Search

In this study, we present the ultrasound imaging features of lymph nodes arising in the regional lymph node chain after the first or second dose of the Pfizer-BioNTech COVID-19 vaccine. Ipsilateral lymphadenopathy adjacent to the vaccine injection site is an extremely rare but expected adverse reaction following COVID-19 vaccination. Although axillary lymphadenopathy is more common, cases of supraclavicular lymphadenopathy have also been reported after widespread vaccination against COVID-19. Ultrasonography examinations were performed on seven patients with no previous pathological conditions, who presented to our radiology department after receiving the Pfizer-BioNTech COVID-19 vaccine. Bilateral axillary, supraclavicular and subclavicular lymph node stations were explored. These patients typically present with enlarged hypoechoic lymph nodes with the loss of fatty hilum, asymmetric or diffuse cortical thickening, and increased hilar and cortical vascularization on the color doppler ultrasonography of the ipsilateral axillary and supraclavicular regions. Radiologists and clinicians should be aware of the ultrasonographic features of these lymph nodes and should inform the patient that these lymph nodes are often a self-limiting process. Thus, unnecessary axillary lymph node biopsies should be avoided, and patients should be treated conservatively., Bu çalışmada, Pfizer-BioNTech COVID-19 aşısının birinci veya ikinci dozundan sonra bölgesel lenf düğümü zincirinde ortaya çıkan lenf bezlerinin ultrason görüntüleme özelliklerini sunuyoruz. Aşı enjeksiyon bölgesine komşu ipsilateral lenfadenopati, COVID-19 aşısını takiben son derece nadir ancak beklenen bir advers reaksiyondur. Aksiller lenfadenopati daha yaygın olmasına rağmen, mevcut COVID-19'a karşı yaygın aşılama sonrasında supraklaviküler lenfadenopati vakaları da bildirilmiştir. Pfizer-BioNTech COVID-19 aşısı yapıldıktan sonra radyoloji bölümümüze başvuran, daha önce herhangi bir patolojik durumu olmayan yedi hastaya ultrasonografi incelemesi yapıldı. Bilateral aksiller, supraklaviküler ve subklaviküler lenf nodu istasyonları araştırıldı. Bu hastalar tipik olarak, ipsilateral aksiller ve supraklaviküler bölgelerde büyümüş hipoekoik lenf nodları ile birlikte yağ hilusu kaybı, asimetrik veya yaygın kortikal kalınlaşma ve renkli doppler ultrasonografisinde artmış hiler ve kortikal vaskülarizasyon ile başvururlar. Radyologlar ve klinisyenler bu lenf nodlarının ultrasonografik özelliklerinin farkında olmalı ve bu lenf nodlarının sıklıkla kendi kendini sınırlayan bir süreç olduğu konusunda hastayı iyi bilgilendirilmelidir. Bu nedenle gereksiz aksiller lenf nodu biyopsilerinden kaçınılmalı ve hastalar konservatif olarak tedavi edilmelidir.

Fibrolipomatous hamartoma of the nerve is a rare, benign, and congenital peripheral nerve tumor. A case with symptoms of carpal tunnel syndrome due to median nerve fibrolipoma were presented. The patient was a 31 years old male and his right side was affected. There was numbness in the 1st, 2nd and 3rd fingers and radial side of the 4th finger, pain awakening from sleep at night, and thenar atrophy. His complaints have been present for four years and have progressed in the last six months. Electromyography, right hand ultrasonography and magnetic resonance imaging (MRI) were performed on the patient. In the hand MRI, a lesion involving the median nerve and giving a cable appearance was observed at the wrist level. During the operation, the median nerve was relaxed throughout the mass and some of the fatty tissue around the nerve was excised. Biopsy findings were compatible with fibrolipomatous hamartoma., Sinirin fibrolipomatöz hamartomu, nadir görülen, iyi huylu, konjenital periferik sinir tümörüdür. Median sinir fibrolipomuna bağlı karpal tünel sendromu belirtileri olan olgu sunuldu. Otuz bir yaşında erkek hasta son dört yıldır sağ elinde ortaya çıkan, son altı ayda ilerleyen, 1,2,3,4. parmağın radial taraf yarısında uyuşma, gece uykudan uyandıran ağrı ve uyuşukluk hissi ile başvurdu. Hastaya elektromiyografi, ultrasonografi ve sağ el manyetik rezonans görüntüleme (MRG) yapıldı. El MRG’sinde, median siniri tutan ve kablo görünümü veren lezyon izlendi. Operasyona alınan hastaya kitle boyunca median sinire gevşetme ve sinirin çevre-sindeki yağlı dokunun bir kısmına eksizyon yapıldı. Biyopsi bulguları fibrolipomatöz hamartomu ile uyumluydu.

