Search

Giriş ve Amaç: Son yıllarda otolog yağ grefti uygulamaları, rekonstrüktif ve estetik cerrahide sıkça kullanılmaktadır. Yağ grefti uygulamasının ana avantajları; kolay uygulanabilir olması, tekrarlanabilir olması, hastanın mevcut dokularının kullanılması ve uygulanan hastaya göre istenilen miktarda elde edilebilir olmasıdır. Yağ grefti sağ kalım oranlarının yüzde 20 ile 90 arasında değişim göstermesi ve bu sağ kalımın ön görülemez olması ise en önemli dezavantajıdır (Ersek, 1991) (Goldwyn, 1988).Botulinium toksin enjeksiyonları, yüz germe efekti (Kashkouli, Amani, Jamshidian-Tehrani, Yousefi, & Jazayeri, 2014), skar dokusunu azaltma (Xiao, Zhang, Liu, & Ren, 2011) ve flep sağkalımını artırma (Chenwang et al., 2009) gibi geniş yelpazede klinik uygulamalarda kullanılmaktadır. Deri fleplerinde botulinium toksin-A'nın sempatik nöronları baskılaması sonucunda vazodilatasyon yapması ile flebin kan akımını ve yaşayabilirliğini arttırabileceğini, bunu da VEGF ve CD31 gibi mediyatörlerin salınımını artırması ile gerçekleştirdiğini belirten çalışmalar literatürde mevcuttur (Kim et al., 2009).Bu çalışmanın amacı; sıçanlarda botulinium toksin-A ile denerve edilmiş ve damarlanması artmış alanlardan 'alınan' veya böyle alanlara 'verilen' yağ greftinin sağ kalımına etkisinin hem alıcı hem de verici alan üzerinden değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem:Bu çalışma çift kör randomize bir çalışma olarak tasarlanmıştır. Araştırmamızda 40 adet Wistar cinsi sıçanlar randomize olarak 5 gruba ayrılmıştır. Tüm gruplarda yağ grefti verici alan olarak sağ inguinal yağ yastıkçığı ve alıcı alan olarak interskapular bölgedeki dorsal subkutan saha kullanılmıştır. Kontrol grubu dışındaki enjeksiyonlar, gruplara uygun olarak belirtilen bölgelere uygulanmıştır.Kontrol grubunda (grup 1); yağ grefti, sağ inguinal bölgeye insizyon ile girilip yağ yastıkçığı şeklinde alınmıştır. Verici alanın primer sütüre edilmesinin ardından, alınan yağ grefti serum fizyolojik ile yıkanıp, dorsal subkutan bölgeye kesi ile girilmiş ve burada standart olarak açılan alana yerleştirilmiştir. İkinci grupta; sağ inguinal bölgeye 1.5 Ü (0,75 cc serum fizyolojik içerisinde) botulinium toksin A (BTx- A) enjeksiyonu uygulanıp, 7 gün sonra aynı işlem ile alınan yağ grefti dorsal subkutan bölgeye aynı işlem ile yerleştirilmiştir. Üçüncü grupta; sağ inguinal bölgeye 0,75 cc serum fizyolojik enjeksiyonu uygulanıp, 7 gün sonra aynı işlem ile alınan yağ grefti dorsal subkutan bölgeye aynı işlem ile yerleştirilmiştir.Dördüncü grupta; dorsal subkutan bölgeye 1.5 Ü BTx- A (0,75 cc serum fizyolojik içerisinde) uygulanıp; yedi gün sonra, sağ inguinal bölgeden alınan yağ grefti ön koşullandırılan dorsal subkutan bölgeye aynı işlem ile yerleştirilmiştir. Beşinci grupta ise; dorsal subkutan bölgeye 0.75 cc serum fizyolojik uygulanıp; 7 gün sonra, sağ inguinal bölgeden alınan yağ greftinin, daha önce enjeksiyon yapılan dorsal subkutan bölgeye aynı işlem ile yerleştirilmiştir.Beş gruptaki dorsal bölgeye yerleştirilmiş olan yağ greftleri sekiz haftanın sonunda ağırlık ve hacim kaybı açısından, apoptotik hücre varlığı açısından ve histopatolojik olarak da beş kriter altında (kist oluşumu, inflamasyon, anjiyogenez, hasarlı uniloküler yağ doku varlığı ve multiloküler yağ doku oluşumu) incelenmiştir.Her bir grubun kendi içerisindeki ağırlık ve hacim değişim verileri 'Wilcoxon matched pairs signed rank test' ile değerlendirilmiştir. Beş grubun biribiri ile histolojik parametrelerin değerlendirilmesinde 'Kruskal-Wallis (non-parametrik ANOVA) testi' kullanılmıştır. Bu testte değerlerin anlamlı bulunması durumunda ise 'Dunn çoklu karşılaştırma testi' ile gruplar ikili olarak karşılaştırılmıştır.Bulgular: Yağ greftlerindeki ağırlık ve hacim kaybı açısından gruplar arasında anlamlı bir farkın olmadığı tespit edildi (p >0,05). Ancak dorsal alıcı alana botulinum toksin-A (BTx- A) enjeksiyonu uygulanan dördüncü gruptaki yağ grefti ağırlık kaybının en az olduğu, kontrol grubu olan birinci gruptaki yağ grefti ağırlık kaybının ise en fazla olduğu tespit edildi. Beş grup arasında; kist oluşumu, inflamasyon derecesi, apoptotik hücre varlığı ve anjiyogenez açısından anlamlı bir farkın olmadığı tespit edildi (p > 0,05). İnguinal ve dorsal bölgenin BTx-A ile ön koşullandırıldığı iki gruptaki anjiogenez skorlamasının diğer gruplara göre göreceli olarak artmış olduğu saptandı. Hasarlı uniloküler yağ doku varlığı açısından gruplar değerlendirildiğinde; verici alana (inguinal bölgeye) BTx-A enjeksiyonu yapılan grupta (grup 2), hasarlı doku oranının istatistiksel olarak anlamlı derecede azalmış olduğu tespit edildi (p: 0.0023). Multiloküler yağ doku oluşumu açısından