Search

Osmanlı’nın son dönemleri ile Cumhuriyet’in ilk yıllarına tanıklık eden Raşid Efendi(ö. 1945) hem kurra hafız hem şeyh hem de bir dilci idi. Eyüp’te bulunan SertarikzâdeTekkesi’nin şeyhliğini ifa ettiği gibi, birinci Türk Dili Kurultayı’na da aza olarakkatılmıştı. Oldukça velut bir yazar olan Raşid Efendi’nin geleneği takip ederek telifettiği eserler olmakla birlikte dil devriminden sonra ortaya koyduğu ve kendisininde özellikle vurguladığı şekliyle \"sırf Türkçe\" kaleme alınmış eserleri de vardır. Bueserler içerisinde, Raşid Efendi’nin mevlid kelimesini kullanmamak gayesiyle TürkçeDoğum diye tesmiye ettiği bir mevlidi bulunmaktadır. 11’li hece ölçüsü ile beyit esaslıkaleme alınan bu manzum metinde Raşid Efendi dönemin dil anlayışına uygun olarakhiçbir Arapça ve Farsça kelimeye yer vermediğini iddia eder. Hatta peygamberlerinisimlerini dahi Türkçe olmadıkları için anmaz. Bütün bu yeni ve değişik özelliklerinerağmen Raşid Efendi’nin mevlidi, uzun soluklu mevlit geleneğimizin bir parçasıdır.Bu makalemizde Raşid Efendi’nin kısaca biyografisine değinilerek, bugün müellifhattı tek nüshası bilinen Türkçe Doğum adlı mevlid tanıtılacak, eserin mevlid geleneğiile bağı ve eserde kullanılan Öztürkçe kelimeler üzerinde durulacaktır. Rashid Efendi (d. 1945) witnessed the last years of the Ottoman Empire and the firstyears of the Republic and was a reciter of the Quran, a sheikh, and a linguist. Heparticipated as a member in the first Turkish Language Congress while acting as thesheikh of Sertarikzâde Sufi Lodge in Eyüp, Istanbul. Although Rashid Efendi as avery prolific writer is seen to have written works in line with tradition, he also hasworks that he wrote after the Alphabet Reforms that he stressed as being purely inTurkish. Among these works is the mawlid Rashid Efendi titled Türkçe Doğum [TheBirth of Turkish] in order not to use the actual word mawlid. Rashid Efendi tried not toinclude any Arabic or Persian words in this verse text in accordance with the period’sunderstanding of language usage. Despite all these different new features, RashidEfendi’s mawlid is part of Türkiye’s long-standing mawlid tradition. This article willbriefly discuss the biography of Rashid Efendi, introduce his mawlid titled TürkçeDoğum, of which only copy is currently known, and emphasize the connection ofthe work to the mawlid tradition as well as the so-called purely Turkish words usedin the work.

The Creative Achievement Questionnaire (CAQ) is widely used to measure the creative achievement levels of individuals. Previous studies reported a varying range of reliability coefficients for the CAQ. To this date, no study has investigated the variability in the reliability coefficients of the CAQ. A random-effects reliability generalization meta-analysis, heterogeneity analyses, and moderator analyses were conducted in the present study to examine the variability in the reliability coeffi-cients. The mean alpha value for the total CAQ score was estimated to be .765 (95% CI: .708-.811). The Q test (Q(33) = 1716.648, p < .0001) and I2 (98.74%) values denoted statistically significant heterogeneity among the alpha coefficients. These findings indicate that reliability is a property of CAQ scores and that the reliability of scores changes significantly across samples. The moderator analyses showed that the reliability coefficients were not impacted by the moderator variables considered in this study. However, certain moderator variables that were not included in the analyses may have impacted the reliability coefficients. The findings of the present study imply that the CAQ can be used for exploratory research.

This paper first evaluates the impact of a two-decade-long Islamization policy carried out by a pro-Islamist party, which came to power in 2002 in Turkey, on the attitudes of Turkish people toward religious values, religious practices, and clergy. In this regard, how the importance of religion, frequency of going to mosques, and trust in the clergy have changed among Turkish Muslims between 2002 and 2018 were examined by using World Values Survey data and employing logistic regression analysis. Estimation results indicated a reduction in belief in God, attendance to mosques, and trust in clergy, which imply the failure of the Islamization policy. Second, we explored what caused the failure by using the same data set and methodology. Our estimations suggested that the symbiotic relationship between the pro-Islamist government and religious clergy and institutions may explain the failure. As the government is identified with religion in the eye of the public, dissatisfaction with the government turned to dissatisfaction with religious values.

