Search

Giriş: Özofagogastroduodenoskopi; özofagus, mide ve duodenum hastalıklarının tanısında uygulanan girişimsel bir işlemdir. Çeşitli benign ve malign üst gastrointestinal sistem hastalıklarına bağlı olduğu düşünülen birçok semptom özofagogastroduodenoskopi ile değerlendirilebilir. Amaç: 2017 yılında üniversitemizin iç hastalıkları ve gastroenteroloji kliniğine, gastrointestinal sistem şikâyetleriyle başvuran 500 hastanın, endoskopi ünitemizde yapılan özofagogastroduodenoskopi sonuçları ile tanı konulan patolojik lezyonların yaşa ve cinsiyete göre dağılımını tespit etmeği amaçladık. Ayrıca çalışmamızın bölgemizde sık görülen endoskopik lezyonları tespit ederek; ileride planlanacak çalışmalara ışık tutmasını amaçlamaktayız. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya, 2017 yılında Abant İzzet Baysal Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi İç hastalıkları ve gastroenteroloji kliniğine gastrointestinal sistem şikâyetleriyle başvuran 500 hasta dahil edilmiş olup; hastanemizin endoskopi ünitesinde yapılan özofagogastroduodenoskopi (ÖGD) ve biyopsi sonuçları retrospektif değerlendirildi.Bulgular: Çalışmamıza dahil edilen olguların %60'ı kadın, %40'ı erkek olup kadınların yaş ortalaması 54.9±17.7, erkeklerin yaş ortalaması 53.9±17.9 olarak saptandı. Çalışmaya dahil edilen 500 hastanın sadece 18'i (%3,6) normal bulundu. Olguların 111'inde (%22,2) özofagus hastalığı, 474'ünde mide hastalığı (%94,8), 109'unda (%21,8) duodenum hastalığı vardı. Özofagus lezyonları arasında en sık görülen lezyon özofajit, 2. sıklıkta ise LES gevşekliğidir. Tüm olgular içinde en sık, gastrik lezyonlar görülmekte olup gerek gastrik hastalıklar, gerekse endoskopi yapılan tüm olgular içinde en sık rastlanan hastalık gastrittir (%93,4). Sydney sistemine göre gastritlerin endoskopik topografik dağılımına bakıldığında; en sık %74,6 ile pangastrit görülmekte olup, 2. sırada %18,2 ile antral lezyonlar görülmektedir. Gastrit tipi dağılımına bakıldığında ise; en sık %59 ile süperfisiyal gastrit görülmekte olup, 2. sırada %19.4 ile alkalen reflü gastrit görülmektedir. Peptik ülserler anatomik bölgelerine göre değerlendirildiğinde; mide ülseri görülme oranı %5.2, duedonal ülser görülme oranı %8.6 olarak saptanmış olup, duedonum ülseri mide ülserine göre daha sık gözlenmiştir. Mide lezyonlarının histolojik olarak değerlendirilmesinde, biyopsi alınan tüm hastalarda (281'i kadın, 170'i erkek toplam 451 hasta) inflamasyon gözlenmekte olup H.pylori %36.6, atrofi %10, intestinal metaplazi %16, displazi %3.2, malignite %1 olarak görülmüştür. Tartışma: Çalışmamızda, tüm olgular içinde en sık gastrik lezyonlar görülmekte olup gerek gastrik hastalıklar gerekse endoskopi yapılan tüm olgular içinde en sık rastlanan hastalık gastrittir (%93,4). Ülkemizde yapılan diğer çalışmalara nispbeten bizim çalışmamızda saptanan yüksek oranın, ön planda bölgemizde şehir merkezine ulaşım imkanı daha kolay birden fazla sağlık kuruluşunun olmasından kaynaklandığını düşünmekteyiz. Özofagus lezyonları arasında en sık görülen lezyon özofajit, 2. sıklıkta ise LES gevşekliğidir. Hiatal herni ve özofagus varislerinin görülme sıklığı 50 yaş üzerinde istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksektir. Hiatal hernilerin genellikle 50 yaş sonrası görülmesi hiatusu oluşturan yapıların yıpranmasını düşündürmektedir (72). Çalışmamızda özefagus varislerinin genellikle 50 yaş sonrası görülmesi, sirozda varis gelişiminin tanıdan sonra zaman içinde oluşan komplikasyon olmasından kaynaklandığını düşündürmektedir. Çalışmamızda gastritleri Sydney sistemine göre sınıflandırdık. Bu sınıflamaya göre gastritlerin endoskopik topografik dağılımına bakıldığında; literatürle uyumlu bir şekilde en sık %74,6 ile pangastrit görülmekte olup 2. sırada %18,2 ile antral lezyonlar görülmektedir. Gastrit tipi dağılımına bakıldığında ise en sık %59 ile süperfisiyal gastrit görülmekte olup, 2. sırada %19.4 ile alkalen reflü gastrit görülmektedir. Çalışmamızda da, literatürle