Search

Europe imports large amounts of soybean that are predominantly used for livestock feed, mainly sourced from Brazil, USA and Argentina. In addition, the demand for GM-free soybean for human consumption is project to increase. Soybean has higher protein quality and digestibility than other legumes, along with high concentrations of isoflavones, phytosterols and minerals that enhance the nutritional value as a human food ingredient. Here, we examine the potential to increase soybean production across Europe for livestock feed and direct human consumption, and review possible effects on the environment and human health. Simulations and field data indicate rainfed soybean yields of 3.1 ± 1.2 t ha−1 from southern UK through to southern Europe (compared to a 3.5 t ha−1 average from North America). Drought-prone southern regions and cooler northern regions require breeding to incorporate stress-tolerance traits. Literature synthesized in this work evidenced soybean properties important to human nutrition, health, and traits related to food processing compared to alternative protein sources. While acknowledging the uncertainties inherent in any modelling exercise, our findings suggest that further integrating soybean into European agriculture could reduce GHG emissions by 37–291 Mt CO2e year−1 and fertiliser N use by 0.6–1.2 Mt year−1, concurrently improving human health and nutrition.

In dit onderzoek zijn de mogelijkheden voor de agrarisch ondernemer onderzocht om in de bedrijfsvoering gebruik te maken van de H2Milkrun technologie. De H2Milkrun is een voertuig met een voorraad waterstof en een tankfaciliteit die bij bedrijven langs kan komen om de waterstofwerktuigen of opslagtanks of -bundels van die bedrijven te vullen. Er zijn twee opties waar een agrarische ondernemer een rol kan spelen. De eerste is om waterstof te produceren en dit te verkopen aan handelaren in waterstof die van de H2Milkrun technologie of andere transporttechnologie gebruik maken. De tweede optie is om waterstof die elders is geproduceerd te gebruiken in de eigen bedrijfsvoering om zo het gebruik van fossiele brandstoffen in de bedrijfsvoering te vervangen. Om deze opties te onderzoeken is een rekenmodel geconstrueerd. In het model wordt ervan uitgegaan dat er waterstof middels elektrolyse kan worden geproduceerd met hernieuwbare energiebronnen (zon en wind) en elektriciteit uit het net. De waterstof wordt onder druk tijdelijk opgeslagen op de locatie van de agrarisch ondernemer. Deze waterstof kan dan worden verkocht aan de H2Milkrun of een andere gashandelaar. Als de waterstof zelf wordt gebruikt in de bedrijfsvoering van de agrarisch ondernemer dan is er ook een waterstoftankstation nodig. In het model kan worden berekend hoeveel waterstof er nodig is om die diesel te vervangen afhankelijk van het bouwplan en de omvang van het bedrijf. Met het rekenmodel is de kostprijs berekend van de waterstof die kan worden geleverd aan de H2Milkrun. Veel van de beoogde te tanken voertuigen worden ingeschat met een tankinhoud van 20 kg waterstof. In het ontwerp van H2Milkrun is opgenomen dat er 259 kg waterstof kan worden vervoerd zodat diverse tankbeurten mogelijk zijn. Om de waterstof die de H2Milkrun meeneemt (259 kg) dagelijks te kunnen leveren is ca. 800 kW aan elektrolyser capaciteit nodig. Omdat veel netaansluitingen bij agrarisch ondernemers niet toereikend zijn voor 800 kW

Door onze klimaatdoelstellingen is de vraag naar bio-ethanol steeds groter aan het worden. Er zijn steeds meer manieren en grondstoffen om bio-ethanol te produceren. Daarom is belangrijk om bij een nieuw productieconcept de mate van duurzaamheid te bepalen en die af te zetten tegen de standaard. Een bio-ethanol fabriek met een lagere broeikasgasuitstoot is niet alleen beter voor het milieu, maar kan ook financieel aantrekkelijker zijn wanneer bedrijven hun milieu impact willen verkleinen door anders in te kopen. Dit rapport heeft als vertrekpunt het direct processing van suikerbieten en wanneer er geen suikerbieten meer zijn snijmais fermentatie tot ethanol. De milieutechnische duurzaamheid van de productie van bio-ethanol bij dit gecombineerd gebruik van suikerbieten en snijmaiskorrels is via een modelstudie berekend. Het resultaat was een gemiddelde uitstoot van 23.29 gram CO2 equivalenten per MJ ethanol. Dit is lager dan de 23.9 gram CO2 equivalenten per MJ ethanol beschreven in de Renewable Energy Directive voor ethanolproductie op basis van suikerbieten. Daarnaast is gekeken hoe gevoelig de broeikasgas (BKG) emissie per MJ ethanol is voor veranderingen in een aantal parameters die in het model zijn opgenomen. De grootste veranderingen van de BKG uitstoot per MJ ethanol is gevonden bij de omzettingsefficiëntie van suiker naar ethanol tijdens de fermentatie. Maar ook de opbrengst van suikerbieten & snijmais per hectare en het suikergehalte van de suikerbieten hebben een substantieel effect. Daarnaast heeft het energieverbruik van het suikerbieten verwerkingsproces een groot effect. Al deze processen zijn te sturen doormiddel van teelt aanpassingen, eventueel veredeling van suikerbieten of gisten en proces optimalisatie. Naast de gevoeligheid van de uitstoot voor bepaalde veranderingen in parameters kwam als belangrijke observatie uit deze studie dat een kleinere fabriek milieutechnisch interessanter is. Daarnaast kan geconcludeerd worden dat ethanol uit snijmais