Search

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2013, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2013, Bu çalışma iki savaş arası dönemde İtalyan ve Türk mimarlıklarında modernizmin geçirdiği dönüşümü incelemektedir. Mimarlık alanındaki bu dönüşümü anlamak adına farklı koşullar altında modernlik (modernity) ve gelenek (tradition) düşüncelerinin karşılaşma durumları incelenmektedir. Temelde bu iki kutup arasındaki çatışma tezin ana odağını oluşturmakla birlikte, modernlik ve geleneğe dair durum, düşünce ve temalar ayrıca açılmaya çalışılmaktadır. Benzer şekilde, bu iki terim arasındaki tarihsel çatışmayla yakından ilişkili olarak, iki savaş arası dönemde modernlik ve gelenek arasında bir denge kurma yükümlülüğüyle yüzleşen iki ülke mimarlık kültürleri, bu iki terimin alt metinleri açılarak ele alınmaktadır. Mimarlıkta modernizmin geçirdiği dönüşümü ortaya koymak adına modernlik, gelenek ve bunların alt gruplarının birbirleri ile girdikleri ilişki biçimleri ve karşılıklı dönüştürmeler, Gelenekten Modernliğe ve Modernlikten Geleneğe şeklinde çift taraflı bir yaklaşımla ele alınmaktadır., This thesis, studies the evolving conception of modernism in architecture of Italy and Turkey during interwar period. In order to understand the architectural transformations of the two countries in the period, it examines the confrontations of the ideas of modernity and tradition under certain conditions. The main dichotomy between the isolated poles of modernity and tradition becomes the focus of the study; however, underlying conditions, ideas and themes of modernity and tradition are extracted. Parallely, regarding the historical conflict between two terms; interwar architectural cultures of two countries, which faced the necessity of balancing the ideas of modernity with demands of tradition, are examined by opening the subtexts of modernity and tradition. In order to depict how two opposing groups mutually transformed themselves in the progressive journey of modernism in architecture, a two-directional approach is used in order to illustrate the plot of the trajectory: From Tradition to Modernity, and From Modernity to Tradition., Yüksek Lisans, M.Sc.

Tarsus, one of the historically oldest and largest towns of the city of Mersin, has almost always been an important center in the historical process due to its geographical location. It is thanks to the archeological excavations carried out at Tarsus that its occupation is deduced to date back to the Neolithic period. Going much further back in history palette, Tarsus has been the setting for many civilizations. The knowledge of the existence of many architectural buildings belonging to Turco-Islamic period is obtained from both travelogues, historical sources and documents, and the publications on Tarsus as well. However, there is an architectural building which there is no information is given in these sources and documents, except for one article in which its name, location are given and is shortly introduced by including its facade drawings, and this building is our research subject. Located in the yard of Hasan Karamehmet Elementary School, on the western skirts of Gözlukule Mound in the south of Tarsus, the tomb which has been put under protection by the efforts of the excavation team carrying out Gözlükule excavations within the boundaries of the archeological site is publicly known as Duatepe Tomb. Although it looks like an ordinary tomb with its construction material, workmanship and appearance, it is a significant example having some interesting features both for history of architecture and Tarsus. The masonry structure, which has a square plan and is covered by cloistered vault, is also surrounded by a square planned periphery wall. The top of the corridor, which is created around the square planned structure by this periphery wall, is kept open. No ornament is located in the extremely simple structure. This tomb is unique in terms of architectural feature and plan design ever built in Anatolia, and is a vital example for the researchers who will study on funerary monuments. Accordingly, the aim of this study is to introduce the unknown tomb with statistical drawings and photographs, on which there have been no scientific publications in the field of Art History; and ultimately to clarify the place and importance of it in the Turkish Architecture and in the history of Tarsus.