Search

Abstract This study evaluated the management of dyslipidemia in Turkey with the goal of understanding current diagnosis and treatment patterns, as well as identifying unmet needs in achieving effective low-density lipoprotein cholesterol (LDL-C) targets. Using a Delphi panel consisting of nine expert cardiologists, the study reveals key gaps in dyslipidemia management, particularly in the underutilization of combination therapies, such as statins and PCSK9 inhibitors, which are crucial for achieving LDL-C targets in high-risk patients. The findings indicate that while many patients with very high cardiovascular risk are diagnosed, a significant proportion do not receive optimal treatment to reach LDL-C levels recommended by European guidelines. Addressing these gaps could lead to more effective management of dyslipidemia and reduce the burden of cardiovascular disease in Turkey. The study’s insights provide critical recommendations for clinicians and policymakers to improve clinical practice and health outcomes through more aggressive lipid-lowering strategies.

A 15-year-old girl was admitted to an external center 1 month ago with symptoms of generalized pruritus, rash and blistering all over the body, and swelling of the eyes and lips. The patient was started on desloratadine, but there was no improvement in her symptoms. She had been diagnosed with Hashimoto’s thyroiditis 4 years ago in the pediatric endocrinology department; she had been using levothyroxine since then, and her thyroid disease was under control. The dose of antihistamine treatment was increased and montelukast was added. The patient, who had Raynaud’s phenomenon, was diagnosed with systemic lupus erythematosus and hydroxychloroquine was started, but the symptoms of urticaria and angioedema did not decrease. The patient was then started on omalizumab and urticaria was controlled under hydroxychloroquine + omalizumab. In the third month of omalizumab discontinuation, the patient is receiving hydroxychloroquine and levothyroxine treatments and continues to be followed up, being in remission in terms of chronic spontaneous urticaria.

Introduction: We aimed to reveal the current status of high-resolution magnetic resonance imaging (HR-MRI) and its potential to identify different intracranial vessel wall pathologies. We also aimed to investigate the diagnostic performance of contrast-enhanced HR-MRI T1-SPACE sequence in determining vessel wall pathologies and to determine its contribution to conventional methods. Methods: We retrospectively reviewed HR-MRI images of 33 consecutive patients with 30% or above stenosis based on clinical, digital subtraction angiography (DSA), computed tomography angiography (CTA), and magnetic resonance angiography (MRA) evaluations. All patients had a history of stroke, and 33 stenotic vessel segments in anterior-posterior circulation were reviewed. On HR-MR images, plaque eccentricity, presence or absence of intraplaque hemorrhage, contrast enhancement pattern, and plaque length were evaluated. As causes of atherosclerosis, the presence of diabetes mellitus, hemoglobin A1c, total cholesterol, trigylicerid, and high-density lipoprotein levels, history of smoking, history of taking statin drugs, and hemoglobin levels were acquired, and the correlation between these variables and plaques labeled as stable or unstable in these patients was investigated. Results: Atherosclerosis was observed in 29 of the 33 cases included in our study, and stenosis in intracranial vascular structures due to moyamoya disease was observed in 4 cases. In patients with intracranial stenosis secondary to moyamoya disease, diffuse concentric homogeneous enhancement was observed within the vessel wall in the prestenotic artery segment. In patients with stenosis due to atherosclerosis, increased heterogeneous enhancement was observed within the atheroma plaque. A significant correlation was observed between eccentric-concentric plaque and atherosclerotic segment length. Conclusion: The vessel lumen can be evaluated using CTA, MRA, and DSA, but the vessel wall cannot be evaluated using these traditional techniques. Vessel wall imaging is helpful for identifying atheromas in intracranial and cervical carotid arteries, and for determining the morphologies of vessel walls and the surrounding structures.

Malignancies, autoimmune diseases, viral and fungal infections, as well as aseptic meningitis due to certain drugs are frequently seen. Antibiotics, intravenous immunoglobulin (IVIG), non-steroidal anti-inflammatory drugs are often considered responsible. The incidence following IVIG infusion is 0.067%; however, symptoms may start to show up anywhere from 6 h to 4 days following infusion. It is challenging to diagnose and is easily overlooked because of symptoms and clinical findings that might arise from a variety of conditions, including headaches, stiff necks, and vomiting. We present a patient with Noonan syndrome who was diagnosed with common variable immunodeficiency due to recurrent illness, had IVIG replacement therapy, and developed aseptic meningitis following the initial course of treatment. No similar case has been documented before in the literature. Noonan syndrome may also be related with an increased incidence of IVIG-associated aseptic meningitis, while the explanation for this association is unclear.

