Search

Sanat, tarihsel olarak keskin bir başlangıç verilemeyen ancak insanlığın var oluşuylabirlikte ortaya çıkan bir olgu olarak nitelendirilebilir. Tarihin her döneminde, üzerineeklenerek gelişme gösteren bir alan olarak sanat alanı, özellikle Rönesans ve sanayikapitalizmiyle birlikte büyük bir dönüşüm yaşamıştır. Bu noktada modern sonrası veyapostmodern olarak nitelenen bir dönemde sanat anlayışı da tarihsel, toplumsal, teknolojik,ekonomik ve politik alanlardan ayrı tutulamayacak bir biçimde değişmiştir.Postmodernizmin Fotoğrafa Etkileri: Sherrie Levine Fotoğraflarının WalterBenjamin'in Kavramları Çerçevesinde Analizi isimli bu tezde, postmodernizmin sanatanlayışına etkileri ve özellikle fotoğraf alanında yaşanan postmodern gelişmelersorgulanmaktadır. Sherrie Levine'in After Edward Weston (1980) ve After Walker Evans(1981) başlıklı fotoğraf sergileri, literatür taraması ve Walter Benjamin'in fotoğraf alanındaortaya koyduğu kavramlar bağlamında nitel analiz yöntemiyle incelenmektedir.Postmodern düşüncenin sanat etkinliği, fotoğrafın da icadıyla birlikte alıntılama,kopyalama, çoğaltma, yeniden üretme ve kendine mal etme gibi yöntemler üzerindegelişmiştir. Postmodern sanatta, etik ve estetik değerlerin reddedildiği, sanat alanına her şeyindahil edildiği, pastiş, parodi, kolaj, montaj gibi pratiklerin yer aldığı kavramsal bir sanatanlayışı hakim olmuştur. Söz konusu teknik ve yöntemlerin ilk örneklerinin verilmeyebaşladığı 1960'lar ve sonrasını anlamak ve analiz etmek adına Walter Benjamin'in alanyazında ortaya koyduğu çalışmalar ve bu çalışmalarda kullandığı kavramlar, postmodernfotoğraf pratiklerinde de sıkça başvurulan birer kaynak niteliği göstermektedir.Fotoğrafın icat olunduğu ilk günden itibaren kopyalama ve çoğaltma anlayışının seyrideğişmiş ve postmodern sanat anlayışının şekillenmesinde oldukça etkili olmuştur. Yenidenüretimin uç noktalara getirildiği bu dönemde Sherri Levine ve onun fotoğraf çalışmaları,bunun en iyi örneklerini oluşturmaktadır. Onun After Walker Evans ve After Edward Westonserileri, postmodern dönemde en çok tartışılan; orijinallik, sanat ve sanat eserinin anlamı vesanatçının yeri, sahiplik ve izleyici etkileri gibi konularda en dikkat çeken örnekleri sunmasıbağlamında değerlendirilmektedir In every period of history, the field of art as a field which has been added by adding toit has experienced a great transformation with the development of Renaissance and industrialcapitalism. At this point, sense of art has changed in a way that cannot be separated fromhistory, social, technology, economy, and political fields in a period called `after the modern`or `postmodern.`In this thesis named, Effects of Postmodernism on Photography: Analysis of SherrieLevine's Photographs in the Context of Walter Benjamin's Notions, the effects ofpostmodernism on the understanding of art, and especially postmodern developments in thefield of photography were questioned. Sherrie Levine's photographs exhibitions, whichnamed 'After Walker Evans' and 'After Edward Weston' were examined by literature review,and techniques of qualitative analysis in the context of Walter Benjamin's concepts inphotography.The art activity of postmodern thought developed on methods such as citation,copying, reproduction, reproduce and self-appropriation with the invention of photography. Inpostmodern art, ethics and aesthetic values had been rejected, a conceptual art understandingand dominated practices, such as pastiche, parody, collage, and montage. Walter Benjamin'sworks in the literature and the concepts he used in these studies show the frequently usedsources in postmodern photography practices.Photography has changed the course of copying and reproduction and it has been veryeffective in shaping the concept of postmodern art. Sherrie Levine's `After Walker Evans`and `After Edward Weston` works are, in the context of presenting the most strikingexamples of originality, the meaning of the art and the work of art and the place of the artist,the role of the artist and the audience. 198

İran tarihini etkileyen siyasi, kültürel ve sosyal olayların ışığında gelişim gösteren İran sineması, devrim sonrası yaşadığı dönüşümle dünya sinemasında önemli bir yer edinmiştir. Kendine özgü sinemasal anlatımı ve hikâyeleriyle gerçekçi bir tutum içerisinde olan İran sinemasının, son dönem yönetmenlerinden olan Ashgar Farhadi, filmleriyle uluslararası başarılar kazanmıştır. İran sinemasının genel özelliklerini görebileceğimiz filmlerinde, bununla beraber gündelik yaşamdan kesitler de sunan Farhadi sineması, karakter bazında değerlendirildiğinde mesaj kaygısından uzaktır. Asghar Farhadi filmlerinde İran sinemasının kendi dinamikleri, yönetmenin sinemasal üslubu ve İran tarihinin geçirdiği evreler bir bütün olarak sunulur. Farklı kültürel, sosyo-ekonomik yapıya sahip karakterlerin aynı zeminde buluştuğu Farhadi filmlerinde, kadın ve erkek olmanın getirdiği bir takım sorumluluklar ve bu durumu kuvvetlendiren bir takım öğeler söz konusudur. Bu öğelerin toplum hayatına ne ölçüde etki ettiği, bu etkinin sonuçları yönetmen tarafından izleyiciye bırakılır.Etki alanının genişliği sebebiyle toplumsal cinsiyet kavramını destekleyen en önemli unsurlardan biri de sinema sanatıdır. Sinema sanatı da bu kavramı çoğu zaman pekiştirir. Karakterlerin sinemada gösteriliş biçimi, toplum içinde konumlandırılışı ve karakterlere atfedilen roller ataerkil ideolojinin bir tezahürü olarak değerlendirebilir. Ashgar Farhadi sinemasında da kadınlık ve erkeklik öğeleri, karakterlerin toplum içindeki tutumları, toplumsal cinsiyet unsurları ayrıntılı olarak incelenmiştir. Özellikle bu araştırmanın konusu olan Çarşamba Ateşi, Elly Hakkında ve Bir Ayrılık filmlerinde toplumsal cinsiyet rollerinin belirginliği dikkat çekmiştir. Çalışmaya konu olan filmlerde toplumun kültürel, sosyal ve sınıf olarak farklı kesimlerinden olan bireylerin aynı bakış açısıyla hareket ettiği görülmüştür. Yönetmenin kamerayı kullanış biçimi, tasarladığı kompozisyonlar, kamera kullanımı, bireyler üzerinde büyük bir baskı oluşturan hâkim ideolojinin toplumsal düzen içerisindeki konumunu eleştirel boyuttadır. Bu çalışmada İran sinemasının geçirdiği evreler temel alınarak Asghar Farhadi sineması özelinde, ataerkil ideolojinin eleştirildiği savı ele alınmış, seçilen filmler içerik analizi yöntemiyle incelenmiş ve bu savın doğruluğu araştırılmıştır. Cinema Iran which was advanced in the light of political, cultural and social events that affects history of Iran take an important place in the world cinema. Asghar Farhadi who is one of the last period directors of Cinema Iran, has realistic approach in his stories and has a distinctive sinematic expression had a great international success with his films. We can see general properties of Iran cinema in his films and also see sections of daily life. When we evaluate his films in character base, it gets out of apprehension of message. In Asghar Farhadi films, own dynamics of Iran cinema, director‟s sinematic style, periods of Iran history are presented all in all. Men and women who have different cultural properties meet at the same ground, being man or woman means different responsibilities for each other and some factors are matter of in Farhadi films. The director leaves results to audience.One of the important part of connection is media because it‟s impact area is wide. Media supports gender. Cinema, which is assessed a part of the media, consolidates this gender term. Roles of character,having a position in the society, representation of characters in the cinema can be assessed appearing of male-dominated system. In Farhadi cinema, items of woman and man, attitudes in the society, and items of gender is examined elaborately. Especially; at subject of this study which is `Fireworks Wednesday, About Elly, A Seperation` films, explicit of gender‟s roles point out. It was seen that in spİte of being different cultural, social classification, they act with same viewpoint at these films. Using of camera, composition, cinematic representation criticize that the situation of main ideology on the social order.At this study, chosen films was examined by method of content analysis. We examined that the thesis of criticization of male dominated ıdeology and tried to find trueness of this thesis. 127

Jean-Luc Godard, sinema kariyeri boyunca sürekli yenilik arayan bir yönetmen olmuştur. Bu yenilik arayışları, onun sinemasının çok boyutlu ve sürekli değişim halinde olmasını sağlamıştır. Bununla birlikte sinemasının sürekli değişim halinde olması ve uzun bir süreci kapsaması, sinema kariyerinin bir bütün olarak incelenmesini zorlaştırmaktadır. Bu çalışma, Godard sinemasını auteur kuramından yararlanarak dönemlerine ayırmayı ve belirlenen dönemler çerçevesinde yönetmenin sinemadaki yenilikçi arayışlarını ortaya koymayı hedeflemektedir. Godard sinemasının dönemlere ayrılması hem onun sinemasının daha iyi anlaşılmasını hem de sinemasında yaşadığı değişimin ortaya çıkarılmasını sağlayacaktır. Godard'ın filmleri kronolojik olarak incelendiğinde belli zaman dilimlerinde sinemasında kırılma noktaları olduğu ve sinema anlayışını değiştirdiği görülmektedir. Bu keskin kırılma noktaları Godard'ın sinema kariyeri boyunca çektiği kırk sekiz filmi Yeni Dalga, Politik, Video Film ve Yeni Sinema olarak dört farklı döneme ayırıp incelemeyi mümkün kılmaktadır. Godard'ın Yeni Dalga Dönemi'nde biçim, görüntü ve birey; Politik Sinema Dönemi'nde söylem, ses ve sınıf; Video Film Dönemi'nde araç, yazı ve aile; Yeni Sinema Dönemi'nde ise mesaj, müzik ve toplum ön plandadır. Godard bu dört farklı dönemde farklı anlayışlara sahip olsa da, filmleri farklı zamanlarda çekse de, farklı ekiplerle ve oyuncularla çalışsa da içerik ve stil açısından bakıldığında hem her dönem kendi içinde hem de bütün dönemlerinde stil ve içerik olarak tutarlı olmayı başarmıştır. Godard sinema anlayışının yanında teknolojik olarak da daima öncü bir yönetmen konumundadır. Bütün dönemlerinde en son teknolojiden yararlanır ve teknolojik gelişmeleri sinema sanatına entegre etmenin yollarını arar. Godard, dört döneminde de hikâye, olay örgüsü, karakter gibi unsurları geri planda bırakarak sorgulayıcı, eleştirel aynı zamanda dil, siyaset, aşk, ölüm gibi kavramlar üzerine felsefi tartışmalar içeren bir sinema anlayışına sahiptir. Jean-Luc Godard has been a director looking for constant innovation throughout his career. This search for innovation has provided his cinema to be multidimensional and constantly changing. Nevertheless, the constant change of his cinema and the long process scope make it difficult to study his cinema career as a whole. This study aims to divide Godard cinema into periods using the auteur theory and to reveal the innovative search of cinema in the frame of the determined periods. The separation of Godard's cinema will provide both a better understanding of his cinema and the change in his cinema. When Godard's films are examined chronologically, it is seen that there are break points in his cinema and changes in the understanding of cinema in a certain period of time. These sharp break points make it possible for Godard's cinema to divide and examine fourty-eight different films as periods of New Wave, Political, Video and New Cinema, which he has made throughout his career in cinema. In Godard's New Wave Period, form, image and individual; in the period of Political Cinema discourse, voice and class; in the Video Film Period, tools, writing and family; and finally in the New Cinema Period, the message, music and society are at the forefront. Although Godard has different understandings in these four different periods, he made films at different times and works with different crew and actors-actresses, he has always been consistent in style and content in each period itself and in all periods. In addition to his understanding of cinema, Godard is always a pioneer director in terms of technology. He uses the latest technology in all of his periods and seeks to integrate technological developments into the art of cinema. Godard has a cinematic understanding of critical, quizzical and philosophical debates on concepts such as language, politics, love and death by set aside the elements such as story, plot line and character in all four periods. 136

