Search

Deze kennisclip maakt onderdeel uit van de lesmodule Resistentie Veredeling van het CIV T&U.

Deze kennisclip maakt onderdeel uit van de lesmodule Resistentie Veredeling van het CIV T&U.

Plants are chemically defended against insect herbivory in various ways. They produce a broad range of secondary metabolites that may be toxic or deterrent to insects. Specialist insects, however, are often capable of overcoming these defences. The yellow striped flea beetle (Phyllotreta nemorumL.) is a specialist that feeds on crucifers (Brassicaceae) such as Sinapis arvensisand Barbarea vulgaris. In Denmark, two types of Barbarea vulgarisvar. arcuataare distinguished: one with pubescent leaves (P-type) and one with glabrous leaves (G-type). All individuals of P. nemorumcan feed on B. vulgarisP-type. Barbarea vulgarisG-type, on the other hand, is chemically defended against most P. nemorumindividuals during the flea beetle reproductive season. The defence compounds are hypothesized to be saponins, a class of compounds with various biological effects and insecticidal properties. Despite high levels of these saponins during summer, some flea beetles can and do feed on B. vulgaris G-type. The ability of P. nemorumto feed on B. vulgarisG-type is heritable; resistance against the defence of B. vulgarisG-type is controlled by dominant major resistance genes (R-genes). One dominant R-allele of an R-gene is enough to convert a susceptible beetle into a resistant one. Despite knowledge of the inheritance patterns of resistance in the flea beetles, which have been demonstrated to be variable, the underlying mechanism of flea beetle resistance has, so far, remained unclear. This prompted me to investigate, as an initial part of my thesis, the genetic basis of the flea beetle adaptation to the defence of B. vulgarisG-type. The interaction between B. vulgarisand the flea beetle is a unique natural model system to study chemical defences in plants and counter-adaptations in insects. Plant and insect are both polymorphic with respect to the trait involved in resistance and hereby provide an excellent opportunity to study the geographic aspects of the evolution of the resistance t

Jongerenfilm: Een debat over het DuRPh-project. In dit project worden aardappelen resistent gemaakt tegen de aardapppelziekte (Phytophthora infestans) met behulp van genetische modificatie.

Hoewel aardappeltelers steeds gerichter spuiten tegen phytophthora, met moderne middelen, blijft de inzet en afhankelijkheid van gewasbeschermingsmiddelen groot. Volgens Geert Kessel van PRI kunnen alleen rassen met sterke resistenties hier verandering in brengen. "Een goede resistentie in combinatie met een klein beetje chemie is beresterk. Daar zoek ik de duurzaamheid in."

Op 20 juni 2011 promoveerde Hendrik Rietman aan Wageningen University (WUR) op zijn proefschrift getiteld: “Putting the Phytophthora infestans genome sequence at work; multiple novel avirulence and potato resistance gene candidates revealed”. Zijn promotor, Prof. Dr. Richard G. F. Visser, en co-promotor, Dr. Ir. Vivianne G. A. A. Vleeshouwers, zijn beiden verbonden aan de leerstoelgroep Plantenveredeling van de WUR, waar ook het onderzoek werd uitgevoerd. Tevens is er samengewerkt met de leerstoelgroep Fytopathologie (WUR), het Sainsbury Lab en het James Hutton Instituut (beiden gevestigd in het Verenigd Koninkrijk). Financiering was afkomstig van het ‘Parapluplan Phytophthora’ en WUR Plantenveredeling.

Op 20 juni 2011 promoveerde Hendrik Rietman aan Wageningen University (WUR) op zijn proefschrift getiteld: “Putting the Phytophthora infestans genome sequence at work; multiple novel avirulence and potato resistance gene candidates revealed”. Zijn promotor, Prof. Dr. Richard G. F. Visser, en co-promotor, Dr. Ir. Vivianne G. A. A. Vleeshouwers, zijn beiden verbonden aan de leerstoelgroep Plantenveredeling van de WUR, waar ook het onderzoek werd uitgevoerd. Tevens is er samengewerkt met de leerstoelgroep Fytopathologie (WUR), het Sainsbury Lab en het James Hutton Instituut (beiden gevestigd in het Verenigd Koninkrijk). Financiering was afkomstig van het ‘Parapluplan Phytophthora’ en WUR Plantenveredeling.

