Search

Amaç: Bu araştırmanın amacı gebe okulu programlarında eğitimci olarak görev alan ebe ve hemşirelerin endokrin bozucular konusundaki bilgi ve tutumlarını incelemektir.Yöntem: Fenomenolojik tipte tasarlanan araştırmanın evreni, İstanbul ilindeki gebe okulu programlarında eğitimci olarak görev yapan 44 ebe/hemşireden oluşmuştur (N=44). Ölçüt örnekleme yöntemi kullanılarak örneklem veri doygunluğu takip edilmiş ve doygunluk sağlandığında veri toplama işlemi tamamlanmıştır (n=7). 13 Eylül 2021 tarihinde yapılan araştırmada, veriler odak grup yöntemi ile araştırmacılar tarafından oluşturulan yarı yapılandırılmış görüşme formuyla toplanmıştır. Nicel veriler, tanımlayıcı istatistiksel analizler kullanılarak, nitel veriler ise içerik analiziyle değerlendirilmiştir. Bulgular: Ebe ve hemşirelerin görüşme formuna verdikleri cevaplar doğrultusunda; endokrin bozucuların önemi, endokrin bozucular bilgisi, endokrin bozucular farkındalığı oluşturma ve gebe eğitimine entegrasyon şeklinde dört adet tema oluşturulmuştur. Prenatal dönem eğiticilerinin endokrin bozucuların öneminin farkında olmalarına rağmen konu hakkındaki bilgilerinin yetersiz olduğu belirlenmiştir. Ayrıca katılımcıların konunun prenatal eğitimlerde yer alması ve farkındalık geliştirilebilmesi için çeşitli önerilerinin bulunduğu saptanmıştır. Sonuç: Ebe ve hemşirelerin endokrin bozuculara yönelik çok fazla bilgilerinin olmadığı hatta kısmen yanlış bilgilere sahip oldukları görülmüştür. Eğitici eğitimlerinin içeriğine endokrin bozucularla ilgili konuların eklenerek bilinçlendirme çalışmalarının arttırılması gerektiği sonucuna varılmıştır.

Amaç: Gebelik süreci annelerde sağlıklı yaşam davranış değişikliği açısından kilit rol oynamaktadır. Çalışma gebelerde e-sağlık okuryazarlığı ile sağlıklı yaşam davranışları arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla yapılmıştır.Yöntemler: Tanımlayıcı tasarımlı çalışma Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalına bağlı birimlerde 15.01-15.07.2023 tarihleri arasında yürütülmüştür. Çalışma verileri; Kişisel Bilgi Formu, E-Sağlık Okuryazarlığı Ölçeği ve Gebelikte Sağlıklı Yaşam Davranışları Ölçeği kullanılarak toplanmıştır.Bulgular: Gebelerin Gebelikte Sağlıklı Yaşam Davranışları Ölçeği alt boyutlarından puan ortalamalarının; Gebelik sorumluluğu 18,03±2,75, Hijyen 18,19±2,34, Beslenme 32,31±6,05, Fiziksel aktivite 10,25±3,05, Seyahat 19,30±4,96, Gebeliği kabullenme 17,36±3,23 ve ölçek toplamının ise 115,71±15,80 olduğu saptanmıştır. Gebelerin E-Sağlık Okuryazarlığı Ölçeği puan ortalamasının 27,69±7,45 olduğu belirlenmiştir. Gebelerin Gebelikte Sağlıklı Yaşam Davranışları Ölçeği ve alt boyutları puan ortalamaları ile E-Sağlık Okuryazarlığı Ölçeği puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı ve pozitif yönde bir ilişki bulunmuştur (p

Objective: Violence against women, especially during pregnancy, is a problem affecting the health of both the mother and fetus. The study evaluated the prevalence and associated factors of domestic violence in pregnant women who apply to a healthy life center (HLC). Methods: The population of the cross-sectional and analytical study, in which the surveillance data were analyzed, consisted of 202 pregnant women who applied to the HLC of the district health directorate. The SPSS 22.0 package program was used to analyze the data. The data was examined using Fisher's exact test, Pearson's chi-square and p<0.05 was considered statistically significant. Results: 2% of pregnant women were exposed to domestic violence before pregnancy and 5.4% of them were exposed to domestic violence during pregnancy. Of the participants, 0.5% were exposed to physical, 2.5% to verbal, 5% to psychological, 1.5% to economic, and 2.5% to social violence. Pregnant women living in rural areas (p=0.035), middle