Search

Extracellular vesicles (EVs) are cell-derived multicomponent messengers that participate in diverse intercellular communication processes regulating immune responses, cell survival and proliferation. However, EVs also play a role in disease processes like cancer. Since EVs contain biological information that reflects the status of the cell of origin, they might be used in liquid biopsies as disease biomarkers. The detection and characterization of EVs is a fundamental step towards EV-based biomarker profiling of pathological processes and is complicated due to their small size, heterogeneity and complex composition. Therefore, technological solutions that allow high throughput detection and analysis of single EVs are of utmost importance. Flow cytometry (FCM) is a promising technology for this purpose. However, traditional flow cytometers, designed for cells, lack the sensitivity for the detection of nano-sized EVs, whose signals are typically below or at the detection limit of conventional instruments. In my PhD thesis I explored the limits of flow cytometry of single EVs, provide guidance for reproducible and robust EV FCM and address the challenges of EV analysis in body fluids. First, we developed and characterized a reference material for EV research. Next, we focused on high-sensitivity FCM for the detection of EVs and I present a reporting framework developed by the ISEV-ISAC-ISTH EV Flow cytometry workgroup to increase reproducibility of results. Since fluorescence calibration of EV signals is of importance for inter-instrument and inter-lab comparisons, we provide insights into the utilization of current calibrators and show that intrinsic variations related to these calibrators compromise accurate calibration of EV signals. In addition to the fluorescence, light scatter signals also contain valuable information that it is often lost within the background noise. By using an open-architecture flow cytometer, we optimized the configuration by combining differ

Background Measurement error in exposure variables is an important issue in epidemiological studies that relate exposures to health outcomes. Such studies, however, usually pay limited attention to the quantitative effects of exposure measurement error on estimated exposure-outcome associations. Therefore, the estimators for exposure-outcome associations are prone to bias. Existing methods to adjust for the bias in the associations require a validation study with multiple replicates of a reference measurement. Validation studies with multiple replicates are quite costly and therefore, in some cases only a single–replicate validation study is conducted besides the main study. For a study that does not include an internal validation study, the challenge in dealing with exposure measurement error is even bigger. The challenge is how to use external data from other similar validation studies to adjust for the bias in the exposure-outcome association. In accelerometry research, various accelerometer models have currently been developed. However, some of these new accelerometer models have not been properly validated in field situations. Despite the widely recognized measurement error in the accelerometer, some accelerometers have been used to validate other instruments, such as physical activity questionnaires, in measuring physical activity. Consequently, if an instrument is validated against the accelerometer, and the accelerometer itself has considerable measurement error, the observed validity in the instrument being validated will misrepresent the true validity. Methodology In this thesis, we adapted regression calibration to adjust for exposure measurement error for a single-replicate validation study with zero-inflated reference measurements and assessed the adequacy of the adapted method in a simulation study. For the case where there is no internal validation study, we showed how to combine external data on validity for self-report instruments with the observed

Instructievideo over de kalibratie van de Schott pH meter

Instructievideo over de kalibratie van de InoLab pH meter

Bij de laatste validatie van het Landelijk KRW-Verkenner Model (Cleij et al. 2014) is gebleken dat de concentraties voor N-totaal en P-totaal vaak matig tot slecht voorspeld worden. Eén van de manieren om de voorspellende waarde van een model te verhogen is kalibratie. Het LKM is echter modelparameter-arm, en de enige 'knoppen', waaraan wat betreft modelparameters gedraaid kan worden zijn de parameters van het eerste-orde afbraak proces voor -totaal en -totaal de a raakconstante ij en de temperatuurco ici nt De tot nu toe gebruikte retentieparameters zijn afkomstig van een vertaling van de retentieparameters van het KRW-ECHO systeem naar de retentieparameters voor de KRWVerkenner (Roovaart et al. 2012). Het in dit rapport beschreven onderzoek is via kalibratie gezocht naar een nieuwe set retentieparameters voor N-totaal en P-totaal, uitgaande van de tot nu toe gehanteerde parameterwaarden met als doel het voorspellend vermogen van het LKM op dit punt te verbeteren.

NIRS kan de mineralengehalten van aan- of afgevoerde mest direct bepalen. Maar voordat de methode wordt erkend, moet eerst de wet worden aangepast. De overheid onderneemt stappen.

Voor u ligt een geactualiseerde versie van de regeling ter waarborging van een goede werking van watermeters voor huishoudelijk gebruik: de Regeling Kwaliteitsborging Watermeters (RKW). De RKW vervangt de Regeling Onderhoud Watermeters (ROW), die er sinds 1966 bij wijze van zelfregulering voor zorgde dat het onderhoud en de ijking van watermeters volgens uniforme maatstaven geschiedde. Ten opzichte van de ROW voorziet de RKW in een verbetering van de systematiek ter bepaling van de levensduur van watermeters en in versterkte kwaliteitsborging. Ten opzichte van de ROW zijn in de RKW voorts de erkenning van zgn. watermeterherstel-plaatsen en de controle op de naleving van de voorschriften op afstand van de regeling geplaatst.

De invoering van de herziene rekenregel Sellmeijer voor piping heeft tot de vraag geleid welke veiligheidsfactoren voor dit faalmechanisme van toepassing zijn voor regionale keringen. Deze notitie geeft een beknopt overzicht van verkennende berekeningen waarin voor toepassing van verschillende waarden van veiligheidsfactoren wordt gekeken welke betrouwbaarheid (lees: faalkans) wordt bereikt voor typische waarden van dijkcondities en onzekerheden zoals ze voor regionale keringen in Nederland worden aangetroffen. Deze informatie is bedoeld om de keuze voor toe te passen veiligheidsfactoren door experts te ondersteunen.

Grondwaterstandsinformatie van goede kwaliteit vinden wij belangrijk. Iedere inspanning om deze kwaliteit vast te stellen en te verbeteren juichen wij toe, vooral als zo’n inspanning wetenschappelijk degelijk is onderbouwd. Wat betreft dat laatste willen wij graag twee opmerkingen plaatsen bij het artikel ‘Controle van kalibratiegegevens’ van Jaco van der Gaast in Stromingen 19(2), pag. 85-90

Land use is constantly changing. For example, urban areas expand as a result of population growth, cropping patterns change to fulfil the demand for bioenergy and natural vegetation recovers in locations where farmers cease to farm. Understanding these changes is pivotal to explore future land-use scenarios and to design spatial policies. Land-use models are increasingly being used for these purposes. They function as virtual laboratories in which scientists or policy analysts can conduct experiments. In order to reliably apply models for these purposes, they need to be calibrated, where calibration is the adjustment of parameters to improve the model’s performance. Consequently, the value of modelled land-use scenarios and policy assessments depends on the quality of the calibration. Assessment of the quality of the calibration is termed validation, and is ideally performed independently in the sense that the data that is used for validation has not been used for calibration. The development of a land-use model can be described by four sequential phases: analysis and conceptual modelling, computer programming of the conceptual model, calibration of the computerized model, and experimentation with the calibrated model. The first three phases all have their own evaluation procedures: conceptual validation, code verification and operational validation, respectively. Operational validation provides insights into the strengths and weaknesses of a particular model application, and sometimes it can suggest directions for improvement. However, available assessment methods have limitations for their application in land-use modelling. Therefore, there is a demand to develop and apply more appropriate methods. The work presented in this thesis first considers the properties of land-use models that are important for their assessment, and subsequently presents and applies several methods that can be used for this assessment. Many land-use changes are directly or indirectly the

Rugspuiten en handspuiten worden frequent gebruikt door zowel professionelen als particulieren. Bij gebruik wordt vaak weinig of geen aandacht besteed aan de afstelling, reiniging, spuitmethode of het onderhoud. Dikwijls wordt ook de gebruikte dosis gewasbeschermingsmiddel verhoogd om de onzekerheid van een onregelmatig spuitbeeld te compenseren. Nochtans kan ook met deze toestellen mits een goeie afstelling en spuittechniek een uniform spuitbeeld worden bekomen.

Het Nationaal Hydrologisch Instrumentarium (NHI 3.0) wordt onderdeel van het Deltamodel. Op donderdagmiddag 25 april organiseerde de Nederlandse Hydrologische Vereniging en STOWA een bijeenkomst over het NHI 3.0. Tijdens de bijeenkomst is getracht gezamenlijk een antwoord te vinden op de vraag of het NHI in zijn huidige vorm de beleidsvragen op het gebied van de zoetwatervoorziening in Nederland adequaat kan beantwoorden. Om deze vraag te kunnen beantwoorden is het in eerste instantie van belang om te weten of gebruik wordt gemaakt van correcte basisinformatie.

