Search

Bu çalışmada, İstanbul İlinin Üsküdar İlçesine bağlı Nar İmece Anaokulunda görevli 8 anaokulu öğretmeninin, duyusal işlemlemeye ilişkin görüşleri incelenmiştir. Çalışmanın amacı, Waldorf anaokulu öğretmenlerinin duyusal işlemlemeye ve bu sürecin çocuk gelişimine olan etkisini incelemektir. Araştırma kapsamında Waldorf anaokullarında duyusal gelişimin nasıl desteklendiği de incelenmiştir. Nitel araştırma tekniklerine bağlı kalınarak yürütülen çalışmada bütüncül tek durum deseni kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, Nar İmece Anaokulundaki çalışmaya gönüllü olarak katılan öğretmenler oluşturmuştur.Bu çalışmada veriler açık uçlu altı sorudan oluşan anket ile elde edilmiştir. Araştırmadan elde edilen veriler nitel veri analiz türünden betimsel analizi tekniği kullanılarak analiz edilmiştir.Yapılan araştırmaya katılan öğretmenlerin duyusal işlemleme kavramına ilişkin olarak temel bilgilere sahip oldukları ve bu sürecin çocuk gelişimindeki öneminin farkında oldukları belirlenmiştir. Katılımcılar Waldorf Eğitiminde duyusal gelişimin temel öncelikler arasında yer aldığına, her bir duyu organının desteklenmesi için farklı uygulamaların gerekli olduğuna vurgu yapmışlardır. Sonuç olarak, çalışmaya katılan öğretmenlerin çocuk gelişiminde duyusal işlemlemenin önemine ilişkin teorik ve pratik açısından önemli oranda bilgi sahibi oldukları görülmüştür. In this study, the opinions of 8 kindergarten teachers working in Nar Imece Kindergarten in Uskudar District of Istanbul Province on sensory processing were examined. The aim of the study is to examine the sensory processing of Waldorf kindergarten teachers and the effect of this process on child development. The research also examined how sensory development is supported in Waldorf kindergartens. In the study, which was conducted adhering to qualitative research techniques, a holistic single case design was used. The working group of the research consisted of teachers who voluntarily participated in the study in Nar Imece Kindergarten.In this study, the data was obtained through six open-ended survey questions. The data obtained from the research was analyzed using descriptive analysis technique, which is a qualitative data analysis type.It was determined that the teachers who participated in the study had basic knowledge about the concept of sensory processing and were aware of the importance of this process in child development. The participants emphasized that sensory development is one of the main priorities in Waldorf Education and that different practices are necessary to support each sense organ. As a result, it was seen that the teachers who participated in the study had significant knowledge about the importance of sensory processing in child development in terms of theory and practice. 97

Bu araştırma, anne-bebek bağlanmasının annelik algısı ve bazı değişkenlere göre incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini Aralık 2019-Haziran 2020 tarihleri arasında Zonguldak il merkezinde bulunan üniversiteye bağlı sağlık uygulama ve araştırma merkezinde (178) ve yine il merkezindeki kadın doğum ve çocuk hastalıkları hastanesinde kadın doğum kliniklerinde doğum yapmış olan (190) ve araştırmaya katılmayı kabul eden 368 anne oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında “Anne-Bebek Tanıtıcı Bilgi Formu”, “Anne-Bebek Bağlanma Ölçeği”, “Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği” ve “Anlamsal Farklılık Ölçeği (Anne Olarak Ben ve Bebeğim)” formları kullanılmıştır. Verilerin analizinde SPSS 22.0 VE AMOS 21.0 paket programları kullanılmıştır. Tüm istatistiksel analizlerde 0.05 anlamlılık düzeyi olarak esas alınmıştır. Araştırmaya katılan annelerin, anne-bebek bağlanma düzeyi ortalamasının 22.25+2.01 (17-24) arasında değiştiği belirlenmiştir. Çalışmada anne-bebek bağlanmasının anne eğitim düzeyi, sosyal güvenceye sahip olma, gelir durumu ve aile tipine göre farklılaştığı tespit edilmiştir. Çalışmada anne-bebek bağlanma düzeyinin isteğe bağlı evlilik ve gebelik, bakım eğitimi alma, doğum yöntemi, bebeğin kucaklanma, ilk emzirilme zamanı ve beslenme türüne göre farklılaştığı saptanmıştır. Çalışmada anne-bebek bağlanma düzeyinin annenin yardımcısı olma, eş desteği alma, eş ile ilişki durumu, yakın arkadaşının olması, evlilik süresi, gebelik ve canlı doğum sayısı değişkenlerine göre farklılaştığı belirlenmiştir (p, The aim of the study was to examine mother-infant attachment based on the perception of motherhood and some variables. The sample of the study included 368 mothers who gave birth in the health application and research center (178) affiliated with the university in the city center of Zonguldak, Turkey, and in the gynecology clinics of the maternity and pediatrics hospital in the same province (190) between December 2019 and June 2020 and who agreed to participate in the study. Data were collected using a “Mother-Baby Information Form”, the “Maternal Attachment Inventory”, “Multi-Dimensional Scale of Perceived Social Support” and “Semantic Differential Scale (Myself as a Mother and My Baby)”. The data were analyzed using SPSS 22.0 and AMOS 21.0 programs. The significance level was considered 0.05 in all statistical analyses. It was found that the mean mother-infant attachment level of the mothers in this study changed between 22.25+2.01 (17-24). It was found that mother-infant attachment changed based on the mother’s education level, having social insurance, income level, and family type. It was also found that mother-infant attachment level changed based on intended marriage and pregnancy, receiving care training, delivery mode, hugging the baby, time of first breastfeeding, and type of nutrition. It was determined that mother-infant attachment level changed based on the variables of the mother having a helper, getting support from the spouse, relationship status with the spouse, having a close friend, duration of the marriage, and the numbers of pregnancy and birth (p

Bu çalışmada, İstanbul İlinin Pendik İlçesine bağlı Buhara İlkokulu'na devam eden 6-9 yaş arasındaki çocukların, oyun hakkının hayata geçirilme durumu incelemiştir. Araştırmanın çalışma grubunu, çocukların velileri ve öğretmenleri oluşturmaktadır. Çalışmaya 20 veli, 20 öğretmen gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, araştırmacı tarafından hazırlanan Veli Görüşme Formu ve Öğretmen Görüşme Formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde Microsoft'un Dashboard raporlama programı olan Power BI kullanılarak, programın zengin görsel özellikleriyle nitel araştırmanın cevapları, bar grafik yardımıyla gösterilip yüzdesel dağılımları hakkında çıkarımlar elde edilmiştir.Araştırmanın sonuçlarına göre, çalışmaya katılan velilerin %85'i çocuğunun oyun oynayacağı bir alanın olduğunu ifade etmiştir. Çalışmaya katılan annelerin %15, babaların %5 çocuğuyla oyun oynadığını ifade etmiştir. Velilerin %50'si çocuğunun kardeşi ile %30'u yalnız oyun oynadığını ifade etmiştir. Çocukların evde kim ile oyun oynadığı velilerin oyunu algılama şekilleri ile ilgili bilgi vermektedir. Çocuk Hakları Sözleşmesi' nin 31. Maddesi için çocukların boş zamanını ne şekilde değerlendirdiğine dair elde edilen bulgular önemlidir. Velilerin %40'ı çocuğunun boş zamanlarında oyun oynadığını, %40'ı çocuğunun boş zamanlarında televizyon izlediğini ifade etmiştir. Çalışmaya katılan velilerin %85'i, öğretmenlerin %95'i okul ve çevresini güvenli bulmamaktadır. Çalışmaya katılan öğretmenlerin %95'i öğrencilerin oyun alanlarını güvenli bulmadığını ifade etmiştir. Velilerin %75'i çevrenin güvenli olmaması sebebiyle çocuğunun evde oyun oynadığını ifade etmiştir.Çalışmaya katılan öğretmenlerin %90'ı okulun fiziki şartlarını oyun oynamak için yeterli bulmamıştır. Öğretmenlerin %90'ı çocukların oyun oynayacak materyallere sahip olmadığını ifade etmiştir. Çalışmaya katılan velilerin %95'i ev içinde çocukların oyun oynayacak materyale sahip olduğunu ifade etmiştir. Öğretmenlerin %90' ı, velilerin %60' ı çocukların oyun materyalinin plastikten oluştuğunu ifade etmiştir.Çocukların oyun oynamasına engel olan faktörlere velilerin %35'i ev ödevi, %35'i oyun alanlarının yetersiz olması yanıtını vermiştir. Öğretmenlerin %75'i sınıf mevcudunun 40 üstü olduğunu ifade ederek sınıf ve okulun kalabalık olmasından dolayı çocukların oyun oynayamadıklarını ifade etmiştir. Yapılan araştırmada, çalışmaya katılan öğretmenlerin ve velilerin oyunun çocuğun gelişimindeki öneminin farkında oldukları görülmüştür. Ancak oyunun bir hak olarak çocuk hakları sözleşmesinde yer aldığına dair öğretmenlerin ve velilerin bilgi sahibi olmadıkları anlaşılmıştır. In this study, it has examined the status of the play rights of children between the ages of 6-9 who attend Buhara Primary School in Pendik district of Istanbul. The study group of the study consists of parents and teachers of children. Twenty parents and 20 teachers participated in the study voluntarily. In the research, The Parent Interview Form and Teacher Interview Form prepared by the researcher were used as data collection tools. The data were analyzed by using Power BI, Microsoft's Dashboard reporting program and the rich visual characteristics of the program were shown with the help of bar graphs and inferences about percentage distributions were obtained.According to the results of the study, 70% of the parents who participated in the study stated that their child had a room of their own and 85% stated that there was an area where the child could play. It provides information about the way parents perceive the game in which children play with it at home. The ratio of parents to play with their children is 15% for mothers and 5% for fathers. For Article 31 of the CRC, findings on how children spend their free time are important. 40% of the parents stated that their child plays in free time and 40% of them watch television. 85% of the parents and 95% of the teachers do not find the school and the environment safe. According to the results, 90% of the teachers did not find the physical conditions of the school sufficient to play. In addition, 95% of the teachers stated that the students did not find the playgrounds safe. 75% of the parents stated that their child plays at home because the environment is not safe. 95% of the parents who participated in the study stated that children have material to play in the house. 90% of teachers stated that children do not have materials to play. 90% of teachers and 60% of parents stated that children's play material is made of plastic. 35% of the parents responded to the factors that prevent children from playing, and 35% responded to inadequate play areas. 75% of teachers stated that their class size is over 40 and that children cannot play because of the crowded class and school.In the study, it was seen that the teachers participating in the study were aware of the importance of play in the development of the child. However, they were not aware that the game was included in the child rights convention as a right. 83

Bu çalışmada, 5-6 yaş grubu çocukların anne babalarının ebeveyn tutumlarının çeşitli değişkenler açısından değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Araştırma, tanımlayıcı ve ilişkiye dayalı bir araştırmadır. Araştırma, İstanbul ili Anadolu yakası Üsküdar ilçesinde 2019-2020 yılında öğrenimini sürdüren 5-6 yaş grubu çocukların ebeveyni olan 62'si kadın, 38'i erkek olmak üzere toplam 100 kişiye yapılmıştır. Veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından hazırlanan Aile Bilgi Formu ve Şendil (2008) tarafından hazırlanan Ebeveyn Tutum Ölçeği kullanılmıştır. Veriler SPSS 25.0 paket programı kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışma verileri değerlendirilirken tanımlayıcı ilişkiye dayalı metodların (ortalama, standart sapma, frekans) yanı sıra Parametrik veriler için T-Testi ve One Way Anova testi kullanılmıştır. Ve Anlamlılık bütün değerler için p