gruplar değerlendirildiğinde ise; alıcı alana BTx-A enjeksiyonu yapılan grupta (grup 4), yeni yağ doku oluşumunun istatistiksel olarak anlamlı derecede artmış olduğu tespit edildi (p: 0.0016). Tartışma ve Sonuç: Botulinum toksin-A ile birlikte yağ grefti işlemi plastik ve rekonstrüktif cerrahide yaygın olarak kullanılmaktadır. Bununla birlikte, bu kombine kullanım halen tartışmalıdır. Baek ve arkadaşlarının yaptıkları bir çalışmada, BTx-A ile karıştırılarak verilen yağ greftlerindeki hücresel bütünlüğün, yağ grefti ağırlığının ve hacminin istatistiksel olarak anlamlı derecede artmış olduğu, bununda alıcı alandaki kas kasılmasının BTx-A ile azalmasına bağlı olabileceği savunulmuştur (Baek et al., 2012). Bizim çalışmamızda, alıcı alandaki kas kasılmasına BTx-A ile müdahale edilmeksizin verici alana uygulanan BTx-A grubunda hasarlı yağ dokularının anlamlı derecede daha az olduğu ortaya konulmuştur. Elde edilen bu sonuç ise, BTx-A'nın yağ grefti üzerine etkisinin sadece kas kasılmasını engelleyerek etki etmediği şeklinde yorumlanabilir.Tang ve arkadaşlarının yaptıkları deneysel bir çalışmada ise botulinum toksin-A ile karıştırılarak verilen yağ greftlerinde CD31 ve VEGF ekspresyon düzeyinin istatistiksel olarak arttığı saptanmıştır (Tang et al., 2017). Bizim çalışmamızda ise BTx-A'nın etkinliği dokular üzerine ön koşullandırma yapılarak ve verici alan üzerindeki etkisi de araştırmaya alınarak yağ grefti sağ kalıma etkisi incelenmiştir.Sonuç olarak bizim çalışmamızda alıcı ve verici saha BTx-A ile ön koşullandırılmasının ardından yağ grefti sağ kalımı araştırılmıştır. Verici alanın BTx-A ile ön koşullandırıldığı yağ greftlerinde hasarlı yağ doku oranın istatistiksel olarak anlamlı derecede azalmış olduğu, alıcı alanın BTx-A ile ön koşullandırıldığı yağ greftlerinde ise yağ greftindeki yeni multiloküler yağ oranın istatistiksel olarak anlamlı derecede artmış olduğu tespit edilmiştir. Alıcı alanda BTx-A ile kas kasılması engellenmeksizin sadece verici alana BTx-A uygulanan grupta hasarlı yağ dokuların daha az olması, BTx-A'nın yağ grefti üzerinde sağ kalım artırıcı etkisinin sadece kas kasılmasını engelleyerek yapmadığını göstermektedir. Alıcı veya verici sahanın botulinum toksin-A ile ön koşullandırılan dokulardaki yağ grefti sağ kalım artışının net mekanizması ve bunun adipoz kökenli kök hücre ile ilişkisi ilerleyen çalışmaların konusu olabilir. Introduction and Purpose: In recent years, autologous fat graft applications have been frequently used in reconstructive and aesthetic surgery. The main advantages of fat graft procedures are; ease of application, harvesting from patients' tissues and the availability of desired amount. The most important disadvantage is the survival rate of fat grafts varies between 20 and 90 percent and this survival rate is unpredictable (Ersek, 1991; Goldwyn, 1988).The botulinium toxin injection is used for wide range of clinical applications such as face lift effect (Kashkouli et al., 2014), scar tissue reduction (Xiao et al., 2011), and increasing the flap survival rate (Chenwang et al., 2009). Studies have shown that, the usage of botulinium toxin A for skin flaps could cause vasodilatation as a result of suppression of sympathetic neurons, thereby increasing the flaps' blood flow and viability. In the literature; this have been related to increased amount of the released mediators, such as VEGF, CD31 (Kim et al., 2009).The purpose of this study is to assess the survival rate of the fat graft after preconditioning the recipient and the donor site which is vascularised and denervated by botulinum toxin-A.Material and Methods: This research was designed as a double blind randomized study. In this study, 40 Wistar rats were randomly divided into 5 groups. In all groups, right inguinal fat pad was used for the fat graft donor area and the interscapular subcutaneous region of the rat was used for the recipient area.In the control group (Group 1); the fat graft was harvested from the right inguinal area as an inguinal fat pad. After suturing the donor site primarily, the fat graft irrigated with saline and adapted into the dorsal subcutaneous region of the rat and the recipient incision was sutured primarily.In the second group; 1.5 U (in 0.75 cc saline) botulinum toxin (BTx-A) was injected on the right inguinal region. Seven days later, the fat graft was harvested from right inguinal area and adapted into the dorsal subcutaneous region with the same procedure. In the third group; 0.75 cc saline was injected on the right inguinal region. Seven days later, the fat graft was harvested from right inguinal area and adapted into the dorsal subcutaneous region with the same