Search

Objective: The plantaris is a muscle in the back of the leg that has a short body and a long, thin tendon. The muscle acts functionally with the gastrocnemius. Due to removal of the muscle does not cause a change in limb function, it is used as a potential source of graft. The aim of the present study was to investigate the morphological features and possible variations of plantaris in fetal cadavers. Methods: This study was carried out on the fetal cadaver collection of University of Necmettin Erbakan, Faculty of Medicine, Anatomy Department. 11 male and 9 female fetal cadavers (ages range: 28 to 40 weeks) were used. The muscle belly length (LB), width (WB) and thickness (TB) were measured. The plantaris insertion was classified into 4 types. Furtermore, the distal part of the tendon was classified as the fan-shaped and flat-shaped. Results: It was determined that plantaris was present in 36 of 40 (90%) lower extremities and absent in 4 (10%). The average muscle belly length (LB), width (WB) and thickness (TB) was found 13.29±3.73 mm, 4.72±1.77 mm and 3.65±1.17 mm, respectively. It was observed that the plantaris tendon often (Type 2, 67.5%) inserts in the anteromedial of the calcaneal tendon. Furthermore, the most common insertion type was observed as flat-shaped (86.11%). Conclusion: We believe that the data obtained from our study will be useful in procedures such as flexor tendinoplasties, reconstruction of hand tendons and lateral ankle ligaments, and repair of atrioventricular valves, which are planned to be performed in infancy and childhood., Amaç: Musculus plantaris, bacağın arka kısmında yer alan, kısa bir karın ve uzun, ince bir tendona sahip olan bir kastır. Musculus gastrocnemius ile birlikte fonksiyon gösterir. Bu kasın kaldırılması ekstremite fonksiyonunda bir değişikliğe neden olmadığından, potansiyel bir greft kaynağı olarak kullanılır. Çalışmamızda fetal kadavralarda musculus plantaris’in morfolojik özelliklerinin olası varyasyonlarının araştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve yöntemler: Bu çalışma, Necmettin Erbakan Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Anatomi Anabilim Dalı’nda yer alan fetal kadavra koleksiyonu üzerinde gerçekleştirilmiştir. Çalışmada gestasyonel yaşları 28 ile 40 hafta arasında değişen 11 erkek ve 9 dişi fetal kadavra kullanılmıştır. Kasın karın uzunluğu (LB), genişliği (WB) ve kalınlığı (TB) ölçüldü. Kas tendonunun sonlanması 4 tip altında sınıflandırıldı. Ayrıca, sonlanma tendonu yelpaze şeklinde ve düz şeklinde olmak üzere 2 grupta sınıflandırıldı. Bulgular: Çalışmamızda 40 alt ektremitenin 36’sında (%90) musculus plantaris’in var olduğu, 4 (%10) alt ekstremite de ise olmadığı gözlemlendi. Ortalama kas karın uzunluğu, genişliği ve kalınlığı sırasıyla 13.29±3.73 mm, 4.72±1.77 mm ve 3.65±1.17 mm olarak belirlendi. Kasın sıklıkla tendo calcaneus’un anteromedial’ine insersiyo yaptığı (Tip 2, %67.5) belirlendi. Ayrıca, kas tendonunun sıklıkla düz şekilde (%86.11) insersiyo yaptığı gözlemlendi. Sonuç: Çalışmamızdan elde edilen verilerin bebeklik ve çocukluk döneminde yapılması planlanan fleksör tendinoplastiler, el tendonları ve lateral ayak bileği bağlarının rekonstrüksiyonu, atriyoventriküler kapakların onarımı gibi işlemlerde faydalı olacağını düşünüyoruz.

Objectives: The relationship between the mastoid triangle and the localization of the Asterion can be used in craniotomy and posterolateral surgical approaches. Therefore, we aimed to identify the relationship between the localization of the Asterion and mastoid triangle in dry skulls and its effect on surgery. Methods: Our study was performed on 93 adult skulls obtained from bone collections of the Anatomy Departments of Necmettin Erbakan University and Akdeniz University. The mastoid triangle, Asterion and linear distances between them were measured for to determine the localization of the Asterion. Results: The Asterion was located just above the Frankfurt horizontal plane on the left sides of the skulls in 54 (58.1%) specimens and on the right sides of the skulls in 71 (76.3%). It was located below the Frankfurt horizontal plane on the left sides of the skulls in 39 (41.9%) specimens; and on the right sides of the skulls in 19 (20.4%). There was a positive correlation between the distance of Asterion to apex of the mastoid process (r=0.832). Conclusion: The relationship between the mastoid process and the Asterion can be used for determination of the dural venous sinuses and neighboring neurovascular structures, in retrosigmoid posterolateral surgical approaches.

The aim of our study are to determine the shape, vertebrae level, height, volume, corpus medial and lateral branch thicknesses of AG and the distance from some neighboring structures on multidetector computed tomography (MDCT) images and also to determine the relationship between these data and gender, age, height, weight and body mass index (BMI). The study was conducted on a total of 420 MDCT images consisted of 220 male (mean age 63.44±8.00, 50-81 years), 200 female (mean age 61.23±7.95, 50-84 years) healthy individuals. Vertebrae level of AG (VLAG), height of AG (HAG), adrenal gland volume (VAG), corpus thickness of AG (CTAG), medial section thickness of AG (MTAG) and lateral section thickness of AG (LTAG) were investigated. In our study, RAG were observed on T12 vertebrae level in 38.19 % of males and 42.5 % of females and LAG were also observed at that level in 39.55 % of the male and 51 % of the female individuals. RAG were observed in all males and 98.5 % of the females and LAG were observed 88.63 % of the males and 94 % of the females "Y" shaped. VAG were observed lower in males compared to females in age groups and VAG was observed increasing with age in males; decreased in 60-69 age group of females and increased again in 70 and plus age group. The aim of this study is to determine normal ranges of AG sizes and the relationship of each one with sex, age, height, weight and BMI. Los objetivos de nuestro estudio fueron determinar la forma, el nivel vertebral, la altura, el volumen, el grosor de las ramas medial y lateral del cuerpo de glándulas suprarrenales (GSR) y la distancia de algunas estructuras vecinas en las imágenes de tomografía computada multidetector (TCMD) y determinar la relación entre estos datos y sexo, edad, estatura, peso e índice de masa corporal (IMC). El estudio se realizó en un total de 420 imágenes TCMD de 220 hombres (edad media 63,44 ± 8,00, 50-81 años) y 200 mujeres (edad media 61,23 ± 7,95, 50-84 años) todos sanos. Se investigó el nivel de la GSR respecto a las vértebras, la altura de GRS (AGSR), el volumen de la glándula suprarrenal (VGSR), el grosor del cuerpo, el espesor de la sección mediana de GSR (SMGSR) y el grosor de la sección lateral de GSR (SLGSR). En nuestro estudio, se observó la GSR derecha a nivel de vértebras T12 en el 38,19 % de los hombres y en el 42,5 % de las mujeres y la GSR izquierda se observó a ese nivel en el 39,55 % de los hombres y 51 % de las mujeres. La GSR se presentó en forma de «Y» en el lado derecho en todos los hombres y en el 98,5 % de las mujeres y en el lado izquierdo se observó en el 88,63 % de los hombres y 94 % de las mujeres. El VGSR era menor en los hombres en relación con las mujeres en los diferentes grupos de edad y aumentaba con la edad en los hombres; disminuyó en el grupo de 60-69 años de edad de las mujeres y aumentó nuevamente después de los 70 años.

The coeliac trunk and the superior mesenteric artery are the two ventral branches which are arising from abdominal aorta and supply blood to wide area at the supracolic compartment. An abdominal vascular variation of a 65 years old patient who is diagnosed with acute aortic dissection was encountered. While evaluating the anatomic structures on the angiographies, we observed that the branching pattern of the coeliac trunk was not presenting trifurcation nature and the common hepatic artery was arising from the superior mesenteric artery. This report of branching variation which was presented with its anatomic aspects may help clinician while planning and performing some invasive surgical or radiological procedures., Truncus coeliacusve arteria mesenterica superior abdominal aortun, suprakolik kompartımanda geniş bir alanı kanlandıran, iki ventral dalıdır. Akut aort diseksiyonu teşhisi alan 65 yaşındaki bir hastada bu abdominal damarlarda varyasyona rastlandı. Anjiografide anatomik yapıların değerlendirilmesi esnasında truncus coeliacus’un trifurkasyon yapısını sergilemediği, arteria hepatica propria’nın arteria mesentericasuperior’dan çıktığı gözlendi. Truncus coeliacus’un anatomik yönü açısından, bu dallanma varyasyonu, klinisyenlere bazı girişimsel cerrahi veya radyolojik prosedürlerin planlanmasında ve uygulanmasında yardımcı olabilir.