Amaç: Çalışmamızda, obez ve kontrol grubunu oluşturan çocuklar arasında, HIF3A ve IL-6 genleri promotör bölgelerinde, obeziteye neden olabilecek metilasyon farklılıklarının gözlenmesi ve hsa-miR-130b ve hsa-miR-146b'nin ekspresyon düzeylerinin karşılaştırılması hedeflenmiştir.Materyal ve Metot: Obezite tanısı konulan 49 obez ( obez n=49) çocuk ile 49 sağlıklı kontrol (n=49) çocuktan oluşan iki grup oluşturuldu. Tüm örneklerin periferik kan lökositlerinden elde edilen genomik DNA'larındaki IL-6 ve HIF3A genlerinin promotor metilasyon profilleri metilasyona spesifik PCR yöntemiyle analiz edildi. On beş obez çocukta hsa-miR-130b ve hsa-miR-146b'nin ekspresyon düzeylerini belirlemek için kantitatif real-time PZR yöntemi kullanıldı.Bulgular: Obez çocuklarda IL-6 geni promotör bölgesi için metilasyon sıklığı % 93,9 (46/49) kontrol grubunda metilasyon sıklığı % 100 (49/49) olarak bulundu. HIF3A geninde ise obez ve kontrol grubuna ait DNA örneklerinde metilasyon gözlenmedi. Obez ve kontrol grubu arasında IL-6 ve HIF3A geni metilasyon düzeyleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadı (p>0.05). Obez grubunda hsa-miR-130b ve hsa-miR-146b'de ekspresyon düzeyleri sağlıklı kontrol gruba göre yüksek bulundu (sırasıyla p0.05). Expression levels in hsa-miR-130b and hsa-miR-146b were higher in the obese group than in the control group ( p

Bu çalışmada 7-15 yaş arası özel öğrenme güçlüğü olan çocuklarda anne baba tutumlarının çocukların kaygı düzeyine etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Bunun yanı sıra, özel öğrenme güçlüğü olan çocukların yaş ve cinsiyet değişkenine göre anne baba tutumlarının ve kaygı düzeylerinin de etkisi incelenmiştir. Araştırmanın örneklemini İstanbul ilinde bulunan dört özel eğitim ve rehabilitasyon merkezinden seçilen 7-15 yaş aralığında 119 özel öğrenme güçlüğü tanılı çocuk oluşturmaktadır. Çocuklar rastgele seçilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak çocuklara araştırmacı tarafından hazırlanan Kişisel Bilgi Formu, Çocukluk Çağı Kaygı Bozuklukları Özbildirim Ölçeği (KAY-BÖ), Anne Baba Tutum Ölçeği (AÖBT) uygulanmıştır. Elde edilen verilerin analizinde parametrik istatistikler kullanılmıştır; bağımsız örneklemler için t testi, tek yönlü varyans anlaizi, pearson korelasyon analizi ve çoklu regresyon analizi kullanılmıştır. Özel öğrenme güçlüğü olan çocuklarda cinsiyetlere göre çocukluk çağı kaygı bozukluklarında anlamlı farklılık görülürken, yaş değişkenine göre anlamlı bir farklılık görülememiştir. Kadınların çocukluk çağı kaygı bozukluğu ortalaması erkeklerin ortalamasından anlamlı oranda daha yüksek bulunmuştur. Özel öğrenme güçlüğü olan çocuklarda çocukluk çağı kaygı bozuklukları ile demokratik anne baba tutumları arasında negatif yönlü, koruyucu-istekçi anne baba tutumu ve otoriter anne baba tutumu arasında pozitif yönlü anlamlı ilişki bulunmaktadır. Yani demokratik anne baba tutumu arttıkça çocukluk çağı kaygı bozuklukları azalırken; koruyucu-istekçi ve otoriter anne baba tutumu arttıkça çocukluk çağı kaygı bozuklukları da artmaktadır. Yani otoriter anne baba tutumları çocukluk çağı kaygı bozukluklarının nedenlerinden birisidir. The aim of this study is to examine the effect of parent attitudes on children's anxiety level in children with special learning disabilities between the ages of 7-15. In addition, the effects of parental attitudes and anxiety levels on age and gender variables of children with special learning disabilities were also studied. The sample of the study consisted of 119 children with specific learning disabilities in the age range of 7-15 selected from four special education and rehabilitation centers in Istanbul province. The children were chosen at random. In the study, Personal Data Form prepared by the researcher, Childhood Anxiety Disorders self-information scale (KAY-BÖ), parent attitude scale (EÖBT) were applied to the children as a data collection tool. The data obtained were used in the analysis of parametric statistics; independent samples t test, one way ANOVA, Pearson correlation analysis and multiple regression analysis were used. In children with special learning disabilities, there was a significant difference in childhood anxiety disorders according to gender, while there was no significant difference in age variable. The average of childhood anxiety disorders in women was significantly higher than the average of men. In children with special learning disabilities, there is a positive correlation between democratic parents 'attitudes and negative, protective-willing parents' attitudes and authoritarian parents ' attitudes. In other words, as the Democratic parents 'attitude increases, childhood anxiety disorders decrease; as the protective-willing and authoritarian parents' attitude increases, childhood anxiety disorders also increase. In other words, authoritarian parents ' attitudes are one of the causes of childhood anxiety disorders. 106

Konuşma sesi bozukluğu (KSB) olan çocuklar dil ve konuşma problemlerine ek olarak çeşitli sorunlar yaşayabilmektedirler. Bu çalışmada, KSB'ye eşlik eden sorunlar ile ilgili daha fazla bilgi edinmek ve edinilen bilgiler ışığında yeni bir terapi programı geliştirmek amaçlanmıştır. Çalışmanın değerlendirme aşamasına 4-6 yaş aralığında konuşma sesi bozukluğu bulunan 34 çocuk ( 12 K, 22 E) ile normal gelişim gösteren 34 çocuk (14 K, 20 E) dahil edilmiştir. Bu aşamada dil ve konuşma değerlendirmeleri `Türkçe Erken Dil Gelişimi Testi`, `Sesletim Sesbilgisi Testi`, `Konuşma Sesi Uyarılabilirlik Değerlendirme Formu` ile, sözdizimi becerileri değerlendirmeleri `Karmaşık Sözdizimi Becerileri Değerlendirme Aracı` ile, yürütücü işlev becerileri ise `Boyut Değiştirerek Kart Eşleme Görevi` ile yapılmıştır. Çalışmanın müdahale aşamasında konuşma sesi bozukluğu bulunan çocuklar arasından randomize seçilen 14 çocuk, 2 gruba ayrılmıştır. İlk grup Türkçe Uyarılabilirlik Terapisi (TUT) alırken ikinci grup yürütücü işlev ve sözdizimi becerileri temelinde geliştirilen Uygulamalı Terapi (UYTE) almışlardır. Araştırma sonucunda, konuşma sesi bozukluğu olan çocukların normal gelişim gösteren akranları ile karşılaştırıldığında sözdizimi ve yürütücü işlev becerilerinin anlamlı olarak düşük olduğu bulunmuştur (p < .001). Yapılan terapi oturumlarının ardından UYTE programına dahil olan çocukların yürütücü işlev becerileri ile sözdizimi becerilerinde anlamlı olarak artış gözlenirken TUT programında yer alan çocukların söz konusu becerilerinde bu artış gözlenmemiştir. Sonuç olarak, her iki terapi programının da dil ve konuşma becerilerini arttırdığı fakat UYTE programının yarattığı artışın TUT grubundaki artıştan istatistiksel açıdan anlamlı olarak daha yüksek olduğu görülmüştür.Anahtar Kelimeler: konuşma sesi bozukluğu, yürütücü işlevler, sözdizimi becerileri, türkçe uyarılabilirlik terapisi, uygulamalı terapi In addition to language and speech problems, children with speech sound disorders (SSD) may experience various additional problems. In this study, it was aimed to learn more about the co-occurring problems of SSD and to develop a new therapy program in the light of the information obtained. In the assessment phase of the study, 34 children with speech sound disorders (12F, 22M) who are between the ages of 4-6 and 34 children (14F, 20M) with normal development were included. At this stage, language and speech evaluations were evaluated with `Test of Early Language Development`, `Turkish Articulation and Phonology Test`, `Stimulability Assessment Form`, syntax skills assessed through `Complex Syntax Comprehension Skills Assessment Tool` and lastly executive function skills were evaluated through `The Dimensional Change Card Sorting task`. In the intervention stage of the study, 14 children were randomly selected among the children with speech sound disorders and children were grouped into two. In the first group, Turkish Stimulability Therapy (TUT) was applied and in the second group Practical Therapy (UYTE) was given targeting to improve executive function and syntax skills of children As a result of the study, it was found that syntax and executive functioning skills of children with SSD were significantly lower than the skills of normally developing peers (p

Prematüre Doğum Yapmış Annelerin Posttravmatik Stresinin Anne Bebek Bağlanması Üzerine EtkisiAmaç: Bu araştırma prematüre doğum yapmış annelerin posttravmatik stresinin anne bebek bağlanması üzerine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır.Materyal ve Metot: Araştırma Haziran 2018-Ocak 2020 tarihleri arasında İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezinde prematüre doğum yapmış 107 anne ile kesitsel olarak yapılmıştır. Araştırma verilerinin toplanmasında `Anne Bilgi Formu`, ''Maternal Bağlanma Ölçeği'' ve ''Posttravmatik Stres Ölçeği'' kullanılmıştır. Verileri değerlendirmede yüzdelik, ANOVA, kolerasyon, Manny Whitney testi ve ki kare testi kullanılmıştır.Bulgular: Araştırmaya katılan annelerin yaş ortalamasının 28.53±5.9 olduğu, %72'sinin ev hanımı olduğu belirlenmiştir. Annelerin yaşı düştükçe, bebeğin doğum kilosu ve haftası düştükçe posttravmatik stres puanları artmıştır. Örneklemin Maternal Bağlanma puan ortalaması 100.65±4.22'dir. Posttravmatik stres puan ortalaması 42.14±16.34'dür. Annelerin posttravmatik stres ve maternal bağlanma puan ortalamalarının yüksek olduğu tespit edilmiştir. Posttravmatik stres ile anne bebek bağlanması arasında istatiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir (p=0.017).Sonuç: Yapılan çalışmada prematüre doğum yapmış annelerin posttravmatik stres düzeylerinin yüksek olduğu belirlenmiştir. Posttravmatik stres düzeyi arttıkça maternal bağlanma düzeyinin arttığı tespit edilmiştir.Anahtar Kelimeler: Hemşire, prematüre, posttravmatik stres, anne bebek bağlanması The Effect of Post-Traumatic Stress on Premature Infant Attachment of Premature MothersAim: The aim of this study was to investigate the effect of posttraumatic stress on mothers and infants attachment in premature mothers.Material and Method: The study was carried out cross-sectionally with 107 mothers who had premature birth in June 2018-January 2020 in İnönü University Turgut Özal Medical Center. `Information Form`, ''Maternal Attachment Scale'' and ''Posttraumatic Stress Scale'' were used to collect the research data. Percentage, ANOVA, correlation, Manny Whitney test and chi-square test were used to evaluate the data.Results: The mean age of the mothers was 28.53 ± 5.9 and 72% were housewives. Posttraumatic stress scores increased as the age of the mothers decreased and the baby's birth weight and week decreased. The mean Maternal Attachment score of the sample was 100.65 ± 4.22. The mean posttraumatic stress score was 42.14 ± 16.34. Posttraumatic stress and maternal attachment scores of mothers were found to be high. There was a statistically significant relationship between posttraumatic stress and mother infant attachment (p = 0.017).Conclusion: In this study, it was found that posttraumatic stress levels of mothers who had premature births were high and posttraumatic stress increased maternal infant attachment.Key Words: Nurse, premature, posttraumatic stress, mother infant attachment 60

