Search

In 2019 is Windesheim gestart met het project ‘Statushouders voor de klas’. Doel van het project ‘Statushouders voor de klas’ is om statushouders met een bèta-achtergrond (wiskunde, natuurkunde en scheikunde) een oriëntatietraject te bieden om hun kans om succesvol in te stromen als tweedegraads docent in één van deze vakken. Bij statushouders met een in Nederland erkende onderwijsbevoegdheid gaat het dan om instroom in een baan. Bij statushouders zonder erkende onderwijsbevoegdheid gaat het om instroom in een zij-instroomtraject of een deeltijdtraject, om daarmee hun tweedegraads onderwijsbevoegdheid te behalen. In september 2021 is een derde groep van 17 statushouders gestart met een traject dat doorloopt tot december 2022. In deze rapportage beschrijven we de ervaringen van deze derde lichting deelnemers met het eerste deel van hun traject en de resultaten van het gehele project tot nu toe. Deze rapportage is een vervolg op evaluaties van de eerdere lichtingen (Alkemade en de Vries, 2021 en de Vries, Alkemade en Magee, 2022).

In september 2019 zijn 16 statushouders bij hogeschool Windesheim in Zwolle begonnen zich voor te bereiden op een rol als docent wiskunde, natuurkunde of scheikunde, in september 2020 zijn nog eens 15 statushouders gestart. Dit gebeurde in het kader van het project ‘Statushouders voor de klas’. Dat project is opgezet omdat statushouders vaak uitvallen bij directe instroom in een regulier traject voor zijinstromers, of bij instroom in een baan in één van deze tekortvakken. Het project ‘Statushouders voor de klas’ biedt statushouders een voorbereidend traject, met als doel de overstap naar een regulier instroomproces te versoepelen en voortijdige uitstroom te voorkomen.

In september 2019 zijn 16 statushouders bij hogeschool Windesheim in Zwolle begonnen zich voor te bereiden op een rol als docent wiskunde, natuurkunde of scheikunde. Zij doen dit in het kader van het project ‘Statushouders voor de klas’. Dat project is opgezet omdat de indruk bestaat dat statushouders vaak uitvallen bij directe instroom in een regulier traject voor zij-instromers, of in een baan in één van deze tekortvakken. Het project ‘Statushouders voor de klas’ biedt hun een voorbereidend jaar, met als doel de overstap naar een regulier instroomproces te versoepelen en voortijdige uitstroom te voorkomen. In dit rapport worden de eerste resultaten van deze evaluatie beschreven.

Three schoolboards of primary education in a new town in the Netherlands were confronted with disappointing student results over a longer period of time. They joined forces and asked the local government and an associative professor at a university of applied sciences (the author of this article) for help. These five parties came to the understanding that in order to enhance student results they needed to empower schools. They wished to focus on the continuous professional development of both teachers and school leaders. They were seeking a coherent or aligned way to activate this. How could they work on developing the correct efforts on each organizational level (the classroom, the school and the organization as a whole)? By what means could they enhance capacity development on all levels and allow these levels to interact and contribute to mutual development? The answers to these questions resulted in a model, which was named The Learning Turbine. In this article the author presents The Learning Turbine and some of the lessons learned whilst working with The Learning Turbine in nine schools.

This paper describes a three-stage method for teachers and researchers to collaborate and co-create ideas for future practice, to improve collaborative lifelong learning. Using a thematic network group, practitioner-researchers and practitioners associated with the European Association for Practitioner Research on Improving Learning (EAPRIL) came to a shared understanding of possible teacher actions, methods and tools which can be used to improve collaborative lifelong learning processes and support the professional development of teachers.

In het onderhavige onderzoek hebben we een vragenlijst ontwikkeld, de LICTO-schaal voor ICT-gebruik van docenten, die de aard en omvang van het ICT-gebruik van docenten bij het organiseren en uitvoeren van hun onderwijs in kaart brengt. De vragenlijst biedt betrouwbare en valide scores voor ICT-gebruik in zijn totaliteit (LICTO-scores), maar kan ook uitgesplitst worden naar subvragenlijsten voor ICT-gebruik bij de didactische uitvoering/het lesgeven (LICTO-Diduit) en de didactische organisatie, d.w.z. alle andere werkzaamheden van docenten gericht op het kunnen geven van hun lessen (LICTO-Didorg/R-Didorg). Tevens is een uitsplitsing mogelijk naar subvragenlijsten over ICT-gebruik van digitale informatie (LICTO-IGIN/R-IGIN), eenvoudige software (LICTO-IGES/R-IGES) en geavanceerde software (LICTO-IGAS). Daarnaast biedt de vragenlijst per vraag informatie over welke specifieke ICT-functionaliteit docenten in de onderzoeksgroep gebruiken en in welke mate zij dat doen. Uitsplitsing van de scores naar subgroepen behoort tot de mogelijkheden alsmede vergelijking van individuele scores met de gemiddelde scores van de (sub)groepen waartoe het individu behoort. In beide onderzoeksgroepen hebben we met de vragenlijst verschillen in ICTgebruik aan het licht gebracht tussen subgroepen op basis van sekse, opleidingsafdeling, vakgebied, leeftijd, onderwijservaring en eigen opleiding. Daarmee biedt de LICTO-schaal veel perspectieven om gebruikt te worden in verder onderzoek naar de relatie tussen ICT en onderwijs. De huidige LICTO-schaal is alleen afgenomen op docenten aan twee verwante instellingen voor HBO. De onderzoeksgroepen bevatten bovendien niet het hele scala aan vakdisciplines dat in het HBO voorkomt, hoewel de disciplines techniek/ICT, educatie en zorg & welzijn daarvan wel een redelijke afspiegeling vormen. Toch verdient het aanbeveling de werking van de LICTO-schaal nader te onderzoeken in docentenpopulaties uit andere onderwijssectoren en/of met een grotere diversiteit aan vakdisciplines. De LICTO-schaal heeft de mogelijkheid naast de 36 gesloten standaardvragen ook 1 tot 4 optionele gesloten vragen op te nemen, alsmede enkele half open vragen. Deze zijn bedoeld om de actualiteit van de gebruikte ICT te kunnen monitoren, zodat de schaal in volgende versies up-to-date kan worden gehouden. Op basis van analyses van scores kan steeds worden nagegaan of bepaalde ICT zijn actualiteit verliest, algemeen gangbaar en dus niet meer discriminerend wordt, of van de ene naar de andere component verschuift (bijv. van geavanceerd naar eenvoudig). Op voorwaarde dat de LICTO-schaal en de subschalen betrouwbaar en valide blijven, kunnen in volgende versies vragen die het niet goed meer doen, vervangen worden door vragen die beter beantwoorden aan het doel van de schaal. Men moet zich alleen realiseren dat dit de vergelijkbaarheid van historische onderzoeksresultaten moeilijker zal maken. Voordeel is dat de LICTO-schaal daarmee een duurzaam onderzoeksinstrument kan blijven dat ook in de toekomst zijn waarde kan behouden.