Search

Voor het demonstratieproject `Bewust boeren voor een schone Maas' is gedurende 1997 een uitgebreid chemisch meetprogramma uitgevoerd bij drie snijmaospercelen in de omgeving van Someren (Noord-Brabant). Het programma had ten doel informatie te verkrijgen omtrent de belangrijkste emissieroutes van gewasbeschermingsmiddelen naar oppervlaktewater in de snijmaos. Voor de drie bestudeerde stoffen (metolachloor, atrazin en bromoxynil) speelden naast spuitdrift ook oppervlakkige afspoeling en transport via verwaaiing van gronddeeltjes een belangrijke rol bij de belasting van oppervlaktewater. Aanbevolen wordt om meer aandacht te besteden aan deze routes in het onderzoek en bij het ontwikkelen van beleid gericht op emissiereductie.

Spuitvloeistoffen kunnen met een kleurstof worden gemerkt, waarna eenvoudig en goedkoop de drift kan worden bepaald via opvang (depositie) van de spuitdruppels op collectoren. Onderzocht werd in hoeverre deze werkwijze de werkelijke drift van bestrijdingsmiddelen weergeeft. met een vaststaande spuitopstelling werden vier bespuitingen uitgevoerd met spuitvloeistoffen met daarin enkel de kleurstoffen Brilliant Black en Brilliant Sulfoflavine of het bestrijdingsmiddel parathion en combinaties van deze stoffen. Spuitdrift werd gemeten op twee afstanden met verschillende typen collectoren. De kleine verschillen in deposities gemeten via de kleurstoffen of via parathion waren hoofdzakelijk toe te kennen aan kleine meetnauwkeurigheden. Op opgehangen bolvormige driftcollectoren van gevlochten kunststofdraad werd 20% meer depositie gemeten dan op cilindervormige collectoren van roestvrijstaalgaas. Tussen de deposities van op de grond liggende collectoren van filterdoek, filtreerpapier en aluminiumfolie waren geen significante verschillen.

Het overwaaien van bestrijdingsmiddelen bij bespuitingen in de bloembollenteelt, als mogelijke bron van verontreiniging van waterlopen, is onderzocht. De methoden voor het meten van de depositie van de voorbeeldstoffen esfenvaleraat, chloridazon en Brilliant Sulfoflavine op verschillende collectoren zijn getoetst. In de drie veldproeven nam de aërieke depositie buiten het gewas af tot respectievelijk 0,6%, 0,9% en 2,1% van de dosering op de benedenwindse slootrand (op 3 u 4 m afstand). De aërieke depositie op het wateroppervlak (op ongeveer 5 m afstand) lag rond 0,5% van de dosering. Een spuitvrije zone van 4 u 5 m breedte levert een grote bijdrage aan het verminderen van overwaaien van spuitvloeistof naar de waterlopen.