Search

The present research was conducted to evaluate the M1, M2, M3 and M4 bread wheat (Triticum aestivum L.) mutant populations for yield andyield related traits during 2010-11, 2011-12, 2012-13 and 2013-14 at Tekirdağ ecological conditions. Three wheat genotypes were treated withdifferent levels of gamma rays (100 Gy, 200 Gy, 300 Gy, 400 Gy, 500 Gy and Control). The mutated plants were evaluated along with parentallines (control) for grain yield (GY) and its contributing traits such as plant height (PH), spike length (SL), the number of spikelets per spike(NSPS), the number of grains per spike (NGPS), grain weight per spike (GWPS), harvest index (HI) and thousand grain weight (TGW) underfield conditions. The results obtained from the present study showed that the genotypes significantly and variably differed in their responsefor various traits at different gamma rays doses. The traits such as PH, TGW and grain yield (GY) showed generally reduction with highergamma irradiation doses as compared to low doses, while mutagenic treatments shifted the mean values mostly towards the negative directionin the other yield components. But, the negative or positive shifts were not unidirectional or equally effective for all the traits. These findingssuggested that the variability could be induced through the use of gamma irradiations in bread wheat. Some of the traits showed improvementdue to the induced mutations could be used in future wheat breeding programs. The differences in mean values and the nature of variabilityobserved in M2 indicated a possible preference of selection in M3 generation., Bu araştırma, M1, M2, M3 ve M4 ekmeklik buğday mutant populasyonlarını verim ve verime etkili özellikler bakımından değerlendirmekiçin 2010-11, 2011-12, 2012-13 ve 2013-14 yıllarında Tekirdağ ekolojik koşullarında yürütülmüştür. Üç buğday genotipine farklı dozlardagamma ışını (Kontrol, 100 Gy, 200 Gy, 300 Gy, 400 Gy ve 500 Gy) uygulanmıştır. Mutant bitkiler anaçları (kontrol) ile birlikte tane verimi(TV) ve bitki boyu (BB), başak uzunluğu (BAU), başakta başakçık sayısı (BABS), başakta tane sayısı (BATS), başakta tane ağırlığı (BATA),hasat indeksi (HI) ve bin tane ağırlığı (BTA) gibi verime etkili özellikler bakımından tarla koşullarında değerlendirilmiştir. Çalışmadan eldeedilen sonuçlar, genotiplerin çeşitli özellikler için farklı gamma ışını dozlarına yanıtlarının önemli ve değişken bir şekilde farklı olduğunugöstermiştir. Bitki boyu, bin tane ağırlığı ve tane verimi gibi özellikler düşük dozlarla karşılaştırıldığında yüksek gamma ışını dozlarındagenellikle azalma gösterirken, mutagen uygulamaları diğer verim unsurlarında ortalama değerleri çoğunlukla negatif yöne doğru kaydırmıştır.Ancak, negatif ya da pozitif yöndeki kaymalar tüm özellikler için tek yönde ya da eşit derecede etkili olmamıştır. Bu bulgular, buğdayda gammaışınları kullanılarak varyabilitenin oluşturulabileceğini göstermiştir. Oluşturulan mutasyonlara bağlı olarak gelişme gösteren bazı özelliklergelecekte buğday ıslahı çalışmalarında kullanılabilecektir. M2’de gözlenen varyabilite ve ortalama değerlerdeki farklar M3 generasyonundaseleksiyonun mümkün olabileceğini göstermiştir.

