 0.9217. The average value of genetic diversity among all species was found to be 0.01721. The genetic relationship between the species was tested using Maximum Parsimony and Neighbor-Joining, and both trees showed similar branching. Accordingly, it has been determined that S. europaea differs from other species by showing branching within itself in both trees. The results obtained from the thesis study showed that it can be used in pharmaceuticals and cosmeceutical applications as a marine-derived natural product by using extract and oil of S. europaea.

Tez çalışmasında, vatoz epidermal mukusundan elde edilen çeşitli ekstraktların, biyomedikal alanlarda potansiyel kullanımı, bilimsel prensiplere bağlı olarak tespit edilmiş ve değerlendirilmiştir. İskenderun Körfezi'nde hem trol hem de uzatma ağlarıyla yapılan avcılıklarda elde edilen ve ilk yakalandığında oldukça yoğun bir şekilde mukus salgılayan dört vatoz türü Dasyatis marmorata, D. pastinaca, Gymnura altavela ve Raja miraletus tercih edilmiştir. Dört bölümden oluşan tez çalışmasının birinci bölümünde, D. marmorata, D. pastinaca, G. altavela ve R. miraletus türlerine ait epidermal mukus örneklerinin Bradford analizi ile toplam protein miktarı, GC/MS analizi ile uçucu bileşikleri ve HPLC analizi ile R. miraletus mukusundaki vitamin E (α-tokoferol) oranı tespit edilmiştir. D. marmorata, D. pastinaca, G. altavela ve R. miraletus epidermal mukuslarındaki toplam protein miktarı sırasıyla 4,61, 4,87, 4,89 ve 3,94 mg/ml olarak bulunmuştur. GC/MS analizi sonucunda, D. marmorata mukusunda bulunan majör bileşikler; 2-İzopropil-5-metil-1-heptanol (%10,04), 2-tert-Butil-4-izopropil-5-metilfenol (%7,95), Dokosan (%7,98) ve Dodekanoik asit (%15,76); D. pastinaca mukusunda bulunan majör bileşikler, Siklooktasiloksan (%11,22), Siklononasiloksan (%14,49), 1H-Purin-6-amin, [(2-florofenil) metil] (%13,4), Siklodekaziloksan (%12,10), Lusenin-2 (%11,37) ve Oktasiloksan (%10,57); G. altavela mukusunda bulunan majör bileşikler, 1-Nonen (%8,13), 2-İzopropil-5-metil-1-heptanol (%12,24), 2-Hidroksi-3-fenil-2H-1-benzopiran (%11,83), Eikosan (%14,25) ve Dodekanoik asit (%21,37) ve R. miraletus mukusunda bulunan majör bileşikler, Tetrakoksametil (%36,08), Siklodekaziloksan (%31,56) ve Oktasiloksan (%32,36) olarak bulunmuştur. HPLC analizi sonucu R. miraletus mukusunda 13,78 µg/ml oranında vitamin E tespit edilmiştir. İkinci bölümde, D. marmorata, D. pastinaca, G. altavela ve R. miraletus epidermal mukus örneklerinin gram negatif (Escherichia coli ve Klebsiella pneumoniae) ve gram pozitif bakteri (Bacillus subtilis ve Enterococcus faecalis) suşlarına karşı antifungal aktivitesi disk difüzyon ve spektrofotometrik broth mikrodilüsyon metotlarıyla ortaya çıkartılmıştır. Disk difüzyon metodu için en güçlü antibakteriyel aktivite, B. subtilis üzerinde 2,90 mm'lik inhibisyon zon çapıyla G. altavela mukusunun asetik asit ekstraktında (GaAA) belirlenmiştir. Spektrofotometrik broth mikrodilüsyon metodu için ise en güçlü antibakteriyel aktivite, K. pneumoniae üzerinde 8,99 µl'lik MİK değeriyle D. marmorata mukusunun asetik asit ekstraktında (DmAA) belirlenmiştir. Üçüncü bölümde, D. marmorata, D. pastinaca, G. altavela ve R. miraletus epidermal mukus örneklerinin mantar (Candida albicans ve Candida parapsilosis) suşlarına karşı antifungal aktivitesi yine disk difüzyon ve spektrofotometrik broth mikrodilüsyon metotlarıyla ortaya çıkartılmıştır. Disk difüzyon metodu için en güçlü antifungal aktivite, C. parapsilosis üzerinde 2,40 mm'lik inhibisyon zon çapıyla yine G. altavela mukusunun asetik asit ekstraktında (GaAA) belirlenmiştir. Spektrofotometrik broth mikrodilüsyon metodu için ise en güçlü antifungal aktivite, C. albicans üzerinde 9,40 µl'lik MİK değeriyle G. altavela mukusunun asetik asit ekstraktında (GaAA) belirlenmiştir. Dördüncü bölümde ise, G. altavela epidermal mukusunun hücre canlılığı testi (MTT analizi) ile akciğer kanseri hücre hattı (A549) üzerindeki antikanserojen aktiviteleri incelenmiştir. Ancak A549 hücre hattı üzerinde herhangi bir antikanserojen aktivite tespit edilememiştir. Çalışmadan elde edilen sonuçlar, vatoz epidermal mukusundan elde edilen ekstraktlardaki biyoaktif maddelerin daha detaylı analizlerle karakterize edilip geliştirilerek ilgili alanlarda prototip uygulamalarıyla desteklendiğinde, biyomedikal sektörlerindeki potansiyel iş alanlarında denizel kaynaklı doğal bir ürün olarak ticarileştirilebileceğini göstermiştir. Bu çalışma TÜBİTAK 2211-C Yurtiçi Öncelikli Alanlar Doktora Burs Programı tarafından desteklenmiştir., In this study, the potential use of various extracts obtained from ray epidermal mucus in biomedical fields has been examined and evaluated based on scientific principles. Four stingray species Dasyatis marmorata, D. pastinaca, Gymnura altavela, and Raja miraletus were preferred because of high abundance through commercial trawl and tramel nets operations in Iskenderun Bay and their intensive secretion of mucus when caught. The thesis study consists of four parts. In the first part of the thesis, the total protein content by the Bradford analysis, volatile compounds by GC/MS analysis in epidermal mucus samples of D. marmorata, D. pastinaca, G. altavela and R. miraletus, and vitamin E (α-tocopherol) concentration by HPLC analysis in R. miraletus mucus were determined. The total protein concentration in D. marmorata, D. pastinaca, G. altavela and R. miraletus epidermal mucus was found to be 4.61, 4.87, 4.89 and 3.94 mg/ml, respectively. The major compounds obtained from the GC/MS analysis were determined 2-Isopropyl-5-methyl-1-heptanol (10.04%), 2-tert-Butyl-4-isopropyl-5-methylphenol (7.95%), Dokosan (7.98%) and Dodecanoic acid (% 15.76) for D. marmorata epidermal mucus; Cyclooctasiloxane (11.22%), Cyclononacyloxane (14.49%), 1H-Purin-6-amine, [(2-fluorophenyl) methyl] (13.4%), Cyclodeazyloxane (12.10%), Lucenin-2 (11.37%) and Octasiloxane (10.57%) for D. pastinaca epidermal mucus; 1-Nonene (8.13%), 2-Isopropyl-5-methyl-1-heptanol (12.24%), 2-Hydroxy-3-phenyl-2H-1-benzopyran (11.83%), Eicosan (14.25%) and Dodecanoic acid (21.37%) for G. altavela epidermal mucus; Tetracoxamethyl (36.08%), Cyclodeazyloxane (31.56%) and Octasiloxane (32.36%) for R. miraletus epidermal mucus. As a result of the HPLC analysis, the vitamin E concentration in R. miraletus mucus was detected as 13.78 µg/ml. In the second part of the thesis, the antibacterial activity of D. marmorata, D. pastinaca, G. altavela and R. miraletus epidermal mucus samples against gram negative bacteria strains (Escherichia coli and Klebsiella pneumoniae) and gram positive bacteria strains (Bacillus subtilis and Enterococcus faecalis) were revealed by the disc diffusion and spectrophotometric broth microdilution methods. The strongest antibacterial activity for the disc diffusion method was determined in the acidic mucus extract of G. altavela (GaAC) with an inhibition zone diameter of 2.90 mm against B. subtilis. For the spectrophotometric broth microdilution method, the strongest antibacterial activity was determined in the acidic mucus extract of D. marmorata (DmAC) with a MIC value of 8.99 µl against K. pneumoniae.In the third part of the thesis, the antifungal activity of D. marmorata, D. pastinaca, G. altavela and R. miraletus epidermal mucus samples against fungal strains (Candida albicans and Candida parapsilosis) were also determined by the disc diffusion and spectrophotometric broth microdilution methods. The strongest antifungal activity for the disc diffusion method was also detected in the acidic mucus extract of G. altavela (GaAC) with an inhibition zone diameter of 2.40 mm against C. parapsilosis. For the spectrophotometric broth microdilution method, the strongest antifungal activity was also found in the acidic mucus extract of G. altavela (GaAC) with a MIC value of 9.40 µl against C. albicans. In the fourth part of the thesis, anticarcinogenic activities of the epidermal mucus of G. altavela were investigated on the lung carcinoma cell line (A549) by cell viability test (MTT analysis). However, no anticarcinogenic activity was detected on the A549 cell line. The results have shown that bioactive substances in extracts obtained from ray epidermal mucus can be commercialized as a marine-derived natural product in potential areas in the biomedical sectors when the bioactive substances in the extracts are characterized and developed by more detailed analyzes and supported by prototype applications in related fields. This study was supported by TÜBİTAK 2211-C Domestic Priority Areas Doctorate Scholarship Program.