Key words: Capsicum, Bemisia tabaci, trichome density, cuticle thickness Whitefly is economically one of the most threatening pests of pepper worldwide, which is mainly caused by its ability to transmit many different viruses. In this research, we characterized pepper germplasm to identify whitefly-resistant accessions that will form the basis for future resistance breeding. Forty-four pepper accessions representing four species (Capsicum annuum, C. frutescens, C. chinense, C. baccatum) were screened for resistance to whiteflies. Screening parameters were adult survival (AS) and oviposition rate (OR) in a no-choice test and whitefly, egg and nymphal density in free-choice tests. To combine parameters in free-choice tests, a plant resistance value was calculated. The results show that AS and OR were significantly different among accessions and were positively correlated, which was also the case for the parameters in the free-choice tests. Accessions identified as highly resistant in no-choice and free-choice tests generally were C. annuum. Whitefly density and OR correlated positively with trichome density and negatively with cuticle thickness of leaves.

De milieubelasting van bestrijdingsmiddelen tegen phytophthora is met driekwart afgenomen en dat is mede te danken aan het Parapluplan Phytophthora dat telers, overheid en wetenschappers tien jaar geleden zijn gestart. Dat zegt Piet Boonekamp die het wetenschappelijke onderzoeksdeel leidde.

De milieubelasting van bestrijdingsmiddelen tegen phytophthora is met driekwart afgenomen en dat is mede te danken aan het Parapluplan Phytophthora dat telers, overheid en wetenschappers tien jaar geleden zijn gestart. Dat zegt Piet Boonekamp die het wetenschappelijke onderzoeksdeel leidde.

In 2011 is melding gemaakt van een resistentiedoorbrekende variant van het rhizomanievirus. In dit artikel staan de achtergronden, het herkennen en de beheersing ervan.

Powerpointpresentatie van de Suikerbieteninformatiedagen 2012.

Sinds rond 1850 is begonnen met het inkruisen van resistentiegenen van een wilde aardappelsoort tegen de aardappelziekte, zijn die resistenties steeds doorbroken. Met nieuwe resistentiegenen van andere wilde soorten zal dat net zo gaan, voorspelt Geert Kessel van Plant Research International. Tenzij er extra barrières worden opgeworpen.

An attempt to balance selection intensity and conservation of genetic diversity was made in the national program for breeding for scrapie resistance in the Netherlands. The ARR allele is associated with resistance to scrapie. In the Netherlands a breeding program was started on a voluntary basis in 2001 and starting 2004 the use of ARR/ARR rams was obligatory. In some rare breeds there were so few ARR/ARR rams that the risk of high inbreeding and associated loss of genetic diversity would be unacceptably high. Based on computer simulations predicting the inbreeding rates for several breeds exemptions on the obligatory breeding program were allowed. In this paper the ARR frequencies and associated inbreeding rates are analyzed as an indication of loss in genetic diversity during the years of scrapie selection in two breeds: the “Zwartbles schaap” (Black-blazed sheep) and the “Melkschaap” (Friesian-Zealand Milksheep).

Resistentie tegen Botrytis cinerea is gevonden in wilde verwanten van tomaat en deze resistentie was meestal kwantitatief. Het doel van dit promotieonderzoek was om kwantitatieve loci (QTLs) te identificeren die bijdragen aan resistentie tegen B. cinerea. Met behulp van DNA-merkertechnologie en een populatie van introgressie-lijnen zijn tien QTLs geïdentificeerd. Geen van de afzonderlijke QTLs resulteerde in een niveau van resistentie dat overeen kwam de resistente ouder Solanum habrochaites LYC4. Dit betekent dat QTLs gecombineerd zullen moeten worden om Botrytis cinerea-resistente tomaten te verkrijgen. Dankzij de ontwikkelde DNA-merkers kunnen de geïdentificeerde chromosoomfragmenten met resistentiegenen nu gericht ingekruist worden.

Samenvatting van de inaugurele rede van Francine Govers op 11 juni 2009. Dit artikel beschrijft de stand van zaken in het onderzoek aan oömyceten en in het bijzonder aan Phytophthora infestans, de veroorzaker van de aardappelziekte. Er wordt ingegaan op ziektebestrijding en resistentieveredeling, de diversiteit van Phytophthora en zijn gastheren en de genetische blauwdruk: het DNA, de genen, de effectoren en de resistentiegenen.