Özet Bu çalışma, Türk Müziği enstrümanı icra eden müzisyenlerdeki postüral problemleri, eldeki modern cihazlardan yararlanarak daha hassas bir şekilde tespit etmek, bunların değerlendirilmesini yapmak, takip ve rehabilitasyonları hakkında bilgi vermek amacıyla gerçekleştirilmiştir. İlgili alanda kaynak tarama, ölçüm ve analiz yöntemleri kullanılmış, veriler betimsel olarak sunulmuştur. Müzikle uğraşmayan kişiler ile müzikle profesyonel olarak uğraşanların oluşturduğu gönüllüler kontrol ve müzisyen grubuna ayrılmıştır (n=40). Demografik veriler ve çalışma ile ilgili hususları içeren sorulardan oluşan bir anket uygulandıktan sonra gönüllüler “Medipol Endüstride Sağlık Web Tabanlı Değerlendirme Sistemi”nin (MEDES) istasyonlarında değerlendirilmiş; bu istasyonlarda “ayak tabanı basınç analizi”, “vücut dengesini değerlendirme”, “postür değerlendirme”, “el kavrama kuvveti değerlendirme” ve “kas gücü ve hareket analizi” yönünden ölçümler yapılmıştır. Müzisyen grubunda müzik aleti çalmaya bağlı kas iskelet sistemi rahatsızlıklarının başlangıç belirtileri saptanmış; vücut dengesinin kontrol grubuna göre bozulduğu, sol el kavrama kuvvetinin sağ ele göre fizyolojik sınırları aşacak kadar arttığı, sağ ve sol omuzlarda abduksiyon ve fleksiyon yaptıran kasların zayıfladığı, ayaklarda fizyolojik sınırların zorlanmaya başladığı tespit edilmiştir. Sonuç olarak Türk Müziği enstrümanlarından birini çalanlarda yıllar içerisinde kas iskelet sistemi rahatsızlıklarının gelişmeye başladığı sayısal verilere dayanılarak gösterilmiştir. Çalışmaya dahil edilen müzisyenlerin yaş ortalaması dikkate alındığında, bu tür rahatsızlıkların; erken yaşlardan itibaren görülmeye başladığı, müzisyenlerin meslek hayatlarını olması gerekenden daha önce bitirebilecek bir hızda seyrettiği şeklinde yorumlanmıştır. Müzisyenlerin kas iskelet sistemi hastalıkları konusunda bilgilendirilmeleri, bu amaçla rehabilite edici aktiviteleri de içeren derslerin müzik eğitimi veren kurum ve kuruluşlarda müfredata eklenmesi, müzik öğrencilerinin belirli periyodlarla sağlık kontrollerinden geçirilerek kas iskelet sistemi rahatsızlıkları yönünden takip edilmeleri önerilmiştir.

ÖzetDokumacılık, çeşitli iplik veya lif türlerinin belirli düzenle ve sistematik bir biçimde birleştirilmesi yoluyla oluşturulan işlemlerin bütünüdür. En ilkel dokumacılık örneklerine bataklık otları, sazlar ve at kılllarından oluşturulduğu arkeolojik kazılarla ortaya çıkartılmıştır. Neolotik çağda ise dokuma sanatı ile ilgili önemli gelişmeler ortaya çıkarılmıştır. Öncelikle iplik yapımı ve ardından dokuma sanatının oluştuğu söylenebilir. M.Ö. 6000 dolaylarına ait arkeolojik bulgular bu durumu kanıtlar biçimdedir. İlk dokuma kumaşların hasır örgü tekniğinden yola çıkılarak oluşturulduğuna yönelik Anadolu kültüründe çeşitli dokuma örneklerine rastlanmıştır. Köklü bir geçmişe sahip olan dokuma sanatı Antik çağdan günümüze kadar birçok egemenliğin hüküm sürdüğü Şile ve çevresinde farklı kültürel değerler içerisinde evrilmiştir. Yaklaşık olarak 150 yıllık bir geçmişe sahip olan Şile bezi dokumacılığının kültürel miras kapsamında tarihsel yaşam öyküsü ve günümüzdeki durumuna ait bilgileri araştırılmıştır. Çalışmanın amacı Şile bezi dokumacılığının geleneksel yöntemlerinin incelenmesidir. Bu kapsamda kaybolmakta olan yerel ve kültürel değerlerin araştırılması, maddi kültürel ürünlere ait mirasın belgelenmesi, kültürümüzü yansıtan değerlerin korunması gelecek nesillere kaynak oluşturması hedeflenmiştir. Bu çerçevede kullanılan malzemeler, uygulanan geleneksel yöntemler ve teknikler araştırılmıştır.Anahtar Kelimeler: Şile Bezi, Dokuma, El Sanatları, Kültür. AbstractWeaving is the whole of processes created by combining various types of yarn or fiber in a certain order and systematically. Archaeological excavations revealed that the most primitive examples of weaving were created from marsh grass, reeds and horse hair. In the Neolithic era, important developments related to the art of weaving were revealed. It can be said that first of all, yarn making and then the art of weaving were formed. B.C. Archaeological findings of circa 6000 prove this situation. Various weaving examples have been found in Anatolian culture, indicating that the first woven fabrics were created based on the straw knitting technique. The art of weaving, which has a deep-rooted history, has evolved in different cultural values ​​in Şile and its surroundings, where many dominations have ruled from ancient times to the present. The historical life history and current situation of Şile cloth weaving, which has a history of approximately 150 years, has been researched within the scope of cultural heritage. The aim of the study is to examine the traditional methods of Şile cloth weaving. In this context, it is aimed to research the disappearing local and cultural values, to document the heritage of material cultural products, to protect the values ​​that reflect our culture, to create a resource for future generations. In this context, the materials used, the traditional methods and techniques applied were investigated.Key Words:Şile Cloth, Weaving, Handicrafts, Culture.