ÖZETSanat, birey ve bireyin içinde bulunduğu toplumsal yaşam düzeni ile varlığını sürdürmektedir. Dolayısı ile yaşamı oluşturan tüm kültürel, teknolojik, bilimsel kavramlar ve değerler ile sanat, sürekli olarak iletişim ve etkileşim halindedir. 20. yüzyıl ortalarından itibaren bilim, teknoloji ve diğer sanat disiplinleri ile sınırlarını iyice incelten sanat, yeni imgeler, malzemeler ve teknolojilerle kendi disipliner yapısını sentezleyerek, ortaya yeni kavram ve anlatım biçimine sahip disiplinlerarası yeni bir görsel dil oluşturmuştur. Günümüzde, güncel yaklaşımlarla beraber sanat, tek bir disipliner yapıda düşünme ve değerlendirmelerden ziyade, bu düşünce ve kavramları destekleyecek farklı disiplinlerden de yaralanmaktadır. Bu noktada fotoğraf, disiplinlerarası etkileşimde öne çıkan sanat disiplinlerinin başında yer alır.Bilgisayar ve çeşitli oyun konsolları için tasarlanan video oyunları, bilgisayar programcılığı ve sanat tasarım gibi farklı disiplinlerin birlikte uygulanmaları ile gerçekleşebilmektedir. Video oyunları iki ana temel üzerine kuruludur; bunlardan biri oyun kodları ve programlanması, bir diğeri ise oyunların görsellerinin hazırlanmasıdır. İlk dönem video oyunlarında görseller iki boyutlu grafiklerle oluşturulurken, günümüzde iki boyutlu bu yöntem geliştirilerek, üç boyutlu grafiklere dönüşmüştür. Video oyunlarındaki bu dönüşüm ve ilerleme nedenlerinin en başında, gerçeğe en yakın görüntüleri elde etme çabası yatmaktadır. Daha önce haritalama tekniklerinde kullanılan, fotoğraf tabanlı modelleme yöntemi olan fotogrametri uygulamaları ile gerçek dünyadaki nesneler, araçlar, hatta bina ve sokaklar sanal dünyaya aktarılabilmektedir. Genel olarak üç boyutlu modellemenin üzerine kaplama konularak, nesneler hazırlanmaktadır. Fakat fotogrametrinin izlediği yol, daha farklıdır. Oyunda olması istenen nesne ve hatta çevrenin, detaylı fotoğrafları çekilir. Çekilen bu fotoğraflar, bir bilgisayar ve yazılımla birleştirilir. Yüksek çözünürlüklü fotoğraf makinaları ve görüntü işleme programlarıyla özellikle yüzeyler ve dokular, neredeyse gerçeğine en yakın şekilde modellenen nesnelerle kaplanmakta ya da nesnelerden üç boyutlu modeller oluşturulabilmektedir. Bu eser metninde; öncelikle fotogrametri yöntemi ile modellenen üç boyutlu aracın, tasarlanan video oyun sahnesine aktarımı ve sinematik olarak sahnelenme yöntemi anlatılacak ve örneklendirilecektir. Anahtar Kelimeler: Üç Boyutlu Modelleme, Fotogrametri, Disiplinlerarası, Fotoğraf SUMMARYArt continues its being with the individuals and the society order the individual is in. Because of this, as art continiously interacts or communicates with allcultural, technological, scientific concepts and values which constitutes life. Art which has narrowed all its borders with science, technology and other art disciplines, has formed a new visual language which has interdisciplinerary concepts and expressing forms by synthesizing new images, materials and Technologies with its own structure. Today, art with new approaches, rather than thinking and evaluating in one structure, uses different disciplines which will support these thoughts and concepts. At this point, photography leads art disciplines which comes forward in interdisciplinary interaction.Video games designed for computers or game consoles can be realised by applying different disciplines like computer programming and art designing together. Video games are based on two main basis: One of them is game codes and their programming, and the other is preparing game visuals. While the visuals in the early video games were formed with two dimentional graphics, today they have been improved and converted into threed imentional graphics. The main factor behind the reasons of this improvement and conversion is the effort to maintain visuals closest to reality. With photogrammetry, ( a photograph based modeling method used in mapping techniques earlier ) applications, objects, vehicles, even buildings and streets can be transferred to virtual world. In general, objects are prepared by applying a coverover a three dimentional model. But the method photogrammetry uses is different. The objects wanted to take part in the game and even the evironment they are in are photographed in detail. The photographes are, then, brought together with the help of a computer and software. With the help of high technology cameras and image processors, programmes, especially surfaces and textures, are covered with the objects modelled almost identitical to their real equivalents. Furthermore, three dimentional models can be formed from these objects. In this article, especially the transfer of the three dimentional object modelled with photogrammetry to the designed video game stage and cinematique scene method will be examplified.Keywords: Three Dimention, Photogrammetry, Interdisciplinerary, Photography 88

Bu çalışmanın temel amacı empatiyi sinema ile birlikte değerlendirmek ve bu doğrultuda sinepati adında yeni bir kavramı inşa edebilecek sinematografik öğelerden bazılarını Dardenne Kardeşler'in sinemasında düşünmektir. Bu bağlamda teorik kısmın ilk bölümünde empatinin katmanlı anlamı ve sempatiden ayrıldığı noktalar üzerinde durulmuştur. Empatinin felsefi açıdan `ben` ile `öteki arasındaki ilişkiye gönderme yapan bir kavram olduğuna dair var olan görüşler değerlendirilmiştir. Ardından evrimsel bağlamda, canlının dünya ile kurduğu ilişkide çok temel bir mekanizmaya işaret ettiğine yönelik bazı görüşlere yer verilmiştir. Ayrıca empatinin bilişsel ve duygulanımsal yönlerine dikkat çekmiş bazı görüşler değerlendirilmiştir. İkinci bölümde sinema teorisi içinde izleyicinin filmle kurduğu ilişki üzerine öne çıkan bazı farklı görüşlerin üzerinde durulmuştur. Üçüncü bölüm ise sinemanın empati ile olan ilişkisinin düşünüldüğü bölümdür. `Sinema empatiyi nasıl düşünür ve bizler filmin bu düşünümleri ile nasıl bir temas kurarız` gibi sorulara yanıt aranmıştır. Bu bağlamda sinemanın kendi yetilerine özgü, farklı bir kavram olan `sinepati` kavramının olanaklılığı üzerinde durulmuştur. Ardından bu kavram Dardenne Kardeşler'in sineması ile birlikte düşünülmüştür. Sinema eğer düşünen bir zihinse o halde onun empatiyi de nasıl düşünebileceği üzerinde durulmalıdır. Ayrıca izleyici olarak bir filme baktığımızda, sinemanın düşüncelerini temaşa edişimizde ve onun duygulanımlarını hissedişimizde filmlerin doğrudan kendileri ile kurduğumuz empatik ilişkilerden de söz edilebilir. The main aim of this study is to distinguish empathy within the confinements of cinema and to think of a new concept called `Cinepathy` which will be evaluated through cinematographic items and identifiers in the cinema of the Dardenne Brothers. In this context, the first part of the theoretical section focuses on the meanings of empathy and it's distinction with sympathy. The philosophical views that an empathic relationship exists between `I` and `the other` are being put to discussion. Thereafter some arguments are made about the basic mechanical structure a creature creates in forming a relationship with its world in the evolutionary context. In addition, some of the opinions that have emphasized the cognitive and emotional aspects of empathy have been evaluated. In the second part, different views on the relation of the viewer towards the film are being emphasized in cinema theory. The third part is where the relationship between cinema and empathy is been evaluated. Questions such as, ''How does cinema think about empathy and how does the viewer interact with this thought process?'' are trying to be answered in this part. İn this context the possibilities of the concept of 'sinepati' which has specific attributes in the general art of cinematography will be discussed. Afterwards this new concept of `cinepathy` was considered together with the style of cinema unique to the Dardenne brothers. If cinema has a mind of it's own then it is important to consider how it can think about empathy. Furthermore it is possible to conceptualise the empathic relationship between the observer and the cinema through the emotional bond it creates. 202

Son dönem yeni Türk Sineması'nın daha ilk filmleriyle ulusal ve uluslararası festivallerde adından söz ettiren, bağımsız ve kendine özgü sinema diliyle öne çıkan yönetmenlerinden biri olarak Reha Erdem'in sinemasının uzam, zaman ve bellek açısından irdelenmesi tezin ana hedefidir. Bu çalışmada bir yandan sinemanın uzam ve zamanla karşılıklı ilişkisi irdelenmekte diğer yandan sinemanın kendi uzam ve zamanını nasıl biçimlendirdiği, nasıl dönüştürdüğü konusu bu alandan farklı anlayışlar ışığında ortaya konulmaktadır. Daha sonra Türk Sineması Tarihi bağlamında Türk sinemasının dönemleri bu iki kavram üzerinden değerlendirilmekte ve son olarak da Reha Erdem sinemasının yarattığı atmosfer tüm uzam ve zamanın özellikleri temelinde analiz edilmektedir.Sinema aygıtı, günümüze kadar uzanan süreçte; tüm teknolojik, sosyo-ekonomik süreçlerden etkilenerek kendi yapısal özelliklerini deneyleyerek, sorgulayarak, dönüştürerek, yeniden tanımlayarak, eksiltip çoğaltarak sinema sanatı olarak kendini kanıtlamıştır. Bu süreç kesintisiz devam etmektedir. Tüm bu süreçler boyunca anlatı ve temsil yapıları uzam ve zamanın dönüşümlerini etkileyerek ve onlardan etkilenerek yeni biçemler geliştirmiştir. Tüm bu süreci şekillendirirken kendine özel öğeler (senaryo, kurgu, kamera, oyuncu, ses, müzik vb) üzerinden kendi anlatı kalıbını üretmektedir. Reha Erdem'in yarattığı atmosferin uzam –mekân, hareket, varlık/ beden- ve zaman kalıplarının sorgulanması yönetmenin sinemasal bakış açısını ortaya çıkaracaktır. Bu sorgulama yönetmenin tüm çalışmalarının genel bir değerlendirmesi üzerinden gerçekleştirilerek böylece yönetmenin çok katmanlı anlatı yapısı çözümlenecektir. The primary aim of this thesis is to analyse the films directed by Reha Erdem who made an impression with his first films in both national and international film festivals, also has distinguished with his independent and unique cinematographic style of Turkish cinema in the recent years, in the perspectives of space, time and memory. In the frame of this aim, while it is being mentioned how cinema shapes and transforms its own time and space, it also examines the interrelation amongst cinema, time and space in consideration of different intellection on the field. After an evaluation of the periods of Turkish cinema over these two concepts, an analysis of Reha Erdem's films' atmosphere is carried out in the perspective of time and space. The cinematic device, affected by the whole technological and socio-cultural developments of the history, proves itself as an art throughout the years by experiencing, questioning, transforming, redefining, improving its own characteristics. It is an ongoing process. The narrative and representative structures have developed new styles by affecting and being affected by the historical perspective of the time and space. While shaping this entire process, it brings on own narrative structure on the basis of its custom elements (editing, script, sound, music, actor, etc.). Pondering upon the forms of space -place, motion, existence/body- and time of the ambiance created by Reha Erdem will reveal the director's cinematographic aspect. The multi-layered narrative structure of the director will be analysed by examining the ambiances and themes of the films. 112