Bu çalışmada kalkan Scophtalmus maeoticus'un dağılım alanını oluşturan Marmara ve Karadeniz populasyonlarının genetik ve fenotipik olarak incelenmesi amaçlanmıştır. Genetik analizler için nükleer DNA'ya bağlı mikrosatelite ve mitokondriyal DNA dizileme tekniği, fenotipik analizler için morfometrik ve meristik karakterler, otolit şekli ve otolit kimyası analizleri kullanılmıştır. Mikrosatelite analizler için beş mikrosatelit lokusu kullanılmış ve tüm populasyonlarda ortalama alel sayısı 14.4 olarak bulunmuştur. S. maeoticus populasyonlarındaki ortalama gözlenen heterozigotluk değeri ise 0.42 olarak bulunmuştur. Populasyonların FST değerlerinin ikişerli karşılaştırılması sonucunda tüm populasyonlar arasında istatistiksel olarak önemli derecede farklılık bulunmuş olup (P

Chelidonichthys lucerna Karadeniz, Marmara, Ege ve Akdeniz'de en bol bulunan ve Triglidae türleri içerisinde ticari açıdan en önemli türdür. Bu çalışmada, C. lucerna populasyonlarının genetik ve morfolojik olarak incelenmesi amaçlanmıştır. Morfolojik analiz için morfometrik ve meristik karakterler kullanılmış ve dizin analizi için ise mtDNA 16S rRNA geni kullanılmıştır. Dizi analizi sonucunda elde edilen 16S rRNA geninin ortalama nükleotid kompozisyonu T = % 21.5, C = % 26.6, A = % 31.4 ve G = % 20.5 olarak belirlenmiştir. 809 bç'lik bölgesi çalışılan 16S rRNA geninin 796 bç'lik kısmı evrimsel süreçten etkilenmemiş bölgelerden oluşurken 13 bç'lik kısmı ise populasyonlar arasında çeşitli sebeplerden ötürü değişen bölge olarak tespit edilmiştir. 6 bç'lik bölge ise populasyonlar arasında parsimoni anlamlı bölge görevi görmüştür. Populasyonlar içi ortalama genetik farklılık değeri ise 0.0016 olarak bulunmuştur. En düşük genetik çeşitlilik İskenderun populasyonunda, en yüksek genetik çeşitlilik ise Marmara populasyonunda gözlenmiştir. Tüm populasyonlardan toplam 14 adet haplotip elde edilmiştir. En yüksek haplotip çeşitliliği Marmara populasyonunda, en düşük haplotip çeşitliliği ise İskenderun populasyonunda görülmüştür. Populasyonlar arası ortalama haploid çeşitliliği de 0.7558 bulunmuştur. Populasyonlar arası genetik farklılıklara bakıldığında, Akçakoca ile Marmara populasyonları en az farklılaşma düzeyini göstermiştir (0.0012). En yüksek genetik farklılaşma düzeyi Antalya ile İzmir ve İskenderun ile İzmir populasyonları arasında bulunmuştur (0.0021). Komşu katılımlı soyağacına (Neighbour Joining tree) göre Antalya ve İskenderun populasyonları birbirlerine yakın populasyonlar olarak bulunmuştur. İzmir populasyonu ise diğer populasyonlardan oldukça uzak çıkmıştır. Morfolojik karakterlerin kümelerarası korelasyon analizinde Akçakoca populasyonunun diğer populasyonlardan tamamıyla farklı olduğu gözlenmiştir. Ancak diğer populasyonların birbirlerinden istatistiksel anlamda önemli derecede farklı olmadığı gözlenmiştir. Morfolojik yakınlık matrisine göre Akçakoca ile Antalya populasyonları birbirine en uzak populasyonlar olmuştur. İzmir ile İskenderun populasyonları ise morfolojik olarak birbirlerine en yakın populasyonlar olmuştur. UPGM soyağacına göre İzmir populasyonu ile İskenderun populasyonu birbirine yakın ilişkilendirilmiş, Akçakoca populasyonu ise diğer populasyonlardan tamamen ayrı gruplandırılmıştır. Tub gurnard is one of the most abundant and commercially important Triglidae species in Marine waters of Turkey found in the Black, Marmara, Aegean and Mediterranean Seas. In this study, it's aimed to investigate genetic and morphological structure of C. lucerna populations. Morphometric and meristic charecters were used for morphological analysis, and 16S rRNA gene of mtDNA was used for DNA sequencinganalysis.As a result of sequencing, the average nucleotide composition of 16S rRNA gene was determined the ratio of T, C, G, A as 21.5%, 26.6 %, 31.4 %, 20.5 % respectively. 16S rRNA region was found as 809 base pair and compused 796 base pair as conserved sites and 13 base pair as variable sites. 6 base pair seen as a indicator between populations. The average value of genetic diversity within populations was 0.0016. The lowest genetic diversity was found in Iskenderun population, while the highest genetic diversity was found Marmara population. A total of 14 haplotypes were obtained from all populations. The highest haplotype diversity was found in Marmara populations, whereas the lowest haplotype diversity was found in Iskenderun population. Akcakoca and Marmara populations showed the least genetic divergence (0.0012). The highest level of genetic divergence was found between Antalya-Izmir populations and between Iskenderun-Izmir (0.0021). According to Neighbour Joining tree, Antalya and Iskenderun populations were found to be close to each other. Izmir population was found to be far away from the other populations. Discriminant function analysis of morphometric characters showed that Akcakoca populationis completely different from the other populations. It was observed that the other populations are not significantly different from each otherin statistical terms. According to morphological affinity matrix, Antalya and Akcakoca populations were the most distant populations to each other. Izmir and Iskenderun populations were the closest populations to each other. Izmir and Iskenderun populations showed morphological similarity. However, Akcakoca population was found to be highly separated from the other populations. 73

