Search

Amaç: Bu çalışmada 0-24 ay arası çocuklarda ön fontanel (ÖF) kapanma zamanı ve boyutlarını değerlendirmeyi amaçladık. Bu çalışmanın ikincil amacı ise ÖF boyutu ve subaraknoid mesafe genişliği arasındaki ilişkinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmada Ocak 2020 ve Ekim 2021 tarihleri arasında hafif kafa travması nedeniyle bilgisayarlı tomografi (BT) çekilen olguların görüntüleri retrospektif olarak değerlendirildi. 3D BT görüntüleri üzerinde ön fontanel kapanması (ÖFK) değerlendirildi ve açık olanlarda ÖF alanı ölçüldü. Aksiyal BT görüntülerde subaraknoid mesafe ölçümleri gerçekleştirildi. Bulgular: Hafif kafa travması nedeniyle BT çekilen 602 çocuk çalışmaya dahil edildi. 0-24 ay arasında her aylık yaş grubunda 23-25 olgu mevcuttu. K/E oranı 284/317 idi. Radyolojik olarak 0-6 ay arası, klinik olarak 0-2 ay arası ÖFK izlenmedi. Klinik ÖFK 3. ayda başlayıp 13. ayda % 66’ya 15. ayda % 90’ın üzerine, radyolojik ÖFK ise 7. ayda başlayıp, 16. ayda % 65’e ve 24. ayda % 84’e ulaşmıştır. Ortalama ÖF alanı doğumdan 2. aya kadar artmış, 3-9 aylarda azalan dalgalı bir seyir göstermiş ve 9. aydan 2 yaşa kadar ise giderek azalmıştır. ÖF alanı ile subaraknoid mesafe genişliği arasında ilişki saptanmadı (r:0,229, p

12 yaşında kız hasta, ilk doz Pfizer-BioNtech aşısından yaklaşık 10 saat sonra yüzünde başlayan, saatler içinde gövdesine yayılan ürtiker plakları nedeniyle çocuk acil polikliniğine başvurdu. Hastaya feniramin maleat ve metilprednizolon uygulandı. Antihistaminik ile eve taburcu edildi. Hastanın lezyonlarının tekrar nüksetmesi ve rekürren acil başvurularının olması üzerine hasta hospitalize edildi. Feniramin maleat, metilprednizolon ve famotidin tedavisinin 2. gününde lezyonlar kayboldu ve tekrarlamadı. Ürtiker deri ve mukozalarda ani olarak ortaya çıkan, kabarık, kırmızı-pembe, kaşıntılı, ödemli, kısa sürede kaybolan plaklar ile karakterizedir. Şüpheli tetikleyiciler gıdalar, ilaçlar, enfeksiyonlar, fiziksel ve emosyonel stres, içerdiği antijenik yapılar ve stabilizörler nedeniyle aşılar olabilir. Literatürde Pfizer-BioNtech aşısı sonrası cilt reaksiyonları tanımlanmıştır. Literatürde tanımlanan vakaların daha çok yetişkin yaşta olduğu görülmektedir. Hastamız 12 yaşında adolesan bir çocuk olduğu için bu olgumuzla literatüre katkı sağlamak istedik.

COVID-19 disease was declared as a pandemic by the World Health Organization (WHO) on March 11, 2020. Despite the wearing masks, attention to social distance and hygiene rules as well as the isolation of people contacted the infected individuals; the pandemic could not be ended. This situation had a great impact on daily and social life. Vaccination was considered the most appropriate strategy to end the pandemic. Therefore, various COVID-19 vaccines have been started to be developed.With the new vaccines developed against COVID-19 disease, post-vaccine hypersensitivity reactions have also come to the fore. Fear or hesitation about vaccination, especially of people with a previous history of allergic disease or anaphylaxis, will affect herd immunity and prolong the negative effects of the pandemic in terms of social life, economics and health. In addition, healthcare professionals may be reluctant to vaccinate people with allergic diseases. In this review, the hypersensitivity reactions of some vaccines approved for use will be discussed. &nbsp