Background/aim The aim of the present study was to determine the course and possible variations of the sural nerve with all anatomical details in human fetal cadavers. Materials and methods This study was performed on 60 fetal cadavers. Formation type and level of the sural nerve was detected. Results According to trimesters, it was determined that the mean transverse and vertical distance between the lowest point of the LM and the SN varied between 1.1 and 2.9 mm and 1.54 and 3.58 mm, respectively. Type 2 was the most common seen type of sural nerve (35.83%). It was determined that the sural nerve was mostly formed at the middle third of the leg (42.5%). Conclusion Sural nerve graft with the knowledge of the anatomical details may be used for peripheral nerve reconstruction is required in congenital lesions, such as facial paralysis, obstetric brachial paralysis, and posttraumatic lesions in infants and children.

The femoral nerve (FN) is used for nerve block in many surgeries and provides effective postoperative analgesics in the pediatric population. However, although there are sufficient anatomical maps and signs for femoral nerve blockades in adults, there is not enough information for the pediatric group. Therefore, in our study, we tried to determine an effective area for safe block blocking with the help of bone structures in order to perform effective blockade in younger age groups. The study was conducted on 60 lower limbs. The exit point of the FN was identified. The measurements were examined in two regards, namely the level of the FN and the relationship of the FN with the surrounding structures. For the right and left sides, all the parameters showed increases with age. A significant relationship was found between all the parameters of the fetal cadavers (p

Yüksek Lisans Tezi, A. cerebri media, a. carotis interna’nın iki terminal dalından kalın olanıdır ve a. carotis interna’nın devamı şeklinde uzanır. Beyni besleyen arterlerden en karmaşık olanıdır. Aynı zamanda diğer serebral arterlere göre daha geniş bir alanın beslenmesini sağlar ve daha fazla kortikal dalı vardır. Çalışmamızın amacı ulaşılabilir literatür öncülüğünde a. cerebri media için morfometrik ölçümlerin alınması, morfolojik tiplendirmelerin yapılması ve çeşitli varyasyonların tespit edilmesi ile anatomik ve klinik çalışmalara faydalı olmaktır. Çalışmamızda Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı arşivinde bulunan 2015-2020 yılları arasında çekilmiş 18-65 yaş arası 50 hastaya ait kranial Çok Kesitli Bilgisayarlı Tomografi Multi Detector Computed Tomography (MDCT)] görüntüleri retrospektif olarak incelenmiştir. Ölçümlerin alınmasına ve elde edilen verilerin değerlendirilmesine engel olabilecek görüntüler ile kalitesi yetersiz olan görüntüler çalışma dışı bırakılmıştır. Ölçümler sağ ve sol taraflar için ayrı ayrı alınmış, hastaların yaşları ve cinsiyetleri de kaydedilmiştir. Çalışmamızda alınan morfometrik ölçümler çap, kesit alanı, uzunluk ve açı ölçümlerinden oluşurken, morfolojik tiplendirmeler ile çeşitli varyasyonlar değerlendirilmiş, bazı anomali sayılan durumlar da not edilmiştir. Çalışmamız; alınan morfometrik ölçümlerin morfolojik tiplendirmelerle ilişkilendirilmesine olanak sağlamıştır. Ayrıca hem ölçümlerin hem de tiplendirmelerin taraflar arasında, cinsiyetler arasında ve hastaların yaş grupları arasındaki ilişkilendirmelere de imkan sunmuştur. Çalışmalarımız sonucunda tüm morfometrik ölçüm parametrelerinin ortalama, minimum ve maximum değerleri verilmiştir. Cinsiyetler arası kıyaslamada morfometrik ölçümlerde istatistiksel olarak anlamlı bulguya rastlanamamıştır. Taraflar arası kıyaslamada bazı parametrelerin sağda bazılarının ise solda istatistiksel olarak anlamlı derecede büyük olduğu görülmüştür. Parametrelerimizin 10’arlı yaş aralıklarına göre ortalama değerleri arasında hiçbir anlamlı farklılık gözlenememiştir ancak cinsiyetlere ve taraflara göre bazı verilerde yaş gruplarına göre farklılıklar bulunmuştur. Morfolojik olarak a. cerebri media’nın M1 segmentinin (orjininin) dallanmasında en sık monofurkasyon, a. cerebri media’nın birinci verdiği daldan ikinci verdiği dala olan uzaklığına göre tiplendirilmesinde en sık distal tip gözlenmiş olup, anevrizma varlığına rastlanamamıştır. Ayrıca literatürde anomali olarak sayılan aksesuar a. cerebri media ile duplike a. cerebri media 1’er vakada gözlenmiş olup, fenestre a. cerebri media’ya rastlanmamıştır. Elde ettiğimiz bulguların literatürü destekler nitelikte olması ve a. cerebri media’nın orjininin tiplendirilmesi ile literatüre yeni bir katkı yapılmış olması çalışmamızın anatomik ve klinik açılardan önemini vurgulamaktadır., A. cerebri media is the thick one of two terminal parts of a. carotis interna and stretches through a. carotis interna. It is one of the most complicated arteries that supports brain. Moreover, compared to other serebral arteries, it supports a wider area and has more cortical streams. By examining available studies in literature, the objectives of this study are to obtain morphometric measurements for a. cerebri media, to carry out morphologic typology, to observe different variations and to help similar anatomic and clinic studies. In our study, we retrospectively examined cranial images of 50 patients, 18 to 65 years of age, taken by multi detector computed tomography (MDCT) between the years 2015 and 2020, which are kept in the Radiology Department of Meram Medical Faculty, Necmettin Erbakan University. The images that were bad to use for measurement and evaluation and with bad quality were discarded. All measurements were separately conducted for right and left sides. The ages and genders of the patients were also recorded. The morphometric measurements used in the study included diameter, cross-sectional area, lenght and angel details. Different variations were studied by morphologic typology and any cases with anomaly were also carefully evaluated. Our study enables to compare morphometric measurements with morphologic typology. Furthermore, both measurements and typology also helped to find out correlations between the side and the age and gender groups of the patients. From the findings of this study, mean, minimum and maximum values for each morphometric measurement parameters were reported. No statistically significant finding was existing in morphometric measurements to compare sexual differences. However, in the comparison of the sides, the fact that some parameters were higher in the right side, whereas some were higher in the left was found to be statistically significant.We did not observe any difference in mean values of the decimal age parameters, however, we found some differences depending on gender and the side according to age groups. Morphologically, the most common monofurcation in the furcation of M1 segment (origin) of a. cerebri media was the most prevalent in the typology from its lenght from the first branch to the second and we did not observe any aneurysm. Moreover, the accessory a. cerebri media, which is mentioned to be an anomaly in literatue, and duplicated a. cerebri media was observed once in all cases and no fenestre a. cerebri was found. The fact that the study findings support the literature and that these findings contribute to the literature with the typology of a. cerebri media origin shows anatomic and clinic importance of our study.

