Search

Aim: Free tissue transfer is still gold standard in wide tissue defect treatments. Free tissue transfers whose success depends on vascular anastomosis will be affected by every situation which affects vessels. Diabetes mellitus is a worldwide well known vasculopatic disorder . Although, it has serious deteriorative effects on all vascular anatomy and physiology, the effects of diabetes mellitus on the success of free tissue transfer surgery hasn’t been well studied yet. In this study, we aimed to investigate the effects of diabetes mellitus on the success and complications of free tissue transfer surgery.Material and Methods: 107 adult patients who undertook free tissue transfer surgery in Plastic, Reconstructive and Aesthetic Surgery Department of Atatürk University Medical Faculty between January 2010 and January 2019 were included in this study. Patients were divided into two groups as Group 1 (18 patients with Diabetes Mellitus) and Group 2 (89 patients without diabetes mellitus). The groups were compared for surgical complications and success.Results: Arterial thrombosis was found as 22.2% in group 1 and 5.6% in Group 2 (p=0.021). Diabetic patients needed more revisional surgery than non-diabetic cases (p=0.030). Surgeries failed in 33.3% of cases in Group 1 and 13.5% of patients in Group 2 (p=0.040). The frequency of intra-postoperative anastomosis problems and heamatomas were higher in diabetics than non-diabetics, but the difference was not statistically significant.Conclusion: In free tissue transfer surgery, we found more complications and low-success rate in diabetic cases than non-diabetics. Diabetic cases need more attention and close follow-up period after free tissue transfer surgery., Amaç: Geniş doku defektlerinde serbest doku nakli hâlâ altın standarttır. Başarısı damar anastomozuna bağlı olan serbest doku nakli,damarı etkileyen her durumdan etkilenecektir. Bunların başında da Tip 2 Diabetes Mellitus gelmektedir. Bununla birlikte serbest doku nakli işlemlerinde diyabetin başarıya etkisi hâlâ yeteri kadar incelenmemiştir. Bu nedenle, bu çalışmada serbest doku nakli yapılan, diyabetik ve non-diyabetik hasta gruplarını, komplikasyon ve başarı oranları açısından karşılaştırmayı amaçladık.Gereç ve Yöntemler: Atatürk Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Plastik, Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi Kliniği’nde Ocak 2010 - Ocak 2019 arasında, serbest doku nakli yapılan, 40 yaş üstü 107 hasta çalışmaya dahil edildi. Tip 2 Diabetes Mellitus tanısı olan 18 (Grup 1) ve diyabeti olmayan 89 (Grup 2) olgu, komplikasyon oranları ve ameliyat başarısı açısından karşılaştırıldı.Bulgular: Grup 1’de %22,2, Grup 2’de %5,6 oranında arteriyel trombüs gelişti (p=0,021). Grup 1’deki hastalara istatistiksel olarak anlamlı derecede daha fazla revizyon ameliyatı gerekti (p=0,030). Grup 1’de %33,3, Grup 2’de ise %13,5 oranında nakledilen doku başarısızlıkla sonuçlandı (p=0,040). İstatistiksel olarak anlamlı bulunmasa da Grup 1’deki hasta grubunda daha sık intra-postoperatif anastomoz problemi ve hematom komplikasyonu görüldü.Sonuç: Serbest doku nakli yapılacak diyabetik hastalarda, daha fazla komplikasyon görülür ve başarı oranı daha düşüktür. Bu nedenle ameliyat öncesi ayrıntılı değerlendirme ve ameliyat sonrası sıkı takip gerektirmektedir.

