Search

Z całą pewnością spośród polskich artystów filmowych największymi gwiazdami na światowym firmamencie są polscy operatorzy. To oni już w latach 60. budowali renomę polskich filmowców w Hollywood i otwierali drogę swoim młodszym kolegom. „Swego czasu Jack Nicholson pół żartem, pół serio twierdził, że bez udziału Polaków nie wyobraża sobie dobrze sfotografowanego filmu. Talent, warsztat i zaradność naszych operatorów przyniosły im uwielbienie hollywoodzkich reżyserów i producentów oraz uznanie na całym świecie” (Top 10…, 2013). Jednak wciąż relatywnie niewielu Polaków zdaje sobie sprawę z faktu, iż ludzie, o których mowa, brali udział w produkcji największych światowych hitów – filmów, które są uwielbiane przez publiczność na całym globie, zarabiają miliardy dolarów i zdobywają prestiżowe nagrody na największych światowych festiwalach. Autorka artykułu wymienia nazwiska tych, bez których światowe kino nie byłoby takie samo. Bohaterami tekstu są: Dariusz Wolski, Sławomir Idziak, Janusz Kamiński, Andrzej Sekuła i Łukasz Bielan. Wspomina się także o takich ważnych nazwiskach jak: Adam Holender, Łukasz Żal, Alexander Gruszynski i Andrzej Bartkowiak.

Copyright of Film Quarterly / Kwartalnik Filmowy is the property of Kwartalnik Filmowy and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Film Quarterly / Kwartalnik Filmowy is the property of Kwartalnik Filmowy and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

Copyright of Postscriptum Polonistyczne is the property of Wydawnictwo Uniwersytetu Slaskiego and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This abstract may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full abstract. (Copyright applies to all Abstracts.)

W tekście zostaje podjęta refleksja nad relacjami kina i pamięci. Autorka za punkt wyjścia przyjmuje ontologię André Bazina, poszukując w słynnym eseju francuskiego krytyka odpowiedzi na pytanie o funkcję kina jako narzędzia „balsamowania czasu”. Teoretyczną ramą refleksji jest koncepcja pamięci protetycznej Alison Landsberg (obraz jako proteza pamięci) i postnostalgii Vivian P. Y. Lee (obraz jako zapis wspomnień utekstowionych). Autorka zwraca uwagę na rolę fotografii, którą – za Edgarem Morinem i Rolandem Barthes’em – traktuje jako źródło widmontologii kina. Tekst został zainspirowany filmem Babilon (Babylon, 2022) Damiena Chazelle’a, a zwłaszcza jego eseistycznym finałem, zrealizowanym w duchu Historii kina (Histoire/s/ du cinéma, 1988-1998) Jean-Luca Godarda, który autorka przedstawia jako epitafium dla kina czy też raczej dla jego tradycyjnie rozumianego dyspozytywu. (Materiał nierecenzowany).