Search

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Sahne Sanatları Anasanat Dalı, Kayıt no: 469235, Bu tezde, insan sesinin üretimini sağlayan anatomik yapılar ve fizyolojik sistemler incelenerek, ses sağlığını olumsuz yönde etkileyen faktörler açıklandı. Bu faktörler göz önünde bulundurularak, Anadolu Üniversitesi Opera Anasanat Dalı öğrencilerinin ses sağlıklarını korumaya yönelik sergiledikleri tutumlar belirlenmeye çalışıldı. Tezin birinci bölümünde, opera sanatının ortaya çıkışı ve gelişimi tarihsel süreç içinde ele alındı. Daha sonra opera sanatının ülkemize girişi ve gösterdiği gelişim incelendi. İkinci bölümde sesin fiziksel özellikleri, insan sesi üzerine yapılan çalışmalar ve insanda sesin oluşumunu sağlayan anatomik yapılar araştırıldı. Üçüncü bölümde ise vokal mekanizmayı ve dolayısıyla ses sağlığını olumsuz yönde etkileyen çeşitli faktörler ele alındı ve bilimsel kaynaklardan elde edilen bilgiler ışığında açıklandı. Bu bölümde özellikle en sık kullanılan ve reçetesiz de temin edilebilen çeşitli ilaç gruplarının vokal mekanizma üzerindeki dolaylı ya da doğrudan etkilerine etraflıca yer verilerken, ülkemizde opera ve eczacılık alanlarında ortak gerçekleştirilen ilk çalışma yapıldı. Tezin üçüncü bölümü olan yöntem kısmında ise çalışmada kullanılan araştırma tekniği, evren ve örneklem kümesi ve veri toplama araçları detaylı bir biçimde anlatıldı. Elde edilen bulgular ve bu bulgulara dayalı yorumlar tezin dördüncü bölümünde paylaşıldı. Çalışmanın örneklem kümesi olan Anadolu Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Opera Anasanat Dalı öğrencilerinin ses sağlığı ve korunmasına yönelik sergiledikleri tutumlar, yarı yapılandırılmış soru formu aracılığıyla toplandı. Öğrencilerin ses sağlığının korunması, ses üretiminin anatomisi ve fizyolojisine yönelik bilgileri ölçüldü. Elde edilen veriler nitel ve nicel araştırma yöntemleri kullanılarak değerlendirildi ve sonuçlar paylaşıldı.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Sahne Sanatları Anasanat Dalı, Kayıt no: 469206, Konstantin Stanislavski’nin oyunculuk ve fiziksel eylemler ilişkisi üzerine çalışmaları, onu yaşamının son yıllarında derinlikli fiziksel devinim sorgulamasına ulaştırmıştır. Bu mirasın Vsevolod Meyerhold ve Jerzy Grotowski gibi takipçileri hem çalışma düzeninin hem de gösterimin merkezine; oyuncunun bedeni ve eylemsel varlığını konumlandırmışlardır. Bu duruma paralel olarak, Stanislavski’nin araştırma yöntemi de tiyatro laboratuvarı modeline dönüşüp gelişim göstermiştir. İlerleyen süreçte problemi ve araştırma yaklaşımını devralan Eugenio Barba, öncelikle Odin Tiyatrosu’nda ardından da Uluslararası Tiyatro Antropolojisi Okulu’nda kültürlerarası bir çalışma yürüterek gösterimcinin ortak ilkelerini araştırmıştır. Barba, diğer bir taraftan gösterimin ilkeleri üzerine yürüttüğü çalışmalarındaysa dramaturji kavramını klasik bağlamından ayırarak kullanmıştır. Bu çalışmada; Stanislavski ve sonrası dönemin oyunculuk-beden araştırmaları, tiyatro antropolojisinin gösterim ve gösterimciye dair bulguları, dramaturji kavramının yeni açılımları ve Eugenio Barba’nın çalışmaları ışığında, oyuncunun dramaturjisi kavramı analiz edilmekte ve yapılandırılmaktadır.

Tez (doktora) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 433658, İlk defa ortaya çıktıkları tarihsel dönemler, dünyaya bakışları ve yaptıkları seçimlerle modernitenin birer ürünü ve örneği olan süperkahramanlar, popüler sinema aracılığıyla günümüzün postmodern dünyasına taşınmıştır. Sinema, gerek bir sanat, gerekse bir anlatı biçimi olarak her zaman toplumsal, kültürel ve ideolojik süreçlerle bir arada bulunmuş, özellikle popüler sinema filmleri araştırmacıya verili bir çağa bakmanın, onu anlamanın ve çözümlemenin farklı ve yaratıcı bir yolunu sunmuştur. Popüler sinemada süperkahramanlar ve bu süperkahramanların çevreleriyle olan ilişkilerinin modernite ve postmoderniteyle bağlantılı olarak hangi değerleri, ya da bu değerlerde yaşanan hangi değişim ve dönüşümleri temsil ettiklerinin ortaya konulmasını amaçlayan bu çalışma kapsamında, Batman Begins (2005), The Dark Knight (2008), The Dark Knight Rises (2012), Captain America: The First Avenger (2011), Captain America: The Winter Soldier (2014) ve Man of Steel (2013) filmleri, Lévi-Strauss'un İkili Karşıtlıklar yöntemiyle çözümlenmiştir. Bu çözümleme sonucunda ulaşılan ikili karşıtlıklar bağlamında, süperkahramanların temsil ettiği modernite; seçim, özgür irade, düzen, denge, kontrol, üstün insan, adalet, inanç, gerçek, inşa, eski ve umut kavramlarıyla ilişkili olarak ortaya çıkarken, postmodernite ise; kader, kaos ve kontrol kaybı, yozlaşmış hukuk sistemleri, inanç kaybı, yalan ya da korku, yapıbozumu, yeni, çaresizlik ve yıkım kavramlarıyla ilişkili olarak ortaya çıkmış, filmlerde bilhassa modern inşa ve postmodern yapısökümü arasındaki ilişki yoğun biçimde gözlemlenmiştir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Endüstriyel Sanatlar Anabilim Dalı, Kayıt no: 470535, Zeki Müren, ses sanatçısı, besteci, söz yazarı, şair ve aktör olarak tanınan; Türkiye'de bilinirliği olan bir sanatçıdır. Çok yönlü sanatsal yetenekleriyle kazanmış olduğu başarı ve halkının sevgisiyle kendisine "Sanat Güneşi" sıfatı verilmiştir. Kendi döneminde, çağdaşlarından farklı olarak sahne giysilerine alışılmışın dışında tasarım yenilikleri getirmiştir. Güzel Sanatlar Akademisi'nde aldığı eğitimini, özgün sanat anlayışıyla yorumlayarak kendi sahne giysilerini tasarlamıştır. Dünyada meydana gelen tasarım eğilimlerinden kendi belirlediği ölçülerde yararlanarak, sahne giysilerini ülkenin imkân verdiği uygulama olanaklarıyla gerçekleştirmiştir. Her bir sahne giysisi, birbirinden farklı ve eşsiz, kendine özgü tasarım detaylarıyla uzun uğraşlar sonucu kurgulanmıştır. Onun yaşadığı dönemde ya da daha sonra, bu giysilerin benzerleri üretilmemiş ve taklit edilememiştir. Sanatçı; sahne giysileri, aksesuarları, tavrı ve üslubuyla kendine özgü bir stil yaratmıştır. Dönemin tasarım eğilimlerinden yararlanarak oluşturduğu sahne imajı, Türkiye'nin toplumsal normlarının dışındadır. Kendisinin yenilikleri, seyircisi ve dinleyicisiyle kurduğu sevgi ve saygı bağı sayesinde hoşgörüyle karşılanmıştır. Türkiye'de onun aktif sahne hayatında olduğu dönemde, kendi ekolünden olan sahne sanatçılarının arasında en farklı çizgide yer alan kişidir. Sahne giysilerinin, dünyaca ünlü sanatçıların kostümleri ile eş zamanlı tasarım eğilimleri çerçevesinde benzeşen yönleri bulunmaktadır. Zeki Müren, bu tasarım eğilimlerinin ilk örneklerini kendi ülkesinde sahne giysileri ile temsil etmiştir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Sahne Sanatları Anasanat Dalı, Kayıt no: 434724, Bu çalışmada Alevi ibadeti olan Cem törenlerinin tiyatral özellikleri araştırıldı. Bunun için ilk bölümde Alevi toplumunun oluşumu, tarihi ve yapısı ele alındı. Ardından Cem törenlerinin kaynakları, düzenleniş amaçları, konuları, tarihsel gelişimi, felsefi temeli, dinsel anlamı, kültürel yansımaları, sosyal-hukuksal-eğitsel işlevleri araştırıldı. Bununla birlikte törenlerin içerdiği öğelerin Alevi–Bektaşi belleğindeki soyut ve somut anlamları da açıklandı. Bu sayede, çok eski çağalara uzanan bir inanç ve kültür birikiminin çözümlenmesine katkı sağlanmaya çalışıldı. İkinci bölümde ise dramatik sanatların kaynağı olan dinsel ritüeller ile Cem törenleri arasındaki benzerlikler ortaya kondu. Sonrasında, Cem törenlerinin dramatik özellikleri detaylı ve somut bir biçimde tiyatral açıdan incelendi. Bu sayede dini bir ibadet biçimi olan Cem törenlerinin eylem, metin, seyirci, mekân, oyuncu, yönetmen, kişileştirme, dans, müzik, kostüm, aksesuar gibi ögelerle yapısal özellikleri tiyatral bir yaklaşım ile değerlendirildi. Tiyatromuzun Cem törenlerinden yararlanabilmesi için törenlerin yapısal özellikleri incelendi ve tiyatral bir dille tanımlanmaya çalışıldı. Bu tanımlama sonrasında, tiyatromuzun Cem törenlerinin yapısal özelliklerinden faydalanarak, özgünleşmesi yolunda öneriler sunuldu. Cem törenlerinin sosyolojik bir bütünlük içinde incelenebilmesi için nitel araştırma yöntemi kullanıldı. Geniş ve kapsamlı bir kaynak taraması, incelemesi ve karşılaştırmalar sonrası hazırlanan çalışma konu üzerine Türk tiyatrosu araştırmaları alanına önemli katkı sağlamaktadır.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Sahne Sanatları Anasanat Dalı, Kayıt no: 434690, Oyuncu için sanatının araçlarını kontrol edebileceği, işleyebileceği alan skor olarak adlandırılan yapıdır. Oyuncunun en temelde seyirci ile kontak kurmakta kullandığı aracı ise skorun bir bileşeni olarak enerjidir. Oyuncuyu seyirci gözünde ilgi çekici kılan öncelikle günlük-üstü enerji yoluyla edindiği sahnesel varlığı yani sahne biosudur. Oyuncu çalışması yoluyla bu günlük-üstü enerji durumunu kazanılmış ve örgütlenebilir bir kaliteye dönüştürmektedir. Bu kalite herhangi bir fiziksel disiplini, bir oyunculuk yöntemini ya da oyuncunun kendi tasarımını enerji bağlamında nasıl ele aldığı ile ilişkilidir. Oyuncunun bu kaliteye ulaşmak için egzersiz yapması mümkündür. Bu çalışmada oyuncunun kullandığı örgütlenebilir, dönüştürülebilir ve transfer edilebilir bir araç olarak enerji konu edilmiştir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Sahne Sanatları Anasanat Dalı, Kayıt no: 434821, XX. yüzyılın ikinci yarısından itibaren, tiyatronun ritüel karakterini ve özünü kaybetmiş olduğu yönündeki eleştiriler yeni arayışlara kapı aralamıştır. Bu doğrultuda aralarında Tadashi Suzuki'nin de bulunduğu kimi yönetmenler tarafından bu öze yeniden ulaşmanın olanakları araştırılmış ve Doğu'nun geleneksel dramatik türleri, hem eğitimi ve uygulamasıyla yaygınlık kazanmış gerçekçi tiyatro anlayışının sorgulanması hem de alternatif bir yaklaşımın geliştirilebilmesi açısından bir kaynak olarak kabul edilmiştir. Bu çalışmada öncelikle, Geleneksel Japon Tiyatrosu türlerinden faydalanılarak, Japon yönetmen Tadashi Suzuki tarafından geliştirilmiş çağdaş bir oyunculuk metodu olan ve Tadashi Suzuki Metodu (TSM) olarak adlandırılan metodun oluşumuna etki eden türler ve koşullar incelenmiştir. Oluşumuna etki eden türlerin ve koşulların özelliklerinin saptanıp açıklanmasının ardından TSM'de oyuncunun çalışma, hazırlık ve yaratım süreçleri araştırılmıştır. Bu doğrultuda, TSM'de oyuncunun çalışma sürecini oluşturan alıştırmalar, ayrıntılı bir biçimde açıklanmış ve bu alıştırmaların amaçlarından ve uygulanma biçimlerinden hareketle metodun, oyuncunun hazırlık ve yaratım süreçlerini nasıl yönlendirdiği saptanmaya çalışılmıştır. Sonuç olarak, oyuncunun hazırlık ve yaratım süreçlerine içkin olduğu bulgulanan TSM'de oyuncu çalışması sürecinin, oyuncuya sunduğu olanaklar değerlendirilmiştir.