Bu çalışma, `Milli Sinema'da Din Dili: Yücel Çakmaklı Filmografisi Örnekliği` adını taşımaktadır. Türkiye'de ilk örnekleri 1970 yılında ortaya çıkan Milli Sinema akımı, milli ve manevi değerleri sinemada yansıtmak amacını taşır. Yücel Çakmaklı ise Milli Sinema akımının ilk örneklerini vermiş öncülerindendir. Gençlik yıllarından itibaren yazıları ve asistanlığıyla sinema üzerinde çalışan Çakmaklı, Birleşen Yollar filmi ile yönetmenliğe geçmiştir. Çakmaklı, hayatı boyunca birçok filme ve TV dizisine imza atmıştır. Çakmaklı, eserlerinde düşünce yapısını ortaya koymaya çalışmış ve sinemayı bir araç olarak ele almayı amaçlamıştır. Filmlerinin tamamı Milli Sinema adı altında ele alınan Çakmaklı'nın sinema filmleri araştırma alanımızın kapsamını teşkil etmektedir. Çalışmamız, giriş, üç bölüm ve sonuçtan oluşmaktadır. Giriş bölümünde çalışmamızın amacı, kapsamı, kaynakları ve yöntemi açıklanmıştır. Aynı zamanda sinemanın önemi ve günümüz Türkiye'sindeki gelişimine de yer verilmiştir. İlk bölümde, Yücel Çakmaklı'nın hayatı, düşünce yapısı ve eserlerine geniş yer verilmiş; ikinci bölümde, Türkiye'deki sinema serüveni üzerinden Milli Sinema tartışmaları ele alınarak, diğer Milli Sinema temsilcilerinin eserlerine değinilmiştir. Üçüncü ve son bölümde ise Çakmaklı'nın sinema filmleri üzerinden din dili çerçevesinde bir okuma yapılmıştır. Bu okuma çalışmamızda din felsefesi konularından olan, din-sanat-estetik ilişkisi, din, Tanrı, kötülük, ahlak ve tarih algısı başlıkları altında filmlerin incelenmesi olarak yer almıştır. Sonuçta ise Çakmaklı'nın filmlerinin genelde din felsefesi ana konuları özelde ise din dili açısından incelenmesinin bulguları olan Türkiye'de milli ve manevi değerleri işlemek suretiyle sinemayı araç olarak kullanmanın sinemanın sanatının neresinde durduğu ve günümüzde dini değerleri işleyen sinema filmlerinin neden devam etmediği sorununa değinilmiştir. This study is named `Religious Language in National Cinema: The Case of Yücel Cakmakli Filmography`. The first example of national cinema in Turkey emerged in 1970 in order to reflect national and moral values in cinema. Yücel Cakmakli is the pioneer of the first example of the National Cinema movement. Cakmakli, who has been working on cinema since his youth as a writer and assistant, has moved to direct films by his film `Birleşen Yollar / The Roads that Unite`.Cakmakli has produced many films and TV series throughout his life. Cakmakli tried to reveal the structure of thought in his works and aimed to treat the cinema as a medium. Cakmakli's cinema films, all of which are under the name of National Cinema, are in our research area.Our work consists of three chapters and an introduction and conclusion. In Introduction, the importance of cinema and contemporary developments in Turkey have been presented. In the first chapter, Cakmakli's life, thought structure and works are given broadly. In the second chapter, National Cinema debates and other works of National Cinema representatives are mentioned. In the third and final chapter, a reading was attempted within the framework of religious language through Cakmakli's motion picture films. In conclusion, the data and findings are summarized. 136

Günümüz fotoğraf makinelerinin temelini, Camera Obscura oluşturur. Camera Obscura'dan birçok bilim adamı deneylerinde faydalanmış, ressamlarda bu araca kayıtsız kalamayarak çalışmalarında kullanmışlardır. Camera Obscura'daki oluşan görüntüyü bir yüzeye sabitlemek için, zamanla Güneş baskı teknikleri diye adlandırılan kimyasal süreçler başlamıştır. Resim ve fotoğraf arasındaki ilişki de bu süreçle beraber günümüze kadar gelmiştir. Bu çalışmamızda eski fotoğraf baskı tekniklerine günümüz açısından nasıl resimsel yaklaşılabilir düşüncesi ile Pinhole ve Güneş baskı tekniklerinden olan Cyanotype ve Vandyke baskıları incelenmiştir. Elde edilen görüntüler üzerine suluboya ile plastik değerler verilerek Fotopentür çalışmaları elde edilmiştir. Camera Obscura creates the basis of today's cameras. Many scientists have benefited from Camera Obscura in their experiments and painters were not indifferent to it and used it in their work. In order to fix the image formed on the Camera Obscura to a surface, chemical processes called solar pressure techniques have been introduced. The relationship between painting and photography came to this day with this process. In this study, we have examined how the old photographic printing techniques can be approached with pictorial approach and studied Cyanotype, Vandyke prints which are Pinhole and solar printing techniques. Photopenture studies have been obtained by giving plastic values with watercolor on the obtained images. 194

Bu tezin amacı David Hare'in politik tiyatrosunun 1970'ler, 1980'ler ve 1990'ların sosyal ve siyasal şartları çerçevesinde nasıl bir evrime uğradığını açığa çıkarmak ve bu evrimi yazarın söz konusu üç döneminin her birinden belirgin bir oyunu, sırasıyla Fanshen (Devrim) (1975), The Secret Rapture (Sessiz Ölüm) (1988) ve The Absence of War (Savaşın Yokluğunda) (1993)'u inceleyerek örneklemektir. Bu amaç doğrultusunda, her bir oyun kendi döneminin siyasî şartları çerçevesinde ve yine kendi dönemindeki tiyatronun içinde bulunduğu koşullar dâhilinde incelenir. Oyunların bu şekilde bağlamsal çerçevede ele alınması, Hare'in İngiltere'de her bir on yılın genel siyasî durumunu analiz etmek için benimsediği değişken tutumları ve izlediği farklı yolları göstermede fayda sağlar. Bağlamsal çerçevenin yanı sıra, oyunların kapsamlı bir biçimde analiz edilmesi Hare'in politik tiyatro yazımının Fanshen'de (Devrim) sosyalist siyaset bahsine ve sosyalist devrim betimlemesine odaklıyken, The Secret Rapture'da (Sessiz Ölüm) sol görüşe ait değerleri sadece karakterlerin özel hayatlarının sınırları içinde göstermeyi amaçladığını ve The Absence of War'da (Savaşın Yokluğunda) kurumların – sağcı muhafazakâr değerlerin etkisi altında olsalar dahi – gerekliliğinin savunucusu haline geldiğini kanıtlar. Bu üç oyun ayrıca, Hare'in politik tiyatrosunda kullandığı epik tiyatro tekniklerinden sinemacılık tekniklerine, klasik tiyatro formlarından çağdaş formlara kadar geniş bir yelpazede bulunan tekniklerin ve tiyatro formlarının örneklenmesine de yardımcı olur. Oyunların temsil ettiği zaman aralığı da Hare'in saçak tiyatro gruplarından ana akım tiyatrolarına geçişini gözlemleme olanağı sağlar. Bu tez, sonuç olarak Hare'in politik tiyatrosunun söz konusu üç dönem boyunca tartıştığı temalar ve konular, kullandığı teknikler ve oyunlarının sahnelendiği mekânlar bağlamında ve her bir dönemin politik gelişmeleri çerçevesinde evrildiği kanısına varmıştır.Anahtar SözcüklerPolitik Tiyatro, David Hare, Fanshen (Devrim), The Secret Rapture (Sessiz Ölüm), TheAbsence of War (Savaşın Yokluğunda) The aim of this dissertation is to expose how David Hare's political drama evolves within the social and political context of three decades, the 1970s, the 1980s and the 1990s and to illustrate this evolution by examining one distinctive play by the playwright from each decade, respectively Fanshen (1975), The Secret Rapture (1988) and The Absence of War (1993). In accordance with this purpose, each play is analysed within its contemporary political context as well as in its theatrical context. Such a contextual study of the plays helps to expound the varying attitudes Hare adopts and the different roads he takes in order to deal with British contemporary politics of each decade. In addition to the contextual framework, the extensive analysis of these plays demonstrates the evolution in Hare's political playwriting from an overt representation of a socialist revolution to discuss socialist politics as exemplified in Fanshen, through the depiction of the virtues of the Left only within the boundaries of the characters' private lives as illustrated in The Secret Rapture to the assertion that the institutions are required though they are dominated by the principles of the Right as argued in The Absence of War. These three plays also help to instance the wide range of techniques and forms Hare employs in his political drama from epic theatre techniques to cinematographic devices, from classical dramatic forms to novel forms of his time. Besides, the scope of the plays provides the opportunity to observe Hare's transference from fringe theatre companies to mainstream theatres. It is concluded in this dissertation that Hare's political drama evolves, in terms of the themes and the issues he discusses, the techniques he utilises and the theatrical venues his plays are staged, throughout three decades and under the influence of contemporary politics.KeywordsPolitical Drama, David Hare, Fanshen, The Secret Rapture, The Absence of War 220

Bu çalışmada 1970-2000 arası Kıbrıs Türk Edebiyatı'nda tiyatro türünün gelişimi incelenmiştir. Çalışma, iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde Kıbrıs Türk Tiyatrosu'nun gelişimi anlatılarak, 1973 yılında Gençlik, Spor ve Kültür İşleri Dairesi tarafından `Sahne Oyunları Yazma Yarışması` ile 1984 yılında Lefkoşa Belediye Tiyatrosu'nun düzenlediği `Oyunlar 84` yarışması hakkında bilgi verilmiştir. Çalışmanın ikinci bölümde ise 1970-2000 yılları arasında kaleme alınan Kıbrıs Türk piyesleri tematik açıdan incelenmiştir. Bu incelemenin anlaşılır olabilmesi açısından tematik açıdan incelenen piyesler üç ana başlık altında toplanmıştır. Buna göre; Tarihî Gerçeklere ve Ulusal Düşünceye Dayanan Piyesler, Toplumsal Piyesler ve Mitolojiye Dayanan Piyesler'dir. Bu ana başlıklar da piyesler dikkate alınarak kendi arasında alt başlıklara bölünmüştür. In this research, the progress of the theatre in Turkish-Cypriot Literature between 1970 and 2000 is studied. This papar is divided into two parts. In the first part, the establishing of Turkish-Cypriot Theatre is mentioned and the progress of Turkish-Cypriot Theatre from 1970 to 2000 is demonstrated. Moreover, it is given information about the history of Turkish-Cypriot State Theatres, the history of Nicosia Municipal Theatre and the competitions of writing stage plays which were between 1973 and 1984.In the second part, Turkish-Cypriot stage plays which were written between 1970 and 2000 are classified in terms of their topics and examined. These topics are; plays based on historical facts and national thoughts, plays about society, plays about domestic relations, plays about cultural diversity, plays about marriage problems, plays about interclass conflict, plays about social injustice and corruption, plays about stoppage of the labor, plays about criticism of the bed habits, plays about education and educational problems and plays based on mythology. In addition, it is given information about the plays which were performed between 1970 and 2000 whichout script. 163