uyumlu olarak peptik ülserler anatomik bölgelerine göre değerlendirildiğinde; mide ülseri görülme oranı %5.2, duodenal ülser görülme oranı %8.6 olarak saptanmış olup duedonum ülseri mide ülserine göre daha sık gözlenmiştir. Çalışmamızda, mide lezyonları içerisinde malignite görülme oranı %1 olarak saptanmıştır.Mide lezyonlarının histolojik olarak değerlendirilmesinde; morfolojik dağılımına bakıldığında, H.pylori %36.6, atrofi %10, intestinal metaplazi %16, displazi %3.2, malignite %1 olarak görülmüştür. Bölgemizde ülkemizdeki diğer çalışmalara nispbeten daha düşük H.pylori pozitifliğinin saptanması, şehirleşme ve sosyoekonomik durumun etkisini düşündürmektedir. Çalışmamızda HP sıklığının yaş gruplarına göre farklılık göstermemesi ise enfeksiyonun genç yaşlarda kazanıldığını, tedavinin yetersizliği ve reenfeksiyonun sıklığını düşündürmektedir. Atrofi, intestinal metaplazi ve displazi görülme oranı 50 yaş üzerinde daha fazla olup, istatistiksel olarak anlamlı derece farklılık göstermektedir. Sonuç: Çalışmaya dahil edilen 500 hastanın sadece 18'i (%3.6) normal bulundu. Olguların 111'inde (%22.2) özofagus hastalığı, 474'ünde mide hastalığı (%94.8), 109'unda (%21.8) duodenum hastalığı vardır. Gerek gastrik hastalıklar gerekse endoskopi yapılan tüm olgular içinde en sık rastlanan hastalık gastrittir. Helicobacter pylori tüm olguların 165'inde (%36.6) görülmüştür. Çalışmamız ve çeşitli çalışmalar göz önüne alındığında, gastrointestinal sistem şikayetleri ile başvuran hastalarda üst GİS endoskopi işlemi genel olarak güvenilir bir prosedürdür (94,95,96,97). Çalışmamızın bölgemizde sık görülen endoskopik lezyonları tespit ederek; ileride planlanacak çalışmalara ışık tutabileceğini düşünmekteyiz.Anahtar Kelimeler: Duodenit, endoskopi, gastrit, gastroözofageyal reflü, Helicobacter pylori, özofagogastroduodenoskopi, peptik ülser. Introduction: Esophagogastroduodenoscopy is an interventional procedure performed in identifying oesophageal, gastricus and duodenal diseases. A whole range of symptom considered to be caused by various benign or malignant upper gastrointestinal system diseases can be examined.Objective: We aimed at identifying age and gender distribution of pathological lesions detected by esophagogastroduodenoscopy performed in our endoscopy unit on 500 patients who presented to internal medicine clinic and gastroenterology clinic with gastrointestinal symptoms in our university in 2017. In addition, by detecting endoscopic lesions that are common in our region; we aim to shed light on the works to be planned in the future.Material and method: This study included 500 patients with gastrointestinal symptoms who presented to internal medicine clinic and gastroenterology clinic at the Abant İzzet Baysal University Medical Faculty Hospital in 2017. Esophagogastroduodenoscopy(OGD) results performed in the endoscopy unit of our hospital and biopsy results were retrospectively evaluated.Findings: From the patients included in our study, females are %60 and males are %40, and age average of the females is 54.9±17.7 and age average of the males is 53.9±17.9. Only 18(%3.6) of the 500 patients included in the study was considered as normal. Of the 500 patients, 111(%22.2) had an oesophagus disease, 474 (%94.8) had a gastricus disease and 109 (%21.8) had a duodenal disease. The most frequently observed lesion among the oesophageal lesions is esophagitis and the second is LES laxity. Gastricus lesions are the most frequently observed among all cases. Both among the all gastricus cases and among the all endoscopy cases gastritis is the most frequently observed entity (%93.4). When we look at endoscopic topography distribution of the gastritis cases using the Sydney system, the most frequently observed is pangastritis with %74.6 and the second is antral lesions with %18.2. When we evaluate distribution of gastritis type, the most frequently observed is superficial gastritis with %59, and the second is alkaline reflux gastritis