Search

Bacteria other than Mycobacterium tuberculosis and Mycobacterium leprae are known as nontuberculous mycobacteria (NTM), and the frequency of clinically symptomatic forms is increasing day by day. Mycobacterium fortuitum, a rapidly reproducing NTM, causes various clinical signs such as skin soft-tissue infection, surgical site infection, and disseminated infection in immunosuppressed patients. Although progress can be made in terms of diagnosis when growth is detected in culture, it is quite difficult to distinguish between infection and contamination. There is no place for antituberculosis treatment in the treatment of M. fortuitum. Antibiotics such as quinolones, trimethoprim–sulfamethoxazole, linezolid, doxycycline, clarithromycin, azithromycin, imipenem, tigecycline, linezolid, and amikacin are recommended at least in dual combination therapy. In this case presentation, the diagnosis and treatment of a 2-year skin soft-tissue infection with M. fortuitum growth in culture will be discussed.

Background: In this study it was aimed to evaluate the efficacy and timing with technique of the source control for the subgroup of septic shock (SS) patients with intraabdominal infections (IAI) in a tertiary-care educational hospital. Methods: Patients who had SS with IAI and consulted by Infectious Diseases consultants between December 2013 and October 2022 in our centre were analyzed retrospectively. Results: A total number of 390 patients were included. Overall day-30 mortality (OMM) was 42.5% on day 3 while day 14 and 30 mortality rates were 63.3% and 71.3%, respectively. Source control by surgical or percutaneous operation was performed in 123 of 390 cases (31.5%) and mortality rate was significantly lower in cases that were performed source control at anytime during SS (65/123-52.8% vs 213/267-79.8%, p3 mg/dl (p