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2011, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2011, Tez kapsamında gerçekleştirilen çalışma, Türkiye’nin Cumhuriyet sonrası mimari gelişimine ve üretimine katkıda bulunan öncü mimarlardan biri olan Arif Hikmet Holtay’ın bu güne kadar kapsamlı bir şekilde ele alınmamış hayatını, mimarlığını ve akademik kimliğini, Türkiye’de 1930-1950 yılları arasında değişen ülke koşullarına, mimari eğilimlere ve eğitim alt yapısına bağlı olarak anlamak ve konumlandırmak amacını taşımaktadır. Çalışmada, Türkiye’nin 1930-1950 yılları arasındaki mimari eğilimleri, Arif Hikmet Holtay’ın yaşamı, akademisyenliği ve mimarlığı üzerinden farklı bir perspektif oluşturularak ele alınmak istenmiştir. Cumhuriyet’in ilanının ardından, aydın ve çağdaş bir toplum seviyesine ulaşma yolunda her alanda gerçekleştirilen devrimler kapsamında mimaride de Cumhuriyet’in yeni ifade biçimi oluşturma yolunda değişimler gerçekleşmiştir. 1930’lu yılların başında etkili olmaya başlayan “yeni mimarlık” anlayışı Atatürk devrimleri paralelinde, Osmanlı Revivalizminin aksine; Batılı uygulamaları örnek alarak çağdaş mimarlık düşüncesi seviyesini yakalamayı amaçlamıştır. Bu kritik dönemde Almanya’da Stuttgart Teknik Okulu’ndaki mimarlık eğitimini tamamlayıp Türkiye’ye dönen Arif Hikmet Holtay ise mesleki ve akademik kariyerine başladığı 1930 yılında, gerçekleşen bu radikal değişim içinde rol alan mimarlardan biri olmuştur. Almanya’da aldığı eğitimi ve edindiği deneyimleri ile diğer meslektaşlarına göre farklı bir mimari profil çizen Holtay, mimarlık ortamında gerçekleşen değişimlerin yanı sıra, göreve başladığı Güzel Sanatlar Akademisi’nde, yabancı hocaların önderliğinde gerçekleştirilen eğitim reformunun da yürütücülerinden olmuştur. Alman kültürüne yakınlığı ile bilinen Holtay, bu dönemde çoğu Almanya’dan gelmiş olan yabancı mimarlar ile olan ilişkileriyle de kilit bir noktada görev almıştır. Otuz bir yıl sürdürdüğü görevinde akademik çalışmaları ve buna paralel olarak yürüttüğü uygulamaları ile Türkiye’deki mimari değişimleri yakından takip eden Holtay, Almanya’daki eğitiminin oluşturduğu alt yapıyla önce 1930’lu yıllardaki modernist “yeni mimari” üslubunun takipçisi, 1940’lı yıllarda ise milliyetçilik düşünceleri ile gelişen yerel yaklaşımların takipçisi olmuştur. 1930-1950 yılları arasında Türk mimarlığına yön veren iki farklı mimari dönemi, bu süreçte mimarideki ideolojik, düşünsel ve biçimsel değişimi yansıtan yapıları ve eğitimci kimliği ile öne çıkan Arif Hikmet Holtay, mimarlık formasyonunu etkileyen etmenler ve Cumhuriyet dönemi mimarlık düşüncesinin gelişimine bağlı olarak değerlendirilmeye alınan mimari uygulamaları ile tez kapsamında ele alınmaktadır. Holtay’ın Türkiye’deki mimari ve akademik yaklaşımlarının alt yapısını anlamak adına, Almanya’nın 1920’lerdeki mimarlık ortamı ile Holtay’ın Almanya’daki eğitimi ve ilk mimarlık deneyimleri ele alınarak mimarlık formasyonunu etkileyen etmenler incelenmiştir. Güzel Sanatlar Akademisi Mimarlık Bölümü’nde 1930-1950 yılları arasında eğitimin alt yapısını oluşturan iki önemli gelişmenin de dikkate alındığı çalışmada; 1930’lu yıllarda modernist eğilimlerin etkisinde ve yabancı hocaların öncülüğünde değişen mimarlık eğitimi ile 1940’lı yıllarda milliyetçi düşüncelerin etkisinde gelişen yerel yaklaşımların bir yansıması olarak “Milli Mimari Seminerleri”nin etkinliği belirleyici olarak ele alınmıştır. Arif Hikmet Holtay’ın Mimarlık Bölümü’ndeki akademik çalışmaları ve eğitimci kimliği ise bir diğer etmen olarak ele alınmıştır. Çalışmada, Türkiye’de 1930-1950 yılları arasında etkili olan iki mimari yaklaşım, dönemin ülke koşulları da göz önünde bulundurularak incelenmiştir. İlk olarak, 1930-1940 yılları arasında etkili olan, Cumhuriyet’in yeni mimari biçimi modern yaklaşımlar ele alınmıştır. İcelenen diğer dönem ise 1940-1950 yılları arasında etkili olan milliyetçi düşünceler paralelinde gelişen yerel ve ulusal yaklaşımlar olmuştur. Bu incelemeler doğrultusunda, Holtay’ın bugün halen ayakta olan İstanbul Üniversitesi Gözlemevi, Esplanad Apartmanı, Mersin İş Bankası ve Bursa İş Bankası binaları mimari özellikleri bakımından değerlendirilmiştir. Diğer tüm mimari projeleri ve uygulamaları da katalog oluşturularak belgelenmiştir. Tez kapsamında, Holtay’ın mimarlık formasyonunun oluşumunu etkileyen