Araştırma, 2016-2017 yetiştirme dönemi tesadüf blokları deneme desenine göre yürütülmüş ve 20 tane melezin F2 materyali olarak kullanılmıştır. Bitkilerden 2 dönemde (Erken- Geç) hastalık okumaları Modifiye Cobb skalasına göre yapılmıştır. NKÜ Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri bölümüne ait 20 ekmeklik buğday F2 hatları Lr 9, Lr 14, Lr 19, Lr 24, Lr 34 ve Lr 35 genlerinin taşıyıp taşımadıklarının belirlenmesi amacıyla CIMMYT-Meksika'dan sağlanan izogenik hatlar kullanılmıştır. Çalışma kahverengi pasa dayanıklılığın moleküler karakterizasyonu için Basit Dizi Tekrarları (SSR) analizlerlerinde 6 SSR markırı (J13, Xgwm146, Gb, J09, Lr35 ve csLV34) kullanılarak F2 popülasyonları Lr 9, Lr 14, Lr 19, Lr 24, Lr 34 ve Lr 35 genleri yönünden incelenmiştir. 2016-2017 yetiştirme dönemi bölgede iklim koşulları nedeni ile kahverengi pas yönünden tarla koşullarında önemli bir hastalık bölge düzeyinde gözlenmemiştir. Fakülte deneme alanında da 12 F2 popülasyonunda hastalık gözlenmezken Szala/Genesis melezinde 20R değeri gözlenmiştir. Elde edilen verilere bakıldığında ekmeklik buğday F2 döllerinin kahverengi pasa dayanıklılığının önemli düzeyde farklı olduğu belirlenmiştir. Bazı F2 dölleri dayanıklılık gösterirken, bazı F2 döllerinde ise dayanımın düşük olduğu gözlenmiştir. Sonuç olarak, SSR markırları ile yapılan analizler sonucunda, F2 döllerinin tümü Lr 9 ve Lr 24 genini taşımamaktadır. Lr14 genini 16 ve Lr35 genini 14 tane ekmeklik buğday F2 dölleri taşımaktadır. Lr 19 ve Lr 34 genlerini sırası ile 3 ve 5 tane ekmeklik buğday F2 dölleri taşımaktadır. Elde edilen verilere göre kahverengi pas çalışmalarında Lr 9 genine ve Lr 24 genine dayanıklılığın öncelikli olarak dikkate alınması gerektiği ortaya koymaktadır. Yapılacak çalışmalarda F2 de daha fazla bitki ile çalışmanın elde edilecek sonuçların daha sağlıklı olmasını sağlayacaktır. The study was carried out between 2016 and 2017 according to randomized block trial design and 20 F2 hybrid population was used as material. The brown rust level in the plants was determined according to the Modified Cobb scale. The study was carried out in the experimental field and laboratory of the NKU Agricultural Faculty Field Crops Department and the isogenic lines provided from CIMMYT-Mexico were used to determine whether the Lr 9, Lr 14, Lr 19, Lr 24, Lr 34 and Lr 35 genes were carried in 20 populated wheat F2 populations. SSR analysis was performed for the molecular characterization of the brown pasa durability and the F2 populations Lr 9, Lr 14, Lr 19, Lr 24, Lr 34 and Lr 35 with the 6 SSR markers (J13, Xgwm146, Gb, J09, Lr35 and csLV34) . Due to the climatic conditions in the region in 2016-2017, a significant disease rate in field conditions was not observed at the regional level. While no disease was observed in the 12 F2 population on the experimental area, the 20R value was observed in the Szala / Genesis hybrid. When examined in the obtained data, it is seen that the tolerance of the wheat F2 popülations to leaf rust disease is considerably different. As a result of the analysis with the SSR markers, all of the F2 populations have carry the Lr 9 and Lr 24 genes. In the fourteen F2 populations, Lr 14, Lr 16 and Lr 35 genes were identified. The genes of Lr 19 and Lr 34 was seen 3-5 wheat F2 populations. The obtained data suggest that the Lr 9 gene and Lr 24 genes should be considered as important selection criteria in leaf rust studies. In the work to be done, working with more plants in F2 will make the results more beneficial. 57

