Search

İnşaat endüstrisinde kullanılan yapı malzemelerinin durabilitesi büyük önem taşımakta ve akademik çalışmaların önemli konusu haline gelmiştir. İnşaat mühendisliğinde servis ömrünü etkileyen en önemli problemlerden biri çelik donatı korozyonudur. Özellikle kıyı yapıları ve nemli ortamlarda betonarme yapılar için bu sorun ileride büyük hasarlara sebebiyet vermektedir. Son yıllarda yeni yapı malzemelerinden biri olan Liflerle Güçlendirilmiş Polimer (FRP) donatılar betonarme yapı sisteminde beton içinde çelik donatı yerine kullanılabilmektedir. Yüksek çekme dayanımı ve hafiflik özelikleri ile tercih edilen bu malzemeler inşaat sektöründe kullanılmaya başlanmıştır. Farklı lifler kullanılarak istenilen çapta ve yüzey özeliklerinde üretilen FRP donatılar yeni nesil yapı mazlemeler olarak kabul edilmekte ve bu yeni malzemelerin maruz kalacağı çevresel koşullar karşısında göstereceği performansın bilinmesi önemlidir. Bu çalışmada FRP donatıların durabilite performansının değerlendirilmesi amacıyla deneysel çalışmalar yapılmıştır. Donatıların maruz kalabileceği nem, deniz suyu, sıcak hava, soğuk hava ve beton gözenek suyunu temsil eden 5 çevresel ortam koşulu oluşturularak aramid, cam, karbon lifli FRP donatılar ve çelik donatı bu ortamlarda bekletilmiştir. Koşullandırma sonrasında numunelerin su emmeleri, kütle kayıpları, mikroskobik görüntüleri ve çekme dayanımları belirlenmiştir. Çalışmalar sonucunda cam lif takviyeli polimer (GFRP) donatıların sulu ortamlarda dayanım kayıplarının %25'e ulaşabileceğini ancak sıcak ve soğuk havada iyi dayanım gösterdikleri tespit edilmiştir. Aramid lif takviyeli polimer (AFRP) donatılar lif yapısı nedeniyle yüksek sıcaklıklardan en fazla etkilenen ve en fazla su emen donatı çeşididir. Karbon lif takviyeli polimer (CFRP) donatıların alkali ortam dışındaki maksimum dayanım kayıpları %8 ve alkali ortam koşullarında FRP donatı türleri arasında en iyi performansı gösteren FRP donatı çeşididir. Tüm ortam koşulları göz önüne alındığında çelik donatıya en uygun alternatif FRP donatı çeşidinin CFRP donatı olduğu görülmüştür. Ancak alkali ortam koşullarında CFRP, GFRP ve AFRP donatılarda görülen yüksek orandaki dayanım kayıpları, bu malzemelerin betonla kullanımında dikkate alınmalıdır. The durability of construction material in construction industry has great importance and it has become an important issue of academic studies. The most important problem affecting service life in constructional engineering is steel reinforcement corrosion. This problem leads to substantial damages for coastal structures and reinforced concrete buildings in humid areas. Fibre Reinforced Polymer (FRP,) rebars, which has been one of the new construction material lately, are used with concrete of reinforced concrete building system instead of steel rebars. These preferred materials because of their high-tensile strength and light characteristic has started to be used in construction sector. FRP rebars, which are produced by using different fibres in required diameter and surface characteristics, has been considered as new generation construction materials and It is important to know their performances in exposure to environmental conditions. Experimental studies have been carried out in this studies in order to evaluate the durability performance of FRP reinforcements. 5 environmental conditions have been created for representing the moisture, sea water, hot air, cold air and concrete pore water that the rebars can be exposed . After aramid, glass, carbon fibre rebars and steel rebars have been waited in these conditions. Water absorption of samples, mass loses, microscopic images and tensile strength have been determined after conditioning. It has been found out that strength loss of Glass Fibre Polymer rebars (GFRP) in humid environments can reach to %25 percent but they show good durability in cold and hot air. Aramid fiber reinforced polymer (AFRP) rebar is the type of rebar that is most affected by high temperatures and absorbs the most water due to its fiber structure. Maximum strength loss of Carbon Fibre Polymer rebar (CFRP) in out of alkaline environment is % 8 percent and it gives the best performance among FRP rebars in alkaline environments. It has been found out that CFRP rebars are the most appropriate alternative to steel rebars when these environmental conditions are taken into consideration. But high durability loss seen at CFRP, GFRP and ARFP rebars in alkaline environmental conditions in the usage of these material with concrete should be taken into consideration.