Tez (doktora) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 434694, Bu çalışmada toplumsal eşitsizliklerin en önemli belirleyicilerinden bir tanesi olan zenginliğin Türk sinemasındaki temsilleri ve bu temsillerin izleyiciler tarafından ne şekilde okunduğu ele alınmıştır. 1980’den günümüze Türk Sineması’nda ülkede değişen siyasal, ekonomik ve toplumsal yapının, değişen zenginlik olgusunun ve zenginliği somut olarak gösteren yaşam tarzlarının nasıl temsil edildiğinin ve bu temsillerin sosyal bir özne olan izleyiciler tarafından nasıl anlamlandırıldığının araştırılması bu çalışmanın problemini oluşturmaktadır. Ele alınan filmlerde toplumsal dinamiklerin analizi ile zenginliğin toplumsal temsillerinin izleri sürülmeye çalışılmıştır. Çalışma kapsamında öncelikle tezin örneklemine giren filmlerin betimsel analizi yapılmıştır. Ardından bu filmler arasından seçilen üç film üzerine alımlama çalışması kapsamında kentli 50 yaş üzeri izleyicilerle derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Çalışmanın alımlama analizi kısmı için Janet Staiger’ın tarihsel materyalist yaklaşımından yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda hem filmlerin analizi ve hem de izleyiciler ile yapılan görüşme birbirleriyle ilişkilendirilerek bulgulanmış ve yorumlanmıştır. Söz konusu bulguların hem Türk sinemasında farklı dönemlerdeki zenginlik temsilleri konusunda, hem de izleyici araştırmaları konusunda literatüre katkı getirmesi beklenmektedir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Sahne Sanatları Anasanat Dalı, Kayıt no: 434700, Wlodzimierz Staniewski tiyatroda yeni biçim ve öz arayışında olan ve bu doğrultuda çalışmalarını dramın köklerini oluşturan ritüelleri derinlemesine araştırarak geliştiren, yenilikçi uygulamacılardan biridir. Kurucusu olduğu Gardzienice Tiyatro Topluluğu ile birlikte önce Bahtin'in karnavala ilişkin görüşlerinden etkilenerek kendi geleneksel kültürünü oluşturan hikâyeleri, geleneksel halk şarkıları ve ritüelleri uzun yıllar boyu araştırmış daha sonra Antik Yunan dramının kökenini oluşturan kaynaklara ve ritüellere yönelmiştir. Topluluk geliştirdiği kendine has görsel ve işitsel uygulama biçimleriyle dünyada ilgi odağı olan önemli tiyatrolardan biridir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Sahne Sanatları Anasanat Dalı, Kayıt no: 434810, Oyuncunun sanatını icra aracı bedenidir. Bu bağlamda, oyuncunun bedeni başta olmak üzere, tüm ifade araçlarını eğitmesi, geliştirmesi, güçlü ve çalışır durumda tutması gerekir. Bu nitelikler, performansının kalitesi açısından önem taşımaktadır. Oyuncunun hazırlığı, bireysel keşif süreciyle başlamalı, gelişim, değişim ve dönüşümle devam etmelidir. Oyuncu bu süreçte, malzemesi olan varlığıyla ilişkisini kuvvetlendirmelidir. Bu ilişki, oyuncunun kendisiyle derinden kuracağı bağlantıya ihtiyaç duyar. Bu açıdan oyuncunun farkındalığının geliştirilmesi önemli görülmektedir. Oyuncunun hazırlık ve performans sürecinde bu alanlarda öğrenmeye ve gelişmeye ihtiyacı vardır. Bu konuda oyuncuya yol gösterecek birçok yöntem ve çalışma disiplini bulunmaktadır. Bunlardan biri olan, Feldenkrais Metodu, belirtilen alanları bünyesinde barındıran bir metot olarak görülmektedir. Çalışmada, farkındalığın güçlendirilmesinde metodun önermesi olan, hareketten yola çıkılmasının etkilerine odaklanılmıştır. Feldenkrais Metodu'nun incelenmesi, farkındalık ve oyuncunun performansı üzerine kurulu bu çalışmanın, bu alanda oyunculuk çalışmalarına katkı sağlaması hedeflenmektedir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 385099, Modernlikten bir kopuş olarak değerlendirilen postmodernizm, 1980'lerden itibaren modernizm serüveninin bir parçası olan filmlerde karşılık bulmaya başlamıştır. Bu çalışma, postmodernizmin Quentin Tarantino filmlerine nasıl yansıdığını ortaya koymaktadır. Bu doğrultuda postmodernizmi tanımlamak için kullanılan zaman ve mekân deneyiminde değişikler, temsilin reddi, öznenin tahribi, parçalanma, belirlenemezlik, evrensel doğrulara olan inancın yitirmesi, şizofreni, metinlerarasılık, yüzeysellik, pastiş, nostalji gibi kavramlarının Tarantino filmlerinde ne ölçüde karşılık bulduğu araştırılmıştır. Filmlerde yer alan postmodern kavramlar ortaya konmakla beraber modern sinemanın birçok özelliğinin de devam ettiği görülmüştür. Bu nedenle filmlerin postmodern bir kopuş içerisinde olmasından ziyade postmodern unsurlar taşıyan bir yapıya sahip olduğu ortaya konmuştur.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Çizgi Film (Animasyon) Anasanat Dalı, Kayıt no: 300194, Korku insanlık tarihi boyunca en güçlü duygulanım durumlarından biri olmuştur. En başta ölüm korkusu olmak üzere bütün korkuların temelinde var olan bilinmezlik, korku yerine kaygı durumu yaratmaktadır. İnsanoğlu bilinmezliğin getirdiği kaygıyla baş edebilmek için, bilinmeyen her şeyi bir biçime ve içeriğe kavuşturarak onu simgeleştirmiştir. Bilinmeyen olaylar ve nesneler hortlak, cin, hayalet gibi biçimlerle öncelikle sözlü ve yazılı edebiyatta simgeleşerek mitoloji ve dinlerin temel konularından biri haline gelmiştir. Sinemanın icadıyla birlikte korku simgeleri yeni bir alan kazanmış ve geçmişten gelen biçim ve anlamlarına yenilerini eklemiş ya da onları dönüştürmüştür. Sinemadan çok daha önce korku simgelerini kullanmaya başlayan animasyon ortamı, bilinmeyenleri belirli bir forma ve içeriğe kavuşturmada yapısı itibariyle sınırsız bir dünya sunabilmiştir. Böylece korkunun simgeleri ve animasyon arasında güçlü bir ilişki günümüze kadar gelmiştir. Bu araştırmada sözü edilen korku simgelerinin ve uylaşımlarının animasyon ortamıyla geçmişte nasıl bir ilişki kurduğu incelenmiş ve günümüzde geniş kitlelerin beğenisini ve takdirini kazanmış animasyon filmlerde nasıl işlendiği çözümlenmeye çalışılmıştır. Ortaya çıkan sonuçlar, korkunun günümüzde animasyon filmlerde nasıl temsil edildiğini ortaya koymuş ve belirli şablonlar sunarak korkunun animasyon sineması için önemi vurgulanmıştır. Bunun yanında araştırmanın sonuçlarına dayanarak bir uygulama filmi yapılmıştır.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, İç Mimarlık Anasanat Dalı, Kayıt no: 95978, Sahne mekânı, sahneleme olgusunun değişimi ile birlikte başlangıcından bugüne kadar çok çeşitli gelişim evrelerinden geçmiştir. Yirminci yüzyıla kadar bu gelişim ve değişim, tiyatro özelinde ve oyun metni çerçevesinde devam etmiştir. Atmosfer yaratmak ve mekânın değişimini sağlamak amaçlı dekor çözümlerinin gelişimi de sahneleme olgusuna bakışı değiştirmeye başlamış, sahne atmosferini yaratmada kullanılan öğelerin çeşitlenmesi, sabit-değişen öğeler arasında bütüncül bir tasarım yaklaşımın aranmasını zorunlu kılmıştır. Yirminci yüzyıl ile birlikte yaşanan gelişmeler bireyin yaşam algısını değiştirmiş, insana insanı, insan ile anlatan performans sahnelemeleri ortaya çıkmıştır. Buna bağlı olarak mekân algısı değişmiş ve sahneye koyulan performansların çeşitliliğinin artması, sahne tasarımında da yeni arayışların ortaya çıkmasına neden olmuştur. Seyirciyle oyuncuyu yakınlaştırma arayışları, performans mekânını deneysel çalışmalar için birer laboratuvara dönüştürürken, mevcut veya yeni olası mekânlar, bu konuda denemeler yapmaya yönelik olarak kurgulanmıştır. Sahne ve mekânı, kullanıcılar tarafından deneyimlenmeye yönelik gerçekleştirilen her bir yeni denemeden ve de önceki deneyimlerden ilham almış, mekânsal yaratılar olarak yeni ve yeniden ortaya çıkartılmıştır. Bu bağlamda, sahneleme yönelişleri ile paralel olarak ilerleyen performans mekânındaki biçim arayışları, günümüzde de devam ederken, farklı performansların gerçekleşmesine imkân sağlayacak esneklikte sahne tasarımlarına olan ihtiyaç da artmıştır. Peter Brook tarafından dile getirilen "Her Yer Sahne" söylemi bu bağlamda performans mekânı ve de sahne tasarımı için çıkış oluşturacak önemli bir yaklaşım önermektedir. Sonuç olarak, çeşitlenen ve değişen performansları sahneleme arayışları, performans mekânlarına ilişkin katı biçim arayışlarını ortadan kaldırarak, mekânın farklılaşmasına ya da farklı şekillerdeki mekân tanımlarına açık olabilen esnek düşünce ve uygulamalara olanak tanır hale getirmiştir. Bu çerçevede ele alınan çalışma, başlangıcından günümüze sahnenin geçirdiği evrimi, sahneleme ve mekân tasarımı açısından değerlendirerek, deneyime dayalı çağdaş sahne mekânının yaratılmasına ilişkin tasarım girdilerini, disiplinler arası bir ele alışla sorgulayarak ortaya koymayı hedeflemektedir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Grafik Anasanat Dalı, Kayıt no: 385011, Bu tez çalışmasının amacı grafik tasarıma etki eden en önemli iki elemanın yani fotoğraf ve tipografinin geçmişten günümüze kadar süren tarihsel serüvenini aktarmaktır. Tezin ilk bölümünde grafik tasarımın tanımından, tarihi gelişiminden ve günümüzü tamamen etkisi altına almasından bahsedilmiştir. Fotoğraf ve tipografiyi anlatmadan önce grafik tasarımın tanımını bilmek ve tarihini anlamak gerekmektedir. İkinci bölümde fotoğrafın kısa tarihi, insanların yaşamına dahil olması ve değişen zamanla birlikte hem bilimsel hem de görsel olarak geliştiği gibi toplumlar üzerinde oluşturduğu etkileri, iletişim ve reklamcılık alanında görsel bir araç olarak kullanımı dijital çağda bilgisayarın da icadıyla birlikte grafik tasarım içerisindeki önemi anlatılmıştır. Üçüncü bölüm tipografinin incelenmesine ayırılmıştır. Tipografinin tarihsel gelişimi, değişen zamanla ve akımlarla biçimlenmesi, günümüzde tipografinin kullanım alanları ve grafik tasarımdaki yeri tanımlanmaktadır. Bu çalışma ile sadece zamanın grafik tasarım ve öğeleri üzerine etkilerinden değil, grafik tasarımda fotoğraf ve tipografinin kullanımının toplumlar üzerine etkilerinden de bahsedilmektedir.