Grondwaterstandsinformatie van goede kwaliteit vinden wij belangrijk. Iedere inspanning om deze kwaliteit vast te stellen en te verbeteren juichen wij toe, vooral als zo’n inspanning wetenschappelijk degelijk is onderbouwd. Wat betreft dat laatste willen wij graag twee opmerkingen plaatsen bij het artikel ‘Controle van kalibratiegegevens’ van Jaco van der Gaast in Stromingen 19(2), pag. 85-90

RIVM rapport:In het kader van de vernieuwing van het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) zijn per 1 april 2011 oude, uit 1992 daterende, meetopstellingen voor ozon vervangen door nieuwe. Onderdeel van deze vervanging vormt een vergelijking tussen de meetresultaten verkregen met de beide meetopstellingen. Deze is in 2009 en 2010 op 10 locaties uitgevoerd. Uit deze vergelijking blijkt dat met de nieuwe opstelling ca. 13% hogere meetwaarden worden verkregen. Het gevonden verschil zou grotendeels kunnen worden verklaard door keuze van de bij de kalibratie van de oude meetopstelling gebruikte methode (gas-fase titratie). In 1991 is vastgesteld dat bij kalibratie m.b.v. gas-fase titratie een correctie van de meetwaarden diende te worden uitgevoerd door vermenigvuldiging met 0,91. Echter, bovenstaande bevindingen zijn mogelijk slechts representatief voor de periode waarin, de locaties waar en de opstellingen waarmee de vergelijkingen hebben plaatsgevonden. Op basis van nader onderzoek is vastgesteld dat een eventueel verloop in de oude meetopstellingen geen verklaring vormt voor de gevonden verschillen. Wel is op basis van literatuuronderzoek bevestigd dat inderdaad een verschil bestaat in resultaten verkregen bij kalibratie m.b.v. gas-fase titratie en UV-fotometrie. Onderzoek van het BIPM uit 2006 toont aan dat de verhouding tussen de resultaten 0,97 bedraagt. Recent inzicht heeft derhalve geleerd dat de destijds gehanteerde factor voor correctie van resultaten van kalibraties verricht m.b.v. gas-fase titratie en UVfotometrie heeft geleid tot een onderschatting van de gemeten ozonconcentraties. Op basis hiervan is besloten de meetgegevens voor ozon van het LML uit de periode 1992 t/m 2010 te corrigeren door vermenigvuldiging met een factor 0,97 / 0,91., Within the frame of the renewal of the National Air Quality Monitoring Network old monitoring systems for ozone have been replaced with new ones as of April 1 2011. As a part of this replacement a comparison has been conducted between both systems. In 2009-2010 parallel measurements have been performed with both systems at 10 locations. The results of this comparison show that at 9 out of 10 locations the ozone concentrations measured using the new systems are on average about 13% higher that those measured using the old systems. The differences could largely be explained from the choice of the calibration procedure used for the old systems (gas-phase titration). In 1991 it has been established that when using gas-phase titration, the measurement results for ozone needed to be corrected by multiplicatio0n with a factor of 0,91. However, these findings may possibly only be representative for the period in which, the locations where and the systems with which the comparisons have been performed. Further investigations have established that degrading performances of the ozone monitoring systems are not the cause of the differences found. However, a literature search has learned that indeed differences exist between results of calibrations performed using gas-phase titration and UV-photometry. BIPM in 2006 established the ratio between results obtained using the two methods to be 0,97. Accordingly, recent understanding of calibration of ozone monitors has learned that the application of the correction established in 1991 has led to an underestimation of the measured ozone concentrations. Based on these findings it has been decided to apply a back-correction to all results established from 1992 up to and including 2010 by multiplication with a factor of 0,97 / 0,91.

RIVM rapport:In het kader van de vernieuwing van het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) zijn per 1 april 2011 oude, uit 1992 daterende, meetopstellingen voor ozon vervangen door nieuwe. Onderdeel van deze vervanging vormt een vergelijking tussen de meetresultaten verkregen met de beide meetopstellingen. Deze is in 2009 en 2010 op 10 locaties uitgevoerd. Uit deze vergelijking blijkt dat met de nieuwe opstelling ca. 13% hogere meetwaarden worden verkregen. Het gevonden verschil zou grotendeels kunnen worden verklaard door keuze van de bij de kalibratie van de oude meetopstelling gebruikte methode (gas-fase titratie). In 1991 is vastgesteld dat bij kalibratie m.b.v. gas-fase titratie een correctie van de meetwaarden diende te worden uitgevoerd door vermenigvuldiging met 0,91. Echter, bovenstaande bevindingen zijn mogelijk slechts representatief voor de periode waarin, de locaties waar en de opstellingen waarmee de vergelijkingen hebben plaatsgevonden. Op basis van nader onderzoek is vastgesteld dat een eventueel verloop in de oude meetopstellingen geen verklaring vormt voor de gevonden verschillen. Wel is op basis van literatuuronderzoek bevestigd dat inderdaad een verschil bestaat in resultaten verkregen bij kalibratie m.b.v. gas-fase titratie en UV-fotometrie. Onderzoek van het BIPM uit 2006 toont aan dat de verhouding tussen de resultaten 0,97 bedraagt. Recent inzicht heeft derhalve geleerd dat de destijds gehanteerde factor voor correctie van resultaten van kalibraties verricht m.b.v. gas-fase titratie en UVfotometrie heeft geleid tot een onderschatting van de gemeten ozonconcentraties. Op basis hiervan is besloten de meetgegevens voor ozon van het LML uit de periode 1992 t/m 2010 te corrigeren door vermenigvuldiging met een factor 0,97 / 0,91., Within the frame of the renewal of the National Air Quality Monitoring Network old monitoring systems for ozone have been replaced with new ones as of April 1 2011. As a part of this replacement a comparison has been conducted between both systems. In 2009-2010 parallel measurements have been performed with both systems at 10 locations. The results of this comparison show that at 9 out of 10 locations the ozone concentrations measured using the new systems are on average about 13% higher that those measured using the old systems. The differences could largely be explained from the choice of the calibration procedure used for the old systems (gas-phase titration). In 1991 it has been established that when using gas-phase titration, the measurement results for ozone needed to be corrected by multiplicatio0n with a factor of 0,91. However, these findings may possibly only be representative for the period in which, the locations where and the systems with which the comparisons have been performed. Further investigations have established that degrading performances of the ozone monitoring systems are not the cause of the differences found. However, a literature search has learned that indeed differences exist between results of calibrations performed using gas-phase titration and UV-photometry. BIPM in 2006 established the ratio between results obtained using the two methods to be 0,97. Accordingly, recent understanding of calibration of ozone monitors has learned that the application of the correction established in 1991 has led to an underestimation of the measured ozone concentrations. Based on these findings it has been decided to apply a back-correction to all results established from 1992 up to and including 2010 by multiplication with a factor of 0,97 / 0,91.

RIVM rapport:In het kader van de vernieuwing van het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) zijn per 1 april 2011 oude, uit 1992 daterende, meetopstellingen voor ozon vervangen door nieuwe. Onderdeel van deze vervanging vormt een vergelijking tussen de meetresultaten verkregen met de beide meetopstellingen. Deze is in 2009 en 2010 op 10 locaties uitgevoerd. Uit deze vergelijking blijkt dat met de nieuwe opstelling ca. 13% hogere meetwaarden worden verkregen. Het gevonden verschil zou grotendeels kunnen worden verklaard door keuze van de bij de kalibratie van de oude meetopstelling gebruikte methode (gas-fase titratie). In 1991 is vastgesteld dat bij kalibratie m.b.v. gas-fase titratie een correctie van de meetwaarden diende te worden uitgevoerd door vermenigvuldiging met 0,91. Echter, bovenstaande bevindingen zijn mogelijk slechts representatief voor de periode waarin, de locaties waar en de opstellingen waarmee de vergelijkingen hebben plaatsgevonden. Op basis van nader onderzoek is vastgesteld dat een eventueel verloop in de oude meetopstellingen geen verklaring vormt voor de gevonden verschillen. Wel is op basis van literatuuronderzoek bevestigd dat inderdaad een verschil bestaat in resultaten verkregen bij kalibratie m.b.v. gas-fase titratie en UV-fotometrie. Onderzoek van het BIPM uit 2006 toont aan dat de verhouding tussen de resultaten 0,97 bedraagt. Recent inzicht heeft derhalve geleerd dat de destijds gehanteerde factor voor correctie van resultaten van kalibraties verricht m.b.v. gas-fase titratie en UVfotometrie heeft geleid tot een onderschatting van de gemeten ozonconcentraties. Op basis hiervan is besloten de meetgegevens voor ozon van het LML uit de periode 1992 t/m 2010 te corrigeren door vermenigvuldiging met een factor 0,97 / 0,91., Within the frame of the renewal of the National Air Quality Monitoring Network old monitoring systems for ozone have been replaced with new ones as of April 1 2011. As a part of this replacement a comparison has been conducted between both systems. In 2009-2010 parallel measurements have been performed with both systems at 10 locations. The results of this comparison show that at 9 out of 10 locations the ozone concentrations measured using the new systems are on average about 13% higher that those measured using the old systems. The differences could largely be explained from the choice of the calibration procedure used for the old systems (gas-phase titration). In 1991 it has been established that when using gas-phase titration, the measurement results for ozone needed to be corrected by multiplicatio0n with a factor of 0,91. However, these findings may possibly only be representative for the period in which, the locations where and the systems with which the comparisons have been performed. Further investigations have established that degrading performances of the ozone monitoring systems are not the cause of the differences found. However, a literature search has learned that indeed differences exist between results of calibrations performed using gas-phase titration and UV-photometry. BIPM in 2006 established the ratio between results obtained using the two methods to be 0,97. Accordingly, recent understanding of calibration of ozone monitors has learned that the application of the correction established in 1991 has led to an underestimation of the measured ozone concentrations. Based on these findings it has been decided to apply a back-correction to all results established from 1992 up to and including 2010 by multiplication with a factor of 0,97 / 0,91.