Bu çalısmada Türkiye denizlerinde bulunan ve ekonomik değeri oldukça yüksek olan Scombridae familyasına ait dokuz türün (Scomberomorus commerson, Auxis rochei, Euthynnus alletteratus, Katsuwonus pelamis, Sarda sarda, Scomber japonicus, Scomber scombrus, Thunnus alalunga, Thunnus thynnus) birbirleriyle olan genetik farklılıklarının belirlenmesi ve filogenetik ilişkilerinin şeklinin belirlenmesi amaçlanmıştır.Moleküler filogenetik analizde mitokondriyal COI bölgesinin nükleotid dizileme analizi yapılmış ve DNA dizilerinin farklılığından elde edilen genetik farklılığın tespitinde Kimura 2 parameter modeli kullanılmıştır. Dizi analizi sonucunda elde edilen nükleotid kompozisyonunda G-C bazlarının oranlarına bakıldığında değerlerin % 49,4-45,9 arasında değişkenlik gösterdiği saptanmış ve ortalama G-C oranı % 47,5 olarak belirlenmiştir. A-T bazlarının oranı ise % 54,1 ile % 50,6 arasında değişkenlik göstermiş iken ortalama A-T oranı % 52,6 olarak bulunmuştur. Bunun yanı sıra T bazının oranı % 28,4 ile % 29,8 oranında değişirken ortalama T oranı % 27 olarak, A bazının oranı % 23 ile % 24,4 arasında değişirken ortalama 23,6 olarak saptanmıştır. C bazının oranı % 28,1 ile % 30 oranında değişirken ortalama %28,7 olarak ve son olarak G oranları % 17,7 ile % 19,4 arasında değişirken ortalama 18,8 olarak saptanmıştır.634 bç olarak incelenen COI bölgesinin 457 bçlik kısmı evrimsel süreçten etkilenmemiş bölgelerden oluşurken, 177 bç?lik bölge ise türler arasında çeşitli sebeplerden ötürü değişen bölge olarak tespit edilmiştir. 175 bçlik bölge ise türler arasında belirteç görevi görmüştür. Türler arası ortalama genetik çeşitlilik 0,117 olarak hesaplanırken, tür içi ortalama genetik çeşitlilik ise 0,002 olarak gözlenmiştir. COI bölgesinin türler arasındaki genetik değişim oranlarına bakıldığında K. pelamis ve E. alletteratus türlerinde bir değişim gözlenmezken en büyük değişim oranının S. commerson türünde olduğu gözlenmiştir.Türler arasındaki ortalama genetik uzaklık değerlerine bakıldığında en düşük genetik uzaklık T. alalunga ve T. thynnus türleri arasında (0,005) bulunurken S. japonicus ile İndopasifik kökenli S. commerson türleri arasındaki genetik uzaklık 0,201 ile en yüksek olarak hesaplanmıştır.Türler arasındaki moleküler filogenetik ilişkiyi tespit etmek amacıyla Neighbour Joining (NJ), Minimum Evolution (ME) ve Max. Parsimony (MP) Metodları kullanılarak filogenetik ağaçlar oluşturulmuştur. Elde edilen ağaçlar incelendiğinde, ağaçların 2 ana dala ayrıldığı, bu dallardan ilkini Scombrini soy hattı oluştururken diğer dalların Thunnini, Sardini ve Scomberomorini soy hatlarından oluştuğu gözlenmiştir.Anahtar Kelimeler: Scombridae, Filogenetik, DNA Dizileme Analizi, COI In this study genetic structure and phylogenetic relationship of the nine species (Scomberomorus commerson, Auxis rochei, Euthynnus alletteratus, Katsuwonus pelamis, Sarda sarda, Scomber japonicus, Scomber scombrus, Thunnus alalunga, Thunnus thynnus) which have high economic value and belonging Scombridae family in Turkish waters were investigated.Nucleotide sequence analysis of mitochondrial DNA COI region was used for molecular phylogenetic analysis, and Kimura-2 parameter model was used in the determination of genetic differences. As a result of sequencing the nucleotide compositions obtained were varied between % 49.4 - % 45.9 for the ratio of G-C, and average ratio of G-C was % 47.5 The ratio of A-T showed variability between % 54.1 to % 50.6, while the average A-T ratio was found to be % 52.6. On the other hand while the ratio of T was varied between %28.4 and %29.8 and average ratio of T was found %27, the ratio f A was varied between % 23 and % 24.4 and average ratio of A was found as 23.6. The ratio of C was varied between % 28.1 and % 30 and average ratio of C was found %28.7 and the ratio of G was varied between % 17.7 and % 19.4 and average ratio of A was found as 18.8.COI region was found as 634 base pair and compused 457 base pair as conserved sites and 177 base pair as variable sites. 175 base pair seen as a indicator between species. Mean evolutionary diversity between species is calculated as 0.117 and mean evolutionary diversity within species calculated as 0.002. The evolution divergence of the COI region between species has the higest value for S. commerson and no evolutionary changes were observed for K. pelamis and E. alletteratus. Genetic distance analysis showed that the highest nucleotide differences was observed between Indo- Pasific originated S. commerson and S. japonicus (0.201) and the lowest nucleotide differences was observed between T. alalunga and T. thynnus (0.005).In order to identify molecular phylogenetic relationship between species, phylogenetic trees were formed using Neighbor Joining (NJ), Minimum Evolution (ME) and Max. Parsimony (MP) Methods. To ensure the reliability of the creation of phylogenetic trees, 1000 repeated bootstrap tests were performed. It is observed that the phylogenetic trees have two main branches and while the first main branch is composed of tribus Scombrini, the second one is composed of tribus Thunnini, Sardini and Scomberomorini.Key word: Scombridae, Phylogenetic, DNA Sequencing, COI 100

