Search

YÖK Tez ID: 618196 Yara veteriner kliniklerine en fazla gelen vakalardan biridir ve travma, ısırık, yabancı cisim gibi dış faktörler veya sistemik hastalıklar gibi iç faktörlerden kaynaklanmaktadır. Oluşan yaraların hızlı ve enfeksiyon şekillenmeden tedavi edilmesi amaçlanmaktadır. Bu çalışmada da, oluşturulan açık yaralarda hipokloröz asit ve etakridin laklat kullanılarak yaraların iyileştirilmesi amaçlanmiştir. Çalışmada 21 adet erkek, erişkin albino wistar rat kullanıldı. Kontrol grubuna hiç bir kimyasal ajan kullanılmadı. Hipokloröz asit grubuna 14 gün süreyle hergün sprey şeklinde hipokloröz asit (%0.02), etakridin laktat grubuna ise 14 gün süreyle hergün sprey şeklinde etakridin laktat (%0.1) uygulandı. Her 3 gruptaki hayvanların yaralarındaki iyileşme oranlarının belirlenmesi amacıyla 3, 7 ve 14. günlerde milimetrik kağıtlarla ölçümler yapıldı. 14 gün sonunda tüm hayvanlar sakrifiye edildi ve yara bölgesini içine almak şartıyla geniş deri rezeksiyonu yapıldı ve yara iyileşmesinin belirlenmesi için histopatolojik incelemeye gönderildi. Sonuç olarak, makroskobik olarak yara iyileşmesi incelendiğinde postoperatif 3. gün yara lezyonlarında farklılık dikkati çekmezken, 7. günde etakridin laktat ve kontrol grubunda yara üzerinde kabuk şekillendiği, hipokloröz asit grubunda ise kabuk oluşumunun olmadığı dikkati çekmiştir. 14. gün kontrollerinde ise yaralarda kapanmaya yakın iyileşme olduğu, etakridin laktat grubunda yara üzerinde kabuk oluşumu, hipokloröz asit grubunda ise kabuk oluşmadan yaranın tamamen kapandığı ve bazı hayvanlarda sadece çizgi şeklinde skar oluşumuna rastlandı. Wound is one of the most common cases in veterinary clinics which is caused by either externel factores such as (trauma, animal bite and foreign body) or local factors such as (systemic diseases). The porpus of this study was to determine the effectiveness and rapid heling without damaging to host tissure. Hypochlorous acid and etacridine lactate used in treating of open wounds. In this study 21 male, albino wistar rats were used. The rats were divided in to 3 groups, each groups countain 7 rats. The first group, Control Group, No chemical agents were used. Second group, Hypochlorous Acid Group, Hypochlorous acid (%0.02) was used as a spray form every day for 14 days. The thired group, Ethacridin Lactate Group, Ethacridine lactate (%0.1) was sprayed daylly for 14 days. Measurements were performed with millimetric papers on the 3rd, 7th and 14th days in order to determine the healing of wounds in the animals. İn all 3 groups all animals were sacrificed after 14 days. Samples were taken from treated area then sent for histopathological examination to optaine the result. Result; There were no lesions on day 3. On day 7, Shells were observed on the affected wound in ethacridine and control group. While in group of hypoclorous acid, no observed Shells above the affected wound were obseved. On day 14, contro group, the affected wounds were symmetrical relatively healing. İn the ethacridine lactate group there were continuation of Shell material through out the healing period while in group of hypochlorous acid the affected wound was healing without any Shell froming in the affected area.