Aralık 2019’da Çin’de başlayan SARS-CoV 2 enfeksiyonu olarak bilinen Coronavirüs pandemisi Dünya Sağlık Örgütü tarafından duyuruldu. Virüsü ile enfekte olan kişinin komorbiditesine göre mortalite oranları %6-10.5 arasında değişiklik gösteren SARS-CoV 2 bilinen üçüncü en yüksek patojeniteye sahiptir.1,2 Coronavirüs ailesine üye tek sarmallı bir RNA virüsüdür. İnsan hücresine anjiotensin dönüştürücü enzim 2 (ACE 2) reseptörü aracılığı ile giriş yapar. Renin anjiotensin sinyal yolağı, oksidatif stress ve hücre ölümü, sitokin fırtınası ve endotelyal disfonksiyon olmak üzere SARS-CoV-2 patogenezinde 4 majör yolak vardır.3 Patogenezin ve dolayısıyla semptomların gelişmesine neden olan bu yolaklar aynı zamanda mevcut tedavide kullanılan ilaçların da etki mekanizması açısından kilit noktadır. SARS-CoV-2’ye karşı etkili tedavi henüz geliştirilemediği için virüsün vücuda potansiyel giriş yollarını ve hastalığın oluşma mekanizmalarını bilmek enfeksiyonu önleme açısından büyük önem taşımaktadır.

Severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 is known to cause the new coronavirus disease 2019 (COVID-19), in which many organs and systems such as the lung, heart, and immune system can be severely affected. Currently, the treatment process is generally based on supportive and palliative care. Some potential drugs are being tested for treatment. At this point, perhaps a promising treatment method for many diseases in the future seems to be stem cell therapy in recent times. Stem cell therapy in COVID-19 may be a treatment method that can play an important role, especially in resistant and severe cases. In this review, we summarized the potential mechanisms of stem cell therapy and developments in this treat ment modality.

Cockroach allergy has been considered as an important cause of respiratory allergic diseases for over three decades. The most common domiciliary cockroach species are Blattella germanica (German cockroach) and Periplaneta americana (American cockroach). Blattella germanica is a small cockroach, approximately 16 mm in length, which commonly infests houses worldwide. Periplaneta americana is a large cockroach, approximately 35-53 mm in length, that infests houses, schools, hospitals, and other large buildings. There are more than 20 different cockroach species in Turkey, and Blattella germanica is known as the most common. In the United States, the prevalence of cockroach allergy ranges from 17 to 41%' in various studies involving both children and adults. European studies on children and adults attending an allergy clinic show a high variability in cockroach sensitisation varying from % 4-26. In Turkey, cockroach allergy prevalence rate varies from % 2.2-51.4 in different studies consisting of both children and adults. Tropomyosin, designated as Bla g7 and Per a7, has been identified as a major allergen in cockroaches. Tropomyosin is also an important allergen involved in cross-reactivity among insects and invertebrates including mites, crustaceans, mollusks and parasites. Cosensitization to other invertebrate allergens in cockroachsensitized individuals is a common feature. Consequently, parasite infestations could regulate allergic reactivity through cross-reactive antibody responses. A sustained decrease in cockroach allergen levels is difficult to accomplish even after successful extermination of cockroach populations and commercial cockroach extracts used for diagnosis and treatment remain non-standardized. Although some of the studies suggest that cockroach immunotherapy may be effective, further randomized, controlled clinical trials, using wellcharacterized cockroach extracts, and with larger number of patients and longer follow-up are required to establish the efficacy and safety of specific allergen immunotherapy in the treatment of cockroach allergic patients.

