Search

Obniżenie wieku szkolnego oraz kontrowersje związane z tym tematem skłaniają po raz kolejny do refleksji nad zagadnieniem gotowości dziecka sześcioletniego do podjęcia nauki w szkole. W artykule zwrócono uwagę na duże znaczenie edukacji przedszkolnej w przysposabianiu dziecka do efektywnego wypełniania obowiązku szkolnego oraz osiągnięcia sukcesu edukacyjnego. Na przedszkolu jako instytucji opiekuńczowychowawczej spoczywa zadanie zapewnienia dziecku warunków do wszechstronnego rozwoju oraz wyposażenia go w kompetencje i umiejętności niezbędne uczniowi pierwszej klasy szkoły podstawowej. To właśnie w przedszkolu rozpoczyna się edukacja człowieka, a jej przebieg rzutuje na dalsze edukacyjne oraz życiowe losy jednostki. W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, jak postępować, aby zapewnić szanse na sukces edukacyjny dzieciom przygotowującym się do wejścia w nowy i wymagający etap życia, jakim jest podjęcie nauki szkolnej. Autorki zwróciły uwagę, iż warunkiem skutecznego oddziaływania na dziecko jest wszechstronna i całościowa znajomość jego cech zarówno pozytywnych, jak i negatywnych, dzięki czemu nauczyciel może prowadzić zindywidualizowane postępowanie dydaktyczno-wychowawcze i kompensacyjne. W tym kontekście trafna, całościowa i pogłębiona diagnoza staje się orężem wyzwalającym potencjał i możliwości dziecka, umożliwiając eliminowanie przyczyn powodujących deficyty w rozwoju oraz wyrównywania szans. W artykule podkreślono również znaczącą rolę wychowawcy, który, będąc głównym twórcą sukcesu edukacyjnego dzieci, jest odpowiedzialny za prowadzenie systematycznej i celowej diagnozy przedszkolnej.

Dziecko chorujące na autyzm ma swój indywidualny zakres zaburzeń i różny stopień ich nasilenia, co skutkuje koniecznością indywidualizacji terapii. Ważne jest, aby proponowane metody nie wykluczały się wzajemnie, tylko skutecznie stymulowały rozwój. Zalecana jest wielokierunkowa terapia, intensywna i wcześnie rozpoczęta, która dzięki plastyczności mózgu dziecka, stwarza warunki do znacznej poprawy jego funkcjonowania. W niniejszym artykule dokonano próby przedstawienia najważniejszych zagadnień dotyczących autyzmu oraz propozycji pracy z dzieckiem chorującym na autyzm opartej na metodzie 3I. Metoda 3I jest edukacyjną metodą rozwojową, upowszechnioną i rekomendowaną przez powstałą w 2005 roku francuską organizację AU- TISME ESPOIR VERS L’ECOLE (A.E.V.E.). Celem metody 3I jest rozwój komunikacji, ponieważ to ona umożliwia jednostce pełne uczestnictwo w życiu społecznym. Zdolność komunikacji stanowi jednocześnie warunek rozwoju osobowego i poznawczego człowieka. Praca terapeutyczna oparta na metodzie 3I prowadzi do samoistne- go i spontanicznego rozwijania się pożądanych umiejętności i kompetencji społecznych. Umiejętności w ten sposób nabyte zostają utrwalone, nie zanikają w sytuacjach nowych. Terapia oparta na tej metodzie opiera się na trzech podstawowych filarach, od których wzięła swoją nazwę i które stanowią klucz do sukcesu. 3I to metoda edukacji indywidualnej, intensywnej i interaktywnej, pozwalająca na stymulację mózgu dziecka po- przez zabawę. Założenia tej metody, są rozwinięciem i uzupełnieniem znanej w Polsce metody opcji.

Celem opracowania jest próba umiejscowienia problematyki i znaczenia wczesnych doświadczeń czytelniczych w przestrzeni czasu wolnego dzieci w wieku przedszkolnym. Czas wolny małego dziecka jest kategorią specyficzną, niemieszczącą się w standardowych i ogólnych definicjach zjawiska. Dominującą i najbardziej naturalną formą czasu wolnego dziecka w wieku przedszkolnym jest zabawa, która poza radością i przyjemnością powinna mieć również walory edukacyjne, przyczyniając się do rozwijania motywacji, poczucia własnej wartości, pewności siebie oraz zdobywania nowych doświadczeń, w celu jak najlepszego przygotowania dziecka do czekających go wyzwań i obowiązków związanych z rozpoczęciem edukacji formalnej. W niniejszym opracowaniu szczególną uwagę zwrócono na wykorzystanie przestrzeni czasu wolnego do inicjowania wczesnych zachowań czytelniczych dziecka. Czytanie jest zarówno jedną z najważniejszych w perspektywie całego życia, jak i najtrudniejszych do opanowania umiejętności, będącą jednocześnie kluczowym czynnikiem sukcesu edukacyjnego oraz życiowego. Bazą dla rozwoju umiejętności czytania jest odpowiednia postawa i motywacja, niebędące zjawiskami samorzutnymi, ale wymagające rozbudzenia, podtrzymywania oraz wzmacniania od najwcześniejszych lat życia dziecka. Interakcje społeczne w środowisku rodzinnym, bogactwo i różnorodność doświadczeń związanych z czytaniem może przyczynić się do rozwoju silnej wewnętrznej motywacji oraz pozytywnej postawy czytelniczej typu „chcę” zamiast „muszę”. Z tego względu istotne wydaje się odpowiednie aranżowanie i organizowanie czasu wolnego (zabawy) dziecka, w którym główna rola przypada rodzicom.