Search

Tarihte toplumların hemen hemen hepsi gelişebilmenin yolunun eğitim olduğunu fark etmiş ve bu alanla ilgili çok çeşitli çalışmalar yürütmüştür.Bu durum günümüz dünyası için de geçerlidir.Son dönemde teknolojinin hızla ilerlediğini görmekteyiz.Bu hızlı ilerleyiş toplumlarda farklı öğrenme ihtiyaçlarını da doğurmuştur.Bu ihtiyaçların giderilmesi için farklı öğretim yöntemlerinin araştırılması ve ortaya çıkarılması gerekir (Yaman ve Yalçın, 2004). Bireylerin tam olarak gelişmelerini sağlayabilmek için tek bir yöntemin kullanılmasının onları tamamiyle öğrenme sürecinde aktif kılmayacağını ve öğrenme sürecine aktif olarak katılan öğrencilerin daha iyi öğrendiklerini gösterdiğini yaptıkları çalışmada ortaya koymaktalar. Hayatın her alanında karşımıza çıkan matematik eğitimi toplumların kalkınmasında büyük önem taşımaktadır. Bu anlamda öğrencilerin matematik dersine olan tutumlarını iyileştirmek ve bu dersi sevilen bir ders haline getirebilmek için öncelikle öğrenciyi derse aktif bir şekilde katmak gerekir. Bu aktif katılımın sağlanabilmesi için öğretmen merkezli bir öğrenme yaklaşımından öğrenci merkezli bir öğrenme yaklaşımına geçilmelidir. Hevedanlı, Akbayın & Oral (2005) Öğrencileri ezberden uzaklaştıracak, düşünmeye ve araştırmaya sevk edecek yöntemlerin işe koşulması, programdaki hedeflerin daha etkili bir şekilde davranışa dönüştürülmesini sağlayacağı yönünde bir görüş bildirmişlerdir. Yenilikler farklılıkların ortaya özgürce çıkarılmasıyla olur. Eğitim alanında da farklı yöntemleri deneyerek yeni bir eğitim anlayışını yakalayabiliriz. Bu bakış açısıyla yaklaşılan, araştırmanın amacı; öğrenci merkezli öğrenme yaklaşımları içerisinde yer alan “Probleme Dayalı Öğrenme (PDÖ) ve Öğrenci Takım Başarı Bölümleri (ÖTBB)” yöntemini İlköğretim 4.sınıf öğrencilerine matematik dersinde uygulamak ve öğrencilerin bu derse olan tutumları ve akademik başarıları açısından anlamlı bir farklılığın olup olmadığını saptamaktır. Bu hedef doğrultusunda araştırmada konu edilen yöntemler 2008-2009 eğitim öğretim yılı birinci yarıyılında İzmir Özel Bornova İlköğretim Okulu’nda okuyan dördüncü sınıf öğrencileri üzerine uygulanmıştır. Araştırma iki deney ve bir kontrol grubu olmak üzere toplam üç sınıfın öğrencileriyle sınırlı tutulmuştur. Araştırmanın konusu olarak, Öğrencilerin günlük yaşamlarında edinmeleri gereken davranışları içselleştirirken zorlandıkları ‘Doğal Sayılar ve Ölçme’ seçilmiştir. Bu çalışmda ön test-sontest gruplu yarı deneysel bir desen kullanışmıştır. Uygulama sonucunda elde edilen verilerin analizi için varyans analizi ve t-testi tercih edilmiştir. Araştırmada, araştırma öncesi ve sonrası öğrencilerin Milli Eğitim Müfredatı’ndaki kazanımlara ulaşma düzeylerini ölçmek amacıyla ‘Matematik Başarı Testi’(MBT) ve ‘Matematik Dersine Yönelik Tutum Ölçeği’(MDYTÖ) uygulanmıştır. Araştırma 72 öğrenci üzerinde yürütülmüştür. Probleme Dayalı Öğrenme (PDÖ) birinci deney grubuna, Öğrenci Takım Başarı Bölümleri (ÖTBB) ikinci deney grubuna ve geleneksel öğretim yöntemi de kontrol grubuna uygulanmıştır. Uygulama sonrasında elde edilen veriler ışığında öğrenci merkezli öğretim yöntemlerinden olan probleme dayalı öğrenme yöntemi ve öğrenci takım başarı bölümleri tekniği, geleneksel yönteme göre öğrencilerin akademik başarıları ve tutumları üzerinde oldukça olumlu etkiler bıraktığı yapılan analizlerle ortaya konmuştur. Son olarak öğrencilerin hem akademik başarı açısından hem de derse olan tutumları açısından olumlu yöndeki en büyük değişimin, Probleme Dayalı Öğrenme yönteminin uygulandığı Deney grubu 1 de yaşandığı sonucuna ulaşılmıştır.