Copyright of Balikesir Health Sciences Journal / Balıkesir Sağlık Bilimleri Dergisi is the property of Balikesir Health Sciences Journal (BAUN Health Sci J) and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Giriş: Akut bakteriyel septik artrit, artmış morbidite ve mortalite riski yaratan, tedavisiz kalması durumunda kalıcı eklem hasarıyla sonuçlanabilecek bir ortopedi ve enfeksiyon hastalıkları acilidir. Fizik muayene ve laboratuvar bulguları doğru yorumlamak, septik artriti taklit edebilecek farklı klinik tabloları dışlayarak eklem hasarını en aza indirip morbiditeyi azaltacaktır. Gereç ve Yöntem: Ocak 2020-Mart 2024 tarihleri arasında enfeksiyon hastalıkları ve ortopedi kliniğine konsülte edilen diz ekleminde septik artrit şüphesiyle artrosentez yapılan olgular hastane bilgi sistemi üzerinden retrospektif olarak tarandı. Yüz elli dokuz hastanın verisi analize dahil edildi. Septik artrit için tanımlanmış risk faktörlerinin varlığı, demografik veriler, synovial sıvı örneklemesi sonuçları, laboratuvar verileri, fizik muayene verileri, uygulanan tedavi protokolleri, yatış süreleri, tedavi süreleri incelendi. Bulgular: Dört yıllık sürede, cinsiyet dağılımı 81 E/78 K; ortalama yaş 57,18 (18-88) idi. Yetmiş altı hasta risk faktörü olarak tanımlanmış sınır olan 60 yaşın üzerindeydi. Beş hastada malinite tanısı mevcutken 6 hastanın romatoılojik hastalığı vardı, 8 hasta da diabetes mellitus tanılıydı immünosüpresyon 2 hastada mevcuttu (1 kalp nakli 1 karaciğer sirozu), 9 hastaya daha öncesinde ilgili ekleme girişimsel işlem yapılmıştı. Ortalama beyaz küre 10.366/ml (40-23.000), ortalama C-reaktif protein 106,84 mg/l (1-393) (0-5 sınır değer) idi. Kültür direkt bakısında lökosit sayısı 98 hastada <25.000, 34 hastada 25.000-50.000 ve 27 hastada lökosit >50.000 saptandı. Toplam 36 hastanın kültüründe etken izole edildi (Tablo 1). En sık FM bulguları ağrı (n=92), şişlik (n=90), hareket kısıtlılığı (n=68), ısı artışı (n=58) ve kızarıklık (n=25) idi. Protezi olanlar protez enfeksiyonu olarak değerlendirilirken, osteoartrit ve reaktif artrit olarak yorumlanan hastalar çalışmadan çıkarıldı. Artrosentez uygulanan 159 hastanın klinik ve laboratuvar bulguları ile 71 hastaya septik artrit tanısı konulmuştur. Bu hastaların 15 tanesinde ampirik tedavi olarak ampisilin/sulbaktam tedavisi, 18 hastada seftriakson ve teikoplanin başlanmıştır. Sonuç: Çalışmamızda çeşitli sebeplerle artrosentez uygulanan hastalarda kültürde üreme oranları oldukça düşük bulunmuştur. Hem laboratuvarı efektif kullanılması ve gereksiz tetkik yapılmasını önlemek için numunelerin takibiyle ilgili düzenlemeler optimize edilmelidir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Giriş: Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) pnömonisi ile hastaneye yatan hastalarda tromboemboli (TE) riskinin arttığı gözlenmiş ve bu konuda pek çok kohort çalışması yürütülmüştür. Literatüre baktığımızda influenza ile ilişkili pulmoner emboli (PE) olgu sunumları ve retrospektif araştırmalar görülmüş ancak respiratuvar sinsityal virüs, parainfluenza, rhinovirüs gibi çok sık rastladığımız viral solunum yolu enfeksiyonu etkenleri ve tromboembolik olaylara yönelik herhangi bir çalışma görülememiştir. Bu çalışma ile viral solunum yolu enfeksiyonları ve tromboembolik olay ilişkisinin ve koagülasyon parametrelerindeki değişimlerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Ocak 2018-Aralık 2023 tarihleri arasında Ege Üniversitesi'nde polimeraz zincir reaksiyonu ile kanıtlanmış viral enfeksiyonu olan hastalar retrospektif olarak değerlendirilmiş, en az bir koagülasyon belirtici bakılmış hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Tromboembolik olay, koagülasyon belirteçleri, klinik ve radyolojik bulgular değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmaya toplam 511 hasta (269, %52,64 kadın) dahil edildi. Ortalama yaş 52,54±18,12 idi. Beş yüz on bir hastada toplam 558 etken izole edilmiş (Tablo 1), 25 hastada (%5,08) tromboembolik komplikasyon saptanmıştır. En sık izole edilen ve TE görülen etken influenzadır (193/558 %34,58-12/31 %38,70). COVID-19 ile birlikte viral enfeksiyonu olan toplam 12 hasta idi. TE komplikasyonu görülen 16 hastada pnömoni mevcutken, 10 hasta üst solunum yolu enfeksiyonu olarak değerlendirilmiştir. Pulmoner TE 15 (%2,93) hastada mevcutken, 7 (%1,36) hastada serebral emboli tanısı konmuştur. Atriyal trombüs 2 hastada mevcut iken, 1 hastada septik emboli 1 hastada yüzeyel ven trombozu gözlenmiştir. Toplam 199 hastada D-dimer testi bakılmış ortalama 2127,80±2460,27'dir. TE olan hasta grubunda 16/26 (%61,5) oranında maligniteye rastlanmış, ancak TE gelişmemiş hasta grubuyla (143/485 %29,48) istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır (p=0,33). Sonuç: Çalışmamız, literatürde tüm viral etkenleri ve TE insidansını değerlendiren ilk çalışmadır. Solunum virüsleri ile ilgili olan en geniş serilerden biridir. Solunum yolu viral enfeksiyonlarında TE riski artmaktadır. ESC rehberi, PE insidansını 39-115/100,000 olarak bildirmiştir. Çalışmamızda yüksek oranda TE komplikasyonuna rastlanması hipotezimizi destekler niteliktedir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Mediterranean Journal of Infection, Microbes & Antimicrobials is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Bacteria other than Mycobacterium tuberculosis and Mycobacterium leprae are known as nontuberculous mycobacteria (NTM), and the frequency of clinically symptomatic forms is increasing day by day. Mycobacterium fortuitum, a rapidly reproducing NTM, causes various clinical signs such as skin soft-tissue infection, surgical site infection, and disseminated infection in immunosuppressed patients. Although progress can be made in terms of diagnosis when growth is detected in culture, it is quite difficult to distinguish between infection and contamination. There is no place for antituberculosis treatment in the treatment of M. fortuitum. Antibiotics such as quinolones, trimethoprim-sulfamethoxazole, linezolid, doxycycline, clarithromycin, azithromycin, imipenem, tigecycline, linezolid, and amikacin are recommended at least in dual combination therapy. In this case presentation, the diagnosis and treatment of a 2-year skin soft-tissue infection with M. fortuitum growth in culture will be discussed., (Copyright © 2024 Copyright: © 2024 International Journal of Mycobacteriology.)