YÖK Tez ID: 510757 Sunulan çalışmada, kedi ve köpeklerin ekstremitelerindeki uzun kemik kırıklarında, minimal invaziv plak osteosentezi (MİPO) ile tedavinin, radyolojik ve yürüme-ağırlık yüklenebilme ölçütleri rehberliğinde değerlendirilmesi amaçlandı. Bu amaçla, kliniğimize ekstremitelerindeki uzun kemik kırıkları şikâyeti ile getirilen 6 köpek (2 diyafizer tibia, 3 diyafizer radius, 1 diyafizer antebrachium kırığı) ve 1 kedi (diyafizer femur kırığı) kullanıldı. Butorfanol-propofol-sevofluran protokolü ile genel anesteziye alınan vakalarda, kapalı redüksiyon ile kırık uçları karşı karşıya getirildikten sonra, aseptik koşullarda oluşturulan epiperiostal tünelden ilerletilen kilitli plak, ilgili kemiğe vidalanarak yerleştirildi. Plağın ilerletildiği tünelin proksimal ve distal deri açıklıkları emilebilir sentetik bir dikiş materyali ile kapatıldı. Vakaların tümünde 5 gün süre ile IM yoldan antibiyoterapi uygulandı. Kırık iyileşmesi postoperatif 0 (anesteziden çıkan hastanın ayağa kalktığı an), 7, 14, 30 ve 45. günlerde radyografik muayene ile yürüme ve ağırlık yüklenebilme skorlamaları yapılarak değerlendirildi. Vakaların hiç birisinde operasyon bölgesinde enfeksiyon veya vidaların gevşeyerek plak stabilizasyonunun ortadan kalkması gibi bir komplikasyon ile karşılaşılmadı. Hastaların anesteziden uyandıktan itibaren destek almadan ayağa kalkabildikleri ve ağırlık yüklenebildikleri izlendi. Ondördüncü gün kontrollerinden itibaren tüm vakaların sağlıklı bir şekilde yürüyebildiği gözlendi. Yedi vaka için ortalama radyografik kaynama süresinin 47.42 (±4.98) gün olduğu tespit edildi. Sonuç olarak MİPO tekniğinin, kedi ve köpeklerin uzun kemiklerinde oluşan diyafizer kırıkların tedavisinde, geleneksel plak ile osteosentez yöntemlerine alternatif olabileceği düşünüldü. In this study, it was aimed to evaluate the treatment of long bone fractures in extremities of cats and dogs by minimally invasive plate osteosynthesis (MIPO), guided by radiological and walking-weight bearing criteria. For this purpose, 6 dogs (2 diaphyseal tibia, 3 diaphyseal radius and 1 diaphyseal antebrachium fractures) and 1 cat (diaphyseal femur fracture) brought to our clinic with complaints of long bone fractures in their extremities were used. After general anesthesia with butorphanol-propofol-sevoflurane protocol, the fragments were confronted with closed reduction, and a locked compression plate was placed epiperiostally via the created tunnel in aseptic conditions. The proximal and distal skin openings of the epiperiostal tunnel through which the plate was advanced were closed with an absorbable synthetic suture material. All cases were treated with IM antibiotics for 5 days. Fracture healing was assessed postoperatively at 0 (the time when the animal was recovered from anaesthesia and reaced in standing position), 7, 14, 30 and 45 days by radiographic examination and walking-weight bearing scales. In none of the cases, there was no complications such as infection in operation area or disrupted plate stabilization due to screw loosening. It has been observed that all patients can stand and load weight without receiving support from the time of anesthesia recovery. From the controls made on the 14th day, it was observed that all the cases could walk in healthy steps. The average time for radiographic union of 7 cases were found to be 47.42 (±4.98) days. As a result, MIPO technique was considered to be an alternative to traditional plate osteosynthesis methods in the treatment of diaphyseal fractures in long bones of cats and dogs.

YÖK Tez ID: 502328 Doku kayıplı deri yaralarının sağaltımı veteriner hekimlik alanında çok büyük öneme sahiptir ve bu tarz yaralar ile ilgili birçok çalışma yapılmıştır. Bu tarz çalışmalarda yaranın daha hızlı ve kontaminasyonsuz olarak iyileşmesi hedef alınmıştır. Bu çalışmada ise aynı hedef göz önüne alınarak ozon uygulamaları tercih edilmiştir. Bu çalışma doku kayıplı deri yarası şikâyeti ile Kırıkkale Üniversitesi Veteriner Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi ile VCOM Hayvan Hastanesine getirilmiş olan farklı yaş, ırk ve cinsiyette 17 adet kedi ve 11 adet köpekten oluşturulan toplam da 28 adet hasta üzerinde gerçekleştirildi. Bu hastalar 4 gruba ayrıldı. Çalışmada yer alan olguların 0., 4., 7., 10., 14. ve 21. gündeki yara ölçüleri kayıt altına alındı. Kayıt altına alınan veriler regresyon analizi ile uygun modeller kurulup yara boyutları ile uygulanılan yöntem arasındaki ilişkinin anlamlılığı ve boyutu tespit edilmiştir (p

YÖK Tez ID: 504000 Bu çalışmada, veteriner hekimlikte genel anestezi oluşturmak amacıyla kullanılagelen butorfanol-medetomidin-ketamin kombinasyonu ile son yıllarda kullanılmaya başlanan butorfanol-propofol-sevofloran kombinasyonunun ovariohisterektomi operasyonu yapılan köpeklerde, kardiyovasküler ve solunum sistemi üzerinde oluşturdukları etkiler yönünden karşılaştırılması amaçlandı. Bu amaçla, kliniğimize ovariohisterektomi yapılması isteğiyle getirilen 40 adet sağlıklı dişi köpek kullanıldı. Rastlantısal olarak 20'şer köpekten oluşan 2 grup oluşturuldu. 