In 2006 startte Wageningen UR (University & Research centre) daarom in opdracht van het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit het tienjarige onderzoekproject DuRPh (Duurzame Resistentie tegen Phytophthora). In dit project worden bestaande aardappelrassen door middel van ‘cisgenese’ resistent gemaakt tegen de aardappelziekte. Daarbij bouwen onderzoekers van Wageningen UR verschillende zogenaamde R-genen tegelijkertijd bij de aardappel in, waardoor de resistentie waarschijnlijk veel langer stand kan houden. De ambitie van het onderzoek is om het mogelijk te maken dat veredelingsbedrijven rassen kunnen (laten) ontwikkelen waarmee het gebruik van anti-Phytophthoramiddelen met 80% vermindert. Deze brochure geeft een beeld van de vorderingen van het onderzoek over de eerste vijf jaar. Daarnaast gaat zij in op een deel van de internationale problematiek: de beschikbaarheid van resistente aardappelrassen in de ontwikkelingslanden en ontwikkelde landen.

Door het screenen van lijnen en wilde verwanten van tarwe, is een nieuw resistentiegen tegen STB (Septoria tritici blotch) gevonden.

Resistentie tegen Botrytis cinerea is gevonden in wilde verwanten van tomaat en deze resistentie was meestal kwantitatief. Het doel van dit promotieonderzoek was om kwantitatieve loci (QTLs) te identificeren die bijdragen aan resistentie tegen B. cinerea. Met behulp van DNA-merkertechnologie en een populatie van introgressie-lijnen zijn tien QTLs geïdentificeerd. Geen van de afzonderlijke QTLs resulteerde in een niveau van resistentie dat overeen kwam de resistente ouder Solanum habrochaites LYC4. Dit betekent dat QTLs gecombineerd zullen moeten worden om Botrytis cinerea-resistente tomaten te verkrijgen. Dankzij de ontwikkelde DNA-merkers kunnen de geïdentificeerde chromosoomfragmenten met resistentiegenen nu gericht ingekruist worden.

In het project DuRPh van Wageningen UR worden bestaande aardappelrassen door middel van cisgenese en stapeling van R-genen resistent gemaakt tegen de aardappelziekte. In dit artikel worden de principes van DuRPh uitgelegd en de aanpak en eerste resultaten gepresenteerd.

Door het screenen van lijnen en wilde verwanten van tarwe, is een nieuw resistentiegen tegen STB (Septoria tritici blotch) gevonden.

Genetische modificatie zorgt voor veel discussie: technisch, emotioneel, maatschappelijk en politiek. De Comissie Genetische Modificatie (COGEM) adviseert het ministerie van VROM inzake vergunningen voor genetisch gemodificeerde organismen (GGO). De auteur legt uit hoe de regelgeving voor GGO is geregeld, wat de taak van de COGEM is en hoe de COGEM te werk gaat. Na een algemene beschouwing over de aardappel en phytophthora, wordt er aandacht geschonken aan de mogelijke effecten indien de bestrijdingswijze sterkt verandert. Tenslotte geeft de auteur zijn eigen, voorlopige standpunt.

Samenvatting van de inaugurele rede van Francine Govers op 11 juni 2009. Dit artikel beschrijft de stand van zaken in het onderzoek aan oömyceten en in het bijzonder aan Phytophthora infestans, de veroorzaker van de aardappelziekte. Er wordt ingegaan op ziektebestrijding en resistentieveredeling, de diversiteit van Phytophthora en zijn gastheren en de genetische blauwdruk: het DNA, de genen, de effectoren en de resistentiegenen.

In het project DuRPh van Wageningen UR worden bestaande aardappelrassen door middel van cisgenese en stapeling van R-genen resistent gemaakt tegen de aardappelziekte. In dit artikel worden de principes van DuRPh uitgelegd en de aanpak en eerste resultaten gepresenteerd.

