Search

Po "wyborach kontraktowych" i "wojnie na górze" obóz solidarnościowy uległ defragmentacji. Jego liberalna część skupiła się w Unii Demokratycznej (UD), Kongresie Liberalno-Demokratycznym (KLD) i powstałej z połączenia obu partu Unii Wolności (UW). Część konserwatywno-narodowa pozostawała w rozsypce aż do powołania Akcji Wyborczej Solidarność (AWS). Pod egidą NSZZ "Solidarność", obok samego związku, współpracę zawiązały m.in. Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe (ZChN), Konfederacja Polski Niepodległej (KPN), Porozumienie Centrum (PC) i Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe (SKL). Obie części obozu posierpniowego, pomimo historycznych różnic i ideowych rozbieżności, były naturalnymi koalicjantami. Od momentu powstania Akcji, aż do jej rozwiązania w 2001 r., a w szczególności w okresie funkcjonowania rządu Jerzego Buzka, przedmiotem polemik pomiędzy nią a UW była kwestia podejścia do komunizmu i jego pozostałości nad Wisłą. Celem niniejszego artykułu jest opisanie specyfiki tego napięcia i zbadanie, na ile ta oś sporów była istotna. Badano zarówno warstwę dyskursywną (analiza treści), jak i instytucjonalną. Posłużono się metodami jakościowymi i strategią indukcyjną. Artykuł osadzony jest na gruncie szerszych rozważań dotyczących ciągłości i powtarzalności polskich sporów historycznych. Należy odczytywać go jako głos w dyskusji na temat sporu tożsamościowego w ramach obozu posierpniowego. Bazą źródłową artykułu są przede wszystkim materiały archiwalne AWS-u, UW i Sejmu RP oraz archiwalne wydania polskiej prasy.