Search

Postoperative complications are the major cause of postoperative morbidity and mortality and remain to be a serious burden for a healthcare system. The early identification of patients at risk may play a pivotal role in rational decisions regarding perioperative management. The aim of this study was to explore the characteristics of complications in high-risk patients after major abdominal surgery. We also assessed and compared the accuracy of the Clavien-Dindo classification (CDC) and the Comprehensive Complication Index (CCI) for evaluation of postoperative morbidity and the predictive performance of the POSSUM scoring system for complications and mortality. Finally, we wanted to explore the significance of early indicators of altered peripheral perfusion after major abdominal surgery for the occurrence of severe complications. A prospective, observational, cohort study included 206 high-risk surgical patients undergoing major abdominal surgery at the Clinic for Digestive Surgery, Clinical Center of Serbia, from November 2016 to October 2017. We found that the complication rate in our cohort was 60.7% and that the occurrence of complications was associated with the longer ICU stay (p

Cilj ove studije bio je određivanje nezavisnih prediktora i najboljeg trauma skoring sistema (REMS, RTS, GSC, SOFA, APPACHE II) intrahospitalnog mortaliteta kod pacijenata sa teškom traumom, lečenih u Urgentnom centru Kliničkog centra Srbije u Beogradu. Materijal i metode: Longitudinalna studija je uključila 208 konsekutivnih pacijenata sa teškom traumom, primljenih u Urgentni centar Kliničkog centra Srbije u Beogradu. U cilju određivanja nezavisnih prediktora preživljavanja, urađene su univarijantna i multivarijantna Koksova regresiona analiza. Takođe, uticaj sistema skorovanja ranije pomenutih skorova na prijemu u Urgentni centar (UC) u predikciji mortaliteta poređen je korišćenjem AUC (Area under curve) testom. Rezultati: Ispitivani uzorak činilo je 208 pacijenata (159 muškaraca, 49 žena), prosečnog uzrasta 47,3±20,7 godina. Većina pacijenata bila je inicijalno intubirana (86,1%), na prijemu u UC, a 59,6% pacijenata bilo je sedirano pre intubacije. Posle završetka dijagnostičkih procedura, 17 pacijenata je dodatno intubirano, tako da je na mehaničkoj ventilaciji bilo 94,2% pacijenata. Pacijenti su najčešći povređivani u saobraćajnim nesrećama (33,2%), prilikom pada sa visine (26,4%) i kao pešaci (22,6%). Prosečna dužina boravka u jedinici intenzivne nege iznosila je 24,7±21,2 dana. Letalitet je bio 17/208 (8,2%). Koksovom regresionom analizom pokazano je da su povišena srčana frekvenca (HR=1,03, p=0,012) i snižena saturacija krvi kiseonikom (HR=0,91, p=0,033) nezavisni prediktori smrtnog ishoda pacijenata sa teškom traumom...