Chronic spontaneous urticaria (CSU) is known by spontaneous urticarial lesions and/or angioedema resisting ≥ 6 weeks. It is reported that severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) enters the body and triggers urticaria and angioedema, and even might cause CSU. Although coronavirus disease 2019 (COVID-19) vaccines do not generally affect CSU patients, it has been observed that they occasionally exacerbate the disease. Here, we studied COVID-19, COVID-19 vaccines, and their effects on CSU cases. The records of 16 cases who mostly took omalizumab due to being resistant CSU cases were retrospectively reviewed. There was no problem with an inactivated (Sinovac ® ) vaccine. After mRNA (BioNTech ® ) vaccination, 2 of our patients had an exacerbation and even one had to switch to omalizumab. In 2 patients, CSU developed despite the absence of an urticaria-angioedema history and they were also unresponsive to standard antihistamine therapy and therefore had to be started on omalizumab. As a result, omalizumab had to be started in 3/8 patients after mRNA vaccination due to CSU exacerbation or treatment failure. It should be also kept in mind that SARS-CoV-2 infection and vaccination against it may exacerbate or trigger the disease in some patients.

Kutanöz mastositoz (KM), dermiste aşırı sayıda mast hücresi (MH)’nin varlığına göre kategorize edilen bir hastalık grubunu tanımlar. KM'li hastalar, sistemik mastositoz için tanı kriterlerini karşılamaz ve dermis dışında herhangi bir organ katılımı kanıtı göstermez. Bu makale tarih, prevalans ve sınıflandırmadan bahsettikten sonra kısaca MH aktivasyonunun farklı klinik özelliklerini ve tetikleyicilerini gözden geçirmekte ve son olarak güncel gözlemler ışığında çocuklarda KM yönetimini ayrıntılı olarak tartışmaktadır. KM'li hastalar, sıklıkla dermal lezyonlar üzerindeki baskılarla başlayan ve MH aracılığıyla meydana gelen semptomlardan muzdariptir. KM yönetimi, esas olarak MH tetikleyicilerinden kaçınma üzerine kuruludur. KM vakalarında tedavinin esasını anafilaksi gibi şiddetli sistemik reaksiyonlarda epinefrin otoenjektörlerinin elde mevcudiyeti ve semptomlar ortaya çıktığında antihistaminiklerin (H1/H2 histamin reseptör blokerleri) kullanılması oluşturmaktadır.

Like many microbial agents, Severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) and its vaccination may increase the frequency and/or severity of attacks. We aimed to observe/evaluate patients with hereditary angioedema (HAE) followed by Sakarya University Research/Training Hospital pediatric allergy unit, Sakarya, Türkiye, for the effects of SARS-CoV-2 infection and COVID-19 vaccination. Ten HAE patients—3 males and 7 females—were evaluated retrospectively. Their mean age was 31.80 ± 19.15 (min. 12 – max. 66) years. Four of 10 patients were diagnosed with type 1 HAE and 6 with type 2 HAE. Two out of 6 patients (mother and daughter) diagnosed with type 2 HAE had angioedema attacks during COVID-19 disease. Six out of 10 HAE patients received different COVID-19 vaccines available in Türkiye up to third and fourth doses. There was no increase in COVID-19 vaccine-related attacks during, after 72 hours, and up to the year after vaccination. As a result, we consider it safe to administer inactivated and/or mRNA vaccines in our patients with HAE. In addition, catching SARS-CoV-2 infection was not always associated with disease exacerbation or activation.