Araştırma Tekirdağ ili ekolojik koşulları altında 2014 ve 2015 yıllarında, Hayrabolu, Malkara, Süleymanpaşa, Şarköy, Saray, Ergene, Marmaraereğlisi, Çorlu, Muratlı, Kapaklı ve Çerkezköy olmak üzere on bir farklı ilçede yürütülmüştür. Flamura 85, Esperia, Dropia, Golia, Sagittario, Rumeli, Nota, Alka, Pehlivan, Tina, İveta, Selimiye, Nina, Genesis, Yubileyneya 100, Anapo, TT 601, Quality, Enola, Andino, Guardalupe, Krasunia, Colfiorito, LG 59, Jubilernka olmak üzere 25 adet sertifikalı ekmeklik buğday çeşitleri değerlendirilmiştir. Çalışmada; kalite özellikleri olarak glüten, glüten indeks, normal sedimantasyon, beklemeli sedimantasyon, süne emgi oranı, embriyo kararması oranı, protein oranı ve tane verim değerleri incelenmiştir.Tüm çeşitlerin ortak değerlendirilmesi, her bir lokasyonda ki çeşitlerin ayrı ayrı değerlendirilmesi ve bölgede en yaygın olarak yetiştirilen iki çeşidin değerlendirmesi olarak üç farklı şekilde değerlendirme yapılmıştır. Tüm çeşitlerin değerlendirilmesi sonucunda Süleymanpaşa ilinde tane verimi 751,667-351,667 kg/da, önemli kalite kriterlerinden sedimantasyonun 72-20 ml, glüten 35-14, protein oranı % 14,40-9,90, süne emgisi 2,2-0,5; embriyo kararması 4-0,15 arasında değişmiştir.Her bir ilçe ayrı ayrı değerlendirildiğinde verim yönünden Çorlu, Marmaraereğlisi, Malkara, Muratlı ve Süleymanpaşa lokasyonlarının en yüksek verimli, Kapaklı, Çerkezköy ilçelerinin ise en düşük verimli ilçeler olduğu belirlenmiştir. Kalite özellikleri dikkate alındığında Çorlu, Muratlı, Ergene, Hayrabolu ve Süleymanpaşa ilçelerinde daha iyi kalite özelliklerinin elde edildiği, buna karşın Kapaklı, Şarköy ve Saray ilçelerinde ise kalite yönünden en düşük değerlerin alındığı belirlenmiştir. Diğer ilçeler orta gurupta yer almıştır.Bölgede yetiştirilen ve kalite özelliği iyi olan iki çeşit dikkate alındığında, çeşitlerin kalite özellikleri yetiştiği lokasyona göre önemli oranda değişim göstermiştir. Buda genotip ve yetişme bölgesinin yanında kültürel uygulamaların da kalite üzerine önemli derecede etki ettiğini göstermektedir.Anahtar Kelimeler: Tekirdağ, kalite, verim, protein, embriyo kararması, glüten, sedimantasyon, süne emgisi. The research was carried out in the counties of Hayrabolu, Malkara, Merkez, Şarköy, Saray, Ergene, Marmara ereğlisi, Çorlu, Muratlı, Kapaklı and Çerkezköy of Tekirdag in 2015 year. In the study, bread wheat cultivars as Flamura 85, Esperia, Dropia, Golia, Sagittario, Rumeli, Nota, Alka, Pehlivan, Tina, Iveta, Selimiye, Nina, Genesis, Yubileyneya 100, Anapo, TT 601, Quality, Enola, Andino, Guardalupe, Krasunia, Colfiorito, LG 59, Jubilernska were evaluated.Gluten, gluten index, sedimentation, delayed sedimentation, sunn pest damage rate, black point, protein ratio and yield values were investigated in the bread wheat varieties. The obtained data were analyzed in three different ways as all varieties grown at 11 locations, varieties grown at each locality and two bread wheat varieties commonly grown in the region.As a result of evaluation of all varieties, the following results such as grain yield 751,667-351,667 kg / da, sedimentation rate 72-20 ml, gluten rate 35-14 ml, protein rate 14,40-9,9, sunn pest damage rate 2.2-0.5% of and black point 4.0-0.15% were found.The quality characteristics of bread wheat varieties varied according to the locations where they were grown. Some regions as Muratlı, Çorlu and Hayrabolu have given higher quality values than other regions such as Saray and Şarköy.Keywords: Tekirdağ, qualiy, yield, protein, black point, gluten, sedimentation, sunn pest damage. 281