Het gebruik van een ionspecifieke meter in de tuinbouw maakt het naar verwachting mogelijk de behoefte van het gewas per dagdeel in beeld te brengen. Vervolgens kan snel en per element worden bijgestuurd. Hierdoor kan de uitstoot van meststoffen omlaag en kan mogelijk teeltvoordeel worden behaald in de vorm van productie of kwaliteit. Doelstellingen van dit project zijn: • Een gebruiksvoorschrift voor plaatsing, onderhoud en controle van de meters. • Het registreren en analyseren van voedingsaanpassingen met bestaande techniek. • Het beoordelen van de gewasrespons op voedingsaanpassingen.

Presentatie op de 7e Kennisdag Inspectie Waterkeringen 2010 met als titel: 'IJkdijk, pipingproeven juli - december 2009' met een toelichting op de resultaten van het pipingexperiment met de IJkdijk.

2 presentaties op de 7e Kennisdag Inspectie Waterkeringen 2010 over de LiveDijk Eemshaven pilot. Met de LiveDijk Eemshaven pilot wordt kennis en ervaring opgedaan op het gebied van het toepassen van nieuwe (sensor) inspectietechnieken in de beheerpraktijk. In deze eerste LiveDijk, de LiveDijk Eemshaven, wordt gedurende enkele jaren een bestaande dijk gemonitoord. Eerst de ervaringen uit Waterschap Noorderzijlvest t.a.v een nieuw monitoringssysteem, en vervolgens verhaalt Stichting IJkdijk, die innovatief bezig is op het gebied van dijkmonitoring voor inspectie en toetsing met behulp van sensorsystemen, over het ontwikkelpad van verschillende LiveDijken

In een eerder artikel in dit tijdschrift is aangegeven hoe grondwatermodellen gekalibreerd kunnen worden met de representermethode. Om toch tot een goed onderbouwde schatting van de onzekerheid van de modeluitkomsten te komen, dienen er een aantal aspecten te worden onderzocht. Ten eerste dient bekeken te worden of de berekende variantie van de modeluitkomsten wel realistisch is. Dit kan door op plaatsen waar metingen beschikbaar zijn, te kijken hoe de modelvoorspelling, inclusief de onzekerheid, zich verhouden tot de meetwaarden, indien de informatie van de meting niet wordt meegenomen. Ten tweede moet worden bekeken wat het effect is van het feit dat de schatting van de modelparameters en de modeluitkomsten niet overeenkomen met het wiskundige optimum. Deze aspecten worden in dit artikel besproken en vervolgens toegepast op het grondwatermodel van het Hoogheemraadschap De Stichtse Rijnlanden.

RIVM rapport:In een zogeheten equivalentiestudie door het RIVM is de onzekerheidsfactor bepaald tussen de fijnstofmetingen (PM10) in het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) en de Europese referentiemethode. De in de equivalentiestudie bepaalde meetonzekerheid van de huidige PM10-meetinstrumenten in het meetnet bedraagt circa 17 procent. De in de Europese richtlijn vermelde maximaal toegestane onzekerheid is 25 procent. De equivalentiestudie is uitgevoerd om de kwaliteit van deze fijnstofmetingen in Nederland te waarborgen. Tevens heeft de studie geleid tot verbeteringen in de kwaliteit van de PM10-metingen in het LML. In dit rapport wordt de technische achtergrond van de gevolgde stappen en de bijbehorende resultaten nader beschreven. Het LML meet PM10 op circa veertig locaties met behulp van automatische beta-adsorptiemonitoren. Hoewel deze methode afwijkt van de voorgeschreven referentiemethode, staat de Europese regelgeving deze toe mits gelijkwaardigheid met de referentiemethode wordt aangetoond. Dat is voor de verschillende PM10-meetopstellingen in het meetnet onderzocht en aangetoond. Hierbij is onderscheid gemaakt tussen drie apparaattypen en tussen meetlocaties binnen en buiten het stedelijk gebied. Het equivalentieonderzoek is grotendeels gebaseerd op de guideline die de Europese werkgroep Clean Air For Europe (CAFE) aanbeveelt. Op een onderdeel is daarvan afgeweken. Voor dat onderdeel is een alternatieve wiskundige methode ontwikkeld, die ook in deze studie wordt gepresenteerd., An equivalence study is carried out with the aim of ensuring the quality of PM10 measurements in the Dutch National Air Quality Monitoring Network (NAQMN). The results have led to an improvement in the quality of the measurements and introduce an appropriate calibration for the PM10 measurements in the NAQMN. The resulting relative measurement uncertainty for particulate matter (PM10) measurements - performed by configurations currently in use in the NAQMN - is approximately 17%. In the NAQMN, PM10 is measured at various locations across the Netherlands using automatic beta-adsorption monitors. European (EU) legislation allows this measurement method if equivalence with the official reference method (gravimetric measurements) is demonstrated. The NAQMN comprises various measurement configurations, and equivalence has been determined for each configuration. A distinction is made between three different devices and between urban and rural sites. This study is primarily based on the equivalence guideline as recommended by the Clean Air For Europe (CAFE) steering group. Orthogonal regression is used in all cases to determine equivalency, and in situations with an insignificant intercept, orthogonal regression without intercept is applied. The equations for orthogonal regression without intercept and the corresponding uncertainty are presented. The technical background information of the steps taken to demonstrate equivalence is elaborated on in more detail in this report.

In een zogeheten equivalentiestudie door het RIVM is de onzekerheidsfactor bepaald tussen de fijnstofmetingen (PM10) in het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) en de Europese referentiemethode. De in de equivalentiestudie bepaalde meetonzekerheid van de huidige PM10-meetinstrumenten in het meetnet bedraagt circa 17 procent. De in de Europese richtlijn vermelde maximaal toegestane onzekerheid is 25 procent. De equivalentiestudie is uitgevoerd om de kwaliteit van deze fijnstofmetingen in Nederland te waarborgen. Tevens heeft de studie geleid tot verbeteringen in de kwaliteit van de PM10-metingen in het LML. In dit rapport wordt de technische achtergrond van de gevolgde stappen en de bijbehorende resultaten nader beschreven. Het LML meet PM10 op circa veertig locaties met behulp van automatische beta-adsorptiemonitoren. Hoewel deze methode afwijkt van de voorgeschreven referentiemethode, staat de Europese regelgeving deze toe mits gelijkwaardigheid met de referentiemethode wordt aangetoond. Dat is voor de verschillende PM10-meetopstellingen in het meetnet onderzocht en aangetoond. Hierbij is onderscheid gemaakt tussen drie apparaattypen en tussen meetlocaties binnen en buiten het stedelijk gebied. Het equivalentieonderzoek is grotendeels gebaseerd op de guideline die de Europese werkgroep Clean Air For Europe (CAFE) aanbeveelt. Op een onderdeel is daarvan afgeweken. Voor dat onderdeel is een alternatieve wiskundige methode ontwikkeld, die ook in deze studie wordt gepresenteerd., An equivalence study is carried out with the aim of ensuring the quality of PM10 measurements in the Dutch National Air Quality Monitoring Network (NAQMN). The results have led to an improvement in the quality of the measurements and introduce an appropriate calibration for the PM10 measurements in the NAQMN. The resulting relative measurement uncertainty for particulate matter (PM10) measurements - performed by configurations currently in use in the NAQMN - is approximately 17%. In the NAQMN, PM10 is measured at various locations across the Netherlands using automatic beta-adsorption monitors. European (EU) legislation allows this measurement method if equivalence with the official reference method (gravimetric measurements) is demonstrated. The NAQMN comprises various measurement configurations, and equivalence has been determined for each configuration. A distinction is made between three different devices and between urban and rural sites. This study is primarily based on the equivalence guideline as recommended by the Clean Air For Europe (CAFE) steering group. Orthogonal regression is used in all cases to determine equivalency, and in situations with an insignificant intercept, orthogonal regression without intercept is applied. The equations for orthogonal regression without intercept and the corresponding uncertainty are presented. The technical background information of the steps taken to demonstrate equivalence is elaborated on in more detail in this report.