1. gruptaki köpeklerde butorfanol-medetomidin-ketamin (BMK grubu), 2. gruptakilerde ise butorfanol-propofol-sevofloran (BPS grubu) kombinasyonları ile genel anestezi oluşturuldu. Her iki grupta, premedikasyon/anestezi uygulamadan önce, uyguladıktan sonra ve uyanma döneminde kalp atım sayısı, solunum sayısı, oksijen satürasyonu, arteriel kan basıncı ve beden ısısı değerleri ölçüldü. Premedikasyon/anestezi uygulamalarını takiben ve uyanma döneminde gözlenen yan etkiler kayıt edildi. Elde edilen veriler istatistiksel olarak analiz edildiğinde, BMK grubunda anesteziye giriş ve uyanma dönemlerinde izlenen komplikasyonların; BPS grubunda ise deri kesisi ve ovaryumun çekilmesine karşı reaksiyonların daha yüksek olduğu belirlendi. BPS grubunda anesteziden uyanma süresinin, BMK grubuna kıyasla belirgin düzeyde kısa olduğu gözlendi. BMK ve BPS grupları arasında, beden ısısı ve kalp atım sayısında şekillenen düşüş yönünden farklılık izlemedi. Ortalama arteriyel basınç ve spontan solunum sayısının BPS grubunda belirgin düzeyde azaldığı, oksijen satürasyonunun ise belirgin düzeyde yükseldiği tespit edildi. Sonuç olarak köpeklerde BPS kombinasyonunun, ovariohisterektomi gibi kısa süren cerrahi girişimlerde, anesteziden kısa sürede çıkma avantajı sağladığı, ancak anestezi sırasında ve uyanma döneminde spontan solunum ve arteriyel basınç yönünden takibin yararlı olacağı düşünüldü. In this study, it was aimed to compare butorphanol-medetomidine-ketamine combination, which is used for general anesthesia in veterinary medicine for a long time, and butorphanol-propofol-sevoflurane combination, which was started to be used in recent years, in terms of the effects on cardiovascular and respiratory system of dogs during ovariohysterectomy. For this purpose, 40 healthy female dogs, which were brought to our clinic with the request of ovariohysterectomy, were used. Two groups of 20 dogs were randomly formed. General anesthesia was formed with combinations of butorphanol-medetomidine-ketamine in dogs in group 1 (BMK group) and butorphanol-propofol-sevoflurane in group 2 (BPS group). In both groups, heart rate, respiratory rate, oxygen saturation, arterial blood pressure and body temperature were measured before and after premedication/anesthesia and in recovery period. Side effects observed following premedication/anesthesia administration and in recovery period were recorded. When the obtained data were statistically analyzed, it was determined that complications observed during the anesthesia induction and recovery periods in group BMK, and reactions to skin incision and ovarial pulling in group BPS were higher than to each other. The duration of anesthesia recovery was significantly shorter in group BPS than BMT. There was no difference between BMT and BPS groups in terms of decrease in body temperature and heart rate. Mean arterial pressure and spontaneous respiration rate were significantly decreased and oxygen saturation was significantly increased in the BPS group. In conclusion, BPS combination in dogs is considered to be advantageous for faster awaiking from anesthesia, especially for short-term surgical procedures such as ovariohysterectomy; but spontaneous respiration and arterial pressure monitoring during anesthesia and recovery will be beneficial.

YÖK Tez ID: 502332 Ksilazin, medetomidin ve deksmedetomidin çoğunlukla kedilerde sedasyon ve analjezi amacı ile kullanılan ?2-adrenerjik reseptör agonistleridir. Bu ilaçlar hem sedasyon sırasında göz basıncında değişikliğe hem de kusmaya neden olarak kusma sırasında göz basıncının artmasına neden olurlar. Kediler her grupta 10 hayvan olacak şekilde rastgele 3 gruba ayrıldı. Birinci gruba 1 mg/kg ksilazin, ikinci gruba 80 µg/kg medetomidin ve üçüncü gruba 40 µg/kg deksmedetomidin kas içi yolla uygulandı. Kusan kediler çalışmaya dahil edildi. Kedilerin göziçi basıncı ilaç uygulama öncesinde, kusmadan hemen sonra ve 20 dakika aralıklarla bir saat süresince ölçülerek (T20, T40, T60). değişimler kaydedildi. Sedasyon atipamezol ile antagonize edildikten sonra son ölçüm yapılarak kaydedildi. Tüm gruplarda sedasyon süresinde GİB'in anlamlı düzeyde azaldığı ve gruplar arasında fark olmadığı kaydedildi. GİB'deki düşmenin atipamezol uygulamasından sonra düzeldi. Kusma riski gözönüne alındığında GİB değişikliklerinin önemli olduğu hayvanlarda anestezi protokolü belirlenirken ?2-adrenerjik reseptör agonistlerinin dikkatli kullanılması gerektiği ve GİB' değişikiliklerin atipamezol uygulaması ile antagonize edilebileceği kaydedilmiştir. ?2-adrenergic reseptor agonists such as xylazine, medetomidine and dexmedetomidine are the most popular sedative drugs that are used often in cats to achieve sedation and analgesia These drugs can induce vomiting and alter intraocular pressures (IOP) during vomiting and sedation period. The cats were allocated randomly to one of three groups, each containing 10 animals. The first group was sedated with 1 mg/kg xylazine, the second and the third group was sedated with 80 and 40 µg/kg medetomidine and dexmedetomidine intramusculary, respectively. The cats that vomit were included in the study. IOP were measured before administration, immediately after vomiting, and 20 minutes intervals during 1 hour period (T20, T40, T60). Sedation was reversed with atipamezole and the last measurement were done 20 minutes after atipamezol treatment. IOPs were decreased significantly in all groups and statistically insignificant difference was observed between groups. The alterations in IOP were reversed with atipamezole The results of this study show the risk of vomiting and the associated elevation in IOP after ?2-adrenergic reseptor agonists hould be considered when selecting an anesthetic protocol for a patient with limited tolerance for short-lived increases in IOP. The alterations in IOP can be reversed with atipamezole.