Çalışma 2010-2011 yetiştirme döneminde Namık kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü deneme alanında yürütülmüştür. Çalışmada farklı dönemde ıslah edilmiş 36 ekmeklik buğday çeşit ve hattı materyal olarak kullanılmıştır. Çalışmada, kalite özellikleri olarak bin tane ağrılığı, hektolitre ağırlığı, protein oranı, gluten, sedimentasyon ve beklemeli sedimentasyon değerleri incelenmiştir. Ayrıca ekmeklik buğday genotiplerinin kalite özelliği ve protein band desenleri arasındaki ilişkiyi ortaya koymak için SDS PAGE analizi yapılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre, Denemeye alınan çeşitlerde kalite özelliklerinde bin tane ağırlığı yönünden Selimiye, Montchill, Peh x Kat., BBBD-7 hattı ve Aldane, hektolitre ağırlığı yönünden Marmara 86, Pehlivan, Peh x Kat hattı, Selimiye ve YP 47, protein oranı yönünden YP 69, YP 46, YP 70, YP 17 ve Bezostoja 1, gluten Yönünden YP 70, YP 17, YP 46, YP 19 ve Bezostoja 1, sedimantasyon değeri yönünden YP 17, Bezostoja 1, Aldane, YP 19 ve Sakarya 75 ve b. sedimentasyon yönünden YP 17 Bezoztoja 1, YP 19 Krasunia ve Sagittario genotipleri üstün özellik göstermişlerdir. Kalite özelliklerinde genotiplerin gösterdiği değerler incelendiğinde bin tane ağırlığı ve hektolitre ağırlığının yüksek kalite özelliğinin belirlenmesinde etkili karakterler olmadığı görülmüştür. Bu iki karakter daha çok genotiplerin yüksek un verimi özelliği yönüyle seleksiyonunda yararlanılabilir. Kalite özellikleri yönünden protein, gluten ve sedimentasyon değeri önemli tarımsal karakterlerdir ve genotiplerin geliştirilmesinde seleksiyon amacıyla etkin olarak kullanılabileceği sonucu elde edilmiştir. Anahtar Kelimeler: Ekmeklik buğday, protein molekül ağırlığı, kalite kriterleri, gliadin bant deseni This study was carried out in the experimental area of Field Crops Department in Agricultural Faculty of Namık Kemal University during 2010-2011 growing season. Thirtysix bread wheat cultivars developed at different times were used as experimental material. quality characteristics Thousand kernel weight, test weight, protein content, gluten, sedimentation and retired sedimentation value were examined. In addition, SDS PAGE analysis was made to detemine the relationship between the quality characters of bread wheat genotypes and patterns of gliadin protein bands and to reveal the relationship between patterns of protein bands. According to the experimental results obtained, Selimiye, Montchill, Peh x Kat., BBBD-7 hattı ve Aldane for thousand kernel weight, Marmara 86, Pehlivan, Peh x Kat hattı, Selimiye ve YP 47 for test weight YP 69, YP 46, YP 70, YP 17 and Bezostoja 1 for protein rate, YP 70, YP 17, YP 46, YP 19 ve Bezostoja 1 for gluten rate ,YP 17, Bezostoja, 1 Aldane, YP 19 ve Sakarya 75 fo sedimentation value and YP 17 Bezoztoja 1, YP 19 Krasunia ve Sagittario for retired sedimentation showed the highest values. Thousand kernel weight and test weight were not found to be effective for identifying the high quality characters. These two characters could be used for higher flour yield selection. Proteincontent, gluten and sedimentation values quality characteristics were determined to be mostly important selection criteria for quality. improvement Gliadin protein bands can be also used effective as a criterion in the development of high quality wheat. Keywords: Bread wheat, protein molecular weight, quality criteria, gliadin band patterns 73

Çinko eksikliği topraklarda en yaygın olarak görülen mikro besin element eksikliklerinden biridir. Tarım topraklarındaki mikro element eksiklikleri sadece bitkisel üretimde verim ve kaliteyi olumsuz etkilememekte, aynı zamanda hayvan ve insan sağlığını da tehdit etmektedir. Tahıllarda tanedeki Zn element konsantrasyonunu arttırmanın en önemli yollarından biri Zn gübrelemesidir. Bitkilerde çinko eksikliği, topraktan, yapraktan veya tohumdan uygulanarak giderilebilir. Bu çalışmada buğdaya artan dozda ve farklı formlarda Zn hem toprak hem de yapraktan uygulanmış ve yeşil