Araştırma, 10-11 yaş grubu öğrencilerde STAC stratejilerinin akran zorbalığı öğrenci savunuculuğuna etkisini belirlemek amacıyla kontrol gruplu ön test, son test araştırma tasarımı ile yarı deneysel olarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın evrenini, Birleşik Krallık'ın Galler bölgesindeki dört ilkokulun altıncı sınıf öğrencileri oluşturmuştur. Örnekleme, velisinden izin alınan ve araştırmaya katılmaya gönüllü olan altıncı sınıf öğrencileri (müdahale=38, kontrol=38) dahil edilmiştir. Verilerin toplanmasında Kişisel Bilgi Formu, Arkadaşlık Niteliği Ölçeği ve Akran Zorbalığı Öğrenci Savunuculuğu Ölçeği (AZÖSÖ) kullanılmıştır. Müdahale grubuna üç oturumdan oluşan STAC stratejilerini içeren eğitim programı uygulanmıştır. Eğitim Mantık modeli ve ABCD modeline temellendirilmiştir. Gruplar arasında cinsiyet, okul başarısı algısı ve akran zorbalığı deneyimleri açısından anlamlı bir fark olmadığı belirlenmiştir (p > 0,05). Gruplar arasında arasında Arkadaşlık Niteliği Ölçeği ön test ile son test ortalama puanlarında anlamlı bir değişim olmadığı saptanmıştır (p > 0,05). AZÖSÖ ve üç alt boyutunun ön test ortalama puanları karşılaştırıldığında, gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı bulunmuştur (p > 0,05). Eğitim sonrası, müdahale grubunda AZÖSÖ ve Zorbalığı Durdurmak için Araya Girme Özgüveni alt boyutu ortalama puanlarının kontrol grubuna göre anlamlı bir şekilde yükseldiği belirlenmiştir (p < 0,05). Zorbalık Bilgisi ve STAC Stratejileri Bilgisi alt boyutlarının ortalama puanlarında gruplar arası anlamlı bir fark olmadığı bulunmuştur (p > 0,05). Eğitim programının öğrencilerin savunuculuklarını, zorbalık ve STAC stratejileri bilgilerini, zorbalığa müdahale özgüvenlerini arttırdığı belirlenmiştir (p < 0,05). Araştırmada STAC stratejilerinin akran zorbalığında öğrenci savunuculuğu üzerinde etkili olduğu belirlenmiştir. Okullarda akran zorbalığını önlemek için STAC stratejilerinin kullanılması önerilmektedir. The research was conducted quasi-experimental design with pre and post-tests to evaluate the effect of STAC strategies on peer advocacy in peer bullying in 10-11 age students. The population of the study consisted of sixth-grade students in four primary schools in Wales, the United Kingdom. Sixth-grade students (intervention = 38, control = 38) who were given consent from their parents and volunteered to participate in the study were included in the sampling. Data were collected with Personal Information Form, The Student-Advocates Pre- and Post-Scale (SAPPS) and Friendship Qualities Scale. The training program includes STAC strategies, and comprised of three sessions was given to the intervention group. The training is based on the Logic Model and the ABCD model. There was no difference between groups in terms of characteristics; gender, school achievement, and bullying experiences (p > 0,05). There was no significant change in the Friendship Qualities Scale pre- and post-test mean scores between the groups (p > 0,05). There was no statistically significant difference between the groups when SAPPS and sub-scales were compared with the pre-test mean scores (p > 0,05). After the training, in the intervention group, SAPPS and Self-Confidence to Intervene to Stop Bullying sub-scale' mean scores significantly increased compared to the control group (p < 0,05). There was no significant difference in the mean scores of the STAC strategies and Bullying Knowledge sub-scale (p > 0,05). The training program increases students' advocacy, bullying and STAC strategies information and self-confidence to stop bullying (p < 0,05). STAC strategies were effective in student advocacy. It is recommended to use the STAC strategies to prevent peer bullying in schools. 144

Çocukluk çağı kanser hastalarında, en çok kullanılan tedavi yöntemi olan kemoterapinin, çocuklar üzerinde en sık rastlanan yan etkilerinden birisi olan bulantı ve kusma, gelişen medikal tedavilere rağmen tam olarak kontrol altına alınmamıştır. Kontrol altına alınamayan bulantı ve kusma beraberinde birçok sorunu da getirmekte olup, tedavi sürecini etkileyebilmektedir. Bu nedenle kemoterapi tedavisi sürecinde, çocukların yaşadığı bulantı ve kusmanın kontrol edilebilmesi oldukça önemlidir.Bu araştırma, kanser tanısı almış çocuklarda, akupresür uygulamasının kemoterapiye bağlı gelişen bulantı kusma ve anksiyete düzeyi üzerine etkisini incelemek amacıyla, tek kör, randomize kontrollü deneysel araştırma olarak gerçekleştirildi. Araştırmanın örneklemini, Bülent Ecevit Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi'nin Çocuk Onkoloji Kliniği'nde 20.12.2017-01.12.2019 tarihleri arasında kemoterapi tedavisi uygulanan, onkoloji hastası 39 çocuk oluşturdu. Girişim gruplarından bir tanesine akupresür bilekliği, diğerine ise plasebo bileklik uygulandı. Kontrol grubuna ise medikal tedavi dışında ek bir uygulamada bulunulmadı. Grupların, kemoterapi uygulanmaya başlamasından hemen önce, kemoterapi başlamasını takiben 20. dakika, 1. saat, 2. saat, 3. saat, 4. saat ve 5. saatlerde bulantı kusma sayıları, süreleri, VAS bulantı kusma puanları ve 5. saatin sonunda anksiyete düzeyleri değerlendirildi. Verilerin analizinde NCSS 2007 programında tamamlayıcı istatistiksel metotlar kullanılarak, anlamlılık en az p0.05), bulantı kusma sayı, süre ve VAS puan ortalamaları karşılaştırıldığı zaman akupresür bilekliğinin, kemoterapiye bağlı gelişen bulantı ve kusmanın kontrolünde etkili olduğu görüldü. Çocukların büyük çoğunluğu; akupresür bilekliğinin bulantı ve kusmayı azalttığını düşündüklerini ve bir sonraki kemoterapi ilacı uygulamasında akupresür bilekliğini kullanmak istediklerini belirtti.Anahtar Kelimeler: Çocuk, Kemoterapi, Bulantı-kusma, Akupresür bilekliği, Hemşire Nausea and vomiting, one of the most common side effects of chemotherapy, which is the most used treatment method in childhood cancer patients, has not been fully controlled despite developing medical treatments. Uncontrollable nausea and vomiting also bring many problems and may affect the treatment process. Therefore, it is very important to control the nausea and vomiting experienced by children during the chemotherapy treatment process.This study was conducted as a randomized controlled experimental study in order to examine the effect of acupressure application on chemotherapy-induced nausea and vomiting and anxiety levels in children diagnosed with cancer. The sample of the study was 39 children with oncology who received chemotherapy treatment between 20.12.2017-01.12.2019 at the Children's Oncology Clinic of Bülent Ecevit University Health Practice and Research Center. Acupressure wristband was applied to one of the intervention groups and placebo wristband was applied to the other. No additional application was made to the control group other than medical treatment. Nausea vomiting numbers, duration, VAS nausea and vomiting scores were evaluated just before the chemotherapy started, 20 minute, 1th hour, 2th hours, 3th hours, 4th hours and 5th hours after the start of chemotherapy. At the end of the 5th hour, anxiety levels were evaluated. In the analysis of the data, using complementary statistical methods in the NCSS 2007 program, the significance was evaluated at least at p 0.05), it is effective in controlling acupressure wrist, chemotherapy-induced nausea and vomiting when the mean scores, duration and VAS scores are compared was seen to be. The vast majority of children; he stated that they think that acupressure wristband reduces nausea and vomiting and they want to use acupressure wristband in the next chemotherapy drug application.Key Words: Child, Chemotherapy, Nausea and vomiting, Acupressure band, Nurse 89

Bu çalışma tanımlayıcı ve ilişki arayıcı nitelikte bir araştırma olup, Mart – Mayıs 2019 tarihleri arasında ateş şikayeti ile 1-5 yaş arası çocuklarını Karaman Devlet Hastanesi Çocuk Acil Servisi'ne getiren ve çalışmaya katılmayı kabul eden 18 yaş üstü annelerle gerçekleştirildi. Veriler, literatür taranarak oluşturulan annelerin tanıtıcı özelliklerini ve çocukları ateşlendiğinde annelerin yaptıkları uygula¬maları değerlendirmek üzere altısı açık uçlu olmak üzere toplam 36 sorudan oluşan bir anket formu ve Ebeveyn Ateş Yönetimi Ölçeği- Türk Versiyonu (PFMS-TR) ile toplandı. Veriler SPSS 21 paket programında sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, min-maks değer, ki kare, chronbach alfa, ANOVA, t testi, Kruskall Wallis testi, bonferonni ileri analizi ve korelasyon analizi ile değerlendirildi, p

Amaç: Bu çalışmanın amacı; hastanede yatan 6-12 yaş çocuklarda planlı eğitimin hastane korkularına etkisinin incelenmesidir.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya Manisa Celal Bayar Üniversitesi Hafsa Sultan Hastanesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları servisinde Nisan 2018- Haziran 2019 tarihleri arasında yatan 6-12 yaş arası çocuklar dahil edilmiştir. Çalışmaya hastanede yatan 6-12 yaşlar arasında 52 deney ve 50 kontrol grubu olmak üzere toplam 102 çocuk dahil edilmiştir. Araştırma verileri, çocukların ve ailelerinin sosyo-demografik özelliklerini içeren tanıtım formu ve Tıbbi İşlem Korku Ölçeği kullanılarak yüz yüze görüşme tekniği ile toplanmıştır. Deney grubu için eğitimden önce anket formu uygulanmıştır. Bu eğitimden 2 gün sonra aynı anket formu eğitim etkinliğini değerlendirmek için tekrar uygulanmıştır. Kontrol grubuna anketler uygulanmıştır. Aynı gruba eğitim verilmeden aynı anket formları 2 gün sonra tekrar uygulanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, verilerin yüzde dağılımları yapılarak veriler arası anlamlılık için Ki-kare, Bağımlı Gruplarda t Testi, Bağımsız Gruplarda t Testi, Mann Whitney U Testi, Wilcoxon İşaretli Sıralar Testleri, Kolmogorov-Smirnov normal dağılım testi ve ölçekler arasındaki ilişkiyi değerlendirmek için Pearson Korelasyon Analizi yapılmıştır.Bulgular: Araştırmaya katılan çocukların %92,15'inin tıbbi işlemlerden biraz korktuğu, %4,9'unun çok korktuğu, %2,94'ünün ise hiç korkmadığı belirlendi. Tıbbi işlem korku ölçeğine göre çocukların 'biraz korkarım' grubunda yer aldıkları tespit edilmiştir fakat her iki grupta da son test ortalama toplam puanları ön test ortalama toplam puanlarından daha düşük oldukları gözlemlenmiştir. Sonuçlar: Çalışma sonucunda, 6-12 yaş çocuklarında toplam tıbbi işlem korkusunun biraz olduğu ve bu korkuyu cinsiyet ve ailenin eğitim düzeyi faktörlerinin etkilediği tespit edilmiştir. Bu durum korkuyu azaltıcı müdahale çalışmalarının yapılmasının gerekliliğini ortaya koymaktadır. Aim: The aim of this study is to investigate the effects of planned education on hospital fears in 6-12 years old children hospitalized.Material and Method: This study included children between the ages of 6 and 12 who stayed in Manisa Celal Bayar University Hafsa Sultan Hospital Child Health and Diseases service between April 2018 and June 2019. A total of 102 children between the ages of 6-12 in the hospital, 52 experimental and 50 control groups, were included in the study. The research data were collected by face-to-face interview technique using the introduction form containing the sociodemographic characteristics of the children and their families and the Medical Procedure Fear Scale.A questionnaire was applied before the training for the experimental group. 2 days after this training, the same questionnaire was applied again to evaluate the training effectiveness.Questionnaires were applied to the control group. The same questionnaire forms were applied again to the same group 2 days after without any training. In the evaluation of the data, chi-square for the significance between the data by making percentage distributions of the data, T Test in Dependent Groups, T Test in Independent Groups, Mann Whitney U Test, Wilcoxon Signed Row Tests, Kolmogorov-Smirnov normal distribution test and Pearson Correlation Analysis to evaluate the relationship between the scales were performed . Results: It was determined that 92.15%of the children participating in the study were slightly afraid of medical procedures, 4.9%were very afraid and 2.94%were not afraid at all.According to the medical procedure fear scale, it was determined that the children were in the 'I'm a little scared' group, but in both groups, the posttest mean total scores were lower than the pretest mean total scores.Conclusions: As a result of the study, it was found that there is a bit of fear of total medical procedures in children 6-12 years old and gender and family education level factors affect this fear. This situation reveals the need to carry out intervention studies that reduce fear. 105

