Search

Danışman: PROF. DR. CANAN TANIDIR Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Lisansüstü Eğitim Enstitüsü / Psikoloji Ana Bilim Dalı / Klinik Psikoloji Bilim Dalı Konu: Psikoloji = Psychology, Birey yaşam içerisinde iyi ya da kötü birçok olayla karşı karşıya kalabilmektedir. Psikolojik dayanıklılık bireyin kötü yaşam olaylarına karşı gösterdiği direnç ve çaba olarak tanımlanır. Bu araştırmada bireylerin sürekli kaygı düzeyleri ile psikolojik dayanıklılıkları arasındaki ilişkinin ve yönünün ne olduğunun belirlemesi amaçlanmıştır. Bu amaçla genç yetişkin bireylerden oluşan 206 kişiye önce Kişisel Bilgi formu ardından bireylerin kaygı düzeylerini ölçmek için Sürekli Kaygı Envanteri ve psikolojik dayanıklılıklarını belirlemek için Yetişkinler için Psikolojik Dayanıklılık Ölçeği uygulanıp aralarındaki korelasyon ilişkisine bakılmıştır. Elde edilen veriler ile yapılan doğrusal regresyon analizi sonucunda psikolojik dayanıklılık ile sürekli kaygı arasında negatif yönde anlamlı ilişkiye ulaşılmıştır. Yapılan bağımsız örneklem t- testi sonucunda ise evli olan bireylerin psikolojik dayanıklılık düzeylerinin bekar olanlara göre daha yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bir başka bağımsız örneklem t- testi sonucunda ise Psikolojik/psikiyatrik destek almayan bireylerin ise psikolojik dayanıklılık düzeylerinin Psikolojik/psikiyatrik destek alan bireylere oranla daha yüksek olduğu bulunmuştur. Sonuç olarak psikolojik dayanıklılık arttıkça kaygı düzeyleri azalıyor gibi görünmektedir. Kaygı bozukluklarının önlenmesi için bireylerin psikolojik dayanıklılığını arttırmaya yönelik çalışmalar önemlidir. Bu konuda yapılacak daha geniş örneklemli çalışmalara ihtiyaç vardır., An individual may face many good or bad events in life. Psychological resilience is defined as the resistance and effort of an individual against adverse life events. In this study, it was aimed to determine the relationship and direction between trait anxiety and psychological resilience of individuals. For this purpose, the Personal Information form was applied to 204 young adults, followed by the Trait Anxiety Inventory to measure the anxiety levels of individuals, and the Adult Resilience Scale to determine their resilience, and the correlation between them was examined. As a result of the linear regression analysis made with the obtained data, a significant negative correlation was found between psychological resilience and trait anxiety. As a result of the independent sample t-test, it was concluded that the psychological resilience levels of the married individuals were higher than those of the single ones. As a result of another independent sample t-test, it was determined that individuals who did not receive psychological / psychiatric support had higher levels of psychological resilience. In line with these results, resilience seems to be protective for anxiety disorders so steps for increasing resillience in individuals are important. Studies with larger samples are needed.

Danışman: PROF. DR. CANAN TANIDIR Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Lisansüstü Eğitim Enstitüsü / Psikoloji Ana Bilim Dalı / Klinik Psikoloji Bilim Dalı Konu: Psikoloji = Psychology, İngilizce "no mobile phone phobia" olarak geçen ve kısaltma ile üretilmiş olan "nomophobia" ya karşılık Türkçedeki en genel ifadesi "akıllı telefonsuz kalma korkusu" olarak tanımlanır. Bu araştırmada ergen yaş grubunda nomofobi düzeyi ile dikkat eksikliği ve hiperaktivite belirtilerinin ilişkisi incelenmiştir. Araştırmanın örneklemi 12-17 yaş aralığında DEHB tanısına sahip 42 ergen ve bu tanıya sahip olmayan 50 ergen ile toplam 92 ergenden oluşmaktadır. Araştırmada veri toplama amacıyla Sosyodemografik Veri Formu, Nomofobi ölçeği, Conners-Wells Ergen Öz-Bildirim Ölçeği Uzun Formu-CWEÖÖ-U kullanılmıştır. SPSS 25.0 istatistik programı kullanılarak veriler analiz edilmiştir. İstatistiksel anlamlılık düzeyi p, The most general expression in Turkish for the word "nomophobia", which is known as "no mobile phone phobia" in English and produced with an abbreviation, is "fear of being without a smartphone". In this study, the relationship between the level of nomophobia and the symptoms of attention deficit and hyperactivity in the adolescent age group was examined. The sample of the study consists of 42 adolescents aged 12-17 with ADHD diagnosis and 50 adolescents who do not have this diagnosis so a total of 92 adolescents. Sociodemographic Data Form, Nomophobia Scale, Conners-Wells Adolescent Self-Report Scale Long Form-CWES-U were used for data collection in the study. Data were analysed using SPSS 25.0 statistical program. Statistical significance level was accepted as p