RIVM rapport:In een zogeheten equivalentiestudie door het RIVM is de onzekerheidsfactor bepaald tussen de fijnstofmetingen (PM10) in het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) en de Europese referentiemethode. De in de equivalentiestudie bepaalde meetonzekerheid van de huidige PM10-meetinstrumenten in het meetnet bedraagt circa 17 procent. De in de Europese richtlijn vermelde maximaal toegestane onzekerheid is 25 procent. De equivalentiestudie is uitgevoerd om de kwaliteit van deze fijnstofmetingen in Nederland te waarborgen. Tevens heeft de studie geleid tot verbeteringen in de kwaliteit van de PM10-metingen in het LML. In dit rapport wordt de technische achtergrond van de gevolgde stappen en de bijbehorende resultaten nader beschreven. Het LML meet PM10 op circa veertig locaties met behulp van automatische beta-adsorptiemonitoren. Hoewel deze methode afwijkt van de voorgeschreven referentiemethode, staat de Europese regelgeving deze toe mits gelijkwaardigheid met de referentiemethode wordt aangetoond. Dat is voor de verschillende PM10-meetopstellingen in het meetnet onderzocht en aangetoond. Hierbij is onderscheid gemaakt tussen drie apparaattypen en tussen meetlocaties binnen en buiten het stedelijk gebied. Het equivalentieonderzoek is grotendeels gebaseerd op de guideline die de Europese werkgroep Clean Air For Europe (CAFE) aanbeveelt. Op een onderdeel is daarvan afgeweken. Voor dat onderdeel is een alternatieve wiskundige methode ontwikkeld, die ook in deze studie wordt gepresenteerd., An equivalence study is carried out with the aim of ensuring the quality of PM10 measurements in the Dutch National Air Quality Monitoring Network (NAQMN). The results have led to an improvement in the quality of the measurements and introduce an appropriate calibration for the PM10 measurements in the NAQMN. The resulting relative measurement uncertainty for particulate matter (PM10) measurements - performed by configurations currently in use in the NAQMN - is approximately 17%. In the NAQMN, PM10 is measured at various locations across the Netherlands using automatic beta-adsorption monitors. European (EU) legislation allows this measurement method if equivalence with the official reference method (gravimetric measurements) is demonstrated. The NAQMN comprises various measurement configurations, and equivalence has been determined for each configuration. A distinction is made between three different devices and between urban and rural sites. This study is primarily based on the equivalence guideline as recommended by the Clean Air For Europe (CAFE) steering group. Orthogonal regression is used in all cases to determine equivalency, and in situations with an insignificant intercept, orthogonal regression without intercept is applied. The equations for orthogonal regression without intercept and the corresponding uncertainty are presented. The technical background information of the steps taken to demonstrate equivalence is elaborated on in more detail in this report.

RIVM rapport:In een zogeheten equivalentiestudie door het RIVM is de onzekerheidsfactor bepaald tussen de fijnstofmetingen (PM10) in het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) en de Europese referentiemethode. De in de equivalentiestudie bepaalde meetonzekerheid van de huidige PM10-meetinstrumenten in het meetnet bedraagt circa 17 procent. De in de Europese richtlijn vermelde maximaal toegestane onzekerheid is 25 procent. De equivalentiestudie is uitgevoerd om de kwaliteit van deze fijnstofmetingen in Nederland te waarborgen. Tevens heeft de studie geleid tot verbeteringen in de kwaliteit van de PM10-metingen in het LML. In dit rapport wordt de technische achtergrond van de gevolgde stappen en de bijbehorende resultaten nader beschreven. Het LML meet PM10 op circa veertig locaties met behulp van automatische beta-adsorptiemonitoren. Hoewel deze methode afwijkt van de voorgeschreven referentiemethode, staat de Europese regelgeving deze toe mits gelijkwaardigheid met de referentiemethode wordt aangetoond. Dat is voor de verschillende PM10-meetopstellingen in het meetnet onderzocht en aangetoond. Hierbij is onderscheid gemaakt tussen drie apparaattypen en tussen meetlocaties binnen en buiten het stedelijk gebied. Het equivalentieonderzoek is grotendeels gebaseerd op de guideline die de Europese werkgroep Clean Air For Europe (CAFE) aanbeveelt. Op een onderdeel is daarvan afgeweken. Voor dat onderdeel is een alternatieve wiskundige methode ontwikkeld, die ook in deze studie wordt gepresenteerd., An equivalence study is carried out with the aim of ensuring the quality of PM10 measurements in the Dutch National Air Quality Monitoring Network (NAQMN). The results have led to an improvement in the quality of the measurements and introduce an appropriate calibration for the PM10 measurements in the NAQMN. The resulting relative measurement uncertainty for particulate matter (PM10) measurements - performed by configurations currently in use in the NAQMN - is approximately 17%. In the NAQMN, PM10 is measured at various locations across the Netherlands using automatic beta-adsorption monitors. European (EU) legislation allows this measurement method if equivalence with the official reference method (gravimetric measurements) is demonstrated. The NAQMN comprises various measurement configurations, and equivalence has been determined for each configuration. A distinction is made between three different devices and between urban and rural sites. This study is primarily based on the equivalence guideline as recommended by the Clean Air For Europe (CAFE) steering group. Orthogonal regression is used in all cases to determine equivalency, and in situations with an insignificant intercept, orthogonal regression without intercept is applied. The equations for orthogonal regression without intercept and the corresponding uncertainty are presented. The technical background information of the steps taken to demonstrate equivalence is elaborated on in more detail in this report.

The Offshore Industry Committee (OIC) of OSPAR discussed in its 2008 meeting the reporting of inputs of metals from offshore installations. INPUT is currently compiling data and information on discharges and emissions to the OSPAR maritime area to be used in the Quality Status Report (QSR). This includes an assessment of the inputs of cadmium, lead, and mercury in produced water. Initial estimates were considered by OIC to be unrepresentative, since many of the analyses recorded values below the analytical detection limits of the techniques used. Given the urgency of producing reliable information that could be used to prepare estimates of inputs of cadmium, lead, and mercury for the QSR, OIC agreed to conduct a further study, using the assistance of Quasimeme, to ensure quality assurance from sampling to measurement and reporting. This report focuses on the intercalibration exercise.

Voor de debietmeting van afvalwaterlozingen worden open en gesloten meetsystemen gebruikt. De meetapparatuur in deze meetsystemen dient regelmatig te worden gekalibreerd. In dit artikel worden de methodes van de kalibratie uitgelegd en er wordt ingegaan op de praktijk ervaringen met natte kalibratie

RIVM rapport:Uit onderzoek van het RIVM blijkt dat met het programma CAR II berekende concentraties systematisch te hoog zijn. Toepassing van een nieuwe ijking van het model verbetert de overeenkomst tussen de berekende en gemeten concentratieniveaus sterk. Lokale overheden gebruiken het model CAR II (Calculation of Air pollution from Road traffic) voor de berekening van de luchtkwaliteit in verkeersbelaste situaties. Sinds begin 2007 wordt hierbij gerekend met nieuwe emissiefactoren voor wegverkeer welke voor verschillende stoffen aanmerkelijk hoger zijn dan eerder het geval was. Gebruik van deze nieuwe emissies leidde tot grote verschillen tussen berekende en gemeten concentraties. Het RIVM heeft in opdracht van het ministerie van VROM een nieuwe ijking van het programma CAR II uitgevoerd. Op basis van door gemeenten aangeleverde verkeersgegevens zijn voor de jaren 2003 tot en met 2006 berekeningen met CAR II uitgevoerd in de straten waar meetstations van het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit van het RIVM staan. De resultaten van de berekeningen voor stikstof(di)oxide, koolmonoxide en fijn stof zijn vervolgens vergeleken met metingen in de straten over dezelfde periode. Uit de vergelijking blijkt dat de berekende concentratiebijdragen met 0.62 moeten worden vermenigvuldigd voor een goede overeenkomst met de gemeten waarden. Omdat de in CAR II gebruikte emissiefactoren in 2007 ook zijn aangepast veranderen de netto berekende concentratieniveaus in de straten slechts beperkt ten opzichte van de afgelopen jaren. Na toepassing van de nieuwe ijking zijn de berekende stikstofdioxide- en fijnstofconcentraties gemiddeld 0.4 en 0.7 mug/m3 (microgram per kubieke meter) hoger dan de gemeten concentraties. Na toepassing van de nieuwe ijking zijn de berekende stikstofdioxide- en fijnstofconcentraties gemiddeld 0.4 en 0.7 mug/m3 (microgram per kubieke meter) hoger dan de gemeten concentraties., Research by the National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) has shown that concentration levels calculated using the CAR II model are systematically too high. Application of a new calibration strongly improves the match between calculated and measured concentration levels. Local authorities employ the CAR II (Calculation of Air pollution from Road traffic) model in order to determine concentration levels in streets. Since 2007 a new set of emission factors for road traffic has become available. For several substances the emissions are significantly higher than they were before. Using these emission factors in CAR II leads to substantial discrepancies between calculated and measured concentration levels. By request of the Ministry of Housing, Spatial Planning and the Environment (VROM) the RIVM has determined a new calibration for CAR II. Based on traffic infoation provided by municipalitie, calculations were performed using CAR II for the years 2003 - 2006 for those streets where a measuring station of the national air quality measuring network of the RIVM is located. The results of the calculations for nitrogen (di)oxide, carbon monoxide and particulate matter were compared with measurements during the same period. From this comparison it became clear that calculated concentration contributions must be multiplied by 0.62 in order to obtain a good agreement with the measured concentrations. As the emission factors that are used in CAR II have also changed in 2007, the calculated total concentration levels are not very different from those obtained during the last few years.