Yeşil A. Erişkin fenilketonürili vakalarında tedaviye uyum ve psikososyal durumun değerlendirilmesi. İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Pediatrik Temel Bilimler ABD. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul. 2020.Anahtar Kelimeler: Fenilketonüri, Erişkin, Tedaviye Uyum, Psikososyal DurumGiriş ve Amaç: Erişkin fenilketonüri vakalarında tedaviye uyumda sorunlar görülebilmekte, bu durum da nörokognitif bozukluklar ve psikososyal sorunlar oluşturabilmektedir. Araştırmamızda; erişkin fenilketonüri vakalarında tedaviye uyum ve psikososyal durumun değerlendirilmesinin yapılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Erişkin fenilketonürili vakalar (n=100)'ın dosyaları retrospektif olarak incelendi ve hastalara iletişim (telefon) yoluyla anket uygulandı.Bulgular: Erişkin fenilketonürililer (n=100); 24,5±5,5 yaşta, %83'ü Hafif fenilketonürili, %51'i 0-3ay arası tanılı, %47'si tedavi uyguluyor, %37'sinin ek tanısı var, %49'unun geçirdiği hastalık var, %37'si üniversite mezunu/okuyor, %92'si bekar, %32'si çalışıyor, %36'sı meslek sahibi, %71'inin geçimini babası sağlayor, %40'ı egzersiz yapıyor. Sinirlilik %75'le en fazla, saldırganlık %23'le en az, inatçılık %36'yla en `sık` görülen durumlardı. İnatçılık Hafif fenilketonüri'de, kendi başına birşey yapamama, arkadaşsız ve yalnız olma Klasik fenilketonüri'de anlamlı daha fazla görülmüştür (sırasıyla p=0,012, 0,013, 0,042). Öğrenmede güçlük, konsantrasyon bozukluğu, dikkatsizlik, huzursuzluk, hareketlilik ve yerinde duramama, kendi başına birşey yapamama, arkadaşsız ve yalnız olma üç ay sonra tanı alanlarda anlamlı olarak fazladır (sırasıyla p=0,003, 0,006, 0,004, 0,037, 0,019, 0,000, 0,000). Tedaviye uymayanlarda sinirlilik %100,0'le anlamlı fazladır (p=0,028). Sonuçlar: İnatçılık Hafif fenilketonüri'de, kendi başına birşey yapamama, arkadaşsız ve yalnız olma Klasik fenilketonüri'de, öğrenmede güçlük, konsantrasyon bozukluğu, dikkatsizlik, huzursuzluk, hareketlilik ve yerinde duramama, kendi başına birşey yapamama, arkadaşsız ve yalnız olma üç ay sonra tanı alanlarda, sinirlilik tedaviye uymayanlarda istatistiksel olarak anlamlı fazladır. Yesil A. Evaluation of Treatment Compliance and Psychosocial Status in Adult Phenylketonuria Patients. Istanbul University, Institute of Health Sciences, Department of Pediatric Basic Sciences. Master of Science Degree Thesis. Istanbul, 2020Keywords: Phenylketonuria, Adult, Treatment Compliance, Psychosocial StatusBackground: Treatment non-compliance can be seen in adult phenylketonuria patients and this can lead to neurocognitive impairments and psycosocial problems. In our study, we aimed to evaluate the treatment compliance and psychosocial status in adult phenylketonuria patients.Materials and Method: Adult phenylketonuria patient records (n=100) have been reviewed retrospectively and a telephone survey has been applied.Results: Average age of adult phenylketonuria patients was 24,5±5,5. 83% of patients had mild phenylketonuria, 51% had a diagnosis in the last 3 months, 47% were undergoing a therapy, 37% had at least one comorbidity, 49% had a history of another disease, 37% were studying/graduated university, 92% were single, 32% were employed, 36% had an occupation, 71% were financially supported by their fathers, 40% were doing excersises. Nervousness was the highest, aggression was the lowest and stubbornness was the most `common` complaint with 75%, 23% and 36%, respectively. Stubbornness was significantly higher in the Mild Phenylketonuria group; whereas inability to achieve something on their own, having no friends and being alone was significantly higher in the Classic Phenylketonuria group (p=0,012; 0,013; 0,042 respectively). Difficulty in learning, impairment in concentrating, inadvertence, agitation, restlesness, inability to achieve something on their own, having no friends and being alone were significantly higher in the group with a diagnosis later than 3 months after onset of the disease (p=0,003; 0,006; 0,004; 0,037; 0,019; 0,000; 0,000 respectively). Nervousness was observed 100% in the Treatment Non-compliant group, which was significantly higher (p=0,028).Conclusion: Stubbornness was significantly higher in the Mild Phenylketonuria group; whereas inability to achieve something on their own, having no friends and being alone was significantly higher in the Classic Phenylketonuria group. Difficulty in learning, impairment in concentrating, inadvertence, agitation, restlesness, inability to achieve something on their own, having no friends and being alone were significantly higher in the group with a diagnosis later than 3 months after onset of the disease; and nervousness was significantly higher in the Treatment Non-compliant group. 74

Araştırma yenidoğanda orogastrik sonda (OGS) yerleştirme işlemi sırasında emzik ve dekstrozlu emzik kullanımının ağrıyı azaltmadaki etkisinin incelenmesi amacıyla randomize kontrollü deneysel araştırma olarak yapıldı. Evrenini İstanbul Tuzla Devlet Hastanesi Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesine Nisan-Aralık 2019 tarihleri arasında yatan term yenidoğanlar oluşturdu. Örneklem grubu ise 60 (kontrol grubu 20, müdahale grubu; yalnız emzik verilen 20, dekstrozla tatlandırılmış emzik verilen 20) yenidoğandan oluşturuldu. OGS yerleştirme işleminden 2 dakika önce müdahale gruplarındaki 20 bebeğe yalnız emzik, 20 bebeğe dekstrozla tatlandırılmış emzik verildi. İşlem emzik kenarından sondayı sızdırma şeklinde gerçekleştirildi. Kontrol grubuna rutin OGS yerleştirme işlemi gerçekleştirildi. Veri toplama süreci kamera ile kaydedildi. Veri toplama aracı olarak: emzik, %25 dekstroz, kamera, monitör, bebek ve anneye ait özellikleri içeren bilgi formu ve buna ek olarak fizyolojik ağrı yanıtlarından en yüksek kalp atım hızı ve en düşük oksijen satürasyonu, davranışsal ağrı yanıtlarından ağlama süresi ve ağrı değerlendirmesinde Yenidoğan Ağrı Değerlendirme Skalası (NIPS) kullanıldı. Araştırmanın istatistiksel analizlerinde Varyans analizi, Shapiro Wilk, Kruskal Wallis, ki-kare, Dunn Bonferro ve Wilcoxon testleri kullanıldı. İstatistiksel analizlerde SPSS v22 paket programı kullanılmış olup anlamlılık düzeyi α=0,05 alınmıştır. İşleme başlamadan önce gruplar ağrı şiddetlerini etkileyebilecek yenidoğan ve anneye ait özellikler gibi değişkenler açısından benzerdi (p>0,05). Yenidoğanlarda emzik ve %25 dekstrozla tatlandırılmış emzik kullanımı OGS yerleştirme işlemi sırasında ve sonrasında oluşan ağrı şiddetini benzer oranlarda azalttıkları aynı zamanda müdahale gruplarındaki yenidoğanların kontrol grubuna göre daha az davranışsal ve fizyolojik ağrı yanıtları gösterdikleri bulundu. Kontrol grubunda işlem sırası ve sonrasında ağrı şiddetinde artış ve daha fazla davranışsal ve fizyolojik ağrı yanıtı görüldü. Emziğin %25 dekstrozla tatlandırılarak kullanımının ağlama süresini azaltmada diğer gruplara göre daha etkili olduğu görülmüştür. The study was carried out as a randomized controlled experimental study in order to evaluate the effect of the use of pacifier and pacifier with dextrose in reducing pain while inserting the orogastric tube (OGT) in newborns. The population consisted of term newborns who were hospitalized in Istanbul Tuzla State Hospital Neonatal Intensive Care Unit between April and December 2019. The sample group consisted of 60 newborns (Control group: 20, Intervention group with only pacifier:20, with dextrose flavored pacifier:20). 20 babies in the intervention group were given only pacifier and 20 babies were given a pacifier flavored with dextrose 2 minutes before the OGT insertion. The procedure was performed by leaking the tube from the edge of the pacifier. Routine OGT insertion was performed in the control group. The data collection process was recorded with a camera. The data were collected using a pacifier, 25% dextrose, camera, monitor, information form including the characteristics of the infant and mother, the highest heart rate and lowest oxygen saturation from physiological pain responses, duration of crying from behavioral pain responses. Additionally, the Neonatal Infant Pain Scale (NIPS) was used for pain assessment. Variance analysis, Shapiro Wilk, Kruskal Wallis, Chi-square, Dunn Bonferro and Wilcoxon tests were used in the statistical analysis of the study. The SPSS v22 package program was used for statistical analysis and the significance level was taken α=0.05. Prior to the procedure, the groups were similar in terms of variables such as newborn and maternal characteristics that may affect the severity of pain (p>0.05). It was found that the use of pacifier and 25% dextrose-flavored pacifier in newborns reduced the severity of pain (NIPS) during and after OGT insertion and that newborns in the intervention groups showed less behavioral and physiological pain responses than the control group. In the control group, increased pain severity (NIPS) and more behavioral and physiological pain responses were observed during and after the procedure. The use of 25% dextrose-flavored pacifier has been shown to be more effective in reducing the duration of crying compared to other groups.

Amaç: Manisa Celal Bayar Üniversitesi Hafsa Sultan Hastanesi çocuk kliniklerinde çalışan hemşirelere uygulanan planlı eğitimin tıbbi hatalar üzerine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Veri toplamak amacıyla, 17 sorudan oluşan ''Hemşire Tanıtım Formu'', geçerlilik ve güvenilirliğini Altunkan ve Özata'nın yaptığı ''Tıbbi Hataya Eğilim Ölçeği'' ve gerekli literatür taranıp gerekli uzman görüşü alınarak hazırlanan eğitim formu kullanılmıştır. Araştırma tanımlayıcı ve yarı deneysel tipte planlanmış, 15 Kasım 2019 ile 30 Aralık 2019 tarihleri arasında yapılmıştır. Araştırmanın evrenini Manisa Celal Bayar Üniversitesi çocuk birimlerinde çalışan tüm gönüllü hemşireler oluşturmuştur. Bulgular: Araştırmaya katılan hemşirelerin yaş ortalaması 29,36±5,47(min:21, max:43) yıldır. Araştırmaya katılan hemşirelerin %56,6'sı lisans mezunudur. Araştırmaya katılan hemşirelerin meslekte çalışma yılı ortalaması 8,04±5,19 yıl, hemşirelerin pediatri biriminde çalışma yılı ortalaması 5,42±3,93 yıl olarak bulunmuştur. Hemşirelerin %96,2'sinin tıbbi hatalara ilişkin gelişmeleri takip ettiği kaynak olmadığı, %98,1'inin tıbbi hata ile karşılaşma durumda hemen rapor ettiği ve %25,2'sinin ise en çok karşılaşılan tıbbi hata olarak malzemeden kaynaklı hataları bildirdiği bulunmuştur.Sonuçlar: Araştırmamızda, yapılan planlı eğitimin çocuk hemşirelerin tıbbi hataya eğilimi azalttığı bulunmuştur. Çocuk hemşirelerinin tıbbi hatalarını azaltmak için yıl içinde düzenli olarak güncel bilgiler doğrultusunda eğitim verilmelidir.Anahtar kelimeler: Tıbbi hata, çocuk hemşireleri, malpraktis Aim: This research was conducted to examine the effect of planned education applied to nurses on medical errors, in child clinics of Manisa Celal Bayar University Hafsa Sultan Hospital.Material and Method: In order to collect data, the `Nurse Introduction Form`, the `Medical Error Tendecy Scale` by Altunkan and Özata, and the training form prepared by obtaining the necessary expert opinion were used. The research was planned in descriptive and semi-experimental type, and was conducted between 15 November and 30 December 2019. The universe of the research was composed of all volunteer nurses working in the child units of Manisa Celal Bayar University.Results: In our study, the average age of the nurses was 29.36 ± 5.47 (min: 21, max: 43) years, 56.6% of them were undergraduate graduates. The average working years of the nurses participating in the study was 8.04 ± 5.19 years, and the average working years in the pediatrics unit was 5.42 ± 3.93 years. It was found that 96.2% of the nurses were not the source that followed the developments related to medical errors, 98.1% reported immediately in case of encountering medical errors and 25.2% reported the material errors as the most common medical error.Conclusion: In our study, it was found that planned education reduces the tendency of pediatric nurses to medical errors. In order to reduce the medical errors of pediatric nurses, education should be given regularly in line with current information.Key Words: Medical error, pediatric nurses, malpractices 110

