Objectives: The objectives of the study were to examine the relationship between symptoms of body dysmorphic disorder (body image) and depression, anxiety, and stress as well as the mediating role of self-esteem in explaining this relationship in people undergoing cosmetic surgery. Methods: The following measurement instruments were used: (a) Sociodemographic variables; (b) The scale of depression, anxiety, and stress (DASS); (c) The Rosenberg Self-Esteem Scale (RSS); Appearance Anxiety Inventory; (AAI). Results: The results of the Pearson correlation coefficient showed that depression, anxiety, and stress were associated with the symptoms of Body dysmorphic disorder, and depression was the most significant. The results of hierarchical regression analysis, as well as mediation analysis, showed that self-esteem has a mediating role in the relationship between depression, anxiety, stress, and symptoms of Body dysmorphic disorder. Conclusions: This research opens new directions for research in the areas of depression, anxiety, stress, self-esteem, and body image in people who have undergone cosmetic surgery. It is also necessary to provide various psychoeducation programmes for the development of healthy ways of dealing with daily and life stressors, as well as support from psychotherapists whether it is anxiety, stress, depression, preoccupation with body image, or self-esteem., Ciljevi: Ciljevi rada bili su ispitati povezanost simptoma tjelesnog dismorfnog poremećaja (tjelesne slike) i depresije, anksioznosti i stresa kao i medijacijsku ulogu samopoštovanja u objašnjenju ove povezanosti kod osoba podvrgnutim estetskim kirurškim zahvatima. Metode: Korišteni su sljedeći mjerni instrumenti: (a) Upitnik općih podataka koji je sadržavao sociodemografska obilježja; (b) Skala depresivnosti, anksioznosti i stresa (DASS); (c) Rosenbergova skala samopoštovanja (RSS); Inventar izgledne anksioznosti (AAI). Rezultati: Rezultati Pearsonovog koeficijenta korelacije su pokazali da su depresija, anksioznost, stress povezani sa simptomima tjelesnog dismorfnog poremećaja, a najznačajnijom se pokazala depresivnost. Rezultati hijerarhijske regresijske analize kao i medijacijske analize su pokazale kako samopoštovanje ima medijacijsku ulogu na povezanost između depresije, anksioznosti, stresa i simptoma tjelesnog dismorfnog poremećaja. Zaključci: Ovo istraživanje otvara nove pravce za istraživanja u području depresije, anksioznosti, stresa, samopoštovanja i zaokupljenosti vlastitom tjelesnom slikom kod osoba koje su podvrgnute različitim estetskim kirurškim zahvatima. Također je potrebna psihoedukacija za zdravo nošenje sa svakodnevnim i životnim stresorima, podrška psihoterapeuta i značajnih drugih bilo da se radi o anksioznosti, stresu, depresiji, zaokupljenosti slikom tijela odnosno samopoštovanju.