Yüksek Lisans Tezi, Nervus facialis karmaşık bir anatomik yapıya sahiptir, ancak sinirin seyri iyi bilinir ve bu alandaki patolojilerin tanınmasına katkıda bulunan radyo-anatomi kullanılarak kapsamlı bir şekilde incelenir. Meatus acusticus internus'tan temporal kemikteki foramen stylomastoideum'a kadar uzanan ve içerisinde n. facialis'in yer aldığı canalis facialis üç segmente ayrılır. Bu segmentler: Labirenter segment, timpanik segment ve mastoid segmenttir. Çalışmamız NEÜ Meram Tıp Fakültesi Radyodiagnostik Anabilim Dalı arşivinde bulunan 50 yetişkin hastaya ait retrospektif kranial, temporal BT görüntüleri üzerinde gerçekleştirildi. Hastalara ait BT görüntüleri tarandıktan ve dışlama kriteri ile beraber hastalar gruplandırıldıktan sonra şu ölçümler yapıldı: Canalis facialis iç ağız genişliği, labirenter segment genişliği ve uzunluğu, timpanik segment genişliği ve uzunluğu, mastoid segment genişliği ve uzunluğu, birinci dirsek açısı ve ikinci dirsek açısı. Çalışmalarımız sonucunda ortalama RCFIAG 0,59±0,06 mm, LCFIAG 0,58±0,05 mm, RLSU 3,2±0,29 mm, LLSU 3,22±0,27 mm, RLSG 0,7±0,06 mm, LLSG 0,7±0,05 mm, RTSU 9,39±0,92 mm, LTSU 9,39±0,91 mm, RTSG 0,59±0,05 mm, LTSG 0,59±0,04 mm, RMSU 11,67±1,05 mm, LMSU 11,62±1,01 mm, RMSG 0,84±0,05 mm, LMSG 0,84±0,04 mm, RDA1 72,7±2,94°, LDA1 72,8±2,73°, RDA2 115,7±3,82°, LDA2 115,5±2,95° olarak ölçülmüştür. Çalışmamızdan elde edilen verilerin canalis facialis'in yapısının daha iyi anlaşılmasına katkıda bulunacağını, yapıların BT üzerinde tanımlanmasında; canalis facialis veya n. facialis ile ilgili sendromların teşhis ve tedavisinde hekimlerin semptomatik veya cerrahi yaklaşımlarına ışık tutacağını düşünmekteyiz., Facial nerve has a complex anatomical structure, but the course of the nerve is well known and is studied extensively using radio-anatomy, which contributes to the recognition of pathologies in this area. Extending from the internal acoustic meatus to the stylomastoid foramen in the temporal bone and inside facial canal, in which facial nerve is located, is divided into three segments. These segments are: Labyrinth segment, tympanic segment and mastoid segment. Our study was performed on retrospective cranial and temporal CT images of 50 adult patients in the archives of NEU Meram Medical Faculty Radiodiagnostic Department. After the CT images of the individuals were scanned and the patients were grouped together with the exclusion criteria, the following measurements were made: Facial canal internal entrance width, labyrinth segment width and length, tympanic segment width and length, mastoid segment width and length, first genu angle and second genu angle. As a result of our studies, the average RCFIAG 0.59 ± 0.06 mm, LCFIAG 0.58 ± 0.05 mm, RLSU 3.2 ± 0.29 mm, LLSU 3.22 ± 0.27 mm, RLSG 0.7 ± 0.06 mm, LLSG 0.7 ± 0.05 mm, RTSU 9.39 ± 0.92 mm, LTSU 9.39 ± 0.91 mm, RTSG 0.59 ± 0.05 mm, LTSG 0.59 ± 0.04 mm, RMSU 11.67 ± 1.05 mm, LMSU 11.62 ± 1.01 mm, RMSG 0.84 ± 0.05 mm, LMSG 0.84 ± 0.04 mm, RDA1 72.7 ± 2.94 °, LDA1 72.8 ± 2.73 °, RDA2 115.7 ± 3.82 °, LDA2 115.5 ± 2,95 ° It was measured at. The data obtained from our study will contribute to a better understanding of the structure of facial canal, in defining the structures on CT; facial canal or facial nerve we think that it will shed light on the symptomatic or surgical approaches of physicians in the diagnosis and treatment of related syndromes. Keywords: Facial nerve, facial canal, morphometry

Yüksek Lisans Tezi, Nervus trigeminus (V), en kalın kranial sinir olmasının yanı sıra karmaşık bir yapıya sahiptir. Ganglion trigeminale’de üç dala ayrılır, kafa ve yüz bölgesinin büyük bölümün innervasyonunu sağlayarak konuşma, çiğneme ve mimik hareketleri gibi fonksiyonların gerçekleştirilmesinde rol oynar. Anatomik olarak oldukça önemli bir bölge olup, fetal kadavralarda yapılan nervus trigeminus ile ilgili çalışmaların sayısı oldukça azdır. Çalışmamızda fetal kadavralarda nervus trigeminus, dalları ve çevre yapılarına ait morfometrik özellikler değerlendirilerek cinsiyetler arası, sağ-sol taraf ve çevre yapılarla ilişkisinin tanımlanması, bölge hakkında ve bu bölgede gerçekleştirilebilecek cerrahi operasyonlar için güncel veri elde edebilmek amaçlandı. Bu amaçla Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Anatomi Anabilim Dalı bünyesindeki ikinci trimesterde 20 spontan abort fetal kadavra, 40 (sağ ve sol taraf) nervus trigeminus incelendi. Çalışmada bölge diseksiyonu yapılarak ölçümler aynı araştırmacı tarafından kalibre edilebilir diğital kumpas ile üç tekrarlı olacak şekilde gerçekleştirildi. Parametrelere ait uzunluk, genişlik ve yükseklik ölçümleri alındı. Porus trigeminus tipleri belirlenerek veriler kaydedildi. Elde edilen verilerin istatistiksel analizlerinde SPSS 21.0 (IBM, USA) paket programı kullanıldı. Ölçüm parametrelerinin cinsiyetler ve taraflar arası verileri karşılaştırılarak istatistiki değerleri kaydedildi. Elde edilen bulgularda dört tip porus trigeminus tipi belirlenirken sağ ve sol porus trigeminus tipleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p, Apart from being the thickest cranial nerve, the trigeminal nerve (V) has complicated anatomy. The Ganglion trigeminale is split into three branches by trigeminal nerve, which contributes to the fulfillment of speaking, chewing, and mimicry by innervating the majority of the head and face area. Thus, it is a critical anatomical area, and there is relatively limited research on the trigeminal nerve in fetal cadavers. The purpose of this study was to evaluate the morphometric characteristics of the trigeminal nerve, its branches, and surrounding structures in fetal cadavers, to define the relationship between sexes, to the right-left side, and the surrounding structures, and to obtain current information about the region and surgical operations that can be performed in this region. Twenty spontaneously aborted fetal cadavers and forty (right and left sides) trigeminal nerve in the second trimester were investigated at the Anatomy Department of Necmettin Erbakan University Meram Faculty of Medicine. The area was dissected, and measurements were taken in triplicate by the same researcher using a calibrated digital caliper. The characteristics were measured in length, width, and height. In addition, the varieties of trigeminal porus were identified, and data were collected. SPSS 21.0 (IBM, USA) was used to conduct statistical analysis on the collected data. The statistical values for the measuring parameters were determined by comparing data from different sexes and parties. While the data revealed four distinct trigeminal porus types, the difference between right and left trigeminal porus types was not statistically significant (p

Purpose The aim of this study is to evaluate of morphometry of the lateral meniscus (LM) and determine incidence of the LM shapes. Methods This study was performed on fetal cadaver collection of Anatomy Department of Necmettin Erbakan University. Fifty human fetal cadavers (25 female, 25 male human fetal cadavers) were used in this study. Microdissection was performed. Morphometric measurements were performed. LM were classified into four types and five subtypes. Results In this study, it was identified that all parameters which were measured were found to be increased with gestational ages. Four morphological types and five morphological subtypes were determined. It was found that 12% of the LM were crescent-shaped, 66% of the LM were C-shaped, 14% of the LM were incomplete-disc-shaped, 2% of the LM were disc-shaped, 6% of the LM were variant C-shaped. Conclusions A few studies on fetal meniscal anatomy and its development were performed. Each new study is important for having detailed anatomy and development of the fetal menisci which will have both clinical and anatomical impacts during childhood and adulthood for orthopedic surgeons and anatomists, respectively. The most important results of this study were the detailed objective analysis of the macroscopic fetal growth of LM. It was significantly observed that four morphological types and five morphological subtypes of LM. The results of the present study related with both the observation of morphological development of the fetal meniscal anatomy, and its morphological variants, are important in terms of improving our knowledge, and clinical approach on the description, and the management of the symptomatic lateral discoid meniscus tears in children, adolescents, and adults. The clinical relevance of this study was that this classification of fetal menisci could ameliorate our current understanding of the morphology of lateral meniscus in adult, further.

