Search

Domates pas akarı, Aculops lycopersici (Massee) (Acari: Eriophydae) domatesin önemli zararlılarından biridir. Domates bitkisinde yaprak, sap ve gövdede paslanmaya ve kurumalara neden olarak meyvenin ekonomik değerini ve verimini düşürmektedir. Bu nedenle, domateste zararlının mücadelesinde biyolojik mücadelenin kullanımı bu tezin ana konusudur. Bu çalışmanın amacı 2020-2021 yıllarında laboratuvar koşullarında 2 sırık çeşit (TGB230312, BT-TAYLİN) ve 2 oturak çeşit (RİO GRANDE, SC2121) üzerinde Neoseiulus californicus (McGregor)’un A. lycopersici ile beslenmesi sonucu avcının hayat tablosu ve avlanma kapasitesi parametrelerinin, sayısal ve işlevsel tepkilerinin incelenmesidir. Tezin ikinci bir amacı ise 2021 yaz-sonbahar sera koşullarında aynı domates çeşitlerinde yapay olarak bulaştırılan A. lycopersici’ye karşı N. californicus salımı (avcı:av; 1:20) yapıldıktan sonra zararlı ve avcının popülasyonlarının izlenmesidir. Neoseiulus californicus’un A. lycopersici üzerinde beslenmesi sonucunda farklı domates çeşitlerinde 1,15-1,43 günde yumurtalarının açıldığını, ortalama 5,96-6,27 günde bırakılan yumurtaların %74-97’sinin ergin olduğu, ergin dönemde dişi başına toplam 2,17-7,73 yumurta bıraktığı, net üreme gücünün (R0) 1,91-9,71, kalıtsal üreme yeteneğinin (rm) 0,043-0,136, artış oranı sınırı (λ) 1,04-1,15 ve ortalama döl süresinin (T0) 15,09-16,77 gün arasında değiştiği bununla birlikte işlevsel tepkisinin Tip II olduğu belirlenmiştir. Onbeş gün ara ile yapılan dört salımın arkasından salım yapılmayan kontrol parsellerine göre N. californicus salımı yapılan parsellerde önemli düzeyde A. lycopersici popülasyonu düşük bulunmuştur. Kontrol parsellerindeki en yüksek A. lycopersici popülasyonu haziran ortası ve eylül ortasında görülürken N. californicus salımı yapılan parsellerde sadece haziran ortasında görülmüştür. Ayrıca en yüksek N. californicus popülasyonları da eylül ortası ve sonunda belirlenmiştir. Bu sonuçlar, ardışık salımlardan sonra N. californicus’un A. lycopersici popülasyonunu baskıladığını göstermiştir. Tomato rust mite, Aculops lycopersici (Massee) (Acari: Eriophydae) is one of the important pests of tomato. It reduces the economic value and yield of the fruit by causing rusting and drying on the leaves and stems of the tomato plant. Therefore, the use of biological control of pests in tomato is the main subject of this thesis. The aim of this study is to investigate the feeding of Neoseiulus californicus (McGregor) with A. lycopersici on 2 indeterminate cultivars (TGB230312, BT-TAYLİN) and 2 determinate cultivars (RİO GRANDE, SC2121) of tomato plants under laboratory conditions and to investigate the life table and predatory capacity parameters (numerical and functional responses) of the predator mite in 2020-2021 years. A second aim of the thesis is to monitor pest and predator populations after the release of N. californicus (predator:prey; 1:20) against artificially infested A. lycopersici in the tomato cultivars in 2021 during summer-autumn season in greenhouse conditions. As a result of N. californicus feeds on A. lycopersici, eggs of the predator hatched in 1,15-1,43 days in different tomato cultivars, 74-97% of the eggs laid in an average of 5,96-6,27 days are mature. Neoseiulus californicus lay a total of 2,17-7,73 eggs per female. Its lifetable parameters [the net reproductive rate (R0), the intrinsic rate of natural increase (rm), the finite rate of increase (λ), and the mean generation time (T0) varied between 1,91-9,71; 0,043-0,136; 1,04-1,15; 15,09-16,77, respectively. Additionaly, its functional response was determined to be Type II. After four releases with an interval of 15 days, the population of A. lycopersici was found to be significantly lower in the N. californicus released plots compared with the control plots (no release). The highest A. lycopersici population in the control plots was seen in mid-June and mid-September, while N. californicus was seen only in mid-June in the released plots. In addition, the highest N. californicus populations were determined from mid to late September. These results showed that N. californicus suppressed the A. lycopersici population after consecutive releases. Türkiye Tohum Gen Bankası Bursa Tohum Altın Tohumculuk