Öz: Tekstil sanatları içinde çok önemli bir yeri olan dokumalar sembolik motifler açısından oldukça zengin bir kaynak teşkil etmektedirler. İnsanoğlunun yaşamında köklü bir geçmişe sahip olan hayat ağacı motifi de farklı tarihi dönem ve kültürlerin ortak sembollerinden biri niteliğinde olmuştur. Antikçağdan günümüze insanoğlunun yaşadığı toplumdaki inandığı şeyleri imgeleştirme çabası ile çeşitli sembollere başvurarak anlamlandırmıştır. Hayat ağacı sembolü de pek çok toplumun mitolojisinde farklı betimlemelerde kullanılmıştır. Orta Asya’dan Anadolu’ya, Türk kavimleri arasında hayatın ve sonsuzluğun simgesi olarak görülmüştür. Biçimsel özellikleri ile ilgili çeşitli yorumlar yapılmıştır. Kimi zaman ölümsüzlüğü kimi zamanda yaşam döngüsünü veya bereketi simgelediği düşüncesiyle binlerce yıldır sembolik bir biçimde anlamlandırılmıştır. Türk dokumacılık sanatında ise hayat ağacının farklı formları ile çeşitli materyal ve teknikler kullanılarak üstün dokumaları yapılmıştır. Özellikle kumaş dokuma sanatı ile kilim ve halı dokuma sanatlarında kullanılan hayat ağacı motifi çoğunlukla kompozisyonların ana temasını oluşturmuştur. Bu araştırmada tekstil dokuma sanatında kullanılan hayat ağacı motifleri araştırılmıştır. Literatür taraması ile farklı dokuma türlerinde (mekikli, düz, havlı dokuma) kullanılan hayat ağacı motifinin orijinal niteliklere sahip olan eserleri incelenmiştir. Çalışmanın amacı Türk dokuma sanatında kullanılan hayat ağacı motifinin Türk kültür tarihi içindeki yeri ve önemini vurgulamaktır. Çalışmada geleneksel Türk motifin maddi kültür ürünlerine ilişkin mirasın belgelenmesi hedeflenmiştir. Bu çerçevede dokuma sanatında kullanılan hayat ağacını betimleyen bitkiler ve kompozisyon özellikleri incelenmiştir.Anahtar Kelimeler: Tekstil, Dokuma, Motif, Kültür, Hayat ağacı. Abstract:Weavings, which have a very important place in textile arts, constitute a very rich source in terms of symbolic motifs. The tree of life motif, which has a deep-rooted history in human life, has also become one of the common symbols of different historical periods and cultures. From ancient times to the present, he has made sense of the things that mankind believes in the society in which he lives, by using various symbols. The tree of life symbol has also been used in different descriptions in the mythology of many societies. It has been seen as a symbol of life and eternity among Turkish tribes from Central Asia to Anatolia. Various comments have been made regarding its formal features. It has been symbolically interpreted for thousands of years, sometimes with the idea that it symbolizes immortality and sometimes the cycle of life or fertility. In Turkish weaving art, on the other hand, superior weavings were made by using different forms of the tree of life and various materials and techniques. The tree of life motif, which is used especially in the art of fabric weaving and the arts of rug and carpet weaving, has mostly formed the main theme of the compositions. In this research, tree of life motifs used in textile weaving art were investigated. With the literature review, the original features of the tree of life motif used in different weaving types (shuttle, flat, pile weaving) were examined. The aim of the study is to emphasize the place and importance of the tree of life motif used in Turkish weaving art in Turkish cultural history. In the study, it is aimed to document the heritage related to the material cultural products of the traditional Turkish motif. In this context, plants depicting the tree of life used in the art of weaving and their compositional characteristics were examined.Keywords:Textile, Weavig, Motif, Culture, Tree of Life.