Yüksek Lisans Tezi, Art. temporomandibularis başın tek oynar eklemidir. Ginglymus ve art. plana grubu eklem özelliği gösterdiği için her iki gruba da dahil edilmektedir. Art. temporomandibularis'i; eklem yüzleri, eklem kapsülü, ligamentler, synovial membran, synovial sıvı, kıkırdak, bir adet disk ve kas grupları oluşturmaktadır. Eklemin alt ve üst eklem yüzleri arasında bulunan disk, cavitas articularis'i ikiye ayırarak alt ve üst eklem boşluklarını oluşturur. Art. temporomandibularis bozukluklarında doğru yaklaşım, tedaviden etkili sonuç almak için önemlidir. Bu sebeple eklemi oluşturan temel yapıların morfolojik özelliklerinin ve varyasyonlarının bilinmesi; eklemin normal sınırlarının belirlenmesi açısından, tanı ve tedavi açısından ve radyolojik açıdan önem taşımaktadır. 2015-2018 yılları arasında Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Nöroloji Anabilim Dalına başvuran 18 yaş üstü 100 hastanın (55 erkek, 45 kadın) Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı'nda çekilen MDCT (multidedektörlü bilgisayarlı tomografi) görüntüleri retrospektif olarak incelendi. Çalışmaya deformitesi bulunan hastalar dahil edilmedi. Hastaların cinsiyetleri ve görüntüleme sırasındaki yaşları kaydedildi. Tüm hastaların çekilen MDCT görüntülerinde art. temporomandibularis incelendi. Art. temporomandibularis'in uzunluk ve açı ölçümleri morfometrik olarak yapıldı ve değerlendirildi. Proc. coronoideus'un ve incisura mandibula'nın şekilleri sagittal; proc.condylaris'in şekli ise hem sagittal hem de koronal görüntüler üzerinde sınıflandırıldı. Tüm bireylere ait koronal kesitlerde en sık gözlenen proc. condylaris tipi düz tip (%36); sagittal kesitlerde en sık gözlenen proc. condylaris, proc. coronoideus ve incisura mandibularis tipi yuvarlak tip (%75, %70 ve %74,5) olarak belirlendi. Çalışmamızda, ortalama proc. condylaris genişliği, proc. condylaris ile fossa mandibularis arası en yakın mesafe, proc. condylaris'in orta noktası ile tepe noktası arası mesafe, proc. condylaris'in orta noktası ile fossa mandibularis arası mesafe, superior eklem boşluğu, fossa mandibularis derinliği, fossa mandibularis genişliği, her iki taraf proc. condylaris arasındaki açı, proc. condylaris'in alanı ve mediolateral çap erkeklerde kadınlara göre istatistiksel olarak anlamlı derecede büyük bulundu (p, Temporomandibular joint (TMJ) is the only movable joint of the head. Gingliymus and gliding joint group are included in both groups because of their joint properties. The TMJ is composed of articular surfaces, cartilage, a disc, a joint capsule, synovial fluid, a synovial membrane, ligaments and muscle groups. Discus articularis is located between the joint surfaces and it divides the cavitas articularis into two parts: upper and lower joint space. Proper approach in TMJ disorders is important for effective treatment. Therefore, knowing the morphological features and variations of the basic structures constituting the joint is impotant for the determination of the normal boundaries of the joint, diagnosis and treatment, and radiological aspects. 100 MDCT images of patients (55 males, 45 females) over the age of 18 who applied Neurology department between 2015-2018 taken from Necmettin Erbakan University Meram Medicine Faculty Department of Radiology were retrospectively analyzed. Patient with deformity were not included in the study. Gender and age of the patients were recorded. TMJ was examined on MDCT images of all patients. Length and angle measuraments of TMJ were performed morphometrically and evaluated. The shapes of coronoid process and mandibular notch were classified on sagittal sections and the shape of condylar process on both sagittal and coronal sections. The most common type of condylar process in coronal sections of all individuals was flat type while the most common type of condylar process, coronoid process and mandibular notch in sagittal sections were round type. In our study, the mean mandibular condyle width, the least distance between the mandibular condyle and mandibular fossa, the distance between the mid-point of mandibu¬lar condyle and tip of mandibular condyle, the distance between the mid-point of the mandibular condyle and mandibular fossa, the superior joint space, the mandibular fossa width and depth, the angle in between the mandibular condyles of both sides were significantly higher in male patients than in female patients (p

Kubital tünel tabanını capsula articularis ve lig. collaterale ulnaris'in pars posterior ve pars transversa'sı oluşturken kemik yapıyı humerus'un epicondylus medialis'in posteriorunda bulunan sulcus nervi ulnaris oluşturuken yan duvarlarını epicondylus medialis ve olecranon oluşturur. Kubital tünelin tavanını ise epicondylus medialis ile olecranon arasında uzanan kubital tünel retinakulumu (KTR, Osborne ligamenti) ve m. flexor carpi ulnaris'in caput humerale ve caput ulnare'si arasında uzanan fleksor carpi ulnaris aponörozu (FCU) oluşturur. Kubital tünelin içinden ise n. ulnaris, a. recurrens ulnaris posterior ile vv. recurrens ulnaris posterior seyreder. N. ulnaris'in tuzak nöropatisinin en sık görüldüğü yer kubital tüneldir. Kubital tünelin ve n. ulnaris'in kubital tünel içindeki morfolojik yapısı hakkında bilgi sahibi olmak gerek klinikte gerekse cerrahide kullanılacak olan tedavi yöntemlerinin belirlenmesinde katkısı olacaktır.Çalışmamızda Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı ile Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı'na dirsek medialinde ağrısı olan ve kubital tünel sendromu şüphesiyle başvuran 18 yaş üstü 31 hastanın Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Radyoloji Anabilim Dalı'nda hem hasta kollarının hem de sağlam kollarının ekstensiyonda ve 90˚ lik fleksiyonda olmak üzere iki pozisyonda MR çekimleri yapıldı ve prospektif olarak incelendi.Çalışmamızda sağlam kol max. KTR genişliği ekstensiyonda 1.31 mm iken fleksiyonda max. KTR genişliği 1.03 mm, hasta kol max. KTR genişliği ekstensiyonda 1.2 mm iken fleksiyonda max. KTR genişliği 1.03 mm tespit edilmiştir.Hem sağlam hem de hasta kollarda KTR uzunluğu ve kalınlığı değerlerinde ekstensiyon ve fleksiyon pozisyonları arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Kubital tünelin anteroposterior ve mediolateral çapları belirlenen dört seviyede ölçülmüştür. N. ulnaris'in KTR altındaki pozisyonu belirlendi, n. ulnaris'in iki seviyede anteroposterior ve mediolateral çapları ve n. ulnaris'in tünel içindeki uzunluğu ölçülmüştür. Tüm çap parametrelerinin dirsek pozisyonuna göre değerlerinde değişikliklerin olduğu görülmüştür. Sulcus nervi ulnaris'in üç seviyede taban açısı ve kubital valgus açısı ölçüldü. Sulcus nervi ulnaris'in taban açısının distale doğru genişlediği görüldü. Çalışmada ölçümü yapılan bir çok parametrenin birbiri ile istatistiki açıdan anlamlı ilişki gösterdiği belirlendi.Kubital tünelin ve n. ulnaris'in morfolojik yapısının ekstensiyon ve fleksiyon pozisyonunda değişiklik göstermesi klinik açıdan önemlidir. Bu bölgedeki herhangi patolojinin kubital tünelin yapısını etkileyeceğinden teşhis ve tedavi planlaması yapılırken kubital tünelin ve n. ulnaris'in morfolojik yapısı ve varyasyonları göz önünde bulundurulması gerektiği kanısındayız. MRG ile yapılmış yeterli sayıda yayının olmaması nedeniyle elde ettiğimiz bulgular, farklı çalışma ve ölçüm yöntemleri ile karşılaştırılmıştır. Dolayısıyla MRG ile yapılan n. ulnaris ile ilgili az sayıda yayın varken kubital tünelin morfolojik yapısıyla ilgili olmaması, bu konuyla ilgili araştırmaların ilerleyen dönemlerde radyodiognastik cihazların kapasitesinin artmasıyla nitelik ve nicelik olarak daha güvenilir ve farklı bölgelere ait morfometrik değerlendirmelerin yapılmasının önü açılacaktır. Kubital tünel ile ilgili tanımlamaların ve isimlendirmelerin ayrıntılı olarak belirtilmesinin, karışıklıkları önleyeceği düşünülmektedir. Osseous structure of the cubital tunnel consists of ulnar sulcus on posterior of the medial epicondyle, olecranon and the medial epicondyle, although the floor of the kubital tunnel is carved out by the capsule of the elbow, the posterior and the transverse parts of the ulnar collateral ligament. The cubital tunnel retinaculum (CTR, Osborne's ligament) which lengthen from olecranon to the medial epicondyle and flexor carpi ulnaris aponeurosis which expanded between the humeral and ulnar head of the flexor carpi ulnaris muscle carved out the roof of the cubital tunnel. Ulnar nerve, the posterior recurrent ulnar artery and veins lie in the cubital tunnel. The most common site of ulnar nerve entrapment neuropathy is the cubital tunnel. Having knowledge the morphological structure of the cubital tunnel and the ulnar nerve in the cubital tunnel will contribute to the determination of the treatment methods that will be used both in the clinic and in the surgery.In this prospective study, the healthy and sick elbow's MRI of 31 patients, aged 18 and older, who consulted Department of Orthopedics and Traumatology and Department of Physical Therapy and Rehabilitation of Meram Medical Faculty of Necmettin Erbakan University with pain at medial of the elbow and early diagnosis of cubital tunnel syndrome were viewed in two position (full extantion and 90˚ flexion) by The Department of Radiology of Meram Medical Faculty of Necmettin Erbakan University. At healthy elbow; the maximum width of CTR was determined 1.31 mm in extantion position, the maximum width of CTR is 1.03 mm in 90˚ flexion position. At sick elbow; in extantion position the maximum width of CTR was measured 1.2 mm, the maximum width of CTR was 1.03 mm in 90˚ flexion position. In the healthy and sick elbow, there is a significant difference with both thickness of CTR and length of CTR between positions. Anteroposterior and mediolateral diameter of the cubital tunnel were measured at 4 levels. Anteroposterior and mediolateral diameters of the ulnar nerve were measured at 2 levels. The ulnar nerve length in the cubital tunnel were measured and the ulnar nerve's position was determined under CTR. Diameter values of all parameters with elbow position were seen to be changed. The ulnar nerve groove's base angle was measured at 3 level. It was observed that the the ulnar nerve groove's base angle was widened distally. It was determined that many parameters measured in this study showed statistically significant correlation with each other.Morphology of the cubital tunnel and the ulnar nerve in extantion and 90˚ flexion position to be changed is important for clinic. While the diagnosis and treatment plan is performing, the morphological structure and variations of ulnar nerve and cubital tunnel should be considered since any pathology in this region will affect the structure of the cubital tunnel. The findings obtained due to the lack of sufficient number of publications with MRI were compared with different study and measurement methods. Therefore, while there are few publications related to the ulnar nerve with MRI, the lack of morphological structure of the cubital tunnel will increase the capacity of the radiodiognastic devices in this period and more reliable and qualitatively and morphometric evaluations of the different regions will be made. It is thought that detailed descriptions of the cubital tunnel and the naming will be avoided. 114