Henoch-schönlein purpurası (HSP), çocukluk çağının non-trombositopenik palpabl purpura ile seyreden ve en sık görülen sistemik vaskülitidir. HSP cilt tutulumu, artrit, renal ve gastrointestinal sistem tutulumu ile karakterizedir. Böbrekler, kolon, eklemler gibi bazı organlarda gelişen vaskülit sonucu palpe edilebilen purpura, karın ağrısı, artrit ve böbrek hastalığı (proteinüri) görülür. Hastalar döküntü (palpable purpura), karın ağrısı, eklem şişliği ve/ya ağrısı (artrit) şikayetleri ile başvurur. HSP genellikle viral enfeksiyonlar, ilaçlar ve böcek ısırığı gibi antijenik bir stimulus ile tetiklenir. Burada purpurik döküntü ile seyreden hastalıklarla kolaylıkla karışabilen ve farklı tanılar konulabilen HSP’ li beş yaşında bir kız olgu sunulmaktadır. Purpurik döküntü ile başvuran hastalarda travma öyküsü varlığında, travmaya sekonder purpura vs. düşünülsede vaskülit benzeri değişik hastalıklarla karşılaşılabileceği akılda tutulmalıdır.

Background: The aim of this study was to provide insight into the real-life clinical presentation and outcomes of the elderly presenting with acute myocardial infarction from the Turkish Myocardial Infarction registry database. Methods: TURKMI was a nationwide, multicenter, observational, 15-day snapshot registry conducted to address the management of acute myocardial infarction patients admitted to percutaneous intervention-capable hospitals. The present analysis included the comparison of consecutively enrolled acute myocardial infarction patients aged ≥75 and

I have read the article titled “Throat microbiota alterations in patients with hereditary angioedema” by Wang et al (2022) with great interest. This study examined the change in throat microbiota and its association with laryngeal edema (LE) attacks and attack severity in hereditary angioedema (HAE) patients. This study demonstrated the comparative richness of Bacteroidetes and Prevotellaceae in recent LE attacks and detected positive association between the attack severity scores and Bacteroidetes richness. Nevertheless, I have some questions and concerns about the methodological design of their study. For instance, in the article, the description of HAE and HAE patients is not exactly correct. I do not also agree with the authors on the effect of long-term prophylactic danazol use in HAE patients of this study. It is very important when or how the swab was obtained after the LE attack. The last, not the least, point now is what the authors suggest to improve this dysbiosis in these HAE patients. The discussion to elaborate these points in the study could be helpful and enlightening for readers and future research in this area.

I have read the article titled, ''Efficacy and safety of omalizumab against chronic spontaneous urticaria: Real-world study from China'', by Wang et al with great interest. Nevertheless, there are a couple of questions raised in my mind. And clarification of some aspects of the study will help the reader benefit and have a better understanding of the study.

Amaç: Bu çalışmada 0-24 ay arası çocuklarda ön fontanel (ÖF) kapanma zamanı ve boyutlarını değerlendirmeyi amaçladık. Bu çalışmanın ikincil amacı ise ÖF boyutu ve subaraknoid mesafe genişliği arasındaki ilişkinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmada Ocak 2020 ve Ekim 2021 tarihleri arasında hafif kafa travması nedeniyle bilgisayarlı tomografi (BT) çekilen olguların görüntüleri retrospektif olarak değerlendirildi. 3D BT görüntüleri üzerinde ön fontanel kapanması (ÖFK) değerlendirildi ve açık olanlarda ÖF alanı ölçüldü. Aksiyal BT görüntülerde subaraknoid mesafe ölçümleri gerçekleştirildi. Bulgular: Hafif kafa travması nedeniyle BT çekilen 602 çocuk çalışmaya dahil edildi. 0-24 ay arasında her aylık yaş grubunda 23-25 olgu mevcuttu. K/E oranı 284/317 idi. Radyolojik olarak 0-6 ay arası, klinik olarak 0-2 ay arası ÖFK izlenmedi. Klinik ÖFK 3. ayda başlayıp 13. ayda % 66’ya 15. ayda % 90’ın üzerine, radyolojik ÖFK ise 7. ayda başlayıp, 16. ayda % 65’e ve 24. ayda % 84’e ulaşmıştır. Ortalama ÖF alanı doğumdan 2. aya kadar artmış, 3-9 aylarda azalan dalgalı bir seyir göstermiş ve 9. aydan 2 yaşa kadar ise giderek azalmıştır. ÖF alanı ile subaraknoid mesafe genişliği arasında ilişki saptanmadı (r:0,229, p