Bu yüksek lisans tezinde Rus yazar Anton Çehov'un öykü karakterlerinin yönetmen Nuri Bilge Ceylan'ın film karakterleri üzerindeki etkisi incelenmiş ve Ceylan'ın son iki filmi olan Bir Zamanlar Anadolu'da ve Kış Uykusu filmlerindeki karakterler analiz edilerek Çehov karakterleriyle benzerlikleri araştırılmıştır. Yönetmen daha önceki filmlerinde de Çehov'dan esintiler barındırmış olsa da, Bir Zamanlar Anadolu'da ve Kış Uykusu filmlerinin senaryolarında Çehov'dan bazı öyküler barındırdığından ve karakterler üzerindeki Çehovyen etki önceki filmlerine göre daha fazla hissedildiği varsayımından hareketle karakter analizi yapılmak üzere bu iki film seçilmiştir. Tez çalışmasının ilk bölümünde 1990 yılı öncesi ve sonrası Türk sinemasından yola çıkılarak, bağımsız ve auteur bir yönetmen olarak Nuri Bilge Ceylan'ın sineması ve karakterleri, yönetmenin etkilendiği yazar ve yönetmenlerle birlikte incelenmiştir. Tezin ikinci bölümünde Anton Çehov'un yaşadığı XIX. Yüzyıl Rusya'sındaki şartlar ve bu dönemde ortaya çıkarak tüm dünyayı etkileyen Rus Edebiyatı'ndan bahsedilerek, yazarın bazı öyküleri, öykülerinde kullandığı temalar üzerinden analiz edilmiştir. Üçüncü ve son bölümde ise Nuri Bilge Ceylan filmleri üzerindeki Çehov etkisi incelenmiş ve Bir Zamanlar Anadolu'da ve Kış Uykusu filmlerindeki karakterlerin üzerindeki Çehov etkisi karakter analizi yöntemiyle ortaya konmuştur. Anahtar Kelimeler: Nuri Bilge Ceylan, Anton Çehov, Karakter Analizi, Rus Gerçekçiliği, Rus Edebiyatı, Türk Sineması In this master's thesis, the impact of Russian author Anton Chekhov's short story characters on Nuri Bilge Ceylan's film characters is analyzed, and similarities between the two are scrutinized in terms of last two film of Ceylan namely, Once Upon A Time In Anatolia and Winter Sleep. Despite the fact that influence of Chekhov has been sensed in the scripts of Ceylan's previous films, Once Upon A Time in Anatolia and Winter Sleep have been chosen for character analysis due to fact that they involve some stories from Chekhov and Chekhovian influence is more tangible in both films than his previous ones. In the first part of the thesis, the cinema of Nuri Bilge Ceylan as an independent, auteur director and his characters are analyzed along with authors and directors by whom Ceylan has been influenced on the basis of Turkish cinema before and after 1990s. In the second part, selected stories of Chekhov's are analyzed via themes the author use in many stories after laying weight on the conditions of 19th century Russia in which Chekhov lived and Russian literature which emerged and take hold of the whole world in this period. In the third and last part, Chekhovian legacy in the films of Nuri Bilge Ceylan is examined and the influence of Chekhov on the characters of Once Upon A Time in Anatolia and Winter Sleep is revealed by character analysis method. Keywords: Nuri Bilge Ceylan, Anton Çehov, Character Analysis, Russian Realism, Russian Literature, Turkish Cinema, 106

İnsanların ekrandaki temsilleri, gerçek hayatta nasıl algılandıkları, muamele gördükleri ve davrandıklarına aktif bir şekilde katkıda bulunmaktadır. Film sanatı, bir takım gerçekleri yansıtabildiği kadar inşa edebilme ve yeniden üretilmelerine katkıda bulunabilmektedir. Film metinleri, içinde yapılmış oldukları dönemin koşulları ve zamanın ruhuyla bağlantılı olan yasal, sosyal, kültürel vb. tür kodlanmış bilgiler barındırmakta olarak görülebilmektedirler. Film aracı ayrıca belli gruplara karşı geçmişte nasıl davranıldığı konusunda bir araştırma alanı olarak işlev görebilir. Bu çalışmanın amacı, ABD çapında en iyi tanınan veya en yüksek gişe yapmış yeniden yapılmış filmler ve orijinallerinde, iki dezavantajlı grubun temsilinde zaman içerisinde nasıl bir değişim görülebildiğini belirlemektir. Bu kategorideki başlıca beş film izlenip, dezavantajlı gruplar şöyle belirlenmiştir: görülebilir bedensel farklılıkları olanlar (doğuştan: cücelik, deformasyon; sonradan edinilmiş: engellilik, yara izleri) ve görülebilir ırksal farklılıkları olanlar (siyahi, Çinli, Avrupalı, Hispanik, İranlı, Alman, Hintli, çingene, soluk beyaz). Metin incelemeleri, Teun van Dijk'ın Eleştirel Söylem Çalışmaları çerçevesinde Thomas Huchkin'in modeline göre yapılmıştır. Zaman içerisindeki değişim, belirtilmiş olan dezavantajlı gruplar açısından ortak bir adil ve eşit temsil anlayışı bağlamında not edilmiştir.Anahtar Kelimeler: Yeniden Yapılmış Filmler, Temsil, Dezavantajlı Gruplar, İlerleme,Irksal, Bedensel, Eleştirel Söylem Analizi, Huchkin The representation of people on screen actively contributes to the way in which they are percieved and treated in the real world. Film art is capable of creating and reproducing certain realities as much as it is capable of reflecting them and contributing to their reproduction. Film texts can be seen to contain legal, social, cultural and other types of coded information concerning the conditions and spirit of the time in which they were produced. The medium can also serve as grounds for exploration regarding the ways in which certain groups have been treated in the past. The aim of this study is to determine the nature of the change visible over time in the representation of two disadvantaged groups in the most well-known or domestically highest-grossing U.S. remakes and their originals. Upon viewing the top five films in this category, the focus groups were specified as those with visible corporal differences (from birth: dwarfism, deformities; result of injury: disabilities, scarring) and those with visible racial differences (black, Chinese, European, Hispanic, Iranian, German, Indian, gypsy, pale white). The chosen texts were analyzed according to Thomas Huchkin's model in the framework of Teun van Dijk's Critical Discourse Analysis. Change over time was noted in the context of a common sense of progress in fair and equal representation of the specified focus groups.Keywords: Remakes, Representation, Disadvantaged Groups, Progress, Racial, Corporal,Critical Discourse Analysis, Huchkin 138

Geç Elizabeth Dönemi'nde, kötü hasat, yüksek enflasyon ve ayaklanmalar olarak ortaya çıkan sosyo-ekonomik başarısızlıklar görülmüştür. Kraliyet hazinesindeki darboğaz hizipçiliğe yol açmış, hazine gelirlerinin gelişi güzel dağıtılması ve himaye altında olanların hamilere yaptıkları baskı sonucunda hami, himaye altında olanlar ve toplumiçi ilişkiler sorunsallaşmıştır. Kandırma ve ikiyüzlülük, hizipçiliğe dayalı bu toplum yapısında ayakta kalmak için gerekli unsurlardı. Ancak bu gerçek ile toplumsal davranışlar arasındaki bağ hakkındaki algıyı sorunsallaştırmış ve temel sorunları çözmektense bunları ötelemiştir. Ötelenen sorunlar ise ülke yönetimine karşı duyulan ve gittikçe büyüyen hoşnutsuzluğa dönüşmüştür. Bu hoşnutsuzluk düzensiz olmasına rağmen, yavaş yavaş Elizabeth rejimine karşı duyulan toptan bir muhalefet tavrını oluşturmuştur. 1580'lerin sonlarından itibaren, I. Elizabeth yönetimine karşı duyulan olumsuz tavırlar dillendirilmeye çalışılsa da sansür mekanizmasının varlığı ile hukuk sisteminin devletin baskı araçları olarak kullanılmasından dolayı bu tavırlar ya bastırıldı ya da cezalandırılmamak için dolaylı yönden dillendirildi. Bunların dillendirilmesini Shakespeare'in özellikle 1, 2, 3 VI. Henry (1590), III. Richard (1592), II. Richard (1595), Kral John (1590 veya 1596), 1, 2 IV. Henry (1597-8) ve V. Henry (1599) adlı tarih oyunlarında görmekteyiz. Sanılanın aksine, Shakespeare tarih oyunlarında ne rejim taraftarı ne de rejim düşmanı oldu. Menipiyen hicvi kullanarak sorunları ve bunları yaratanları sebep-sonuç ilişkisi içerisinde ele alıp, toplumun hizipçilik, ikiyüzlülük ve çatışma kültürü sarmalından kurtulması için güldürerek eleştirdi. Bunu yapmak için tarih oyunlarını seçmesi var olan sansür mekanizmasının etrafından dolanmasını kolaylaştırdı. Shakespeare'in geçmiş veya kurgu olayları herkesi eleştiren Menipiyen hicviyle sunması toplumda dile getirilemeyen sorunların olası çözümlerini ve bu çözümlerin olası sorunlarını gösterebilmesini sağladı. Bu bağlamda, tezin giriş bölümünde İngiltere'deki saray ve soylu ilişkisinin tarihsel gelişimi ele alınacak ve her bölümde Shakespeare'in Elizabeth Dönemi'nde yazdığı tarih oyunları birbirini tamamlayan toplumsal sorunlar bağlamında incelenecektir. Birinci Bölüm'de, Elizabeth Döneminde hamiliğin keyfî pay edilmesinin nasıl hizipçiliğe yolaçtığı tartışılacaktır. İkinci Bölüm'de hizipçilik sonucu kutuplaşmış bir sarayda hayatta kalmak için ikiyüzlü davranış biçimlerinin gerekliliği konusu incelenecektir. Son olarak, Üçüncü Bölüm'de, ikiyüzlülüğün sorunlarla yüzleşmeyi sadece ötelediği ve rejime karşı gelinmesine yol açtığı iddia edilecektir. İster oyun olarak izlenmiş olsun, isterse dönemin kitap halindeki basımlarından okunmuş olsun, Shakespeare'in tarih oyunlarında Menipiyen hicvin kullanılması Elizabeth toplumunun bütüncül olarak sorunlarıyla yüzleşmesini sağladı. Bundan dolayı, bu çalışma Shakespeare'in tarih oyunlarında Menipiyen hicvi kullanarak Geç Elizabeth Dönemi hizipçiliğini, ikiyüzlülüğünü ve toplumsal çatışma kavramlarını nasıl hicvettiğini incelemeyi amaçlamaktadır. Late Elizabethan society was marked with the growing discontent about socio-economic failures resulting from the failure of crops, high inflation and riots. The scarcity of financial resources of the royal patronage led to factionalism, while the arbitrary distribution of favours and bottom-up pressures of patronees further problematised a healthy relationship among patrons, patronees and within society. Deception and hypocrisy were necessary in order to survive verbal and non-verbal means of factionalism, which targeted especially one's reputation. This, however, problematised the perception of the reality of social behaviour and only postponed the solutions to the problems, which were transformed into a growing discontent towards the regime. Although outbursts of discontent were fragmented in nature, gradually they formed a cumulative attitude of dissent towards the Elizabethan regime. From the late 1580s onwards, negative attitudes against the rule of Elizabeth I were tried to be voiced. Because of the existence of censorship mechanisms along with the use of repressive state apparatuses of the judiciary system, however, these attitudes were either suppressed to avoid punishment or they were voiced indirectly. The voicing of these problems can be seen, especially, in Shakespeare's Elizabethan history plays, namely 1, 2, 3 Henry VI (1590), Richard III (1592), Richard II (1595), King John (1590 or 1596), 1, 2 Henry IV (1597-8) and Henry V (1599). Contrary to the general assumption, Shakespeare neither adopted a conservative nor a radical discourse in his history plays. Using Menippean satire, he ridiculed the follies of factionalism, hypocritical behaviour patterns and dissent to liberate the society from the chimera of these problems. He analysed problems and the cause and effect relationship of these problems. Accordingly, using the history play as a genre enabled him to circumvent the existence of censorship mechanisms. Presenting past or fictive stories using Menippean satire that criticised from multiple points of view, enabled Shakespeare to present problems that could not be voiced, their possible solutions, and the possible problems that could be caused by these solutions. In line with these, in the Introduction the historical development of the relationship between the English Court and the nobility will be given, and in each chapter, all of Shakespeare's Elizabethan history plays will be analysed in relation to complementary socio-economic problems of their time. In Chapter I, it will be discussed how the arbitrary distribution of Elizabethan patronage led to factionalism. In Chapter II, it will be analysed how factionalism led to the necessity of displaying hypocritical social behaviour to survive in the polarised court. Lastly, in Chapter III, it will be argued that hypocrisy only postponed the direct confrontation with problems and led to outbursts of dissent against the regime. Whether seen as plays or read in quarto versions, the use of Menippean satire in Shakespeare's history plays enabled the Elizabethan society to confront its problems in a holistic way. Therefore, this dissertation aims to analyse how Shakespeare in the Late Elizabethan Period uses Menippean satire in his history plays and how he satirises factionalism, hypocrisy and dissent. 281