etmenler dahilinde mimari ve eğitimci kimliğinin kendine özgü yanları ortaya konmuş, yapıları mimari alt yapısına ve değişen mimari tutumuna paralel olarak değerlendirilmiştir. Diğer yandan da Holtay’ın yaşamı, mesleki çalışmaları ve mimari uygulamaları ile ilgili edinilen bilgiler derlenerek, biyografik niteliklere sahip bir çalışma gerçekleştirilmek istenmiştir., This piece of thesis focuses on the personal and academic identity of the architect Arif Hikmet Holtay who has contributed to the production and improvement of the architectural art and work, in the light of the varying conditions, architectural approaches and educational backgrounds in Turkey between the years 1930-1950. Particularly, the thesis, by way of introducing Mr. Holtay’s personal and academic life and his architectural works, aims to create a different perspective on varying architectural approaches between the years 1930-1950. The period commencing with the foundation of the Republic initiated the formation of the reforms for a democratic and contemporary society, and in this context, the architecture also changed to form a new perspective of the state. Contrary to the Ottoman Revivalism, in the beginning of 1930s, the architecture was dominated by a concept called “new architecture” which was influenced by the Western architecture in line with the Republican reforms. During this critical period, having completed his architectural education at the Stuttgart Technical College, Arif Hikmet Holtay returned to Turkey where he started to build his academic and professional experience and appeared at the middle of the aforementioned radical changes as a role architect. His experiences and educational background in Germany made him to be unique in comparison with his colleagues. In addition, he did not only influence the changes in the architecture during those years, but also led the educational reforms at Academy of Fine Arts, together with the foreign lecturers. Also, during this period, Mr. Holtay took an important role in his relationships with the foreign architects, most with the German ones in line with his sympathy to German ecole. During his thirty one year academic and architectural life, he always followed the developments in the architecture. Particularly, followed modernist “new architecture” in 1930s as an outcome of his educational background in Germany and then approached to the local approaches developed as a result of nationalist opinions. Between the years 1930-1950 which were two different architectural periods, Mr. Holtay appeared to be the one reflecting the ideological, intellectual and formal changes in architecture, supported with his architectural practices and high academic background. In this regard, in this thesis, the factors affecting the formation of his architectural and academic works in the light of the architectural approaches during these years will be analyzed. In order to understand Mr. Holtay’s background of architectural and academic approaches in Turkey, his education in Germany and factors affecting his architectural formation during his early architectural career have been analyzed. At this part, in which two important events that formed the background of the education at the Academy have been taken into consideration; the architectural education that has been changed under the influence of the modernist approaches of 1930s and foreign teachers, and the effectiveness of the “National Architectural Seminars” as a reflection of national approaches that have been developed under the influence of nationalist ideas during 1940s. In thesis, the two architectural approaches which were effective between the years 1930-1950, have been analyzed with also considering the current condition of the country back then. First of all, the new architectural form of the Republic, the modern approach, which was effective between the years 1930-1940 is taken into consideration. Another period which has been analyzed with in this scope is the national approach, developed parallel with the nationalistic ideas effective between the years 1940-1950. In the light of these analysis, Mr. Holtay’s four buildings have been examined. These buildings which still exist are as follows; Observatory of Istanbul University (İstanbul Üniversitesi Gözlemevi), Esplanad Apartment (Esplanad Apartmanı), Is Bank in Mersin (Mersin İş Bankası), and