Ülkemizde domates yetiştiriciliği beslenme ve ekonomik getiri açısından büyük öneme sahiptir. Domates yetiştiriciliğinin en önemli sorunlarından bir tanesi zararlı böcek ve akarlardan kaynaklı ürün kayıplarıdır. Bugüne kadar domates kök hastalık ve nematotlarına karşı dayanıklı bazı domates çeşitleri ruhsatlanmasına rağmen; akar ve böcek zararlılarına karşı tescilli dayanıklı bir çeşit bulunmamaktadır. Domateslerde, böcek ve akar zararına hatta doğal düşmanın aktivitesine olumsuz etki eden en önemli faktörlerden biri de domates yaprak, sap ve dalllarında bulunan keseli ve kesesiz trikomlardır. Özellikle keseli trikomların içeriğinde bulunan methyl-ketonegrubundan "2-tridecanone (2-TD), sesquiterpene'lerden zingiberene'in vepoliester'lerden acylsugar'ın bitki savunma mekanizmasında rolü yüksektir. Bu nedenle, bu tez çalışmasında 29 domates çeşidinin trikom yapıları incelenmiştir. İnceleme yapılan çeşitlerdeki trikomların tipleri ve yoğunluklarının belirlenmesiyle hem potansiyel dayanıklı çeşitlerin hem de ileride zararlılara dayanıklı domates çeşitlerinin melezleme çalışmalarına temel oluşturulacak bilgilerin sağlanması amaçlanmıştır. Ayrıca, bazı doğal düşmanların (phytoseiid akarlar) etkinliğini sınırlaması nedeniyle; trikom yoğunlukları ayrı bir önem arz etmektedir. Bu tez çalışması sonuçlarına göre; inceleme yapılan çeşitlerde TİP III ve TİP V kesesiz; TİP IV ve TİP VI keseli trikomların yoğunlukları belirlenmiştir. Yaprak, sap ve dallar ayrı ayrı değerlendirildiğinde; trikom tiplerinin ve yoğunluklarının çeşitlere göre önemli düzeyde farklılık gösterdiği belirlenmiştir. Kümeleme analizine göre trikom yoğunlukları düşük, orta ve yüksek olarak gruplandırılmıştır. Bu çalışmayla, ele alınan her çeşitin trikom yoğunlukları gösterilmiştir. Elde edilen bulgular, hem çeşit dayanıklılığı hem de biyolojik mücadele için temel veri sağlayacaktır. Tomato cultivation in our country has a great importance in terms of nutrition and economic return. One of the most important problem of tomato cultivation is yield losses caused by insect and mite pests. Although some tomato cultivars resistant to root diseases and nematodes of tomato plantshave been licensed, there is no registered resistant variety against mite and insect pests. One of the most important defensive structures are glandular and unglandular trichomes found in leaves, stems and branches of tomato plants, because they are negatively affect the insect and mite damage and even the activity of natural enemies. Particularly, 2-tridecanone (2-TD), from the methyl-ketone group in the content of glandular trichomes, zingiberene from sesquiterpenes and acylsugar from polyesters have a great role in the plant defense mechanism. Therefore, in this thesis study, trichome structures of 29 tomato cultivars were investigated. By determining the types and densities of trichomes in the examined cultivars, it is aimed to provide information that will form the basis for hybridization studies of both potential resistant cultivars and tomato cultivars resistant to pests in the future. Also, trichome densities have got particular importance due to limiting the effectiveness of some natural enemies (phytoseiid mites). According to the results of this thesis study; the densities of both unglandular thichomes, TYPE III and TYPE V, and glandular trichomes, TYPE IV and TYPE VI, in the examined in different tomato cultivars. When leaves, stems and branches are evaluated separately; it was determined that trichome types and densities differed significantly according to the cultivars. According to cluster analysis, trichome densities were grouped as low, medium and high. In this study, the trichome densities of each cultivar were shown. The findings will provide basic data for both cultivar resistance and biological control.