Winsome Pinnock'ın ilk dönem oyunları kendisinin Siyahi Britanyalı oyun yazarları arasında değerlendirilmesini sağlarken, ikinci dönem oyunlarında ırk açısından belirsiz karakterler tercih etmesi, ve beyaz Britanyalı kimliğiyle birlikte siyahi kimliğinin de temsil edilişi sorgulanmaktadır. Bu tezde, Pinnock'ın çağdaş teorik tartışmalar bağlamında ırk kimliğindeki belirsizliği ortaya koyan Talking in Tongues (1995), Mules (1996), Can You Keep a Secret? (1999) ve One Under (2005) başlıklı oyunları irdelenecektir. Pinnock'ın oyunlarındaki ırk temsili, ki genel olarak belirsiz bir temsil olarak nitelendirilebilir, çağdaş Britanya'daki çok kültürlülük tartışmasına da hizmet etmektedir. Bu durum aynı zamanda Pinnock'ın toplumu gözlemleme ve sosyo-politik gelişmeler çerçevesinde ırk kavramının nasıl bir değişim içerisinde olduğunu algıladığını ortaya koyar. Sonuç olarak, bu çalışma değişmekte olan Britanyalılık kavramını Winsome Pinnock'ın ikinci dönem oyunlarında nasıl aktarmış olduğunu göstermeyi amaçlar. Bu çalışma Bhikhu Parekh, Paul Gilroy ve Stuart Hall gibi çok kültürlülük üzerine çalışan kuramcılar ışığında, Pinnock'ın ikinci dönem oyunlarında temsil edilen çağdaş İngiliz toplumunda Britanyalılık ve siyahilik kavramlarını sorgulamakta ve bu kavramların toplumsal süreçteki oluşumlar üzerine etkilerini tartışmaktadır. Bu tez Giriş bölümü, dört ana Bölüm ve Sonuç bölümünden oluşmaktadır. Giriş bölümü eski sömürgelerden gelen siyahi vatandaşların durumunu açıklamak için art alanla ilgili toplumsal ve politik bilgiler içermektedir. Bu bölümde siyahi göçmenlerin oluşturduğu Siyahi İngiliz edebiyatı hakkında tiyatro alanına yoğunlaşarak kısa bir inceleme yapılmıştır. Birinci bölümde Winsome Pinnock'ın ırksal kimliklere ve siyahiliğe dair yaklaşımının değişmeye başladığı Talking in Tongues başlıklı oyunu incelemektedir. Bu bölüm hem politik hem de toplumsal ve biyolojik açıdan duruma bağlı olarak yorumlanabilen siyahiliği ele alır. İkinci bölümde Mules oyunu uyuşturucu konusunun yalnızca ırkla ilgili olmadığını ortaya koymak amacıyla incelenmiştir. Bu oyunda yoksulluk ve uyuşturucu ticareti gibi toplumsal problemlere dikkat çekmek için Afrikalı-Karayipli karakterler haricinde ırk kimliği belirsiz karakterlere de yer verilir. Irk kimliklerindeki belirsizlik sayesinde bu oyundaki karakterler daha geniş bir toplumsal bakış açısıyla incelenebilir. Üçüncü Bölümde siyahi bir gencin beyaz bir genç tarafından öldürülmesi gibi güncel bir konunun sahteye aktarılması Can You Keep a Secret? başlıklı oyun üzerinden ele alınmaktadır. Bu oyunun çözümlemesi karakterlerin ırk konusunda nasıl toplumsal bağlamda yaklaştığını ve tek taraflı oluşturulmuş ırka dair problemlerle nasıl mücadele ettiklerini ortaya koymaktadır. Dördüncü Bölüm belirli bir ırksal problemi öne çıkarmak yerine çağdaş çok kültürlü toplumu yansıtan One Under başlıklı oyuna odaklanmaktadır. Bu bağlamda oyun siyahiliğin biyolojik anlamının altını çizer ve siyahilikle beraber Britanyalılık kimliklerini de taşıyan siyahi karakterleri sahneye taşır. Sonuç olarak, bu tez Winsome Pinnock'ın ikinci dönem oyunlarında siyahi ve beyaz karakterlerin çok kültürlü toplumu yansıttığını ortaya koyar. Bu açıdan Pinnock'n oyunları, Talking in Tongues, Mules, Can You Keep a Secret?, ve One Under, 1980'den beri Britanya'da yaşanan toplumsal ve politik gelişmeler çerçevesinde değişmekte olan Britanyalılık kavramının şekillenmesine katkıda bulunmaktadır. Bu çalışma Pinnock'ın ikinci dönem oyunlarında toplumsal kimliklerini tek bir açıdan ziyade daha çoğulcu bir anlamda ifade eden beyaz ve siyahi karakterler sunduğunu gösterir. Böylelikle Pinnock'ın ırki kimlikleri belirsiz karakterleri toplumda yerleşmiş olan klişe tiplemeleri sorgular ve yeni yüzyılda oluşturulmakta olan çok kültürlü sosyal yapıya katkıda bulunur. While her early plays classify Winsome Pinnock as a Black British dramatist, she prefers racially ambiguous characters in her second phase plays problematising the representation of blackness as well as whiteness and Britishness. This dissertation analyses Winsome Pinnock's Talking in Tongues (1995), Mules (1996), Can You Keep a Secret? (1999) and One Under (2005), highlighting the ambiguity in racial identities in relation to the contemporary theoretical discussions of multiculturalism. Racial representation in Pinnock's plays, which can be generally defined as ambiguous, is an embodiment of the discussion of multiculturalism in contemporary Britain. This also proves her ability to observe the society and to understand how racial concepts change in line with socio-political developments. Consequently, this study intends to demonstrate that the changing nature of Britishness can be observed in the second phase plays of Winsome Pinnock. This dissertation uses theoretical discussions in multiculturalism, such as Bhikhu Parekh's, Paul Gilroy's and Stuart Hall's views, to argue that Pinnock's second phase plays question, and shape the meaning of `blackness` and Britishness in contemporary British society. This dissertation consists of an introductory chapter, four main chapters and a concluding chapter. In the Introduction, the socio-political background is presented as a framework for the condition of Black immigrants that came from former British colonies. A brief survey is also conducted regarding Black British literature, especially focusing on the formation of Black British drama. In Chapter I, Talking in Tongues is analysed as the play in which Pinnock's approach towards racial identities and blackness began to shift compared to her first phase plays. The chapter highlights the situational understanding of blackness that can be interpreted not only politically, but also socially and biologically. In Chapter II, Mules is studied to demonstrate that the drug business cannot be understood as a racial issue. Apart from African-Caribbean characters, Mules also introduces racially ambiguous characters in order to draw attention to the social problems of poverty and drug trafficking. The characters in this play, through ambiguous representation, can be read within a wider social context. In Chapter III, Can You Keep a Secret? is examined as a representation of a contemporary issue which is the murder of a black teenager by a white teenager. It is argued that characters in the play approach racial issues based on their established racial prejudices, which are against the idea of a contemporary multicultural society. In Chapter IV, One Under is focused on as a reflection of the contemporary multicultural society rather than stressing a specific racial problem. Hence, the play underlines the biological meaning of blackness and represents black characters that adopt British identity along with their blackness. This dissertation concludes that in her second phase plays Winsome Pinnock reflects a multicultural society in which white and black characters represent a model citizenship. In this regard, Pinnock's plays, Talking in Tongues, Mules, Can You Keep a Secret? and One Under, contribute to the definition of Britishness which is a changing term in line with political and social developments in Britain since the 1980s. This study shows that Pinnock succeds in reflecting white and black characters who define their identities in a plural sense. Hence, her racially ambiguous characters question the established stereotypical racial understandings and cherish multiculturalism formed in the new millenium. 239

Zeki Demirkubuz filmografisinde yer alan dokuz filmi, sinema ve mekân ilişkisini temel alarak çözümleyen bu çalışmada, karakterler bağlamında yönetmenin kurduğu mekânlara bakılmıştır. Toplumsal mekânların bireyler üzerindeki tezahürünü görmek bakımından, Demirkubuz filmografisindeki mekânlar, karakterler ve karakterlerin mekânlar ile olan ilişkisi iyi bir örneklem sunmaktadır. Modernizm ve rasyonalite kıskacında sıkışmış bireylerin nedensizlik ve kayıtsızlık temelinde yaşadıkları toplum, Demirkubuz'un yalnız, köksüz, mekânsız karakterleri yanında sinemasal mekânlarına da yansımıştır. Mekânlar incelenirken Lefebvre'in `soyut mekân` kavramı yol gösterici olmuş, Demirkubuz'un filmsel anlatısı içindeki mekânsal düzenlemeler, modernite mekânlarını örnekler bir niteliğe doğru evrilmiştir. Bu doğrultuda çalışmada modernite mekânları filmlerdeki karakterler bağlamında, homojenlik, parçalılık ve hiyerarşiklik kavramları çerçevesinde okunmuştur. Analiz kategorileri filmografide yer alan dokuz filmi teker teker analiz etmek yerine, tüm filmler izlendikten sonra beliren ortak temalar çerçevesinde belirlenmiş, filmlerin mekânsal çözümlemesi bu kategoriler altında yapılmıştır. Çözümlemeye başlamadan önce kuramsal çerçevenin sunduğu bilgiler ışığında gerçeklik, temsiliyet ve mekân tartışmasına girilmiş, bu tartışmanın sinemasal düzlemde ne ifade ettiği betimlenmiştir. Bu çalışma bir yanıyla bir yönetmen sineması olarak değerlendirilmelidir. Fakat öte yandan analize konu olan filmler tezde mekan odağında sınırlanmış, çalışma Demirkubuz sinemasının teknik ve türsel özelliklerini de bu doğrultuda sınırlı olarak analize dahil etmiştir.Analizde yönetmenin ağırlıkla kullandığı görsel motifler ve ev, otel odaları, restoran/bar, yollar, kentsel alanlar gibi mekânlar saptanmış, bu ortaklıklar çerçevesinde söz konusu kategoriler oluşturularak filmlerin dilsel ve söylemsel çözümlemesi yapılmıştır. Demirkubuz sinemasında mekân kullanımına bakan bu çalışma filmsel anlatılar, karakterler ve filmde dolaşıma sokulan söylemler bağlamında mekânın hem üretildiğine, hem de ürettiğine dair örnekler sunmaktadır. Anahtar SözcüklerZeki Demirkubuz, sinema ve mekân, sinema ve modernizm, sinema ve kent Analysing nine films movies taking part in Zeki Demirkubuz filmography through focusing on the relationship between space and time, this study examines spaces the director constructs in relation to characters. The spaces, characters and the relation between the characters and spaces in Demirkubuz filmography present good samples in order to see the manifestation of social spaces upon individuals. The society, where the individuals getting stuck in modernism and rationality lead motiveless and reckless lives, has its reflections not only on Demirkubuz's lonely, rootless and placeless characters, but also upon his cinematic spaces. Lefebvre's concept of `abstract space` has opened a guiding path and the regulations of space in Demirkubuz's film filmic narratives have evolved into exemplifying the spaces of modernity. Accordingly, spaces of modernity are analysed in relation to characters in the films within the framework of the notions of homogeneity, partiteness and hierarchicalness. The categories of analysis are defined within the scope of common themes that come forth after all the films have been watched, instead of watching and analysing nine films one by one. Before the analysis, a discussion upon reality, representation and space is held through following the path that theoretical framework opens and what this discussion corresponds to in cinematic platform is depicted. This study should be taken into consideration partly as director cinema. But on the other hand, the films that are discussed in the analysis are framed around the focus of space in the thesis and the study correspondingly includes the features of technique and genre of Demirkubuz cinema within the limits of this framework. In analysis, visual motifs and spaces such as flats, hotel rooms, restaurant/bar, roads, and urban areas the director mainly uses are detected, thereafter linguistic and discourse analysis of the films are made through building up categories around these common points. Reading the use of space in Demirkubuz cinema, this study puts forth samples showing that the space is produced and produces with regard to the characters and discourses coming out in the films. KeywordsZeki Demirkubuz, cinema and space, cinema and modernism, cinema and city 158