ÖzAmaç: Maksiller sinüsün anterior duvarı ve nazolakrimal kanal arasındaki mesafe bireyler arasında büyük farklılıklar göstermektedir. Prelakrimal pencere yaklaşımı maksiller sinüs anterior duvarının ve tabanının lezyonlarına erişimde ümit verici bir tekniktir. Simmen ve arkadaşları Avrupalılar üzerinde yaptıkları çalışmada hastalarının sadece 2/3' ünde bu yaklaşımın uygulanabilir olduğunu bildirmiştir. Çin’ liler üzerinde yapılan başka bir çalışmada hastaların %93’ ünde bu yaklaşım uygulanabilir bulunmuştur. Çalışmamızın amacı Türkiye’ de yaşayan popülasyonda anterior maksiller duvar ile lakrimal kanal arasındaki mesafeyi ölçmektir.Yöntemler: Çeşitli rinolojik hastalıklar nedeniyle paranazal sinüs BT çekilen 100 erişkin hastanın görüntüleri retrospektif olarak incelendi. Anterior maksiller duvar ile lakrimal kanalın anterior sınırı arasındaki mesafe 200 tarafta ölçüldü. Daha önce Simmen ve ark.ları tarafından yayınlanan ölçüm metodolojisi kullanıldı. Bunun, bize diğer etnik gruplarda yapılan çalışmalarla karşılaştırma imkanı vereceği düşünüldü.Bulgular: Olgularımızın %10' unda 7 mm' den daha büyük, %60’ ında > 3-7 mm'lik bir prelakrimal mesafe görüldü. Olguların %30' unda 7 mm) kemik lakrimal kanal çıkarılmadan yapılabilirken, %60’ ında geçici gözyaşı kesesi dislokasyonu gerekli ve %30’ unda lakrimal kese çıkığı ile birlikte her zaman önemli miktarda kemik çıkarılması gerekmektedir.Anahtar Kelimeler: Endoskopik sinüs cerrahisi, Prelakrimal yaklaşım, Prelakrimal reses, Maksiller sinüs, BT, Objective: The distance between the anterior wall of the maxillary sinus and the nasolacrimal canal greatly varies between individuals. The prelacrimal window approach is a promising technique for accessing the lesions of the maxillary sinus anterior wall and floor. In a study conducted with Europeans, Simmen et al. reported that this approach was applicable to only 2/3 of the sample. In another study conducted in China, this approach was feasible for 93% of the cases. The current study aimed to measure the distance between the anterior maxillary wall and the lacrimal duct in a population living in Turkey.Methods:The images of 100 adult patients that underwent paranasal sinus CT for various rhinological diseases were retrospectively reviewed. The distance between the anterior maxillary wall and the anterior border of the lacrimal duct was measured in 200 sides. The measurement methodology previously described by Simmen et al. was used considering that it would allow for a comparison with previous studies undertaken with other ethnic groups. Results:The prelacrimal distance was greater than 7 mm in 10% of the cases and >3-7 mm in 60%. A prelacrimal recess of 7 mm) without removing the bone lacrimal duct, while 60% required temporary tear sac dislocation and 30% required the removal of a significant amount of bone including lacrimal sac dislocation.Keywords: Endoscopic sinus surgery, Prelacrimal approach, Prelacrimal recess, Maxillary sinus, CT

Tailgut kistleri embriyolojik olarak tailguttan köken alan retrorektal aralık yerleşimli konjenital lezyonlardır. Sıklıkla dördüncü dekatta ve kadınlarda görülür. Olguların çoğunluğu asemptomatik olup rutin incelemeler sırasında insidental olarak saptanır. Alt abdominal ağrı, perirektal ağrı, kabızlık veya dismenore gibi semptomlara nadiren neden olabilir. Perirektal abse, anorektal fistül ve kist duvarından gelişen malign transformasyon başlıca komplikasyonlarıdır. Bu olgu serisinde 3 vaka sunulmaktadır. Bu olgu serisi sunumunda uzun süredir devam eden, ara ara olan kramp tarzı karın ağrısı ve kabızlık şikayeti olan 35 yaşında; son altı aydır devam eden, pelvik ve perineal bölgeye yayılan karın ağrısı tarifleyen 52 yaşında; son bir yıldır devam eden, pelvik bölgesinde ortaya çıkan ve kasıklara yayılan karın ağrısı tarifleyen 25 yaşında olmak üzere üç kadın olgu sunulmuştur. Olguların operasyon sonrası histopatolojik inceleme sonuçları tailgut kisti ile uyumlu olarak geldi ve manyetik rezonans görüntüleme bulguları doğrulanmıştır., Tailgut cysts are congenital lesions, located in the retrorectal space that originate from the tailgut embryologically. It is common in women and generally occurs in the fourth decade. The majority of cases are asymptomatic and incidentally detected during routine examinations. Tailgut cysts can rarely cause symptoms such as lower abdominal pain, perirectal pain, constipation, or dysmenorrhea. Major complications include anorectal fistula, perirectal abscess, and malignant transformation developed from the cyst wall. In this case series three cases are presented. These are respevtively; a 35-year-old woman with a long-standing complaint of occasional cramp-like abdominal pain and constipation, a 52-year-old woman with a continuing abdominal pain that radiates to the pelvic and perineal region for the last six months, and a 25-year-old woman with a continuing abdominal pain that occurs in the pelvic area and radiates to the groin for a year. Postoperative histopathological examination results of the cases came in line with the tailgut cyst and magnetic resonance imaging findings were confirmed.