WOS: 000450006500008, PubMed: 28943288, Introduction: The course of the infraorbital canal may leave the infraorbital nerve susceptible to injury during reconstructive and endoscopic surgery, particularly when surgically manipulating the roof of the maxillary sinus. Objective: We investigated both the morphometry and variations of the infraorbital canal with the aim to show the relationship between them relative to endoscopic approaches. Methods: This retrospective study was performed on paranasal multidetector computed tomography images of 200 patients. Results The infraorbital canal corpus types were categorized as Type 1: within the maxillary bony roof (55.3%), Type 2: partially protruding into maxillary sinus (26.7%), Type 3: within the maxillary sinus (9.5%), Type 4: located anatomically at the outer limit of the zygomatic recess of the maxillary bone (8.5%). The internal angulation and the length of the infraorbital canal, the infraorbital foramen entry angles and the distances related to the infraorbital foramen localization were measured and their relationships with the infraorbital canal variations were analyzed. We reported that the internal angulations in both sagittal and axial sections were mostly found in infraorbital canal Type 1 and 4 (69.2%, 64.7%) but, there were commonly no angulation in Type 3 (68.4%) (p < 0.001). The length of the infraorbital canal and the distances from the infraorbital foramen to the infraorbital rim and piriform aperture was measured as the longest in Type 3 and the smallest in Type 1 (p < 0.001). The sagittal infraorbital foramen entry angles were detected significantly smaller in Type 3 and larger in Type 1 than that in other types (p = 0.003). The maxillary sinus septa and the Haller cell were observed in 28% and 16% of the images, respectively. Conclusion: Precise knowledge of the infraorbital canal corpus types and relationship with the morphometry allow surgeons to choose an appropriate surgical approach to avoid iatrogenic infraorbital nerve injury. (C) 2017 Associacao Brasileira de Otorrinolaringologia e Cirurgia Cervico-Facial. Published by Elsevier Editora Ltda.

WOS: 000489065400003, PubMed: 29859679, Introduction: Radiologic evaluation is mandatory to assess the type of endoscopic approach concerning sinonasal pathology and reconstruction of fractured defects before any treatment modalities are instituted related to medial wall of the orbit. Objective: The goal was to provide improved understanding of the lamina papyracea variations and the relationship with the orbital morphometry. Methods: This retrospective study was performed using computed tomography scans of 200 orbits and results were compared with respect to age, sex, laterality and LP variations. Results: Lamina papyracea variations were categorized as type A, 80.5% (161/200); type B, 16% (32/200); type C, 3.5% (7/200). For medial wall the anterior and posterior lamina papyracea heights and angles were found as 17.14 mm, 147.88 degrees and 9.6 mm, 152.72 degrees, respectively. Also, the length of the lamina papyracea, the mean area of the orbital floor, medial wall, lamina papyracea and orbital entrance were 33.3 mm, 7.2 cm(2), 6.89 cm(2), 4.51 cm(2) and 12.46 cm(2) respectively. The orbital height and width were measured as 35.9 mm and 39.2 mm respectively. The mean orbital cavity depth was 46.3 mm from optic foramen to the orbital entrance and the orbital volume was 19.29 cm(3). We analyzed the morphometric measurements tending to increase with aging and greater in men and the relationship of them with lamina papyracea types. Conclusion: Precise knowledge of the lamina papyracea anatomy using computed tomography is essential for safer and more effective surgery and preforming the dimensions of an implant. In this way, the postoperative complications can be decreased and the best outcome can be provided. (C) 2019 Associacao Brasileira de Otorrinolaringologia e Cirurgia Cervico-Facial. Published by Elsevier Editora Ltda.

Yüksek Lisans Tezi, Arteria carotis interna (ACI), sağ ve sol taraf arteria carotis communis'ten (ACC) ayrılır. Boyun bölgesinde kafatabanına doğru uzanır ve buradan canalis caroticus'a (CC) gelir. Kanal içerisindeki seyrinden sonra kafatası içerisine uzanır. Intrakranial yapıların beslenmesinden sorumlu esas arterdir.Vakaların %4 ile %16'sında ACI'nın extracranial parçasının seyrindeki anomalilerin serebrovasküler yetersizliğe sebep olduğu bildirilmiştir. Çalışmamızın amacı ACI'ya ait morfometrik veriler elde ederek veri serisi oluşturmak ve bununla beraber ACI'nın extracranial parçasnın seyrini değerlendirmektir. Çalışmamız, Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Hastanesi'ne baş ağrısı, boyun ağrısı, baş dönmesi gibi sebepler ile başvuran 101 hastanın boyun BT anjiyografi, kranial BT anjiyografi, arkus aortografi, karotid anjiyografi görüntüleri üzerinde gerçekleştirilmiştir. Çalışmada, sağ ve sol taraf için ACC'nin çapı, ACI'nın ACC'den ayrıldığı yerdeki çapı, ACI'nın CC' ye girmeden önceki çapı, ACI'nın CC içerisindeki çapı, a. carotis externa'nın (ACE) çapı, bifurcatio carotidis açısı, ACI'nın CC' ye giriş yaptığı yerde ve ACI'nın CC' den çıktığı yerde oluşan açı ölçümleri gerçekleştirildi. Ayrıca bifurcatio carotidis seviyesi mandibula ve vertebra düzeylerine göre sınıflandırıldı. ACI'nın boyun bölgesindeki seyri tiplendirildi. ACI'nın ACC'den ayrılma konumu antero-posterior ve medio-lateral olmak üzere iki grup altında sınıflandırıldı. Çalışmada yer alan hastaların yaş ortalaması 59.98±14.59 idi. ACI'nın ACC'den ayrıldığı yerdeki çapı ortalama 6.75±1.38 mm, CC' ye girmeden önceki çapı ortalama 4.47±0.89 mm, CC içerisindeki çapı 3.74±0.79 mm olarak tespit edilmiştir. ACI'nın kanala ilk girdiği yerdeki açı ortalama 95.79º±23.49º, kanaldan çıkış açısı ise 133.17º±12.05º olarak belirlenmiştir. ACI iki taraflı değerlendirildiğinde, ACI'nın %84.7 oranında ACC'nin antero-posterior yüzünden, %15.3 oranında da medio-lateral yüzünden ayrıldığı belirlendi. Hastaların %53'ünde ACI'nın mandibula'nın ½ alt seviyesi ve %29.2 oranında da C3 vertebra seviyesi hizasında ACC'den ayrıldığı tespit edilmiştir. ACI' ya ait anomalilerin bilinmesinin bölgede meydana gelebilecek komplikasyonların engellenmesine, elde edilen verilerin kritik darlık vakalarında darlık derecesinin belirlenmesine faydalı olacağı kanısındayız., Internal caroitd artery (ICA) is leaves from right and left common carotid artery. It extends towards the skull in the neck region and reaches the carotid canal (CC). After the course in the carotid canal, it extends into the skull. It is the main responsible artery for the supplying of intracranial structures. It has been reported that anomalies of extracranial part of ICA cause to cerebrovascular insufficiency in 4% to 16% of cases. The aim of our study is to produce a series of data by obtaining morphometric data of ACI and to evaluate the course of extracranial part of ICA Our study was conducted on the neck CT angiography, cranial CT angiography, arcuate aortography, carotid angiography images of 101 patients who applied to the Meram Medical Faculty Hospital of Necmettin Erbakan University with headache, neck pain and dizziness.In our study, the diameter of the CCA for the right and left side, the diameter of ICA at which the ICA seperate from the common carotid artery (CCA), the diameter of ICA before entering the CC, the diameter of ICA within the CC, diameter of the carotis externa (ECA), angle of bifurcatio carotidis, angle where the ICA entered the CC and where the ICA emerged from the CC.In addition, bifurcatio carotidis level was classified according to mandibula and vertebral levels. The course of the ICA was classified in the neck region. The position of ICA leaving from CCA was classified into two groups as antero-posterior and medio-lateral. The mean age of the patients in this study was 59.98 ± 14.59. It was determined that the mean diameter of ICA at which the ICA separate from CCA was 6.75 ± 1.38 mm, the mean diameter of ICA before entering the CC was 4.47 ± 0.89 mm, the mean diameter of ICA within the CC was 3.74 ± 0.79 mm. The angle at which the ICA first entered the CC was determined to be 95.79 ± 23.49º and the angle at which the ICA exit from the CC was 133.17º ± 12.05º. When ICA was evaluated bilaterally, it was determined that ICA separated from anterior-posterior of ACC by 84.7% and medio-lateral aspect by 15.3%. In 53% of patients, ICA was found to be separated from CCA in the ½ level of the mandible and 29.2% in the C3 vertebra level. We believe that the knowledge of the anomalies of ICA will prevent the complications that may occur in the region and that the obtained data will be useful for determining the severity of the critical stenosis cases.