Çalışma kapsamında 1930-1960 dönemi Amerikan sineması metinlerinde yer alan açık ve kapalı toplumsal cinsiyet tanımlamaları incelenerek dil aracılığıyla inşa edilen kadınlık ve erkeklik temsilleri ortaya konmuştur. Çalışmaya dilin ne olduğu üzerinde durularak genel bir çerçeve çizildikten sonra toplumsal cinsiyetle ilişkisi ve toplumsal cinsiyetin inşasındaki rolünün incelenmesiyle başlanmıştır. Dil aracılığıyla oluşturulan sözlü ve yazılı söylemlerin, toplumsal cinsiyete ilişkin inançların, görüşlerin, değer yargılarının toplumların varsayımları biçimine dönüşmesi sürecini gerçekleştirdiği üzerinde durulmuştur. Toplumsal cinsiyetin sürekli olarak yeniden üretilmesini sağlayan sezdirimlerin bir anlamlandırma aracı olarak kullanımı açıklandıktan sonra film metinlerinin dilsel ve dilsel olmayan bileşenleri ele alınmıştır. Dönem filmlerinin metinsel içeriklerinde yer alan kadınlık ve erkeklik temsilleri, kadın ve erkek karakterlerin sözel davranışları, toplumsal cinsiyet karşıtlıklarının inşası sürecinde dilsel ögelerin kullanımı, toplumsal cinsiyet kimliğinin inşası şekillerinin belirlenmesi amacı doğrultusunda incelenmiştir. Metinsel bağlamda gerçekleştirilen çalışmada yöntem olarak içerik çözümlenmesi kullanılmıştır. Çalışma kapsamında yapılan çözümlemeler sonucunda; toplumun kadınlara ve erkeklere yaklaşımını, bireylerin belirli bir cinsiyete aidiyet çerçevesindeki davranışlarını, kadınlık ve erkeklik özellikleriyle ilgili kalıp yargısal düşünceleri belirleyen toplumsal cinsiyet kalıplarının film metinlerini de doğrudan etkilediği ve şekillendirdiği ortaya çıkmıştır.Anahtar Kelimeler: Dil, Amerikan Sineması, Kadınlık, Erkeklik, Toplumsal Cinsiyet. Within the scope of the study, open and closed gender definitions in the film texts from the 1930-1960 period of American cinema were examined and representations of men and women built through language were shown. The study was begun after drawing a general framework by emphasizing what language is and examining its relationship with gender and its role in the construct of gender. The focus of the study was that the spoken and written discourse created through language, beliefs, views and values on gender lead to the process whereby these become the accepted societal norms. After explaining the use of implicatures as a means of interpretation which enables the continuous propagation of gender, the linguistic and non-linguistic components of the film texts were discussed. The male and female representations in the textual contexts of the period films, the verbal conduct of male and female characters and the use of linguistic elements in the process of constructing gender opposition were analyzed for the purpose of determining the construct of gender identity. The study was conducted within the textual context and content analysis was used as a method. As a result of analyses carried out under this study it emerges that film texts are directly affected and shaped by society's approach to women and men, behavior of individuals in the context of belonging to a particular gender and gender stereotyping stemming from stereotypical ideas associated with femininity and masculinity.Keywords: Language, American Cinema, Feminity, Masculunity, Gender. 95

Düşüncenin ve duygunun irdelenebileceği sonsuz yeni yolu mümkün kılmış olması nedeniyle, Montaigne'nin denemeyi edebi bir tür olarak kazandırması bir akıl devrimine denk düşer. Öyle ki bu türe has yaratı-ruhu, son yüzyılda ortaya çıkan fotoğraf ve film gibi görsel sanatlarda da sıkça vücut bulmuştur. Denemenin yakın zamandaki bu ifadelerinde, edebi karşılığındakinin ötesinde özellikleri gözlemlemek ve denemenin edebi olmayan örneklerinde deneme ruhuna sadık ancak farklılık gösteren prensipler üzerinden işlediğini tespit etmek mümkündür. Bu özellik ve prensipler çerçevesinde bu tez, deneme türünün edebi halini Adorno ve Lukacs üzerinden inceleyip, film ve fotoğraftaki örneklerini ve bunların akademik literatürde değerlendirmelerini tartışmaktadır. Bu yolla `görsel-deneme` teriminin jenerik kullanıma ve akademik tartışmaya kazandırılması ve deneme türü sorunsallaştırılarak, günümüzde bu terimin bir tür olarak neyi ifade ettiğini anlamak mümkün kılınmaktadır.Çerçevesi tespit edilen bu tartışmanın çıkış noktasını bir görsel-deneme projesi olarak nitelendirilebilecek, `A(WAITING) HOME / EV (DE) BEKLER` başlıklı sergi çalışmam oluşturmaktadır. Ana tema olarak seçilen ev, ev-sakini ve bu ikisinin deneme ruhunu açıkça çağrıştıran biçimde şekillenen ilişkisi aracılığıyla deneme türünün güncel sanat eserlerinde ifade buluşuna referans amaçlanmıştır. Ev ve ev-sakininin görsel-deneme yoluyla irdelenmesinin hesabı, bu temaya denk gelen kuramsal tartışma da yukarıda belirtilen çerçeve içerisinde yer almaktadır. Böylece projenin sadece evi, bu tezin de sadece denemeyi değil de, aynı zamanda birbirleriyle diolojik bir bütünlük oluşturdukları görülecektir. Montaigne's establishment of the essay as a literary genre brought about a revolution of the mind in that it made possible an infinity of new manner's of expressing thought and human emotion possible. The essayistic spirit thus born by Montaigne's midwifery infiltrated in the last century the artistic genres of film and photography. The essay found a visualized mode of practice, commonly observable in contemporary art today. This more recent embodiment of the essayistic expression, however, appeal to qualities and operates through principles that expand on what the literary genre entails. In light of what these are, this thesis explores the evolution of the essayistic from its literary expression discussed by Adorno and Lukacs, to its examples in film and photography and these examples' scholarly consideration in the available literature. Generic utility of the term essay is then problematized and `visual-essay` is proposed as a more proper and comprehensive term.The point of origin of these discussions are found in a visual-essay project, entitled `A(WAITING) HOME / EV (DE) BEKLER`, which I have produced. Accordingly, the evaluation of the essayistic mode of expression in contemporary art is conducted in perspective of the thematic of home, home-dweller and the seemingly essayistic relationship of the two. This is done in terms of both a theoretical deliberation of home-dwelling, and a reflection upon how this thematic had been explored by my project, thus purposed to be reflective on home as much as on the very generic form in which it found expression, that is the visually- essayistic. 106

Gelişen iletişim teknolojilerinin zaman-uzam algısında yarattığı değişim kültürel paylaşımı arttırmaktadır. Bu durum küreselleşmenin etkisiyle yerel/küresel eksende kültürün tartışılmasına neden olmaktadır. Özellikle gündelik yaşantıya ait kültürel öğeler ve popüler kültür ürünleri küreselleşmenin etkisiyle kültürün yayılmasına imkan tanımaktadır. Bu doğrultuda tez, küresel bir kültürün varlığına karşı yerel kültürlerin yok olmayacağı, bazı değişiklikler geçirse de var olmaya devam edeceği iddiasına dayanmaktadır. Bu iddia ise, kültürün yayılmasında önemli kitle iletişim araçlarından biri olan sinema üzerinden incelenmektedir. Konusu ve türü ne olursa olsun üretildiği ülkenin ulusal değerleri ve kültürünün bir uzantısı olan sinema, kültürün küreselleşmesine hizmet etmenin yanında, yerel kültürlerin, küresel alanda kendisini gösterebileceği bir alandır. Bu varsayımdan hareketle tezin temel amacı, Cem Yılmaz filmleri örneğinde, sinemanın küresel etkileri üzerinden sinema metni içinde yerel kültürel unsurların nasıl kullanıldığını ve yerel kültürün sinema aracılığıyla küresel alana nasıl taşındığını anlamaktır. Bu amaç doğrultusunda Türk Sineması'ndaki küreselleşme etkisi, G.O.R.A., A.R.O.G. ve Yahşi Batı film örnekleri üzerinden metinlerarasılık (intertextuality) ve metin çözümleme yöntemi ile incelenmiştir.Anahtar Sözcükler :Küreselleşme, kültürel çalışmalar, kültür, sinema, Cem Yılmaz The change that developing communication technologies creates to time and space, increases cultural sharing. This situation with the effect of the globalization results in debating over the culture in the axis of local/global. Especially daily cultural subjects and popular cultural products give chance to culture to spread with the effect of globalization. Within this direction this thesis is based on that the local cultures will not disappear against the global culture and with having some changes they will remain. This claim is examined via cinema, which is an important communications tool for spreading the culture. Despite of the genre and subject of the cinema, which is a part of national values and culture and with serving culture to be globalized, is an area where local cultures show themselves on the global arena. With this hypothesis, the purpose of this thesis, with the example of selected Cem Yılmaz movies, is to understand how the local cultural elements are used in the script with the effects of the global cinema and how the local culture is transported to the global arena with the help of the cinema. For this purpose, effects of globalization in the Turkish cinema is examined by the intertextuality and text analysis methods in G.O.R.A., A.R.O.G. and Yahşi Batı movies.Key Words: Globalization, cultural studies, culture, cinema, Cem Yilmaz 116

Bu tezde `Alman Sineması'nda Dünden Bugüne Türk Kökenli Kadın Temsilleri`, ulusötesilik ve melez kimlik kavramı bağlamında incelenmiştir. Çalışmaya Türkiye'den Almanya'ya göçün kronolojisi ve göçün başlangıcından günümüze kadar Almanya'daki Türk kökenli nesillerin iki kültür içindeki geçirdiği kimlik süreçleri ve göçmen kökenli bu öznelerin nesilden nesile kimliklerinin nasıl bir değişime ya da dönüşüme uğradığı incelenerek başlanmıştır. Bu kapsamda, kimliklerdeki değişim ya da dönüşümün Alman Sineması'ndaki Türk kökenli kadının beyaz perde temsillerine yansıyıp yansımadığı, literatür taraması eşliğinde film analizleri ile incelenmiştir. Araştırmada, literatür taraması ve film analizleri ile incelenmeye çalışılan konular haricinde, konunun gerçek kişilerinin kendilerini özgürce ifade etmelerini sağlama amacıyla Almanya'da doğmuş, büyümüş ya da ailesinin işi nedeniyle Almanya'ya gelip hayatının büyük kısmını Almanya'da geçirmiş olan Türk kökenli 24 kadınla görüşülmüştür. Böylelikle literatür taraması ile öne sürülen görüşler ile gerçek hayat pratikleri arasındaki parallelik de gözlemlenmeye çalışılmıştır. Bilgi toplamada ve verilerin analizinde nitel yöntemler olan derinlemesine mülakat ve Keyton'un tematik analizinden faydalanılmıştır. Araştırma sonucunda Alman Sineması'ndaki Türk kökenli kadın temsillerinin tarihsel süreç içerisinde, ulusötesileştiği ve melez kimliklere dönüştüğü sonucuna ulaşılmıştır. This study is determined to delve deeper into `Representations of women with Turkish origin in German Cinema industry from past to today` in the context of trans-nationalism and hybrid identity. It prefaces with the chronology of migration from Turkey to Germany and the identity processes experienced in both cultures of the generations with Turkish origin. It also tries to figure out how immigrant-origin identities change from generations to generation over time. Within this scope, whether these identity conversions have been reflected by the representations of Turkish women in the screen were investigated by using literature review in company with movie analysis. Apart from issues scrutinized with movie analysis and literature review, some interviews were held with those 24 women who have Turkish origin but born or spend most of their life in Germany. Thus, it tries to observe the parallelism between real life practices and findings of literature reviews. The thematic analysis of Keyton and deep interviews were used as qualitative methods during data collection process. After all analyses were made, this research concludes that the representation of women with Turkish origin in German cinema has been trans-national and reached a hybrid identity over time. 118