Bu çalışmada Türkiye denizlerinde bulunan ve tral olarak bilinen Caranx cinsine ait Caranx crysos, Caranx rhoncus ve Caranx hippos türlerinin morfolojik ve genetik yapısı, türler arasındaki filogenetik ilişkinin şeklinin belirlenmesi amaçlanmıştır.Moleküler filogenetik analizde mitokondriyal D-loop geninin nükleotid dizi analizi kullanılmış ve DNA dizinlerinin farlılığından elde edilen genetik farklılığın tespitinde Tamura 3 modeli kullanılmıştır. DNA dizi analizi sonucunda elde edilen nükleotid kompozisyonuna göre G-C oranı değerlerinin % 38.1-35.7 arasında değişkenlik gösterdiği saptanmış ve ortalama G-C oranı % 37.2 olarak belirlenmiştir. A-T oranı ise % 63.8 ile % 62 arasında değişkenlik göstermiş iken ortalama A-T oranı % 62.8 olarak bulunmuştur.Türler arasındaki genetik uzaklık analizinde en yüksek nükleotid farklılığı C. crysos ve C. hippos arasında 0.461 ile gösterirken, C.hippos ve C. rhoncus türleri 0.148 ile birbirine daha yakın iki tür olarak gözlenmiştir. Türler arası net ortalama genetik uzaklık değeri 0.244 olarak hesaplanırken tür içi net ortalama genetik uzaklık değeri ise 0.485 olarak hesaplanmıştır. Transisyonel değişim oran analizinde A/G 9,83, T/C 9,83, C/T 16,64 ve G/A 16,64 olarak belirlenmiştir. Maximum likelihood metoduna göre D-loop dizileme analizi sonucu oluşturulan fiologenetik ağaç incelendiğinde 2 ana dala ayrıldığı görülmektedir. Birinci ana dal C. rhoncus ve C. hippos türlerinden oluşurken, ikinci ana dal C. crysos türünden oluşmuştur.Türler arasındaki morfolojik ilişkinin belirlenmesi amacı ile Truss metodu kullanılarak 36 farklı morfometrik karakter ve 12 meristik karakter kullanılmıştır. Ana bileşen analizi sonucu türlerin ayrımında morfolojik karakterlerin etkinlik derecesine göre, birinci ana bileşende ikinci dorsal yüzgeç uzunluğu, gözler arası mesafe, ikinci dorsal yüzgeç yumuşak ışın sayısı gibi yapıların ayrımda etkili olduğu gözlemlenirken, ikinci ana bileşende ağırlıkça vücut yüksekliği ölçümleri ve lateral hattaki pul sayısının etkili olduğu dikkat çekmektedir. Türler arasındaki morfolojik ilişkinin Neighbour Joining soyağacı analizinde, C. rhoncus türünün C. crysos türüne daha yakın olduğu ve C. hippos türünün ise her iki türden de uzak olduğu gözlenmiştir.Caranx cinsine ait 3 tür ile Trachurus cinsine ait 5 türün mtDNA D-loop bölgesinin DNA dizilimlerinin filogenetik olarak karşılaştırılmaları sonucu her iki cinsin üyelerinin de sadece kendi içlerinde gruplanmalar gösterdiği gözlenmiştir. Bu analizde morfolojik olarak istavrit türleri ile karıştırılabilen C. rhoncus türünün Trachurus cinsi türlerine diğer Caranx türlerine göre daha yakın olduğu ve T. mediterraneus türünün Trachurus cinsine ait diğer türlerden açık bir şekilde farklı olduğu görülmektedir. In this study, morphological and genetic structure, and phylogenetic relationship of species of Caranx genus, Caranx crysos, Caranx hippos and Caranx rhoncus in Turkey's seas were investigated.Nucleotide sequence analysis of mitochondrial DNA D-loop gene was used for molecular phylogenetic analysis, and Tamura 3-parameter model was used in the determination of genetic differences. As a result of sequencing the nucleotide compositions obtained were varied between 38.1-35.7% for the ratio of G-C, and average ratio of G-C was 37.2%. The ratio of A-T showed variability between 62% to 63.8%, while the average A-T ratio was found to be 62.8%.Genetic distance analysis showed that the highest nucleotide differences was observed between C. crysos and C. hippos species with a value of 0.461, and C.hippos and C. rhoncus species were observed to be closer to each other (0.148). The calculation of the value of average genetic distance between species and within species were calculated as 0485 and 0.485 respectively. Analysis of the rate of change in transitional is determined as A / G 9.83, T / C 9.83, C / T 16.64 and G / A 16.64. Maximum likelihood sequence analysis of the D-loop created two main phylogenetic branches. The first main branch composed of C. rhoncus and C. hippos, and the second branch composed of C. crysos.To determine the morphological relationship and differences among species 36 different morphometric character were determined with Truss method, and 12 meristic characters were used. In discriminant function analysis, the most discriminative characters for species identification were found to be as the second dorsal fin length, distance between eyes, and second dorsal fin soft rays in the first discriminant function. In the second discriminant function, body dept measurements and lateral line scale counts were the most discriminative characters for species identification. The morphological relationship between species with Neighbour Joining analysis showed that C. rhoncus and C. crysos species were closer to each other, and C. hippos was distinct and far from C. rhoncus and C. crysos.Phylogenetic comparision of the 3 species of the genus Caranx and 5 species of the genus Trachurus with mtDNA D-loop sequences revealed that each genus was monophyletic. In this analysis C. rhoncus, which can easily be mis-identified with Trachurus species, was found to be closer to Trachurus genus. Moreover T. mediterraneus were clearly divergent from the other species of the genus Trachurus. 74

Bu çalışmada, Türkiye denizlerinde bulunan Atlantik ve İndo-Pasifik kökenli, Cassiopea andromeda, Rhizostoma pulmo ve Aurelia aurita türlerinin filogenetik ilişkileri belirlenmiştir. Bu türlerin, mtDNA 16S rDNA geni PCR ile çoğaltıldıktan sonra, restriksiyon parçası uzunluk polimorfizmi (RFLP) yöntemi ile BsurI, AluI, Hin6I, RsaI olmak üzere 4 polimorfik sınırlama enziminin muamelesi sonucu toplam genin uzunluğu ortalama olarak 1851 baz çifti uzunluğunda bulunmuştur. PCR-RFLP yöntemi ile tüm türlerde toplam 5 haplotip gözlenmiştir. C. andromeda, R. pulmo ve A. aurita türlerinin birbirlerinden genetik olarak farklılıklarını test etmek için, yapılan haplotip frekansları Monte Carlo X2 analizi sonucunda tüm türlerin haplotip frekanslarının birbirlerinden istatiksel olarak önemli derecede farklı olduğu bulunmuştur (P

Bu çalışmada Türkiye Denizleri'nde bulunan Çin Şapkası (Patella caerulea Linnaeus, 1758 ) populasyonlarının genetik yapısı mtDNA PCR-RFLP yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışmada kullanılan örnekler Karadeniz (Şile), Marmara Denizi (Adalar), Ege Denizi (İzmir Körfezi) ve Akdeniz'den (Antalya Körfezi ve İskenderun Körfezi) temin edilmiştir.MtDNA'nın 16S rRNA geni PCR yöntemi ile çoğaltılarak 4 restrilsiyon enzimi (Csp6I, BsurI (HaeIII), Hin6I (HhaI), AluI) ile kesilmiştir. RFPL sonucunda 8 haplotip saptanmıştır. Populasyonlar arasında azda olsa haplotip paylaşımının olduğu tespit edilmiştir. Haplotipler arasında evrimsel uzaklık değerine bakıldığında en fazla uzaklık değerinin 0.024528 olduğu ve Ege Denizi ( İzmir Körfezi) populasyonunda 7, Akdeniz (Antalya Körfezi) populasyonunda 25 birey tespit edilen AABB genotipi ile Karadeniz (Şile) populasyonunda 10 ve Marmara Denizi (Adalar) populasyonunda 5 birey tespit edilen BAAA genotipidir.Populasyon içi ortalama haplotip çeşitliliği 0.5971, genetik çeşitliliği 0.006760 olarak bulunmuştur. Populasyonlar arası ortalama genetik benzerlik değeri 0.012150, ortalama genetik farklılık değeri ise 0.005390 olarak bulunmuştur.Populasyonlar arasındaki genetik farklılık değerlerine göre, en yüksek değer Karadeniz (Şile) ve Akdeniz (Antalya körfezi) populasyonları için (0.012867) bulunurken; en düşük değer ise Ege Denizi (İzmir Körfezi) ve Akdeniz (Antalya Körfezi) populasyonları arasında (0.000960) gözlenmiştir. Monte-Carlo (X2) ikili Karşılaştırma Analizi sonucu bütün populasyonlar arasında önemli derecede genetik farklılıklar olduğu belirlenmiştir (P