A major bottle neck in apple production is the susceptibility of almost all elite varieties to apple scab, so that high amounts of pesticides have to be sprayed during the whole season. Classical apple breeding is producing resistant varieties by using resistant wild species. It takes many years of selection and backcrossing in order to remove linked negative traits (linkage drag). The resistance of these new varieties with lower fruit quality, has already been broken at several locations. The alternative is stacking several resistance genes to safe guard resistant apple trees from breaking resistance. But this multiple R-gene approach is a major bottle neck for classical breeding. Therefore, in the IP (in Dutch: Innovatieve praktijkproject) on Healthy Pip Fruit Chain an alternative GMO (Genetically Modified Organism) approach, called cisgenesis, has been advertised. Cisgenes are genes from the plant itself or from crossable wild species. An advantage is that after cloning of several resistance genes, existing elite apple varieties with high quality fruit can be improved directly by stacking cloned R-genes in one step, without the simultaneous problem of linkage drag. In the IP project the acceptance and possible exemption of cisgenesis from the EU legislation has been investigated, as well as the cloning of a new broad spectrum resistance gene V25. In this project the molecularly known resistance genes HcrVf1 and HcrVf2, present in resistant cv Santana, have been cloned and tested after transformation into susceptible cv Gala.

Wageningse onderzoekers kijken naar het DNA van plantenpathogenen om ze in het hart te kunnen treffen, en zo het gebruik van bestrijdingsmiddelen te verminderen. Bij de belangrijkste ziektes in tarwe, banaan en aardappel zoeken ze in het DNA naar cruciale genen voor overleving of voortplanting. Mogelijk kun je een ziekteverwekker ook zijn wapens afnemen

Meer dan de helft van alle bekende insecten leeft van planten. Niet alleen insecten passen zich aan hun voedsel aan. Ook de plant wapent zich tegen zijn belagers. Hoe is deze situatie ontstaan? Hoe verdedigen planten zich tegen insectenvraat, en hoe 'ontmantelen' sommige insecten deze verdediging?

Poster met onderzoeksinformatie over het identificeren van Avr-genen van Phytophthora infestans en de bijbehorende resistentiegenen.

Poster met onderzoeksinformatie naar de aanwezigheid van verschillende effectoren van Phytophthora infestans en verschillende avirulentiefactoren in Solanum-soorten.

Een grote stap vooruit of een ongewenste ontwikkeling? De uitgesproken voor- en tegenstanders van genetisch gemodificeerde gewassen zullen het wel nooit eens worden. Niettemin maakt Nederland langzaam de weg vrij voor de teelt ervan, de aardappel voorop. De amylosevrije aardappel en de aardappel met resistentie tegen phytophthora staan in de startblokken.

Potato late blight, caused by the oomycete pathogen Phytophthora infestans (Mont.) de Bary, is the most disastrous disease on potato worldwide and also the greatest threat to potato production in China. Loss of yield and quality, and the costs of chemical control of potato late blight account for multi-billion US$ annually. Using host resistance is thought to be an economical and efficient approach to control potato late blight. To combat the disease breeders have introduced late blight resistance (R) genes from various Solanum species into the cultivated potato. The proteins encoded by these R genes can recognise specific races of the pathogen. This then triggers a cascade of defence responses ultimately leading to a localized programmed cell death called the hypersensitive response (HR) that arrests growth of the pathogen. However, once the resistant potato cultivars are released into the field, the resistance based on these genes is quickly overcome due to rapid evolution and adaption of P. infestans. In the potato-P. infestans interaction race-specific recognition by R genes is based on the ‘gene-for-gene’ model which predicts that resistance is governed by the (direct or indirect) interaction of an R protein with its corresponding effector, the product of an avirulence (Avr) gene. If either the R gene or the Avr gene is absent or non-functional the interaction is compatible and the host susceptible for disease. Key to a better understanding of the molecular basis of resistance in the potato-P. infestans pathosystem is the unravelling of R protein-effector interactions and, hence, cloning of more R and Avr genes is a prerequisite to study these interactions. This thesis describes the mapping and cloning of Avr genes in P. infestans, and the phenotypic and genotypic diversity in P. infestans field isolates in Northern China. To isolate P. infestans Avr genes a positional cloning strategy was adopted. Chapter 2 presents a molecular-genetic linkage map of P. infest

Meer dan de helft van alle bekende insecten leeft van planten. Niet alleen insecten passen zich aan hun voedsel aan. Ook de plant wapent zich tegen zijn belagers. Hoe is deze situatie ontstaan? Hoe verdedigen planten zich tegen insectenvraat, en hoe 'ontmantelen' sommige insecten deze verdediging?

In 2006 startte Wageningen UR het tienjarige project DuRPh: Duurzame Resistentie tegen Phytophthora. In het project wordt gebruikt gemaakt van cisgenese: het inbrengen van genen van de eigen (of een verwante) soort door middel van genetische modificatie. In deze brochure wordt ingegaan op de achtergronden van DuRPh: het terugdringen van het gebruik van pesticiden en de daarmee samenhangende milieubelasting en kosten. Men hoopt dat cisgenese wel aanvaard zal worden, in tegenstelling tot genetische modificatie waarbij vreemde genen in de plant ingebracht worden.