İlke SUSUZLU, (2013) Kıbrıs Türk Halk Kültüründe Gölge Tiyatrosu Bağlamındaİcra ve Seyirci başlıklı Performans Teori noktasında bir çalışma, Yüksek Lisans Tezi,Ankara, 2013.Karagöz, Osmanlı?dan Kıbrıs?a taşınan ve Kıbrıs?ta belli bir süre sonra kendi ağzıylave yarattığı karakterleriyle özgün bir hal alan geleneksel bir tiyatro türüdür. Suretlerinperdeye yansımasıyla oynatılan Karagöz uzunca bir süre Kıbrıs insanının hayatınarenk katmıştır; ne yazık ki günümüzde Karagöz geleneğinden çok fazla söz edemeyiz.İşte bu noktadan hareketle seyirci ile Karagözcü arasında oynanan bu oyunungeçmişten günümüze aldığı hali ve icra sırasında meydana gelen değişimleriniaraştırdık. İlke SUSUZLU, (2013) A Study on Performance and Audience of Karagöz inTraditional Cyprus Turkish Theatre in Perspective of Perfoırmance Theory, MasterThesis, Ankara, 2013.Karagöz is a kind of traditional theatre type which was carried from Ottoman toCyprus and had its own charteacteristic with its language and created characters.Karagöz which is performed by reflecting of apperances to act have entertainedCyprus people; on the other hand, it is not possible to mention on Karagöz traditionso far. At this point, it was aimerd in the research to examine changes occurred in itstype coming from the past, and performance changes. 119

Bu tezin amacı fotoğrafçılığın kimyasal ve sayısal alanlarının birlikteliğiyle biçimlenecek olası bir alternatif fotoğraf geleceğini keşfetmektir. Bu çalışmada, Cyanotype, Salt Print ve VanDyke Brown olarak bilinen tarihi fotoğraf teknikleri, modern mürekkep püskürtmeli yazıcılar ile elde edilebilen sayısal negatifler kullanılarak oluşturulmuştur.Baskı sürecindeki türlü etmenlere karşı son derecede duyarlı olan alternatif fotoğraf baskıların her biri görsel açıdan kendine has ve eşsizdir. Bu bağlamda, alternatif fotoğraf tekniklerinin sergilediği görsel eşsizlik ile albinizmin görsel benzersizliği arasında bir bağlantı kurulmuştur. Fotoğraf üretme eyleminin öznesinde, vizyonunda ve zanaatında insan etmenine vurgu yapan bu çalışma benzersiz bir konu üzerine benzersiz fotoğraflar üretmeyi amaçlar.Keywords: Alternatif Fotoğrafçılık, Sayısal Negatif, Antiquarian Avant-Garde, Cyanotype, Van Dyke Brown, Salt Print, Güneş Baskı, Albinizm This thesis explores the possibility of an alternative future of photography from the union of digital and chemical domains of the photographic medium. The historical photographic processes known as Cyanotype, Salt print and Vandyke Brown are employed for this project in conjunction with the modern inkjet printer produced digital negatives.As being highly sensitive to the variables during the process, each alternative photographic print exhibits a visual uniqueness. In this aspect, there is conceptual correlation with the visual uniqueness of alternative photographic processes and the visual uniqueness of albinism. Emphasizing the human element in subject, vision and craft of making photographs, this project aims to produce unique photographs of a visually unique subject.Keywords: Alternative Photography, Digital Negative, Antiquarian Avant-Garde, Cyanotype, Van Dyke Brown, Salt Print, Sun Print, Albinism 148

Animasyon, animatöre imkansızlıklar dünyasına girmesine izin veren bir formdur. Canlı çekimlerde göstermesi zor ya da imkansız olan şeyler animasyon evreninde daha kolay ve mümkün hale gelir. Bir özne olan animatör, yaşamı, ruhu ve hareketi olmayan nesneleri canlandırır. Bu durumda tüm ilişki özne ve nesne arasındadır.Diğer yandan, Fransız filozof Sartre varoluş üzerine felsefesini kurarken ve özellikle Öteki kavramını anlatırken özne ve nesne kavramlarıyla oynar. Kişi bir başkasıyla karşılaştığında, onu kendi dünyasında nesne konumuna koyar. Kişinin yaptığı bu davranışın aynısını diğeri de yapar. Karşılaşıp birbirlerinin dünyasında nesne konumuna geldiklerinde birbirlerini yargılamaya başlarlar. Bu nedenle Sartre'a göre Öteki cehennemdir.Animatörün Cehennemi Sartre'ın bu düşüncesini animasyon içerisine yerleştiren bir projedir. Animasyon, animatörün nesne olarak yaklaştığı formun aslında özne oluşuyla karşılaşmasını anlatır. Animatör ve nesne birbirleri için cehenneme dönüşür ve birbirleri tarafından tanınmaya çalışırlar.Anahtar Sözcükler: Animasyon, Sartre, Öteki, Özne, Nesne Animation is a form that allows the animator to enter a world of impossibilities. Things that are hard or impossible to show in live action become easier or possible in animation. The animator as a subject animates an object that has no life, soul and movement. So the whole relationship is between the subject and object.French philosopher Sartre, on the other hand, plays with the concepts of subject and object when he constructs his philosophy on existence especially in Other concept. When a man confronts with another one, he puts the other in an object form in his world. As the one does so, the other also does the same, i.e. puts the other in an object form. When they confront and become objects for the other?s world they start judging each other. The Other, for this reason, is hell, according to Sartre.Animator?s Hell is a clay animation, which attempts to integrate Jean Paul Sartre?s concepts of subject - object relations and the Other into animation. It tells the story of an animator who defines an object for her animation but later faces with the fact that it is actually a subject. The characters in the film become hell for each other, and try to be recognized.Keywords: Animation, Sartre, Other, Subject, Object 61

Süper kahramanlar, Amerika Birleşik Devletleri'nin en önemli kültürel ürünleri arasında yer alır. Yirminci yüzyılın ikinci çeyreğinden itibaren, renkli giysileriyle insan üstü işler başaran süper kahramanların ikonik ve metaforik imgeleri çizgi roman sayfalarını işgal etmenin yanında, beyaz perdede de son zamanlarda özellikle artan bir sıklıkla kendilerine yer buldu. Süper kahraman anlatılarının zaman içinde karanlıklaşan/ciddileşen yapısından ötürü ve yönetmenlerin daha yaratıcı şehir manzaraları yaratmalarını sağlayan özel efektlerin sayesinde, süper kahraman çizgi romanlarında hali hazırda temel bir yeri olan şehir kavramının sinemada daha da önem kazanması mümkün oldu. Bu çalışma son dönem süper kahraman filmlerindeki kentsel alanların estetiğini ve şehrin ana öğeleriyle süper kahramanın doğası arasındaki ilişkiyi gözden geçirmeyi amaçlamaktadır. Bunun yanı sıra, bu çalışma son on yılda gerçekleşen `süper kahraman patlaması'nın olası sebeplerinden biri olarak 11 Eylül 2001'de New York'ta meydana gelen saldırıların etkisini araştıracak ve bu konudaki görüşleri bir araya getirecek, ve çağdaş süper kahraman filmlerinin hem adi suçlar hem de uluslararası terör karşısında edindiği duruşun belirsizlik üzerine kurulduğu sonucuna varacaktır. The comic book superhero is one of the most important cultural products of the United States. From the second quarter of the 20th century on, the iconic and allusional images of the larger-than-life superheroes in colorful costumes took over not only the pages of comic books, but also occasionally, and recently quite frequently, the big screen. Due to the changing tone of the superhero narratives over time and with the help of special effects that enable directors to imagine broader cityscapes, the concept of city, which has always been a fundamental element in superhero comics, gained even more importance on film. This study aims to overview the aesthetics of urban spaces in recent superhero films, as well as the relationship they build with the elements of the city. Additionally this study will investigate and bring together thoughts on the after-effects of the September 11, 2001 attacks on New York City as one of the possible reasons of the `superhero boom? of the last decade, and ultimately reach the conclusion that the position of the superhero films towards both urban crime and international terror can be classified as ambiguity. 88

Bu çalışmanın amacı, her bir metnin bir uyarlama sürecinden geçtiği postmodern dünyada uyarlamaların hepsinin aslında bir biçimde metinler arası olduğunu göstermektir. Bu karşılıklı etkileşim sürecini vurgulamak amacıyla, tez boyunca, uyarlama terimi yerine yeniden anlatım terimi hem uyarlama süreçleri hem de bu süreçlerin ürünleri için kullanılmıştır. Buradan hareketle, bu tez Pamuk Prenses ve Kırmızı Başlıklı Kız hikâyelerini bunların edebiyat ve film alanındaki yeniden anlatımlarıyla beraber inceler. Bu incelemeler postmodernizmin etkilerinin ele alınmasının yanı sıra yapısal, anlatımsal ve feminist eleştirileri içerir. Bu değerlendirmeler yoluyla, bazı yeniden anlatımların bahsedilen hikâyeler için oldukça zıt bakış açıları sunarken bazılarının ise hâlâ hikâyelerin ilk uyarlamalarının getirdiği geleneksel öğretilere bağlı kaldığı açığa çıkar. This study aims to depict the fact that adaptations are all kind of intertextual texts in the postmodern world where every text undergoes a process of adaptation. With the aims of pointing at this dialogic process, the term retelling is used both for the adaptation processes and products throughout the thesis, instead of the term adaptation. Keeping this in mind, the thesis examines the fairy tales ?Snow White and ?Little Red Riding Hood with their retellings both in literature and film. These analyses include structural, narrative and feminist criticisms as well as the consideration of the affects of postmodernism. Through these evaluations it becomes clear that while some retellings pose a very contradictory point of view for the tales abovementioned, some still adjust to the traditional ideological teachings of the earlier versions of the tales. 145

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2010, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Social Sciences, 2010, Yapılan çalışmada ilk olarak sahne, dans, makyaj ve ışık kavramlarının tanım ve tarihçeleri, konunun önemi ve anlaşılabilirliliği açısından değerlendirilmiştir. Çalışmanın asıl amacı, tüm bu etkenlerle gelişen ve ayrı bir alan olan sahne makyajının, makyaj yapan kişi ve seyirci açısından öneminin vurgulanmasıdır. Buradan hareketle, ilerleyen bölümlerde makyajın yapıldığı yüzey olan yüz hakkında anatomik ve tipolojik açıklamalara yer verilmiş ve yüz üzerinde yapılacak olan değişikliklerde kullanılan malzemeler ve bunların kullanılış şekli hakkında bilgi verilerek, sahne makyajının uygulama aşamaları örneklerle açıklanmıştır. Tüm bunların yanında, farklı tiplemelerin hayata geçirilmesi açısından önemli olan değişik efekt uygulamaları ile farklı yaş dönemi uygulamalarına yer verilmiştir. Çalışmanın son bölümünde ise, araştırmalar sonucunda elde edilen bilgiler ışığında profesyonel dansçıların yapmış oldukları birkaç örnek incelenmiştir. Yapılan çalışmanın ve pratik hayatta kazanılan deneyimlerin bir araya getirilmesi ile sonuç ve öneriler bölümleri oluşturulmuştur. Halk oyunlarımızın sahnelenmesi sırasında uygulanan makyaj tipi veya tiplerine ilişkin bir çalışmaya rastlanılamadığından sadece geleneksel makyajın unsurlarına yer verilmiş, bunun yanında ağırlıklı olarak çalışmaya adını veren ?sahne makyajı? üzerinde durulmuştur. Bu noktada kaçınılmaz olarak yapılan açıklamalar diğer sahne sanatlarıyla ortak bir paydayı oluşturmuştur. Sahne makyajının sadece el becerisine dayalı bir meslek olmadığı, aksine ciddi bir birikim ve vizyon gerektirdiği görülmüş, bir eserin sahnede aldığı reaksiyonun içinde makyaj tasarımının ne denli büyük bir yer kapladığı aktarılmaya çalışılmıştır. Sahne makyajı ister bir makyaj uzmanı tarafından uygulansın, isterse de oyuncunun kendisi tarafından hayata geçirilsin, unutulmaması gereken nokta, sahne makyajının kişisel bir tasarım ve uygulama sürecinden geçerek hayata aktarıldığı gerçeğidir. Buradan hareketle sahne makyajı, her zaman kişilere göre farklı yorumlara açık olarak gelişimini sürdürecek bir alandır., In order to establish the significance of the topic and to render it more understandable, the study begins with a list of terms related to, and short history of, dance stages, dance, makeup and light. The purpose of the study is to emphasize the importance of stage makeup-which has developed in relation to the above factors and as a separate field-both for the dancers and the audience. The study continues with a survey of face types and its anatomy in view of the fact that the face is the medium onto which makeup is applied. In this part, stage makeup is explained using examples, and the types of changes made to the face, as well as the materials used to affect these changes, are explained. Additionally, special effects makeup--which is important for rendering unusual characters--as well as age-change makeup is dwelt upon. The last part of the study contains a synopsis of the earlier sections, and presents several examples of makeup used by professional dancers. The Conclusion and Suggestions sections are comprised of an amalgamation of the above findings and real life experience. No studies known to this author outline the types of makeup applied to Turkish folk dancers; as such, only traditional makeup has been covered in this study. Apart from this, the focus has been on dance scene makeup the topic of this study. This comprises the linch pin of the present study and other histrionics. The main message of the study is that dexterity is not enough for successful stage makeup; it is an art which can only be perfected after years of practice and one which requires creative vision. Also noteworthy is the fact that the feedback received from the audience during performance is determined in significant part by the quality of makeup on the performers. Whether applied by a professional makeup artist or by the performers themselves, it is important to remember that makeup is a personal creative process. As such, stage makeup will always be open to personal interpretation and its development will be dependent upon personal effort., Yüksek Lisans, M.Sc.