Trauma predstavlja vodeći uzrok smrti u grupi pacijenata do 40 godina. Sepsa je jedna od najčešćih i najznačajnijih infektivnih komplikacija u toku lečenja teško povređenih pacijenata. Definiše se kao životno-ugrožavajuće stanje sa insuficijencijom organa uzrokovano neadekvatnim odgovorom domaćina na infekciju. Imuno-inflamatorni odgovor u traumi i sepsi umnogome je determinisan genetskom predispozicijom za modulisanje i alteraciju proinflamatornih i antiinflamatornih procesa. Polimorfizmi pojedinačnih nukleotida (PPN) su najčešći tip genskih polimorfizama i predstavljaju normalnu varijaciju u naslednoj osnovi. Polimorfizmi gena za proinflamatorni citokin TNFA, TNF-β, kao i receptore slične Toll-u 2 i 4 (TLR2 i TLR4) i njihova povezanost sa sepsom nisu bili predmet dosadašnjih istraživanja u populaciji traumatizovanih pacijenata u našoj zemlji. Cilj studije bila je procena epidemioloških karakteristika infekcija krvi i sepse kod pacijenata sa traumom lečenih u jedinicama intenzivnog lečenja (JIL). Procenjeni su incidencija, ishodi lečenja, uzročnici infekcija krvi (IK) i sepse i njihova antimikrobna rezistencija, izvori infekcije kod sepse i uticaj IK na ishod i preživljavanje kod sepse, kao i faktori rizika za nastanak IK i sepse. Drugi cilj studije bila je procena genetičkih faktora rizika za nastanak sepse, odnosno distibucija PPN gena TNFA, LTA, TLR2 i TLR4 kod pacijenata sa sepsom, pacijenta bez sepse i zdravih pripadnika kontrolne grupe, kao i asocijacija ovih PPN sa nastankom sepse. Pored toga procenjen je doprinos kliničkih i genetskih faktora rizika u predikciji sepse nakon traume. Sprovedena je prospektivna kohortna studija u koju je uključeno 406 odraslih pacijenata sa srednje teškom i teškom traumom hopitalizovanih duže od 48h u JIL Urgentnog centra Kliničkog centra Srbije u periodu od 01.11.2014. do 30.04.2016. godine. Na prijemu su procenjeni brojni klinički paramteri i uzeta je krv za molekularno-genetičku analizu. Primarni ishodi su bili IK i sepsa, a sekundarni ishodi uzročnici IK i sepse i antimikrobna rezistencija uzročnika...

Pneumonije povezane sa mehaničkom ventilacijom predstavljaju jednu od najčešćih formi intrahospitalnih infekcija u jedinicama intenzivnog lečenja. Ciljevi ove disertacije su bili da se sagledaju faktori rizika vezani za karakteristike pacijenta kao i za karakteristike i stanje na prijemu koji su od značaja za pojavu pneumonija povezanih sa mehaničkom ventilacijom. Takođe je cilj bio da se sagleda incidencija multirezistentnih sojeva patogena u bolničkim uslovima kao i efikasnost empirijske antibiotske terapije. Praćeno je 363 pacijenata koji su lečeni u Urgentnom centru Kliničkog Centra Srbije, u dve jedinice intenzivnog lečenja i koji su zahtevali mehaničku ventilaciju duže od 48 sati u periodu od 1.1.2013. do 31.12.2014. godine. Ispitivan je uticaj demografskih karakteristika, uzroka hospitalizacije i pratećih bolesti, kao i karakteristika pacijenata na prijemu u jedinice intenzivnog lečenja. Nezavisni prediktori za nastanak pneumonija povezanih sa mehaničkom ventilacijm prema multivarijantnoj regresionoj analizi su: primena masivne transfuzije na prijemu, koma, GKS manjeg od 8 i veći APACHE II skor. Pacijenti koji su razvili pneumoniju duže su boravili na mehaničkoj ventilaciji i imali su duži boravak u jedinicama intenzivnog lečenja. Intrahospitalni mortalitet je bio u ovoj grupi značajno veći kao i mortalitet 28 dana. U multivarijantnoj logističko regresionoj analizi faktor rizika za nastanak prošireno rezistentnih bakterija kao uzročnika VAP-a izdvaja se neadekvatna empirijska antibiotska terapija. Gram negativne bakterije bili su najčešće izolovani patogeni. Na osnovu rezultata ove disertacije predlaže se uvođenje protokola i mera kojima bi se delovalo na preventibilne faktore rizika radi redukcije incidencije pneumonija povezanih sa mehaničkom ventilacijom sa ciljem sprečavanja komplikacija i samanjenje mortaliteta kod traumatizovanih pacijenata u jedinicama intenzivnog lečenja. Ventilator associated pneumonia are most common intrahospital infections in intensive care units. The aims of this dissertation were to examine the patient-related caracteristics, as well as admission caracteristics and their influence on ventilator associated pneumonia incidence. We also studied multidrug resistant pathogens incidence and initial empiric antimicrobal therapy. There were 363 patients treated in Emergency center of Clinical centre of Serbia in two intensive care units requiring mechanical ventilation more than 48 hours in the period between 1.1.2013-31.12.2014. On admission sociodemographic data, cause for hospitalization and concomitant diseases as well as patients caracteristics due to trauma were evaluated. According to multivariate regression analysis independent predictors for ventilator associated pneumonia were: massive transfusion, coma, high value of APACHE II score on admissin. Patients who developed ventilator associated pneumonia spent more days on mechanical ventilation and in intensive care unit and their mortality was higher. Our results show the importance of guidelines and preventive measures reducing incidence of ventilator associated pneumonia, especially in early phase of treatment. We aslo shown that there are no difference in isolated pathogens between early and late form of ventilator associated pneumonia.