YÖK Tez ID: 510756 Doku kayıplı deri yaralarının sağaltımı veteriner hekimlik alanında hala önemini koruyan ilgi çekici konulardan biridir. Bu konuda çok çeşitli çalışmalar yapılarak yaranın daha hızlı ve kontaminasyonsuz olarak iyileşmesi hedef alınmaktadır. Bu çalışmada ise aynı hedef göz önüne alınarak lazer fototerapi uygulaması tercih edilmiştir. Bu çalışmada doku kayıplı deri yarası şikâyetiyle Kırıkkale Üniversitesi Veteriner Fakültesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi Cerrahi kliniğine getirilen kedi ve köpekler araştırmanın hayvan materyalini oluşturdu. Farklı yaş, ırk ve cinsiyette 20 adet kedi ve 20 adet köpekten oluşturulan toplam da 40 adet hasta üzerinde gerçekleştirildi. Bu hastalar ikisi çalışma ve ikisi de kontrol grubu olmak üzere 4 gruba ayrıldı. Çalışma grubunda, 10 adet kedi ve 10 adet köpek lazer fototerapi uygulamasına tabi tutularak, rutin uygulamalar ile fototerapi uygulanan hayvanların klinik ve laboratuar sonuçları karşılaştırıldı. Çalışma süresince hayvanların fizyolojik parametreleri, yara boyutları ve yaranın klinik iyileşme süreci gibi verilerin kayıt altına alınabilmesi için hasta takip formu oluşturularak veriler biriktirildi. Ayrıca istatistik analizlerin yapılabilmesi için veriler bilgisayar ortamına aktarılarak muhafaza edildi. Çok agresif olup uygulamaya izin vermeyen hayvanlara sahibinin izniyle rutin sedasyon veya anestezi protokolü uygulanarak lazer uygulama ya da pansuman uygulaması yapıldı. Yara takibinde günlük veriler alındı. 21 gün boyunca yara ebatları asetat kâğıdına çizildi. Daha sonra bu ölçüler milimetrik kâğıt kullanılarak alan hesaplaması yapıldı. Elde edilen klinik verilerde çalışma gruplarında hem enfeksiyon kontrolu hem de yara kapanma oranlarının kontrol gruplarına göre daha hızlı olduğu belirlendi (P

YÖK Tez ID: 474509 Siyanoakrilat içeren yapıştırıcılar insan hekimliğinde göz, diş hekimliği, çocuk şirurjisi ve genel cerrahi gibi tıp alanlarında uzun yıllardan beri dokuları yapıştırmak amacıyla, veteriner hekimlikte ise kontamine olmamış kesik yaralarında ve operasyon yaralarının kapatılmasında kullanılmaktadırlar. Bu çalışmada, ratlarda deneysel deri ensizyonlarının, n-bütil siyanoakrilat ve dikiş tekniği kullanılarak kapatılmalarının karşılaştırılması amaçlanmıştır. Araştırmada 14 adet erkek albino Wistar ratın sırt-bel omurları çizgisinin iki yanında deri ensizyonları yapılmış, sağ taraftaki ensizyon yaraları basit ayrı dikişle, sol taraftakiler ise n-bütil siyanoakrilat ile kapatılmıştır. Yaraların 10. gündeki iyileşmeleri makroskobik olarak değerlendirildikten sonra, sakrifiye edilen deneklerden alınan örnekler histopatolojik olarak incelenmiş, Universal Test Cihazı kullanılarak yapılan biyomekanik test sonuçları karşılaştırılmıştır. Elde edilen verilerin istatistiksel analizleri yapılmıştır. Araştırmada, ensizyon yaralarının dikiş tekniği kullanılarak kapatılmasının daha olumlu sonuç verdiği tespit edilmiştir. Tissue adhesives, which have been used in surgery for many years, have shown significant improvement in recent years. Cyanoacrylates, which are widely used in human medicine especially in ophtalmology, dentistry and pediatric surgery and, are also frequently used in veterinary medicine in cases of uncontaminated cutaneous and surgical wounds. A number of comparative studies have been conducted to demonstrate the effects of cyanoacrylates on superficial wounds. In this study, it was aimed to compare n-butyl cyanoacrylate to a simple suture technique by means of closure of experimental skin incisions in rats using. Skin incisions were made on both sides of the back-lumbar vertebra line in 14 male albino Wistar rat. The right side incisional injuries were closed with a simple seperate, and the left side was covered with n-butyl cyanoacrylate. At the 10th day of treatment, the wound sites were evaluated clinically and the skin samples of the wound sites were collected from the sacrificed subjects. The samples were then examined histopathologically and biomechanically. The biomechanics of the speciemens were analyzed using the tissue stretching and tearing device. All data were compared statistically. As a conclusion, incisional wounds is better healed by a simple suture technique compared to use of n-butyl cyanoacrylate.