Amaç: Sezaryen doğum ve spontan vajinal yolla doğumun yenidoğan iyilik hali üzerinde oluşturacağı etkiyi Transkranial Doppler (TCD) ve laboratuvar parametreleri ile karşılaştırarak araştırmaktır.Materyal ve Metod:Çalışma Nisan 2016 ve Kasım 2016 tarihleri arasında Ankara Keçiören Eğitim ve Araştırma Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniğine doğum için başvuran normal ve sezaryen yapılan hastalar ile yapıldı. Çalışmaya takiplerinde herhangi bir sistemik hastalığı ve doğum komplikasyonu olmayan 50 spontan vajinal doğum yapan hasta ve elektif amaçlı spinal anestezi uygulanarak sezaryenle doğum yapan 50 hasta dahil edildi. Hastalara doğum sonrası ilk 6-24 saat içinde yenidoğanın radyoloji uzmanınca TCD yapıldı. Ayrıca doppler ile birlikte aynı zaman aralığında yenidoğanlara hemogram parametreleri bakıldı. TCD indeksleri ve laboratuvar parametreleri her iki grup için ayrı ayrı değerlendirildi. Elde edilen sonuçlar istatiksel inceleme için SPSS programı kullanıldı.Bulgular: Araştırmaya kapsamında 50 normal spontan vajinal yolla doğum yapan ve 50 elektif sezaryen ile doğum yapan olmak üzere toplam 100 yenidoğan dahil edildi. Her iki gruba TCD ultrasonografi yapılarak anterior serebral arter (ACA) ve orta serebral arter (MCA) doppler parametreleri açısından karşılaştırdıklarında TCD ölçümünde alınan sezaryen ile doğumlarda ACA Pİ, Rİ, SD ortalama oranı sırasıyla 1.34±0.26, 0.71±0.12, 3.87±1.04; SağMCA Pİ, Rİ, SD sırasıyla 1.46±0.36, 0.75±0.07, 4.34±1.44; Sol MCA Pİ, Rİ ve SD ortalama oranları sırasıyla 1.42±0.32, 0.74± 0.08, 4.14±1.41 idi. Vajinal doğumlarda ise ACA Pİ, Rİ, ve S/D ortalama oranı sırasıyla 1.36±0.28, 0.72±0.08, 3.87±1.08; Sağ MCA Pİ, Rİ, SD ortalama oranları sırasıyla 1.44±0.35, 0.74± 0.08, 4.18±1.20; Sol MCA ortalama Pİ, Rİ, SD oranı sırasıyla 1.46±0.35, 0.74± 0.08, 4.26 ±1.34 idi ve Her iki grup doğumdan sonraki 6-24 saat içinde kranial MCA ve ACA dopler bulguları normal sınırlarda olup her iki grup doppler parametreleri açısından karşılaştırıldığında aralarında anlamlı fark saptanmadı (P˃0.05). Yine her iki grubun 1. ve 5. dakika apgarları, cinsiyet, kilo ve yoğun bakım ihtiyaçları açısından karşılaştırıldığında her iki grup arasında anlamlı fark bulunmadı. Her iki grup hemogram paramatreleri olarak Hb, PLT, MPV, WBC, Nötrofil, lenfosit ve nötrofil-lenfosit oranı (NLO) açısından da karşılaştırıldıklarında Hb, PLT, MPV, WBC, NLO sırasıyla ortalama değerleri 15.74 ±2.30, 238.4± 51.8, 6.76± 0.72,15.47 ±4.75, 2.06± 1.70 iken, vajinal doğumlarda sırasıyla 16.15± 1.72, 253.2 ±74.7, 7.26 ±0.79, 14.59±4.09, 1.67±0.58 olup her iki grup arasında ortalama değerler arasında anlamlı fark saptanmadı (P˃0.05).Aim: This study aims to investigate the effect of cesarean delivery (C/S) and vaginal delivery on newborn goodness condition parameters by comparing with Transcranial Doppler (TCD) and Neutrophil-Lymphocyte ratio parameters. Material and Method: This study was performed with patients attending Ankara Keçiören Training and Research Hospital Obstetrics and Gynecology clinic between April 2006 and November 2016. A total of 100 patients were enrolled in this study. The inclusion criteria were having no systemic disease and birth complications during vaginal delivery (50 patients) and C/S delivery under elective spinal anesthesia (50 patients). After delivery, transcranial MCA doppler investigation was made within 6-24 hours by an expert newborn radiologist. At the same time intervals, hemogram parameters of newborn infants were measured. TCD indexes and laboratory parameters of the two groups were evaluated separately. Statistical analyses were performed by using SPSS version 22.0 program.Results: This study included 100 patients, of these, 50 patients had a vaginal delivery, 50 patients had C/S. Transfrontal cranial doppler was applied to both groups and parameters of the middle cerebral artery and anterior cerebral artery were compared. There was no significant difference between groups. TCD measurement parameters MCA Pİ, Rİ, SD were 1.46±0.36, 0.75±0.07, 4.34±1.44 respectively, the right value of MCA Pİ, Rİ, SD were 1.46±0.36, 0.75±0.07, 4.34±1.44 respectively; the left value of MCA Pİ, Rİ, SD were 1.42±0.32, 0.74± 0.08, 4.14±1.41 respectively of C/S patients. For vaginal delivery, ACA Pİ, Rİ, SD measurementswere 1.36±0.28, 0.72±0.08, 3.87±1.08 respectively; the right value of MCA Pİ, Rİ, SD were 1.44±0.35, 0.74± 0.08, 4.18±1.20 respectively; the left value of MCA Pİ, Rİ, SD were 1.46±0.35, 0.74± 0.08, 4.26 ±1.34 respectively. In both groups, doppler parameters of MCA and ACA were within the normal range. There was no significant difference in doppler parameters of two groups (p