procedure.In the fourth group; 1.5 U (in 0.75 cc saline) botulinum toxin (BTx-A) was injected on the dorsal subcutaneous region. Seven days later the fat graft was harvested from right inguinal area and adapted into the dorsal subcutaneous region with the same procedure. In the fifth group; 0.75 cc saline was injected on the dorsal subcutaneous region. Seven days later, the fat graft was harvested from right inguinal area and adapted into the dorsal subcutaneous region with the same procedure.After eight weeks of follow up, fat grafts that were placed in the dorsal region of all rats were examined in terms of weight and volume loss, apoptotic cell entity and then they were evaluated by five histopathological criteria (cyst formation, inflammation, angiogenesis, damaged unilocular fat tissue and new multilocular fat tissue formation).The data of weight and volume differentiation for each group were evaluated by 'Wilcoxon matched pairs signed rank test'. The 'Kruskal-Wallis (non-parametric ANOVA) test' was used to assess histologic parameters to compare the values for five groups. If the values found to be significant in this test, the groups were compared by two groups with 'Dunn multiple comparison test'.Results: In terms of weight and volume reduction in fat grafts, there was no statistically significant difference between the groups (p > 0,05). However, it was observed that the weight loss in the fourth group which BTx- A injection was applied to the dorsal recipient area had the lowest figure whereas the fat graft weight loss in the the control group had the highest figure.There was no significant difference between the groups in terms of apoptotic cell entity, cyst formation, degree of inflammation and angiogenesis (p > 0.05). Although, the angiogenesis was relatively increased in both pre-conditioned donor and recepient areas with BTx-A groups (group 2 and 4).When groups were evaluated in terms of damaged unilocular fat tissue, the ratio of damaged fat tissue was significantly lower (p: 0.0023) in the donor area BTx-A injected group (group 2). In addition to that, the groups were evaluated in terms of new formed multilocular fat tissue and this category was significantly higher (p: 0.0016) in pre-conditioned recipient area with BTx-A group (group 4).Discussion and Conclusion: Fat grafting with botulinum toxin-A is widely used in plastic and reconstructive surgery. However, this combined use is still controversial. In a study conducted by Baek et al., it was demonstrated that cell integrity, fat graft weight and volume increased significantly with the mixture of fat graft and BTx-A. It was concluded that the reason for this significant increase could be related to the inhibition of muscle contractions in the recipient area (Baek et al., 2012). In our study, it was found that the score of damaged fat tissue was significantly lower in pre-conditioned donor area with BTx-A group (without interfering with BTx-A for muscle contraction on the recipient area). This result suggests that the positive effect of the botulinum toxin on fat graft survival is not only caused by inhibition of muscle contraction at recipient area.In an experimental study conducted by Tang et al., it was reported that CD31 and VEGF expression levels increased significantly in the mixture of fat graft and BTx-A group (Tang et al., 2017). However, in our study the survival of the fat graft was examined by preconditioning with BTx-A both on donor and recipient area rather than mixing the fat graft with BTx-A.In conclusion, the fat graft survival rate was investigated after preconditioning the recipient and donor site with BTx-A in our research. We found that the proportion of damaged fat tissue in the fat grafts pre-conditioned with BTx-A at the donor area decreased significantly while the ratio of new fat cells increased significantly in the fat grafts preconditioned with BTx-A at the recipient area. Nevertheless, the net mechanism of fat graft survival in pre-conditioned recipient and donor tissues with botulinum toxin-A and its relation to the adipose-derived stem cells, is still not clear and it could be the subject for further studies. 88