YÖK Tez ID: 386471 Koyun yetiştiriciliğinde, verim kayıplarının en önemli sebeplerinden birisi ayak hastalıklarıdır. Ayak hastalıkları vücut kondisyonunda düşme, et, süt ve yapağı veriminde azalma, gebelik ile yavru miktarında düşüşe neden olurlar. Bu çalışmada, Erzurum merkez ilçeleri olan Yakutiye, Palandöken ve Aziziye'de 500 ve üzeri koyun sayısına sahip köylerde, yaşları 1 yıl üzeri olan koyunlarda ayak hastalıkları yönünden araştırma yapılması planlandı. Ağıl döneminde 4536, mera döneminde ise 2983 olmak üzere toplamda 7519 koyun muayene edildi. Muayene öncesinde incelenecek hayvanların bulundukları ilçe ve köy, hayvan sahibinin adı ve soyadı, ağıl döneminde ağılın sıcaklığı, mera döneminde çevre sıcaklığı bilgileri kaydedildi. Her iki dönemde de ayak hastalıkları yönünden muayene esnasında incelenen hayvanın kulak küpe numarası, ırkı, yaşı, cinsiyet bilgileri alındı. Muayene sonunda rasyonda kullanılan yemler, hastalığa yönelik aşı uygulaması, ağıl döneminde ağıl zemin durumu, barınakta hayvan başına düşen birim alan, periyodik tırnak bakımının yapılıp yapılmadığı bilgileri not edildi. Muayene sonucuna göre incelenen hayvanların % 23.6'sında ayak hastalığı belirlendi. Bu ayak hastalıklarının ırklara göre dağılımı incelendiğinde Akkaraman ırkında % 32.2, Morkaraman ırkında % 21.7, Romanov ırkında % 13.6, Merinos ırkında % 20 ve Tahirova ırkında % 0 olarak tespit edildi. Beslenme ile ayak hastalıkları ilişkisinin incelenmesi sonucunda sadece ot veya saman ile beslemenin yapıldığı işletmelerdeki hastalık oranı % 36.0, rasyonunda birden fazla yem çeşidi bulunan işletmelerdeki hastalık oranı %25.7 olarak kaydedildi. Yaş gruplarına göre ayak hastalıklarının dağılımında en yüksek oranda ayak hastalığı 5 yaş ve üzeri koyunlarda % 38.4 oranında, en düşük ayak hastalığı oranı ise 1 yaşındaki hayvanlarda % 7.1 oranında belirlendi. Cinsiyete göre ayak hastalıklarının dağılımında erkek hayvanlarda % 38.4, dişi hayvanlarda % 22.5 oranında hastalık tespit edildi. Çevre ve bakım koşullarına bakıldığında işletmelerde aşırı kalabalık barındırmanın olduğu, hijyenin ve tırnak bakımının yetersiz olduğu belirlendi. Sonuç olarak ayak hastalıklarının oranının mevsime, çevre koşullarına, ırkın duyarlılık veya direncine, verimine, rasyonların içeriklerine, hayvanın yaşına, cinsiyetine göre farklılıklar gösterdiği belirlendi. Ayrıca geleneksel hayvan yetiştiriciliğinin getirdiği hijyenik yönden yetersiz ve kalabalık barınak koşullarının olduğu işletmelerde birçok hastalık gibi enfeksiyöz ayak hastalıklarının da kaçınılmaz olduğu kanısına varıldı. Foot diseases are one of the most important reasons of yield losses in sheep husbandry. Foot diseases cause lowering of body condition, fertility and giving birth, decrease in milk, meat and wool yield. In this study, research of foot diseases over one year old sheeps was planned in villages, where were more than 500 sheeps, in Erzurum's central districts Yakutiye, Palandöken and Aziziye. 4536 during kept indoor, 2983 during grazing, totally 7519 sheeps were examined. The name of animal owner, district and village, indoor temperature and during grazing environment temperature were recorded before examination of animals. Information of animal's ear tag, race, age, gender were noted during examination in both indoor and grazing periods. Ingredients of ration, vaccination history, floor situation of indoor, indoor space per animal, periodically hoof care information were noted after examination. Results of examination was proved that %23.6 of examined animals had foot disease. Race based distribution of disease was %32.2 of Akkaraman, %21.7 of Morkaraman, %13.6, Romanov, %20 of Merinos and % 0 of Tahirova.In investigation of relation between nutrition and foot diseases were seen, that prevalence was found %36.0 in farms feeding with grass or hay and %25.7 in farms feeding with more than one type of fodder. When the age prevalence of foot diseases was evaluated, highest prevalence (%38.4) was found at 5 years old and over, the lowest prevalence (%7.1) was found at 1 year old animals. In gender regard, distribution was seen that % 38.4 of rams, %22.5 of ewes were sick. Also environment and handling were observed, that lack of hoof care and hygiene, overcrowded indoors were noted. In conclusion, prevalence of foot diseases vary on the season, environmental conditions, racial sensitivity or resistance, yield, ration contents, the age and gender of the animals were seen. Furthermore infectious foot diseases such as many diseases are inevitable in farms, which are hygienically inadequate and overcrowded indoor conditions of traditional animal husbandry was concluded.