Daha sonra doldurulacaktır. Daha sonra doldurulacaktır. 0

Bu çalışmanın amacı korunmaya ihtiyacı olan 12-18 yaş grubu çocukların riskli sağlık davranışlarını ve akran baskısını değerlendirilmektir. Araştırma, Trabzon Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü'ne bağlı Trabzon Çocuk Evleri Sitesi, Fatih Çocuk Evleri Sitesi ve Trabzon Çocuk Evleri Koordinasyon Merkezi Müdürlüğü'ne bağlı çocuk evlerinde araştırmaya gönüllü katılan 85 çocuk ile yürütüldü. Veriler çocukların kimlik bilgilerinin ve özel hayatlarının gizliliğine riayet edilerek, ses ve görüntü kaydı alınmaksızın ve fotoğraf çekimi yapılmaksızın, kurum yöneticilerinin gözetiminde ve denetiminde uygun tarih ve saat belirlenerek kurum işleyişi ve çocukların günlük yaşam programını aksatmayacak şekilde mesai saatleri içerisinde her çocukla araştırmacı trafından yüz yüze anket uygulanarak toplandı. Verilerin toplanmasında literatür ışığında ve müdürlük bünyesinde çalışan uzmanların görüşleri alınarak araştırmacılar tarafından oluşturulan `Tanımlayıcı Bilgi Formu`, `Riskli Sağlık Davranışları Anketi` ve `Akran Baskısı Anketi` kullanıldı. Araştırmanın bulgularında; çocukların yaş ortalamasının 15.73±1.78, %54.1'inin kız, %34.1'inin kilo açısından riskli grupta olduğu saptandı. Çocukların %5.9'u genel sağlık durumunu kötü olarak algıladığını ve %64.7'si bir sağlık problemi olduğunu belirtti. Çocukların %61.2'sinin kahvaltı yapmadan okula gittiği, %68.2'sinin öğün atladığı saptandı. Çocukların %54.1'i tehlikeli sporlar yaptığını, %43.5'i düzenli uyku uyumadığını, %67.1'i tuvalete girmeden önce ellerini yıkamadığını ve %42.4'ü yemek yedikten sonra dişlerini fırçalamadığını belirtti. Çocukların %27.1'i doktora danşmadan ağrı kesici kullandığını, %20.0'ı sağlık personeline danışmadan diyet yaptığını, %14.1'i kilo vermek veya kilosunu korumak için kustuğunu ifade etti. Çocukların %21.1'si akran baskısı gördüğünü, %56.5'i kendisinden farklı düşünen akranlarıyla düşüncelerini paylaşmadığı, %34.1'i akranlarının onun düşüncelerine saygı göstermediğini, %37.6'sı akran grubunun dışına itilip yalnız kaldığını, %36.5'i akranlarının özel eşyalarına zarar verdiklerini belirtti. Sonuç olarak çocukların %49.4'ü genel sağlık durumunu orta düzeyde olarak algıladığını ve %21.2'si akran baskısı gördüğünü ifade ettiği saptandı. Bu çalışmanın amacı korunmaya ihtiyacı olan 12-18 yaş grubu çocukların riskli sağlık davranışlarını ve akran baskısını değerlendirilmektir. Araştırma, Trabzon Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü'ne bağlı Trabzon Çocuk Evleri Sitesi, Fatih Çocuk Evleri Sitesi ve Trabzon Çocuk Evleri Koordinasyon Merkezi Müdürlüğü'ne bağlı çocuk evlerinde araştırmaya gönüllü katılan 85 çocuk ile yürütüldü. Veriler çocukların kimlik bilgilerinin ve özel hayatlarının gizliliğine riayet edilerek, ses ve görüntü kaydı alınmaksızın ve fotoğraf çekimi yapılmaksızın, kurum yöneticilerinin gözetiminde ve denetiminde uygun tarih ve saat belirlenerek kurum işleyişi ve çocukların günlük yaşam programını aksatmayacak şekilde mesai saatleri içerisinde her çocukla araştırmacı trafından yüz yüze anket uygulanarak toplandı. Verilerin toplanmasında literatür ışığında ve müdürlük bünyesinde çalışan uzmanların görüşleri alınarak araştırmacılar tarafından oluşturulan `Tanımlayıcı Bilgi Formu`, `Riskli Sağlık Davranışları Anketi` ve `Akran Baskısı Anketi` kullanıldı. Araştırmanın bulgularında; çocukların yaş ortalamasının 15.73±1.78, %54.1'inin kız, %34.1'inin kilo açısından riskli grupta olduğu saptandı. Çocukların %5.9'u genel sağlık durumunu kötü olarak algıladığını ve %64.7'si bir sağlık problemi olduğunu belirtti. Çocukların %61.2'sinin kahvaltı yapmadan okula gittiği, %68.2'sinin öğün atladığı saptandı. Çocukların %54.1'i tehlikeli sporlar yaptığını, %43.5'i düzenli uyku uyumadığını, %67.1'i tuvalete girmeden önce ellerini yıkamadığını ve %42.4'ü yemek yedikten sonra dişlerini fırçalamadığını belirtti. Çocukların %27.1'i doktora danşmadan ağrı kesici kullandığını, %20.0'ı sağlık personeline danışmadan diyet yaptığını, %14.1'i kilo vermek veya kilosunu korumak için kustuğunu ifade etti. Çocukların %21.1'si akran baskısı gördüğünü, %56.5'i kendisinden farklı düşünen akranlarıyla düşüncelerini paylaşmadığı, %34.1'i akranlarının onun düşüncelerine saygı göstermediğini, %37.6'sı akran grubunun dışına itilip yalnız kaldığını, %36.5'i akranlarının özel eşyalarına zarar verdiklerini belirtti. Sonuç olarak çocukların %49.4'ü genel sağlık durumunu orta düzeyde olarak algıladığını ve %21.2'si akran baskısı gördüğünü ifade ettiği saptandı. 112

Amaç: İzmir'de görev yapan çocuk hemşirelerinin tükenmişlik düzeyleri ile tıbbi hata yapma eğilimleri arasındaki ilişkiyi incelemektir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma, kesitsel ve korelasyonel nitelikte olup örneklem sayısı 227'dir. Aralık 2018 – Nisan 2019 tarihleri arasında Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hastanesi'nde ve T.C. Sağlık Bakanlığı İzmir İl Sağlık Müdürlüğü Buca Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesi'nde görev yapan çocuk hemşireleriyle yürütülmüştür. Veriler: 'Birey Tanıtım Formu', 'Hemşirelikte Tıbbi Hata Eğilim Ölçeği' (HTHEÖ) ve 'Tükenmişlik Ölçeği' (TÖ) ile değerlendirilmiştir. Verilerin analizinde; tanımlayıcı analizler, `Tek Yönlü Varyans analizi`, ''Kruskal Wallis Varyans analizi'', ''Mann-Whithney U testi'', korelasyon analizleri kullanılmıştır. Bulgular: Araştırma kapsamına alınan çocuk hemşirelerinin; çalışırken %51. 5' inin tıbbi hata yapmadığı, %80. 2' sinin tıbbi hata yapıldığına şahit olduğu saptanmıştır. Hemşirelerin HTHEÖ puan ortalaması 4.59±0.32, TÖ puan ortalaması 3.68±1.08 olarak bulunmuştur. Hemşirelerin, yaş grupları, eğitim durumları, mesleki ve çocuk hemşireliği deneyim yılı, çalışırken tıbbi hata yapma, çalışırken tıbbi hata yaptığında veya tıbbi hata yapıldığına şahit olduklarında gerekli bildirimde bulunma ile HTHEÖ puan ortalamaları arasında anlamlı ilişki olduğu saptanmıştır (p

Pediatrik yoğun bakım ünitesinde (PYBÜ) her bebeğe, monitörizasyon uygulanmaktadır. Bu araştırma, PYBÜ' nde, yatan bebeklerde monitörizasyon elektrotlarının değişim süresinin cilt nemine ve durumuna etkisini belirlemek amacıyla randomize kontrollü deneysel olarak yapıldı. Araştırmanın evrenini İstanbul'da bir vakıf üniversitesi hastanesinde PYBÜ' nde, 1- 12 ay arasında olan bebekler oluşturdu. Araştırmanın kontrol grubunda (n=33) monitörize edildikten sonra 24. saatte, deney grubunda (n=33) ise monitörize edildikten sonra 12. saatte ve 24. saatte monitörizasyon elektrotları değiştirilen bebekler yer aldı. Bebeklerin monitörizasyon öncesi, 12. ve 24. saatte monitörizasyon bölgelerinden cilt nem ölçümü yapıldı ve cilt durumu değerlendirme ölçeği ile kuruluk, eritem ve cilt bütünlüğünde bozulma/soyulma değerlendirildi. Bebeklerin tüm ölçüm bölgelerinde monitörize edilmeden önce ve 24. saatin sonunda cilt nem değişim farkı değeri karşılaştırıldığında her iki grupta da nem artışının devam ettiği, deney grubunda oluşan farkın kontrol grubuna göre daha fazla olduğu görülmüştür. Gruplar arasında monitörize edilmeden önce ile 24. saatin sonunda sağ 2. interkostal aralıkta cilt nem değişim farkının istatiksel olarak anlamlı olduğu, ancak sol 2. İnterkostal aralık ve sol midklavikular 5. İnterkostal aralıkta bu artışın istatiksel olarak anlamlı olmadığı belirlendi. Bebeklerin cilt durum değişim farkı karşılaştırıldığında, cilt durum skoru artışının olduğu, ancak bu artışın deney grubunda daha fazla olduğu belirlendi. Bu durum bebeğin cilt durumunun daha fazla kötüleştiğini göstermektedir. Ayrıca bu veriler cilt nem değişimi ile birlikte irdelendiğinde deney grubunda kontrol grubuna göre cilt nem değişimindeki artışa paralel olarak cilt durum skorunda da artış gözlenmiştir. Tüm bu veriler doğrultusunda sonuç olarak monitörizasyon elektrotlarının 24 saatte bir değiştirilmesi cilt nem ve durumuna olumlu etkilerken, 12 saat aralıkla değiştirilmesi cilt nem ve durumuna olumsuz etkilemiştir. In pediatric intensive care units (PICU), monitoring is performed for each infant. This study was for the purpose of a randomized controlled experimental study in order to determine the effect of the change over time of monitoring electrodes on skin moisture and condition in infants in the PICU. The population of the study consisted of infants aged between 1- 12 month the PICU in a private university hospital in Istanbul. In the control group (n = 33) of the study, infants whose monitoring electrodes were replaced after 24 hours of monitoring, and in the experimental group (n = 33) they were replaced after 12 and 24 hours after monitoring. Skin moisture was measured at the monitoring sites of the infants before the process, after 12 and 24 hours and dryness, erythema and breakdown/excoriation were evaluated with the skin condition assessment scale. When the skin moisture change difference value was compared between the infants before monitoring and at the end of the 24 hours, it was observed that the moisture increase continued in both groups and the difference in the experimental group was higher than the control group. The difference between skin moisture changes in the right 2nd intercostal space before monitoring and after 24 hours of monitorization between the groups was found to be statistically significant, but the changes in the left 2nd intercostal space and the left midclavicular 5th intercostal space were not statistically significant. When the skin status change difference of the infants was compared, it was found that there was an increase in the skin status score, but this increase was higher in the experimental group. This indicates that the infant's skin condition worsened more. In addition, when these data were examined together with the skin moisture change, an increase was observed in the skin condition score in parallel with the increase in the skin moisture change in the experimental group compared to the control group. As a result of all these data, replacement of monitoring after 24 hours electrodes positively affected skin moisture and condition, and intervals of 12 hours had a negative effect on skin moisture and condition. 79