WOS: 000400464600020, The aim of our study are to determine the shape, vertebrae level, height, volume, corpus medial and lateral branch thicknesses of AG and the distance from some neighboring structures on multidetector computed tomography (MDCT) images and also to determine the relationship between these data and gender, age, height, weight and body mass index (BMI). The study was conducted on a total of 420 MDCT images consisted of 220 male (mean age 63.44 +/- 8.00, 50-81 years), 200 female (mean age 61.23 +/- 7.95, 50-84 years) healthy individuals. Vertebrae level of AG (VLAG), height of AG (HAG), adrenal gland volume (VAG), corpus thickness of AG (CTAG), medial section thickness of AG (MTAG) and lateral section thickness of AG (LTAG) were investigated. In our study, RAG were observed on T12 vertebrae level in 38.19 % of males and 42.5 % of females and LAG were also observed at that level in 39.55 % of the male and 51 % of the female individuals. RAG were observed in all males and 98.5 % of the females and LAG were observed 88.63 % of the males and 94 % of the females "Y" shaped. VAG were observed lower in males compared to females in age groups and VAG was observed increasing with age in males; decreased in 60-69 age group of females and increased again in 70 and plus age group. The aim of this study is to determine normal ranges of AG sizes and the relationship of each one with sex, age, height, weight and BMI.

Humerus is the longest and thickest bone of the upper limb. As a long bone, it has two epiphysis and diaphysis. In this study, we aimed to conduct morphometric measurements belonging to human humerus. This study was conducted on 60 humerus (28 right, 32 left) in collections of Necmettin Erbakan University Meram Medicine Faculty Anatomy Laboratory. Digital calipers, osteometric board and precision scales for humerus bone measurements were used. Measurements were classified as measurements of diaphysis and proximal and distal epiphysis of humerus. Each bone weight was determined. Also nutrient foramen number and localization was determined. In this study, it was determined that mean right humerus length 30.41 +/- 1.73 mm, mean left humerus length 30.04 +/- 2.39 mm. It was identified that mean right humerus weight was 115.05 +/- 28.06 g, mean left humerus weigh twas 111.63 +/- 33.34 g. In 9 humerus (15 %), supratrochlear foramen has been observed. 6 of these were oval and 3 of them were round. Nutrient foramen has not been observed in two humerus (3.3 %). Also, medium and weak correlation was identified between many parameters. We believe that the obtained data from this study may be qualities of reference for sex determination from humerus.

Introduction: Piriform aperture (PA) and nasal bone (NBs) are important structures that contribute to the formation of the nose. Both anatomic structures show differences based on ethnicity, gender, and age. Hence, it is widely used to determine sex in science branches such as anthropology and forensic medicine. Furthermore, morphometry of the PA and choana is an important criterion for physiological nasal respiration of individuals. Recognition of structural differences of PA, NB, and choana along with all this information becomes important during maxillofacial procedures to be performed especially in plastic and reconstructive surgery. The aim of the present study is to determine the individual differences in NBs, PA, and choana. Material and Methods: This study was conducted on 83 Turkish dried skulls and PA, NBs, and choana was examined as morphometrically. PA was classified into seven types and NB was classified into eight subtypes. Results: The most common type of PA was found type 5 (20%-24.1%) and the least most common type of PA was type 7 (4%-4.8%). Type 1 was determined as the most common observed shape of the NB. The mean width of the choana on the right and left sides was found 13.21 +/- 1.4 and 13.98 +/- 1.81 mm, respectively. Moreover, the mean height of the choana on the right and left sides was found 25.56 +/- 3.06 and 26.1 +/- 2.5 mm, respectively. Discussion and Conclusion: We believe that obtained data from our study will constitute a morphometric data set and will be useful in a wide range of fields from forensic science to reconstructive surgery.

Amaç Orbita, göz ve etrafını saran intraorbital yapıları içeren, tabanı önde aditus orbitalis, tepesi arkada canalis opticus adını alan piramit şeklinde kemik bir boşluktur. Os sphenoidale, os frontale, os ethmoidale, os zygomaticum, os palatinum, os lacrimale ve maxilla birleşerek cavitas orbitalis'i oluşturur. Orbital tümör ve kırıklar, konjenital hastalık, Graves orbitopati gibi çeşitli orbital patolojiler, cavitas orbitalis'in volüm ve duvar alanlarında değişikliğe yol açar. Bu patolojiler görme kaybı, ekstraoküler kas sıkışmasına bağlı diplopi, enoftalmus, kemik kayıplar ve kozmetik komplikasyonlar (orbital rekonstrüksiyon komplikasyonları da dahil) gibi çeşitli klinik bulgulara sebep olur.Yöntem Bu tez çalışmasında, cavitas orbitalis ve intraorbital yapıların morfometrisi araştırıldı. Ayrıca, os ethmoidale lamina orbitalis bölümü'nün varyasyonları ve morfometrik ölçüm sonuçları ile olan ilişkisi bölgeye endoskopik yaklaşımlar açısından incelenmiştir. 200 orbita'nın Multidedektör Bilgisayarlı Tomografi görüntüleri retrospektif olarak incelendi ve sonuçlar yaş, cinsiyet ve lateralizasyona göre karşılaştırıldı.Bulgular Ölçüm sonuçları, intraorbital yapılar ile ilgili olanlar ve orbital duvar morfometrisine ilişkin değerler olarak iki gruba ayrıldı. İntraorbital yapılara ait değerler, erkeklerde kadınlara göre daha büyük olup istatistiki olarak anlamlı bulundu. Açılar dışında, orbita duvar morfometrisine ait ölçüm değerleri yaşla artış gösterirken, erkeklerde kadınlara göre daha yüksek bulundu. Tüm ölçüm sonuçları arasında lateralizasyona göre önemli bir fark bulunmadı. Lamina orbitalis varyasyonları; Tip A, % 80.5 (161/200); Tip B, % 16 (32/200); Tip C, % 0.35 (7/200) olarak sınıflandırıldı. Lamina orbitalis'in morfometrik verileri ve varyasyon bilgileri yaş, cinsiyet ve lateralizasyon bazında değerlendirildi. Elde edilen sonuçlar, ilgili klinik tıp ve temel anatomi literatürü eşliğinde bu alanlardaki anlamı ve önemi açısından tartışıldı.Sonuç Lamina orbitalis varyasyonları ve orbita yüzey alanı geometrisine ilişkin detaylı anatomik bilgiye sahip olmak, preoperatif planlama, postoperatif bulguların tahmini ve kullanılacak implantın şekil ve büyüklüğünü belirlemeye yardımcı olabilir. Böylece rekonstrüksiyon malzemesi, kırık bölgesine uygun bir şekilde yerleştirilerek revizyona gerek kalmadan optimum sonuç alınabilir.Anahtar kelimeler: Orbita, Multidedektör Bilgisayarlı Tomografi, morfometri, varyasyon, lamina orbitalis. Orbita which covers the globe and intraorbital structures is a bony pyramid with the aditus orbitalis at its base and the optic canal at its apex. The orbital cavity is formed by bones of the sphenoid, frontal, ethmoid, palatine, lacrimal, zygomatic and maxilla Many orbital pathologies including tumors, congenital diseases, Graves orbitopathy and fractures alter the orbital wall area and the volume of the orbital cavity. They causes various clinical outcomes such as visual acuity, diplopi with extraocular muscle entrapment, enophthalmos, large bony defects and cosmetic complications which are also complications of orbital reconstruction. In this thesis, we investigated the morphometry of the orbital cavity and intraorbital structures. Also, the variations of the lamina orbitalis and its relationship with the morphometric measurements were analyzed concerning endoscopic approaches. The Multidetector Computed Tomography scans of 200 orbits were retrospectively examined and compared according to age, sex, and laterality. We divided the morphometric measurements into two groups which related with inraorbital structures and orbital wall morphometry (area, volume). First group measurements were significantly greater in men than women. Second group measurements except angles tended to increase with aging and greater in men. For all measurements no statistically significant difference was observed with respect to lateralization. lamina orbitalis variations were categorized as Type A, 80.5 % (161/200); Type B, 16 % (32/200); Type C, 0.35% (7/200). Morphometric data of the lamina orbitalis and of its variations were studied in a comparative statistical analysis on the basis of sex, age and lateralization. These results were discussed within the relevant clinical medicine and basic anatomy literature for their meaning and importance.Detailed anatomical knowledge the orbital surface areas with the geometry and variations of the lamina orbitalis may be helpful in preoperative planning and prediction of postoperative outcomes. It can allow preforming the shape and size of the reconstruction material. So, the reconstruction material can be placed optimally on fractured area and not require revision surgery.Keywords: Orbita, MDCT, morphometry, variation, lamina orbitalis. 85