Tez (doktora) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 384620, Küresel ve yerel durumların iç içe geçtiği sosyo-kültürel, teknolojik ve sanatsal değişimler bağlamında, herhangi bir fotoğraf çalışmasının, nasıl anlamlandırılması gerektiği sorgulanabilir. Bu sorudan yolan çıkan bu çalışma, Gillian Rose'un (2012) eleştirel görsel yöntembiliminin ve Pierre Bourdieu'nun (2010: 36) özdüşünümsel yaklaşımının, söz edilen bağlamda, fotoğraf değerlendirmesini ne ölçüde karşılayacağını araştırmayı amaçlamaktadır. Bu iki yaklaşımın kapsayıcılığı, bu çalışma için tasarlanmış olan Web sitesi üzerinde gerçekleştirilen bir durum çalışması üzerinden araştırılmıştır. Rose'un (2012) değerlendirme soruları doğrultusunda, bir grup fotoğrafçının, eleştirmenin ve izleyenin katılımcıları oluşturması plânlanmıştır. Araştırmada, katılımcıların Web sitesi üzerindeki faaliyetlerine yönelik yarı katılımcı gözlem ve katılımcılarla yapılan yarı yapılandırılmış görüşmeler, veri toplama araçları olarak kullanılmıştır. İki dönemin değerlendirmeleri karşılaştırıldığında, bir fotoğrafın "bağlam"ının bilinmesinin, önemli temalardan biri olarak ortaya çıktığı görülmüştür. Belirtilen yöntembilimin ve yaklaşımın uygulanması, eleştiri sürecinde, bir fotoğrafın toplumsal, teknolojik, estetik bağlamının ve eleştirmenlerin, izleyenlerin ve araştırmacının özdüşünümsel değerlendirmelerinin önemini ortaya koymuştur. Sonuç olarak, bu çalışma üzerinden, fotoğraf eleştirisi ölçütlerine dair önemli konular ve fotoğrafçıların, izleyicilerin, eleştirmenlerin ve araştırmacının kişisel ve toplumsal altyapılarıyla ilişkili olan eğilimlerinin (habituslarının) fotoğraf üretim ve değerlendirme sürecine etkileri tespit edilmiştir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 381856, Sinema-ideoloji ilişkisine dair yaklaşımlar, her iki kavrama atfedilen anlamlara göre çeşitlilik gösterir. Marksist yaklaşımlardaki hakim paradigmada "ideoloji" kavramı, "yanlış bilinç" olarak ele alınan ve "gerçeği çarpıtıcı" rolüne vurgu yapılan bir kavramdır. Sinema ise büyük ölçüde, bu işleyiş zemininde, ideolojinin üretildiği bir aygıt olarak ele alınır. "İdeoloji" ve "sinema" kavramları, verili olarak bu anlayışla ele alındığında, sinema-ideoloji ilişkisine dair yaklaşımların da inceleme yönü tayin edilmiş olur. Her ne kadar ideolojinin "yanlış bilinç" olarak ele alınması, Marksist yaklaşımları temel alsa da, Slavoj Zizek, yine Marksist yöntem içinde kalarak, fakat "yanlış bilinç" anlayışını redderek, ideolojinin "gerçeğe yaklaştırma" potansiyeline vurgu yapar. Zizek aynı zamanda sinemayı da, ideolojinin üretildiği bir aygıt olarak değil, toplumsal bir "fantezi alanı" olarak görür. Zizek'in bu yaklaşımı temel alındığında, sinema-ideoloji ilişkisinin tekrar ele alınması da bu ilişkide ideolojinin işlevini ve yönünü tartışmaya açabilir. Bu çalışmada, Slavoj Zizek'in ideolojiye olan yaklaşımı temel alınarak, sinemaideoloji ilişkisi ele alınmıştır. Bu yaklaşım altında bir ideolojik çözümleme örneği olarak, Skyfall (Mendes, 2012) filmi eleştirel söylem analizine tabi tutulmuştur. Bunu yaparken, Skyfall filminde aranacak olan ideolojik öğeler, "yanlış bilinç" kavrayışının sınırlarının dışında değerlendirilmiştir. Zizek, ideoloji yaklaşımında Jacques Lacan'ın psikanalitik öğelerinden yararlandığı için çözümleme sırasında da benzer bir destek kullanılmıştır. Böylece Skyfall filmi üzerinden, Zizek'in ideoloji yaklaşımı çerçevesinde, sinema-ideoloji ilişkisine dair bir yaklaşım sağlanmaya çalışılmıştır.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 81612, Bu çalışma, 2000'li yılların politik ikliminde Türkiye'de ortaya çıkan ekonomik, kültürel ve sosyal gelişmelerin, ideoloji bağlamında, Türk sinemasına nasıl yansıdığını ortaya koymaktadır. Buna göre, 2000'lerde uygulanan politikaların getirisi olarak Türk toplumunun deneyimlediği değişimlerin ve gelişmelerin söz konusu yıllarda üretilen filmler arasından seçilmiş Türk film örneklerinde ne şekilde karşılık bulduğuna odaklanılmıştır. Yapılan alan çalışmaları ile 2000'li yıllar Türkiye iç politikasındaki erk çatışmaları Şerif Mardin'in ortaya koyduğu "merkez-çevre" kavramları ışığında açıklanmış, Fransız toplumbilimci Pierre Bourdieu'nün "alan" ve "sermaye" kavramları ile yaşanan gelişmeler tartışılmıştır. Çok sayıda filmin üretildiği 2000'lerde örnekleme alınan filmler, filmin yönetmenlerinin ilk filmleri olmasına bağlı olarak amaçlı örneklem yöntemiyle seçilmiştir. Bulgular ve Yorum kısmında ise örnekleme alınan Çekmeköy Underground, Zerre, Babamın Sesi, Zenne ve Çoğunluk filmlerinde Bourdieu'nün üç sermaye tipi olarak ortaya koyduğu "ekonomik", "kültürel" ve "sosyal" sermayeler ışığında, ideolojik ve sosyolojik eleştiri yöntemleri kullanılarak 2000'deki gelişmelerin izleri seçilen filmlerde aranmıştır.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 360472, Ülkeye girişinden itibaren sinemanın içinden ve dışından gelen değişimlerin etkisinde kalmış olan Türk sinemasında dönemsel başarıların kazandığı önem dikkat çekicidir. Sinema dışı alanların etkisine ek olarak seyirci ilgisine göre de şekillenen kimi akımlar, Türkiye'de sinemanın işler durumda kalabilmesi adına önemli rol üstlenmişlerdir. Türk sineması açısından 2000'li yıllar, filmlerin gişede kazandıkları başarıların geçmişe oranla daha fazla görünür olduğu bir dönem olmuştur. 2000 öncesi dönemde sinema dışı alanlardaki etkinlikleriyle tanınır olan kimi komedyenlerin 2000 sonrası dönemde çekilmesinde etkili oldukları filmler de gişede büyük başarı kazanan filmlerden olmuştur. Yılmaz Erdoğan, Cem Yılmaz ve Ata Demirer'in başı çektiği bu komedyenlerin Vizontele (2001), G.O.R.A. (2004) ve Eyyvah Eyvah (2010) adlı filmleri, gösterime girdikleri yıllarda en çok seyredilen filmler arasında yer almıştır. Seyirci sayısı ve hasılat bakımından kazandıkları başarı nedeniyle incelemeye değer bulunan bu filmler, komedyenlerin sinema öncesi dönemlerinde oluşturdukları anlatı tercihlerini büyük ölçüde barındırmışlardır. Bu çalışma, komedyenlerle birlikte anılan anlatı tercihlerinin izlerini, komedyenlerin çekilmesinde etkili oldukları filmlerde aramayı amaçlamaktadır. Komedyenlerin sinema öncesi etkinliklerinde baskın olmuş tercihler açıklandıktan sonra bu tercihlerin filmlerde nasıl yer aldığına bakılmış; bu yapılırken de filmlerin anlatı yapıları incelenmiştir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 1035421, Şiddet, bilinen en eski tarihten beri insanlığın ve kültürün bir parçası olmuştur. Tanımı ve anlamı toplumlara ve dönemlere göre farklılıklar göstermesine rağmen, bugün hala toplumlar ve bireyler şiddeti problem çözme aracı olarak kullanmaktadır. Kültürün bir parçası olması sonucunda, şiddetin resim, edebiyat, müzik ve sinema yapıtları üzerinde güçlü bir etkisi bulunmaktadır. Şiddet ve şiddetin kullanımı, içinde bulunduğu yapıtın amaçları doğrultusunda şekillenmektedir. Bu çalışma, yüksek gişe hasılatı yapan filmlerde yer alan şiddet eylemlerini, şiddet eylemlerinin türlerini ve şiddetin kullanım amacını ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır. Bu amaç doğrultusunda, öncelikle incelenen filmlere içerik çözümlemesi yapılarak sahip oldukları şiddet içeriklerinin türleri ve kullanım sıklıkları ortaya çıkarılmıştır, bulunan şiddet eylemlerinin işlevi incelenmiştir.

Tez (doktora) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 21139, Sinema “gerçekliği” yeniden üretir; dolayısıyla tarihin, belleğin, kimliğin yeniden inşasında önemli bir sanattır. Bellek, tarih ve kimliğin yeniden inşasında olumsuz anılarla baş etmeye çalışılırken, anlaşmazlıklar, şiddet, acı, baskı ve mücadeletravmalar yaratır. Toplumsal travmalar, genellikle egemen olan, gücü elinde bulunduran tarafından ve çoğunluğun da desteğini alarak toplumdaki etnik, dini, cinsel, politik olarak ötekileştirilene uygulanan sistematik şiddettir ve kolektif kimliğin içine işler. Bu durumda yok sayma ve bastırma hem iktidar politikası olarak hem de grup normlarının, ulusal kimliğin korunmasına yönelik olarak pekiştirilir. Ancak yüzleşilmeyen travmanın izleri hiçbir zaman silinmez; gerçek anlamda tedavi için anlatı ve hesaplaşma gerekir. Travmatik yaraların sarılmasında toplumsal alanda çeşitli adımların atılması gerekir. Bunun en önemlisi travmaya ait anlatının oluşturulması, temsil edilmesi ve sosyal bağlamın kurulmasıdır. Sinemanın işi de tam buradadır. Temsil eden, anlatı ile yüzleşmeye kapı açan, tutulmamış acıların yasını tutmaya olanak veren eleştirel ve sorgulayıcı bir yaklaşım getiren ya da resmi söylemleri yeniden inşa eden filmler travmatik anılarla nasıl bir diyalog kurulacağında oldukça önemli bir işleve sahiptir.