Bu araştırma, glisemik kontrolü kötü olan tip 1 diyabetli adölesanlara, hemşire tarafından ev ziyaretleri sırasında verilen Bilgi, Motivasyon ve Davranış Becerileri modeline dayalı girişimlerin, adölesanların diyabet ile ilgili bilgi düzeylerine, bireysel ve sosyal motivasyon düzeylerine, davranış becerilerine ve HbA1C düzeylerine etkisini değerlendirmek amacıyla, randomize kontrollü olarak yapılmıştır. Araştırma, Ankara Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Hematoloji Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Endokrin Polikliniği'nde Ekim 2018-Ağustos 2019 tarihleri arasında uygulanmıştır. Araştırmanın örneklemini 25 çalışma ve 25 kontrol grubu olmak üzere 50 tip 1 diyabetli adölesan oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında Sosyodemografik Bilgi Formu, Diyabete İlişkin Bilgi Değerlendirme Formu, Çocuğun Kendi Hastalığına Yönelik Tutumu Ölçeği, Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği ve Tip 1 Diyabetli Adölesanlarda Diyabet Yönetimi Öz Yeterlilik Ölçeği kullanılmıştır. Ölçekler, araştırmanın başında ve altı ay sonra uygulanmıştır. Ayrıca, çalışmanın başında, üçüncü ve altıncı aylarda HBA1C düzeyi değerlendirilmiştir. Çalışma grubundaki her adölesana altı ay boyunca toplam sekiz ev ziyareti ve beş telefon görüşmesi yapılmıştır. Ev ziyaretlerinde adölesanlara Bilgi, Motivasyon ve Davranış Becerilerimodeli kapsamında bilgi, bireysel ve sosyal motivasyon ve davranış becerilerinin geliştirilmesine yönelik girişimler uygulanmıştır. Müdahale sonunda kontrol grubuyla karşılaştırıldığında, çalışma grubundaki adölesanların, bilgi düzeyleri (p˂0,001), bireysel motivasyon düzeyleri (p=0,001), sosyal motivasyon düzeyleri (p=0,004) davranış becerileri (p˂0,001) gelişmiştir. Ayrıca üçüncü (p˂0,001) ve altıncı aylarda (p˂0,001) HBA1C düzeyleri anlamlı derecede düşüş göstermiştir. Bu bulgular doğrultusunda, tip 1 diyabetli adölesanlara bakım veren diyabet hemşirelerine Bilgi, Motivasyon ve Davranış Becerileri modeli temelli girişimleri uygulamaları önerilmiştir.Anahtar kelimeler: tip 1 diyabet, adölesan, bilgi motivasyon davranış becerileri modeli, diyabet hemşiresi The aim of this study was to evaluate the effects of information–motivation–behavioral skills model interventions given by nurses during home visits on the knowledge levels, individual and social motivation levels, behavioral skills and HbA1C levels of adolescents with poor glycemic control. The study was conducted as a randomized controlled study. This study was conducted in the Pediatric Endocrine Polyclinic of Ankara Children's Hospital Hematology and Oncology Training and Research Hospital between October 2018 and August 2019. The sample of the study consisted of 50 type 1 diabetic adolescents, 25 study groups and 25 control groups. Socio-Demographic Form, Diabetes Information Evaluation Form, The Child Attitude Toward Illness Scale, The Multidimensional Scale of Perceived Social Support, the Diabetes Management Self-Efficacy Scale were utilized in data collection. The scales were administered at the beginning of the study and six months later. In addition, at the beginning of the study, HBA1C levels of adolescents were evaluated in the third and sixth months. Eight home visits and five phone calls were made to each adolescent in the study group.Interventions to improve the information–motivation–behavioral skills model-based knowledge, individual and social motivation and behavioral skills were applied to adolescents during their home visits. As a result of information–motivation–behavioral skills model-based interventions, knowledge levels (p ˂ 0.001), individual motivation levels (p = 0.001), social motivation levels (p = 0.004) and behavioral skills (p˂0,001) of adolescents in the study group developed. In addition, HBA1C levels decreased significantly in the third (p˂0,001) and sixth months (p˂0,001). Based on these findings, it was suggested that diabetes nurses who care for adolescents with type 1 diabetes should apply information–motivation–behavioral skills model-based interventions.Key words: type 1 diabetes, adolescent, information motivation behavioral skills model, diabetes nurse 155

Primer dismenore (PD) sıklıkla ergen yaş grubunda başlayan ve en sık görülen jinekolojik sorundur. Patogenezinde, ovulasyon sonrası oluşan korpus luteum kaynaklı progesteronun endometrium dokusuna kritik etkisi en kabul edilmiş mekanizmadır. PD olanlarda da anovulatuar siklusların olduğu, patogenezinde ovulasyon dışında daha kompleks bir mekanizmanın etkili olabileceği az sayıda çalışmada belirtilmiştir Ayrıca, literatürde ovulasyonu belirleyen serum progesteron eşik değeri için referans kabul edilen çalışmalar, eski tarihli ve az sayıdadır ve özellikle ergenlerde yeni çalışmalar ile bu değerler belirlenmelidir. Çalışmamızda; PD olan ve PD olmayan kız ergenlerde ovulasyon varlığının serum progesteron düzeyi ve suprapubik pelvik ultrason folikül boyutu ile değerlendirilmesi, katılımcıların menstrual karakteristiklerini ve ergenlerde ovulasyon belirteci olarak serum progesteron eşik değerini belirleyebilmek amaçlanmıştır. PD ağrı şiddeti için `Sayısal derecelendirme ölçeği` (SDÖ) kullanılmış, SDÖ puanı 4 ve üzerinde olan (orta-ağır şiddette PD) ergenler olgu grubunu, 4'ün altında olanlar kontrol grubunu oluşturmuştur. Katılımcılar 1 siklus süresinde toplam 3 ziyaret olmak üzere polikliniğe çağrılmış; 1. ziyarette (menstruasyon sonrası 12-18.gün) suprapubik pelvik ultrason (folikül değerlendirme) görüntülemesi, 2. ziyarette (menstruasyon sonrası 21-24. gün) birinci serum progesteron düzeyi, 3. ziyarette (menstruasyon sonrası 28-31. gün) ikinci serum progesteron düzeyi tetkikleri yapılmıştır. PD grubunun (n=41) yaş ortalaması 15,9±1,3 yıl, kontrol grubunun (n=36) yaş ortalaması 15,4±1,5 yıl olarak bulunmuştur. Gruplar arasında; antropometrik bulgular, menstrual öykü, ailede dismenore varlığı yönünden fark bulunmazken, SDÖ puanı PD grubunda istatistiksel anlamlı yüksektir (p

Bu çalışma çocuk yoğun bakım ünitesinde mobil telefon kaynaklı enfeksiyonları önlemede jelatin poşetin etkisini belirlemek amacıyla yarı deneysel, öncesi- sonrası izlem tasarımı şeklinde gerçekleştirilmiştir. Araştırma örneklemini 6-10 Eylül ile 11-13 Ekim tarihleri arasında İzmir ilinde bulunan Dokuz Eylül Üniversitesi Hastanesi Çocuk Yoğun Bakım ünitesindeki araştırma kriterlerine uyan araştırmaya katılmaya gönüllü 30 sağlık çalışanı oluşturmuştur. Araştırmanın ilk aşamasında gündüz ve gece şiftlerinin belirli zaman aralıklarında mobil telefonlardan sürüntü örnekleri alınmıştır. Sonrasında çalışmaya katılan bireylerin doldurduğu veri toplama formları oluşturulmuştur. Girişim aşamasında katılımcılara mobil telefonların enfeksiyon yaylımına etkisi ve yapılması gerekenleri anlatan eğitim verilmiştir. Verilen eğitimin ardından tekrar sürüntü örnekleri toplanıp, veri toplama formları doldurtulmuştur. Eğitim öncesi çalışmaya katılanların %70'i yoğun bakımda çalışma saatleri içerisinde telefonu dezenfekte etme ihtiyacı duyarken, eğitim sonrası bu oran %93,3'e çıkmıştır. Eğitim öncesinde çalışmaya katılanların %73,3'ü yoğun bakımda çalışan personelin mobil telefon kullanması, hastalar arası enfeksiyon geçişine neden olur cevabını verirken, eğitim sonrasında tamamıhastalar arası enfeksiyon geçişine neden olduğunu belirtmiştir.Araştırmada eğitim öncesi ve eğitim sonrası telefon kullanma sıklığı, mobil telefonu bulundurdukları yer ve mobil telefon dezenfekte etme şekillerinde anlamlı bir fark olmamasına rağmen dezenfekte etme sıklıkları sorusuna hasta başı kullanımında hemen sonra yanıtını veren kişi sayısı %14,3'den %57,1'e yükselmiştir.Eğitim öncesinde mobil telefonların %50'sinde üreme görülürken, eğitim sonrası hiç üreme olmamıştır. Üreme olan mobil telefonlarda üreyen bakteri özelliklerine bakıldığında; %40'ında negatif staphylococcus, %23,3'ünde mikrococcus, %13,3'ünde gram negatif bakteri üremesi gözlenmiştir. Çalışmaya katılanların %63,3'ü verilen eğitim sonrasında mobil telefonuna şeffaf ambalaj geçirdiğini belirtmiştir. Sonuç olarak verilen eğitim ve jelatin poşet kullanımı ile uygulanan dezenfekte etme işleminin mobil telefonlardaki kolonizasyonu önlediği görülmüştür ve yoğun bakım kliniklerinde rutin olarak jelatin poşet kullanımı önerilmektedir. Anahtar Kelimeler: Enfeksiyon, pediatrik yoğun bakım, nazokomiyal enfeksiyon, Mobil telefon kaynaklı enfeksiyon, enfeksiyon kontrol hemşiresi, jelatin poşet This study was carried out as a semi-experimental, pre-post chasing design in order to determine the effect of gelatin sachet in preventing infections caused by mobile phones in the pediatric intensive care unit. The research sample consisted of 30 care giversvolunteering to participate in the research meeting the research criteria at Dokuz Eylul University Hospital Child Intensive Care Unit in Izmir, between 6-10 September and 11-13 October. In the first stage of the research, swab samples were taken from mobile phones at certain time intervals of day and night shifts. Later, datacollection forms were created filled out by individuals who participated in the study. During the initiative phase, participants were educatedabout effects of mobile phones on the spread of infection and what can care givers do. After the education, swab samples were collected again and data collection forms were filled. Before the education70% of participants in the study needed to disinfection the phone during the shifts, this rate increased to 93.3% after the education.Before the education73.3% of participants noted that using mobile phone by caregivers in intensive care unit causes infection transport between patients.After the education all of participants recorded that using mobile phone causes infection transport between the patients.Although there is no significant difference in the frequency of using the phone before and after the education, the location of the mobile phone and the way to disinfect the mobile phone in the research, the number of people who responded to the question of the frequency of disinfection immediately after the use of the bedside from 14.3% to 57.1%.Before the education bacterial growth was observed on the surface of the %50 mobile phones.After the education there was no bacterial growth.Considering the reproductive bacteria characteristics of mobile phones; it was observed that 40% negative staphylococcus, 23.3% micrococcus and 13.3% gram negative bacteria growth. 63.3% of the participants stated that they coveredgelatin bag on their mobile phones after the training. As a result, it was observed that the disinfection process applied with the use of the gelatin bags and education prevented colonization in the mobile phones and it is recommended to use gelatin bags routinely in the intensive care clinics. Keywords:Infection, pediatric intensive care unit, nosocomial infection, Mobile phone-based infection, infection control nursing, gelatin bag 87