Introduction Sciatic nerve is the longest and thickest nerve of the human body which divides into two branches in popliteal fossa. Variations of sciatic nerve can be observed during the course of the nerve. These anatomical variations contribute to some clinical manifestations such as piriformis syndrome, sciatalgia. Methods This study was conducted on 60 aborted fetuses aged between 9 and 40 gestational weeks and with no gross anomalies. Morphometrical measurements related to the nerve and the neighboring structures were performed and also incidence of anatomical variations was determined. Results All parametric data were seen increased with gestational age ( p p > 0.05). The sciatic nerve division was observed in 99 (82.5%) lower extremities in the popliteal fossa, 19 (15.83%) at a level above the popliteal fossa, and in 2 lower extremities (1.67%), high division was observed. Also, the status of sciatic nerve was assessed in regard to piriformis muscle. In 118 of the lower extremities (98.3%), sciatic nerve was observed leaving from underneath the piriformis muscle as one piece and the remaining 2 (1.67%) were observed as giving division at higher levels. In one of these lower extremities of the right side, tibial nerve branch was observed following a path under piriformis muscle and common peroneal nerve was observed passing through the piriformis nerve. Discussion We believe that our study will provide data regarding the development of sciatic nerve in fetal period and that data will contribute to related clinical studies and applications.

Dizin central kompleksini oluşturan primer ligamentlerden biri olan ligamentum cruciatum posterior (LCP) diz stabilizasyonunda önemli rol oynar. LCP'nin şekli ve femoral yapışma yeri ölçüleri geniş varyasyonlar gösterebilir. Bu çalışmada, insan fetüslerinde LCP'nin gestasyonel yaşa göre morfometrik olarak değerlendirilmesi, anatomik varyasyonlarının cinsiyete göre belirlenmesi ve görülme insidanslarının bildirilmesi amaçlandı. Çalışmamız, gestasyonel yaşları 13-25. haftalar arasındaki ikinci trimester'e ait toplam 20 abort fetus üzerinde gerçekleştirildi. Çalışmada tüm fetuslara ait her iki taraf diz bölgesinde LCP açıkça görülecek şekilde diseksiyonları yapıldıktan sonra ölçümleri yapıldı. Tüm parametreler için ortalama değerler tespit edildi. LCP'ye ait parametrelerin karşılaştırılmasında cinsler ve taraflar arasında istatistiki olarak anlamlı bir fark bulunamadı (p, Posterior cruciatum ligament (PCL) which is one of the primer ligaments composing central complex of the knee plays a significant role in the stabilization of the knee. Shape of the PCL and measurements of its femoral adherence position may demonstrate wide variations. The purpose of this study may evaluated according to the gestational age morphometrically, anatomic variations are determined with respect to the gender, and their incidence is indicated. Our study carried out with regard to totally 20 abort fetuses in their second trimester, when their gestational ages vary between 13th and 25th weeks. In the study, measurementswere taken after their dissections had been conducted in a manner to observe apparently PCL at both sides of the knee belonging to all the fetuses. Mean values have been determined for all the parameters. A statistical significant difference could not be ascertained among the genders and the sides as a result of comparison of parameters in regard to the PCL (p

Doktora Tezi, Corpus callosum (CC), hemisferia cerebri'deki kortikal ve subkortikal alanları birbirine bağlayan en büyük interhemisferik kommissural yoldur. Bu bağlantılar homotopik (her bir hemisferdeki aynı veya benzer alanları birbirine bağlar) veya heterotopik (fonksiyon olarak benzer fakat anatomik olarak farklı alanları birbirine bağlar) olabilir. Beyin yapıları, özellikle CC büyüme ve gelişim sürecinde morfolojik değişimlerden en çok etkilenme eğilimine sahip yapılardır. CC'nin, ırk/etnik gruplar içerisinde bireyler arasında morfolojik farklılıklar göstermesi, myelinizasyonunu geç tamamlaması ve fonksiyonel önemi açısıdan bakıldığında araştırmacılar tarafından oldukça dikkat çekici bir yapı haline gelmiştir. Traktografi ve fonksiyonel manyetik rezonans görüntülemenin (MRG) kullanımı ile birlikte nörolojik gelişim süreçlerinin nasıl ilerlediği, CC'yi oluşturan liflerin topografik organizasyonu ve olası nörodejeneretif hastalıkların beyinde hangi bölgelere etki ettiği daha iyi anlaşılmıştır. Günümüzde kallozotomi gibi cerrahi opresyonların artması ve CC ile ilişkili nörolojik rahatsızlıkların tedavisi noktasında CC anatomisinin detaylı olarak bilinmesi oldukça önem kazanmıştır. Buna ek olarak mikrocerrahi açısından CC'ye ait detaylı morfometrik ölçümlerin yapılması ve birtakım anatomik landmark'ların oluşturulması gerekli hale gelmiştir. Tüm bu bilgiler ışığında multipl skleroz (MS) hastalığının corpus callosum üzerinde meydana getirebileceği morfolojik değişikliklerin araştırılacağı bu çalışma planlanmıştır. Çalışma Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Hastanesi nöroloji polikliniğine 2009-2016 yılları arasında müracaat eden, Relapsing-Remitting Multipl Skleroz (RRMS) tanısı ile gelen veya tanısı konan ve rahatsızlığı nedeniyle tedavi gören 50 hastanın (20 erkek, 30 kadın) retrospektif görüntüleri üzerinde gerçekleştirildi. Çalışma sonucunda hem corpus callosum'un kendi yapısında hem de corpus callosum'un çevre yapılar ile olan ilişkisinde birtakım morfometrik değişiklikler olduğu ve bu değişikliklerin de istatistiki açıdan anlamlı olduğu belirlenmiştir (p, The corpus callosum (CC) is the largest interhemisferic commissural pathway which connecting cortial and subcortical areas of cerebral hemispheres. These connections can be homotopic (connects same or similar areas in each hemispheres) or heterotopic (connects the areas that functionally same and anatomically different). The brain structures especially CC have a tendency to be affected by morphological changes in the development and growth process.CC has been an important structure for the researchers because of its functional importance cross, the late completion of myelination, morphological differences between the individuals in the racial/ethnic groups. With the usage of tractography and functional MR ; its much more easy to understand neurological development process, topographical organization of the fibers and possible local effection of the brain by neurodegenerative diseases.CC anatomy well-known has been important issue nowadays for neurological disorders treatment and surgical operation increasing like callosotomy.In addition to this, for the microsurgery perspective detail morphometric measurements related to CC and some anatomical landmarks has become a necessity. According to all these informations; this study had been planned to investigate morphological changes that can be occured on corpus callosum caused by MS. This study was conducted on restrospective images of 50 patients (20 males and 30 females) whom applied to University of Necmettin Erbakan, Faculty of Meram Medicine, Neurology Clinic with Relapsing-Remitting Multiple Sclerosis (RRMS) diagnosis, defined as RRMS or treated for RRMS. In conclusion, morphometric changes and its statistical significant has been determined in both corpus callosum and its related surrounding structures (p