Is Bank in Bursa (Bursa İş Bankasi). Apart from the forgoing buildings, Mr. Holtay’s remaining architectural studies and designs are presented in the catalog. With in the context of the thesis, Mr. Holtay’s unique part of identity as an architect and teacher has been presented with in the scope of the factors effecting his architectural formation. And his buildings have been analyzed according to his architectural background and changing architectural approach. Consequently, it is aimed to compose a study which has biographic qualities by gathering informations about Mr. Holtay’s life, his vocational works and architectural applications., Yüksek Lisans, M.Sc.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2010, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2010, Bu çalışmada, Ali Saim Ülgen Arşivi üzerinden Türk Mimarisi’ne bakış, Erken Cumhuriyet Dönemi’nin kültür politikasının bir uzantısı olan koruma ve onarım faaliyetleri üzerinden ele alınmış; koruma ve onarım faaliyetlerine örnek olarak Anadolu Selçuklu Dönemi yapısı olan Malatya Ulu Camisi ile ilgili bilgiler derlenmiştir. Ali Saim Ülgen’in Türk mimarlığına katkılarının anlaşılabilmesi amacıyla yaşamı ve çalışmaları, Ali Saim Ülgen Arşivi’nde yer alan Ülgen’in öğrencilik ve çalışma hayatına ilişkin belgeler, yazışmalar ve fotoğraflar üzerinden kısaca anlatılmıştır. Mimar Sinan Monografisi çalışması ile tanınan Ali Saim Ülgen’in Anadolu Selçuklu Dönemi yapılarına ilişkin çalışmaları, Ali Saim Ülgen Arşivi’nde yer alan belgeler ve çizimler kullanılarak aktarılmıştır. Ali Saim Ülgen’den “Malatya Ulu Cami, Divrik Ulu Cami ve Darüşşifa ve benzeri Selçuk Camileri üzerinde bir etüd” yapması istenmiş; Ülgen, çalışmayı yapmayı kabul etmiş ancak, çalışma tamamlanamamıştır. Ali Saim Ülgen Arşivi üzerinden Erken Cumhuriyet Dönemi’nin Türk Mimarisi’ne bakışına Malatya Ulu Camisi’nin örnek olarak seçilmesinin sebebi, Ali Saim Ülgen Arşivi’nde Malatya Ulu Camisi’ne ilişkin bir bölümü yayımlanmamış malzemelerin mevcut olmasıdır. Malatya Ulu Camisi’nin Erken Cumhuriyet Dönemi’nden günümüze kadar geçirdiği onarımlara ait bilgilere Ali Saim Ülgen Arşivi ile birlikte çeşitli arşiv ve kaynaklarda yer alan belge, çizim ve fotoğrafların derlenmesi sonucunda ulaşılmıştır. Ulu Cami onarımına ilişkin bilgilerin derlenmesi, Erken Cumhuriyet’in oluşturmaya çalıştığı kültür bilincinin ve Türk kültürünün mirası olan eski eserlere verdiği değerin anlaşılmasına ve günümüzde Türk kültürünün ve mirası olan eski eserlerin nasıl ele alındığının gözlemlenmesine yardımcı olmaktadır., This research examines Turkish Architecture and the example of Malatya Great Mosque on the basis of Ali Saim Ülgen Archive, while taking in consideration the protection and repair activities that were an extension of the cultural policies of the Early Republican Era. Malatya Great Mosque, a building from the Anatolian Seljuk Era, has been reevaluated as an example of the protection and repair activities. In order to be able to understand Ali Saim Ülgen’s contributions to Turkish Architecture, his life and works have been narrated briefly over the documents, correspondences, and photographs relating to Ülgen’s school-life and professional life, all of which are available in Ali Saim Ülgen Archive. Ali Saim Ülgen had been requested to conduct “…a survey on the Seljuk Mosques such as Malatya Great Mosque, Divrik Great Mosque and Darüşşifa…” Although Ülgen has accepted this request, the survey could not be completed. Malatya Great Mosque has been selected as an example for examining the perception of Turkish Architecture in the Early Republican Era since Ali Saim Ülgen Archive contains important materials on Malatya Great Mosque, some of which has not been yet published. The reevaluation of the information on Malatya Great Mosque has been carried out by determining the condition of the Great Mosque in the Early Republican Era over the documents, drawings, and photographs in Ali Saim Ülgen Archive and other archives. An evaluation of the repairs undergone by Great Mosque from the Early Republican years to the present day helps us to understand the cultural consciousness that the Early Republican Era tried to create, the importance that was attached to the artifacts of Turkish culture at the time and the present-day perspective on the Turkish culture and its artifacts., Yüksek Lisans, M.Sc.

