Search

In this article, prohibition of entry into the Harem district has been dealt with in the context of at-Tauba, 28. By taken into account of the revealed period, starting from relationship between sira and revelation, context of the related verse has been tried to be determined. Therefore, the historical backround has been briefly explained in the proportion of the relationship to the verse. In order to demonstrate of the importance of the prohibition time in terms of the Quran, it has been overly focused on Battle of Hunayn and Tabuk. The context of Mascid-i Haram and Mushrik has been stated through the classical books in the field. Considering of the discussions raised in the framework of the starting time of the prohibition, context of the verse has been tried to be introduced. In our work, it has been understood that making expansion upon scope of the prohibited area does not match for meaning in accordance with the verse and spirit of the Quran. In addition, it has been concluded that if the related verse is interpreted apart from the context, then it is able to cause the radical consequences, create problems at inter-communal relations and prepare a criticism ground for people having malicious approach against the Quran., Bu makalede, Tevbe suresi 28. ayet bağlamında Harem bölgesine giriş yasağı ele alınmıştır. İnzâl dönemi göz önünde bulundurularak sîret-nüzûl ilişkisinden hareketle söz konusu ayetin anlam alanı tespit edilmeye çalışılmıştır. Bu sebeple ayetle ilişkisi nispetinde tarihi arka plan kısaca verilmiştir. Yasağın zamanlamasının Kur’ân açısından önemini ortaya koyabilme adına Huneyn ve Tebük savaşları üzerinde fazlaca durulmuştur. Ayette geçen “Mescid-i Haram” ve “Müşrik” kavramlarının anlam alanları alana kaynaklık eden eserlerden hareketle açıklanmıştır. Yasağın başlama zamanı çerçevesinde dile getirilen tartışmalar da göz önüne alınarak ayetin anlam alanı ortaya konulmaya gayret edilmiştir. Çalışmamızda yasağın alanını genişletmenin ayetin anlamına ve Kur’ân’ın ruhuna uymayacağı tespit edilmiştir. Yine söz konusu ayeti anlamı dışına taşacak şekilde yorumlamanın radikal sonuçlar doğuracağı, toplumlar arası ilişkilerde sıkıntıya yol açacağı, art niyetli yaklaşımlara Kur’ân’a karşı eleştiri zemini hazırlayacağı sonucuna ulaşılmıştır.

Üsküdar vakıflarının, Üsküdar Şer‘iyye Sicilleri’nde tutulan muhasebe kayıtlarına istinaden yazılan bu makalede vakıf gelirleri irdelendi. Vakıf gelirleri muhasebe kayıtlarında icarât ve murabahât diye ikiye ayrılır. Ev, han, bağ, bahçe gibi gayrimenkullerden elde edilen icare-i vahide, icare-i muaccele, icare-i müeccele mukataa-i kadime gibi her türlü kira geliri icarât kısmına yazılırken; muamele-i şer‘iyye, bey bi’l-istiğlâl, ferağ bi’l-istiğlâl gibi nakit sermayenin işletilmesinden elde edilen gelirler murabahât kısmına yazılır. Bu makalede tüm bu gelir kaynakları; bir yandan yapılış şekli, meşruiyeti, hükmü gibi hukukî açılardan, bir yandan da verimliliği, yaygınlığı, elde edilen gelirin sermayeye oranı ve bu oranın fiyat artışlarıyla ilişkisi gibi iktisadî açılardan ele alınmıştır, In this article, sources of income for Uskudar foundations have been examined with reference to accounting records kept in Uskudar Shar‘iyya Registry. Income sources were divided into two parts in the accounting records: ijârât and murâbahât. Although rental incomes known as ijâra-i wahida, ijâra-i mu‘ajjala, ijâre-i mu’ajjala and muqâta‘a-i qadîma acquired from properties like houses, roadhouses, vineyards and orchards are recorded in ijârât part; incomes coming from the management of cash resources like mu‘âmala-i shar‘iyya, bay‘ bi l-istiglâl, farâg bi l-istiglâl were recorded in the part of the murâbahât. All income resources were examined in terms of their legal aspects such as the methods, appropriateness and legality, as well as their economic aspects such as efficiency, widespread use, proportion of the acquired income to the capital and the relationship between this proportion and inflation.

Bay‘ al-‘îne contract, or “mu‘âmala-i şer’iyye” in Ottoman Turkish expression, is some form of a “hîla-i şer‘iyye” that was developed to avoid interest which is forbidden in Muslim communities, and it was observed that the Ottoman ulama especially Shayk Al-Islams have allowed this contract. But as seen in the case of the Treatise of Bay‘ al-‘Îne by Muhammad bin Hamza al-Aydinî, some of the ulama have criticized this contract and argued that it was condemned (makrûh). In this article, the personality of Muhammad bin Hamza al-Aydinî and his work on mu‘âmala-i şer‘iyye bey‘ al-‘îne contract have been introduced, and a translation of the non-published treatise was presented., Bey‘u’l-îne akdi ya da Osmanlıca ifadeyle muamele-i şer‘iyye; Müslüman toplumlarda haram olan faizden sakınmak üzere geliştirilmiş bir hile-i şer‘iyye olup bu akde Osmanlı ulemasının, özellikle şeyhülislamların cevaz verdiği görülür. Ancak Muhammed b. Hamza el-Aydınî’nin bey‘u’l-îne risalesinde görüldüğü üzere bazı âlimler bu akde karşı çıkıp mekruh olduğunu savunurlar. Bu yazıda Muhammed b. Hamza el-Aydınî’nin şahsı ve bey‘u’l-îne risalesi tanıtılıp muamele-i şer‘iyye anahatlarıyla ortaya konduktan sonra yazma halinde bulunan bu risalenin tercümesine yer verilmiştir.

Cash-waqfs were sui-generis to the Ottoman society. The archival sources of cash-waqfs are quite rich; however, since this issue has not yet been explored enough, our information on their emergence and evolutionary phases in history is not satisfactory. Though Ömer Lütfi Barkan has a pioneering role with his studies on cash-waqfs, it cannot be said that his studies drew much attention at the time of their publications. In the 1990s, the cash-waqfs were brought to the forefront as credit institutions. This concern led to the publication of three valuable works, which were based on considerable archival sources. Having reviewed these three works, this article points out the related archival sources. It further touches upon possible topics for new studies in the field, and problems that can be enlightened with these new studies. Finally, the article concludes by listing the academic works in the field.