Tez (doktora) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 676425, Tarihi gelişimine bakıldığında eleştirinin, iktidar mücadeleleri içinde etkili bir yere sahip olduğu söylenebilir. Özellikle iktidar sahiplerinin kendi ideolojisi doğrultusunda toplumun geri kalanını örgütleyebilmesi, yönetebilmesi ve bütün kamusal alanı bu ideoloji doğrultusunda şekillendirebilmesi için eleştiri, bir basamak olarak görülür. Söylenenler ya da yazılanlar, bu doğrultuda değerlendirilir. Eğer yapılan eleştiri egemen kamusal alanı yeniden üretiyorsa, o eleştiri olumlu; bu kamusal alan ile ilgili herhangi bir kuşku doğuruyorsa, o zaman o eleştiri olumsuzdur. Marksist kuramın, burjuva kamusal alanı ile ilgili kuşkunun oluşmasında, yaptığı tarihsel ve toplumsal çözümlemelerin eleştiri alanına dikkate değer bir katkı sunduğu yadsınamaz bir gerçektir. Önerdiği yöntem ile burjuva ideolojisinin ve bu ideolojinin üzerinde şekillendiği meta üretim sürecinin çelişkilerini ortaya koyarak, muhalif kitlenin daha etkin olmasında tarihsel bir rol üstlenmiştir. Dolayısıyla böyle birkuram ile sanat arasında bir bağ kurulacaksa eğer, öncelikle bu kuramın eleştiride, politik bir bağlanımı gerektirdiği görülmelidir. Çünkü bu kuram ışığında şekillendirilen eleştiri yöntemi, ele aldığı sanat eserini egemen kamusal alanın çelişkilerini yansıtıp, onunla ilgili bir kuşku yaratıp yaratmadığına göre değerlendirir. Ayrıca böyle bir eleştiri yönteminin bu değerlendirmeyi yaparken, kuramın kullandığı kavramları ve yöntemini göz ardı etmesi de mümkün değildir. Bu çalışma ile yapılmak istenen, bu çekinceleri giderecek bir eleştiri yöntemini, sinema için ortaya koyabilmek ve bu yöntem ile yapılacak film eleştirileri yardımıyla daha demokratik bir tartışma ortamının oluşmasına katkı sunabilmektir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 28129, Sinemanın insanlığa, ait olduğu hakikati tekrar hatırlatabileceğini ve hissettirebileceğini söyleyen Semih Kaplanoğlu, 'manevi gerçekçilik' olarak adlandırdığı sinema dili ile, ilk filmi Herkes Kendi Evinde (2001)'den son filmi Bal (2010)'a uzanan süreçte, giderek minimalistleşen bir anlatım tarzı benimser. Filmleri ile aldığı sayısız ödüllerin yanısıra, Avrupa'nın en büyük sinema festivallerinden 'Berlin Film Festivali'nin büyük ödülü olan Altın Ayı'yı Bal (2010) filmi ile alır. Bu araştırmanın amacı 'manevi gerçekçilik' sinema dilini analiz etmek, Semih Kaplanoğlu sinemasının bu dili yansıtan biçimsel öğelerini incelemek, sinemasının sadeleşmeye doğru değişimini ve bu değişimin dayandığı felsefi temeli tanımlamaya çalışmaktır. Bu amaç doğrultusunda önce, 'manevi gerçekçilik' kavramı filozof Henri Bergson'un sezgicilik felsefesi esas alınarak incelenmiş, daha sonra minimalist anlatım tarzının yansıtılmasında kullanılan sinemasal dil, Geleuze Deleuze'ün 'hareket imge ve zaman imge' kuramları ile açıklanmış ve yönetmenin beş filmi, bu öğeler esas alınarak incelenmiştir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 96880, Bu çalışmanın amacı, karanlık kutunun (Camera obscura) ortaya çıkışı ve gelişim sürecinin, yapısal niteliklerinin, kullanım alanlarının, sosyo-kültürel konumunun, oluşturduğu optik geleneğin ve bu gelenekten etkilenen mecralarla öncülü olduğu teknolojik gelişmelerin incelenmesidir. Çalışmada, karanlık kutuyla görüntü oluşturmanın salt bir bilgi olarak var olduğu İ.Ö. 5. yüzyıldan günümüze kadar uzanan bir süreçte konuya ilişkin yaşanan tüm teknolojik, düşünsel ve sosyo-kültürel gelişmeler belgesel kanıtlar göz önünde bulundurularak incelenmiştir. Teknolojik gelişme bağlamında aygıtın geçirdiği bütün yapısal değişiklikler değerlendirilerek öncülü olduğu diğer optik aygıtlarla bağlantısı kurulmuştur. Karanlık kutunun popüler bir aygıt haline gelmesiyle birlikte katıldığı sosyo-kültürel alan incelenerek neden olduğu değişimler değerlendirilmiştir. Karanlık kutuyla birlikte başlayan optik geleneğin sanatçılar ve düşünürler tarafından dönem içinde nasıl değerlendirildiğine ilişkin çıkarımlar ortaya konulmuştur. Çalışmada elde edilen sonuçlar doğrultusunda karanlık kutunun ortaya çıktığı dönemde ve özellikle de 16. - 19. yüzyıllar arasında sadece bir aygıt olarak kurduğu resmetme geleneği ve optik geleneğin genel nitelikleri tespit edilmiştir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Sahne Sanatları Anasanat Dalı, Kayıt no: 178743, 1981’de ilk oyunu ‘’Limon’’ ’u yazan Memet Baydur Türkiye’de ünlenen, geçen yıllar içinde de ürettikleriyle ünü daha da perçinlenen bir oyun yazarıdır. Baydur örgütlü devlet baskısının Türkiye’de son derece etkili olduğu bir dönemde oyun yazmaya başlamıştır. Bu dönem yozlaşmış, arabesk yaşamın hakim olduğu suskun ve bıkkın bir dönemdir. Baydur’un oyunlarındaki oyun kişileri sözkonusu dönemin tanıklarıdır. Bu kişiler 1980’ler ve 90’lar Türkiye’sindeki somut koşullardan kendilerini soyutlayarak ya da pamuk ipliğine bağlı bir ilişki içinde izleyici-okuyucu karşısına sözkonusu baskının birer anlatım aracı olarak çıkarlar ve bu döneme ilişkin ifadelerini anlatılarla desteklerler. Sözkonusu olaylar geçmişte, başka yerde yaşanmış, olup bitmiştir. Anlatma eylemi ise şimdi ve burada olmaktadır. Fakat her geçmiş hakkında konuşma bir anlatı oluşturmamaktadır. Bir anlatının oluşabilmesi için, anlatılan kişi veya kişiler belli bir zaman ve uzam içinde yer alabilmeli ve anlatı bunların her birinin değişimine ilişkin olmalıdır. Memet Baydur, oyunlarındaki oyun kişilerini, sözkonusu dönemin tanıkları yaparken pek çok ‘’anlatı’’ ya başvurmuştur. Bu anlatılar olayların ayrıntılı bir biçimde aktarılmasını, olay kişilerinin geçmişlerinin aydınlatılmasını, pek çok teknik problemin ortadan kaldırılmasını mümkün kılmıştır. Aynı zamanda incelenen sözkonusu anlatılar metinden farklı okumalar-anlamlar üretilmesini, seyirci ve oyun kişilerinin uzak açı kazanmasını ya da özdeşleşmesini, estetik açıdan oyunun güzelleşmesini ve böylelikle olaylar örgüsünün bütünlüklü bir yapı içinde aktarılmasını sağlamıştır. Elinizde bulunan bu çalışma bir giriş,iki yöntem,üç bulgular- yorum ve bir sonuç bölümünden oluşmaktadır.Giriş bölümünde tezin amacı ve yönelimleri açıklanmıştır. Yöntem bülümünde dram sanatı ve anlatı birlikteliği, anlatıların dram sanatı içindeki ölçütleri ve işlevleri incelenmiştir. Çalışmanın bulgular ve yorum bölümünde Memet Baydur’un Limon, Yalnızlığın Oyuncakları, Kadın İstasyonu, Cumhuriyet Kızı, Yangın Yerinde Orkideler, Sevgi Ayakları, Çin Kelebeği adlı oyunlarındaki anlatılar Teknik işlev başlığı altında, Elma Hırsızları, Yalancının Resmi, Düdüklüde Kıymalı Bamya, Vladimir Komarov, Yangın Yerinde Orkideler adlı oyunlarındaki anlatılar Estetik İşlev başlığı altında, Kutu Kutu, Aşk, Maskeli Süvari, Limon, Cumhuriyet Kızı, Kuşluk Zamanı adlı oyunlarındaki anlatılarsa İdeolojik İşlev başlığı altında incelenmiş ve değerlendirilmiştir. Sonuç bölümünde ise yukarıda kısaca bahsedilmiş olan anlatı sanatı ve dram sanatı birlikteliğinden yola çıkılarak, Memet Baydur’un oyunlarında anlatı başlığı altında incelenen tüm anlatıların oyunlara işlevsel olarak neler kattıkları belirtilmiştir. Bu çalışmada Memet Baydur’un oyunlarında incelenen anlatıların; hangi teknik , estetik ve ideolojik işlevleri yerine getirdiği incelenmiştir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 239487, Bu çalışma, "Gossip Girl? dizisinde sunulan yaşam tarzı ve tüketim olgularını inceleyerek küreselleşen tüketim kültürünün televizyon dizilerinde nasıl yaygınlaştırılmaya çalışıldığını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Araştırmanın alanyazın bölümünde ideoloji ve ideolojiye yönelik kuramsal yaklaşımlar incelenmiştir. Ardından tüketim ideolojisi, tüketim toplumu, tüketim kültürü, kültür endüstrisi, modernizm, postmodernizm ve yaşam tarzları arasındaki ilişki; daha sonra da bu kavramların yayılma süreci ve küreselleşme olgusu üzerinde durulmuştur. Son olarak, küreselleşmenin günümüzdeki en önemli araçlarından olan televizyon ve televizyon yapımları ile televizyonun toplumsal rolü irdelenmiştir. Yaşam tarzları ve tüketim olgularının sunumunu incelemek için, raştırmada içerik çözümlemesi yöntemi kullanılmış ve durum saptaması yapılmaya