RIVM rapport:Dit rapport beschrijft de 'stand der techniek' van meetmethoden voor het vaststellen van de concentratie zwevende deeltjes in de troposfeer, gericht op de fijne fractie, de zogenaamde PM2,5-fractie. De beschrijving van de prestaties van de meetmethoden volgens de huidige stand van de techniek is gebaseerd op een literatuurstudie en op eigen ervaringen van de deelnemende instituten. De studie richt zich op de vergelijkbaarheid van de automatische meetmethoden met de standaardmethode (referentie). Het is de wens van de betrokken meetinstanties om de ervaringen met PM2,5-meetmethoden te inventariseren en om onderling de meetstrategie af te stemmen. Een zorgvuldige selectie van een PM2,5-meetmethode is daarbij van belang. Doel van het rapport is de betrokken meetinstanties te ondersteunen met een overzicht van de prestaties van verschillende meetmethoden. Daarnaast draagt het rapport bij tot het proces van normaliseren en/of harmoniseren van meetmethoden., This report describes studies on current techniques for determining the concentration of the fine fraction (PM2.5) of particulate matter in the troposphere. The performance of the sampling technology for PM2.5 was investigated by means of a literature study based on a selection of publications (after 2000) comparing the automatic sampler method with the reference method. It was the express wish of the concerned authorities to investigate the performance of the PM2.5 methods and to harmonize measurement methodology. A careful selection of PM2.5-samplers is important if the PM2,5 methodology is to be improved. This meant considering at least the method's principle, the range of application, the effect of different configurations, effects of varied ambient conditions and uncertainties. The study's purpose was to facilitate the assessment of both the PM2.5 measurement method performance and the process of harmonization and/or normalization.

RIVM rapport:De gemeente Breda heeft geconstateerd dat de meetwaarden van fijn stof (PM10) bij de Tilburgseweg te Breda hoog zijn in vergelijking met de andere meetpunten van het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) van het RIVM. Dit is zichtbaar in de lijst met geconstateerde overschrijdingsdagen zoals die continu wordt bijgehouden op de website van het LML. Op verzoek van de gemeente Breda heeft de provincie Noord-Brabant de fijnstofconcentraties in de periode van augustus tot en met oktober 2006 gemeten. In de periode augustus tot en met oktober 2006 heeft het RIVM eveneens fijnstofreferentiemetingen verricht. Uit de referentiemetingen volgt dat de metingen van het RIVM en de provincie Noord-Brabant met elkaar in overeenstemming zijn. De meetresultaten van de automatische metingen zijn in overeenstemming met de in Europa geldende kwaliteitscriteria. Uit het equivalentieonderzoek dat in 2006 door het LML heeft plaatsgevonden, volgt dat het aantal gerapporteerde overschrijdingsdagen van het meetstation aan de Tilburgseweg te Breda is aangepast., The Breda local authority has ascertained a higher concentration of particulate matter on the kerbside of the Tilburgseweg (a road running through Breda) than concentrations measured at other locations across the country. These measurements were performed by the Dutch National Air Monitoring Network of the National Institute for Public Health and the Environment (RIVM), which observed the highest concentrations at a kerbside location in the city itself. On the request of the Breda local authorities, the provincial authorities measured the particulate matter concentrations (PM10) from September till October 2006. In the same period, RIVM's Laboratory for Environmental Monitoring performed measurements on particulate matter (PM10) using reference techniques from the European guideline. According to the reference measurements, the measurements done by RIVM (with uncertainties taken into consideration) and the province of Noord-Brabant turned out to be in agreement. The routine measurements performed were shown to satisfy the European quality criteria for PM10 measurement. Finally, judging from the 2006 validation and equivalence study, it was obvious that the reported number of days in which concentrations were exceeded at the kerbside location of the Tilburgseweg in Breda had been adjusted.

RIVM rapport:In het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) wordt op diverse locaties in Nederland fijnstof (PM10) concentraties gemeten. Om de kwaliteit van deze metingen te waarborgen zijn in 2006 een tweetal grote activiteiten ondernomen. Als eerste zijn de procedures, meetconfiguraties en instellingen in het meetnet grondig doorgelicht. De bevindingen van de doorlichting van het meetnet hebben geleid tot een hervalidatie. Het effect van deze hervalidatie op de metingen is gering, maar heeft wel geleid tot een vermindering van de meetonzekerheid. De tweede activiteit is het uitgevoerde equivalentieonderzoek. In dit onderzoek is de gelijkwaardigheid tussen de automatische PM10-metingen in het LML en de door de EU voorgeschreven referentiemethode aangetoond. Aan de hand van dit onderzoek is voor de PM10-metingen een nieuwe en nauwkeurigere kalibratie bepaald zodat niet langer de interim kalibratiefactor van de EU toegepast hoeft te worden. Het aantonen van de equivalentie tussen de automatische meetmethode en de referentiemeetmethode is volledig gebaseerd op de aanbevelingen die de Clean Air For Europe (CAFE) steering group begin 2006 heeft vastgesteld zodat Nederland geheel conform de Europese voorschriften werkt. In het equivalentieonderzoek zijn kalibratiefuncties voor verschillende apparaattypen voor regionale en stedelijke locaties bepaald. De consequentie voor de jaargemiddelden van regionale stations na 2003, die gebruikt zijn voor de Generieke Concentraties voor Nederland (GCN-kaarten) in 2006, is een daling van minder dan 1 mug/m3. Met de hervalidatie van meetdata en de resultaten van het equivalentieonderzoek zijn onzekerheden in de PM10-metingen verkleind en voldoen de metingen aan de gestelde kwaliteitseisen., In the Dutch National Air Monitoring Network (LML) particulate matter (PM10) is measured at various locations across the Netherlands. In order to ensure the quality of these PM10-measurements two major activities have been carried out. First, in the course of 2006 procedures, device configurations and settings in the Monitoring Network have been checked thoroughly. The observations have led to a revalidation of measurement results. The effect of this revalidation on earlier reported measurement values is minor. However, the measurement uncertainty is reduced due to the revalidation. Secondly, an equivalence study has been carried out to determine the equivalence between automatic PM10-measurements and the EU reference method. Based on this study the automatic PM10-measurements in the Dutch National Air Monitoring Network have been calibrated. Hence, making use of the interim EU calibration factor is no longer needed. The demonstration of equivalence between the automatic and reference method is performed conform the recommendations of the Clean Air For Europe (CAFE) steering group. New calibrations have been determined for both regional and urban situated sites. The consequence of this new calibration on the measurements on regional location after 2003, used for the making of the 2006 Generic Concentrations for the Netherlands (GCN-cards), is less than 1 mug/m3. With both the revalidation of historic measurements and the results of the equivalence study, uncertainties in PM10 measurements have declined and comply with required quality requirements.

Uit onderzoek van het RIVM blijkt dat met het programma CAR II berekende concentraties systematisch te hoog zijn. Toepassing van een nieuwe ijking van het model verbetert de overeenkomst tussen de berekende en gemeten concentratieniveaus sterk. Lokale overheden gebruiken het model CAR II (Calculation of Air pollution from Road traffic) voor de berekening van de luchtkwaliteit in verkeersbelaste situaties. Sinds begin 2007 wordt hierbij gerekend met nieuwe emissiefactoren voor wegverkeer welke voor verschillende stoffen aanmerkelijk hoger zijn dan eerder het geval was. Gebruik van deze nieuwe emissies leidde tot grote verschillen tussen berekende en gemeten concentraties. Het RIVM heeft in opdracht van het ministerie van VROM een nieuwe ijking van het programma CAR II uitgevoerd. Op basis van door gemeenten aangeleverde verkeersgegevens zijn voor de jaren 2003 tot en met 2006 berekeningen met CAR II uitgevoerd in de straten waar meetstations van het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit van het RIVM staan. De resultaten van de berekeningen voor stikstof(di)oxide, koolmonoxide en fijn stof zijn vervolgens vergeleken met metingen in de straten over dezelfde periode. Uit de vergelijking blijkt dat de berekende concentratiebijdragen met 0.62 moeten worden vermenigvuldigd voor een goede overeenkomst met de gemeten waarden. Omdat de in CAR II gebruikte emissiefactoren in 2007 ook zijn aangepast veranderen de netto berekende concentratieniveaus in de straten slechts beperkt ten opzichte van de afgelopen jaren. Na toepassing van de nieuwe ijking zijn de berekende stikstofdioxide- en fijnstofconcentraties gemiddeld 0.4 en 0.7 mug/m3 (microgram per kubieke meter) hoger dan de gemeten concentraties. Na toepassing van de nieuwe ijking zijn de berekende stikstofdioxide- en fijnstofconcentraties gemiddeld 0.4 en 0.7 mug/m3 (microgram per kubieke meter) hoger dan de gemeten concentraties., Research by the National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) has shown that concentration levels calculated using the CAR II model are systematically too high. Application of a new calibration strongly improves the match between calculated and measured concentration levels. Local authorities employ the CAR II (Calculation of Air pollution from Road traffic) model in order to determine concentration levels in streets. Since 2007 a new set of emission factors for road traffic has become available. For several substances the emissions are significantly higher than they were before. Using these emission factors in CAR II leads to substantial discrepancies between calculated and measured concentration levels. By request of the Ministry of Housing, Spatial Planning and the Environment (VROM) the RIVM has determined a new calibration for CAR II. Based on traffic infoation provided by municipalitie, calculations were performed using CAR II for the years 2003 - 2006 for those streets where a measuring station of the national air quality measuring network of the RIVM is located. The results of the calculations for nitrogen (di)oxide, carbon monoxide and particulate matter were compared with measurements during the same period. From this comparison it became clear that calculated concentration contributions must be multiplied by 0.62 in order to obtain a good agreement with the measured concentrations. As the emission factors that are used in CAR II have also changed in 2007, the calculated total concentration levels are not very different from those obtained during the last few years.

