Search

De zoektocht naar additieven die tijdens een heelkundige ingreep kunnen worden gebruikt, de noodzaak van biomaterialen beperken en tegelijkertijd de genezing bevorderen is nog steeds gaande. Momenteel kunnen we stellen dat de onderzoeken naar de tweede generatie plaatjesconcentraten (PRF) veelbelovende resultaten aangeven voor de chirurgische parodontale therapie en implantologie. Dit in tegenstelling tot de eerste generatie plaatjesconcentraten. Deze bestonden uit een zeer moeilijk bereidingsprotocol, met chemische toevoegingen. Hierdoor was hun gebruik in de algemene praktijk duur en omslachtig. De tweede generatie heeft geen van deze nadelen. In dit hoofdstuk wordt ingegaan op de geschiedenis van plaatjesconcentraten. Hun bereidingsprotocol wordt in detail beschreven en de verschillende chirurgische opties worden getoetst aan de recente literatuur.

In de uterus is de menselijke foetus steriel, maar na passage door het geboortekanaal gaan er zich vaginale en fecale micro-organismen nestelen. Ook de kolonisatie van de mondholte start kort na de geboorte. Slechts enkele uren nadien wordt de steriele mondholte gekoloniseerd door lage aantallen van vooral facultatieve en aerobe bacterien (Socransky en Manganiello, 1971). Vanaf de tweede dag kunnen er reeds anaerobe bacterien worden gedetecteerd in de tandeloze mond van de zuigeling (Rotimi en Duerden, 1981). Binnen twee weken heeft zich een bijna mature microbiota gevestigd in de darm van de pasgeborene. Na het spenen (> 2 jaar), is de hele menselijke microbiele flora gevormd. Deze flora is een zeer complexe verzameling van ongeveer 1014 microorganismen. Vanaf dat moment bevat ons lichaam tien keer meer bacterien dan cellen. In het algemeen leven deze bacterien in harmonie met de gastheer, maar onder bijzondere omstandigheden (verhoogde massa en/of pathogeni- citeit, en/of verminderde gastheerrespons) kan ziekte optreden. Vaak hebben bacterien en gastheercellen een commensale relatie, die voordelig is voor beide partijen.

Mondvloeistof is een complexe vloeistof, grotendeels samengesteld uit een groot aantal klierspeeksels, met een geringe bijdrage van de creviculaire vloeistof en serum. Bij ontstekingen in mondweefsels neemt het aandeel van de creviculaire vloeistof en dat van serum toe. De secretie van speeksel bij de volwassene bedraagt ongeveer 500 ml/24 uur maar kan oplopen tot 1.000.

In de dagelijkse praktijk werken parodontoloog en orthodontist steeds meer samen om binnen beide disciplines een optimaal resultaat te bereiken. De orthodontist kan de parodontoloog bijstaan bij

Tijdens het eruptieproces wordt (na doorbraak door de mondmucosa) de tandkroon steeds meer zichtbaar. De rand van de gingiva verschuift gaandeweg van incisaal/occlusaal in de richting van de glazuur-cementgrens. Op het moment van het bereiken van occlusie met de antagonisten is nog ongeveer 50% van de kroon met gingiva bedekt. Echter ook na het bereiken van occlusie neemt de hoogte van de klinische kroon toe.

Voor het behandelen van gingivale recessies is het belangrijk om onderscheid te maken tussen recessies die door parodontitis zijn ontstaan, en recessies door andere oorzaken. Een goede anamnese en een uitgebreid oraal onderzoek dat zowel pocketdieptemetingen als recessiemetingen omvat, zijn hierbij onmisbaar. Zowel de lengte als de breedte van de recessie zijn belangrijke parameters bij het bepalen van de in te stellen therapie. Een classificatie van de recessie kan helpen bij de visualisatie, diagnose en prognosebepaling van de recessie. Hoewel er andere classificatiesystemen beschreven zijn (Smith, 1997), is klinisch de meest gebruikte de Miller-classificatie (Miller jr, 1985).

Het spreekt voor zichzelf dat enossale implantaten uit biocompatibel materiaal moeten bestaan om voorspelbaar te kunnen osseointegreren. Zo niet, dan zou een acute/chronische ontstekingsreactie ontstaan ten gevolge van de toxiciteit of door de afweermechanismen van de gastheer.

Zoals uit de voorgaande hoofdstukken duidelijk is geworden, is immediate belasting een biologisch logische en klinisch aanvaardbare keuze. Soms is het zelfs een voordelige optie. Na enkele vruchtbare pogingen, die aantoonden dat immediate belasting van implantaten een relevante behandeloptie was, stelde professor Branemark een protocol voor immediate belasting van implantaten in de onderkaak voor (Branemark et al., 1999).