çalışılmıştır. "Gossip Girl? dizisinin ilk iki sezonundan seçilen 4 bölümde yer alan 9 temel karakterin yaşam tarzlarını ve dizideki tüketim olgularını incelemek amacıyla 8 ayrı kategori belirlenmiştir. Demografik ve sosyolojik özellikler, boş zaman kullanımı ve boş zaman geçirme etkinlikleri, mekân kullanımı, alışveriş etkinlikleri, ürün ve hizmet tüketimi, kıyafet tüketimi, teknolojik ürün kullanımı ile ulaşım taşıtları kullanımından oluşan bu kategoriler, araştırmacı tarafından incelenmiş ve kodlama formları doldurulmuştur. Araştırmadan elde edilen verilerden çıkan sonuçlara göre, "Gossip Girl? dizisinde yaşam tarzları ve tüketim olgularının sunumu sırasında alışveriş etkinliği diğer etkenlere göre geri planda kalmaktadır. Dizi yapımcıları karakterleri alışveriş yaparken göstermek yerine tüketimi üstü kapalı biçimde dolaylı anlatımlarla seyirciye sunmaktadır. Bu sayede seyircinin gösterebileceği olası tepkiler olabildiğince dizginlenmektedir. Ayrıca, araştırma göstermiştir ki, yaşam tarzları olgusu günümüzde belirli bir kesimin ayrıcalığı olmaktan çıkarak tüm toplumu etki altında tutmaya yarayan bir şekle bürünmüştür. Tüketim ve yaşam tarzları olguları zaman ve mekândan bağımsızlaşarak hayatın her yerine hâkim olmaya başlamıştır. Teknolojik gelişmeler sayesinde gerçekleşen bu durum, çalışmada gerçekleştirilen içerik çözümlemesi yöntemiyle de desteklenmiştir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Çizgi Film (Animasyon) Anasanat Dalı, Kayıt no: 180434, Her sanat dalında olduğu gibi sinema sanatında da biçem konusu farklı ve yeni sinema eserlerinin yaratılmasında önemli bir rol oynamaktadır. Sinemada biçemi oluşturan anlatı yapısı, mizansen, sinematografi, kurgu ve ses öğelerinin her biri farklı içerikleriyle bu bütünlüğe hizmet ederler. Senaryonun sahneye konulması ve görselleştirilmesinden sorumlu olan mizansen, filmin sunacağı biçemde önemli bir rol oynamaktadır. Mizansen öğesinin sinema sanatına kattığı değerler göz önüne alındığında sinema sanatının atası ve günümüzün popüler bir sinema dalı olan animasyon sinemasının farklı ve yeni biçemler yaratmak adına mizansen konusunda gelişim göstermesi bir gerekliliktir. Sinema sanatına göre çeşitli yapısal ve teknik farklılıklar içeren animasyon sineması mizansen konusunu içerdiği bu farklılıklar üzerinden değerlendirerek kendi doğasına uyarlamaktadır. Animasyon sinemasında kullanılan teknikler mizansen oluşumuna yön veren önemli etkenlerden birisidir. Günümüzde sıklıkla kullanılankarışık teknik animasyon bu araştırmanın merkezine alınmış, bu teknikle yapılmış örnek animasyon filmleri ve uygulama filmi üzerinden mizansen konusu inceleme altına alınmıştır. Araştırmada mizansenin sinema platformunda işleniş biçimlerinden yola çıkılarak, karışık teknik animasyon sinemasının kendine özgü elemanlarıyla beraber incelenmesi, mizansen aracılığıyla canlandırma sinemasında farklı biçemlerin ortaya konulması amaçlanmıştır.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Sahne Sanatları Anasanat Dalı, Kayıt no: 179710, Tiyatro sanatı, Antik Yunan’dan günümüze kadar süren yaklaşık 30 asırlık tarihinde hep arayış içerisindeydi. Bunun sebebi belki de tiyatro sanatının popüler bir sanat olmasında gizlidir. Tiyatro sanatı, arayışını kendine dönerek yapmış, kendi içinde sorgulamalar yaparak gelecekteki yolunu bulmaya çalışmıştır. Çağdaş tiyatro uygulamacıları bu arayışı en kapsamlı ve tutarlı sürdüren tiyatro insanları olarak tarihte yerini almıştır. Çağdaş tiyatro uygulamacıları özellikle seyirci - oyuncu ilişkisi üzerinde denemeler yapmıştır. Bu ilişkiyi araştırırken tiyatronun kaynağına inen yolculuklar yapmıslardır. Bu çalısma tiyatronun kaynağına inen, seyirci - oyuncu ilişkisini araştıran ve seyircinin oyuna doğrudan katılımını sağlamaya çalışan çağdaş tiyatro uygulayıcılarının arayışlarının saptanması üzerine kurulmuştur. Bu çalışmada çağdaş tiyatroda oyunseyirci ve seyirci-oyuncu ilişkisi üzerinde çalışmalar yapan üç yönetmen irdelenecektir. Bu yönetmenler, Peter Brook, Jerzy Grotowski ve Augusto Boal dir. Çalışmanın genel yapısını, bu yönetmenlerin, seyircinin doğrudan katılımına yönelik uygulamaları belirleyecektir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 189858, Türk sinema tarihinde, kısa sürede az sayıda eser vermiş olmasına karşın, önemli bir yer edinmiş olan Nuri Bilge Ceylan, kendi sinema dilini oluşturmuş, auteur olarak adlandırılabilinecek bir yönetmendir. Aldığı sayısız ödülle bu başarısını somutlaştırmış olan yönetmenin sinemasını anlamak için, filmlerinde sıklıkla yer verdiği yabancılaşma temasının incelenmesinin önem taşıdığı söylenebilir. Bu amaç doğrultusunda başlanılan çalışmada yabancılaşma kuramının tarihsel gelişimine yer verilmiş, Türkiye’nin toplumsal özellikleri ve Türk sinemasına değinilmiştir. Nuri Bilge Ceylan’ın filmlerinde yabancılaşma öğelerini tespit edebilmek için yönetmenin sinema filmlerinden Kasaba (1997), Mayıs Sıkıntısı (1999), Uzak (2002) ve İklimler (2006), analiz edilmiş; senaryo ve yönetmenin sinema dilinin bu temayı ne şekilde ortaya koyduğu saptanmaya çalışılmıştır.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 552810, Sinema sanatının bir türü olarak kabul edilen belgesel sinema, zaman içinde televizyonun bir parçası haline gelmiştir. Televizyon yayıncılık anlayışında hakim olan politikalar da, belgesel filmlerin amaç ve özelikleri üzerinde etkili olmuştur. Belgesel filmlerin televizyon için üretilir hale gelmeleri sonucunda, ortaya belgesele dayalı melez program türleri çıkmıştır. Bu çalışmada, belgesel filmler ile televizyon için üretilen belgesele dayalı yeni melez program biçimlerinin amaçları, özellikleri ve farklılıkları ortaya konmaya çalışılmıştır.Bu doğrultuda, öncelikle, belgesel sinemanın doğuşu, tanımı, amaç ve özelliklerinin ne olduğu sorularına yanıtlar aranmıştır. Daha sonra, belgesel sinemanın tarihsel süreç içinde nasıl bir gelişim geçirdiği ortaya konmuş, bu sürecin bir parçası olarak da, belgesel film televizyon ilişkisi sorgulanmıştır. Ardından, belgesele dayalı melez programların, televizyonda nasıl ortaya çıktıkları, amaçları ve özelikleri araştırılmıştır. Son olarak da, belgesel filmler ile belgesele dayalı yeni melez program türlerinin farklılıkları incelenmiştir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Arkeoloji Anabilim Dalı, Kayıt no: 462147, İnsanlık ve tarih incelemeleri her ne kadar detaylı ve bilimsel olarak yürütülse de kültür tarihi içerisinde düşüncelerin ortaya çıkarılmasına sebep olan sosyal etkileri, tam olarak tespit etmemiz mümkün değildir. Aynı şekilde bugün araştırmalar sayesinde tarihçesi hakkında bilgi ve fikir sahibi olduğumuz tiyatro düşüncesinin, ilk olarak hangi topluluklar ya da klanlar tarafından ortaya atıldığını da bilmemiz olası değildir. Objektif kanıtların ve yazılı materyallerin olmadığı bir dönemde ancak varolan arkeolojik belgelerle kendi savımız arasında destek köprüleri oluşturabiliriz. Bu bağlamda tiyatro ne zaman başlar? sorusunun yanıtmı en iyi şu şekilde verebiliriz; Tiyatro tarihi; insanla başlar. İlk topluluklar olan klanların düşünüş yapılarındaki ep önemli ve belki de tek ortak düşünce öğesi 'Din' dir. Araştırmamızdaki en belirgin önermelerden biri de din ve inanış şekillerinin, kültürü ve dolayısıyla kültürün bir sonucu olan ilk teatral değerleri etkileyip biçimlendirdiği yönündedir. Neanderthal Şaman ya da rahiplerin tapınırken yapmış oldukları olası danslardan; antikçağ tiyatrolarındaki koroların Dionysos ve diğer tanrılara seslenişine; Roma'da imparatorluk kültü için kurban kesilip imparator adma oyunlar düzenlenişine dek pek çok noktada bu örnekleri görmemiz mümkündür. Ancak günümüzdeki tiyatro algısı zaman ve yine kültüre bağlı olarak değişmiştir. Sosyal ve politik olayların anlatımı, absürd komedi gibi birbirinden oldukça farklı öğeler, tiyatro sahnelerinde sırasıyla kendilerine yer bulmuşlar ve bu konudaki algıyı antikçağın tiyatro anlayışından uzaklaştırmışlardır. Bugün dünyanm pek çok noktasındaki antikçağ tiyatro yapı kalıntısında düzenlenen; müzik, dans ve benzeri kültür sanat etkinlikleri ise, insanlara antikçağdaki tiyatro algısını anlatmaktan aynı derecede uzaktır...