income (p=0.047), having a nuclear family structure (p=0.004), dissatisfaction with marriage life (p=0.001) and planned pregnancy (p=0.025) significantly increases the frequency of exposed to domestic violence. Conclusion: The most important result of our study is the low frequency of exposure of pregnant women to domestic violence during pregnancy. The most common type of violence is psychological violence. Healthcare professionals should question domestic violence during pregnancy while conducting anamnesis and conduct a detailed examination about violence. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Journal of Midwifery & Health Sciences is the property of Ataturk University Coordinatorship of Scientific Journals and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Journal of Midwifery & Health Sciences is the property of Ataturk University Coordinatorship of Scientific Journals and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Objective: To determine the use of integrative medicine practices in pregnant women with restless legs syndrome. Methods: This cross-sectional descriptive study was conducted in the perinatology service and outpatient clinic of a university hospital between 2 February-11 May 2022. The study included 148 pregnant women with restless legs syndrome who met the inclusion criteria. Data were collected using the Restless Legs Syndrome Diagnostic Criteria Questionnaire, the Restless Legs Syndrome Severity Rating Scale, a Personal Information Form, and an Integrative Medicine Use Form. Results: The pregnant women of the 61.4% were in their last trimester, and 75.7% had no information about restless legs syndrome. Symptoms started at an average of 20.29 ± 8.65 weeks of gestation and 81.1% of the pregnant women did not consult a physician. Of those who did consult a physician, 57.7% consulted a gynecologist and 81.0% were recommended vitamins/minerals as a treatment. For syndrome symptoms, 50.7% of pregnant women used integrative medicine practices. The four most commonly used methods were taking vitamins (55.9%), prayer (51.9%), brisk walking (45.2%) and massage (33.3%). There was no statistically significant difference between the use of integrative medicine practices and the severity of restless legs syndrome (P> .05). Conclusion: Restless legs syndrome is a condition that is not widely recognized by pregnant women. About half of pregnant women try to manage the condition by using integrative medical practices for syndrome. Nurses and other health professionals should provide information to pregnant women to raise awareness of the disease and provide effective treatment options.

This study was carried out descriptively in order to examine the effect of decision making status of pregnant women on the quality of life. 238 pregnant women were included in the study.The data of the study were used Introductory Information Form, Internet Decision Making Scale in Pregnancy(GIYKA), Quality of Life WHOQOL- BREF scale. In the statistical analysis of the data, the normality of the data was checked with the Kolmogorov-Smirnov test. Upon seeing that the data does not provide normal distribution; Mann Whitney U test was used for two independent group comparisons and Kruskal Wallis test was used for more than two independent groups. It was found that the total score average of the pregnant women on the GİYKA was 31.83±7.32 points, and the WHOQOL-BREF total score average was 89.44±13.61 points. It was determined that there was a positive and strong relationship with the WHOQOL-BREF scale (p<0.001), and that the self- efficacy dimension also had a positive and strong relationship with the self-control dimension (r= 0.720; p=0.000). The relationships of the sub-dimensions of the WHOQOL-BREF scale, namely general health, physical health, psychological, social relations and environment, to the whole scale and to each other are positive and strong. According to the results obtained from this research; It has been determined that the decision making status of pregnant women affects the quality of life. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