Primer immün yetmezlik hastalık tipleri günümüzde bilindiği gibi 400 hastalığı geçmiş bulunmaktadır. Farkındalığın artması ve tanı yöntemlerinin gelişmesi ile nadir olarak görülmekten çıkmışlar ve sık görülen hastalıklar haline gelmeye başlamışlardır. Bu hastalıklara cilt bulguları açısından yaklaşmak ve tanımak bu derlemenin asıl amacıdır. Primer immün yetmezlik hastalıklarının 10 uyarıcı işaretlerinden ikisi cilt bulgularından olmakla beraber sadece (bakteriyel ya da fungal) enfeksiyöz cilt bulgularını düşündürtmektedir. Bunlardan ilki tekrarlayan derin cilt abseleri ve diğeri cilt üzerindeki persistan mantar enfeksiyonu (tinea / dermatofitoz) olmasıdır. Cilt bulgularının sık olarak primer immün yetmezlik hastalıklarında görüldüğü bilinmelidir. En sık enfeksiyonlara (bakteriyel) ait bulgular görünmesine rağmen, onu non-enfeksiyöz tipte immüno-alerjik bulgu olarak egzama (atopik dermatit) izler. İmmüno-alerjik olmayan bulgular ise epidermal displazi, telenjiektazi vb. belirtilerdir. Bu deri belirtileri, bazen ilk geliş bulgusu olabilir. Her zaman bu bulgular çok özgün olmayabilir. Bu cilt bulgularıyla beraber özellikle büyüme geriliği ya da çoklu sistem tutulumu varsa, yine bu cilt bulgusu rekurrent ve tedaviye dirençli (refrakter) ise mutlaka primer immün yetmezlik hastalığı düşünülmeli ve var olup olmadığı araştırılmalıdır.

Aralık 2019 yılında Çin’in Wuhan şehrinde etiyolojisi bilinmeyen bir pnömoni salgını tüm dünyaya yayıldı. Bu salgın yeni tip koronavirüs olan Şiddetli Akut Solunum Sendromu Coronavirus 2 (SARS-CoV-2) olarak adlandırıldı ve hastalığa COVID-19 adı verildi. Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) tarafından global pandemi ilan edildi. COVID -19 hastalığında ateş, öksürük, krup, nefes darlığı, koku alamama gibi semptomların yanında gastrointestinal sistem hastalıkların (GİS) semptomları da bildirilmiştir. SARS-CoV-2, akciğerlerin alveolar epitel hücrelerinde bulunan ACE-2 reseptörlerine bağlanarak pnömoniye neden olur. Ayrıca sadece akciğer hücreleri değil bağırsak epitel hücrelerinin (özellikle enterositler) de ACE-2 reseptörlerini eksprese ettiği gözlenmiştir. Son zamanlarda COVID-19 hastalarının dışkı materyalinde de SARS-CoV-2 RNA izole edilmiştir. Bu durum COVID-19 ve GİS arasında bir ilişki olabileceğini göstermektedir. Şu anda, COVID-19 için kullanılan ilaç ve birden fazla aşı mevcuttur ancak aşı üretimi, aşının etkinliği, saklama koşulları ve taşınmasındaki aksaklıklardan dolayı viral yükü azaltmak için alternatif tedaviler araştırılmaktadır. Probiyotikler, belirli dozlarda insan sağlığı üzerine faydalı etkileri olan canlı mikroorganizmalar olarak tanımlanmaktadır. Bilimsel çalışmalar probiyotiklerin antiviral özelliğini ve genel bağışıklığı güçlendirici etkisini ortaya koymuştur. Bu derleme probiyotiklerin COVID-19 hastalığındaki rolünü, SARS-CoV-2 enfeksiyonu ve mikrobiyota arasındaki olası ilişkiyi tartışmayı amaçlamaktadır.

Aralık 2019’da Çin’de başlayan SARS-CoV 2 enfeksiyonu olarak bilinen Coronavirüs pandemisi Dünya Sağlık Örgütü tarafından duyuruldu. Virüsü ile enfekte olan kişinin komorbiditesine göre mortalite oranları %6-10.5 arasında değişiklik gösteren SARS-CoV 2 bilinen üçüncü en yüksek patojeniteye sahiptir.1,2 Coronavirüs ailesine üye tek sarmallı bir RNA virüsüdür. İnsan hücresine anjiotensin dönüştürücü enzim 2 (ACE 2) reseptörü aracılığı ile giriş yapar. Renin anjiotensin sinyal yolağı, oksidatif stress ve hücre ölümü, sitokin fırtınası ve endotelyal disfonksiyon olmak üzere SARS-CoV-2 patogenezinde 4 majör yolak vardır.3 Patogenezin ve dolayısıyla semptomların gelişmesine neden olan bu yolaklar aynı zamanda mevcut tedavide kullanılan ilaçların da etki mekanizması açısından kilit noktadır. SARS-CoV-2’ye karşı etkili tedavi henüz geliştirilemediği için virüsün vücuda potansiyel giriş yollarını ve hastalığın oluşma mekanizmalarını bilmek enfeksiyonu önleme açısından büyük önem taşımaktadır.