Sağlığımızın devamlılığını korumak için önemli bir olgu olan beslenme, aynı zamanda sağlık için tehdit de oluşturabilmektedir. Beslenmedeki bozukluklar sonucu, çeşitli hastalıklara yakalanma riskleri arttığı gibi varolan patofizyolojik süreçler de etkilenebilmektedir. Bu hastalıklardan biri de günümüzde dünya ölüm sıralamalarında ilk üçte yer alan beyin felcidir. Bu çalışmada, kısa dönemli diyet kısıtlamasının fare beyin felci modelindeki, hasar alanı, ödem, nöronal sağkalım ve apoptotik hücre ölümüne olan etkileri incelenmiştir. Bu çalışmada etik kurulu alınmış (karar no:35/2017), 90 ve 30 dakikalık (sırasıyla 24 ve 72 saat reperfüzyon) orta serebral arter tıkanması modeli uygulanan 8-12 haftalık erkek BALB/c fareler kullanılmıştır. Fareler operasyondan üç gün önce gruplarına göre hazırlanmış %70 yoğunluktaki (n=7; protein, yağ, karbonhidrat) diyetlerle beslenmişlerdir. Kontrol grubu standart yemle beslenmeye devam ederken, açlık grubunun yemleri çekilerek sadece suya erişimine izin verilmiştir. İstatistik olarak one-way ANOVA yöntemi kullanılmıştır. Yüksek yağlı diyetle beslenen hayvanlarda, 90 ve 30 dakika iskemideki Laser Doppler flowmetri kayıtlarında, kontrol ve diğer gruplara göre hipoperfüzyon gözlenmiştir. Buna ilaveten 90 dakika iskemide yüksek yağlı diyetle beslenen hayvanlarda kontrol grubuna kıyasla beyindeki hasarın ve ödemin anlamlı olarak artmış olduğu görüldü. Hücresel sağkalıma bakıldığında, yüksek yağ ve yüksek karbonhidrat gruplarında kontrol grubuna kıyasla canlı hücre sayısında anlamlı bir azalma izlenmiştir. Bu çalışmada diyet restriksiyonunun fare beyin felci modelindeki etkisi araştırılmıştır. Elde edilen sonuçlar doğrultusunda beslenmenin beyin felci süreçlerini etkilediğini göstermektedir. Nutrition is an important factor in order to maintain our healthy state. However, it can also become a major threat in the cases of malnutrition. Malnutrition affects several pathophysiological processes and also increases susceptibility to a number of diseases. Cerebral ischemia is an example for such diseases and is the third main reason of mortality worldwide. In this study, we examined the effects of short-term diet restriction using a cerebral ischemia model in mice in terms of infarct volume, edema formation, neuronal survival and apoptotic cell death. This study was carried out in 8-12 weeks old BALB/c mice; with the permission from the Medipol University Ethical board (#35/2017). 90 and 30 minutes (followed by 24 and 72 hours of reperfusion, respectively) of middle cerebral artery occlusion were performed. Animals were fed with %70 high density diets (n=7, protein, fat or carbohydrate) three days prior to middle cerebral artery occlusion. The fasting group was given ad libitum access to water only, whereas the control group was fed on standard mice food. The animals that had high-fat diets showed hypoperfusion on the Laser Doppler flowmeter records on both 90 and 30 minutes of middle cerebral artery occlusion when compared with control and the other diet groups. Also, within the same group, the mice that had gone under 90 minutes of occlusion period had increased edema and infarct volume compared with the control group. Furthermore, the decrease in the neuronal survival rates of the high fat and high carbohydrate groups was statistically significant when compared with the control group. This study focuses on the effects of diet restriction on the recovery processes including neuronal survival and apoptotic cell death following cerebral ischemic injury in mice. Our results suggest that nutrition results in differential effects on the recovery processes, and therefore further studies should be conducted to identify the underlying mechanisms of the beneficial effects of dieting. 65

Amaç: Bu çalışmada alt ekstremitede oluşturulan iskemi-reperfüzyon ile oluşturulan erken ve geç iskemik önkoşullanma modelinde, antioksidan ve antiinflamatuar özelliği olan polidatin kullanımının karaciğer preservasyonuna katkısının olup olmayacağını, olursa nasıl bir etki sağlayacağının araştırılması planlandı. Yöntem: Bu amaçla Wistar Albino türü ratlar rastgele beş gruba ayrıldı. Üç gün intraperitoneal polidatin verilen iki grup ile polidatin verilmeyen diğer iki gruptaki deney hayvanlarında, alt ekstremite proksimalinde yapılan iskemi ve reperfüzyon sonrası erken ve geç iskemik önkoşullanma oluşturularak karaciğer dokusunda serbest oksijen radikalleri ve inflamatuar lenfosittik sitokinlerin hasar değerlendirmesi yapıldı. Birinci grup kontrol grubu olarak seçildi, intraperitoneal serum fizyolojik enjeksiyonu dışında herhangi bir uygulama yapılmadı. Deney sonunda kan ve doku örnekleri alındıktan sonra hayvanlar dekapite edildi.Bulgular: Karaciğer fonksiyonlarını değerlendirmek amacıyla aspartataminotransaminaz (AST), alaninaminotransaminaz (ALT), laktat dehidrogenaz (LDH), albümin, total protein seviyeleri ölçüldü. Oksidatif stresi belirlemek için TAS, TOS ve HIF 1 alfa plazmada ölçüldü. Karaciğer doku örneklerinde katalaz, süperoksit dismutaz (SOD) ve GSH-Px ölçüldü. Alınan karaciğer doku örnekleri Hemotoksilen Eosin ile boyandıktan sonra histopatolojik olarak ışık