Domates (Solanum lycopersicum L.) bitkisi anavatanı Güney Amerika’nın batı kıyıları olan Solanaceae familyası türlerinden biridir. Sebze üretimi ve tüketimi içerisinde hem ülkemizde hem de dünya genelinde en çok üretilen ve tüketilen bitkiler arasında yer almaktadır. Domatesin pas akarına karşı toleransını arttıracak (zararın azalması ve hızlıca iyileşmesi ile bitki gelişimini teşvik etme gibi) alternatif çözümlere ihtiyaç duyulmaktadır. Bu çalışmayla birlikte, kontrollü koşullarda domates pas akarı bulaştırılan domates fidelerinde sadece üridin veya sadece akarisitlerin (abamectin, acequinocyl, pyridaben, spiromesifen) yarı dozlarının uygulaması ila bunların kombinasyonlarının akar zararına olan etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Literatür taraması yapıldığında bu konuyla ilgili herhangi bir araştırmanın mevcut olmadığı gözlemlenmiştir. Denemede akarisit uygulanan kombinasyonlarda abamectin 0,25 mg/L, acequinocyl 62,5 mg/L, pyridaben 15 mg/L ve spiromesifen 25 mg/L konsantrasyonları kullanılmıştır. Bitkilerde büyüme oranı, klorofil miktarı, yaprak oransal su kapsamı ve turgor kaybı gibi fizyolojik parametreler ölçülmüştür. Bununla birlikte MDA, glutatyon ve askorbik asit miktarı ile antioksidatif savunma sistemine ait bazı enzimlerin CAT, APOX ve SOD aktivitesindeki değişimler de incelenmiştir. Çalışmada yapılan analizler sonucunda genel olarak tüm parametreler p

Bu çalışmanın amacı, chlorpyrifos, deltamethrin ve imidacloprid’in 200 günlük fermantasyon süresince mısır silajı içerisindeki degredasyonunu ve bazı metabolitlerine [3,5,6-trichloro-2-pyridinol, diethyl phosphate, diethyl thiophosphate, chlorpyrifos-oxon, 3-phenoxybenzoic acid, 3-(4-hydroxyphenoxy)benzoic acid, imidacloprid-olefin, imidacloprid guanidine, 6-hydroxynicotinic acid ve 6-chloronicotinic acid] dönüşümünü izlemektir. Çalışmada, fermantasyon sürecinin insektisitlerin parçalanması ve metabolitlere dönüşmesi üzerine etkisi araştırılmıştır. Laktik asit bakterilerinin fermantasyonu mısır silajında asidik koşulların oluşumuna neden olmaktadır. İnsektisitler fermantasyon ortamında bulunan bu mikroorganizmalar tarafından metabolize edilebilmektedir. Bu tez çalışmasında insektisitler blank örneklere (pestisit kullanılmadan yetiştirilen mısırlar) laboratuvar ortamında ayrı ayrı uygulanmıştır. İnsektisit spike edilmiş mısır bitkilerinin bir kısmı kurumaya bırakılmış, bir kısmı kavanozlarda silaj yapılmıştır. Fermantasyonun etkisini belirlemek için örneklerde, spike edilmiş olan insektisitler ve metabolitleri LC-MS/MS kullanılarak periyodik olarak analiz edilmiştir. Analizlerde kullanılan yöntemin verifikasyonu SANTE/12682/2019 rehberine göre yapılmıştır. LOD değerleri 2,76 mg/kg ile 53,61 mg/kg arasında, LOQ değerleri ise 9,19 mg/kg ile 178,71 mg/kg arasında bulunmuştur. Analitlerin geri kazanımları %93,7-109,2, tekrarlanabilirlik RDSr değerleri %1-15 ve tekrarüretilebilirlik RDSR değerleri %1-13 arasında hesaplanmıştır. İnsektisit uygulanmasından 200 gün sonra silaj örneklerinde chlorpyrifos, deltamethrin ve imidacloprid bozunma oranları sırasıyla %46, %45 ve %30 olarak tespit edilirken bu oran kontrol (kurutulmuş mısır) örneklerinde %67, %55 ve %61 olarak belirlenmiştir. Bu çalışma, mısır silajındaki düşük pH ortamının insektisitlerin bozunmasını yavaşlattığını, dolayısıyla pestisit kalıntılarının aerobik koşullara kıyasla silaj ortamında daha uzun süre stabil kalabildiğini göstermiştir. The aim of this study was to monitor the degradation of chlorpyrifos, deltamethrin and imidacloprid and transformation to their some metabolites [3,5,6-trichloro-2-pyridinol, diethyl phosphate, diethyl thiophosphate, chlorpyrifos-oxon, 3-phenoxybenzoic acid, 3-(4-hydroxyphenoxy)benzoic acid, imidacloprid-olefin, imidacloprid guanidine, 6-hydroxynicotinic acid and 6-chloronicotinic acid] during the 200-day fermentation period of maize silage. The effect of the fermentation process on the degradation of insecticides and the transforming to metabolites was investigated. The fermentation of lactic acid bacteria causes the acidic conditions in maize silage and insecticides can be metabolized by the microorganisms in the fermentation medium. In this study, each insecticide was applied separately under laboratory conditions to blank sample (maize plants grown without pesticides). A part of the maize plants spiked with insecticide were left to dry and the other part was ensiled in jars. Spiked insecticides and their metabolites were analyzed periodically using LC-MS/MS in samples to determine the effect of fermentation. Analytical method was verified according to the SANTE/12682/2019 Guideline. The LOD and LOQ values were between 2,76 mg/kg to 53,61 mg/kg and 9,19 mg/kg to 178,71 mg/kg, respectively. The recovery, repeatability RDSr and reproducibility RDSR values of compounds were calculated between 93,7-109,2%, 1-15%, and 1-13%, respectively. In silage samples, the degradation of chlorpyrifos, deltamethrin and imidacloprid was less with rates of 46, 45 and 30%, respectively, compared with the control samples (67, 55 and 61%). This study showed that the low pH in maize silage decelerate the degradation of insecticides, so pesticide residues can remain stable for longer in the silage environment compared to aerobic conditions. TAGEM/HSGYAD/A/19/A3/P1/1250