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Endüstriyel Sanatlar Anabilim Dalı, Kayıt no: 415700, Bu tezin ilk bölümünde, sahne sanatlarında kostüm tasarımının önemi, özellikleri ve sahne sanatlarının tarihsel gelişim süreci içinde kostüm kullanımı ile igili bilgiler verilmiştir. Tezin ikinci bölümünde sahne sanatlarında sahnelenen eserlerin kostüm tasarım süreci ele alınmıştır. Tasarım fikrinin oluşumu ve kostüm tasarımından eserin sahnelenmesine kadar yapılması gereken çalışmalar açıklanmıştır. Tezin üçüncü bölümünde ise İstanbul Devlet Opera ve Balesinde sahnelenen eserlerin kostüm tasarım süreci, gösterimleri sırasında yapılan çalışmalar ve kostümlerin depolanma süreci incelenmiştir. Tezin dördüncü bölümünde de istanbul Devlet Opera ve Balesinde 2005-2006 sezonunda gösterime yeni girmesi bakmından seçilen "Sihirli Flüt" operasıve "Guguk Kuşu" balesinin kostüm tasarım süreci incelenmiştir. İstanbul Devlet Opera ve Balesinde sahnelenen eserlerin tasarım süreci ile kaynak taraması bölümündeki bilgiler karşılaştırılarak tezin sonucu yazılmış ve önerilerde bulunulmuştur.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Dil ve Konuşma Terapistliği Anabilim Dalı, Kayıt no: 351642, Bu araştırmada, oyuncuların ve oyunculuk eğitimi gören öğrencilerin sesi olumsuz yönde etkileyen faktörlere maruz kalma sıklıkları, ses suiistimalli konuşma alışkanlıkları ve ses yıpranma semptomlarının belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada betimsel bir desenleme yapılmıştır. 25 oyuncu ve 35 oyunculuk eğitimi alan öğrenci araştırma grubunu oluşturmuştur. Araştırmada veri aracı olarak araştırmacı tarafından geliştirilen "Oyuncuların ve Oyunculuk Eğitimi Alan Öğrencilerin Sesi Olumsuz Yönde Etkileyen Faktörlere Maruz Kalma Sıklıkları, Ses Suiistimalli Konuşma Alışkanlıkları ve Ses Yıpranma Semptomlarımn Belirlenmesi" Anketi uygulanmıştır. Yapılan analizler sonucunda, oyuncuların ve oyunculuk eğitimi alan öğrencilerin %9 ile %100 arasında risk faktörlerine maruz kaldıkları, %8 ile %56 arasında ses suiistimalli konuşma alışkanlıkları olduğu ve % 14 ile %80 arasında ses yıpranma semptomlarının olduğu belirlenmiştir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Resim Anasanat Dalı, Kayıt no: 248151, Sanata yıkıcı bir özellik katmak, yeni açılımlar için bir ön koşul özelliği oluşturmak, doğal olanı değiştirme ve aynı zamanda yeni bir yapılanma kaygısıyla mümkündür. Gerçekte her sanat alanında olan ve uygulanan yeniden yapılanma dürtüsü, sanatı hep şaşırtan ve merak uyandıran hale getirmiştir. İşte sanat, bu özelliklerinden dolayı öncü hale gelmiştir. Deformasyon olgusunu en kısa şekilde biçim bozma olarak tanımlarsak eğer, bu tezin ortaya çıkmasının alt yapısında, estetik değerlerle oluşturulmuş nesne olgusunun deformasyona uğratılması yatmaktadır. Bu çalışmada öncelikle deformasyonun (biçim bozma) tanımı ve kavramı üzerinde durulmuştur. Deformasyonun bir estetik yaratma biçimi olarak değerlendirilmesinin ardından, deformasyonu gerektiren etkenlere de değinilmiştir. Bu doğrultuda yaptığım figüratif resimlerde, kavramsal yönden eksikliğimi tamamlamak için bu araştırmayı yapma gereğini duydum. Son olarak bu çalışma; figüratif resim sanatında, sanatçıların deformasyon kavramını kullanarak meydana getirdikleri eserleri, resim diline nasıl aktardıklarını ortaya koymaktadır.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Sahne Sanatları Anasanat Dalı, Kayıt no: 247546, Bugün Türkiye'de tiyatronun gelişimi bir duraklama ve gerileme göstermektedir. Bunun en büyük nedenlerinin başında sayısı giderek çoğalmakta olan tiyatro oyuncularının sosyal ve ekonomik nedenlerle mesleklerini uygulayamamaları gelmektedir. Geleneksel Türk Tiyatrosundaki türlerin araştırılması ve çağdaş tiyatro düşüncesine göre yorumlanması sorunun çözümüne katkıda bulunacaktır. Tiyatronun vazgeçilmez ögelerinden biri oyuncudur. Oyuncusuz bir tiyatro ediminin olamayacağı kesindir. Bu bakımdan oyuncuyu tiyatronun eksenine koyan meddah tiyatrosu uygulamalarına göstergebilimsel açıdan bir yaklaşım, bu türün çağdaş tiyatro ya katkısını ortaya çıkaracaktır. Tiyatro göstergebiliminin göstergeleri, sahnede anlam üreten her şeydir. Bu araştırmanın temel yönelimi de meddah tiyatrosunun göstergelerini açıklama yönündedir. Meddah sanatını uygulamak için kendisinden başka hiçbir şeye gerek duymaz. Her yer sahnedir onun için. Temel aracı bedeni ve sesidir. Hikayeleri eklemli bir yapı gösterir ve daha çok eğlence amacıyla yapıldığı için taklitli, gülmeceli özellikler taşırlar. Meddah bir yandan hikayelerindeki kişileri oynayarak seyircisini eğlendirirken bir yandan da hikaye kişilerinin eylemlerinden dersler çıkarır. Meddah tiyatrosunun bütün göstergeleri oyuncuda toplanır. Tek başına bir tiyatro olan oyuncu için olumsuz koşullar bir sorun olmaktan çıkar. Bu çalışma, sosyal ve ekonomik koşullarla mesleklerini uygulayamamakta olan tiyatro oyuncularının bu alanda yapacakları uygulamalara katkı sağlamak amacıyla hazırlanmıştır.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Çizgi Film (Animasyon) Anasanat Dalı, Kayıt no: 248753, İnsanlık, doğanın sahnesine ilk çıktığından bu yana, genellikle kesintisiz ve sürekli gelişen bir oluşum süreci içerisine girmiştir. Bu gelişim süreçlerinden en önemlisi olarak bu günün modem insanını biçimlendiren, dil olgusunu örnek verebiliriz. Dil, dördüncü zamanın başlarında insan oğlunun mağaralara sığınması ve mağara duvarlarına avladıkları hayvanları ve av sahneleri gibi çevresinde gördüğü olayları resmetmesiyle gelişen, "soyutlama yetisi"nin bir sonucu olarak doğmuştur. Bu gelişimin ardından, yüzyıllar içerisine sığacak olan büyük yenilikler, oluşumlar ortaya çıkacaktır. Bu yeniliklerden biri de yüzyılların keşfi olarak tarihe geçen, "Sinema" sanatıdır. Eskitaş çağı olarak da adlandrılan bu dönemde insan, varolmanın nedenini, içgüdüsel olarak sorgular ve anlamlandırır. Bu anlamlandırma çabası, bir başka önemli eser olan mitosları doğurur. Milyonlarca yıl önce filizlenen ve günümüze kadar birçok kültürden geçerek büyüyen bu yumak, bir çok alana esin kaynağı olmuştur. Sonuç olarak bu iki önemli oluşum yani sinema ve mitos, ortak kökene sahip olarak varolmuştur diyebiliriz. Bu çalışma, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Güzel Sanatlar Fakültesi Animasyon Anabilim Dalı'nda Yüksek Lisans Tezi olarak hazırlanmıştır. Çalışma Çizgi film yapım aşamalarında mitlerin, yararlanılabilinecek bir kaynak olması açısından incelenmesini konu etmektedir. Animasyon sanatının çıkış noktası ve gelişimi ile ilgili sürecin algılana bilmesi, sinema sanatının oluşumu ve bu alandaki gelişmelerin etkilerinin incelenmesiyle mümkün olabilecektir. Bu bağlamda animasyon filmleri ve gelişim sürecinde, mitlerin kullanımını inceleyen araştırmanın içeriğine yönelik olarak sinema sanatının tarihsel gelişimine değinmek gerekmektedir. Animasyon sanatı sinema sanatı ile paralel bir şekilde gelişmiş ve günümüze kadar ulaşmıştır. Bu türün sürecini görebilmek için paralellik gösterdiği sinema sanatının tarihçesi incelenmiş ve konu ile ilgili elde edilen bilgiler bu çalışma ile aktarılmıştır. Ayrıca, çizgi film üretiminin aşamaları tek tek irdelenip, mitlerle kurulabilinecek ilişki karşılaştırmalı bir şekilde verilmiştir. Son olarak da araştırmaya örnek olması açısından, bir çizgi film çalışması yapılmıştır.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 164359, Sinema başlangıçtan beri en etkili kitle iletişim araçlarından biri olmuştur. Sinemanın türlerinden biri olan güldürü kendinden önceki mirası kullanmıştır. Şaban tiplemesi ile ünlenen Kemal Sunal Sineması da konularını hızlı toplumsal değişmenin sonucu ortaya çıkan köy kent çelişkisinden almaktadır.Kitle iletişim çözümleme yöntemlerinden biri olan toplumbilimsel çözümleme yöntemiyle incelenen Zübük filminde, temanın geçtiği dönemin toplumsal yapısı toplumbilimsel çözümleme yönteminin kavramları ile açıklanmaya çalışılmıştır.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Sahne Sanatları Anasanat Dalı, Kayıt no: 164587, Bugün Türk Tiyatrosu yerinde sayan, kimi zaman gerileyen bir görünüm çizmektedir. Bu sorunu aşmanın yolu, tiyatroyu oluşturan ögelerin araştırılıp incelenmesi, bulguların yorumlanması ve geniş çevrelerde tartışılma olanağı bulmasından geçmektedir. Tiyatronun en önemli ögelerinden biri seyircidir. Bu anlamıyla, seyirci yargısı bilinmeksizin yapılan kuramsal ve uygulamalı etkinliklerin bir yanı eksik olacaktır. Türk Tiyatrosu'nun "altın çağı" olarak nitelenen 1960-1970 yılları arasındaki toplumsal beğeni, bu dönem içinde oynanan oyunların içinden seçilecek kimi oyunların yapısal incelemeleri ile ortaya çıkarılmıştır. 1960-1970 yılları arasında toplumsal beğeninin yöneldiği unsurlar şunlardır; organik değil ama eklemli yapısı olan; helezonik değil, dairesel yapısı olan, iki boyutlu, yalın, söz hünerlerine dayalı ve toplumun temel sorunlarına eğilen oyunlar bu döneme damgasını vurmuştur. İletişim olanaklarının gelişmesi sonucu hızla değişen toplumsal yapının, farklı dönemlerde farklı özellikler göstermesi olasıdır. Bu anlamda diğer dönemlere ilişkin yapılacak bu türden araştırmalar, yazara, yönetmene, oyuncuya, seyirciye, tasarımcıya, kısacası tiyatroyu oluşturan tüm ögelere, yeni çalışmaların önünü açacaktır.