mikroskopunda incelendi.Sonuç: Bu çalışmanın sonucuna dayanarak, Polidatin'in antioksidatif ve antienflamatuar özelliğinden dolayı iskemik önkoşullanma modelinde karaciğer preservasyonuna pozitif etki sağladığı düşünüldü.Anahtar kelimeler: Karaciğer, iskemik önkoşullanma, polidatin, antioksidan. Aim: In this study, it was planned to investigate whether or not there will be an additional contribution to liver preservation as a result of combined use of antioxidant and antiinflammatory polydatin in the early and late ischemic preconditioning model created by ischemia-reperfusion in the lower extremity.Methods: For this purpose, Wistar Albino type rats were randomly divided into five groups. Two groups receiving intraperitoneal polydatin for three days and the other two groups without polydatin were evaluated for damage to free oxygen radicals and inflammatory cytokines in liver tissue as distant organ in the early and late ischemic preconditioning model after ischemia and reperfusion in the proximal lower extremity. The first group was selected as the control group and no application except intraperitoneal saline injection was made. At the end of the experiment, the animals were decapitated and blood and tissue samples were taken.Results: Aspartataminotransaminase (AST), alaninaminotransaminase (ALT), lactate dehydrogenase (LDH), albumin, total protein levels were measured to evaluate liver functions. TAS, TOS and HIF 1 alpha were measured in plasma to determine oxidative stress. Catalase, superoxide dismutase (SOD) and GSH-Px were measured in liver tissue samples. Liver tissue specimens were stained with hematoxylin eosin and then histopathologically examined under light microscope.Conclusion: Based on the results of this study, it is thought that Polydatin has positive effect on liver preservation as a remote organ in the ischemic preconditioning model due to antioxidative and antiinflammatory properties of polydatin.Keyworlds: Liver, ischemic preconditioning, polydatin, antioxidants 65

Bu çalışmanın amacı İskemik önkoşullamanın elit kuvvet sporcularında performans üzerine etkilerinin incelenmesidir. Bu Araştırmaya 36 elit Erkek sporcu (Ortalama yaş: 31,91±18,25 yıl; boy: 178,88±12,05 cm; VA: 100,00±30,78 kg), Powerlifting bıranşından gönüllü olarak katılmıştır. Katılımcılar rastgele olarak Tek grupta Kontrol (n=36) ve İSÖK (n=36) grubunda yerleşmiştir. Katılımcılar performans ölçümlerini ilk Kontrol grubunda ve sonar İSÖK grubunda yapılmıştır. Performansı belirlenmesi amacı ile kuvvettki (1RM) Tek Maksimüm kaldırma Testi Squat, Bench Press, Deadlift ve Toplam Kaldırılmış Ağırlık, Testleri yapılmıştır. İskemik önkoşullamanın etkisinin belirlenmesi için katılımcılar öntest ve son test olamak üzere Squat, Bench Press, Deadlift ve Toplam Kaldırılmış Ağırlık testlerine dahil edilmiştir. İstatistik analizleri test öncesi Friedman Tekrarlı Ölçümlerde Varyans Analizi yöntemi kullanmıştır. Değerlerin son test arasındaki farkları ise Eşleştirilmiş İşaret Wilcoxon Test ile belirlenmiştir. Ayrıca bazı değerlerin dağılımı parametrik olduğu için T-TEST (One Sample Test) bu çalışmada kullanılmıştir.Tüm istatistik işlemler (p0.05). Toprlanma parametrelerinde, Laktik Asit, Ürik Asit, Kalp atım hızı, kan Sistolik ve Diyastolik basıncı analizine göre, sonuçlarda anlamlı fark tespit edilmemiştir (p>0.05). Sonuç olarak, İSÖK uygulanması elit kuvvet sporcularında performans üzerine etkisi olduğunu ve performansı arttığını göstermiştir. Anahtar Kelimeler: Elit Kuvvet Sporcuları, İskemik Önkoşullama, , Performans, Powerlifting. The aim of this study was to investigate the effect of ischemic preconditioning on the performance of athletes in the elite strength. This study of 36 elite male athletes (mean age: 31.91 ± 18.25 years, height: 178.88 ± 12.05 cm, weight: 100 ± 30.78 kg) participated voluntarily in the Powerlifting branch. Participants randomly contorol One group (n = 36) and Ischemic preconditioninig (n = 36) are located in the group. Participants were made in the first group contorol of performance measurements and Ischemi preconditioning next groups. Performance of strength that for the purpose of determining (1RM) one repetition maximum lifting test Squat, Bench Press, Deadlift and total weight lifted, the test is performed. participants to determine the effect of ischemic preconditioning in order to be pretest and posttest Squat, Bench Press, Deadlift and are included in the total lifted weight test. Statistical analysis methods have been tested before use in Friedman Repeated Measures Analysis of Variance. The final test is determined by the difference between the value of the Signal paired Wilcoxon test. In addition, T-TEST for some values of the parametric distribution (One Sample Test) process Was conducted. All statistical procedures processed by using significance level at (p 0.05). In recovery parameters, Lactic Acid, Uric Acid, Heart rate, systolic and diastolic blood pressure, according to the analysis, the results were not detected in significant differences (p> 0.05).The result, it was demonstrated that the effect on performance in Ischemic preconditioning applied to increase the performance the elite strength athletes. Keywords: Elite Athletes Strength, Ischemic Preconditioning, Performance, Powerlifting. 214