This study aimed to determine the relationship between the fetal sex preferences of pregnant women and fathers and their prenatal levels of attachment to the fetus. This analytical and cross-sectional study was carried out with 152 married couples between 07/01/2022 and 02/01/2023. The study data were collected using information forms prepared for pregnant women and prospective fathers, the Maternal-Fetal Attachment Inventory (MFAI) for pregnant women, and the Paternal Antenatal Attachment Scale (PAAS) for prospective fathers. In the study, it was determined that attachment related to some individual and fetal sex characteristics of pregnant women and prospective fathers was correlated and that male fetal sex increased the levels of prenatal attachment in both pregnant women and prospective fathers (p<0.05). This study provides important results in predicting the levels of attachment of pregnant women and prospective fathers according to fetal sex after fetal sex is determined in the prenatal period. Gender training to be given by midwives can be effective in improving the awareness of individuals in the prenatal period. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Journal of Academic Research in Nursing (JAREN) is the property of Hemsirelikte Egitim ve Arastirma Dergisi and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Journal of Nursology is the property of Ataturk University Coordinatorship of Scientific Journals and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Background: Acute appendicitis is the most common nonobstetric cause of acute abdomen in pregnant women. In this study, we aimed to evaluate pregnant patients who were operated on for acute appendicitis in our center, which has a large pregnant population, in the light of the literature. Materials and Methods: The data of patients operated on for acute appendicitis between November 2015 and August 2022 were retrospectively examined and recorded electronically. The patients' complaints, physical examination findings, radiological data, operation type, and pathological data were recorded and examined in the light of the literature. Results: The average age of 37 patients who underwent appendectomy was 27.7 (20-42) years. In these patients, acute appendicitis was diagnosed most frequently in the 2nd trimester (48.6%). The most common presenting complaint of the patients was abdominal pain, and the most common physical examination finding was abdominal tenderness. Considering the admission time of the patients, it was observed that a delay of more than 24 hours increased the risk of perforation. Although the most common histopathological finding was acute appendicitis, malignancy was detected in one patient and enterobius vermicularis was detected in another. Conclusions: Acute appendicitis should be kept in mind in patients with new-onset right lower quadrant abdominal pain during pregnancy. Because delay in diagnosis and therefore surgery causes serious morbidity and mortality for both the fetus and the mother. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Copyright of Hamidiye Medical Journal is the property of Galenos Yayinevi Tic. LTD. STI and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Giriş: Gebelikte hepatitis B surface antigen (HBsAg) pozitifliği saptanarak doğumda aşı+ hepatitis B immünoglobulin (HBIG) yapılmış olan bebeklerin annelerine ulaşarak annelerin hepatitis B virüs (HBV) enfeksiyonuna ilişkin farkındalıklarının ölçülmesi ve bebeklerin doğum sonrası takip durumlarının ile hem annelerin hem de bebeklerinin güncel HBV durumlarının öğrenilmesidir. Gereç ve Yöntem: Çalışmanın evrenini İzmir Buca Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesi'nde 2008-2018 yılları arasında doğum yapmış ve doğumda bebeklerine aşı+HBIG uygulanmış olan annelerle bebekleri oluşturmaktadır. Veriler otomasyon sisteminden çıkartılmış, mükerrer veriler dışlandıktan sonra annelere telefonla veya aile hekimleri aracılığıyla ulaşılmaya çalışılmıştır. Çalışmaya katılmayı kabul edenler hastaneye haftanın belli günlerinde görüşme yapmak üzere çağrılmış; kabul edip gelen annelere yüz yüze anket uygulanarak HBV enfeksiyonu hakkındaki bilgileri, takibe gitme durumları, çocuklarına aşı+HBIG yapıldığından haberdar olup olmadıkları, çocuklarının sonraki aşılarını devam ettirip ettirmedikleri gibi soruların yanı sıra eşlerinin, varsa diğer çocuklarının, anne baba ve kardeşlerinin HBV durumları sorulup kaydedilmiştir. Annelere bu konuda eğitim verilmiş, kendilerine ve çocuklarına yapılması gereken tetkikler anlatılmıştır. Hastaneye gelemeyenlere de telefonla anket uygulanıp sorular sorulmuştur. Çalışmaya pandemi nedeniyle 1,5 yıl ara verildikten sonra görüşmelere devam edilmiştir. Bulgular: Çalışma evrenini oluşturan ve bebeklerine HBIG yapılan 318 anneden 146'sına telefonla ulaşılmış; katılmayı kabul eden 115 anne ve bu annelerden doğan 146 çocuk dahil edilmiştir. Annelerin yaş ortalaması 36,2 standart sapma±6,6 (22-52) olup %54,8'i Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgesi kökenlidir. Eğitim düzeyi açısından annelerin 88'i (%76,5) ortaokul ve altında eğitimlidir. Annelerin hepsinin HBsAg pozitif olduğunu bildiği, yalnızca %33'ünün (n=38) düzenli olarak kontrole gittiği öğrenilmiştir. Annelerin güncel HBV durumuna bakıldığında %82,6'sının inaktif taşıyıcı, %7'sinin HBsAg kaybı, %5,2'sinin immüntoleran olduğu; kalan %5,2'sinin ise oral antiviral kullandığı görülmüştür. En çok eşlerine (n=65; %56,5) tetkik yapılmıştır; anne-baba ve kardeşlerinin tetkik oranları çok düşüktür. Toplam 146 çocuğun 65'ine (%44,5) herhangi bir zamanda HBV açısından tetkik yapılmıştır ve birinde (%1,5) HBsAg pozitifliği tespit edilmiştir, annenin bu çocuğa gebeyken HBV yönünden takipsiz olduğu belirlenmiştir. HBV serolojisi bakılmış diğer çocukların %70,8'inde anti-HBs pozitif), %12,3'ü doğal bağışık, %15,4'ü ise HBV açısından negatif olduğu öğrenilmiştir. Sonuç: Çalışmamızda doğumda uygun immünoprofilaksi ile bebeklerin büyük çoğunluğunun HBV enfeksiyonundan korunduğu fakat annelerin bu konuda farkındalıklarının az olduğu saptanmıştır. Çalışmanın yapıldığı hastanede doğumda her gebeye HBsAg bakılmasının ve gereken immünoproflaksinin yapılmış olmasının çocukların korunması açısından çok önemli olduğu bir kez daha görülmüştür. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Giriş: Kızamık virüsü yüksek derecede bulaşıcı olup hava yoluyla bulaşır ve ağır komplikasyonlara neden olarak ölüme sebebiyet verebilir. Dünya Sağlık Örgütü'nün verilerine göre 2021 yılında kızamık nedenli dünya çapında yaklaşık olarak 128.000 ölüm gerçekleşmiş. Gebe kızamık hastalarında en sık görülen komplikasyonlar pnömoni, otit, konjuktivit, hepatit, trombositopeni ve fetal ölümdür. Erişkin hastalarda tedavi; destek ve komplikasyon yönetimidir. Olgu: Yirmi altı yaşında bilinen ek hastalığı olmayan 5 haftalık gebe hasta; boğaz ağrısı, baş ağrısı, öksürük ve yaygın vücut ağrısı şikayetleriyle 3 gün üst üste acil servise başvurmuş. Üst solunum yolu enfeksiyonu ön tanısıyla semptomatik tedavi verilen hastada şikayetlerinin 4. gününde boyundan başlayıp gövdeye doğru ilerleyen, ekstremitelerde daha az olan döküntü şikayeti gelişti. Makülopapüler tarzda döküntüleri