ÖZETPerivasküler kateterizasyonla aralıklı vazodilatatör ajan uygulamasının ratlarda flep yaşayabilirliği üzerine etkisiAmaç: Plastik cerrahinin temel öğelerinden olan flep cerrahisi 20. Yüzyılda büyük ilerleme kaydetmiştir. Mikrocerrahi de bu süreçte flep cerrahisinde çok önemli bir konum kazanmıştır. Mikrocerrahideki tüm gelişmelere rağmen parsiyel ya da tam flep kaybı bu uzun ve meşakatli operasyonların günümüzde de en önemli sorunu olmaya devam etmektedir. Bu çalışmada flep sağ kalımı üzerine olumlu etkileri gösterilmiş, klinik kullanımda belli bir standartı olmayan lidokain, papaverin ve nifedipin moleküllerinin uzun süreli vasküler pedikül etrafına verilmesi ile flep kaybının azaltılmasını amaçladık.Yöntem: Çalışmamızda 45 adet Sprague-Dawley cinsi dişi sıçan kullanıldı. Sıçanlar grup1: kontrol, grup 2: lidokain, grup 3: papaverin, grup 4: nifedipin ve grup 5: lidokain+papaverin+nifedipin olmak üzere 5 eşit gruba ayrıldı. Tüm sıçanlardan yüzeyel epigastrik arter üzerinden 7x4 cm ebatında kasık flebi yalnızca vasküler pedikül ile bağlı kalacak şekilde kaldırıldı. Vasküler pediküle etki edecek şekilde 1 adet kateter yerleştirildi. 5 gün boyunca günde 2 defa lidokain 3mg/kg, papaverin 3mg/kg nifedipin 1mg/kg dozlarında olacak şekilde ilaç uygulaması bu kateterler yardımıyla yapıldı. 7. Gün SPY cihazı altında tüm sıçanlara indosiyanin yeşili anjiografisi yapıldı. Dijital fotoğraf makinası ile flep fotoğrafları çekildi ve bilgisayar programı yardımı ile flep nekroz oranları hesapandı.Bulgular: Fleplerde nekroze alanın tüm flep alanına oranı kontrol grubunda %30,04, lidokain grubunda %18,52, papaverin grubunda %9,25, nifedipin grubunda %10.32 ve üç ilacın da uygulandığı grupta %9,82 olarak görülmüştür. SPY incelemsi sonucu en yüksek ihtimalli nekroz bölgesi olan ROI3'de indosiyanin yeşili tutulumu kontrol grubunda %94,50, lidokain grubunda %115,60, papaverin grubunda %145,46, nifedipin grubunda 155,95, üç ilacın da uygulandığı grupta %135,81 olarak hesaplanmıştır. İstatistiki inceleme sonrasında kontrol grubu ile tüm diğer gruplar arasında nekroz oranları açısından anlamlı fark izlendi (p=0,005). Aynı şekilde SPY incelemesi sonucu da kontrol grubu ile tüm diğer gruplar arasında anlamlı bir fark olduğu izlendi (p=0,000). Papaverin ve nifedipin lidokaine göre anlamlı şekilde daha etkili bulundu.Sonuç: Perivasküler kateterizasyonla aralıklı vazodilatatör ajan uygulamasının flep yaşayabilirliliği üzerine olumlu etki yaptığı görülmüştür. Belirtilen dozlarda papaverin ve nifedipin en etkili moleküller olarak görülmüştür.Anahtar kelimeler: flep, indosiyanin yeşili, lidokain, papaverin,nifedipin ABSTRACTEffect of intermittent vasodilator agent administration with perivascular catheterization on flap viability in ratsObjective: Flap surgery, one of the basic elements of plastic surgery, has made great progress in the 20th century. Microsurgery also gained a very important position in flap surgery during this process. Despite all the developments in microsurgery, partial or full flap loss remains the most important problem of these long and arduous operations today. Positive effects on flap survival were shown in this study and we aimed to reduce flap loss by introducing lidocaine, papaverine and nifedipine molecules around the long-term vascular pedicle, which are not standard in clinical use.Method: 45 Sprague-Dawley female rats were used in our study. Rats were divided into 5 equal groups: group1: control, group 2: lidocaine, Group 3: papaverine, group 4: nifedipine and group 5: lidocaine+papaverine+nifedipine. Of all rats, a 7x4 cm inguinal flap was removed through the superficial epigastric artery so that it was connected only with the vascular pedicle. 1 catheter was inserted to act on the vascular pedicle. Lidocaine 3mg/kg 2 times per day for 5 days, papaverin 3mg/kg nifedipin 1mg/kg doses were administered with the help of these catheters. On the seventh day, indocyanin green angiography was performed on all rats under the SPY device. Flap photos were taken with a digital camera and flap necrosis rates were calculated with the help of a computer program.Results: The ratio of necrosis area to whole flap area was 30.04% in the control group, 18.52% in the lidocaine group, 9.25% in the papaverine group, 10.32% in the nifedipine group and 9.82% in the group where all three drugs were administered. As a result of SPY analysis, indocyanin green involvement was calculated as 94.50% in the control group, 115.60% in the Lidocaine group, 145.46% in the papaverin group, 155.95% in the nifedipine group and 135.81% in the group where all three drugs were administered. A significant difference in necrosis rates was observed between the control group and all other groups after statistical analysis (p=0,005). Likewise, SPY analysis showed a significant difference between the control group and all other groups (p=0.000). Papaverine and nifedipine were significantly more effective than lidocaine.Conclusion: Intermittent vasodilator agent administration with perivascular catheterization were shown to have a positive effect on flap viability. Papaverine and nifedipine were seen as the most effective molecules at specified doses,Key words: flaps, indocyanine green, lidocaine, papaverine, nifedipine 67