Bu çalışmanın amacı resveratrol'ün miyokardiyal iskemi-reperfüzyonda oluşturduğu koruyucu etkide mitoKATP kanallarının etkisini incelemek. Bunun için 250-300g ağırlığında wistar ratlar ketamin hidroklorür ve ksilazin ile anesteziye edildikten sonra toraks hızla açılarak kalp buzlu Krebs-Heinseleit çözeltisi içerisine alınarak hızlıca Langendorff sistemine asılmıştır. SVGB kalbin sol ventrikülüne yerleştirilmiş lateks balon yardımıyla ölçülmüştür. Deneylerde infarkt alan ve MP35 kayıt sistemiyle hemodinamik parametreler (SVDSB, SVGB, ±dP/dt) ölçülmüştür. Deney hayvanları 3 gruba ayrılmıştır. 1. Grupta (kontrol) grubunda 30 dk'lık dengelenme. 2. grupta resveratrol 20 dk'lık dengelenme ardından 10 dk. resveratrol (10µM) infüzyonu yapılmıştır. 5-HD ve resveratrol'ün kombine kullanıldığı 3. grupta 10. dk'lık dengelenmeden sonra 10 dk. 5-HD (10-1-10-4) ardından 10 dk. resveratrol (10µM) uygulanmıştır. Bütün deney gruplarında 30 dk. iskemi ve 120 dk. reperfüzyon yapılmıştır. Deney sonunda kalpler TTC ile boyanarak infarkt alan tayini yapılmıştır. Resveratrolün infarkt alanda yaptığı azalma 5-HD'nin 10-1ve 10-2 µM konsantrasyonda anlamlı olarak ortadan kalkmıştır. Ayrıca 5-HD'nin 10-1 ve 10-2 µM konsantrasyonda resveratrol'ün SVGB, SVSDB ve ±dP/dt değerlerinde iskemi-reperfüzyon hasarına karşı yaptığı korumayı reperfüzyon süresinde anlamlı olarak ortadan kaldırılmıştır. Bu sonuçlar resveratrolün mitoKATP kanallarını aktive ederek iskemi-reperfüzyon hasarına karşı kalbi koruyabileceğini göstermektedir. The aim of the present study was to investigate the role of mKATP channel at the protective effect of resveratrol in the myocardial ischemia-reperfusion injury. Wistar rats were anesthesia with ketamine+ksilazin and hearts were put into solution after thorax was immediately opened. Finally, the hearts were mounted on the Langendorff system quickly. Left ventricular pressure was measured with a water-filled balloon. In all experiments, the infarct size and hemodynamic parameters (LVDP, LVEDP, ±dP/dt) were measured and evaluated by MP35 recording system. In the first group (control) after isolation of the hearts 10 min stabilization period followed by 20 min normal perfusion was applied. In the 5- hydoxydecanoate (10-1-10-4 µM) and resveratrol (10 µM) group, after 10 min stabilization period, heart was perfused 5-hydroxydecanoate and resveratrol separately 10 min. In the resveratrol group or 5-hydroxydecanoate group, 10 min stabilization, 10 min perfused and 10 min resveratrol or 5-HD perfused. All hearts were subjected to 30 min global ischemia followed by 120 min of reperfusion. The hearts were dyed with TTC for infarct size measurement When resveratrol was applied infarct size significantly decreased against control and 5-HD. 5-HD was significantly decreased this protective effect with dose-dependent. In resveratrol group LVSP, LVEDP and ±dP/dt value during the reperfusion were not change when compared before ischemia values. 5-HD markedly reduced LVSP, LVEDP and ±dP/dt value at during the reperfusion when compared resveratrol. These results show that mKATP channel has potential role in resveratrol protective effect. 69

Çalışmada; ekmeklik buğdayda (Triticum aestivum L.) ekim öncesi tohum uygulamaları ile farklı azot dozlarının verim ve verime etki eden bazı büyüme özellikleri üzerine etkileri araştırılmıştır. Tarla denemeleri Süleyman Demirel Üniversitesi Tarımsal Araştırma ve Uygulama Merkez Müdürlüğü arazisinde, 2007-08 ve 2008-09 vejetasyon dönemlerinde yürütülmüştür. Araştırma'da Dağdaş-94, Bağcı-2002 ve Karahan-99 ekmeklik buğday çeşitleri kullanılmıştır.Çalışma, Tesadüf Bloklarında Bölünen Bölünmüş Parseller Deneme Desenine göre, 3 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Araştırmada 4 farklı azot dozlarının (0, 5, 10 ve 15 kg N/da) ve 4 farklı tohum uygulamasının (kontrol, saf su, 100 ve 200 ppm GA3) etkileri incelenmiştir. Tohumlar, ekimden önce 3 saat süreyle ıslatıldıktan sonra oda sıcaklığında kurutularak ekilmiştir. Azot dozlarının yarısı ekimle birlikte, diğer yarısı sapa kalkma döneminde uygulanmıştır.Tohum uygulamalarının kış öncesi büyüme özellikleri üzerine, azot dozlarının hasat döneminde ölçülen parametreler üzerine etkisi belirgin olmuştur. 