Yüksek Lisans Tezi, Nervus femoralis, uyluk anterior kompartmanının primer innervatörüdür ve plexus lumbalis'in en geniş dalıdır. M. psoas major'un lifleri arasında oluştuktan sonra lig. inguinale'nin altından, a. femoralis'in hemen lateralinde uyluğa girer. Nervus femoralis'in, varyasyonlarının, divizyon seviyelerinin ve dallarının ölçüleri klinik öneme sahiptir. N. femoralis bloğu, ligamentum inguinale'nin hemen üstünde, nervus femoralis'in ana trunkusuna yapılır. Nervus femoralis'in fossa iliaca'daki üst seviye divizyonları femoral sinir bloğunun yarım kalmasına neden olur. Çalışma, Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Anatomi Anabilim Dalı'nda oluşturulan fetüs koleksiyonundaki gros anomalisi olmayan 30 (17 erkek ve 13 dişi) fetüs üzerinde gerçekleştirilmiştir. Çalışmada mikrodiseksiyon aletleri, 0.01 mm hassas digital kumpas (stainless hardened), mikrocerrahi mikroskobu (Kaps Sam 62) ve fotoğraf makinesi (Canon D1000) kullanıldı. Nervus femoralis'in insan fetüslerindeki seyri ve varyasyonları belirlendi. Ayrıca nervus femoralis'in trunkusunun ve divizyonlarının kalınlık ve uzunlukları ölçüldü. Elde edilen veriler SPSS 21.0 (Statistical Package for Social Sciences) istatistik programı kullanılarak değerlendirildi. Veriler tanımlayıcı parametrelerle (ortalama değer, standart sapma, maksimum ve minimum değerler, yüzdeler) ve sayısal değerlerle analiz edildi. Sonuçlar %95 güven aralığında değerlendirildi ve p˂0.05 için anlamlı farklılık kabul edildi. Nervus femoralis'in divizyonlarına ayrıldığı noktanın lokalizasyonu 1-ligamentum inguinale'nin üzerinde, 2- ligamentum inguinale seviyesinde, 3- ligamentum inguinale'nin aşağısında olmak üzere 3 katagoride değerlendirildi. Nervus femoralis, 6 ekstremitede (%10) ligamentum inguinale'nin üzerinde, 33 ekstremitede (55%) ligamentum inguinale seviyesinde ve 21 ekstremitede (%35) ligamentum inguinale'nin aşağısında divizyonlarına ayrılmıştır. Nervus femoralis'in divizyonlarına ayrıldığı nokta ile ligamentum inguinale arasındaki uzaklık ligamentum inguinale'nin üzerinde 4.91±3.73 mm ve ligamentum inguinale'nin aşağısında 3.32±1.69 mm'dir. Tüm fetüslerde sağ ve sol taraf için parametreler karşılaştırılmış, anterior ve posterior divizyon kalınlıkları ve n. femoralis ile a. femoralis arasındaki uzaklık için her iki tarafta anlamlı bir farklılık bulunmuştur (p˂0.05). Farklı seviyelerde dal varyasyonları tespit edilmiştir., Femoral nerve is primary nerve innervating the anterior aspect of the thigh and the largest of the peripheral branches of the lumbar plexus. It emerges through the psoas major fibers, then passes underneath the inguinal ligament just lateral to the femoral artery as it enters the thigh. Variant origin, level of the divisions and branches measurements of the femoral nerve have a clinical important. The femoral nerve block is performed on the main trunk of the femoral nerve just below the inguinal ligament .The higher division of the femoral nerve in iliac fossa results in incomplete femoral nerve block. This study was conducted on 30 fetuses (17 male and 13 female) with no gross anomalies from the fetus collection of Necmettin Erbakan University, Meram Medicine Faculty Anatomy Department. We were used microdissection instruments, 0.01 mm precision digital caliper (stainless hardened), microsurgery microscope (Kaps Sam 62) and a camera (Canon D1000). We determined the course and variation of femoral nerve in human fetuses. Furthermore, we measured thickness and lenght of trunk and divisiones of the femoral nerve.The obtained data were evaluated by using SPSS 21.0 (Statistical Package for Social Sciences). Data were analyzed by both descriptive (mean value, standard deviation, maximum and minimum values, percentages) and quantitative statistical methods. Results were evaluated statistically in %95 confidence interval and differences were accepted significant if p

Yüksek Lisans Tezi, Bu çalışmanın amacı, amfi ve konferans salonlarındaki oturma araçlarının insan vücuduna uygun, konforlu ve estetik tasarımı için gerekli antropometrik verilerin elde edilmesidir. Oturma basit gibi görünmesine karşın, kemikler, eklemler, kaslar, bağlar ve sinirlerin işe karıştığı kompleks bir hareket, dolayısıyla dinamik bir aktivitedir. Oturma pozisyonunda uzun süre kalmak doğal olmadığı için vücutta özellikle sırt ve bel bölgesinde omurgaya aşırı yük bindirir. Amfi ve konferans salonları ders, konferans, oyun ya da gösteriyi izlemek için uzun süre oturmayı gerektiren mekanlar olduğundan; bu mekanlarda omurgaya aşırı yük bindirmeden, rahat bir oturma postürünü korumanın en etkin yolu vücudun doğal yapısıyla uyumlu, merkezi ve sağlıklı bir hareket döngüsünü oluşturmaktır. Bunun için amfi ve konferans salonlarındaki oturma yerlerinin postür dinamiğini sağlayacak şekilde tasarlanması gerekir. Araştırma kapsamında, çalışmaya farklı meslek gruplarından gönüllü olarak katılan 18-50 yaş arası 50'si kadın 50'si erkek toplam 100 sağlıklı bireyde demografik özellikler ile ilgili bilgi alınıp, kilo ve boy ile ilgili ölçümler yapıldıktan sonra mezura, şerit metre ve inklinometre kullanılarak yükseklik, uzunluk, genişlik, alan, derinlik, açı ve çevre ölçümleri yapılmıştır. İstatistiksel analizler için SPSS 17.0 programı kullanılmıştır. Erkeklerde omuz yüksekliği az, el uzunluğu ve bel çevresi fazla olan bireylerde bel ağrısı sorunu olduğu istatistiksel olarak anlamlı görülmüştür. Tüm bireyler birlikte ele alındığında; cinsiyete göre 25-33 yaş grubunda omuz yüksekliği ve dirsek yüksekliği dışında tüm yaş grubunda ve istatistiksel olarak anlamlı olan tüm parametrelerde erkeklerde daha fazla bulunmuştur (p, The purpose of this study to gather necessary anthropometric data to design the comfortable and aesthetic theaters and conference hall seating which is appropriate to the human body. Although seating seems simple, it is a complex movement and dynamic activity because bones, joints, muscles, ligaments and nerves are involved. Staying longer in the sitting position is not natural because it causes an excessive burden to the body, especially in the back and lumbar spine. Prolonged sitting which is required to study or watch the game or show in theaters, conference halls and conference venues should be provided with comfortable seats that is compatible with the natural structure of the body in order to create a healthy movement cycle without overload on the spine. Therefore, the seats in the theater and conference halls should be designed in a way that provide dynamic posture. 50 women and 50 men, totally 100 healthy people who had different professions were participated voluntarily in this study. Participants were in ages between 18-50. After determination of demographic characteristics by questionnaire, the weight and height were measured. The measurements of length, width and circumference were made by antropometric set. The angles were measured by using inclinometer. The statistical data was analyzed by using SPSS 17.0 software. There was a statistically significant back pain problem in men with shorter shoulder, long hands and wider waist circumference. The analysis based on gender in the age groups between 25-33, showed that there was a statistically significant difference in all the parameters in favor of the men except the shoulder and elbow height (p