YÖK Tez ID: 352833 İlaca bağlı pankreatitis şekillenmesi nadir olmakla beraber bugüne kadar 85'in üzerinde değişik ilacın pankreatitise neden olduğu bildirilmiştir. Yakın tarihte FDA'ya propofol uygulanmasından sonra pankreatitis geliştiğini bildiren 25 ayrı vaka bildirimi vardır. Propofol, küçük hayvanlarda sedasyon, indüksiyon ve anestezinin devamı için sıklıkla kullanılan bir ilaçtır. Anesteziden uyanma sakin ve hızlıdır. Tıp literatürleri incelendiğinde propofol uygulamasından sonra pankreatitis geliştiğini bildiren sporadik vaka takdimleri göze çarpmaktadır. Veteriner çalışmaları incelendiğinde propofol uygulaması sonrasında hiperlipidemi ve trigliserit seviyesinde yükselmeler olduğu bildirilmesine rağmen pankreas üzerine etkisi araştırılmamıştır. Bu çalışmanın amacı, propofol uygulanmasının pankreas üzerine etkilerini değerlendirmektir. Çalışmada 20 sağlıklı köpek en az bir saat süre ile anesteziye alındı. Hayvanlardan anestezi öncesinde ve sırasında, uyanma sırasında, uyandıktan 4 ve 24 saat sonra kan alınarak serum amilaz, lipaz, kolesterol, trigliserit, ALP, AST, GGT, cPLI, kalsiyum ve glikoz seviyeleri değerlendirildi. Buna göre anestezi sırasında serum glikoz, kalsiyum ve trigliserid değerleri yükselirken amilaz, lipaz, ALP, AST, kolesterol ve GGT değerlerinin düştüğü kaydedildi. Serum cPLI analizlerinde ise istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik kaydedilmedi. Klinik olarak değerlendirildiğinde ise propofol uygulaması sonrasında hiçbir hayvanda pankreatitis bulgusuna rastlanmadı. Sonuç olarak bir saat süre ile uygulanan propofolun, serum trigliserid düzeyini yükselttiği ancak pankreas üzerine etkisi değerlendirildiğinde klinik açıdan güvenli olduğu kanısına varılmıştır. Anahtar Sözcükler: Köpek, propofol, anestezi, ankreatitis, pankreatik enzimler The incidence of a drug-induced pancreatitis is rare and so far more than 85 different drugs have been reported to have induced pancreatitis. It was reported to FDA that propofol administration resulted in pancreatitis in 25 human cases. Propofol, a sedative - hypnotic agent, can be used for sedation, induction and maintenance of anesthesia in small animals. Recovery is rapid and smooth after propofol anesthesia. Only anecdotal reports of pancreatitis following propofol administration exist in the human literature Although there is an increase in blood lipid and trigliseride levels, there has been no reports investigated the association between the use of propofol and pancreatitis. The aim of this study is to evaluate the possible side-effects of propofol administration on pancreatic tissue in dogs. Twenty healty dogs were anesthetized for at least one hour. Bloods were collected to evaluate the serum amylase, lipase, cholesterol, triglyceride, ALP, AST, GGT, cPLI, Ca, glucose levels before and after propofol administration, during recovery period and after 4th and 24th hour. It was recorded that the serum glucose, calcium and triglyceride levels were increased during anesthesia, on the contrary serum amylase, lipase, ALP, AST, GGT, and cholesterol levels were decreased. The alterations in cPLI were insignificant across the sampling intervals. Clinical evaluation is not revealed any evidence of pancreatitis in neither of the animals. As a result, it was concluded that although the triglyceride levels were found to be elevated during propofol administration, it did not cause any clinical manifestations regarding pancreatic activity. Keywords: Dog, propofol, anesthesia, pancreatitis, pancreatic enzymes