olan hasta kızamık ön tanısıyla servisimize yatırıldı. Hastanın ailesinde ya da çevresinde kızamık temas öyküsü yoktu. Hastanın bilinen alerji öyküsü ve kızamık aşısı da yoktu. İlk yatışındaki fizik muayenesinde genel durumu orta-iyi, bilinç açık koopere-oryante, orofarinks hiperemik ancak koplik lekesi yoktu, akciğerlerde dinlemekle bazallerde ral duyuldu. Hastanın laboratuvar tetkiklerinde kanda lökosit sayısı: 9.240/μl, lenfosit sayısı: 3.810/μl, platelet: 110.000/ml, C-reaktif protein: 25 mg/l, aspartat transferaz (AST): 120, alanin aminotransferaz (ALT): 147, total billirubin: 0,3 mg/dl, anti-HIV: negatif VDRL: negatif idi. Hastaya nazal oksijen desteği, antihistaminik, parasetamol ve intravenöz %0,9 izotonik sıvı tedavisi başlandı. Nazofarinks sürüntü kızamık polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) örneği gönderildi. Fetal iyilik hali açısından gün aşırı kadın hastalıkları ve doğum kliniğine konsülte edildi. Döküntüler antihistaminik tedavisine yanıt vermedi. Yatışının 3. gününde hastanın kanda trombosit sayısı 35.000/μl'ye düştü, aynı zamanda otit bulguları olan hastaya seftriakson 1 gr iv 2x1 tedavisi başlandı. Yatışının 6. gününde döküntüleri soldu ve AST, ALT değerleri normale döndü. Trombosit replasman ihtiyacı gelişmeyen hastanın yatışının 7. gününde trombosit sayısı 168.000/μL olarak ölçüldü. Kızamık PCR pozitif olarak sonuçlandı. Kadın hastalıkları ve doğum kliniği tarafından düşük riski olmadığı belirtilen, aktif şikayeti olmayan, laboratuvar tetkikleri olağan hasta kadın hastalıkları ve doğum poliklinik kontrol önerisiyle taburcu edildi. Sonuç: Gebe hastalarda immün yanıt mekanizmalarından ötürü komplikasyonlar daha ağır seyretmekte ve gebeliği olumsuz etkileyebilmektedir. Tüm gebeler rutin kadın hastalıkları ve doğum muayenelerinde kızamık aşısı açısından sorgulanmalıdır. Kızamık bulaşan gebe hastalar ise fetüs ölümü ve erken doğum riski açısından yakın takip edilmelidir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Giriş: Toksoplazmoz, "Toxoplasma gondii (T. gondii)" isimli bir intrasellüler protozoanın sebep olduğu bir hastalıktır. Gebelikte geçirildiği zaman düşük ve konjenital anomali gibi olumsuz perinatal sonuçlara yol açabilmektedir. Klinik olarak çoğu zaman asemptomatik seyretmekte olup, non-spesifik semptomlar da görülebilmektedir. Gebelik sırasında geçirilen enfeksiyon, tedavi verilmediği takdirde %20-50 oranında konjenital toksoplazmoz ile sonuçlanır. Vertikal geçiş oranı 1. trimester için %10-15, 2. trimester için %25, 3. trimester için ise %60'ın üstündedir. Gebelik haftası arttıkça retal geçiş riski artarken, fetal sekel oranı azalır. Bu posterde serolojik testler ile gebelik sırasında geçirilen toksoplazmoz düşünülen ve amniyosentezi kabul etmeyen bir gebe olgusu ve yönetimi aktarılmıştır. Olgu: Bilinen kronik bir hastalığı olmayan, son adet tarihine göre 27 haftalık gebe olan, T. gondii seroloji sonucuyla enfeksiyon hastalıkları polikliniğine başvuran hastanın dört ay önce görülen serolojisinde T. gondii IgM ve IgG'si negatif sonuçlanırken, güncel serolojisinde T. gondii IgM negatif, IgG pozitif, IgG avidite testi ise %19 olarak sonuçlanmış. Hastanın yakın zamanlı üst solunum yolu enfeksiyonu öyküsü yok idi, non-spesifik semptomlarının olduğu bir dönem tariflemedi. IgG avidite testi %20'nin altında olan ve dört ay önceki serolojisinde IgM ve IgG negatif olan hastada gebelik sırasında geçirilmiş enfeksiyon düşünüldü. Hastaya spiramisin 3M IU 3x1 başlandı ve amniyosentez önerilerek kadın hastalıkları ve doğuma yönlendirildi. Kadın hastalıkları ve doğum kontrolü sırasında fetal ultrasonografide herhangi bir fetal patoloji saptanmayan, amniyosentez önerilen hasta amniyosentezi riskli bulması nedeniyle kabul etmemişti. Amniyosentez yapılamaması nedenli tekrar tarafımıza