RIVM rapport:In het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) wordt op diverse locaties in Nederland fijnstof (PM10) concentraties gemeten. Om de kwaliteit van deze metingen te waarborgen zijn in 2006 een tweetal grote activiteiten ondernomen. Als eerste zijn de procedures, meetconfiguraties en instellingen in het meetnet grondig doorgelicht. De bevindingen van de doorlichting van het meetnet hebben geleid tot een hervalidatie. Het effect van deze hervalidatie op de metingen is gering, maar heeft wel geleid tot een vermindering van de meetonzekerheid. De tweede activiteit is het uitgevoerde equivalentieonderzoek. In dit onderzoek is de gelijkwaardigheid tussen de automatische PM10-metingen in het LML en de door de EU voorgeschreven referentiemethode aangetoond. Aan de hand van dit onderzoek is voor de PM10-metingen een nieuwe en nauwkeurigere kalibratie bepaald zodat niet langer de interim kalibratiefactor van de EU toegepast hoeft te worden. Het aantonen van de equivalentie tussen de automatische meetmethode en de referentiemeetmethode is volledig gebaseerd op de aanbevelingen die de Clean Air For Europe (CAFE) steering group begin 2006 heeft vastgesteld zodat Nederland geheel conform de Europese voorschriften werkt. In het equivalentieonderzoek zijn kalibratiefuncties voor verschillende apparaattypen voor regionale en stedelijke locaties bepaald. De consequentie voor de jaargemiddelden van regionale stations na 2003, die gebruikt zijn voor de Generieke Concentraties voor Nederland (GCN-kaarten) in 2006, is een daling van minder dan 1 mug/m3. Met de hervalidatie van meetdata en de resultaten van het equivalentieonderzoek zijn onzekerheden in de PM10-metingen verkleind en voldoen de metingen aan de gestelde kwaliteitseisen., In the Dutch National Air Monitoring Network (LML) particulate matter (PM10) is measured at various locations across the Netherlands. In order to ensure the quality of these PM10-measurements two major activities have been carried out. First, in the course of 2006 procedures, device configurations and settings in the Monitoring Network have been checked thoroughly. The observations have led to a revalidation of measurement results. The effect of this revalidation on earlier reported measurement values is minor. However, the measurement uncertainty is reduced due to the revalidation. Secondly, an equivalence study has been carried out to determine the equivalence between automatic PM10-measurements and the EU reference method. Based on this study the automatic PM10-measurements in the Dutch National Air Monitoring Network have been calibrated. Hence, making use of the interim EU calibration factor is no longer needed. The demonstration of equivalence between the automatic and reference method is performed conform the recommendations of the Clean Air For Europe (CAFE) steering group. New calibrations have been determined for both regional and urban situated sites. The consequence of this new calibration on the measurements on regional location after 2003, used for the making of the 2006 Generic Concentrations for the Netherlands (GCN-cards), is less than 1 mug/m3. With both the revalidation of historic measurements and the results of the equivalence study, uncertainties in PM10 measurements have declined and comply with required quality requirements.

RIVM rapport:Dit rapport beschrijft de 'stand der techniek' van meetmethoden voor het vaststellen van de concentratie zwevende deeltjes in de troposfeer, gericht op de fijne fractie, de zogenaamde PM2,5-fractie. De beschrijving van de prestaties van de meetmethoden volgens de huidige stand van de techniek is gebaseerd op een literatuurstudie en op eigen ervaringen van de deelnemende instituten. De studie richt zich op de vergelijkbaarheid van de automatische meetmethoden met de standaardmethode (referentie). Het is de wens van de betrokken meetinstanties om de ervaringen met PM2,5-meetmethoden te inventariseren en om onderling de meetstrategie af te stemmen. Een zorgvuldige selectie van een PM2,5-meetmethode is daarbij van belang. Doel van het rapport is de betrokken meetinstanties te ondersteunen met een overzicht van de prestaties van verschillende meetmethoden. Daarnaast draagt het rapport bij tot het proces van normaliseren en/of harmoniseren van meetmethoden., This report describes studies on current techniques for determining the concentration of the fine fraction (PM2.5) of particulate matter in the troposphere. The performance of the sampling technology for PM2.5 was investigated by means of a literature study based on a selection of publications (after 2000) comparing the automatic sampler method with the reference method. It was the express wish of the concerned authorities to investigate the performance of the PM2.5 methods and to harmonize measurement methodology. A careful selection of PM2.5-samplers is important if the PM2,5 methodology is to be improved. This meant considering at least the method's principle, the range of application, the effect of different configurations, effects of varied ambient conditions and uncertainties. The study's purpose was to facilitate the assessment of both the PM2.5 measurement method performance and the process of harmonization and/or normalization.

RIVM rapport:De gemeente Breda heeft geconstateerd dat de meetwaarden van fijn stof (PM10) bij de Tilburgseweg te Breda hoog zijn in vergelijking met de andere meetpunten van het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) van het RIVM. Dit is zichtbaar in de lijst met geconstateerde overschrijdingsdagen zoals die continu wordt bijgehouden op de website van het LML. Op verzoek van de gemeente Breda heeft de provincie Noord-Brabant de fijnstofconcentraties in de periode van augustus tot en met oktober 2006 gemeten. In de periode augustus tot en met oktober 2006 heeft het RIVM eveneens fijnstofreferentiemetingen verricht. Uit de referentiemetingen volgt dat de metingen van het RIVM en de provincie Noord-Brabant met elkaar in overeenstemming zijn. De meetresultaten van de automatische metingen zijn in overeenstemming met de in Europa geldende kwaliteitscriteria. Uit het equivalentieonderzoek dat in 2006 door het LML heeft plaatsgevonden, volgt dat het aantal gerapporteerde overschrijdingsdagen van het meetstation aan de Tilburgseweg te Breda is aangepast., The Breda local authority has ascertained a higher concentration of particulate matter on the kerbside of the Tilburgseweg (a road running through Breda) than concentrations measured at other locations across the country. These measurements were performed by the Dutch National Air Monitoring Network of the National Institute for Public Health and the Environment (RIVM), which observed the highest concentrations at a kerbside location in the city itself. On the request of the Breda local authorities, the provincial authorities measured the particulate matter concentrations (PM10) from September till October 2006. In the same period, RIVM's Laboratory for Environmental Monitoring performed measurements on particulate matter (PM10) using reference techniques from the European guideline. According to the reference measurements, the measurements done by RIVM (with uncertainties taken into consideration) and the province of Noord-Brabant turned out to be in agreement. The routine measurements performed were shown to satisfy the European quality criteria for PM10 measurement. Finally, judging from the 2006 validation and equivalence study, it was obvious that the reported number of days in which concentrations were exceeded at the kerbside location of the Tilburgseweg in Breda had been adjusted.

RIVM rapport:Uit onderzoek van het RIVM blijkt dat met het programma CAR II berekende concentraties systematisch te hoog zijn. Toepassing van een nieuwe ijking van het model verbetert de overeenkomst tussen de berekende en gemeten concentratieniveaus sterk. Lokale overheden gebruiken het model CAR II (Calculation of Air pollution from Road traffic) voor de berekening van de luchtkwaliteit in verkeersbelaste situaties. Sinds begin 2007 wordt hierbij gerekend met nieuwe emissiefactoren voor wegverkeer welke voor verschillende stoffen aanmerkelijk hoger zijn dan eerder het geval was. Gebruik van deze nieuwe emissies leidde tot grote verschillen tussen berekende en gemeten concentraties. Het RIVM heeft in opdracht van het ministerie van VROM een nieuwe ijking van het programma CAR II uitgevoerd. Op basis van door gemeenten aangeleverde verkeersgegevens zijn voor de jaren 2003 tot en met 2006 berekeningen met CAR II uitgevoerd in de straten waar meetstations van het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit van het RIVM staan. De resultaten van de berekeningen voor stikstof(di)oxide, koolmonoxide en fijn stof zijn vervolgens vergeleken met metingen in de straten over dezelfde periode. Uit de vergelijking blijkt dat de berekende concentratiebijdragen met 0.62 moeten worden vermenigvuldigd voor een goede overeenkomst met de gemeten waarden. Omdat de in CAR II gebruikte emissiefactoren in 2007 ook zijn aangepast veranderen de netto berekende concentratieniveaus in de straten slechts beperkt ten opzichte van de afgelopen jaren. Na toepassing van de nieuwe ijking zijn de berekende stikstofdioxide- en fijnstofconcentraties gemiddeld 0.4 en 0.7 mug/m3 (microgram per kubieke meter) hoger dan de gemeten concentraties. Na toepassing van de nieuwe ijking zijn de berekende stikstofdioxide- en fijnstofconcentraties gemiddeld 0.4 en 0.7 mug/m3 (microgram per kubieke meter) hoger dan de gemeten concentraties., Research by the National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) has shown that concentration levels calculated using the CAR II model are systematically too high. Application of a new calibration strongly improves the match between calculated and measured concentration levels. Local authorities employ the CAR II (Calculation of Air pollution from Road traffic) model in order to determine concentration levels in streets. Since 2007 a new set of emission factors for road traffic has become available. For several substances the emissions are significantly higher than they were before. Using these emission factors in CAR II leads to substantial discrepancies between calculated and measured concentration levels. By request of the Ministry of Housing, Spatial Planning and the Environment (VROM) the RIVM has determined a new calibration for CAR II. Based on traffic infoation provided by municipalitie, calculations were performed using CAR II for the years 2003 - 2006 for those streets where a measuring station of the national air quality measuring network of the RIVM is located. The results of the calculations for nitrogen (di)oxide, carbon monoxide and particulate matter were compared with measurements during the same period. From this comparison it became clear that calculated concentration contributions must be multiplied by 0.62 in order to obtain a good agreement with the measured concentrations. As the emission factors that are used in CAR II have also changed in 2007, the calculated total concentration levels are not very different from those obtained during the last few years.