Tez (doktora) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 155952, Uygarlık tarihinin her döneminde, her çağda felsefe ile sanat arasında bir bağ kurmak olanaklıdır. Bu bağ kimi zaman çok güçlü, kimi zaman da çok zayıf olabilir. Ancak sanat tarihinin gösterdiği son derece açık bir gerçek varsa, o da, sanatın ancak ve ancak düşünce-yoğun ortamlarda gelişip serpilebildiği, düşüncenin yoksullaştığı dönemlerde ise sanatın da gücünü yitirdiğidir. Felsefe ile sanat arasındaki bağın niteliğini belirleyen ise, öncelikli sorunun "insan" olmasıdır. Başak bir deyişle, insan ne zaman öncelikli sorun haline o zaman felsefe ile sanat arasındaki bağ da güçlenir, sıkılaşır. Çünkü insanı anlamak, insanla birlikte yaşamı anlayıp yorumlamaya çalışmak sorun olduğunda, sanat ve felsefe bir ortak paydada buluşmuş demektir. Bu açıdan bakıldığında, 20. Yüzyılın ayırt edici özelliklerinden biri de, bu yüzyılın felsefesi ile sanatı arasındaki güçlü işbirliğidir ki, bu işbirliğinde, çağdaş bir felsefe olarak varoluşçuluğun da önemli bir payı vardır. Varoluşçu felsefeyi dar anlamıyla yalnızca felsefenin sınırları içinde kalmaktan çıkartarak sanatla buluşturanın ise "insanın kendini arayışı" olduğu söylenebilir. Sinema sanatı ile varoluşçuluğu bir yerde buluşturan da aynı arayış, aynı uğraştır. Çağdaş insanın kendini arayışının izini, -yaşamın ve insanın bütünlüğünü hiç gözden yitirmeksizin- felsefede ve sinemada sürmek, varoluşçuluk ile sinema arasındaki ilişkinin boyutlarını açığa çıkartmak bu araştırmanın konusu olmakla birlikte, asıl amaçlananın sinemaya felsefe ile bakmak, felsefi bakışı film çözümlemesi ve eleştirisine taşımak olduğu söylenebilir. Başka bir deyişle, "Sinema ve Varoluşçuluk" başlığını taşıyan bu çalışmadan beklenen, felsefe ile sinema arasında kurulacak bağda bir ilmek atabilmek ve felsefi bakışın sinema sanatını değerlendirme yönünde sağlayabileceği olanaklardan hiç olmazsa bir bölüğünü tanıtarak, örneklendirebilmektir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 143932, Bu araştırma ile amaçlanan, sinemada filmsel zamanın oluşturulmasında kullanılan zaman atlamalarının geleneksel ve çağdaş anlatı yapısı ile ilişkisini ortaya koymaktır. Bu kuramsal bilgilerden yola çıkarak Michael Curtiz'in Kazablanka, Richard Attenborough'un Gandi, Billy Wilder'in Çifte Tazminat, Alain Resnais'in Hiroşima Sevgilim, Jean Luc Godard'ın Serseri Aşıklar ve Luis Bunuel'in Mahvedici Melek adlı filmlerinin filmsel zamanın oluşturulmasında kullanılan zaman atlamaları, ileri gidiş ve geri dönüşlerin anlatısal yapı ile ilişkilerini incelemektir. Birinci bölümde sinemanın gelişimi içinde geleneksel sinemanın oluşumu ve geleneksel anlatının dramatik yapısının dayandığı Aristoteles'çe tragedya ve geleneksel dramatik eğriden söz edilerek geleneksel anlatı ele alınmıştır. İkinci bölümde, sinemada geleneksel anlatı dışındaki yönelimler ve çağdaş anlatı sineması ele alınarak çağdaş anlatı yapısına değinilmiştir. Üçüncü bölümde ise genel olarak zaman kavramı ele alınıp sanat zaman ilişkileri ve sinemada zaman konularına yer verilmiştir. Sinemada filmsel zamanın nasıl oluşturulduğu açıklanarak dördüncü bölüme geçilmiş ve burada filmsel zamanın oluşturulmasında kullanılan zaman atlamaları, geçiş yöntemleri, ileri gidiş ve geri dönüşlerin geleneksel ve çağdaş anlatı yapısıyla nasıl bir ilişki içinde olduğu ortaya konmuştur. Beşinci bölümde ise geleneksel anlatı yapısına sahip üç film ve çağdaş anlatı yapısı taşıyan üç film buraya kadarki bölümlerde verilen kuramsal bilgiler ışığında çözümlenmiştir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Grafik Anasanat Dalı, Kayıt no: 143691, Bu çalışmada üç boyutlu bilgisayar animasyonunun belgesel hazırlamada nasıl kullanıldığı incelenmeye çalışılmıştır. Bilgisayarın insan hayatının bir parçası haline geldiği çağımızda animasyon TV sektöründe oldukça sık kullanılmaya başlanmıştır. Animasyon reklamlarda, bilim-kurgu filmlerinde, program jeneriklerinde vazgeçilmez bir unsur olmuştur. Bu sanat dalının anlatım aracı olarak kullanıldığı alanlarda önemli olan iletinin hedef kitleye en kısa yoldan en anlaşılır şekilde aktarılmasıdır. Bu düşünceden yola çıkarak bir belgesel filmde üç boyutlu bilgisayar animasyonunun kullanılması ile anlatımın sade ve algılama sürecini ne derece kolaylaştırıcı bir unsur olduğunu aktarmak açısından uygulama olarak antik bir mezar konu olarak seçilmiştir. Özellikle bu yapının %80 gibi bir kısmının yok olmuş olması bu yapının seçilmesindeki etkenlerden biridir. Yapının eksik olan kısımları animasyon tekniği kullanılarak üç boyutlu olarak yeniden yaratılmaya çalışılmıştır.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü, Sahne Sanatları Anasanat Dalı, Kayıt no: 121879, Tiyatro sanatı çağlar boyunca insan yaşamında iki açıdan önem taşımış ve sürekli ilgi çekmiştir. Bunlar, çoşkulu, eğlenceli oyunsu biçimi ve hayatın içinde son derece somut bir amaca hizmet eden işlevidir. Değişik dönemlerde değişik işlevler yüklenen tiyatro, yine bu işlevlerin değişimine koşut olarak değişik biçimlere bürünmüş, seyircisi ile kurduğu organik bütünlüğü hep bu iki nokta aracılığıyla sağlamıştır. Tiyatro, kurduğu yapıntı dünya ile seyircisini farklı bir gerçeklik boyutuna taşımış, ona hayal gücünün sonsuz ufuklarını açmıştır. Ancak öte yandan oyunsuluğunun sağladığı özgür yaratıcığıyla da gerçek yaşamın çelişen değerlerini tüm çıplaklığıyla seyircisinin önüne sererek bir yüzleşme alanı yaratmıştır. Tiyatro sanatının yaşamla olan bu sağlam bağı gerçekçi tiyatro anlayışının gelişmesi ile sarsılmış, tiyatro sanatı yaşamın etkin sahnesinde çekilerek çerçeve sahnenin, dördüncü duvarın ardına sığınmıştır. Artık tiyatro, yaşamın büyük çelişkilerini seyircisi ile tartışmak yerine, kaderine tutsak olmuş insanın içdünyasındaki psikolojik bunalımlara yönelmiştir. Bir yandan da tüm oyunsuluğunu bir kenara bırakarak, gerçek bir yaşam kesitini tün ayrıntılarıyla taklit etmeye uğraşmıştır. Tüm bunları yaparken de en önemli ögeyi, yani seyirciyi yok saymış, seyir yerini karartarak tiyatronun organik bütünlüğüne bir darbe daha vurmuştur. Ancak toplumsal hareketliliğin doruk noktasına ulaştığı, teknolojik ve ekonomik dengelerin sınıfsal uçurumları derinleştirdiği bir dönemde ağırlığını hissettirmeye başlayan ve yaşamın çelişen değerlerini yürekten hisseden bir seyirci kitlesi gelişmekteydi ve bu seyircinin tiyatrosu gerçekçi tiyatro olamazdı. Tiyatro sanatına yaşamın içinde etkin bir işlev kazandırmayı hedefleyen ve oyunsu tadını tekrar yaratmayı amaç edinmiş tiyatral arayışlar, Meyerhold ve Piscator'un gerçekleştirdiği sahnesel ve dramaturjik yeniliklerle sağlam bir temele oturmuş, yirminci yüzyıl tiyatrosunun yenilikçi ve modern yüzünün çıkış noktası olmuştur. Meyerhold ve Piscator'un tiyatro anlayışları ve uygulamaları kimi noktalarda birbirinden farkli yönlere gitmekle beraber, sonuç olarak ortak bir noktada buluşmaktadır. Bu da, yönetmen, oyuncu ve seyircinin yaratıcı katılımlarıyla oluşan organik bir yapı, bütüncül

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 118347, Çağımızın önemli kitle iletişim araçlarından biri olan sinema, görsel ve teknolojik öğelerinin zenginliği açısından eğitim alanında da kullanılmaktadır. Belgesel film, ele alındığı konular açısından ve bu konulara yaklaşım biçimiyle hem çeşitli sorunlar üzerinde uyarıcı olma, hem de kültür aktarma özelliği ile toplumların eğitilmesinde de yararlanılabilecek türdür. Türkiye'de başlangıcında yalnız resmi kuruluşların düzensiz film çalışmaları ve bireysel çabalarla sınırlı sayıda ortaya konulan belgesel film çalışmaları, 1950'li yıllar ve sonrası canlılık kazanmıştır. Bilim ve sanatla ilgili belgesel film çalışmaları ise, İstanbul Üniversitesi Film Merkezi'nin çalışmaları ile gelişme olanağı bulmuştur. Sanat tarihi profesörü Sabahattin Eyuboğlu ve arkadaşları İstanbul Üniversitesi'ndeki öğretim ve araştırmaya katkıda bulunmak ve belgesel film çalışmalarını düzenli bir şekilde sürdürebilmek amacıyla 1954 yılında bir film merkezi kurmuşlardır. İstanbul Üniversitesi Film Merkezi'nin belgesel film çalışmaları gerek Türkiye'deki belgesel sinemanın kurumsallaşması, gerekse o dönemde sinemadan eğitim amacıyla yararlanılması yönündeki ilk çalışmalardan biri olması nedeniyle önem taşımaktadır. Ancak daha önce örneklerine rastlanmayan bu filmler uluslararası çeşitli film şenliklerinde ödüller kazanmasına rağmen, ülkemizde yeterince tanıtılıp, değerlendirilememiştir. Ayrıca bu kurumun basında bulunan ve filmlerin büyük bir çoğunluğunun yapımına katkıda bulunan Sabahattin Eyuboğlu, Türk kültür ve sanat yaşamının en önemli düşünürlerinden birisidir. Yaşamının her döneminde uygulamaya çalıştığı eğitsel uğraşılarının bir parçası olan film çalışmaları ile de Türk insanını aydınlatmaya çalışmaktadır. Sinemacı yönü ile pek fazla tanınmayan Eyuboğlu'nun bu yönü ile de Türk kültürüne katkıları ortaya çıkarılmaktadır. Çalışma bu sorundan hareketle, Sabahattin Eyuboğlu'nun sinemacı yönü ile ele almak ve onun dünya görüşünün filmlerine de yansıdığını ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Çalışma beş bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde araştırmanın neden olduğu sorun tanımlanarak araştırmanın amacı, önemi, varsayımları, sınırlılıkları ve yöntemi bu bölümde yeralmıştır. Çalışmanın ikinci bölümünde Sabahattin Eyuboğlu'nun dünya görüşüne temel olan hümanizm akımının genel anlamı üzerinde

Tez (doktora) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı, Kayıt no: 110974, Bir ülkenin ekonomik ve toplumsal kalkınması, o ülkede kültür ve sanat kavramlarının öneminin kavranmış olmasıyla yakından ilgilidir. Daha çağdaş bir ülke olma ve ekonomik kalkınma çabasına girmiş bir ülkenin söz konusu bu gelişimi, ülke çapında bir kültür ve sanat planlaması yapmadan başarabilmesi çok güçtür. Bu da ancak bütün ülke düzeyinde insanların; kültür ve sanat alanında iyi yetişme, yararlanma ve üretme olanaklarına kavuşmasıyla söz konusu olabilir. Varolan kültürel kaynakları verimli ve etkin kullanmak, yeni kaynaklar yaratmak, kültürel kalkınmanında temel sorunudur. Söz konusu kültürel sorunun aşılabilmesi ise uygun bir kültür ve sanat ortamının varedilebilmesine bağlıdır. Türkiye, kültürel ve sanatsal birikim olarak çok zengin bir tarihsel geçmişe sahip bir ülkedir. Genel nüfusunun 60 milyon dolayında olduğu bilinmektedir. Ancak bugün Türkiye'de tiyatroya giden insan sayısının bir milyon dolayında olduğu ve bu insanların da İstanbul, Ankara, İzmir gibi üç büyük ilde yoğunlaştığı düşünülürse, tiyatronun bugünkü sanatsal-kültürel düzeyinin hiç te olumlu olduğu söylenemez. Toplumsal yaşamın çok hızlı geliştiği ve değiştiği günümüzde, kültür ve sanata ilişkin çeşitli kaynak sorunlarının giderilmesinde, varolan kaynaklarının en uygun kullanımında ve yeni kaynak yaratımında başvurulabilecek temel bilgi kaynaklarından biri de ''Yönetim ve Organizasyon'' bilim dalıdır. Genel olarak ''İşletmecilik Bilgisi'' olarak nitelenen bu bilgi birikimi, günümüzde çalışma türü ve konusu ne olursa olsun her türlü işletmeye uygulanabilmektedir. Tiyatro işletmeleri temelde kültür ve sanat üreten işletmelerdir. Üretilen ürün ''sanatsal nitelikli meta'' biçiminde tanımlanabilir. Doğal olarakta ''üretilen sanatsal nitelikli meta"nın kendine özgü üretimi ve üretildiği anda da tüketimi söz konusudur. Tiyatro bir sanat ve bilim dalı olarak içinde bulunduğu toplumun kültürel gelişmesinde, birinci derecede etkilidir. Tiyatronun toplumsal bir sanat olmaktan kaynaklanan gücü, ''Yönetim ve Organizasyon'' bilim dalının katkılarıyla çok daha olumlu boyutlara gidebilecektir.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İletişim Tasarımı ve Yönetimi Anabilim Dalı, Kayıt no: 109291, Bu araştırmada, 1984-1993 yılları arasında yayımlanan Hürriyet, Milliyet ve Cumhuriyet gazetelerinde yer alan haber fotoğrafları, arasında (içerik ve anlatım özellikleri bakımından fark olup olmadığını belirlemek, aynı zamanda aynı yılların Ekim aylarında yayımlanan haber fotoğraflarının, gazetede kapladığı alan ; fotoğraf sayısı ve siyah-beyaz fotoğraf sayısını belirlemektir. Araştırmanın örneklemi 30 üniversite mezunundan oluşmaktadır. Haber fotoğraflarını niteliksel bakımdan değerlendirmek üzere, araştırmacı tarafından anket geliştirilmiştir. 1984 ve 1993 yıllarında üç gazetede yer alan fotoğraflar ön ve son test değerlendirmeleri için deneklere sunulmuştur. Araştırmada iki model kullanılmıştır. Birincisi niteliksel farkı belirlemek üzere nedensel karşılaştırma modelidir ; diğeri ise varolan durumu belirlemek üzere betimsel modeldir. Niteliksel açıdan farklılığı belirlemek üzere testi kullanılmış, niceliksel belirlemeler için ise gazetelerde yer alan fotoğraflar ve kapladıkları alan hesaplanmıştır. Sonuç olarak, haber fotoğraflarında, kontrast ve haber hakkında ipucu taşıması açısından anlamlı farklılıklar bulunmuştur.

