Search

Campylobacteriose is de meest voorkomende bacteriële voedselinfectie in Nederland en pluimvee is daarbij een belangrijke bron van besmetting. Om het aantal voedselinfecties als gevolg van Campylobacter te verminderen is het voorkomen van besmettingen bij vleeskuikens de meest impactvolle manier. Internationaal is de consensus dat het zo goed mogelijk in stand houden van de biosecurity de belangrijkste (en vrijwel enige) manier is voor pluimveehouders om Campylobacter buiten de stal te houden. In eerder uitgevoerd onderzoek leek het toepassen van de HyCare-methode een positieve uitwerking te hebben op het behouden van een Campylobacter negatieve status bij koppels vleeskuikens, echter de resultaten waren gebaseerd op een beperkt aantal bemonsteringen. In 2023 is daarom vervolgonderzoek uitgevoerd op het vleeskuikenbedrijf van MS Schippers in Hapert naar het effect van het toepassen van de HyCare-methode op de Campylobacter status van een koppel vleeskuikens. Gedurende de periode maart-november zijn de vleeskuikenkoppels in drie van de vier op het bedrijf aanwezige stallen, waaronder de HyCare-stal, wekelijks bemonsterd om de Campylobacter status vast te stellen. Om meer inzicht te krijgen in eventuele aanwezigheid van bedrijfs/stalgebonden Campylobacter stammen (herintroductie vanuit de stal en/of directe omgeving), zijn de geïsoleerde Campylobacter stammen verder genetisch onderzocht d.m.v. whole genome sequensing (WGS) en Multilocus sequence typing (MLST). In totaal is de Campylobacter status van de koppels in stal 1 (HyCare-stal), 3 en 5 gedurende vier opeenvolgende rondes opgevolgd. De resultaten lieten geen verschil zien in het aantal Campylobacterbesmettingen tussen de stal volgens het HyCare principe en de twee overige (reguliere) stallen. Daarmee kunnen resultaten uit een eerdere monitoring op dit bedrijf niet worden bevestigd, waarin het aantal besmettingen in de HyCare-stal lager was in vergelijking met de niet-HyCarestal (één van de vier rondes respect

Research was conducted on the concentrations of Campylobacter in wastewater from a Dutch broiler slaughterhouse and the effects of the treatment steps performed at the slaughterhouse before the wastewater was discharged to the municipal sewer system. Subsequently, samples were collected at the regional sewage treatment plant (WWTP) that processes wastewater including that from the poultry slaughterhouse. Both incoming (influent) and treated water was sampled before it was discharged to surface water. The raw wastewater from the poultry slaughterhouse was found to contain very high numbers of Campylobacter throughout the study period, from September 2022 through January 2023, with an average of 6.6 log10 Campylobacter per Liter. The slaughterhouse purification process consisting of coagulation/flocculation followed by a flotation step gave a limited reduction in Campylobacter count of about 0.7 log10. Discharge of the water to the public sewer system accounts for a dilution due to mixing with other wastewater streams. The dilution based on the measured volumes from the slaughterhouse to the WWTP was found to fairly match the measured concentrations of Campylobacter in the influent of the WWTP averaging 4.4 log10/Liter. Subsequently, a strong reduction occurred as a result of the WWTP's treatment processes by an average of 2.6 log10. Despite this reduction, Campylobacter was also still found in much of the sampled volumes of WWTP effluent, with concentrations ranging from <0.5 log10 to 2.5 log10/Liter of water. In addition to the amount of culturable Campylobacter, wastewater was also examined for the presence of viable but non-culturable (VBNC) Campylobacter. VBNC Campylobacter bacteria may still be infectious and potentially form an underrated source of infection for humans or animals. In this study however, no significant amounts of VBNC Campylobacter were found in any of the samples examined. It is plausible that the transformation to this non-culturable form occu, Nederlandse vleeskuikenslachterij en de effecten van de zuiveringsstappen uitgevoerd op de slachterij zelf, voordat het afvalwater werd geloosd op het gemeentelijke rioolstelsel. Vervolgens zijn ook monsters genomen bij de regionale rioolwaterzuiveringsinstallatie die het afvalwater van onder andere de pluimveeslachterij verwerkt. Zowel het inkomende (influent) als het gezuiverde water is bemonsterd, voordat het werd geloosd op het oppervlaktewater. Het ruwe afvalwater van de pluimveeslachterij bleek gedurende de gehele onderzoeksperiode, van september 2022 tot en met januari 2023, zeer hoge concentraties Campylobacter te bevatten, met gemiddeld 6,6 log10 Campylobacter per liter. Het zuiveringsproces van de slachterij bestaande uit coagulatie/flocculatie, gevolgd door een flotatiestap, gaf een beperkte reductie van de concentratie Campylobacter van ongeveer 0,7 log10. Nadat het water werd geloosd op het openbare rioolstelsel vond een verdunning plaats door het samengaan met andere afvalwaterstromen. De verdunning op basis van de verpompte volumes van de slachterij en de rioolwaterzuiveringsinstallatie (rwzi) bleek redelijk overeen te komen met de aangetoonde concentraties van Campylobacter in het influent van de rwzi van gemiddeld 4,4 log10 per liter. Vervolgens vond een sterke reductie plaats als gevolg van de zuiveringsprocessen van de rwzi met gemiddeld 2,6 log10. Ondanks deze reductie werd ook in een groot deel van de bemonsterde volumes van het effluent van de rwzi nog Campylobacter gevonden, met concentraties die varieerden tussen <0,5 log10 tot 2,5 log10 per liter water. In deze studie is het afvalwater niet alleen onderzocht op de aanwezigheid en hoeveelheid kweekbare Campylobacter, maar is er ook gekeken of er levende, maar niet meer kweekbare Campylobacter bacteriën in de watermonsters aanwezig waren, zogenoemde viable but non-culturable (VBNC) Campylobacter. VBNC Campylobacters zijn mogelijk nog steeds infectieus en kunnen een onderschatte bron zijn voor