RIVM rapport:Dit rapport beschrijft de 'stand der techniek' van meetmethoden voor het vaststellen van de concentratie zwevende deeltjes in de troposfeer, gericht op de fijne fractie, de zogenaamde PM2,5-fractie. De beschrijving van de prestaties van de meetmethoden volgens de huidige stand van de techniek is gebaseerd op een literatuurstudie en op eigen ervaringen van de deelnemende instituten. De studie richt zich op de vergelijkbaarheid van de automatische meetmethoden met de standaardmethode (referentie). Het is de wens van de betrokken meetinstanties om de ervaringen met PM2,5-meetmethoden te inventariseren en om onderling de meetstrategie af te stemmen. Een zorgvuldige selectie van een PM2,5-meetmethode is daarbij van belang. Doel van het rapport is de betrokken meetinstanties te ondersteunen met een overzicht van de prestaties van verschillende meetmethoden. Daarnaast draagt het rapport bij tot het proces van normaliseren en/of harmoniseren van meetmethoden., This report describes studies on current techniques for determining the concentration of the fine fraction (PM2.5) of particulate matter in the troposphere. The performance of the sampling technology for PM2.5 was investigated by means of a literature study based on a selection of publications (after 2000) comparing the automatic sampler method with the reference method. It was the express wish of the concerned authorities to investigate the performance of the PM2.5 methods and to harmonize measurement methodology. A careful selection of PM2.5-samplers is important if the PM2,5 methodology is to be improved. This meant considering at least the method's principle, the range of application, the effect of different configurations, effects of varied ambient conditions and uncertainties. The study's purpose was to facilitate the assessment of both the PM2.5 measurement method performance and the process of harmonization and/or normalization.

RIVM rapport:In het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) wordt op diverse locaties in Nederland fijnstof (PM10) concentraties gemeten. Om de kwaliteit van deze metingen te waarborgen zijn in 2006 een tweetal grote activiteiten ondernomen. Als eerste zijn de procedures, meetconfiguraties en instellingen in het meetnet grondig doorgelicht. De bevindingen van de doorlichting van het meetnet hebben geleid tot een hervalidatie. Het effect van deze hervalidatie op de metingen is gering, maar heeft wel geleid tot een vermindering van de meetonzekerheid. De tweede activiteit is het uitgevoerde equivalentieonderzoek. In dit onderzoek is de gelijkwaardigheid tussen de automatische PM10-metingen in het LML en de door de EU voorgeschreven referentiemethode aangetoond. Aan de hand van dit onderzoek is voor de PM10-metingen een nieuwe en nauwkeurigere kalibratie bepaald zodat niet langer de interim kalibratiefactor van de EU toegepast hoeft te worden. Het aantonen van de equivalentie tussen de automatische meetmethode en de referentiemeetmethode is volledig gebaseerd op de aanbevelingen die de Clean Air For Europe (CAFE) steering group begin 2006 heeft vastgesteld zodat Nederland geheel conform de Europese voorschriften werkt. In het equivalentieonderzoek zijn kalibratiefuncties voor verschillende apparaattypen voor regionale en stedelijke locaties bepaald. De consequentie voor de jaargemiddelden van regionale stations na 2003, die gebruikt zijn voor de Generieke Concentraties voor Nederland (GCN-kaarten) in 2006, is een daling van minder dan 1 mug/m3. Met de hervalidatie van meetdata en de resultaten van het equivalentieonderzoek zijn onzekerheden in de PM10-metingen verkleind en voldoen de metingen aan de gestelde kwaliteitseisen., In the Dutch National Air Monitoring Network (LML) particulate matter (PM10) is measured at various locations across the Netherlands. In order to ensure the quality of these PM10-measurements two major activities have been carried out. First, in the course of 2006 procedures, device configurations and settings in the Monitoring Network have been checked thoroughly. The observations have led to a revalidation of measurement results. The effect of this revalidation on earlier reported measurement values is minor. However, the measurement uncertainty is reduced due to the revalidation. Secondly, an equivalence study has been carried out to determine the equivalence between automatic PM10-measurements and the EU reference method. Based on this study the automatic PM10-measurements in the Dutch National Air Monitoring Network have been calibrated. Hence, making use of the interim EU calibration factor is no longer needed. The demonstration of equivalence between the automatic and reference method is performed conform the recommendations of the Clean Air For Europe (CAFE) steering group. New calibrations have been determined for both regional and urban situated sites. The consequence of this new calibration on the measurements on regional location after 2003, used for the making of the 2006 Generic Concentrations for the Netherlands (GCN-cards), is less than 1 mug/m3. With both the revalidation of historic measurements and the results of the equivalence study, uncertainties in PM10 measurements have declined and comply with required quality requirements.

RIVM rapport:De gemeente Breda heeft geconstateerd dat de meetwaarden van fijn stof (PM10) bij de Tilburgseweg te Breda hoog zijn in vergelijking met de andere meetpunten van het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit (LML) van het RIVM. Dit is zichtbaar in de lijst met geconstateerde overschrijdingsdagen zoals die continu wordt bijgehouden op de website van het LML. Op verzoek van de gemeente Breda heeft de provincie Noord-Brabant de fijnstofconcentraties in de periode van augustus tot en met oktober 2006 gemeten. In de periode augustus tot en met oktober 2006 heeft het RIVM eveneens fijnstofreferentiemetingen verricht. Uit de referentiemetingen volgt dat de metingen van het RIVM en de provincie Noord-Brabant met elkaar in overeenstemming zijn. De meetresultaten van de automatische metingen zijn in overeenstemming met de in Europa geldende kwaliteitscriteria. Uit het equivalentieonderzoek dat in 2006 door het LML heeft plaatsgevonden, volgt dat het aantal gerapporteerde overschrijdingsdagen van het meetstation aan de Tilburgseweg te Breda is aangepast., The Breda local authority has ascertained a higher concentration of particulate matter on the kerbside of the Tilburgseweg (a road running through Breda) than concentrations measured at other locations across the country. These measurements were performed by the Dutch National Air Monitoring Network of the National Institute for Public Health and the Environment (RIVM), which observed the highest concentrations at a kerbside location in the city itself. On the request of the Breda local authorities, the provincial authorities measured the particulate matter concentrations (PM10) from September till October 2006. In the same period, RIVM's Laboratory for Environmental Monitoring performed measurements on particulate matter (PM10) using reference techniques from the European guideline. According to the reference measurements, the measurements done by RIVM (with uncertainties taken into consideration) and the province of Noord-Brabant turned out to be in agreement. The routine measurements performed were shown to satisfy the European quality criteria for PM10 measurement. Finally, judging from the 2006 validation and equivalence study, it was obvious that the reported number of days in which concentrations were exceeded at the kerbside location of the Tilburgseweg in Breda had been adjusted.

RIVM rapport:Uit onderzoek van het RIVM blijkt dat met het programma CAR II berekende concentraties systematisch te hoog zijn. Toepassing van een nieuwe ijking van het model verbetert de overeenkomst tussen de berekende en gemeten concentratieniveaus sterk. Lokale overheden gebruiken het model CAR II (Calculation of Air pollution from Road traffic) voor de berekening van de luchtkwaliteit in verkeersbelaste situaties. Sinds begin 2007 wordt hierbij gerekend met nieuwe emissiefactoren voor wegverkeer welke voor verschillende stoffen aanmerkelijk hoger zijn dan eerder het geval was. Gebruik van deze nieuwe emissies leidde tot grote verschillen tussen berekende en gemeten concentraties. Het RIVM heeft in opdracht van het ministerie van VROM een nieuwe ijking van het programma CAR II uitgevoerd. Op basis van door gemeenten aangeleverde verkeersgegevens zijn voor de jaren 2003 tot en met 2006 berekeningen met CAR II uitgevoerd in de straten waar meetstations van het Landelijk Meetnet Luchtkwaliteit van het RIVM staan. De resultaten van de berekeningen voor stikstof(di)oxide, koolmonoxide en fijn stof zijn vervolgens vergeleken met metingen in de straten over dezelfde periode. Uit de vergelijking blijkt dat de berekende concentratiebijdragen met 0.62 moeten worden vermenigvuldigd voor een goede overeenkomst met de gemeten waarden. Omdat de in CAR II gebruikte emissiefactoren in 2007 ook zijn aangepast veranderen de netto berekende concentratieniveaus in de straten slechts beperkt ten opzichte van de afgelopen jaren. Na toepassing van de nieuwe ijking zijn de berekende stikstofdioxide- en fijnstofconcentraties gemiddeld 0.4 en 0.7 mug/m3 (microgram per kubieke meter) hoger dan de gemeten concentraties. Na toepassing van de nieuwe ijking zijn de berekende stikstofdioxide- en fijnstofconcentraties gemiddeld 0.4 en 0.7 mug/m3 (microgram per kubieke meter) hoger dan de gemeten concentraties., Research by the National Institute for Public Health and the Environment (RIVM) has shown that concentration levels calculated using the CAR II model are systematically too high. Application of a new calibration strongly improves the match between calculated and measured concentration levels. Local authorities employ the CAR II (Calculation of Air pollution from Road traffic) model in order to determine concentration levels in streets. Since 2007 a new set of emission factors for road traffic has become available. For several substances the emissions are significantly higher than they were before. Using these emission factors in CAR II leads to substantial discrepancies between calculated and measured concentration levels. By request of the Ministry of Housing, Spatial Planning and the Environment (VROM) the RIVM has determined a new calibration for CAR II. Based on traffic infoation provided by municipalitie, calculations were performed using CAR II for the years 2003 - 2006 for those streets where a measuring station of the national air quality measuring network of the RIVM is located. The results of the calculations for nitrogen (di)oxide, carbon monoxide and particulate matter were compared with measurements during the same period. From this comparison it became clear that calculated concentration contributions must be multiplied by 0.62 in order to obtain a good agreement with the measured concentrations. As the emission factors that are used in CAR II have also changed in 2007, the calculated total concentration levels are not very different from those obtained during the last few years.