Tez (doktora) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 91611, Türk sinema'sında henüz sesli film çekimine uygun teknik bir alt yapı kurulamamıştır. Birkaç örnek dışında, Türkiye'de tüm filmler sessiz olarak çekilmektedir. Teknik alt yapı ile birlikte düşünsel alt yapının olması, sinemanın bir sanat ve endüstri olarak potansiyalinin farkına varılmamış olmasını ve gelişmiş bir sinema kültürünün eksikli- ğini gösterebilir. Film ses kayıt ve kurgu tekniklerinde önemli gelişmeler olmak- tadır, ses kayıtı, tek izden (mono) çok ize (Dolby stereo) ve sayısal (digital) ize dönüşmüştür. Bununla birlikte, film ses kurumlarında da önemli gelişmeler olmaktadır; özellikle, feminist kuramcıların film sesine yönelik psikanalitik çalışmalarına sıkça rastlanılmaktadır. Bu çalışma, sinemasal sese uygun bir kuram sağlamasa da, film sesinin teknik ve kuramsal analizi bir bütünlük içerisinde yapmayı a- maçlanmıştır. Bu da, Türk sinema ses uygulayımcılarının, yönetmenlerin ve kuramcılarının yaratıcı çalışmalarını değerlendirmelerine yardımcı olabilir.

Tez (doktora) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 91493, "Toplumsal Eleştiri Boyutunda Türk Popüler Sineması: Küçük Hanım ve Şoför Nebahat Dizileri" adını taşıyan bu çalışmanın amacı; popüler filimlerin toplumsal yapıya yansıttıkları varsayımından yola çıkılarak, 1960-1970 dönemi Türkiye'sinin özellikleri açısından iki diziyi çözümlemektedir. ÇÖzümleme sonucu, bu iki dizinin içinde göz- lenmiş olan gerçeklere ulaşarak, dönemin yaşam biçimini, topluma ba- kış açısı saptanmaya çalışılmıştır. Çözümlemeler sonucunda, Küçük Hanım ve Şoför Nebahat adlı di- zilerin, iki farklı yaşam biçimini yansıttığı sonucuna varılmıştır. Küçük Hanım dizisinde yansıtılan, lüks ve tüketime yönelik burjuva dünyasıdır.Bu yaşam biçimi, Küçük Hanım dışında, oldukça eleştirel boyutta sergilenir. Şoför Nebahat dizisinde yansıtılan ise, alt gelir düzeyinde yaşayanların dünyasıdır. Yaşamın güçlükleri yanında, burjuva dünyası da diğer dizide olduğu eleştirel bir bakışla yansıtılır. İki dizinin kadın tipleri, kadın olarak varoluş biçimleriyle de karşıttır. Küçük Hanım ''uyumlu'', Şoför Nebahat ise ''erkek kadın''ı simgeler. İzleyici için anlamlarıda farklıdır. Küçük Hanım özlemin, Şoför Neba- hat ise özdeşleşmenin nesnesidir.Bütün bu özellikler, dönemin gerçek- leriyle çakışır. Popüler sinema, tipler ve öyküyü sunuş biçimi ara- cılığla geneli yansıtır. Bu nedenle, inceleme sonuçları yansıma bo- yutunda anlamlıdır.

Tez (doktora) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İletişim Tasarımı ve Yönetimi Anabilim Dalı, Kayıt no: 11946, Bu çalışma, sinema ile birlikte insanoğlunun bilinen sanat tarihi içinde geçirdiği evreleri, sanatın yalnızca sanat yapmak amacından farklı olarak toplumsal tarihi ile ilişkilendirmekte; sinemayı da sanatın bu toplumsal varlığı içinde ele almaktadır. Sanat ve tekniğin birbirine karıştığı özdeksel bir sanat biçimi olan sinema toplumsal koşulların zorlaması ve tekniğin sinemanın kendisini yaratabilir bir boyuta gelmesiyle başarılabilmiştir. Sinema bir kitle iletişim aracıdır. Kendisi bir kitle iletişim aracı olma özelliğini ancak film bittikten ve izleyiciye sunulduktan sonra kazanır. Bir çavrim sırasında ise sinemanın bir kitle iletişim aracı olma özelliği yoktur. Bu aşamada bir çevrim ekibinde egemen olan şey, ancak yüzyüze iletişim boyutundadır.. Kendisinin yaratıcı özelliği olan ve bu bağlam içinde bir sanatçı olarak nitelendirilmesi gerekli insan yönetmendir. Yönetmen, kendi sanatçı tavrı ve yine kendisinin dünyaya bakış ve yorumlayış biçimine ilişkin olarak bir filmin yadsınamaz yaratıcısıdır. Sinema varlığını insanoğlunun görme duyumunda bulunan birtakım görsel hatalara borçludur. Bu görsel hata ve sinemada yaratılan gerçeklik duyumu ise 'hareket' ile belirgin bir boyuta ulaşır. Fotoğraf gerçekliğin yorumlanması yönünden geçmişi izleyici yönünden anlamlı kılarken, sinema seyircisi kendisi için yaratılmiş olan ve tümüyle yansımaya dayalı şimdiki zamanı izler ve filmi bu bağlamada yorumlar. Sinema tekniğinin bir ürünü olma özelliğini, kollektif bir yapılanmaya borçludur. Bu yaratım sürecinde Yönetmen'in mutlak bir sanatçı kişiliği varken, bu yaratım sürecine yadsınamaz bir üreticisi olarak, 'görüntü yönetmeni' ve onun denetiminde çalışan kameraman bulunmaktadır. Bu çalışan kişilerin de gerek tekniğine hakim olmaları,gerekse de sanatçı bir öz taşımaları koşulu vardır. Kamera bir aygıt olarak ele alınmalı ve onu üretken yapan Görüntü Yönetmeni olarak değerlendirilmelidir. Sinema anlam yaratan bir dil olarak, kameranın devinimi, aydınlatmanın oluşturulması bağlamında ele alınmış ve bu uygulamanın anlama ne gibi katkıları bulunabileceği araştırılmıştır.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 10163, Kadınlar yüzyıllardır eziliyor olmalarına tepki olarak feminizim adı altında örgütlenmeye başlamışlardır. Feminizim tarihe Büyük Fransız Devrimi ile adım atmış, 20. Yüzyılın başında oy hakkı ve eşit işe eşit ücret edinmek için verdikleri savaşım haline dönüşmüştür. 1960 sonrasında ortaya çıkan yeni feminist akımla kadının durumunu her alanda iyileştirmek için çaba göstermeye başlamışlardır. Bu yeni akımla kadın sinemada da incelenme konusu edinmiş, bu da sinemada feminist eleştirinin doğuşunu sağlamıştır. Feminist film eleştirisi filmlere kadın açısından kadınca bakışı sağlamıştır. Feminist eleştiri henüz bağımsızlığına kavuşmuş bir okul niteliği alamamış, göstergebilim psikanaliz, sosyoloji, tarihsel yaklaşımları arkaları arkasına alarak eleştirilerini oluşturmaktadır. İslamiyet ve Osmanlı İmparatorluğunun teokratik yapısıyla baskı altında bulunan Türk kadınından 1970'li yıllara dek Feminist olarak nitelendirilebilecek istekler gelmemiştir. Batıda 1970'li yıllarda ortaya çıkan feminist film eleştirisi ise Türkiye'de henüz bilinmeyen bir olgudur. Bu çalışmanın amacı Türkiye'de bilinmeyen feminist eleştiriyi betimlemektir. Çalışma içinde feminist eleştirinin ne olduğu, bu konuda çalışma yapan batılı kuramcıların görüşlerinin yanı sıra, Atıf Yılmaz'ın Aaah Belinda filmi üzerinde feminist eleştiri açısıyla bir örnek oluşturulmaya çalışılmıştır.

Tez (doktora) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 11915, Belgesel sinemanın en önemli uygulayıcılarından kuramcılarından olan Robert J. Flaherty, Dziga Vertov ve John Grierson bu sinema türünün ana ilkelerini ve özelliklerini ortaya çıkarmaya ve belgesel sinemanın diğer sinema türleri ile olan farklılığını açıklamaya çalışmışlardır. Birbirlerinden farklı noktalardan yola çıkan bu sinemacılar, sonuçta belgesel sinemanın en önemli özelliği olarak belirttikleri "yaşamın kendisi" başka bir deyişle 'gerçekler' ile çalışan bir sinema üzerinde birleşmişlerdir. Toplumsal yaşam içindeki gerçek kişiler, topluluklar, olaylar ve mekanlarla ilgilenen bir başka çalışma alanı da tarih bilimidir. Belgesel sinema ve tarih bilimi arasında bu benzerliğe çeşitli sinema yazarları ve yönetmenler de değinmiştir. Araştırmacı 20. yy. önemli tarih felsefecilerinden olan E.H. Carr'ın düşünceleri ve belgesel sinema arasındaki ilişkileri ortaya çıkarmaya ve belgesel sinemanın en önemli kaynağı, tartışması ve konusu olan "gerçek" üzerinde tartışmalar yapmaya çalışmıştır.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sinema ve Televizyon Anabilim Dalı, Kayıt no: 10002, Çalışma üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, kişilik kavramı ve kişiliğin çeşitli yönlerine ilişkin temel kavramlar verildikten sonra kişiliğin oluşmasında etkili olan fizyolojik, sosyolojik ve psikolojik boyutlar incelenmiştir. Yine bu bölümde antik çağdan günümüze kadar çeşitli düşünürlerin zaman ve mekan konusundaki görüşlerine yer verilmiştir. İkinci bölümde, filmde kişilik, zaman ve mekanın nasıl yaratıldığı incelenmiştir. Üçüncü bölümde Anayurt Oteli filminde birincil ve ikincil kişiliklerin özelliklerinin nelerden ve nasıl oluştuğunu gösterebilmek için fizyolojik, sosyolojik ve psikolojik boyutlarda incelenmiştir. Yine bu bölümde dilmin zaman ve mekanın nasıl yaratıldığı araştırılmıştır.