with %19.4. When peptic ulcers are evaluated according to anatomic regions, stomach ulcer occurrence rate is %5.2, and duodenal ulcer occurrence rate is %8.6. Duodenal ulcers were more frequently observed than stomach ulcers. When we histologically examine stomach lesions; inflammation is observed in all biopsy patients (of these, 281 females, 170 males, 451 totally), H.pylori is %36.6, atrophy is %10, intestinal metaplasia is %16, dysplasia is %3.2, and malignancy is %1.Discussion: In our study, among the all cases gastricus lesions are the most frequently observed and both among gastricus diseases and among the all endoscopy cases the most frequently observed disease is gastritis (%93.4). We primarily attribute the substantial rate in comparison to other studies in our country to that there are several health care facilities downtown to which people have easy access. Oesophagitis is the most frequently observed lesion among all oesophageal lesions and the second comes les laxity. Hiatal hernia and esophageal varices incidences are statistically high over 50 years of age. That hiatal hernias generally occur over 50 years of age suggests that constituent parts of hiatus are worn (72). That esophageal varices occur over 50 years of age in our study suggests that varix occurence within cirrhosis is a complication which develops in time after diagnosis.We classified gastritis according to the Sydney system. When we look at endoscopic topographic distribution of gastritis according to the Sydney system, in line with literature pangastritis is the most frequently observed with %74.6, and the second is antral lesions with %18.2. When gastritis type is evaluated, the most frequently observed is superficial gastritis with %59, and the second is alkaline reflux gastritis with %19.4.When peptic ulcers are examined according to anatomical regions, in our study in accordance with literature we found that stomach ulcer occurrence rate is %5.2 and duodenal ulcer occurrence rate is %8.6 and duodenal ulcers are more frequent than stomach ulcers. Malignancy rate among stomach lesions is %1 in our study. When histologically evaluating lesions, according to morphologic distribution, H.pylori is %36.6, atrophy is %10, intestinal metaplasia is %16, dysplasia is %3.2 and malignancy is %1.The lower H.pylori occurrence rate compared to other studies in our country may be attributed to urbanization and socioeconomic status effects. That the HP occurrence rate in our study doesn't differ among age groups shows that the infection develops in early ages and treatment of the infection is insufficient and reinfection is frequent. While atrophy,intestinal metaplasia and dysplasia occurrence rate is bigger over 50 years of age, the rate doesn't statistically differ.Conclusion: Of the 500 patients, 111(%22.2) had an oesophagus disease, 474 (%94.8) had a gastricus disease and 109 (%21.8) had a duodenal disease. Among both gastric diseases and all patients examined by endoscopy the most frequent is gastritis. Helicobacter pylori was seen in 165 (%36.6) of all cases. Considering our study and various studies, upper gastrointestinal endoscopy is generally a safe procedure in patients presenting with gastrointestinal complaints (94, 95, 96, 97). In addition, by detecting endoscopic lesions that are common in our region; we supposed that our study shed light on the works to be planned in the future.Key words: duodenitis, endoscopy, esophagogastroduodenoscopy, gastritis, gastroesophageal reflux, helicobacter pylori, peptic ulcer. 192