Iron is fundamental to the biology of eukaryotic cells since it plays a key role in many metabolic functions. Iron concentrations are tightly regulated, for example by ferritin, because excessive iron leads to tissue damage. Iron cannot cross cellular membranes directly and most cells acquire iron from the iron transporting protein transferrin (Tf), via transferrin receptors. During nutritional immunity the body reacts with a metabolic adjustment in order to render important nutrients unavailable to invading microorganisms. However, pathogens also have evolved a range of mechanisms to acquire iron from the host (chapter 1). In the study described in this thesis, we used a natural host-parasite model of common carp (Cyprinus carpio L.) infected with Trypanoplasma borreli, a protozoan kinetoplastid, extracellular blood parasite of carp to get more insight in the competition for iron between host and parasite. Transferrin of common carp is highly polymorphic with several alleles identified according to differences in electrophoretic mobility. We studied the implications of Tf polymorphisms for iron binding and modulation of immune function. We performed a series of challenge experiments infecting five genetically different, commercially exploited carp lines with T. borreli. Our results indicated that Tf genotype may influence the susceptibility to pathogens. We observed a significant association of the DD genotype of Tf with low parasitaemia in two resistant carp lines (Polish ‘R2’ and ‘K’), but a reverse association in the most susceptible carp line ‘D’ (chapter 2). We also showed that variation in resistance to T. borreli could be controlled by sex-related genetic factors. Examination of parasite growth in vitro, in culture media supplemented with 3% serum taken from fish with different Tf genotypes, showed a faster decrease in number of parasites in media supplemented with serum from DD-typed animals (chapter 2). In general, pathogens also have mechanisms to acquire

Problemen, onderzoek, resultaten en de praktijk bij virulentietargets in Phytophthora infestans en aardappelinteractie

Uitgangspunt, onderzoek, resultaten en de praktijk bij virulentietargets in Phytophthora infestans en aardappelinteractie

Partial resistance to leaf rust ( Puccinia hordei Otth) in barley is a quantitative resistance that is not based on hypersensitivity. This resistance hampers haustorium formation and results in a long latency period in greenhouse tests. The resistance is due to genes with relatively small, quantitative effects, located on so called quantitative trait loci (QTL). A detailed chromosome map of barley, containing 3,258 molecular markers, was constructed and used as a platform to compare the genetic positions of QTLs across different mapping populations. This confirmed that partial resistance in barley to P. hordei is controlled by a high diversity of genes, each mapping population segregating for a different set of QTLs. Another consensus map was constructed that gathered together 775 barley microsatellite markers. The introgression of single QTL-allele or combination of QTL-alleles in near isogenic lines (NILs) allowed us to confirm the effect of three target QTLs ( Rphq2 , Rphq3 and Rphq4 ) in seedling disease tests performed in greenhouse compartments and in field disease tests. The use of several leaf rust isolates revealed the clear isolate-specific effect of Rphq4 . Gene Rphq2 was easy to detect in seedlings of the corresponding NILs and was located in a physical region of high recombination. The position of Rphq2was refinedto a 0.1 cM genetic interval that corresponds probably with only a relatively short stretch of DNA. This makes it feasible to pick the gene up from a bacterial DNA (BAC) library in not too distant future.

Op 8 januari 2007 promoveerde Jerome Custers aan Wageningen Universiteit op het proefschrift getiteld “Engineering disease resistance in plants”. Promotor was Prof. Dr.Ir.P.J.G.M. de Wit, verbonden aan de leerstoelgroep Fytopathologie, Wageningen Universiteit. Co-promotor was Dr. M.H. Stuiver, Head of Genomics, BASF Plant Science GmbH, Limburgerhof, Duitsland. Het werk beschreven in dit proefschrift werd uitgevoerd bij Syngenta Mogen B.V. (voorheen MOGEN International NV) in Leiden. Een reportage over gen-om-gen resistentie genereren, plantenpathogenen, afweerreacties tegen infecties en interacties tussen de gastheer en het plantenpathogeen