aksam kuru maddesi, yeşil aksam Zn konsantrasyonu üzerine etkileri ile tanedeki Zn element konsantrasyonu ve tane verimi belirlenmiştir. Bildiğimiz kadarıyla, literatürde, buğday çeşitlerine tanedeki Zn konsantrasyonunu artırmak için yapraktan sadece ZnSO4 formunda Zn uygulanmasına odaklanılmış ve bunun etkilerine bakılmıştır. Bu çalışmada, ZnSO4'ün yanında diğer Zn formlarının yapraktan ve topraktan uygulamadaki etkilerine bakılıp karşılaştırma yapılmıştır. Ekmeklik buğdaya yapraktan ve topraktan ZnSO4, ZnO, ZnEDTA ve ZnCl2 formlarında Zn uygulanarak hangisinin bitki tarafından daha fazla alındığı ve verime daha olumlu etki ettiği karşılaştırılmıştır. Yapılan bu araştırmada, sonuç olarak, topraktan artan dozlarda uygulanan Zn formlarından ZnEDTA’nın verim ve Zn element konsantrasyonu üzerinde en fazla etkiye sahip olduğu görülürken, en az etkiye sahip olan ise ZnO formu olarak belirlenmiştir. Yapraktan uygulanan Zn formlarından ise, ZnCl2 formunun Zn element konsantasyonunu en fazla arttırdığı, ZnO formunun ise yine en zayıf etkiye sahip olduğu saptanmıştır. Zinc deficiency is one of the most common micronutrient deficiencies. Micronutrient deficiencies of agricultural soils do not only have various negative effects on crop yield and quality but also constitute a threat to animal and human health. In cereals, Zn fertilization is one of the most practical strategies to increase the Zn concentration of grains. Zinc deficiency of plants can be corrected by soil, foliar and seed applications of Zn. In this study, Zn was applied to the soil and/or foliage of wheat plants at increasing amounts and in different forms and the effects on shoot dry matter and shoot Zn concentration as well as grain yield and grain Zn concentration were determined. To the best of our knowledge, recent literature focused on only ZnSO4 for foliar Zn application in order to enrich wheat grain with Zn. In this study, the effects of ZnSO4 and other Zn forms as soil and foliar fertilizers were investigated and compared to each other. Foliar and soil applications of ZnSO4, ZnO, ZnEDTA and ZnCl2 to bread wheat were compared based on their absorption by the plants and their positive effects on yield. The findings of this study demonstrated that ZnEDTA applied to the soil at increasing amounts is the most effective Zn form for increasing yield and Zn concentration, whereas ZnO has the least effect. In the case of foliar Zn application, ZnCl2 turned out to be the best at increasing the shoot Zn concentration, while ZnO is again the least effective one

Çalışmada, 3 ekmeklik buğday melez popülasyonunda iki farklı çiçek tozu gelişim döneminin anter kültürüne etkisi ve 4 makarnalık buğday melez populasyonunda anter kültürüne iki farklı başlangıç ortamının etkisi araştırılmıştır. Buna ilave olarak çalışmada W14F besi ortamı kullanılarak erken tek çekirdekli döneminde olan 12 ekmeklik buğday melez populasyonun anter kültürüne yanıtı belirlenmiştir. Çalışmada, anterlerden gelişen kallus, albino bitkicik, yeşil bitkicik ve seraya aktarılan bitki sayıları belirlenmiştir. İki farklı besi ortamının (W14F, C17F) anter kültürü üzerine etkileri incelendiğinde kallus sayısında besi ortamının etkisi önemli bulunurken, albino bitkicik, yeşil bitkicik ve seraya transfer edilen bitki sayısı üzerine etkisi önemsiz bulunmuştur.