yönlendirilen hastanın spiramisin tedavisine devam edilirken, ko-trimoksazol 800/160 mg 2x1 ve folinik asit 4 mg 1x1 başlandı. Doğuma 2 hafta kala ko-trimoksazolün sonlandırılması planlanarak rutin kadın hastalıkları ve doğum takibinin devamı önerildi. Hastanın doğuma kadar gözlemi planlandı. Sonuç: Toksoplazmoz tanısında serolojik testler en önemli tanı aracıdır fakat yeterince standardize edilememeleri çok sayıda yanlış pozitif ve yanlış negatif sonuca yol açmaktadır. Serolojik doğrulama sonrası arada kalınan durumlarda T. gondii IgG avidite testi enfeksiyonun geçirildiği zamanın tahmin edilmesi konusunda yardımcı olmaktadır. Fetal enfeksiyon tanısı ise amniyon sıvısında PCR ile T. gondii DNA saptanması ile konmaktadır. Amniyosentez yapılamayan veya amniyosentezi kabul etmeyen hastalarda fetüsün enfekte gibi kabul edilmesi ve tedavi planlanması düşünülebilir. Tedavide primetamin-sülfadiazin ilk tercih olmakla birlikte ülkemizde temin sorunu yaşanması nedeniyle uygun olgularda alternatif olarak TMP-SMX tercih edilebilir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Giriş: Enfektif endokardit gebelikte nadir olarak görülmekle birlikte yönetimi oldukça zordur. Gebelikte artan kan hacmi ve hemodinamik değişiklikler nedeniyle, sistemik ve pulmoner emboliler, buna bağlı fetal distres, intrauterin ölüm veya gebe ölümü görülebilecek komplikasyonlar arasındadır. Erken tanı, tedavi ve uygun cerrahi prosedürler, gerekli hallerde verilecek terminasyon kararı ile prognozu iyileştirmek mümkündür. Burada, IVF 7 hafta +4 günlük ikiz gebeliği olan Streptococcus mitis (S. mitis) endokarditi rapor edilmiştir. Olgu: Bilinen 11 yaşında ARA tanısı almış 35 yaş kadın hasta, deposilin profilaksisi kullanırken, IVF nedeniyle kendi isteği ile 1 yıl önce deposilin profilaksisini bırakmış. IVF ile 7 hafta +4 gün ikiz gebeliği olan hastanın, rutin kontrol amaçlı yapılan ekokardiyografide; mitral kapakta 17*4 mm, aort kapakta 4*5 mm vejetasyonla uyumlu görünümü ve yatışında ateşsiz alınan kan kültüründe Streptococcus mitis üremesi mevcuttu. Hastaya endokardit tanısıyla seftriakson 1*2 gr tedavisi başlandı. Hastanın yatış CRP: 104 mg/l, sedimentasyon: 33 mm/saat, beyaz küre: 10060 mm3, PCT: 0,42 μg/l idi. Tedavinin 14. gününde, sağ elde renk değişikliği ve uyuşma nedeniyle yapılan sağ üst ekstremite arteriyel dopplerde; A. ulnaris ve A. radialiste total oklüzyon olması üzerine DMAH tedavisi başlandı. Tedavinin 15. gününde yapılan kontrol ekokardiyografide; AVML'de yeni vejetasyon saptandı. Tedavinin 23. gününde ani başlayan konuşma bozukluğu şikayetiyle çekilen beyin MR'da sol serebellar hemisferde, mezensefalon sağ yarısında ve bilateral talamik enfarktlar tespit edilip, nöroloji YBÜ'ye devredildi. Hastaya DSA işlemi yapıldı. Solunum düzensizliği nedeniyle entübe edildi. Tedavinin 24. gününde kontrol ekokardiyografide vejetasyonlarda küçülme izlendi. Kontrol kan kültürlerinde üreme olmadı, ekstübe edilen hastanın, 31. gününde tedavisi kesildi. Takiplerinde ateş, kontrol ekokardiyografide vejetasyonda büyüme olması üzerine daptomisin tedavisi başlandı. Hastaya AVR + MVR operasyonu yapıldı. Kapak kültüründe üreme olmadı. Kontrol ekokardiyografi sonucuyla daptomisin tedavisi 25. günde kesildi. Anhidramnios, hemoraji odakları ve aktif su gelişi olması üzerine konseyde değerlendirilerek ikiz gebeliği sonlandırıldı. Takiplerinde pnömosepsis nedeniyle meropenem ve kolistin tedavileri aldı. Tedavileri kesilen, spontan solunumu olan, yutma güçlüğü nedeniyle PEG açılan hasta, fizik tedavi kliniğine devredildi. Zamanla yutma fonksiyonları yerine gelen hastanın PEG'i kapatıldı, destekle yürüyebilen hasta, rehabilitasyon programına alınarak taburcu edildi. Sonuç: Enfektif endokardit gebelerde, multidisipliner yaklaşım oldukça önemlidir. Uygun tedavinin, cerrahi zamanının belirlenmesi, komplikasyon yönetimi gebede ve bebekte görülen mortalite ve morbiditeyi en aza indirgeyecektir. Bu olgumuzda da olduğu gibi, bazı olgularda sekel kalabileceği ve gebeliğin sonlandırılabileceği rapor edilmiştir. [ABSTRACT FROM AUTHOR]