Bu çalışmada koyunların önemli ayak hastalıklarından birisi olan ve ülkemizde de yaygın olarak görülen piyeten hastalığında farklı tedavi yöntemlerinin etkinliklerinin değerlendirilmesi ve bu yöntemlerin lipid peroksidasyonu ve antioksidanlar üzerine olan etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır.Çalışmada anamnezleri alınan ve klinik muayeneleri yapılan farklı sürülerdeki piyeten hastalığı bulunan 100 koyun ile sağlıklı olan 20 koyun kullanıldı. Hastalıklı hayvanlar 20 hayvandan oluşmak üzere 5 gruba ayrıldı ve sağlıklı olan 20 koyun ise kontrol grubunu oluşturdu. Hastalıklı hayvanlara oksitetrasiklin ve çinko sülfat ayak banyosu, spiramisin ve çinko sülfat ayak banyosu, oksitetrasiklin, vitamin E ve çinko sülfat ayak banyosu, spiramisin, vitamin E ve çinko sülfat ayak banyosu ve sadece çinko sülfat ayak banyosu olmak üzere 5 farklı tedavi yöntemi uygulandı. Tüm gruplardaki hayvanlardan tedaviye başlamadan önce, tedaviye başladıktan sonra 7., 14. ve 28. günde alınan kan örneklerinde plazma malondialdehit, vitamin E ve çinko değerleri ile eritrosit süperoksit dismutaz ve glutasyon peroksidaz aktiviteleri belirlendi. Tedaviye başlamadan önce hastalıklı hayvanların ayak temizliği yapıldı, uzayan tırnaklar kesildi ve lezyonlar açığa çıkarıldı. İlaç uygulamaları yapıldıktan sonra hastalıklı hayvanlar ayak banyosuna alındı. Ayak banyosu uygulaması günde 5 dakika olmak üzere 1 hafta süreyle hastalıklı olan tüm hayvanlara uygulandı. Tedaviye başladıktan sonraki 7., 14. ve 28. günde kontrolleri yapıldı. Tedavi sonrası 7. gün kontrollerinde hayvanların ayaklarında lezyonların hızla iyileştiği ve topallığın şiddetinin azaldığı dikkati çekti. On dört gün sonra yapılan kontrollerinde lezyonların iyileştiği ve topallıkların ortadan kalktığı, bazı hayvanlarda lezyonların hafiflediği fakat tam iyileşmenin olmadığı görüldü. Sadece çinko sülfat ayak banyosu uygulanan gruptaki hayvanlarda iyileşmenin diğer gruptaki hayvanlara göre yetersiz olduğu belirlendi. Yirmi sekiz gün sonra yapılan kontrollerde tedavinin başarılı olduğu gözlemlendi. Tedaviye alınan hayvanların iyileşmesine bağlı olarak plazma MDA düzeyinde belirgin bir azalma, eritrosit GPx aktivitesinde ise artışın olduğu görüldü. Süperoksit dismutaz aktivitelerinde istatistiksel olarak önemli olmayan (p>0,05) sayısal azalışların olduğu tespit edildi. Vitamin E uygulaması yapılan gruplardaki hayvanlarda plazma vitamin E düzeyinde artış (p0,05). Çinko sülfat ayak banyosu uygulamasının plazma çinko değeri üzerine etkisiz olduğu belirlendi (p>0,05). Sonuç olarak, bu çalışma ile tek başına çinko sülfat ayak banyosu uygulamasının tedavide yetersiz olduğu tespit edildi. Uygulanan diğer tedavi yöntemleri arasında önemli farklılığın olmadığı fakat parenteral spiramisin ve vitamin E uygulamasıyla birlikte çinko sülfat ayak banyosu uygulamasının tedavide daha etkili olduğu belirlendi. In this study, it was aimed to evaluate the efficacy of different treatment methods and their effects on antioxidants and lipid peroxidation. Ovine footrot is one of the most important foot disease in sheeps and common in our country.A hundred sheeps with ovine footrot from different flocks were assigned to five groups and twenty healthy sheeps were used as a control group. The five different treatment methods were used in each group: oxytetracycline with zinc sulphate footbath, spiramycine with zinc sulphate footbath, oxytetracycline plus vitamin E with zinc sulphate footbath, spiramycine plus vitamin E and zinc sulphate footbath and only zinc sulphate footbath.Plasma malondialdehyde, vitamin E and zinc values and erythrocyte superoxide dismutase and glutathione peroxidase activities were determined in blood samples which were taken before the treatment and 7, 14 and 28 days after the treatment.The foots were cleaned, overgrown hoofs were trimmed and lesions were exposed before treatment for all the sheeps with ovine footrot. All the sheeps with ovine footrot were taken in zinc sulphate footbath after