Danışman: PROF. DR. CANAN TANIDIR Yer Bilgisi: İstanbul Gelişim Üniversitesi / Lisansüstü Eğitim Enstitüsü / Psikoloji Ana Bilim Dalı / Klinik Psikoloji Bilim Dalı Konu: Psikoloji = Psychology, Bu araştırmanın amacı çocukluk çağı travmaları ile öz-şefkat arasındaki ilişkiyi incelemektir. Bunun yanında yaş, cinsiyet, şimdiye kadar psikiyatrik bozukluk tanısı alma durumu, daha önce bir nedenle psikiyatrik, psikolojik destek alma durumu ve diğer insanlara karşı şefkatli bir insan olduğunu düşünme durumu değişkenlerine göre öz-şefkat düzeyinin ve çocukluk çağı travma ölçeği puanlarının farklılaşıp farklılaşmadığı incelenmiştir. Araştırmanın örneklemini, 20-60 yaş arasındaki, 242'si kadın, 163'ü erkek olmak üzere toplam 405 gönüllü katılımcı oluşturmaktadır. Çalışmada veri toplama araçları olarak; Sosyodemografik Bilgi Formu, Çocukluk Çağı Ruhsal Travma Ölçeği ve Öz Duyarlık Ölçeği kullanılmıştır. Çalışma çevrim-içi ortamda yürütülmüştür. Pearson Korelasyon Analizi kullanılarak, çocukluk çağı ruhsal travmaları ile öz-şefkat arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca, yapılan Çoklu Regresyon Analizinin sonucunda, duygusal ihmal en fazla olmak üzere, cinsel istismar ve duygusal istismarın öz-şefkati yordadığı bulunmuştur. Yaş ile öz-şefkat arasında pozitif bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Şimdiye kadar psikiyatrik bozukluk tanısı alanların veya psikolojik destek alanların, almayanlara göre çocukluk çağı travma düzeylerinin anlamlı derecede yüksek olduğu ve öz-şefkat düzeylerinin anlamlı derecede düşük olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Diğer insanlara karşı şefkatli bir insan olduğunu düşünmeyenlerin çocukluk çağı travma düzeylerinin daha yüksek, öz-şefkat düzeylerinin de daha düşük olduğu bulunmuştur. Sonuç olarak çocukluk çağı travmalarını önleyici çalışmaların yapılması bireylerde öz-şefkati arttıracaktır. Bu konuda yapılacak daha geniş örneklemli ve prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır., The aim of this research is to examine the relationship between childhood traumas and self-compassion. In addition, we examined whether the self-compassion level and childhood trauma scale scores differed according to the variables of age, gender, the status of being diagnosed with a psychiatric disorder until now, the status of receiving psychiatric and psychological support for some reason, and the state of thinking that one is a compassionate person towards other people. The sample of the study consists of a total of 405 volunteer participants, 242 female and 163 male, between the ages of 20-60. As data collection tools in the study; Sociodemographic Information Form, Childhood Trauma Questionnaire and Self-Compassion Scale were used. The study was conducted in an online environment. Using the Pearson Correlation Analysis, it was concluded that there is a negative significant relationship between childhood psychological traumas and self-compassion. In addition, as a result of Multiple Regression Analysis, it was found that sexual abuse and emotional abuse and mostly emotional neglect predicted self-compassion. It was found that there was a positive relationship between age and self-compassion. It was found that those who have been diagnosed with a psychiatric disorder or who have received psychological support had significantly higher levels of childhood trauma and significantly lower levels of self-compassion compared to those who have not received psychological support or who have not been diagnosed with a psychiatric disorder. It has been found that those who do not think that they are compassionate towards other people have higher levels of childhood trauma and lower levels of self-compassion. As a result, studies to prevent childhood traumas will increase self-compassion in individuals. Studies with larger samples and prospective studies are needed on this subject.