Giriş: Tüberküloz (TBC) ülkemizde bir halk sağlığı sorunudur. Son yıllarda immünsüpresif hasta popülasyonundaki artışa bağlı olarak TBC olgularında da artış görülmektedir. Gebelik de fetüsün rejeksiyonunu engellemek için immünosüpresyona fizyolojik olarak neden olur ve postpartum immün yenilenme TBC reaktivasyonuna veya varolan semptomların kötüleşmesine yol açabilmektedir. Posterimizde gebelik, postoperatif (postop) immünosüpresyona bağlı geliştiğini düşündüğümüz TBC menenjitli olgumuzu sunacağız. Olgu: Bilinen hastalığı olmayan 24 yaşında 20 haftalık gebe, acile vajinal kanama ile başvurdu. Hastaya plasenta dekolmanı nedeniyle sezaryen yapıldı. Postop ense sertliği ateş bilinç bozukluğu deliryum gelişmesi nedeniyle yapılan LP'de; hücre 160 lökosit/mm³ MTP: 164 mg/dl, glukoz: 16 mg/dl (KŞ: 125 mg/dl) saptandı. Hastaya ampirik menenjit tedavisi başlandı ancak ateşi düşmemesi üzerine kontrol LP yapıldı (Tablo 1). Çekilen beyin manyetik rezonans (MR): Bilateral serebral hemisferlerde ve serebellumda nodüler konstrastlanan lezyonlar (TBC?) olarak raporlandı. Hastaya TBC menenjit ön tanısıyla 4'lü anti-TBC tedavi başlandı. Hipersensitivite reaksiyonu gelişmesi üzerine entübe edildi. Hastaya sırayla TBC ilaçları tekrar başlandı ve etambutole karşı alerjisi olduğu anlaşıldı. Hastanın rifampisin+izoniazid+pirazinamid tedavisine linezolid ve levofloksasin eklendi. Sekiz haftalık steroid tedavisi planlandı. Takiplerinde hidrosefali gelişen hastaya boşaltıcı LP yapıldı. Beyin omurilik sıvısı (BOS) incelemesinde TBC polimeraz zincir reaksiyonu, kültür, ARB, mantar kültürü, BOS kültürü, sitoloji, Gram-Giemsa boyama ve diğer mikrobiyolojik tetkikler negatif sonuçlandı. Etkeni izole edilemeyen, tedavinin başında klinik ve radyolojik yanıt alınan ancak sonrasında bulantı kusması artan, BOS değerleri progrese olan hastanın kontrol MR'ında granülomların arttığı saptandı. Dirençli TBC açısından Ankara Atatürk Göğüs Hastanesi'ne danışıldı. Hastada dirençli TBC düşünülmedi steroid tedavisine tekrar başlanması önerildi. Hidrosefali için şant takılması planlandı ancak hasta kabul etmedi, medikal tedavisi düzenlendi. Hasta aralıklı olarak 5 ay steroid; 4 ay INH+PZA+RIF+LEV+LNZ; 2 ay INH+PZA+RIF+LEV; sonrasında INH+RIF+LEV olarak yaklaşık 2 yıl tedavi aldı. İki yıllık tedavisi kesilen şikayetleri gerileyen laboratuvar ve radyolojik yanıt alınan hasta devam eden baş ağrıları için nöroloji polikliniğine yönlendirildi. Sonuç: TBC menenjitte subependimal odaklar uzun süre sessiz kalabilir. İmmünosüpresyon veya kafa travmasında reaktivasyon görülebilir. Bası bulguları, infarkt, hemipleji ve ensefalit benzeri tablo oluşabilir. Ventriküler foramina eksuda veya tüberkül ile tıkanabilir ve hidrosefali oluşabilir. TBC menenjitte tanı koymadaki zorluğun yanında tedaviye rağmen mortalite ve morbidite yüksek olup komplikasyonlar eklendiğinde olgu yönetimi oldukça zorlaşmaktadır. Olgumuz etambutol hipersensitivitesi gelişmesi, yoğun bakım ihtiyacı olması, hidrosefali gibi komplikasyonlar gelişmesi, tedavi yanıtının (yaklaşık 18 ay) geç bir sürede alınması, dirençli TBC düşünülen ancak mikrobiyoloji olarak kanıtlanamayan uzun süreli takip edilen zor TBC menenjit olgusuydu. TBC menenjitin yönetiminde yaşadığımız zorlukları göstermesi açısından önemliydi. TBC birçok farklı sistemi tutabilir ve birçok klinik formda karşımıza çıkabilir. Klinik şüphe tanı koydurucudur. Özellikle açıklanamayan postop ateş,bilinç bulanıklığı gibi tablolarda immünosüpresyona bağlı TBC reaktivasyonu akılda tutulmalıdır. [ABSTRACT FROM AUTHOR]