Search

Lang werden psychotherapeutische interventies bij mensen met een psychotische kwetsbaarheid gezien als ineffectief en mogelijk gevaarlijk. Een pilotstudie suggereert dat Schemagerichte cognitieve groepstherapie (SCBT-g) mogelijk een geschikte interventie is voor de behandeling van comorbide persoonlijkheidsproblematiek bij deze patiëntengroep.

In preparation for a multicenter randomized controlled trial, a pilot study was conducted investigating the feasibility and acceptance of a shortened version (12 vs.40 sessions) of an individual metacognitive psychotherapy (Metacognitive Reflection and Insight Therapy [MERIT]). Twelve participants with a diagnosis of schizophrenia were offered 12 sessions of MERIT. Effect sizes were calculated for changes from baseline to treatment end for metacognitive capacity measured by the Metacognition Assessment Scale—Abbreviated. Nine of twelve patients finished treatment. However, nonsignificant moderate to large effect sizes were obtained on the primary outcome measure. This study is among the first to suggest that patients with schizophrenia will accept metacognitive therapy and evidence improvements in metacognitive capacity. Despite limitations typical to a pilot study, including a small sample size and lack of a control group, sufficient evidence of efficacy was obtained to warrant further investigation.

Er is de laatste tijd veel discussie geweest over de verandering in het diagnostisch denken. Al jaren wordt gesproken over een verschuiving van categorische diagnostiek naar het dimensionaal denken. Deze verschuiving zal naar verwachting met de komst van de DSM-V definitief zijn weg naar de klinische praktijk vinden. We zullen dus in plaats van onze patiënten in te delen in bepaalde categorieën hun symptomen gaan beschrijven op basis van dimensies, die in het verlengde liggen van normale psychologische processen. Voor veel clinici is echter nog onduidelijk wat dit voor hun dagelijkse werkzaamheden precies in zal houden.

Samenvatting: De Forumbijdrage van collega Cools stemt wat somber, maar is ons op enkele punten uit het hart gegrepen. We zien verschillen en overeenkomsten tussen de geschetste Vlaamse en Nederlandse situatie, maar overwegend lijkt ons een ander probleem te spelen dan het gebrek aan adequaat diagnostisch materiaal. We reageren op een aantal uitspraken in zijn artikel.