Onderzoek van de Commissie Waterbeheer 21e Eeuw (WB21) heeft o.a. geresulteerd in een wateropgave. In dit onderzoek is een methode ontwikkeld waarmee inzicht kan worden verkregen in de hydrologische variabelen van gebieden in Nederland. De methode kan een basis vormen voor het in beeld krijgen van de effecten van waterhuishoudkundige maatregelen en daarmee aangeven in hoeverre kan worden voldaan aan de wateropgave. In eerste instantie is een landsdekkende ruimtelijke schematisatie uitgevoerd en is de Gt-kaart 1 : 50 000 geactualiseerd. Vervolgens zijn SWAP-modellen voor een groot aantal mogelijke situaties geparametriseerd en gekalibreerd. Middels metamodellen, welke van de modelresultaten zijn afgeleid, kunnen verschillende hydrologische variabelen in kaart worden gebracht. Het kan hierbij bijvoorbeeld gaan om kwel, afvoer, berging in zowel grondwater als oppervlaktewater of fluxen. Validatie van enkele variabelen geeft aan dat de gegenereerde kaarten plausibel zijn

Bij het opstellen van een ruimtelijk grondwatermodel wordt elke geohydroloog vroeg of laat voor de opgave gesteld het model te ijken met waarnemingen. Bij gebruik van klassieke ijkmethodes wordt het aantal te schatten parameters meestal beperkt door een zonering aan te brengen. Daarbij wordt de ruimtelijke variatie binnen een zone veronachtzaamd. De representatiemethode maakt het echter mogelijk een ruimtelijk variabel beeld van de parameters te berekenen, waarbij het aantal vrijheidsgraden niet door zonering wordt teruggebracht. Binnen TNO wordt van deze methode gebruik gemaakt

Met het beschikbaar komen van draagbare digitale akoestische en elektromagnetische stroomsnelheidsmeters is een nieuwe snelle manier van veldkalibratie van stuwen, gemalen en inlaten mogelijk geworden. Door veldkalibratie uit te voeren kunnen de peilregulerende kunstwerken op een kostenbesparende manier geschikt worden gemaakt als debietmeetpunt. Bij Velt en Vecht zijn sinds 2004 op deze manier 40 objecten gekalibreerd. Hierbij kwam aan het licht dat debietbepaling door toepassing van de standaard afvoerformule voor stuwen, met name bij hoge afvoer, kan leiden tot foutieve uitkomsten

Het onderzoek van de Commissie Waterbeheer 21e eeuw heeft onder andere geresulteerd in een wateropgave. Deze kan gezien worden als het (hydrologische) verlanglijstje van de waterschappen. Vaak zijn waterhuishoudkundige ingrepen nodig om aan de wateropgaven te kunnen voldoen. Om te kunnen bepalen in hoeverre ingrepen bijdragen aan de gestelde wateropgave, is kwantificering van de effecten van waterhuishoudkundige ingrepen noodzakelijk. Bij Alterra is onlangs een project afgerond waarin een methode is ontwikkeld waarmee de hydrologie van Nederland landsdekkend kwantitatief in beeld is gebracht. De methode is zodanig opgezet dat hiermee in de toekomst de effectiviteit van maatregelen kan worden berekend

Het fytobenthos (de algen op de bodem en aan water- en oeverplanten) vormt een element voor de KRW-maatlatten van stromende wateren. Door de directe afhankelijkheid van de nutriënten in het water geeft het belangrijke informatie over de ecologische toestand. In de oorspronkelijke maatlatten zijn de kwaliteitsscores gebaseerd op de onderlinge verhoudingen van positieve en negatieve indicatorsoorten. Deze maatlatten bleken niet bevredigend te functioneren, onder andere doordat ze volgens de EU-maatstaven een optimistisch beeld gaven van de waterkwaliteit. Dit artikel geeft een kijkje in de keuken van de intercalibratie, waaruit tenslotte een recept is verkregen voor het construeren van een Nederlandse maatlat die wel bevredigend functioneert en een zeer duidelijke relatie heeft met de fosfaatconcentraties

De Kaderrichtlijn Water schrijft voor dat normen voor de biologische toestand voor oppervlaktewateren vergelijkbaar zijn in de Europese lidstaten. De 'goede toestand' voor bijvoorbeeld waterplanten in Frankrijk moet vergelijkbaar zijn met de 'goede toestand' in een vergelijkbaar water in Nederland of Duitsland. De vergelijking is uitgevoerd voor onder andere algen (fytoplankton), waterplanten (macrofyten en fytobenthos) en macrofauna in rivieren, meren, kust- of overgangswateren. De resultaten van deze Europese intercalibratie zijn nu voor het stroomgebiedbeheersplan 2009 bekend. In een aantal gevallen moet de Nederlandse doelstelling voor natuurlijke wateren iets strenger worden, soms mag het iets minder streng en vaak is de goede ecologische toestand vergelijkbaar met andere landen en is dus geen aanpassing nodig. Al met al kan Nederland tevreden zijn met de uitkomsten

De KRW-maatlatten voor macrofauna in natuurlijke watertypen zijn internationaal vergeleken in het verplichte intercalibratieproces. Hierbij lag de nadruk op de klassengrenzen zeer goed-goed en goed-matig. Bij deze vergelijking is gebruik gemaakt van een gemeenschappelijke maatlat, de Intercalibration Common Metric-index (ICMi). Ondanks de matige prestatie op de index bleek dat de klassengrenzen van de Nederlandse maatlat binnen de berekende en afgesproken bandbreedte van de andere landen vallen. De klassengrenzen van de Nederlandse maatlatten hoeven dus niet aangepast te worden en zijn hiermee internationaal gevalideerd

Toen er halverwege de jaren negentig programma’s beschikbaar kwamen voor automatische kalibratie van hydrologische modellen, waren de verwachtingen hoog gespannen. Dan wordt een mens nieuwsgierig. Helaas was TNO niet scheutig met informatie. “Lees het proefschrift van Johan Valstar maar, daar staat alles in”, was doorgaans het antwoord als we meer wilden weten. Ergens rond het jaar 2000 zou TNO het befaamde Veluwe-model verbeteren. Dit artikel geeft weer hoe de auteur tegen de representermethode aankijkt. Vervolgens komt Valstar (TNO) met een reactie

Om het aandeel Poa annua in overwegend roodzwenk grasmatten terug te dringen, wordt soms glyfosaat in een lage dosering gespoten. De theorie erachter is dat het stugge roodzwenk (het meest tolerant tegen glyfosaat van alle gangbare grassen op golfbanen) niet wordt aangetast en het 'sappige' Poa annua wel. Om de juiste dosering te vinden, moet het uiteraard wel eerst uitgebreid getest worden op een nursery; de spuit dient zorgvuldig gekalibreerd te zijn

Het Dove-project (Diffuse belasting van het Oppervlaktewater in de Veehouderij) heeft tot doel om de bijdrage van de melkveehouderij aan de diffuse nutriëntenbelasting (stikstof en fosfor) van het oppervlaktewater te kwantificeren in een veenweidegebied, een zandgebied en een kleigebied. Daarbij is ondermeer gebruik gemaakt van modellen die het transport van water en stikstof- en fosforverbindingen kunnen beschrijven. Deze procesmodellen maken het mogelijk om uitspraken te doen over de nutriëntenbelasting op tijdstippen waarop en voor omstandigheden waarvoor geen meetgegevens beschikbaar zijn (bijvoorbeeld in scenario- analyses). In dit informatieblad is beschreven hoe de procesmodellen zijn gekalibreerd en gevalideerd voor een proefperceel in het veenweidegebied. Hierbij zijn nieuwe methoden gehanteerd die tot voor kort niet gebruikelijk waren. Een toepassing van de gekalibreerde en gevalideerde modellen voor het analyseren van het hydrologische systeem en voor het doorrekenen van scenario's wordt beschreven in respectievelijk B0-05-infoblad 03 en B0-05-infoblad 04.

Bespreking van het proefschrift van P. Vermeulen (TU Delft, 2006)