Search

The Upper Jurassic lithographic limestones of southern Germany have long been known for their exceptional preservation of decapod crustaceans (Glaessner, 1965), similar to the Upper Cretaceous of Lebanon (Hakel, Hadjoula) and the still poorly known Callovian strata at La Voulte-sur-Rhône (France). In these non-bioturbated limestones, the decay of decapod skeletons is reduced, so that besides the heavily mineralized chelae and carapace often even delicate structures such as pleopods and antennae are preserved. Recently, new decapod material has been obtained from both scientific and commercial excavations, in part in reopened lithographic limestone quarries.

The Upper Jurassic lithographic limestones of southern Germany have long been known for their exceptional preservation of decapod crustaceans (Glaessner, 1965), similar to the Upper Cretaceous of Lebanon (Hakel, Hadjoula) and the still poorly known Callovian strata at La Voulte-sur-Rhône (France). In these non-bioturbated limestones, the decay of decapod skeletons is reduced, so that besides the heavily mineralized chelae and carapace often even delicate structures such as pleopods and antennae are preserved. Recently, new decapod material has been obtained from both scientific and commercial excavations, in part in reopened lithographic limestone quarries.

The halecomorph genus Caturus is represented in Solnhofen by the species C. furcatus and the robust form C. giganteus.The anatomy of the skull of C. pachyurus is different form C. furcatus and C. giganteus, but similar to C. bellicianus a species known from Cerin and Solnhofen, originally described as Amblysemius bellicianus. The genus Amblysemius is revived, represented in Solnhofen by the species A. pachyurus and A. bellicianus.

Onlangs stond in de Aufschluss, het maandblad van de Duitse Vereniging der Vrienden van Mineralogie en Geologie, een advertentie van de Unie van Duitse mineralenen fossielenhandelaars. Deze is gevestigd aan de Fraunhoferstrasse in Bonn, een adres waarin de lezer misschien al dat van de reeds anderhalve eeuw oude zaak Dr. F. Krantz heeft herkend. De tekst van die advertentie luidt, vrij vertaald: "Vinden is de vreugde van de verzamelaar maar ook de frustratie: wanneer die niet vindt waarnaar gezocht wordt. Of wanneer die vindt, dat de verzameling alsmaar ernstig incompleet blijft. Of wanneer hij bevindt, dat zijn geduld op is. Terwijl vinden toch zo eenvoudig is, je hebt alleen maar geluk nodig, en goede hulp". De advertentie meldt verder dat leden van genoemde Unie graag die goede hulp geven. Je zou dan denken dat ze litteratuur over vindplaatsen zouden verschaffen, hamers en opbergkasten, geologische kaarten en kompassen. Maar daarmee adverteert de Unie niet. Zij garanderen goed gedetermineerde verzamelstukken met correcte vindplaatsopgaven in hun actuele aanbiedingen. De zinsnede dat "vinden zo eenvoudig is, je hebt alleen geluk nodig" is hiermee gereduceerd tot: je hebt alleen maar geld nodig om geluk te vinden. En deze aanname is in haar absolute vorm al sinds twintig eeuwen herkend als onjuist. Er bestaat dus een probleem: hoeveel geluk kan de verzamelaar van mineralen en fossielen zich aanschaffen?

Meneer, ik heb plantenfossielen gevonden!, aldus een op excursie veel gehoorde uitroep. Tot teleurstelling van de fossielenzoeker of -zoekster blijken het dan in veel gevallen geen resten of afdrukken uit de plantenwereld van het verleden te zijn, maar anorganisch gevormde, vertakte afzettingen van mangaanoxyde, zgn. dendrieten (van het Grieks: dendron = boom). Een teleurstelling hoeven zulke vondsten overigens niet te zijn: in esthetisch opzicht winnen dendrieten het vaak van plantenfossielen, en hun vormingswijze is niet minder interessant. Niet alle dendrietische afzettingen bestaan uit mangaanoxyde. Er zijn er ook van ijzerhydroxyde, van silikatische mineralen enz. In het algemeen kan men dendrieten definiëren als: veelvuldig en systematisch vertakte uitscheidingen van vaste stof. Daarbij zijn dan al dadelijk twee categorieën te onderscheiden: "kristaldendrieten", eigenlijk niet anders dan vertakte kristallen, en dendrieten waarbij de vertakte vormen niets te maken hebben met kristalbouw. Tot de laatsten horen de bovengenoemde mangaanoxyde-dendrieten.