AMAÇ: Duedonumda görülen dağınık beyaz noktalar, üst gastrointestinal endoskopide nispeten nadir görülen endoskopik bir bulgudur. Literatürde beyaz noktaların tam olarak bir tanımı yoktur, endoskopistin tanımladığı görsel bir bulgudur. Beyaz noktalar, genellikle proksimal duodenumda diffüz olarak görülürler. Küçük beyaz noktalar özellikle intestinal lenfanjiektaziye sahip hastalarda beyaz villi ile birlikte görülebilir. Bu noktalar herhangi bir semptomu olmayan kişilerde de görülebilir. Literatürde, yapılan çalışmaların birinde beyaz noktalanması olan hastalardan alınan biyopsilerde en sık kronik non spesifik duodenit görülürken diğer bir çalışmada en sık intestinal lenfanjiektazi görülmüştür. Daha az sıklıkta ise giardiazis görüldüğü saptanmıştır.Bu araştırmanın amacı, üst gastrointestinal enkoskopide görülen duodenumdaki beyaz noktalanmalardan alınan biyopsi ile elde edilen histopatolojik tanılar ile prevelans çalışması oluşturmaktır. Ayrıca bu hastaların diyabetes mellitus (DM) gibi kronik hastalıkları olup olmadığına bakılması ve bu hastalıkların beyaz noktalar ile birlikteliğinin prevelansının da değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Günümüzde popüler olan nötrofil lenfosit oranı (NLO), platelet lenfosit oranı (PLO), ortalama platelet volüm (MPV), eritrosit dağılım genişliği (RDW) gibi kolay erişilebilen inflamatuvar belirteçlerin beyaz noktalanma ile ilgisi olup olmadığına da bakılması amaçlanmıştır. Ayrıca beyaz noktalanması olan hastaların yaş, cinsiyet gibi demografik verileri de elde edilecektir. YÖNTEM: Çalışmamıza 2007-2017 yılları arasında Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Gastroenteroloji Bilim Dalı Endoskopi Ünitesi'nde yapılan üst endoskopi raporlarında duodenum 2. kısımda beyaz noktalanmaları olan hastalar dahil edilmiştir. Kontrol grubunda yer alan kişiler ise 2007-2017 yılları arasında Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Gastroenteroloji Bilim Dalı Endokopi Ünitesinde yapılan üst endoskopisinde beyaz noktalanma olmayan hastalar arasından körlemesine rastgele seçilmiştir. Üst endoskopide duodenum 2. kısımda beyaz noktalanması olan ve kontrol grubu hastalarının demografik verileri, endoskopik ve patolojik tanıları, kronik hastalıkları olup olmadığı ve tam kan sayımları medulla sistemi üzerinden temin edildi. BULGULAR: Bu çalışmada beyaz noktalanması bulunan hastaların 21'inde (%10,2) gastrik ülser bulunurken,kontrol grubunda ise 9'unda (%4,4) gastrik ülser bulunmuştur (p0,05). Mide biyopsi sonuçları olan atrofi, intestinal metaplazi, kronik gastrit, h.pylori açısından da beyaz noktalanması olan ve olmayan hastalar arasında anlamlı farklılık saptanmadı (p>0,05). Duodenal biyopsi sonuçları olan duodenum mukozası, non spesifik duodenit, giardiazis ve lenfanjiektazi görülmesi açısından beyaz noktalanması olan ve olmayan hastalar arasında anlamlı farklılık saptanmadı (p>0,05). SONUÇ: Duodenum ikinci kısımda beyaz noktalanması olan hastalarda gastrik ülser oranı olmayanlara kıyasla anlamlı olarak daha fazla saptandı.Anahtar Kelimeler: Beyaz nokta, duodenum, lenfanjiektazi, giardiazis, non-spesifik duodenit AİM: The scattered white spots on the duodenum are a relatively rare endoscopic finding during upper gastrointestinal endoscopy. There is no exact definition of white spots in the literature, it is a visual finding identified at the endoscopy procedure. White spots are usually diffuse in the proximal duodenum. Small white spots can be seen with white villi especially in patients with intestinal lymphangiectasia. These spots can also be seen in people without any symptoms. While the most common frequent histological finding was found to be chronic non-specific duodenitis in one study; it was found to be intestinal lymphangiectasia in another study. Giardiasis was also found but less frequently.The aim of this study was to perform a prevalence study with histopathologic diagnoses obtained by biopsy from the during upper endoscopy. In addition, we also aimed to determine whether these patients have chronic diseases such as diabetes mellitus (DM), and to evaluate the prevalence of these diseases in association with white spots. The relation between inflammatory markers such as neutrophil lymphocyte ratio (NLR), platelet lymphocyte ratio (PLR), mean platelet volume (MPV), and erythrocyte distribution width (RDW) with white spot prevalance was also aimed be