Search

Parodontitis je najučestalije oralno inflamatorno oboljenje koje prema skorašnjim istraživanjima pogađa do 50% svetske populacije i nastaje složenim interakcijama koje se odigravaju između periopatogenih mikroorganizama dentalnog plaka i imunološkog odgovora domaćina. Veoma visoka prevalenca parodontitisa ukazuje na veliki socioekonomski značaj pravovremene dijagnostike i individualnog pristupa u tretiranja ovog oboljenja. Mikrobiološka etiologija parodontitisa, dovela je do upotrebe različitih antimikrobnih agenasa, kao adjuvantne terapije konzervativnom lečenju. Rastvori hlorheksidin-diglukonata različitih koncentracija se koriste godinama unazad i do danas se smatraju zlatnim standardom u kategoriji najefikasnijih antiplak i antiseptičnih sredstava. Savremeno shvatanje patogeneze parodontitisa, zasniva se i na shvatanju uloge koju imaju slobodni radikali u sklopu oksidativnog stresa u čitavom procesu nastanka i progresije ove bolesti. Takođe, povezanost inflamatornog procesa u parodoncijumu sa nivoom parametara oksidativnog stresa i antioksidanasa u salivi, svakodnevno okupira sve veću pažnju istraživača. Hipoteza ove doktorske disertacije jeste da će lokalna primena 0,12% rastvora hlorheksidin-diglukonata kao adjuvantne terapije konzervativnom lečenju sistemski zdravih osoba obolelih od parodontitisa, na kontrolnim merenjima nakon dva meseca, efikasnije delovati na status kliničkih parametara, zatim umanjiti salivarne markere koji su pokazatelji oksidativnog stresa, a aktivnosti antioksidativnih markera pojačati, umanjiti nivoe salivarnih inflamatornih enzima kao i kvantitativno i kvalitativno poboljšati mikrobiološki sastav subgingivalnog dentalnog plaka, u poređenju sa samo konzervativnim tretmanom. U skladu sa postavljenom hipotezom, osnovni ciljevi ove disertacije su evaluacija uticaja dva različita konzervativna terapijska protokola na mikrobiološki sastav subgingivalnog dentalnog plaka, kliničke parametre, biohemijske pokazatelje inflamacije i parametre re, Periodontitis represents one of the most common oral inflammatory diseases, and according to recent investigations, approximately 50% of the world population has been affected. Periodontitis occurs when pathogen microorganisms of dental plaque and the immune response of the host interreact. The high prevalence of periodontitis suggests its great social and economical significance, and it is of absolute importance an adequate periodontitis diagnosis and individual therapy. Compound periodontitis microbiological etiology requires the use of various antimicrobial agents, as well as additional conservative therapy. Various concentrations of chlorhexidine-digluconate solutions have been used for decades, and are considered as gold standard due to its well established local antiplaque and antiseptic efficiency. Modern understanding of periodontitis pathology implements the understanding of free radicals participation and oxidative stress within periodontitis occurrence and progression. Further, the link between inflammatory processes in the periodontium and oxidative and antioxidative parameters in saliva has been the focus of interest. The hypothesis of this doctoral dissertation is that adjunctive use of 0.12% chlorhexidine-digluconate as additional conservative therapy for periodontitis in systematic healthy patients, on controls two months after, would be more effective on clinical parameters, decrease qualitative and quantitative of periopathogens from subgingival plaque, decrease oxidative stress parameters and inflammatory enzymes, and increase antioxidative biomarkers in saliva, in comparison to individual under conservative treatment only. Following the hypothesis, the main objectives of this dissertation are to investigate the influence of two different presented conservative therapy protocols on clinical parameters, microbiological status of subgingival plaque, biochemical inflammatory markers, and redox status parameters in saliva. The present study results sh

Prognoza podrazumeva predviđanje toka, trajanja i ishoda bolesti na osnovu poznavanja patogeneze oboljenja i prisutnih faktora rizika za dato oboljenje. Donosi se nakon postavljene dijagnoze, a pre izrade plana terapije, na osvnovu prikupljenih dijagnostičkih podataka, ali i iskustva lekara vezana za različite ishode lečenja. Utvrđivanje prognoze kod osoba obolelih od parodontopatije donosi se na osnovu utvrđivanja prognoze za ceo zubik i na osnovu utvrđivanja prognoze za pojedinačne zube. Ova dva postupka su u tesnoj vezi i obuhvataju detaljne analize različitih faktora. Uvrđivanje prognoze za sve prisutne zube podrazumeva razmatranje sledećih lokalnih i sistemskih faktora: vrsta parodontopatije, obim razaranja parodoncijuma, saradnja obolele osobe u održavanju dobre oralne higijene, starosna dob pacijenta, sistemska oboljenja, okluzalni odnosi i položaj zuba, loše navike i zanimanje obolelih. Uvrđivanje prognoze za pojedinačne zube obuhvata analizu: stanja parodoncijuma, vrste i toka oboljenja, količine izgubljene kosti, tipa destrukcije kosti, vrste parodontalnih džepova, nivoa pripojnog epitela, zahvaćenosti furkacija, morfologije i funkcije.