Bu çalışmada, İndo-Pasifik'ten Akdeniz'e gerçekleşen Lesepsiyen göçe genetik etkinin varlığının tespit edilmesi ve Iskarmoz balığı Saurida undosquamis (Richardson, 1848) populasyonlarının İndo-Pasifik'ten Akdeniz'e göç yolu üzerinde kolonileşmede gösterdiği genetik değişimin ortaya koyulması amaçlanmıştır.İndo-Pasifik'ten Akdeniz'e gerçekleşen Lesepsiyen göçe genetik etkinin varlığı, Akdeniz'den ve İndo-Pasifik denizlerinden alınan 10 familyadan 21 türün ND 3/4 gen bölgesi için 8 sınırlama enzimi (BsurI, AluI, Hin6I, RsaI, XhoI, MspI, Bsh1236I, EheI) kullanılarak, PCR-RFLP yöntemiyle araştırılmıştır.Çalışmada 21 türe ait 210 örnekte toplam 46 haplotip tespit edilmiştir. CAAAAAAA haplotipinin sadece Lesepsiyen göçle Akdeniz'e dahil olan üç türde (S. undosquamis, S. pinguis, H. far) 25 adet bireyle temsil edildiği genetik analizler sonucunda ortaya konulmuştur. BDACBBAA, BFACBBAA, ABABBBAA, AFABBBAA, ADABBBAA, ACABBBAA, BCABBBAA, BCABCBAA haplotip yapıları, sadece İndo-Pasifik denizlerinde yaşmayı tercih eden, Akdeniz'de şu ana kadar kaydı bulunmayan türlerde tespit edilmiştir. Sphyraenidae familyasına ait 5 türün incelemesinde, Bsh1236I enziminde gözlenen B haplotipinin Akdeniz'in yerel türlerine özgü haplotip yapısı olduğu tespit edilmiştir. Akdeniz'de yüksek yerleşme başarısı gösteren 3 türün (U. moluccensis, P. stridens, N. randalli) birbirlerine genetik olarak diğer türlerden daha yakın genetik ilişki gösterdiği Neighbor joining soyağacı analizi ile ortaya koyulmuştur.İndo-Pasifik ve Akdeniz'de yaşamını sürdüren Lesepsiyen Iskarmoz balığı (S. undosquamis)'nın, Kızıldeniz'den 1 (Cidde), Akdeniz'den 4 (Suriye, İskenderun Körfezi, Mersin Körfezi, Antalya Körfezi) populasyonunun genetik yapısı, mtDNA'nın 16S gen bölgesi için, 6 sınırlama enzimi (BsurI AluI, Hin6I, RsaI, XhoI, EheI) kullanılarak tespit edilmiştir. S. undosquamis populasyonlarına ait 30'ar adet (toplam 150) bireyinin incelenmesiyle toplam 16 haplotip saptanmıştır. Örneklerde en fazla gözlenen haplotipin, örneklerin %75'inde gözlenen AAAAAA haplotipi olduğu tespit edilmiştir. Populasyonlar içi ortalama haplotip çeşitliliği 0.4579 (+/- 0.01601), populasyonlar içi ortalama genetik çeşitlilik 0.009179 olarak bulunmuştur. Populasyonlar arası ortalama genetik benzerlik 0.025294, ortalama genetik farklılık ise 0.016115 olarak hesaplanmıştır. Monte-Carlo (X2) İkili Karşılaştırma Analizi sonucunda, tüm populasyonlar arasında genetik farklılığın önemli olduğu belirlenmiştir (P

Yeşil deniz kaplumbağaları (Chelonia mydas), düzenli olarak beslenme alanlarından üreme alanlarına göç eden türler olup, yaşamlarının büyük bölümünü okyanus ve açık denizlerde geçirirler. Okyanuslarda ve açık denizlerde yaşam sürmelerine rağmen yumurtalarını bırakabilecekleri kumsallara ihtiyaç duyarlar. C. mydas'ın Akdeniz'deki önemli üreme kumsallarının başında Türkiye ve Kıbrıs kıyıları gelmekte olup bu kıyılar, tüm Akdeniz üreme kumsallarının yaklaşık % 99'nu barındırmaktadır.Bu çalışmada, Doğu Akdeniz üreme kumsallarından olan Samandağ ve Akyatan üreme kumsallarının bazı fiziksel özelliklerinin C. mydas'ın yavru morfolojisi üzerine etkileri araştırılmıştır. Bununla birlikte Samandağ ve Akyatan kumsalları arasında yavru morfolojisi yönünden farklılıklar, dişi ve erkek yavru bireyler arasındaki morfolojik farklılıklar, yuva yeri değiştirmenin yavru morfolojisi üzerine etkileri ve ölü ile canlı yavrular arasında ki morfolojik farklılıklar incelenmiştir.Toplam 48 yuvadan, yuva dibi kum örneklerinin; sıcaklık, iletkenlik, tuzluluk, toplam çözünmüş madde miktarı, pH, hava oranı ve tane boyu analiz edilmiştir. Bunlara ek olarak yuvaların, denize uzaklığı, toplam derinliği ve kuluçka süreleri de analize dahil edilmiştir. Samandağ ve Akyatan üreme kumsalları arasında fiziksel karakterler yönünden anlamlı farklılıklar olduğu ve Samandağ kumsalının yüksek hidrik şartlara sahip olduğu bulunmuştur. Yuva dibi kumların sahip olduğu hidrik şartların; daha çok yavruların yüzgeç uzunluğu üzerine, buna karşın termal şartların ise yavruların ağırlığı üzerine etki ettiği ve bununla birlikte yuva derinliği ve kuluçka süresinin de yavru morfolojisi üzerine önemli etkilere sahip olduğu bulunmuştur. Her iki üreme kumsalında toplam 1185 yavru, 16 morfometrik ve 7 meristik karakter bakımından değerlendirildi. Samandağ ve Akyatan üreme kumsalları arasında morfolojik ayrılıkları tespit etmek için morfometrik ve meristik karakterler kullanılmıştır. Kümeler arası korelasyon analizi sonucu meristik karakterler yönünden üreme kumsalları belirgin bir ayrılım göstermediği buna karşın morfometrik karakterler yönünden iki kumsalın birbirinden ayrıldığı bulunmuştur. Ana bileşenler analizi sonucunda, ön ve arka yüzgeçlerin populasyonlar arası morfolojik ayrımda anahtar karakterler olduğu bulunmuştur. Yavrularda cinsiyetler arası morfolojik farklılığın tespitinde, kümeler arası korelasyon analizi sonucu iki cinsiyetin, morfolojik olarak belirgin bir ayrım göstermediği, ancak varyans analizi sonucu 4 morfometrik karakter bakımından anlamlı farklılıklar gösterdiği bulunmuştur. Bir koruma planı olarak kullanılan yuva yeri değiştirmenin, yavru morfolojisi üzerine negatif etki ettiği ve yeri değiştirilen yuvalardan çıkan yavruların doğal ortamında bırakılanlarına göre doğru karapas eni, yüzgeç uzunluğu ve yavru ağırlığı bakımından daha küçük olduğu bulunmuştur. Bununla birlikte ölü ve canlı yavruların morfolojilerinin karşılaştırılmasında; ölü yavruların, canlı yavrulara göre daha küçük olduğu belirlenmiştir.Sayıları son yıllarda tükenme noktasına gelen deniz kaplumbağalarının gelecek nesillere aktarılması iyi bir koruma planın ortaya çıkarılması ile mümkünüdür. Bunun için türün embriyonik, yavru, ergin ve yetişkin yaşam safhalarının çok iyi anlaşılması ve bilinmesi gerekmektedir. Yaşamları boyunca bu yaşam formları hakkında detaylı bilgilerin bilinmesi onların sadece gelişimi gibi bilgiler için değil aynı zamanda da koruma plan yönetiminin ortaya çıkarılması için oldukça önemlidir. Benzer çalışmanın tüm Akdeniz yuvalama kumsalları için yapılması önerilebilir. Sonuç olarak bu çalışma, Doğu Akdeniz C. mydas populasyonun koruma plan ve yönetmenliğinin ortaya çıkarılması ve morfolojik çalışmalardaki eksikleri tamamlaması yönüyle önemli bilgiler sunmuştur. Green turtles (Chelonia mydas) are migratory species regularly migrating from feeding areas to breeding areas. Large part of their lives spent in the ocean and open seas. Despite the continued life in the oceans and open seas they need beaches for laying eggs. Major nesting sites of C. mydas on the Mediterranean beaches are in Turkey and Cyprus coasts and these coasts comprise approximately 99 % of the nesting beaches of C. mydas in Mediterranean area.In this study, the effects of some physical characteristics of the nesting beaches? on the morpholgy of C. mydas hatchlings? were investigated on the Samandag and Akyatan beaches which are important nesting habitats in the Mediterranean. In addition, the morphological differences between Samandag and Akyatan in terms of hatchling morphology and sexual dimorphisim between female and male individuals in dead hatchlings, and the effects of relocation on the morphology of hatchlings, and morphological differences between live and dead hatchlings were investigated.From total 48 nests, temperature, conductivity, salinity, total dissolved solids, pH, air ratio and grain size were analyzed in nest chamber sand samples. In addition, distance to the sea and total depth and incubation time of nests were also included in the analysis. Significant differences were found between Samandag and Akyatan nesting beaches in terms of physical characteristics and Samandag?s nesting beach had highly hidric conditions. It was found that hidric conditions of sand in the nest chamber effected fin lenghts of hatchlings, whereas thermal conditions of sand in the nest chamber affected weight of hatchling. The nest depth and incubation time also had very important effect on hatchling morphology. A total of 1185 hatchlings were measured in both nesting beaches and they were evaluated in terms of 16 morphometric and 7 meristic characteristics. Morphometric and meristic characteristics were used for morphologic comparisons between Samandag and Akyatan nesting beaches. Nesting beach samples did not reveal discreteness in terms of discriminant function analysis of meristic characteristics clearly, whereas discriminant function analysis of morphometric characteristics seperated the two nesting beaches. It was found that principal component analysis revealed that fore and hind limb lenghts were important key characters to seperate two hatchling populations. It was found that discriminant function analysis of sexual dimorphisim did not show discreteness between female and male dead hatchlings, but; as a result of variance analysis significant differences were observed between female and male dead hatchlings in terms of 4 morphometric characters. It was found that relocation, which is used as a conservation plan, had a negative effect on morphology of hatchling and the hatchlings emergence from relocation nests had shorter straight carapace width and left and right fore limb length with less weight than emergence hatchling from natural nests. In comparison of the morphology of dead and live hatchlings, dead hatchlings were found to be smaller than the live hatchlings in terms of all morphologic characters.In recent years, the number of sea turtles has decreased. A good protection plan is needed in order to obtain transfering their generations to future. For this reason, their life stages from embryonic to adult are needed to be known well. Detailed information about their different life forms not only helps collection scientific data such as growth but also provide improving a good protection and management plan as well. The findins of this research recommends that similar studies should be implemented in other nesting beaches on the Mediterranean. In conclusion, this study has provided important information about hatchling morphology that is used for improving a protection and management plan and has filled the gap in terms of information about morphological studies for the population of C. mydas of East Mediterranean. 153