Spontaneous pneumomediastinum is a rare childhood pathology, and usually seen along with subcutaneous emphysema. The most common cause of spontaneous pneumomediastinum in childhood is asthma, lower respiratory tract infection being another, according to the literature. It is usually benign, and subsides spontaneously. However, patients may require invasive interventions. Subcutaneous emphysema was detected in a 5-year-old male patient who was admitted to a pediatric emergency service with the cause of asthma attack, and found to have irregular asthma treatment. A pneumomediastinum was detected by chest X-ray and thoracic tube was inserted and cuts were made under the skin and discharged by healing on the 12th day. Pneumomediastinum and pneumothorax should also be considered, especially in uncontrolled asthmatic cases where there is no good response to an exacerbation treatment., Genellikle cilt altı amfizemi ile birlikte görülen spontan pnömomediastinum, çocukluk çağında nadir görülen bir patolojidir. Çocuklarda en sık neden astım olmakla birlikte alt solunum yolu enfeksiyonlarına bağlı spontan pnömomedistinum da bildirilmiştir. Genellikle selim seyirli ve kendiliğinden iyileşir, nadiren şiddetli vakalarda invaziv girişim gerekebilir. Astım atağı nedeni ile çocuk acil servise getirilen ve düzensiz astım tedavisi aldığı saptanan beş yaşındaki erkek hastada cilt altı amfizemi tespit edilmesi nedeni ile çekilen akciğer grafisinde pnömomediastinum saptandı. Toraks tüpü takılıp cilt altına kesiler atılan hasta 12. günde şifa ile taburcu edildi. Özellikle kontrolsüz astımlı vakalarda, atak tedavisine iyi cevap alınamaz ise nadiren görülse de pnömomediastinum ve/veya pnömotoraks da olabileceği düşünülmelidir.

Deli bal zehirlenmesi, arıların grayanotoksin içeren rhododendron türü çiçeklerden aldığı polenlerle kontamine balın yenmesiyle oluşan klinik durumdur. Deli balı yiyen bireylerde bulantı, kusma, karın ağrısı gibi genel semptomların yanında, senkop, bradikardi, hipotansiyon gibi hayatı tehdit eden semptomplar da oluşabilmektedir. Deli bal yeme nedeni ile getirilen 16 yaşındaki erkek hastada başlangıçta bilinç bulanıklığı, bulantı, karın ağrısı mevcut iken takibinin 18. saatinde bradikardi ve hipotansiyon gözlenmiş, intravenöz serum fizyolojik tedavisi ile 24. saatte düzelmiş, atropin ve klorpromazin uygulama gereği duyulmamıştır. Nadir görülmesi nedeni ile deli bal zehirlenmesinin klinik bulgular ve tedavi yaklaşımının literatür eşliğinde tartışılması, kolinerjik semptomlarla başvuran zehirlenme vakalarında deli bal alımının da sorgulanması ve kardiyovasküler semptomların geç dönemde de ortaya çıkabileceğinin vurgulanması amaçlanmıştır.Anahtar Kelimeler: Deli bal, zehirlenme, geç bulgular

In the past, mast cells (MCs) in human were well-known cells with their significant roles in allergic diseases and anaphylaxis; but lately it became obvious that they have many other functions, especially as a part of the innate immune system. Today, it is known that mast cells involve in various events such as, bacterial infections, angiogenesis, autoimmune diseases (e.g. rheumatoid arthritis), tissue repair, and cancer. Additionally, MCs have important roles in processes of postoperative wound healing, adhesion formation, infection control, and inflammation. Recently, many studies were conducted proving the importance of MCs in surgical diseases. For instance, it was lately understood that mast cells and their mediators vascular permeability/endothelial growth factor (VEGF) may be central to the formation of postoperative intra-abdominal adhesions. In tandem with the recent clinical success of anti-VEGF monoclonal antibodies in oncologic practice, some authors suggest an avenue for the development of anti-adhesion strategy with these antibodies. Similiarly, recent studies indicate that chymase content of MCs involve in adhesion formation. Thus, chymase inhibitors are presented by some researchers as a potential beneficial drug for prevention of adhesion formation. In this review, we will discuss the importance of MCs in terms of postoperative wound healing, adhesion formation, inflammation, and infection control in the light of recent literature., Mast hücreleri (MH), geçmişte insanda, özellikle allerjik hastalıklar ve anaflaksideki belirgin rolleri ile iyi bilinen hücreler iken; son yıllarda, özellikle doğal bağışıklık sisteminin bir parçası olmak üzere, birçok fonksiyona sahip oldukları ortaya çıkarılmıştır. Günümüzde, MH’nin bakteriyel enfeksiyonlar, anjiyogenez, otoimmün hastalıklar (örn. romatoid artrit), doku tamiri ve kanser gibi birçok farklı olayda rol oynadığı bilinmektedir. MH aynı zamanda cerrahi sonrası yara iyileşmesi, adezyon oluşumu, enfeksiyon kontrolü, inflamasyon vb. süreçlerinde de önemli rollere sahiptir. Son yıllarda, MH’nin cerrahi hastalıklardaki önemini gösteren birçok araştırma yapılmıştır. Örn., MH’nin ve salgıladığı vascular permeability/endothelial growth factor (VEGF)’in intraabdominal adezyonların oluşumunda merkezi role sahip olduğu anlaşılmıştır. Anti-VEGF monoklonal antikorların onkolojideki klinik başarılarından yola çıkarak, bu antikorlar ile anti-adezyon stratejisi geliştirmeyi öneren araştırmacılar mevcuttur. Benzer şekilde, son çalışmalar MH’nin içerdiği kimazın adezyon formasyonuna katıldığını göstermiştir. Kimaz inhibitörünün adezyon formasyonunun önlenmesinde yararlı bir ilaç olabileceği bazı araştırmacılar tarafından öne sürülmüştür. Bu yazımızda, MH’nin cerrahi sonrası yara iyileşmesi, adezyon oluşumu, inflamasyon ve enfeksiyon kontrolündeki önemi son literatür verileri ışığında tartışılacaktır.