Çiçek tozu gelişim dönemlerinin anter kültürü üzerine etkisi incelendiğinde ise erken tek çekirdekli dönemde çiçek tozu içeren anterlerden sonraki dönemlere göre daha yüksek yeşil bitkicik ve seraya aktarılan bitki sayısı elde edilmiştir. Oniki buğday melez popülasyonun anter kültürüne yanıtı incelendiğinde melez popülasyonlar arasında istatistik olarak önemli farklılık olduğu belirlenmiştir.Yapılan önemlilik testi sonucunda melez popülasyonlar arası ve yeşil bitkicik yanıtı açısından farklılık istatistik olarak önemli bulunmuştur. Yeşil bitkicik sayısı 1.50-70.50 adet arasında, seraya aktarılan bitki sayısı ortalama olarak 1.00-59.25 adet arasında değişmiştir. En fazla bitkicik sayısı ve seraya aktarılan bitki sayısı 70.50 adet ve 59.25 ile Golia/Syrena melez popülasyonundan elde edilmiştir. The objetives of this study were to determine the effects of two different pollen development periods to the anther culture in 3 bread wheat hybrid populastions and to determine the effects of two different induction mediums to the anther culture in four durum wheat hybrids. In addition to this, response of twelve bread hybrid wheat populations in their early uninucleate period to anter culture were determined by using W14F medium. In the study, the number of calluses which developed from anthers, albino plantlets, green plantlets and the plants which transferred to the greenhouse were determined. Based on the results of the study, the effects of two different mediums (W14F, C17F) on number of calluses were satistically significant. However, the effects of two different mediums on number of albino plantlets, green plantles and the plants which transferred to the greenhouse were not statistically significant. Anther culture with pollens in their early uninucleate period produced higher numbers of green plantlets and plants which transferred to the greenhouse comparing to later stage (mid uninucleate period). It was found out that the differences among responces of twelve bread wheat hybrid populations to the anther culture were statistically significant. Based on the analysis of LSD, the differences between hybrid populations and the responses about in terms of green plantlets found statistically significant. Green plantlets numbers changed between 1.50 to 70.50, in case of the plants which transferred to the greenhouse numbers changed between 1.00 to 59.25. The maximum numbers of plantlets and the plants which transferred to the greenhouse, obtained from Golia/Syrena hybrid population respectively 70.50 units and 59.25 units.

Çalışmada 7 tritikale, 3 ekmeklik buğday, 2 arpa, 2 yulaf ve 1 çavdar çeşidi materyal olarak kullanılmıştır. Denemeler toprak özellikleri yönünden farklı dört lokasyonda tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak kurulmuştur. Ekimler 6 m uzunluğunda 1 m genişliğindeki (17cm sıra arası ve 6 sıra) parsellere metrekarede 500 tohum bulunacak şekilde el ile yapılmıştır.Çalışmada, bitki boyu, başak uzunluğu, başakçık sayısı, başakta tane sayısı, başakta tane ağırlığı, başak ağırlığı, başak hasat indeksi, tane verimi, yeşil ot verimi, kuru ot verimi, gluten oranları, gluten indeksi, sedimantasyon değerleri, ham kül, ham selüloz, ham protein, kuru madde, protein oranı, bin tane ağırlığı ve hektolitre ağırlığı özellikleri incelenmiştir.Ortalama tane verim sonuçlarını göre ITYN 818, TT 201 ve ITYN 819 tritikale çeşitlerinin verimlerini en yüksek verimi, Presto 2000 ve Tatlıcak 97 tritikale çeşitlerinin ise en düşük verim verdiği belirlenmiştir.Farklı toprak yapıları dikkate alındığında iki yıllık tane verim sonuçlarını incelediğimizde, Ziraat Fakültesi lokasyonunda TT 201 ve ITYN 818 tritikale çeşitlerini, su tutan arazide (Ortaca köyü lokasyonunda) TT 201, ITYN 818 ve TR 2201 tritikale çeşitleri, kıraç arazilerde (Kılavuzlu köyü lokasyonunda) TT 201, ITYN 818 ve ITYN 819 tritikale çeşitleri ve taban arazide (Selçuk köyü lokasyonunda) TT 201 ve Tatlıcak 97 tritikale çeşitleri en yüksek değerleri vermiştir.