Op 8 januari 2007 promoveerde Jerome Custers aan Wageningen Universiteit op het proefschrift getiteld “Engineering disease resistance in plants”. Promotor was Prof. Dr.Ir.P.J.G.M. de Wit, verbonden aan de leerstoelgroep Fytopathologie, Wageningen Universiteit. Co-promotor was Dr. M.H. Stuiver, Head of Genomics, BASF Plant Science GmbH, Limburgerhof, Duitsland. Het werk beschreven in dit proefschrift werd uitgevoerd bij Syngenta Mogen B.V. (voorheen MOGEN International NV) in Leiden. Een reportage over gen-om-gen resistentie genereren, plantenpathogenen, afweerreacties tegen infecties en interacties tussen de gastheer en het plantenpathogeen

In dit rapport worden de mogelijkheden besproken om aaltjes in de biologische klaverteelt te beheersen door middel van resistente klaverrassen. Ook worden kort de mogelijkheden besproken van andere vlinderbloemige plantensoorten die geen last hebben van deze aaltjes en ze ook niet vermeerderen, zodat ze geschikt zijn om klavers te vervangen als groenbemester of als voedergewas. Beide oplossingsrichtingen blijken niet op korte termijn te kunnen bijdragen aan de beheersing van aaltjes

Tomato early blight (EB) caused by the fungus Alternaria solani is a field disease with a worldwide distribution, including Indonesia. The disease is currently controlled using frequent applications of fungicides. The use of resistant cultivar would be an attractive way to reduce fungicide application. The aims of the research are to support breeding of EB resistance cultivars for the Indonesian market, by identifying EB resistance genes effective in Indonesia and developing markers for MAS.In Chapter 1 the literature on A. solani, EB and resistance is reviewed. On the fungal side pathogenicity and genetic variation have been widely investigated. However, the existence of different physiological races has not been convincingly demonstrated or disproved. Reliable methods of screening are available for use in resistance breeding. Intensive screening of tomato accessions worldwide has shown that strong resistance is not available in the cultivated tomato but only in wild species. Resistance to A. solani is expressed quantitatively and is polygenically inherited. For that reason classical breeding has not been able to achieve high levels of resistance, and undesirable traits from the donors have been introgressed as well. Recently QTLs have been mapped in a few resistance sources, which could facilitate transferring such quantitative resistance genes and circumvent the problem of unfavourable linkage drag once markers tightly linked to the QTLs have been obtained.In Chapter 2 a resistance test method involving droplet inoculation is described, which is an adaptation of an existing but hardly-used technique. This method has advantages in comparison with the more widely used spray inoculation method, including a clear distinction between lesions caused by A. solani and necroses of 1eaf loss due to other causes, and an objective measurement of damage in contrast to subjective scoring. In the droplet inoculation method leaflets of intact plants are inoculated with droplets

Onderzoekers over de hele wereld werken er hard aan om de aardappel beter bestand te maken tegen phytophthora. De resistente aardappel is volgens de wetenschap binnen handbereik. Maar of de spuit straks in de schuur kan blijven, is nog maar de vraag.

Op 4 oktober 2004 promoveerde Maarten de Kock aan de Wageningen Universiteit op het proefschrift getiteld 'Recognition of the Cladosporium fulvum Ecp2 elicitor in tomato and non-host plants'. De resultaten van dit promotieonderzoek vormen een wetenschappelijke basis voor verdere bestudering van de co-evolutie tussen planten en pathogenen en maken een voorzichtige voorspelling van de duurzaamheid van resistentiegenen mogelijk

Jaarlijks valt 10% van de seringenstruiken uit als gevolg van aantasting door Verticillium dahliae. Dit rapport beschrijft allereerst het onderzoek waarin een besmettingsmethode voor jonge seringenstruikjes is ontwikkeld. Daarna is in de periode 2003-2005 begonnen met de selectie van weinig voor Verticillium vatbare onderstammen om deze in combinatie met een cultivar in de praktijk te gebruiken voor de teelt van trekseringen

Op 27 september 2004 promoveerde Marco Kruijt aan Wageningen Universiteit op het proefschrift getiteld 'Molecular evolution of Cladosporium fulvum disease resistance genes in wild tomato'. De evolutie van het Cf-9 gen in de wilde tomatensoort L.pimpinellifolium is in detail bestudeerd. Naast het Cf-9 gen blijkt nog een resistentiegen, het 9DCgen, aanwezig. Het Cf-9 gen is ouder dan het 9DC gen en komt in verschillende wilde tomatensoorten voor. Hieruit blijkt ondermeer dat C. fulvum waarschijnlijk al een pathogeen van de 'oertomaat' was