12 yaşında kız hasta, ilk doz Pfizer-BioNtech aşısından yaklaşık 10 saat sonra yüzünde başlayan, saatler içinde gövdesine yayılan ürtiker plakları nedeniyle çocuk acil polikliniğine başvurdu. Hastaya feniramin maleat ve metilprednizolon uygulandı. Antihistaminik ile eve taburcu edildi. Hastanın lezyonlarının tekrar nüksetmesi ve rekürren acil başvurularının olması üzerine hasta hospitalize edildi. Feniramin maleat, metilprednizolon ve famotidin tedavisinin 2. gününde lezyonlar kayboldu ve tekrarlamadı. Ürtiker deri ve mukozalarda ani olarak ortaya çıkan, kabarık, kırmızı-pembe, kaşıntılı, ödemli, kısa sürede kaybolan plaklar ile karakterizedir. Şüpheli tetikleyiciler gıdalar, ilaçlar, enfeksiyonlar, fiziksel ve emosyonel stres, içerdiği antijenik yapılar ve stabilizörler nedeniyle aşılar olabilir. Literatürde Pfizer-BioNtech aşısı sonrası cilt reaksiyonları tanımlanmıştır. Literatürde tanımlanan vakaların daha çok yetişkin yaşta olduğu görülmektedir. Hastamız 12 yaşında adolesan bir çocuk olduğu için bu olgumuzla literatüre katkı sağlamak istedik.

It is well-known that asthma patients show compromised production of antiviral interferons and lower expression of ACE-2, most likely owing to ACE-2 expression is inversely correlated with type 2 (Th2: T helper 2) cytokine levels of asthmatics. However, COVID-19 patients with poor outcomes show early vigorous type I interferon expression. This does not match with the pathophysiology of worse COVID-19 disease development in asthma patients. Actually, why asthma might protect against poor outcomes in COVID-19 is explained in detail in recent reviews. Some new data even show decreased mortality in asthma patients. There were no flawless data that asthma patients are at a greater risk of becoming severely ill with SARS-CoV-2 infection, although current reports from the United States and the United Kingdom indicate that asthma is much more common in children and adults with COVID-19 than was formerly described from Asia as well as from central Europe.

We have read the article titled ‘Clinical Outcome of Coronavirus Disease 2019 in Patients with Primary Antibody Deficiencies’ by Milota et al. with great interestl [...]

Background: The aim of this study is to evaluate afamin levels after weight loss in obese patients who underwent laparoscopic sleeve gastrectomy (LSG) and to investigate the relationship between them. In addition, after bariatric surgery, thyroid stimulating hormone (TSH), thyroxine (T4), low-density lipoprotein (LDL), very low-density protein (VLDL), total cholesterol, triglyceride (TG), high-density lipoprotein (HDL), insulin, and hemoglobin A1c (HgbA1c) levels were evaluated., Methods: Preoperative and postoperative 6th month venous blood samples were obtained from 43 patients included in this study. The preoperative and postoperative 6th month body mass index (BMI), TG, total cholesterol, VLDL, HDL, insulin, HgbA1c, TSH, T4, and afamin levels of the patients who underwent bariatric surgery with obesity were compared., Results: Serum afamin levels of patients decreased at 6 months postoperatively; however, it was not statistically significant. We observed a statistically significant decrease in patients' BMI, HDL, VLDL, TG, total cholesterol, TSH, T4, HgbA1c, and insulin values ( p < 0.05). There were significant increases in HDL and T4 values. The change in LDL value was statistically insignificant., Conclusions: Recent studies have shown that there may be a cause-effect relationship between afamin and obesity. In our study, we observed a decrease in serum afamin levels after weight loss following bariatric surgery. In addition, we think that afamin may be used as a potential marker of metabolic syndrome in the future and may lead to improvements in the medical treatment of obesity.