İki yıllık yeşil ot verimine göre TR 2201, Tatlıcak 97 ve Karma 2000 tritikale çeşitlerinin ise en yüksek yeşil ot verimi verdiği belirlenmiştir. Presto, TT 201 ve ITYN 819 tritikale çeşitlerinin ise en düşük yeşil ot verimi verdiği belirlenmiştir.Ortalama kuru ot verim sonuçlarını göre ITYN 819, Karma 2000 ve TR 2201 tritikale çeşitlerinin ise en yüksek değeri verirken, TT 201, Presto ve Tatlıcak 97 tritikale çeşitlerinin ise en düşük değerleri vermişlerdir.2008-2009 yılında Tritikale çeşitleri ekmeklik buğdaylardan ortalama 100 kg/da, arpadan 200 kg/da, çavdardan 300 kg/da ve yulafdan ise 400 kg/da fazla verim verdiği tartılmıştır.2009-2010 yılında ise tritikale çeşitleri ekmeklik buğdaylardan ortalama 40 kg/da, arpadan 100 kg/da, çavdardan 110 kg/da, yulafdan ise 110 kg/da fazla verim verdiği belirleniştir.Tritikale çeşitleri ekmeklik buğdaylardan ortalama 1,00 ton/da, arpadan 1,00 ton/da, çavdardan 1,00 ton/da, yulafdan ise 0,40 ton/da fazla yeşil ot verimi verdiği belirlenmiştir.Tritikale çeşitleri ekmeklik buğdaylardan ortalama 0,25 ton/da, arpa çeşitlerinden 0,25 ton/da, çavdar çeşidinden 0,05 ton/da, yulaf çeşitlerinden ise 0,25 ton/da fazla kuru ot verimi verdiği gözlenmiştir.Anahtar Kelimeler: Tritikale, yeşil ot verimi, kuru ot verimi, tane verimi In the study, 7 triticale, 3 bread wheat, 2 barley, oats and 1 rye varieties were used as material. Experiments were established in four different locations in terms of soil properties as a randomized block design with three replications. Sowing were made by hand on a length of 1 m to 6 m wide (17cm row spacing and 6 lines) 500 seeds per square meter plots.In the study, plant height, spike length, spikelet number, grain number per spike, grain weight per spike, spike weight, spike index, grain yield, forage yield, hay yield, gluten content, gluten index, sedimentation value, crude ash, crude fiber, crude protein, dry matter, protein content, thousand grain, weight and test weight were investigated.According to the results of average grain yield, ITYN 818, TT 201 and ITYN 819 triticale varieties were the highest grain yield while Presto 2000 and Tatlıcak 97 triticale varieties were determined the lowest yield.As given the results of a two-year grain yield, TT 201 and ITYN 818 triticale varieties in Agriculture Faculty location, TT 201, ITYN 818 and TR 2201 triticale varieties in Ortaca village location (water holding land), TT 201, ITYN 818 and ITYN 819 triticales varieties in Kılavuzlu village lokasyon (arid lands) and TT 201 and Tatlıcak 97 varieties of triticale in Selçuk village lokasyonunda (land base) gave the highest yield.According to average green grass yield, Tatlıcak 97 and Karma 2000 triticale varieties were the highest yield of green grass and TT 201 and ITYN 819 triticale varieties were determined from the lowest green herbage yield.In terms of the average dry matter yield, the average dry matter yield, the average dry matter yield, ITYN 819, Karma 2000 and TR 2201 were found the highest dry matter yield, while the TT 201, Presto 2000 and Tatlıcak 97 triticale varieties gave the lowest values.Triticale varieties were given more than the grain yield from 100 kg/da of bread wheat 200 kg/da of barley, 300 kg/da of rye and 400 kg/da of oat in 2008-2009 year.Triticale varieties were given more than the grain yield from 40 kg/da of bread wheat 100 kg/da of barley, 110 kg/da of rye and 110 kg/da of oat in 2009-2010 year.Triticale varieties were given more green herbage yield from 1,00 ton/da of bread wheat, barley and rye varieties, 0,40 ton/da of oat vareties.Triticale varieties were given more dry matter yield from 0,25 ton/da of bread wheat, barley and oat varieties, 0,05 ton/da of rye vareties.Key words: Triticale, green herbage yield, dry matter yield, grain yield 170