Tez (Yüksek Lisans) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2006, Thesis (M.Sc.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2006, Cansever’in mimarlığının kaynağı, ait olduğu toplumun kültürünü, geleneklerini ve değerlerini barındırır. Gelenek, Cansever için sadece biçimsel verileri sağlayan bir araç olmaktan fazlası olup, geleneği, kendisini oluşturan öz, kültürel içerik, inanç sistemi ve tarihsel deneyimden hareket ederek gelecek için çözüm geliştirmek üzere ele alır. Her binasında yapının işlevi, tekniği, çevre, ait olduğu kültür ve toplumla ilişkisi ontolojik açıdan sorgulanır. Tezde izlenen yol Tzonis, Lefaivre ve Frampton’ın kuramsallaştırdıkları Eleştirel Bölgeselcilik temelinde ilerlemekte ve Turgut Cansever mimarlığına bu yaklaşım çerçevesinde bakılmaktadır. Cansever’in 1950’li yıllarda mimarlık faaliyetine başladığı düşünülürse, onun Türk mimarlık tarihi içindeki konumunu incelemek üzere Türkiye’deki mimarlık tartışmaları ve mimarlık üretimi de incelenmekte ve Cansever’in mimarlığı bu çerçevede de değerlendirilmeye çalışılmaktadır. Tezin ilk bölümünde bölgeselci mimarlıkların tarihi ve 1980’lerde tanımlanan Eleştirel Bölgeselcilik açıklanmaya çalışılmış, kuramcıları Tzonis, Lefaivre ve Frampton’ın metinleri incelenmiştir. İkinci bölümde Türkiye’deki bölgeselci yaklaşımlar araştırılmıştır. Erken Cumhuriyet döneminden itibaren Türkiye’deki mimarlık gündeminin ana kavramları olan kimlik, modernlik ve ulusallık ele alınmış ve 1950 sonrasının mimarlık faaliyetleri içerisindeki bölgeselci yaklaşımlar incelenmiştir. Üçüncü bölümde, Cansever’in mimarlık hakkındaki düşüncelerine yer verilmiş ve Turgut Cansever’in mimarlığı, seçilen örnekler üzerinden eleştirel bölgeselcilik bağlamında ve kendi görüşleri ile karşılaştırılarak incelenmeye çalışılmıştır., Cansever’s architectural resources include the traditions, culture, and values of the society to which he belongs. Tradition, for Cansever, is much more than merely the tool that provides formal data. He dwells on tradition in order to find solutions for the future on the basis of the self-constituent nature, cultural content, belief system, and historical experience that constitute tradition. With each building he designed, the building’s function, technique, environment and relationship with the cultural and social context seem to have been ontologically questioned. The method pursued in this thesis is informed by the concept of “Critical Regionalism” conceptualized by Tzonis, Lefaivre and Frampton, as the architecture of Cansever is observed in the framework of that approach. Considering that Cansever started his architectural career in the 1950s, in order to situate him within Turkish architectural history, contemporary architectural discussions and production in Turkey is also examined, trying to evaluate his architecture in that framework as well. The first chapter discusses the history of regionalist architectural currents, and “Critical Regionalism” as defined in the 1980s, examined here with the help of the writings of theorists such as Tzonis, Lefaivre ve Frampton. The second chapter analyses regionalist approaches in Turkey. Finally, the third chapter focuses on Cansever’s thoughts on architecture, while his architecture, through a series of selected works, is examined in the context of Critical Regionalism and in conjunction with his views as expressed in his writings., Yüksek Lisans, M.Sc.