© 2022. This is an open-access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution License. Archaeological textile and paper materials shed light on cultural studies in different fields. In this study, a composite textile material and 2 printed Biblical artifacts of the 19th c., found during the excavation of the Balatlar Building Complex were investigated. The building complex, also known as the Balatlar Church or Mithridates Palace, is an imperial hamam complex belonging to the Roman Period, located in the Ada Street of Sinope province in the north of Turkey. It was found that different materials such as metal yarn, paper used under embroidery, and decorative beads used on textile material were used in the textile fragment recovered from tomb VIII of the Balatlar Building Complex. The investigation concerned the fiber types and dyestuffs for textile material, paper types and dyestuffs used for biblical artifacts by using non-destructive and microa-nalysis methods for these unique heritage objects. Attenuated total reflectance-Fourier transform infrared spectroscopy (ATR-FTIR), Optical microscope (OM), Digital Microscope (DM), Scanning Electron Microscopy with Energy Dispersive X-Ray Analysis (SEM-EDX) and High-Performance Liquid Chromatography-Diode Array Detector (HPLC-DAD) was used. It was determined that the textile find consists of two different fabrics, the main fabric, and the lining, and the dye that gives the main fabric its red color is the root dye (Rubia tinc-torum L.). Also, Alizarin and madder (Rubia tinctorum L.) was determined as a plant source. It has been estab-lished that only the pattern threads are silk threads. HPLC-DAD chromatograms has been analyzed of paper pieces of the, written and unwritten sides, paper-board and leather sides archaeological L.(Large) Bible and S. (Small) Bible books. It was concluded that natural dyestuffs were not used in the production of the paper and leather parts of the L.Bible and S.Bible books. For the written text Iron (III)-gallic acid binary complex vibration bands were detected. Documentation and research studies conducted on 2 discovered Biblical artifacts have shown that biological degradation has oc-curred on the surface of the artifact. As a result of microscopic examination, it was found that the cover part of the L.Bible was made of cardboard and there were remnants of gray side paper. Remnants of leather-pre-pared binding were found on the surface of S.Biblical artifact.

Kutadgu Bilig is one of the most important treasures of Turkish history, art, language, and literature as well as Turkish cultural history, whereas Dîvânu Lugâti’t-Türk demonstrates the wealth of Turkish culture and civilization. Hundreds of studies have been done on these two works, yet they still pose many questions waiting to be answered. This article focuses on the word read as ıla in Dîvânu Lugâti’t-Türk and Kutadgu Bilig and recommends a new way of reading it.

Economic, demographic, political, and spatial factors shape the housing system. The housing system of Turkey is mostly shaped by informality and financialization of housing (FoH) that the construction sector in general, housing and real estate sector, in particular, are central to capital accumulation, wealth creation, and national economic growth. As a late-stage capitalist country, Turkey\"s dependent market economy is increasingly integrated into the global system; besides, due to the changing role of the State from a regulator to an active financial market actor Turkey has been experiencing state-led financialization in the housing market. This chapter explores the interconnection between macroeconomics, finance, and housing concerning historical factors and dynamics in the development of the FoH in Turkey. The chapter concludes that the characteristics of FoH in Turkey; reveal highly developed Real estate Investment Trusts (REITs), relatively new mortgage system and low mortgage-GDP rate, huge informal housing stock with high potential rent, and the State\"s direct intervention in the housing market, which set an example to the variegated structure of FoH in the Global South.

Copyright © 2021 Ottoman and Turkish Studies Association.According to Islamic law, upon manumission a freed slave immediately attained the same full legal rights vis-à-vis the other, freeborn members of society. Yet the former slave remained in a special relationship with his/her former master, called velâ (ar. walā’) or patronate. The manumitted person and his/her descendants remained bound for life to the manumitter and his/her lineal heirs through this velâ relationship, as it regulated the ongoing rights of and duties between the two parties. For example, velâ mandated the inheritance relationship between the manumitter and the freed person, entitling the manumitter and his/her lineal heirs to the freed person’s inheritance on the condition that the latter had no surviving male agnatic relatives. Using Istanbul Shari’a court records, and particularly the registers of inheritance and estate inventories for the seventeenth and eighteenth centuries, this article demonstrates how the velâ arrangement worked in practice. Through a close study of the inheritance records related to slave-origin male and female members of the imperial court, it analyses how and in what ways the inheritance relationship was realized between freed Ottoman imperial court-affiliated slaves and their former masters. It also demonstrates how imperial court affiliation impacted the velâ relationship. This article suggests that unpacking the velâ institution contributes to a better understanding of the social, economic and cultural aspects of slavery in the Ottoman world.