Prelom kuka predstavlja veoma estu traumu kod osoba starijeg uzrasta. Jedna od naješih komplikacija kod ovih pacijenata nakon operacije preloma kuka je delirijum. Ciljevi ove disertacije su bili da se sagledaju faktori rizika vezani za pacijenta kao i za hospitalizaciju i hiruršku intervenciju koji su od znaaja za pojavu postoperativnog delirijuma kod pacijenata sa prelomom kuka. Praeno je 277 pacijenata starosti 50 godina sa akutnim prelomom kuka operativno leenih na Institutu za ortopedsku hirurgiju i traumatologiju Klinikog centra Srbije u periodu od 1.4.2010. do 1.4.2011. godine. Ispitivan je uticaj demografskih i socioekonomskih karakteristika, mesta preloma, same hirurške intervencije i vrste anestezije, fizikog zdravlja, broj lekova u linoj terapiji, kognitivnog statusa, poremeaja raspoloženja, funkcionalnog statusa, dužine bolnikog leenja, pojave komplikacija i postoperativnog bola na pojavu postoperativnog delirijuma. Nezavisni prediktori za nastanak postoperativnog delirijuma kod pacijenata sa prelomom kuka prema multivarijantnoj regresionoj analizi su; stariji uzrast ( 85 god.), ošteenje vida, depresija na prijemu, teško kognitivno ošteenje, dehidratacija (urea/kreatinin odnos 14), lošiji fiziki status pacijenata, kao i prisustvo jakog akutnog postoperativnog bola. Od ovih faktora rizika, teško kognitivno ošteenje i jak akutni bol prvog postoperativnog dana su bili najjae povezani sa pojavom postoperativnog delirijuma. Na osnovu rezultata ove disertacije predlaže se uvoenje interventnih mera kojima bi se delovalo na preventibilne faktore rizika radi redukcije incidencije postoperativnog delirijuma sa ciljem spreavanja komplikacija i samanjenje mortalitata kod starijih pacijenata nakon preloma kuka. Hip fracture in the geriatric population is a common injury. One of the most frequent complication in these patients is postoperative delirium. The aims of this dissertation were to examine the patient-related, hospitalization-related, and surgery-related risk factors for occurrence of postoperative delirium in hip-fracture patients. A total of 277 community-dwelling elderly patients ( 50 years) who underwent surgery for hip fracture were observed at the Clinics for Orthopedic Surgery and Traumatology, Clinical Canter of Serbia in the period 1.4.2010.- 1.4.2011. On admission sociodemographic data, data related to the fracture, cognitive function, presence of depression, functional status, length of hospital stay, postoperative complications and postoperative pain were evaluated. According to multivariate regression analysis independent predictors for postoperative delirium after hip fracture surgery were age, vision impairment, depression on admission, severe cognitive impairment, dehydration (urea/creatinin ratio 14), poor physical status, and severe postoperative pain. The severe cognitive impairment and severe postoperative pain were strongly related to postoperative delirium. Intervention programs for reducing the incidence of delirium should be introduced into routine clinical practice in order to prevent complications and reduced mortality...