investigated. In addition, demographic data such as age and gender of white dotted patients will also be obtained. METHODS:We included all patients who underwent endoscopy between the time period 2007-2017 in the Endoscopy Unit of Cumhuriyet University and had scattered white spots in the duodenum. Our control group was formed by randomly selected patients who underwent endoscopy at the same time period.The demographic data, the presence of chronic diseases, endoscopic and pathologic diagnoses of the both patient and control groups were noted, complete blood count results were obtained via the medulla system.RESULTS: In this study, peptic ulcers were found in 21 (10.2%) of the patients with white spot, while peptic ulcers were found in 9 (4.4%) of the control group patients (p 0,05). We also did not find any difference between the two groups by means of the histological findings such as atrophy, intestinal metaplasia, chronic gastritis and H. Pylori presence (p> 0.05). Duodenal biopsy results of duodenal mucosa such as, non-specific duodenitis, giardiasis and lymphangiectasia were also not significantly different between between the two groups (p> 0,05).CONCLUSION: We found that only peptic ulcer was significantly more common in patients havindg scattred white dots in the duodenum. However we could not find any significant between neither any other endoscopically found diseases nor any histopathological findings. Key Words: White spot, duodenum, lymphangiectasia, giardiasis, non-specific duodenitis 55

Çölyak Hastalığı genetik olarak duyarlı kişilerde dietle gluten alımının neden olduğu ince barsağın kronik malabsorbsiyon hastalığıdır. Yaklaşık %1 prevalansa sahip olup toplumda sık görülen bir hastalıktır. FAS-FASL sistemi apopitozisi indükleyen en önemli yolaklardan biridir ve ÇH'de mukozal atrofi gelişiminden sorumlu tutulmaktadır. Bu çalışmanın amacı etyolojisi saptanamayan intraepitelyal lenfosit artışı gösteren duodenum mukozaları ve non-spesifik duodenit olgularında ÇH'den ayrımda FAS ve FASL ekspresyonlarının önemini araştırmaktır.Bu araştırmada, Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Patoloji Bölümünde DEA ön tanısı ile gelerek tanı almış yetişkinlere ait 29, çocuklara ait 7 ÇH, yetişkinlere ait 17, çocuklara ait 6 non-spesifik duodenit, yetişkinlere ait 24, çocuklara ait 6 İEL artışı gösteren duodenum, yetişkinlere ait 28 ve çocuklara ait 7 normal duodenum mukozasına ait parafin bloklardan hazırlanan kesitlerde immünohistokimyasal olarak CD3, CD8, FAS ve FASL ekspresyonları incelendi. Tüm gruplarda H-E kesitlerde saptanan İEL sayısının CD3 ile daha fazla sayıda olduğu görüldü. Yine tüm gruplarda İEL'lerin büyük çoğunluğunun CD3 ve CD8 eksprese ettiği saptandı. Hem yetişkin hem de çocuk gruplarında yüzey ve kript enterositlerindeki İEL'lerde, enterositlerde ve lamina propria hücrelerinde en yüksek FAS ekspresyonu ÇH'de idi. İELAG ve non-spesifik duodenit olgularında da kontrol grubuna göre daha fazla ekspresyon saptandı. FASL ekspresyonları da ÇH'de normale göre artış göstermekle birlikte İELAG ve non-spesifik duodenit gruplarından düşüktü.Bulgularımız FAS-FASL ekspresyonunun yalnızca ÇH patogenezinde etkin bir mekanizma olmadığını ancak çok yüksek FAS ekspresyonunun ÇH ile ilişkili olabileceğini düşündürmüştür. İELAG ve non-spesifik duodenit olgularında ÇH'den yüksek saptadığımız FASL ekspresyonlarının fonksiyonel öneminin apopitoz değerlendiren yöntemlerle araştırılması gerektiğini düşünmekteyiz. Ayrıca şüpheli olgularda İEL sayısının saptanmasında CD3 immunohistokimyasal değerlendirmenin rutin kullanımı yararlı olabilir.Anahtar Kelimeler:Çölyak Hastalığı, intraepitelyal lenfosit artışı gösteren duodenum, non-spesifik duodenit, FAS, FASL, immünohistokimya Coeliac disease is a chronic malabsorbtive disease of small intestine that occures after dietary intake of gluten, in genetically suspectible individuals. It is a common disease in the population with a prevelance of approximately 1%. FAS/FAS-L