200 ppm GA3 uygulamaları %50 çıkış süresini kısaltmış, fide uzunluğunu ise %33 oranında artırmıştır. Ancak fide boyunun uzaması fide saplarında sararma, beyazlama ve yatmaya neden olduğu gözlenmiştir. İncelenen özellikler genel olarak değerlendirildiğinde 10 ve 15 kg N/da azot dozlarının olumlu etkileri benzer olmuştur. Gübre maliyetleri de dikkate alınırsa 10 kg N/da dozunun uygun olduğu söylenebilir. Her iki yılın ortalaması dikkate alındığında, en yüksek tane verimi Bağcı-2002 çeşidinde, 15 kg azot dozu ve saf su uygulamasında (415.0 kg/da) elde edilmiştir. En yüksek tane protein oranı ise Karahan-99 çeşidinde, 15 kg azot dozu ve kontrol uygulamasında (%16.5) elde edilmiştir. Ayrıca çalışma sonucunda, çiftçi koşullarında üretim maliyetini artırmayan ön ıslatma uygulamasının önerilebilir olduğu sonucuna varılmıştır. This study was conducted to investigate the effects of seed pre-treatments with gibberellic acid and nitrogen doses on yields of bread wheat cultivars (Triticum aestivum L.) and the effects on some vegetative growth characteristics affecting the yields. The field experiments were conducted at Süleyman Demirel University, Agricultural Research and Experiment Station throughout the growing season of 2007-08 and 2008-09. The winter wheat cultivars, Dagdas-94, Bagci-2002, and Karahan-99 were used in these experiments.The experiment was conducted as split-split plot randomized block design with three replications. The experiment were planned to investigate the effects of 4 different nitrogen dosages (0, 5, 10 and 15 kg/da) and 4 different seed treatments (control, pure water, 100 and 200 ppm GA3). The seeds which had been soaked up for 3 hours before sowing had been air dried at room temperature and then planted. The half of nitrogen dosages was applied with planting and the other half was applied to plots during the bolting.Both the effect of seed pre-treatments on seedling growth traits and the effect of nitrogen doses on maturity periods of wheat were found to be significant. Gibberellic acid treatment (200 ppm) reduced the mean time for 50% germination and increased the length of seedling nearly 33%. Due to increase in the length of seedling, its stems turned out to be yellow and white and lodged. When the characteristics investigated are evaluated generally, the positive effects of the dosages of 10 and 15 kg N/da were the similar. Considering the cost of fertilizers, it can be said that the dosage of 10 kg N/da was appropriate. Considering the average of two years, the highest grain yield (415.0 kg/da) was obtained from Bağcı-2002 cultivar, 15 kg of nitrogen dose, and in pure water treatment plot. The highest grain protein content (%16.5) was obtained from the Karahan-99 cultivar, 15 kg of nitrogen dose, and in control plot. In addition, it was concluded that the pure water treatment that do not increase the cost of production can be considered as recommendable. 160

Heksokinaz (HK), glikoz alımı için temel süreç olan glikoz fosforilasyonundan sorumlu, glikolizin ilk basamağında rol oynayan bir enzimdir.İskemik ön koşullama (IPC), devamlı iskemi/reperfüzyona karşı koruyucu olan kısa sürelerdeki iskemi ve reperfüzyonu içeren bir mekanizmadır. Şimdiye kadar ön koşullama, sağlıklı hayvanlardan elde edilen kalplerde geniş ölçüde çalışılmıştır fakat, hastalıklı (hipertrofik veya miyopatik) kalplerde geçmişte pek fazla çalışılmamıştır. Bu çalışma, diyabetik [Streptozotosin (STZ; 65 mg/kg)] sıçanların kalp dokularında iskemi/reperfüzyonla meydana gelen hasarı önlemede iskemik ön koşullamanın, heksokinaz enzimi ile ilişkisinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır.Çalışmamızda kontrol grubu, diyabet oluşturulan ve ön koşullama uygulanan sıçanlardan elde edilen Langendorff sistemindeki izole kalplere fizyolojik, histolojik, immünohistokimyasal ve biyokimyasal yöntemler uygulanmış, elde edilen veriler istatistiksel olarak değerlendirilmiştir.STZ enjeksiyonundan 4 hafta sonra Langendorff izole kalp sisteminde yaptığımız bu çalışmada, beş dakikalık ve otuz dakikalık reperfüzyon periyodunun sonunda hem normal hem de ön koşullu diyabet gruplarının perfüzyon basınçlarında anlamlı bir azalma, otuz dakikalık reperfüzyon sonunda her iki diyabet grubunda LVDP'de bir artış ve beş dakikalık reperfüzyon sonunda her iki diyabet grubunda kalp vurumlarında azalma gözlenmiştir. Uzun süreli iskemi sonrası uygulanan reperfüzyon, hem kontrol hem de diyabet grubunda doku hasarına yol açmıştır. Kas hücrelerindeki glikojen dağılımının dokunulmamış diyabet grubunda artmış olduğu ve bunun IPC uygulaması ile azaldığı gözlenmiştir. Apoptotik indeks incelendiğinde, uzun süreli iskemi öncesi ile kısa ve uzun süreli reperfüzyon periyotlarında ön koşullu ve ön koşulsuz diyabet gruplarında artış gözlenmiştir. Ön koşullu gruplar karşılaştırıldığında, iskemi uygulamasının apoptozu arttırdığı, beş dakikalık reperfüzyonun bu artışı daha da yükselttiği ve otuz dakikalık reperfüzyon sonucunda beş dakikalık reperfüzyon sonundaki apoptozun azaldığı belirlenmiştir.