Kırılganlık algısının neden ve nasıl oluştuğu halen tartışmalı bir konu iken, ebeveyn davranışlarından, bebeğin/çocuğun özel durumlarından ve çevresel birçok etmenden kaynaklanabileceği belirtilmektedir. Kırılganlık algısının, bebeğin/çocuğun gelişimini olumsuz etkilediği ve davranışsal bozukluklara neden olabileceği de bilinmektedir. Birçok yararı olan kanguru bakımının kırılganlık algısında da etkili olabileceği bildirilmektedir. Bu çalışma Kırılgan Bebek Ölçeğinin (KBÖ) Türkçe geçerlilik ve güvenilirliğini yapmak ve kanguru bakımının annedeki kırılgan bebek sendromuna etkisini incelemek amacıyla gerçekleştirildi.Çalışma, metodolojik ve deneysel olarak 2 aşamada gerçekleştirildi. Çalışmanın ilk aşamasında, (KBÖ)'nin geçerlilik ve güvenilirlik çalışması yapıldı. Bu çalışma T.C. Sağlık Bakanlığı Gaziantep İl Sağlık Müdürlüğü Cengiz Gökçek Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesi, Gaziantep Özel ANKA Hastanesi ve T.C. Sağlık Bakanlığı Kilis İl Sağlık Müdürlüğü Kilis Devlet Hastanesin'de yapılmıştır. Çalışma Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesinde (YYBÜ) en az 5 gün tedavi ve bakım hizmeti alıp taburcu olan 1 hafta-4ay yaş aralığında bebeği bulunan 371 anne ile çalışıldı. Çalışmanın birinci aşamasında veri toplamak için, soru formu 1, KBÖ, Edinburg Doğum Sonu Depresyon Ölçeği (EDSDÖ) kullanıldı. Çalışma verilerinin analizleri SPSS ve Lisrel Programları kullanılarak yapıldı. Araştırmanın verilerinin değerlendirilmesinde kapsam geçerliliği, yapı geçerliği (Kaiser-Meyer-Olkin (KMO) ve Barlett testi, Doğrulayıcı faktör analizi), kriter geçerliliği (Bilinen grup ile karşılaştırma) ve güvenilirlik analizleri (iç tutarlılık, kararlılık) kullanıldı. Ayrıca yapılan bu analizlerin dışında demografik verilerin analizinde sayı ve yüzdelik alma, ölçümle belirlenen değişkenler için ortalama, standart sapma, gruplar arasında farklılıkların karşılaştırılmasında normal dağılım gösten bağımsız gruplarda t testi, bağımlı gruplarda t testi, normal dağılım göstermeyen gruplarda mann-whitney U testi, deşikenler arası ilişkiler için korelasyon analizleri kullanıldı. KBÖ'nin dil geçerliğini test ederken çeviri-geri çeviri tekniği kullanıldı. Ayrıca, kapsam geçerliğini sağlamak için uzman kişilerin görüşlerine başvuruldu ve Kendall's W testi ile uzmanların görüş birliğinde oldukları belirlendi (p>0.05). Ölçeğin yapı geçerliliğinde ise öncelikle KMOve Barlett Testi ile örneklem büyüklüğü test edildi ve çıkan sonuçlarda(KMO=0.851, X²=665.065, p=0.01) örneklem büyüklüğü çok iyi olarak değerlendirildi. DFA'de KBÖ'nün 10 maddelik tek faktörlü yapısını koruduğu, maddelerin faktör yüklerinin 0,38 ile 1,16 arasında değiştiği ve DFA uyum indeksleri değerlerinin tümünün kabul edilebilir sınırlar/mükemmel uyum sınırları (NFI=0.94, NNFI=0.96, IFI= 0.97, RFI=0.92, CFI=0.97, GFI=0.93, AGFI=0.88, RMR0.07, REMSEA=0.076, X²/SD= 2.06) içerisinde olduğu belirlendi. Kriter geçerliliği için yapılan analizlerde; preterm bebek sahibi annelerin (65.99), miad bebek sahibi annelere (46.03) göre ve yardımcı üreme tekniği ile bebek sahibi olan annelerin (46.86), normal yollarla bebek sahibi olan annelere (32.14) göre KBÖ puan ortalamalarının daha yüksek olduğu belirlendi (p 0.05). In the construct validity of the scale, the sample size was first tested with KMO and Barlett Test and the sample size was evaluated as very good in the results (KMO = 0.851, X² = 665.065, p = 0.01). In CFA, it was observed that WBS maintained the single-factor structure of 10 items, factor loadings of the items ranged between 0.38 and 1.16, and all of the CFA compliance index values were acceptable limits / perfect compliance limits (NFI = 0.94, NNFI = 0.96, IFI = 0.97 , RFI = 0.92, CFI = 0.97, GFI = 0.93, AGFI = 0.88, RMR0.07, REMSEA = 0.076, X² / SD = 2.06). In the analyzes performed for criterion validity; were found to have higher mean VBS scores mothers who had preterm infants (65.99) than mothers who had term babies (46.03) and mothers who had babies by assisted reproductive technique (46.86) than mothers who had babies in normal ways (32.14)(p

Bu araştırmada, Çocuk Televizyon İzleme İnançları Ölçeği'nin Türkçe formunun geçerlilik ve güvenilirliğinin incelenmesi amaçlandı. Metodolojik tipte olan araştırmanın evrenini, Zonguldak İl Sağlık Müdürlüğü'ne bağlı, 13 Aile Sağlığı Merkezine kayıtlı, araştırmanın yapıldığı tarihler arasında sağlık merkezlerine başvuran ve araştırmaya dahil olma kriterlerini taşıyan 3-6 yaş çocuğu olan ebeveynler meydana getirmiştir. Araştırmanın veri toplama aracı olarak, `Tanıtıcı Bilgi Formu` ve `Çocuk Televizyon İzleme İnançları Ölçeği` kullanılmıştır. Araştırmada ölçeği geliştiren yazardan, etik kuruldan, kurumdan ve katılımcılardan yazılı olarak izin alınmıştır. Ölçeğin dil geçerliliği için uzman görüşlerinden faydalanılmış, yapı geçerliliği için faktör analizi uygulanmıştır. Açıklayıcı faktör analizine göre ölçeğin dört faktörlü bir yapı ortaya çıkardığı ve faktör değerlerinin uygun bir skalada bulunduğu, doğrulayıcı faktör analizine göre ise ölçeğin dört faktörlü yapısının geçerli olduğu ve uyum indekslerinin uygun olduğu bulunmuştur. Cronbach α güvenilirlik katsayısının 0.85 olduğu ve madde toplam puan korelasyon katsayılarının 0.33'ün üzerinde bir değer aldığı tespit edilmiştir. Çocuk Televizyon İzleme İnançları Ölçeği' nin Türkçe formunun kabul edilebilir düzeyde geçerlik-güvenilirlik sonuçlarına sahip olduğu, geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olarak faydalanılabileceği belirlenmiştir. The aim of this study was to investigate the validity and reliability of the Turkish version of `The Beliefs about Child Television Viewing Scale`. The population of this methodological study consisted of parents with children aged 3-6, who were registered in 13 Family Health Centers affiliated with Zonguldak Provincial Directorate of Health, applied between the study dates, and met the inclusion criteria. In the study, `Introductory Information Form` and `The Beliefs about Child Television Viewing Scale` were used as data collection tools. Written permissions was obtained from the author who developed the scale, ethics committee, institutions and participants. Expert opinion was obtained for the language validity of the scale and factor analysis was conducted for construct validity. According to the exploratory factor analysis, it was found that the scale had a four-factor structure and the factor values were in the reference range. According to the confirmatory factor analysis, it was found that the four-factor structure of the scale was valid and the fitindices were eligible. Cronbach's α reliability coefficient was 0.85 and item-total score correlation coefficients were above 0.33. It was determined that the Turkish version of the Beliefs about Child Television Viewing Scale had acceptable validity and reliability results and could be used as a valid and reliable measurement tool. 69

Amaç: Spastisite, germe reflekslerinin hipereksitabilitesinden kaynaklanan tonik germe reflekslerinde hıza bağlı artışa neden olan bir motor bozukluktur. Serebral Palsili (SP) hastalarda gelişen spastisite, hastaların yaşamını olumsuz yönde etkilemektedir. Bu sebeple tedavi edilmesi önemlidir. Bowen terapi (BT), kas üzerindeki reseptörleri aktive edip germe reflekslerini uyararak kas lifi hizalaması, kas kasılması, gevşemesi ve motor ünite ateşlemesinin uygun şekilde düzenlemesini sağlamaktadır. BT bu etkileriyle, spastisite durumunda bir değişim yaratabilir ve spastisiteyi azaltabilir. Bu nedenle bizim çalışmamızın amacı, SP'li çocuklarda BT'nin spastisite üzerine etkisini araştırmaktır.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 6-15 yaşları arasında (8,29±2,33 yıl) SP tanısı almış 14 çocuk dahil edilmiştir. Gruplar 7 çocuk çalışma, 7 çocuk kontrol grubunda olacak şekilde ikiye ayrılmıştır. Çalışma grubuna altı hafta boyunca haftada bir kez yaklaşık 20 dakika BT ve 20 dakikalık rutin fizyoterapi (RF) programı uygulanmıştır. Kontrol grubu katılımcılarına ise aynı sıklıkta 40 dakika yalnızca RF programı uygulanmıştır. Spastisite, üst ekstremite (el bileği, dirsek ve parmak fleksörleri) ve alt ekstremite (hamstringler, gastroknemiuslar ve kalça addüktörleri) kas grupları için uygulama öncesi ve sonrasında Modifiye Ashworth Skalası kullanılarak değerlendirilmiştir.Bulgular: Çalışma tamamlandıktan sonra her kas tek tek değerlendirildiğinde spastisite skorlarında azalma saptanmıştır. Ancak tedavi sonrasında gözlenen değişim istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p>0,05). Üst ve alt ekstremite kaslarının spastisite skor ortalamaları alınarak total üst ve alt olarak hesaplandığında ise çalışma grubunda alt ekstremite totalinde spastisitede anlamlı azalma olduğu görülmüştür (p0,05). Kontrol grubunun total alt ve üst ekstremite skorları karşılaştırıldığında, tedavi sürecinin sonunda hem alt hem de üst ekstremite spastisite skorlarında istatistiksel olarak anlamlı azalma olduğu görülmüştür (p 0.05). When the spasticity score averages of upper and lower extremity muscles were calculated and calculated as upper and lower, there was a significant decrease in spasticity in the lower extremity total in the study group (p< 0.05). The differences in the upper limbs were not found significant (p> 0.05). When the total lower and upper extremity scores of the control group were compared, a statistically significant decrease was observed in both the lower and upper extremity spasticity scores at the end of the treatment period (p

Gelişim ve öğrenmenin temel basamağı olan bilişsel işlevler ve zihinsel süreçlerin sembolleştirildiği sembolik oyun, erken çocukluk döneminde bilişsel gelişimin önemli göstergeleri olarak görülmektedir. Bilişsel işlevler düşünme, öğrenme ve davranışsal işlemlerin kazanılması için gerekli olan ön koşullardır. Yetersiz bilişsel işlevler çoğunlukla düşük bilişsel performansa sebep olmaktadır. Sembolik oyun ise olayların gerçekten bağımsız semboller kullanılarak zihinsel süreçlere yerleştirilmesi ve sembolleştirilmesini ifade eder. Sembolik oyun aracılığı ile çocukların nesneler ve işlevleri hakkında ayırt etme yeterliliği kazandığı belirtilmektedir. Bu çalışmada okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden çocukların bilişsel işlevleri ile sembolik oyun becerilerini değerlendirmek, etkili olabilecek etmenleri ortaya koymak, bilişsel işlevler ile sembolik oyun becerileri arasındaki ilişkiyi incelemek amaçlanmıştır. Araştırmada çalışma grubu Ankara il merkezinde bulunan anaokullarına devam eden 48-60 ay aralığındaki 100 çocuktan oluşmuştur. Çalışma kapsamında demografik bilgileri elde etmek için araştırmacı tarafından hazırlanan Genel Bilgi Formu, çocukların bilişsel işlevlerini değerlendirmek için `Bilişsel İşlevlerin Uygulanması Ölçeği`, sembolik oyun becerilerini değerlendirmek için ise `Sembolik Oyun Testi` kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarında, bilişsel işlevler ve sembolik oyun becerilerinde kızlar lehine anlamlı bir sonuç çıktığı, toplam BİUÖ puanı ile toplam SOT puanı arasında kuvvetli korelasyonel ilişki olduğu görülmüştür.Anahtar Kelimeler: Bilişsel işlev, gelişim, sembolik oyun Cognitive functions and mental processes, which are the basic steps of development and learning, are seen as important indicators of cognitive development in early childhood. Cognitive functions are prerequisites for thinking, learning and acquisition of behavioral processes. Inadequate cognitive functions often cause poor cognitive performance. Symbolic play refers to the placement and symbolization of events into mental processes using truly independent symbols. It is stated that through symbolic play, children have the ability to distinguish between objects and functions. In this study, it was aimed to evaluate the cognitive functions and symbolic play skills of children attending preschool education institutions, to reveal the factors that could be effective and to investigate the relationship between cognitive functions and symbolic play skills. The study group consisted of 100 children aged 48-60 months attending independent kindergartens in Ankara city center. Within the scope of the study, the General Information Form prepared by the researcher was used to obtain demographic information, The Application of Cognitive Functions Scale to evaluate children's cognitive functions, and The Test of Pretend Play to evaluate symbolic play skills. According to the results of the research, it was found that there was a significant correlation between cognitive functions and symbolic game skills in favor of girls and there was a strong correlational relationship between total ACFS score and total ToPP score.Keywords: Cognitive function, development, symbolic play 128