system is one of the most important pathways that induces apoptosis. The mucosal atrophy seen in coeliac disease is mainly attributed to the FAS/FAS-L system. The aim of this study is to investigate the importance of FAS/FAS-L expressions in the differential diagnosis of non-specific duodenitis and increased intraepithelial lymphocytosis of unknown etiology from coeliac disease.In this study we examined the immunohistochemical expressions of CD3, CD8, FAS and FASL in 29 adult, 7 pediatric Coeliac; 17 adult, 6 pediatric non-spesific duodenitis; 24 adult, 6 pediatric duodenum mucosa with increased İEL; 28 adult, 7 pediatric cases of normal duodenum mucosa in sections of paraffine embedded tissue specimens of patients who were presented to our department previously with the suspected diagnosis of IDA (iron deficiency anemia). In all groups there were more İEL counts with CD3 than H-E sections. Also in all groups the majority of İELs expressed CD3 and CD8. The highest FAS expressions of the İEL?s in the superficial and crypt enterocytes were detected in both adult and pediatric coeliac patients. Also FAS expression levels reach the highest values in the enterocytes and the mononucleer cells of the lamina propria in both adult and pediatric coeliac groups. The duodenum with increased İEL groups and non-spesific duodenitis groups revealed higher expressions when compared to the control group. FASL expressions were also increased in the coeliac group when compared to the controls, however but they were lower than the increased İEL and non-spesific duodenitis groups.Our results showed that expression of FAS?FASL overexpression is determinedly seen in coeliac patients. Moreover, there may be a significant relation between high level of FAS expression and coeliac disease. We think that the functional importance of higher FASL expressions of the increased İEL and non-spesific duodenitis groups than the coeliac group should be studied with apoptosis assesment methods. Also in suspected cases routine CD3 immunohistochemical staining could be useful in detecting the exact number of İEL counts.Key words: Coeliac disease, duodenum with increased İEL, non-specific doodenitis, FAS, FASL, immunohistochemistry. 85

ÖZET Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi îç Hastalıkları Anabilim Dalı polikliniğine başvuran ve radyografik olarak duodenal ülser tanısı almış, 50 hastanın yapılan endoskopik muayenesi sonucunda, duodenal lezyonların değerlendirilmesinde endoskopi ile radyoloji arasında önemli ölçüde tanı farklılığı tesbit edildi. Mide ve duodenuma ait mukozal lezyonların değerlendirilmesinde endoskopi ile histopatoloji arasında önemli bir fark lılık bulunmadı. Duodenal ülserli ve duodenitli hastaların önemli bir bö lümünde, mevcut patolojiye ilave olarak antral gastrit saptandı. Duodenal ülserli ve duodenitli olgulardaki mide suyu asiditeleri literatüre göre daha düşük bulundu. Duodenal ülser ile mide ve duodenumun mukoza lezyonlarının değerlendirilmesinde endoskopinin güvenilir bir yöntem olduğu sonucuna varıldı. SUMMARY The compared evaluation of duodenal lesions by radiology, endoscopy and histopathology. 50 patients with duodenal ulcer, diagnosed by radiography have been reexamined by endoscopy in department of internal medicine of Atatürk University, Medical School Hospital. In the examination, major differance has been found between endoscopy and radiology. In evaluation of mucosal lesions, involved in stomach and duodenum, it hasn't been found any important difference between endoscopy and histopathology. In majority of the patients having duodenal ulcer and duo_ denitis,an antral gastritis has been found in addition to the present pathology. The acidity values of the cases with duodenal ulcer and duodenitis have been found lower than ones in literature. The endoscopy has been found to be a reliable method in evaluation of duodenal ulcer and mucosal lesions of stomach and duodenum. Dr. la-kite İIUÎAZ API 52