Uvod: Naprasna srčana smrt (NSS) je prirodna smrt koja nastaje iz srčanih razloga, unutar jednog sata od početka akutnih kardiovaskularnih događaja, a prethodi joj nagli gubitak svesti. Najčešći uzrok je koronarna bolest (80%). Naprasna srčana smrt može nastupiti u bilo koje vreme od srčanog infarkta, a usled pojave komorske fibrilacije (VF) ili brze prolongirane komorske tahikardije (VT) koja alterira u VF. Perioperativni srčani zastoj kod operacija na otvorenom srcu se javlja u 0,7-2,9% bolesnika. Preživljavanje ovih bolesnika je 17-79%. Terapije beta blokatorima i amiodaronom nije dala zadovoljavajuće rezultate u prevenciji NSS uzrokovane malignim poremećajima ritma za razliku od profilaktičke implantacije implantabilnog kardioverter defibrilatora (ICD). Ovo je potvrdilo nekoliko studija: Multicenter Automatic Defibrillator Implantation Trial (MADIT), The Multi-center Unsustained Tachycardia Trial (MUSTT), MADIT II i Sudden Cardiac Death-Heart Failure Trial (SCD-HeFT). U The Coronary-Artery Bypass Graft-Patch (CABG-Patch) studiji primarne prevencije NSS, u koju su, kao i kod nas, uključeni bolesnici kojima je urađena hirurška revaskularizacija miokarda i sa ejekcionom frakcijom EF≤36%, nije dokazana povezanost preživljavanja sa implantacijom ICD-a na osnovu kumulativnih krivi preživljavanja. Razlika između naše i CABG-Patch studije bila je u tome što su oni intraoperativno implantirali ICD bolesnicima koristeći epikardnu „patch― elektrodu, a mi između prvog i trećeg meseca po revaskularizaciji miokarda, plasirajući elektrodu transvenoznim putem, endokardno. Primarni cilj ove studije bio je da ispita da li je opšte preživljavanje duže kod bolesnika sa ishemijskom bolesti srca, EFLV≤35%, bez predhodno registrovanih NSVT, VT i VF, a posle učinjenog aortokoronarnog bajpasa i kojima je preventivno implantiran ICD, nego kod bolesnika sa antiaritmijskom terapijom β-blokatorima i Amiodaronom... Introduction: Sudden cardiac death (SCD) is a natural death from cardiac causes happening within one hour of the onset of acute cardiovascular symptoms, and is preceded by a sudden loss of consciousness. The most common cause of SCD is a coronary artery disease (80%). Sudden cardiac death can develop at any time after the acute myocardial infarction, due to the ventricular fibrillation (VF), or fast prolonged ventricular tachycardia (VT) progressing to VF. Cardiac revascularization, either by percutaneous coronary intervention (balloon angioplasty or stenting) or by surgical revascularization improves cardiac function, and with that survival of patients with low left ventricular ejection fraction (EF). Incidence of perioperative cardiac arrest after the open heart surgery is 0,7-2,9%. Survival of these patients is 17-79%. Beta blocker therapy, and amiodarone therapy haven’t yielded satisfying results in prevention of SCD caused by ventricular tachyarrhythmias as has prophylactic implantation of ICDs. This has been confirmed by several studies: Multicenter Automatic Defibrillator Implantation Trial (MADIT), The Multi-center Unsustained Tachycardia Trial (MUSTT), MADIT II and Sudden Cardiac Death-Heart Failure Trial (SCD-HeFT). Primary prevention of SCD trial - The CABG-Patch Trial included, as our trial did, patients with EF≤36%, that were scheduled for surgical revascularization. This trial didn’t show correlation of survival with ICD implantation. Difference between our trial and CABG-Patch was that in CABG-Patch trial they implanted ICD patch electrode epicardially during CABG surgery, while we implanted ICD patch electrode transvenously endocardially between the first and the third month after CABG surgery. The primary aim of the study was evaluation of overall survival of patients with IHD, EF≤35%, without prior NSVT,VT, VF and after CABG surgery with prophylactic ICD implantation compared to overall survival of patients on conservative medical therapy amiodarone and beta blockers...