Gastrointestinal side effects after using oral iron preparations have been usually observed, but skin reactions and allergic angioedema due to hypersensitivity have been rarely reported in the literature. We delineated 4 patients who were referred to us and who had shown hypersensitivity reactions following oral iron use, and their response to alternate oral iron preparations was evaluated. Initially prick and intradermal skin tests, and then oral provocations, were algorithmically performed in 4 patients to diagnose allergy to oral iron salts. Two of 4 cases showed hypersensitivity reactions after oral provocation. We were able to prevent the possible allergic reaction, which probably depends on IgE-mediated hypersensitivity, by simply changing the initial oral iron preparation to alternate one.

Conclusion: There were significant sensitizations detected for pollens and mites. Overall, a lower sensitization (8%) to molds is found in our patients who were referred to us from the humid Sakarya province.

Oz Akut infantil hemorajik odem purpurik dokuntu, ates ve odem triadi ile karakterizedir. Hastalik; gurultulu bir baslangica, selim bir seyre ve birkac haftada kendiliginden iyilesebilen bir karaktere sahiptir. Iki yasindan kucuk cocuklarda gorulmesi, kutanoz lezyonlarin buyuklugu ve cogunlukla deriye sinirli olmasi, gastrointestinal ve renal tutulumun genellikle olmamasi, tekrarlamanin cok seyrek gorulmesi Henoch-Schonlein purpuradan ayirt ettirici ozellikleridir. Hastamizda tipik akut infantil hemorajik odem bulgularinin gorulmesinin yaninda baslangicta D-dimer seviyelerinin olculemeyecek kadar yuksek saptanmasi dikkatimizi cekti. Tedavinin seyri sirasinda klinik iyilesmeyle paralel giden D-dimer seviyesinde belirgin dusme ve tedavinin sonunda normal duzeye donme; simdiye kadar bildirilmemis oldugundan sunulmasi uygun goruldu. Hastaligin bilindigi gibi ozgun tedavisi bulunmamaktadir. Antihistaminikler ve sistemik kortikosteroidlerin kullanimi tartismali ve hastaligin seyrini degistirmedigi bildirilmistir. Fakat hastamiz ozellikle sistemik kortikosteroidlere iyi cevap vermis olup, bu cevap D-dimer duzeyi ile iliskili gorunmektedir. D-dimer duzeyinin hastaligin siddetini ve tedaviye cevabini izlemede bir gosterge olabilecegine inanmaktayiz.

If an anaphylaxis episode is not caused by an identifiable trigger, it is defined as idiopathic anaphylaxis. Although it is rarely observed, idiopathic anaphylaxis is clinically significant because of its morbidity and fatality risk. No effective treatment has been demonstrated to date. We report a girl aged 16 years who had had malignant idiopathic anaphylaxis since the age of 12 years who was treated successfully with omalizumab. Although she avoided allergic trigger foods such as tomato and seafood, she used to have these attacks twice a week. Attacks were averted by taking 60 mg prednisone. When prednisone was tapered down to 5 mg on every alternate day, the episodes recurred. Later, attacks could not be controlled on