Bu çalısmada, Türkiye Denizleri'nde bulunan Sübye (Sepia officinalis)populasyonlarının genetik yapısı mtDNA PCR-RFLP yöntemi kullanılarak analizedilmistir. Çalısmada kullanılan örnekler Akdeniz'den (skenderun Körfezi ve Antalya),Ege Denizi'nden (zmir Körfezi) ve Marmara Denizi'nden avlanmıstır.MtDNA'nın ND 5/6 geni PCR yöntemi ile çogaltılarak altı sınırlama enzimi(BsurI, AluI, Bsh1236I, Hin6I, RsaI, XhoI) ile kesilmistir. RFLP sonucunda 120 sübyebireyinde toplam 7 haplotip saptanmıstır. Populasyonlar arasında herhangi bir haplotippaylasımı bulunmadıgı görülmüstür. Haplotiplerin evrimsel uzaklık degerlerinebakıldıgında, en fazla uzaklıgın (0.029684) Antalya Körfezi populasyonunun ikibireyinde tespit edilen ABCBBA genotipiyle, Marmara Denizi populasyonunun 25bireyinde tespit edilen BAAACA genotipi arasında oldugu tespit edilmistir.Populasyonlar içi ortalama haplotip çesitliligi 0.1075, nükleotid çesitliligi0.000818 olarak bulunmustur. Populasyonlar arası ortalama nükleotid çesitliligi0.010208, ortalama nükleotid farklılıgı ise 0.009390 olarak bulunmustur.Populasyonlar arası genetik uzaklık degerlerine bakıldıgında, en yüksek degerinskenderun Körfezi Populasyonu ile Marmara Denizi Populasyonu arasında (0.015279),en düsük degerin ise, Ege Denizi Populasyonu ile Antalya Körfezi Populasyonu(0.003786) arasında oldugu görülmektedir. Monte-Carlo (X2) kili Karsılastırma Analizisonucu bütün populasyonlar arasında önemli derecede genetik farklılıklar oldugubelirlenmistir (P

Bu çalışmada tilapia (Oreochromis aureus) türü üzerinde yüksek konsantrasyonlar da uygulanacak farklı gruptaki toksik kirleticilerin meydana getirebileceği genetik değişim ve genotiplerin kirleticilere karşı göstereceği toleransların belirlenmesi amaçlanmıştır. O. aureus laboratuar koşulları altında ayrı ayrı, 40 saat boyunca 0.03735 g/L potasyum kromat'a, 40 saat boyunca 10.42 ?g/L endosülfan'a, ve 48 saat boyunca 8 mg/L dodecylbenzenesulfanic asit sodyum tuzuna maruz bırakılmıştır. Deneme sonunda ölen ve hayatta kalan örneklerin tamamının genetik yapısı altı enzim (ME, ICD, AAT, PGI, MDH, G3PDH) kullanılarak allozyme elektroforez metoduyla analiz edilmiştir.Deneme süresince kontrol grubundaki balıklarda ölüm meydana gelmezken, deneme gruplarındaki balıklarda sırasıyla; potasyum kromat muamelesi sonunda % 100, dodecylbenzenesulfanic asit sodyum muamelesi sonunda da % 90 ve endosülfan muamelesinde ise % 70'nin öldüğü tespit edilmiştir. En yüksek ölüm oranının potasyum kromat uygulaması sonunda gerçekleştiği görülmüştür.PGI, MDH ve G3PDH enzimlerinde genotip tayini gerçekleştirilememiştir. ME, ICD ve AAT enzimlerinde genotip tayini yapıla bilinmiştir. Genotip tayini sonunda, AAT enziminde bir çeşit homozigot genotip elde edilirken, ME ve ICD enzimlerinde iki çeşit homozigot genotip tespit edilmiştir.Ki-kare testi ile deterjan ve endosülfan uygulaması sonunda ölen ve hayatta kalan bireylerin, ME enziminde gözlenen allel frekansları arasındaki ilişkinin önemsiz olduğu tespit edilmiştir. Bununla birlikte ME ve ICD enzimleri için uygulama gruplarının tamamı arasında da önemli bir fark olmadığı gözlenmiştir.Kaplan-Meier metodu ile hesaplanan potasyum kromat ve deterjan uygulaması sonunda elde edilen bireylerin en yüksek ve en düşük ölüm saati ortalamaları (TTD) arasında gözlenen sonuçların istatistiksel olarak önemli olmadığı ortaya çıkmıştır.2006/ 40 sayfaAnahtar Kelimeler: In this study, tilapia (Oreochromis aureus) specimens were exposed to high concentration of different toxic pollutant groups to see genetic change and tolerances of genotypes to the pollutants. O. aureus were exposed in the laboratory to 0.03735 g/L potassium chromate, 10.42 ?g/L endosulfan and 8 mg/L dodecylbenzenesulfanic acid sodium salt. At the end of experiment, the genotipic structure of both dead and survived specimens was analysed by allozyme electrophoresis at six loci (ME, ICD, AAT, PGI, MDH, G3PDH).At the end of survey, there was no dead in the control group. The highest rate of die was seen at the potassium chromate treatment, 100 % of the exposed tilapia did not survive. Dodecylbenzenesulfanic acid sodium salt test, 90 % of the exposed tilapia was dead. In the endosulfan treatment tank, 70 % of tilapia did not survive.Genotype identification could not be done at the PGI, MDH and G3PDH enzymes. Genotypes observed at ME, ICD and AAT enzymes were determinated. Two variant homozygous genotypes were determinated at the ME and ICD enzymes while only one genotype at the AAT enzyme was found for all treatment groups.At the dodecylbenzenesulfanic acid sodium salt and endosulfan treatments, no significant differences between allele frequencies of genotypes observed for surviving and nonsurviving individuals at the ME enzyme. Chi-square test indicated no significant difference between all treatment groups and genotypes for ME and ICD enzymes at the at the dodecylbenzenesulfanic asid sodium salt and endosulfan treatments.Kaplan-Meier test revealed that there were no statistically significant differences between earliest and latest times of dead (TTD) for potassium chromate and dodecylbenzenesulfanic asid sodium salt treatments. 50