İskemi uygulaması sonunda ön koşullama yapılan kontrol grubunun laktat dehidrogenaz (LDH) aktivitesinde bir azalma belirlenmiştir. Reperfüzyonun 15. dakikasında ön koşullu diyabet grubunun LDH aktivitesi azalmıştır. Otuz dakikalık reperfüzyon sonunda her iki kontrol grubunda ve ön koşullama uygulanmayan diyabet grubunda artış gözlenmiştir. HK aktivitesi incelendiğinde, iskemi süresince, kontrol kalplerde sitosolik HK aktivitesinde anlamlı bir artış gözlenirken, IPC uygulaması sonrasında bu artış düşmüştür. Kontrollerde mitokondriyal HK aktivitesi bazal durumda ve uzun süreli reperfüzyon periyodunda IPC uygulamasından sonra artmıştır. Diyabetik sıçanlarda ise, kontrol gruplarına göre genel olarak düşük mitokondriyal HK aktivitesi gözlenmiştir. IPC uygulaması, mitokondriyal HK aktivitesini sağlıklı kontrol gruplarındaki kadar yükseltememiştir.Sonuç olarak, bu çalışmada diyabetin iskemi/reperfüzyon hasarına karşı kalbi daha dirençli yaptığı ve uygulanan ön koşullama işleminin ek bir koruma sağlamadığı belirlenmiştir. Hexokinase (HK) is an enzyme that is responsible for the phosphorylation of glucose, which is a fundamental process in glucose metabolism, and that functions in the first step in glycolysis.Ischemic preconditioning (IPC) is a mechanism involving short-term ischemia and reperfusion which protects against long-term ischemia/reperfusion. Preconditioning has been widely studied in the hearts from healthy animals so far, while studies are few with regard to preconditioning in unhealthy hearts (hypertrophic or myopathic). This study was carried out to reveal relation of ischemic preconditioning with hexokinase in preventing ischemia/reperfusion injury in the heart tissue of diabetic rats [Streptozotocin (STZ); 65 mg/kg].In the present study, physiological, histological, immunohistochemical and biochemical techniques were employed for the isolated hearts in Langendorff system from both the control groups rats and the rats rendered diabetic and exposed to preconditioning. Data were statistically evaluated.Four weeks after STZ injection, Langendorff isolated heart system showed a significant decrease in perfusion pressure of both the control group and preconditioned diabetic group after reperfusion period of five and thirty minutes, an increase in LVDP in both diabetic groups after thirty minutes reperfusion, and a decrease in heart rate in both diabetic groups after five minutes reperfusion. Reperfusion after long-term ischemia caused tissue damage both in the control group and diabetic group. Distribution of glycogen in muscle cells was increased when compared with the intact diabetic group, while it was decreased with IPC application. Concerning apoptotic index, it was observed that it increased in short and long-term reperfusion and before long-term ischemia in preconditioned and non-preconditioned diabetic groups. In comparison of preconditioned groups, we found that ischemia resulted in increased apoptosis, being higher with five minutes reperfusion, while apoptosis value of five minutes reperfusion decreased after thirty minutes reperfusion.Preconditioned control group exhibited a decrease in lactate dehydrogenase (LDH) activity after ischemia. LDH activity was decreased in preconditioned diabetic group at 15 minutes of reperfusion, whereas thirty minutes reperfusion resulted in an increase in both control groups and in non-preconditioned diabetic group. As to HK activity, cytosolic HK activity of the control hearts was significantly increased during ischemia, while this elevation was decreased after IPC application. Mitochondrial HK activity was elevated in basal condition and long-term reperfusion after IPC application in the control. Diabetic rats generally showed lower mitochondrial HK activity when compared to the control. However, IPC application could not cause as higher mitochondrial HK activity as in the healthy control groups.In conclusion, the results of the present study demonstrate that diabetes renders heart more resistant against ischemia/reperfusion injury, but preconditioning does not provide an additional protection. 123