Bu tez kapsamında değen çift yıldızların evrimsel durumları ve evrim aşamaları incelenmiştir. Bu sistemlerin ayırt edici en temel özelliği her iki bileşenin iç kritik Roche loblarını doldurmuş olmasıdır. Yıldızların arasındaki uzaklığın bu denli küçük olması, birbirine uyguladıkları kütle çekim etkileşimlerini ciddi oranda artırmaktadır. Bu nedenle de bileşenler arası kütle aktarımı beklenen bir durumdur. Bu kütle aktarımının bir sonucu olarak, sistemdeki ikinci bileşenin kütlesine göre parlaklığı oldukça fazla iken, birinci bileşenler tipik anakol yıldızları gibi görünmektedir. Bir yıldızın kütlesi, yıldız evrimini belirleyen önemli parametrelerdendir. Yakın bir çift yıldızda ise başlangıç kütle oranı, yörünge evrimini etkileyen temel fiziksel öğedir. Bu yüzden değen sistemlerdeki bileşenlerin başlangıç kütlelerinin saptanması, bu sistemlerin evrim aşamalarının belirlenmesi için kritik bir öneme sahiptir. Bu tez kapsamında, değen sistemlerin ikinci bileşenlerinin başlangıç kütleleri, yıldızların gözlemlenebilir fiziksel özelliklerinden yola çıkılarak ilk defa saptanmıştır. Değen sistemlerin kütle kayıp miktarları, olası farklı senaryolara dayanan yıldız evrim modelleri ile tahmin edilmeye çalışılmıştır. Sonuç olarak, değen sistemlerin A ve W alt türlerinin farklı başlangıç kütlelere sahip ikinci bileşenlere göre belirlendiği ortaya konmuştur. Bu başlangıç kütleler kullanılarak, hem birinci bileşenlerin başlangıç kütleleri, hem de değen sistemlerin evrim durumları ve oluşumları hakkında ayrıntılı bilgiler elde edilmiştir, In this thesis, we investigate evolutionary status and processes of contact binaries. Essential property of these systems is that both components of the system fill or even overfill their inner Roche lobe. Owing to separation of components is so close, gravitational interactions between components are enhanced. For this reason mass transfer may occur from one to the other component. As a result of this mass transfer, while secondary components are much more luminous according to their mass, primary components look like typical main sequence stars. Mass of a star is a major parameter that is governing evolution of the star. In case of close binary system, initial mass ratio is fundamental parameter that effects orbital evolution. Thus, determining of initial masses of components of contact binaries is crucial for understanding of evolutionary processes of these systems. Within the thesis, for the first time, we have computed initial masses of secondary components of contact binaries using observable physical properties of the system's components. Amount of mass loss from contact binaries has been investigated using models based on conceivable various scenarios. Consequently, we have asserted that division of contact binaries as A and W subtypes is determined by the initial masses of the secondary components. Also we have deduced the initial masses of primary components, detailed information about evolutionary process and formation of the contact binaries.

Pekin ördeğinin (Anas platyrhynchos f. dom.) döllenmiş ve döllenmemiş yumurtalarında, laboratuvar koşullarındaki kuluçka sırasında su kaybıyla meydana gelen kütle azalması tespit edilerek, daha önce yapılan çalışmalardan ve bağıntılardan elde edilen sonuçlarla karşılaştırılmıştır. 58 döllenmiş ve 18 döllenmemiş olmak üzere toplam 76 adet yumurtanın kuluçka boyunca gösterdikleri toplam göreceli kütle kaybı, döllenmiş yumurtalarda taze kütlenin %11,48’i ve döllenmemişlerde %8,87’i olarak farklılık göstermiştir. Elde edilen değerlerin genel olarak kuş yumurtalarından beklenen değerlerle uyumlu olduğu görülmüştür. Bir önceki güne göre kaybedilen kütlenin, döllenmiş yumurtalarda —özellikle kuluçkanın ikinci yarısında— günden güne arttığı, döllenmemiş yumurtalarda ise yaklaşık olarak aynı kaldığı belirlenmiştir. Bu artışın, yumurta kabuğundaki incelmeden çok, artan metabolik faaliyet ile birlikte kabuktaki gözenek sayısı artışından kaynaklandığı ileri sürülmektedir. Bu çalışmada elde edilen değerlerin literatürdeki denklemlerden elde edilen değerler ile farklılık gösterdiği tespit edilmiştir. Bu farklılığa tür içi/türler arası farklı yumurta içeriği oranlarının ve/veya kabuk iletimindeki farklılıkların ve/veya farklı ısı, nem, atmosfer basıncı gibi kuluçka ortam koşullarının neden olmuş olabileceği ileri sürüldü. This study was performed to determine the average mass loss as water loss in the incubated (hatched) and unincubated eggs of Peking ducks and to compare with literature. For this purpose, 76 eggs (58 fertilized and 18 unfertilized) were weighed individually through incubation to determine the egg mass losses. Fertilized and unfertilized eggs were differed in the amount of relative total mass lost during incubation: fertilized eggs lost 11.48% and unfertilized eggs lost 8.87% of initial mass. These values are similar with reported values in the literature. Egg mass lose were increased day after day in fertilized eggs, especially in the second half of incubation, but it was stand firm almost in unfertilized eggs. It is suggested that these increase is due to an increase pore density which is accompanying with increased metabolic rates. It is seemed that our results determined by this study different from values which are estimated from equations in the literature. It is postulated that these differences are due to inter/intraspecific variations of the water content and eggshell conduction of eggs and the incubation environment (e.g., temperature, humidity, atmospheric pressure).