Üç kısa filmden oluşan bu proje, üç görsel hikaye anlatım tekniğinin özelliklerini karşılaştırmalı olarak değerlendirmeyi amaçlar. Bunlar `stop-motion'(hamur) canlandırma, 3 Boyutlu bilgisayarla canlandırma ve gerçek-oyunculu film teknikleridir. Bu üç filmin her biri de her bir tekniğin güçlü ve zayıf yönlerine göre uyarlanmış eğlenceli birer hikaye anlatmayı amaçlar. Tutarlılık ve daha iyi karşılaştırılabilirlik sağlayabilmek adına üç film ortak olarak `yalnızlık' teması ve `doğaüstü korku' tarzı etrafında şekillendirilmiştir.Bu tez, bu üç görsel anlatım tekniğinin her birinin karşılaştırmalı olarak özelliklerini tartışır, duygu ve düşünce yaratmadaki becerilerini analiz etmeye çalışır. Analiz ve tartışmaya bir temel oluşturması açısından, aynı zamanda hikaye anlatıcılığının arketip ve mitolojik temellerini, yükümlülüklerini ve temel kuramlarını irdeler. Öte yandan `yalnızlık' kavramının öykü anlatıcılığındaki önemi ve gerekliliğini, korku kavramı üzerindeki rolünü inceler. Sonuç olarak, bahsi geçen üç tekniğin teknik özelliklerini ve onların hikâye üzerindeki kavramsal ve anlamsal izdüşümlerini daha iyi anlayabilmek için, projeyi oluşturan ?Tavşan! Tavşan!?, ?Perdeler? ve ?Watt? kısa filmlerini araştırma malzemesi ve irdelenen konularla harmanlar. This three short-film project tries to comparatively evaluate the visual storytelling properties of three film techniques, live-action, 3D Computer Animation and Stop-motion (clay-mation). All of the three films aim to tell a different enjoyable story adapted to the strengths and weaknesses of each technique. To be able to establish an internal consistency and better comparability, the films are based on a common theme which is `solitude? and a common genre which is `supernatural horror?.This paper discusses the features of visual storytelling on each of those techniques comparatively and tries to evaluate their strengths in creating feeling and emotions. To provide a basis, this paper also examines the mythical and archetypal story behind and functions of storytelling in addition to its essentials. It also discusses the importance and necessity of `solitude? in the context of storytelling. Solitude?s role in fear is discussed as well. Eventually it blends the research and discussion material with the short-films ?Rabbit! Rabbit!,?, ?The Curtains?, and ?Watt? in an attempt to better understand the technical aspects of the three techniques as well as their conceptual and semantic projections on and of the story. 76

Yoksul-madun öznenin gündelik direniş pratikleri siyasal krizlerin yoğun olduğu dönemlerde ve mekânlarda ortaya çıkan, siyasalın gündelik kuruluşu bağlamında aktörlerin, kendi alanlarını korumalarına ve genişletmelerine fırsat veren zaman ve uzam düzenlemelerine alan oluşturduğunu düşündüğümüz Türk komedi sineması üzerinden sorgulanmıştır. Komik unsurların yoğun olarak kullanıldığı bu filmlerde tahakkümün işleyişi ve tahakküme karşı geliştirilen direniş pratiklerinin değerlendirilmesi aracılığıyla, politik ve toplumsal değişimin yarattığı kişisel ve toplumsal gündelik direnme pratiklerinin izini sürmek mümkün hale gelmiştir. Bu bağlamda Yeşilçam’dan günümüze Türk komedi sinemasında yoksul-madun öznenin gündelik direniş pratiklerine ilişkin temel eğilimler Cilalı İbo, Turist Ömer, Şaban ve Recep İvedik tiplemelerinin temsilleri üzerinden ortaya konmuş ve filmler maduniyet, gündelik direniş paradigması ve komik üzerine düşünsel izleklerin teorik ardalanına dayanarak postyapısalcı yaklaşımın argümanlarıyla, ideolojik metaforlara karşılık onların altını oyan metonimik bir yaklaşımla, diğer bir deyişle yapıçözücü yöntemin referanslarıyla çözümlemeye tabi tutulmuştur. Böylece filmlerin kendi ideolojik dayanaklarını nasıl çökerttikleri sorusuna yine filmlerin kendi anlatıları içerisinden yanıt aranmıştır., The daily resistance practices of poor-subordinate subject will be questioned in the context of the day-to-day organization of political space through Turkish comedy cinema, which emerged during the periods of political crises and allowed the actors to maintain and expand their fields in the context of the everyday organization of the politics. In these films, in which comic elements are heavily used, it is possible to trace the personal and social daily resistance practices created by political and social change through the evaluation of resistance practices developed against the practice of domination and dominant ideology. Within this context, basic inclinations concerning the resistance practices of the poor-subordinate subjects from Yesilcam to present day will be presented through movie characters such as Cilalı İbo, Turist Ömer, Şaban and Recep İvedik. Then the films will be analyzed based on the theoretical background of comic intellectual theme utilizing poststructuralist approach with a metonymic approach that undermines ideological metaphors. In other words, the narratives of the films will be analyzed using the references of deconstruction method. Thus, the question of how films demolish their ideological grounds will be complicated though the narratives of the films.

Ekonomik boyutlarıyla, sanatsal bir ürün olmasının yanı sıra iktisadi bir ürün de olan sinemanın ekonomik ve endüstriyel işleyişi için gerekli finansmana ulaştığı süreç, filmin dağıtım sürecidir. Yapım ve gösterim süreçlerinin arasında yer alan dağıtım süreci ile film, sinema salonu, televizyon, internet gibi farklı dağıtım kanallarından seyirciye ulaştırılabilmektedir.Yurt içi ve yurt dışında güçlü bir dağıtım yapısına sahip olan Amerikan Sinema Endüstrisi, bu özelliğiyle Dünya Sinema Endüstrisi'nin en güçlü sineması olarak tanımlanmaktadır. Uzun yıllardır Türk Sinema sektöründe faaliyet gösteren Amerikan şirketleri, dağıttıkları Amerikan ve Türk filmleriyle film pazarından yüksek pay edinmektedir. Bu şirketler aracılığıyla Amerikan Sinema Endüstrisi'nin Türk Sinema sektörünün başta dağıtım olmak üzere yapım ve gösterim süreçlerinin işleyişi üzerinde etkili olduğu söylenebilmektedir.Buradan hareketle gelişmiş bir endüstri olan Amerikan Sineması Endüstrisi'nde dağıtım süreci tüm yönleriyle ortaya konarak, dağıtım sürecinin endüstrileşme sürecindeki rolü ve nasıl olması gerektiğine ilişkin verilere ulaşılmaktadır. Diğer taraftan Türk Sinema sektörünün dağıtım süreci; sektörün yapım, dağıtım ve gösterim süreçlerinde faaliyet gösteren şirket yetkilileriyle yapılan görüşmeler sonunda ulaşılan bilgiler doğrultusunda aktarılmaktadır. Elde edilen bilgiler doğrultusunda Amerikan Sinema Endüstrisi temel alınarak, dağıtım sürecinin Türk Sineması'nın endüstrileşmesi üzerindeki rolü, dağıtımla ilişkili eksikleri ve geliştirilmesi gereken yönleri belirlenmektedir.Bu kapsamda yapılan çalışma üç bölüm, karşılıklı değerlendirme ve sonuç bölümlerinden oluşmaktadır. Birinci Bölüm'de sinemanın endüstrileşme sürecinde yaşadığı önemli gelişmeler tarihsel olarak incelenmektedir. Bu kapsamda Amerikan Sinema Endüstrisi, Avrupa ve Uzakdoğu Sinema Endüstrileri, Rus, İran ve Mısır Sinemaları ile Türk Sinema sektörünün yapım, dağıtım ve gösterim süreçlerindeki tarihsel gelişim aşamalarına değinilmektedir. İkinci Bölüm'de Amerikan Sinema Endüstrisi'nin ve Üçüncü Bölüm'de Türk Sineması'nın dağıtım süreci tanıtım ve promosyon faaliyetleri çerçevesinde incelenmektedir.Çalışmanın Karşılaştırmalı Değerlendirme başlıklı bölümünde, gelişmiş bir endüstri olarak Amerikan Sineması'ndaki dağıtıma ilişkin uygulamalar ile Türk Sineması'ndaki uygulamalar karşılaştırılarak değerlendirilmektedir. Çalışmanın Sonuç bölümünde endüstrileşme açısından Türk Sineması'nın dağıtım sürecinde geliştirmesi gereken özellikleri sıralanmaktadır. As much as an artistic product, cinema is also a financial product with an economical respect. The process of reaching financial sources which are required for an industrial process is film distiribution process. By the distribution process, which takes place between production and exhibition processes, movies can reach to the viewers from different channels such as theaters, television, internet.American Cinema Industry, which possesses a strong distribution structure both in domestic and foreign markets, can be described as the strongest and biggest cinema of World Cinema Industry by this feature. The American distribution companies which have worked for a long time in the Turkish Cinema sector have taken high share from film market by distributed American and Turkish films. It is possible to say that by these companies American Cinema Industry have an affect on the working schedule of distribution, production and exhibition processes of Turkish Cinema sector.From this point, by making a statement about how distribution process practice in the American Cinema Industry as a developed industry, I aim to reach information about the role of distribution on the process of industrialization and about how it should process. On the other hand, distribution process of the Turkish Cinema sector is quoted by means of information obtained via interview with specialists who work in the production, distribution and exhibition process. By this information based on the American Cinema Industry, the role of distribution process on the industrializm of Turkish Cinema, the missing parts concerned with distribution and the parts which need to be developed is determined by this study.Within this context, this study consists of three chapters, comperative evaluation and result. In the First Chapter, the devolopments on the process of industrialization of cinema is analysed historically. In this chapter, historical devolopment stages of the production, distribution and exhibition of American Cinema Industry, European and Far East Cinema Industry, Russian, Iranian and Egyption Cinemas and Turkish Cinema are analysed. In the Second and Third Chapters, the distribution process within the context of studies of advertisement and promotion of American Cinema Industry and Turkish Cinema are analyzed.At the comparative evaluation chapter of this study, the practices concerned with the distribution on the American Cinema Industry as a developed industry is compared with practices of the Turkish Cinema. At the Conclusion Chapter of the study, the features which should be developed at the distribution process for industrialization of Turkish Cinema is explained. 460