Bu çalışmada İskenderun Körfezi'nden yakalanan ketognat (Sagittidae) türlerinintaksonomisinde anahtar olarak kullanılan morfolojik ve genetik özellikleri ortaya çıkarıp,türler arasındaki taksonomik ilişkinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Örnekleme Samandağ veİskenderun Sahillerinde yapılmış olup, toplam olarak 5 ketognat türü tespit edilmiştir ve enbaskın tür olarak Sagitta enflata (%78.6) bulunmuştur. Bunu sırasıyla Sagitta lyra (% 8.40),Sagitta bipunctata (% 5), Sagitta minima (% 4.40) ve Sagitta serratodentata (% 3.30) türleriizlemiştir.Türler arasındaki morfometrik ve meristik farklılığın derecesi Kümeler ArasıKorelasyon Analizi ve Ana Bileşenler Analizi ile incelenmesi sonucu S. bipunctata ve S.serratodentata türleri diğer türlerden morfolojik olarak yüksek ayrılık göstermiştir. S. lyra ileS. enflata birbirleri üzerine kümelenerek morfolojik özellik bakımından daha yakın birbenzerlik göstermiştir. Kümeler arası korelasyon analizi sonucunda kendi grubuna doğruolarak sınıflandırmada en yüksek S. bipunctata (%100) ve S. serratodentata (%100) türleribulunmuştur. Bundan başka kendi grubuna doğru olarak sınıflandırmada en düşük değeri S.enflata türü göstermiştir (%45.2).UPGM (Tartılı Olmayan Çiftleştirilmiş Grup Metodu) soyağacı Analizine göre S. lyrave S. enflata birbirine en yakın tür olarak bulunmuştur. S. bipunctata ise en farklı tür olarakgöze çarpmıştır.Ana Bileşenler Analizi sonucunda türlerin taksonomik olarak birbirinden ayrılmasındaen önemli karakter olarak, baş genişliği ve boyun genişliği tespit edilmiştir.Ketognat türlerinden yapılan DNA ekstraksiyon çalışmaları sonucu, ketognatlardanDNA elde edilememiştir. Ketognat türlerinin boyutlarının küçük olması ve vücut yapılarınınçabuk deforme olması gibi nedenlerle DNA ekstraksiyonunda başarılı olunamamıştır. In this study, it is aimed to determine the key morphologic and genetic characters of thechaetognatha (Sagittidae) species collected from İskenderun Bay that were used in theirtaxonomy, and also find taxonomic relationship of these species. Five chaetognatha specieswere found at the end of examination, and Sagitta enflata was dominant species (%78.6). Theother species were Sagitta lyra (% 8.40), Sagitta bipunctata (% 5), Sagitta minima (% 4.40)and Sagitta serratodentata (% 3.30).As a result of morphometric and meristic examination of the species with DiscriminantFunction and Principal Component Analyses, S. bipunctata and S. serratodentata speciesshowed high morphological discreteness from the other species. on the other hand, S. lyra andS. enflata species showed close relationship in terms of morphology. In DiscriminantFunction Analysis, proportion of correctly classified S. bipunctata (%100) and S.serratodentata (%100) species to their original group were highest. Moreover, proportion ofcorrectly classified individuals to their original groups for the S. lyra was lowest (%45,2).In the UPGM (Unweighted Pair Group Method) dendrogram, S. lyra ve S. enflataexhibited closest morhphological similarity, and S. bipunctata showed highest morphologicaldifferentiation within Sagitta genera.Principal Component Analysis determined that head and neck width were importantkey characters for the taxonomic description of these species.As a result of DNA extraction methods, DNA could not be extracted from ketognats.This was attributed to very small size of the species and to their body structure which is verysensitive. 54

ÖZET ASİ NEHRİ'NDE BULUNAN CAPOETA ( CYPRİNİDAE ) CİNSİNE AİT TÜRLERİN SİTOGENETİK VE MORFOLOJİK ANALİZİ Bu çalışmada, Asi nehri 'nde yaşayan {Capoeta damascina, Capoeta barroisi, Capoeta trutta Capoeta capoeta angorea) türlerinin sitogenetik ve morfolojik analizi yapılmıştır. Çalışmada, türlerin solungaç ve böbreklerinden elde edilen preparatlarda kromozomlarının sayısal olarak yapılarında meydana gelen değişimler incelenmiş ve bu değişimlere bağlı olarak türler arasındaki taksonomik ilişki ortaya çıkarılmıştır. Taksonomik ilişki ortaya çıkartılırken sitogenetik veriler ile türlerin sahip olduğu morfolojik özellikler de değerlendirmeye alınmıştır. Çalışma sonucunda sitogenetik açıdan incelenen Capoeta damascina türlerinin sahip olduğu diploid kromozom sayısı 100-105 arasında gözlenip % 81,6'lık bir oranla 2n= 100 olarak bulunmuştur. Capoeta barroisi, Capoeta capoeta angorea türlerinin kromozom sayısı 148-152 arasında değişip ağırlıklı olarak % 78,4'lük bir oranla 2n= 150 olarak bulunmuştur. Capoeta trutta türünde yine kromozom sayısı 148-152 arasında değiştiği gözlenmiş ve ağırlıklı olarak % 72,7' lük bir oranla 2n= 150 olduğu tespit edilmiştir. Sitogenetik açıdan bu dört türün birbirleriyle karşılaştırılması sonucunda Capoeta damascina türünün diğer üç türden farklı diploid kromozom sayısına sahip olduğu tespit edilmiştir. Türlerinin morfolojik özellikleri açısından birbirleriyle karşılaştırılması sonucunda bu dört türün morfolojik ve fenotipik özellikleri farklı olduğu ve türlerin sahip olduğu bu özelliklerle birbirlerinden ayırt edilmiştir. Bu çalışmamızda genel olarak Capoeta damascina türünün sahip olduğu kromozom sayısı diğer türlerden açık olarak farklı çıkmış, diğer türlerin ağırlıklı kromozom sayısı yaklaşık olarak aynı çıkmasına karşın değişim aralığı her bir tür için farklı bulunmuştur. Bunun yanında türlerin fenotipik yapılarına göre birbirinden ayırt edilebilinecek morfolojik yapılara sahip oldukları tespit edilmiştir. 2004, 67 sayfa Anahtar kelimeler: Sitogenetik, Morfoloji, Taksonomi, Capoeta, Asi Nehri II ABSTRACT CYTOGENETIC AND MORPHOLOGIC ANALYSES OF CAPOETA GENUS (CYPRINWAE) LIVED IN ASİ RIVER In this study, cytogenetic and morphologic analyses were performed on four Capoeta species Capoeta damascina, Capoeta barroisi, Capoeta trutta, Capoeta capoeta angorea living in Asi river. Variations in chromosome numbers were investigated by the use of choromosome preparation techniques from uncultured kidney and gill of the species to elucidate taxonomic relationships of the four specieas. Meristic and morpometric charecters in addition to cytogenetic data were also used for this aim. Choromosome numbers in Capoeta damascina was found to be 2n-100 (ranged from 100 to 105) with a weigted ratio of % 81.6. In Capoeta barroisi, Capoeta capoeta angorea chromosome numbers were found to be 2n= 150 (ranged from 148 to 152) with a weighted ratio of %78.4. In Capoeta trutta the numbers were 2n=150 (ranged from 148 to 152) with a weighted ratio of % 72.7. The diploid chromosome numbers was determined different in Capoeta damascina. When Capoeta species were compared with morphological characters, Capoeta species were found to be differentiated from each other their own morphometric and meristic characteristics. In general, according to chromosome numbers, Capoeta damascina was clearly different from the other three Capoeta species which shared similar weigthed ratio of chromsome numbers but ranged differently for each species. On the other hand, meristic and morphometric characters were enough to distinguish each species. 2004, 67 pages Key words: Cytogenetic, Morphology, Taxonomy, Capoeta, Asi River. 66