Keywords:Strigahermonthica , Sorghum bicolor , selection measures, resistance, tolerance, genotypes.This thesis presents a study on the interaction between the parasitic weed Striga(S.hermonthica [Del.] Benth.) and the cereal crop sorghum ( S. bicolor [L.]Moench).Its main objective was to find suitable measures for the selection of breeding material (crop genotypes) with superior levels of resistance or superior levels of tolerance to Striga.To meet this objective the physiological background of tolerance, the relation between Striga infestation, infection and yield loss and the effect of host genotype on Striga parasitism and reproductionwere studied.These host-parasite interactions were studied with 4-10 different sorghum genotypes differing in level and mechanism of defence against Striga . Field experiments carried out inMaliwere used for yield assessments and development and validation of selection measures. Through pot and agar-gel experiments, aboveground resistance measures were validated with observations on belowground stages. Pot experimentation was also used to create infection response curves and to measure photosynthesis and chlorophyll fluorescence to develop tolerance measures.Strigaparasitism and reproduction, and the detrimental effect of Striga on crop yield can significantly be reduced through crop genotype choice. Maximum aboveground Striga number is a reliable selection measure for resistance. Striga flowerstalk dry weight can be used to identify genotypes that reduce Striga reproduction. The maximum relative yield loss is a suitable selection measure for tolerance in susceptible genotypes, while for more resistant genotypes the relative yield loss per Striga infection seems more appropriate. For these tolerance measures, yield assessment of nearby uninfected controls is indispensable. Chlorophyll fluorescence, more precisely photochemical quenching and electron transport rate, may enable screening for tolerance without this requirement.

Potato is the most important non-cereal crop in the world. Late blight, caused by the oomycete pathogen Phytophthora infestans, is the most devastating disease of potato. In the mid-191h century, P. infestans attacked the European potato fields and this resulted in a widespread famine in Ireland. Late blight remains the No.l constraint to potato production and causes a yearly multi-billion US$ loss globally. In Europe and North America, late blight con trol heavily relies on the use of chemicais, which is hardly affordable to farmers in developing countries and also raises considerabie environmental concerns in the developed countries.Use of host resistance is ecologically the most sustainable way of disease management. Disease resistance (R) genes exist in a wide range of wild species of the genera Solanum. One wild species, Solanum demissum, became the donor of most characterized R genes due to its crossability with the cultivated species S. tuberosum. However, these race-specific genes (Rl-Rll) didn't enable satisfactory protection under the current deployment scheme. Breeders either turned to other wild species or adopted a so-called 'R-gene-free' approach to explore quantitative resistance. Unfortunately, neither alternative offered a solution to late blight control and did not result in commercial release of cultivars with durable resistance.At the end of the 20th century, biological research entered the genomics era, landmarked by the Human Genome Project and by the Arabidopsis and rice genome sequencing initiatives. Genomics also became the new frontier of research in potato and P. infestans. This scientific development is deepening and broadening our understanding of the biology of the host and the pathogen and is facilitating isolation of key genes involved in the interaction. The genetically modified organism (GMO) strategy allows a much more efficient application of these genes than time-consuming conventional breeding. This thesis deals with the isolati

Op 27 september 2004 promoveerde Marco Kruijt aan Wageningen Universiteit op het proefschrift getiteld 'Molecular evolution of Cladosporium fulvum disease resistance genes in wild tomato'. De evolutie van het Cf-9 gen in de wilde tomatensoort L.pimpinellifolium is in detail bestudeerd. Naast het Cf-9 gen blijkt nog een resistentiegen, het 9DCgen, aanwezig. Het Cf-9 gen is ouder dan het 9DC gen en komt in verschillende wilde tomatensoorten voor. Hieruit blijkt ondermeer dat C. fulvum waarschijnlijk al een pathogeen van de 'oertomaat' was

Op 4 oktober 2004 promoveerde Maarten de Kock aan de Wageningen Universiteit op het proefschrift getiteld 'Recognition of the Cladosporium fulvum Ecp2 elicitor in tomato and non-host plants'. De resultaten van dit promotieonderzoek vormen een wetenschappelijke basis voor verdere bestudering van de co-evolutie tussen planten en pathogenen en maken een voorzichtige voorspelling van de duurzaamheid van resistentiegenen mogelijk