A 15 year old patient presented with a two year oldmass on her right malar area that started growing in the last few months. Onphysical exam, subcutaneous, solid, non-tender, mobile mass was palpated. Onultrasonography; in the subcutaneous fat tissue of the right malar area ahypoechoic solid mass with lobulated contours and microcalcifications, wasseen. On magnetic resonance imaging; identifiedthe characteristics of the mass enhancement. The group performed with magnetic resonanceimaging enhancement features were identified.Excisional biopsy was performed and diagnosed as solitaryfibrous tumor., Sağ yanağında iki yıldır ağrısız kitlesi olan 15 yaşında kadın hasta, kitle boyutlarında son aylarda artış şikâyeti ile başvurdu. Fizik muayenede sağ yanakta, cilt altında sert, hareketli hassas olmayan kitle palpe edildi. Olgunun yüzünde hissizlik veya fasyal paralizi yoktu. Ultrasonografi incelemesinde; sağ yanakta cilt altı yağ dokuda, içerisinde mikrokalsifikasyonların izlendiği, lobüle konturlu, hipoekoik solid kitle lezyonu saptandı. Yapılan Manyetik rezönans görüntüleme ile kitlenin kontrastlanma özellikleri tanımlandı. Olguya eksizyonel biyopsi yapılarak soliter fibröz tümör tanısı patolojik olarak doğrulandı.

Duplication cysts of the esophagus are congenital foregut duplication cysts. In addition they are the second most common duplication cysts of the gastrointestinal tract following ileal duplication cysts. They are rarely related to lumen. Since they have been assorted as congenital abnormality these cysts mostly give symptoms in children. Other few cases of symptomatic adult duplication cysts were reported by some literature. This presentation suggests that duplication cyst of the esophagus can be diagnosed by magnetic resonance in an elderly patient complaining of chest pain and that magnetic resonance enterography can be performed to demonstrate the relation between duplication cyst and lumen., Özefagus duplikasyon kistleri, konjenital ön barsak duplikasyon kistleridir. İleumdan sonra ikinci sıklıktaki gastrointestinal sistem duplikasyon kistleridir. Duplikasyon kistleri nadiren lümenle ilişki gösterebilir. Konjenital olduklarından sıklıkla çocukluk çağında semptom verir. Literatürde az sayıda erişkin olguda semptomatik özefagus duplikasyon kisti bildirilmiştir. Bu sunumda ileri yaşta nadiren semptom veren özefagiyal duplikasyon kisti tanısında magnetik rezonans görüntülemenin, kistin lümen ile ilişkisinin araştırılmasında ise magnetik rezonans enterografinin kullanılabileceği anlatılmak istenmiştir.