Balıkesir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Biyoloji Eğitimi Ana Bilim Dalı, Bu çalışmada, Türkiye denizlerinde yaşayan hamsi (Engraulis encrasicolus (L. 1758))'nin morfolojik ve genetik yapısı incelenmiştir. Bu amaçla denizlerimizin farklı bölgelerini temsil etmek üzere Karadeniz (Trabzon, Sinop, İstanbul), Marmara (Bandırma Körfezi) ve Ege (Edremit Körfezi, Izmir Körfezi) Denizi'nden 50'şer örnek birey temin edilmiştir. Hamsi stoklarının belirlenmesinde morfolojik karakterler (morfometrik, meristik, otolit şekli) ve allozim elektroforez metodu kullanılmıştır. Hamsi populasyonlan arasındaki morfolojik farklılığın derecesi, Truss Metodu kullanılarak Ana Bileşenler Analizi (ABA) (Principal Components Analysis (PCA)) ve Ayrışım Fonksiyon Analizi (AF A) (Discriminant Function Analysis (DFA)) ile incelenmiştir. AFA sonucunda, en yüksek farklılaşma oranım sırasıyla morfometrik (%100) karakterler bakımından îzmir Körfezi, meristik ve otolit (%50, %70) karakterleri bakımından Bandırma Körfezi örneklerinin gösterdiği tespit edilmiştir. Genetik analizde, iki enzim sisteminde (G3PDH, PGM) 2 lokus belirlenmiştir. Her iki lokus da Doğu Karadeniz (Trabzon) örneklerinde polimorfik özellik göstermiştir. Doğu Karadeniz örnekleri ile diğer örnekler arasındaki genetik uzaklık ve genetik benzerlik değerleri sırasıyla 0,024 ve 0,976 olarak bulunmuştur. Bu bölge örneklerinde belirlenen her iki lokusun da önemli derecede Hardy- Weinberg dengesinden sapma gösterdiği gözlenmiştir (p, In this study, the morphologic and genetic structure of anchovy (Engraulis encrasicolus (L. 1758)) living in Turkish seas were examined. For this purpose, Black Sea (Trabzon, Sinop, Istanbul), Marmara Sea (Bandırma Bay) and Aegean Sea (Edremit Bay, İzmir Bay) were chosen as the representative study sites. 50 individuals were obtained from each site. Morphologic characters (morphometric, meristic, otolith shape) and allozyme electrophoresis were used to determine the stock structure of anchovy. Degree of morphologic differentiation among populations of anchovy was evaluated with the Truss network system using Principal Components Analysis (PCA) and Discriminant Function Analysis (DFA). In DFA, the highest differentation was determined in Izmir Bay in terms of morphometric (100%) and Bandırma Bay in terms of meristic and otolith (50 and 70%) characters, respectively. In genetic analysis, two enzyme system (G3PDH, PGM) were analyzed representing two loci. Both of loci were polymorphic in eastern Black Sea (Trabzon) samples. The genetic distance and gentic identity between the eastern Black Sea and m the other samples were found to be 0.024 and 0.0976, respectively. These two loci were significantly deviated from Hardy- Weinberg equation in eastern Black Sea samples. Also the results of Fisher's exact test showed that the importance degrees between the loci are 0,005 (p

ÖZET TÜRKİYE DENİZLERİNDE BULUNAN LEVREK (DICENTBARCHUS LABRAX L., 1758; 'İN GENETİK VE MORFOLOJİK YAPISININ İNCELENMESİ Bu çalışmada Türkiye denizlerinde bulunan levrek Dicentrarchus labrax populasyonlarının genetik ve morfolojik yapısının incelenmesi amaçlanmıştır. Karadeniz, Marmara, Ege ve Akdeniz'den her birinden eşit sayıda olmak üzere 120 birey toplanmıştır. Morfometrik farklılığın derecesi truss network sistemi kullanılarak Kümeler Arası Korelasyon Analizi (KAKA) ve Ana Bileşenler Analizi (ABA) ile incelenmiştir. Kümeler Arası Korelasyon Analizi sonucunda kendi grubuna doğru olarak sınıflandırmada en yüksek, Ege Denizi (%100) ve Karadeniz (%97) populasyonları bulunmuştur. Bundan başka kendi grubuna doğru olarak sınıflandırmada Marmara Denizi ve Akdeniz populasyonlarının da birbirinden farklı olduğu tespit edilmiştir (sırası ile %83 ve %70). KAİ ve KA2 değişkenleri grafiklendirildiğinde populasyonlar arasındaki varyasyonun % 99'u birinci ve ikinci varyansyonda ifade edilmiş ve tüm populasyonların birbirinden ayrı ve populasyonlar arasındaki farklılığın yüksek derecede olduğu gözlenmiştir. Genetik analizde dört enzim sisteminde toplam dokuz losi (G3PDH-1, G3PDH-2, MDH-1, MDH-2, MDH-3, ME, PGI-1, PGI-2, PGI-3) kullanılmıştır. Sadece 2 losi (G3PDH-2, PGI-3) polimorfik, diğerleri monomorfik olarak bulunmuştur. Fisher'in tam testi sonucunda populasyonlar arasında genetik bir farklılaşma gözlenmemiştir (P > 0.05). Karadeniz ve Akdeniz örnekleri arasında NEI (1972)'nin genetik mesafe katsayısı, 0.0001. Genetik benzerlik katsayısı ise yine Karadeniz ve Akdeniz örnekleri arasında 0.9999 olarak bulunmuştur. Türkiye denizlerinde yapılan bu ilk çalışma sonucunda dört farklı levrek populasyonu arasında morfolojik olarak farklılık olduğu halde, alloenzim analizi sonucu genetik olarak farklılık olmadığı gözlenmiştir. 2002, 62 sayfa Anahtar Kelimeler: Dicentrarchus labrax, Stok Yapısı Analizi, Genetik, Morfolojik. n ABSTRACT THE EXAMINATION OF GENETIC AND MORPHOLOGIC STRUCTURE OF SEABASS {DICENTRARCHUS LABRAX L., 1758) IN TURKISH SEAS In this study genetic and morphologic structure of sea bass Dicentrarchus labrax L., J 758/ İn Turkish seas were studied. Total 120 individuals were sampled in equal number the Black sea, Marmara sea, Aegean sea and Mediterranean sea. Degree of morphometric differentiation among populations of sea bass evaluated with the truss network system using Canonical Variation (CVA) and Principal Component Analiz (PCA). In CVA, proportion of correctly classified Aegean sea (100%) and Black sea (97%) samples to their original group were highest. Moreover, proportion of correctly classified individuals to their original groups for the Mediterranean and Marmara populations were moderate (83% and 70% respectively). Plotting CV1 and CV2 explained 99% of variation among populations and separated all the populations from each other, showing high degree of differentiation among populations. In genetic analyses, four enzyme system (G3PDH, ME, MDH, PGI) were analyzed, representing 9 loci G3PDH-1, G3PDH-2, MDH-1, MDH-2, MDH-3, ME, PGI-1, PGI-2, PGI-3). Of 2 loci only (G3PDH, PGI) were polimorphic. The others were monomorphic. Fisher exact test revealed no any genetic differences between populations (P