applications of drugs. Footbath was applied daily for 7 days in 5 minute. The sheeps were re-examined 7, 14 and 28 days later. It was observed that both foot lesions and lameness were decreased 7 days after treatment. Although the foot lesions were healed and lameness were dissapeared completely 14 days after the treatment in most of the sheeps, it was recorded that some lesions did not heal completely in some sheeps. Recovery rates were lower in zinc sulphate footbath group compared to the other groups. All foot lesions were healed completely 28 days after the treatment.Malondialdehyde levels were decreased and GPx activity were increased after the treatment of ovine footrot. Although superoxide dismutase activities were decreased but it was statistically insignificant (p>0,05). As the vitamin E levels were increased after the application of vitamin E parenterally (p0,05). Zinc sulphate footbath were determined to be ineffective on plasma zinc levels (p>0,05).In conclusion, ıt was determined that only the zinc sulphate footbath was insufficient for the treatment of ovine footrot. It was determined that parenteral spiramycine and vitamin E with zinc sulphate footbath was the most effective treatment methods in ovine footrot and the difference between other treatment groups were insignificant. 80

YÖK Tez ID: 331451 Doku kayıplı yaralar ile kontamine ya da enfekte yaraların hızlı ve uygun biçimde iyileşmesine katkı sağlayabilecek materyal ile yöntemler güncel araştırma konularından birisidir. Yara bakım ve pansumanında amaç, iyileşmeye uygun bir ortam sağlamak ve iyileşmeyi uyarmak, eksudatı kontrol altına almak, mekanik destek sağlamak, ağrıyı azaltmak ve çapraz kontaminasyonu engellemektir. Bu çalışmada jelatin taşıyıcı (scaffold) içerisinde EGF, Ag ve Naftalan içeren yara örtüleri geliştirilmiş ve pratikteki kullanımları ve etkinliklerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışma Çankaya Belediyesi Evcil Hayvan Rehabilitasyon Merkezine getirilen, açık yaraları bulunan 18 adet melez köpek üzerinde yapılmıştır. Deneklerin yaralarını kapatan yara örtüleri hergün yenileri ile değiştirildi ve 0, 4, 7, 10, 14 ve 21. günlerde yara alanları asetat tabaka üzerine işaretlenip milimetrik kağıt ile ölçüldü. Yapılan ölçümlerde gruplar arası farklılığın ortaya konulması amacıyla varyans analiz (ANOVA) testi yapıldı. Farklılıklar Tukey çoklu karşılaştırma testi ile değerlendirildi. Veriler değerlendirildiğinde Naftalan içeren yara örtüsü kullanılan grupta küçülme hızının diğer iki gruba göre belirgin ve anlamlı derecede fazla olduğu saptandı (p=0,03). Sadece EGF içeren standart örtü ile Ag ile zenginleştirilmiş örtü arasında fark olduğu ancak bu farkın istatistiksel açıdan anlamlı olmadığı anlaşıldı. The materials that can contribute to the improvement of the treatment of both the infected or contaminated wounds and wounds with the tissue loss is the one of the current topics in the researches. The aim of the wound care and dressing is to provide a suitable environment for the treatment and stimulate healing, control the exudate, provide mechanical support, reduce pain and prevent cross contamination. The aim of this study was to evaluate the efficiency and the effects of the wound dressings which were improved by adding EGF, Ag or naftalane in a gelatine scaffold. Eighteen mongrel dogs cared in the Cankaya Municipality Pet Rehabilitation Center with the open wounds were used in the study. Wound dressings were replaced with the new ones everyday and the size of the wounds were measured with graph paper in 0., 4., 7., 10.,14. and 21. days. Variance analyses (ANOVA) were used to determine the differences between the treatment groups. The differences between the groups were evaluated by Tukey test. The rate of wound contraction in the naftalane group was found to be significantly higher than the other two groups (p=0,03). Although the efficiency on the wound treatment was found to be different between the standard cover enriched with EGF and Ag, the difference was found statistically insignificant.