Bu araştırmanın amacı, yaratıcı drama eğitiminin 60-72 aylık çocukların dikkat gelişimine olan etkisinin incelenmesidir.Araştırmanın çalışma grubunu 2018-2019 eğitim öğretim yılında, İstanbul Avrupa yakasındaki özel bir okul öncesi eğitim kurumuna devam eden 60-72 aylık 24 çocuktan oluşmaktadır. Çocukların 12'si deney ve 12'si kontrol grubu olarak seçilmiştir. Araştırma kapsamında üç veri toplama aracı kullanılmıştır. Bunlar, araştırmacı tarafından geliştirilen ''Kişisel Bilgi Formu'', ''Frostig Gelişimsel Görsel Algı Testi'', ve ''Frankfurter Konsantrasyon Testi (FTF-K)'' dir.Deney ve kontrol grubunda yer alan çocuklara ''Frostig Gelişimsel Görsel Algı Testi'' ve ''Frankfurter Konsantrasyon testi (FTF-K)'' ön test olarak uygulanmıştır. Deney grubunda yer alan çocuklara 6 hafta, haftada 2 gün ve 40 dakika süren ''Yaratıcı Drama Planları'' uygulanmıştır. Bu süreçte kontrol grubunda yer alan çocuklara herhangi bir yaratıcı drama planı uygulanmamıştır. Eğitim programının sonunda hem deney hem kontrol grubunda yer alan çocuklara aynı testler son test olarak uygulanmıştır. Uygulanan testlerin verileri SPSS 21 programı ile analiz edilmiştir. Deney ve kontrol grubunda yer alan çocukların yaratıcı drama eğitimi ile dikkat gelişimi arasında anlamlı bir fark olup olmadığını test etmek için non-parametrik testlerden Man Whitney U Testi ve Wilcoxon Signed Test hipotezleri test etmek için kullanılmıştır. Anlamlılık düzeyi α=0.05. olarak seçilmiştir.Araştırmanın bulgularında, deney ve kontrol grubundaki çocukların yaratıcı drama ile dikkat gelişimi arasında anlamlı farklılıklar olduğu görülmüştür. Bulgulara göre, deney grubuna uygulanan yaratıcı drama eğitimi sonucunda kontrol grubuna oranla deney grubunun son test puanlarında artış gözlemlenmiştir. Böylece 'Yaratıcı Drama Planlarının'' dikkat gelişimi üzerinde etkili olduğu sonucuna varılmıştır. The present study aims to investigate the impact of creative drama on the development of 60-72 months old children's attention skills.The study group of the research is consisted of 24 children attending in a private pre-school in İstanbul in 2018-2019. The cildren are 60-72 months old. The current study employed experimental research model. The cildren were divided into two groups (12 of them as contro group, 12 of them as experimental group). As data collection tools, ''Personal Information Form'', ''Frostig Developmental Test of Visual Perception'' and ''Frankfurter Test for Five Years- Concentration (FTF-K)'' were utilized in the study.''Frostig Developmental Test of Visual Perception'' and ''Frankfurter Test for Five Years- Concentration (FTF-K)'' were applied to the children in experimental and control groups as preliminary tests. However, in experimental group, 40- minute- ''Creative Drama Plans''- lasting for 6 weeks- was carried out twice a week. On the contrary, any creative drama plans were not carried out with the children in control group. At the end of the research, same tests were applied to both the experimental and control groups as posttest. Among non- parametric tests, Whitney- U Test and Wilcoxon Signed Test were employed in order to reveal whether there was a significant difference between creative drama and development of children's attention skills in experimental and control groups. The significance level was determined as α=0.05.According to the findings of the study, it was observed that there was a significant difference between creative drama and the development of children's attention skills. In the light of the findings, the results of the posttest were in favour of the experimental group at the end of the creative drama training. The points of experimental group were relatively higher compared to the control group. Therefore, it was concluded that ''Creative Drama Plans'' were effective on the development of attention skills 88

Vücut görüntüsünden memnuniyetsizlik, yeme bozukluğu etiyolojisinde rol oynamaktadır. Fiziksel görünüm karşılaştırması ise beden imgesi memnuniyetsizliğine yol açabilmektedir. Sosyal ortamdaki görünüm karşılaştırmasının beden imgesi memnuniyetsizliği ve yeme tutum bozukluğu ile ilişkili olabileceğini düşünüyoruz. Çalışmamızın amacı, adolesanlarda sosyal medya ve günlük yaşamda fiziksel görünüm karşılaştırmasının yeme tutum bozukluğu ile ilişkisini araştırmaktır. İlk aşamada, Fiziksel Görünüm Karşılaştırma Ölçeğinin (FGKÖ) türkçesinin ve bu ölçekten uyarlanan Sosyal Medyada Fiziksel Görünüm Karşılaştırma Ölçeğinin (SMFGKÖ) geçerlilik–güvenirlik çalışması yapılmıştır. 2.aşamada olan uygulama aşamasında, 1384 ergenin, sosyal medya kullanım öyküleri alındıktan sonra FGKÖ,SM-FGKÖ ve Yeme Tutum Testi-26 (EAT-26) ölçeği uygulanmıştır. Ergenler erken (10-13yaş), orta (14-16yaş), geç (17-22yaş) ergen olarak gruplandırılmıştır. FGKÖ'de yer alan 11 soru için Cronbach alfa katsayısı 0,914, SMFGKÖ'de yer alan 10 soru için Cronbach alfa katsayısı 0,947 olarak belirlenmiştir. Ergenlerin yaş ortalaması 14,31 ±2,02 yıl (10-22) bulunmuştur ( %50,4'ü kız,%49,6'sı erkek). Günlük ortalama sosyal medya kullanım süresi 2,53±2,48 saat(0-20) olup, erken ergenlerde (1,92 ± 2,16 saat),orta (2,89±2,67 saat) ve geç (3,00±2,40 saat) ergenlere göre daha kısa bulunmuştur (p

Amaç:Bu araştırmada erken çocukluk döneminde iki dilliliğin çocukların alıcı ve ifade edici dil gelişimine etkisinin incelenmesi hedeflenmiştir.MateryalveMetot:Bu araştırma 26.06.2018-15.04.2019 tarihleri arasında yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini Adıyaman ili merkez ve bağlı köylerinde yaşayan 2-7 yaş aralığındaki iki dilli (n=60) ve tek dilli (n=60) 120 çocuk oluşturmaktadır. Veri toplamada, kişisel bilgi formu ve Türkçe Erken Dil Gelişim Testi (TEDİL) kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen verilerin analizi için uygun istatistik program kullanılmış, elde edilen veriler Kolmogorov-Smirnov testi, t testi, Tukey, ANOVA ve Ki-kare testi kullanılarak analiz edilip değerlendirilmiştir.Bulgular:Araştırmaya katılan çocukların sosyo-demografik özellikleri incelendiğinde kızların %45.5'i tek dil, %54.5'i ise iki dil; erkeklerin %55.6'sı tek dil, %44.4'ü ise iki dil kullanmaktadır. Tek dil kullananların %13.3ü 24-36 ay, %20.0'si 36-48 ay, %20.0'si 48-60 ay, %33.3'ü 60-72 ay, %13.3'ü 72-84 ay grubunda; iki dil kullananların %11.7'si 24-36 ay, %6.7'si 36-48 ay, %23.3'ü 48-60 ay, %35.0'i 60-72 ay ve %23.3'ü 72-84 ay grubunda yer aldığı belirlenmiştir. Çocukların yaş, cinsiyet, baba eğitim düzeyi, kardeş sayısı, kardeşler arasındaki sıra sayısı, okul durumu, kitap okuma sıklığı, ekran kullanım süresi açısından anlamlı fark bulunmazken, çocukların yaşadığı yer, anne eğitim durumu, anne ve baba mesleği, aile yapısı, çocukla kitap okuma sıklığı, ekran kullanma yaşı ve ekranı kiminle kullandığı değişkenleri açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmuştur. Sonuç: Araştırma sonucunda; iki dilli ve tek dilli çocukların alıcı dil ve ifade edici dil becerileri karşılaştırılmış ve iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı sonucuna ulaşılmıştır.Anahtar Kelimeler: Iki Dillilik, Dil Gelişimi, Alıcı Dil, İfade Edici Dil Aim: The aim of this study was to investigate the effect of bilingualism on the development of receptive and expressive language in early childhood.Material and Method: This research was conducted between the dates of 26.06.2018 and 15.04.2019. The sample of the study consists of 120 bilingual (n = 60) and monolingual (n = 60) children aged 2-7 years living in the central and connected villages of Adıyaman province. Personal information form and Turkish Early Language Development Test (TEDIL) were used for data collection. Appropriate statistic program was used for the analysis of the data obtained from the study. The obtained data were analyzed and evaluated using Kolmogorov-Smirnov test, t test, Tukey, ANOVA and chi-square test.Results: When the socio-demographic characteristics of the children participating in the study are examined, 45.5% of the girls use one language and 54.5% use two languages; 55.6% of males use one language and 44.4% use two languages. It has been identified that of the monolingual children, 13.3% were in the group of 24-36 months, 20.0% were in the group of 36-48 months, 20.0% were in the group of 48-60 months, 33.3% were in the group of 60-72 months, 13.3% were in the group of 72-84 months; of the bilingual children, 11.7% were in the group of 24-36 months, 6.7% were in the group of 36-48 months, 23.3% were in the group of 48-60 months, 35.0% were in the group of 60-72 months and 23.3% were in the group of 72-84 months. While there was no significant difference in terms of age, gender, father's education level, number of siblings, ranking between siblings, school status, reading frequency and screen usage time of children, a statistically significant difference was found in terms of variables, such as the place where children live, mother's education status, mother and father's profession, family structure, the frequency of reading books with children, age of screen usage and with whom the screen is used.Conclusion: As a result of the study, the receptive and expressive language skills of bilingual and monolingual children were compared and statistically not a significant difference was found between the two groups.Key Words: Bilingualism, Language Development, Receiver Language, Expressive Language 78

Amaç: Bu araştırma; Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hastanesi Acil servisinde çalışan hemşirelerin mülteci hastalara yönelik deneyim ve algılarını betimlemek amacıyla yapılmıştır.Gereç ve Yöntem: Bu araştırma, bir Üniversite hastanesinin çocuk acil servisinde çalışan hemşirelerin mülteci hastalara yönelik deneyim ve algılarını betimlemek amacıyla nitel araştırma yaklaşımlarından fenomenolojik desende yürütülmüştür. Araştırmada, araştırmacı tarafından alan yazın ve uzman görüşü alınarak oluşturulan görüşme ve anket formları kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen verilerin analizi için, verilerin kodlanması, temalara ulaşma, veriyi örgütleme, nitel bulguların yorumlanması sağlanmıştır. Elde edilen tema çeşitliliği ve yoğunluğu yorumlanarak örneklerle birlikte raporlanmıştırBulgular: Çocuk acil hemşirelerinin mülteci hastalara yönelik deneyim ve algıları incelenirken beş temaya ulaşılmıştır. Çocuk acil hemşirelerinin algıları negatif duygulanım pozitif duygulanım ve kötü yaşam koşulları olmak üzere 3 temada; deneyimleri ise zıt yaşanmışlıklar (olumlu-olumsuz deneyimler), çözümcül yaklaşımlar (sosyal mekansal dışlama, kontrollü göç, bilgilendirme ve politik düzenlemeler) olmak üzere 2 tema ve bunların alt temaları altında incelenmiştir.Sonuçlar: Kültürlerarası iletişim hemşirelik mesleği açısından oldukça önemlidir. Çünkü göç olgusu günümüzün kontrol edilemez bir gerçeğidir. Bulgulardan hareketle kültürlerarası hemşirelik programlarında dil farklılığın yaratabileceği problemler ve bunların nasıl aşılacağı, ötekileştirme tutumları ve bunlardan nasıl kaçınılacağı, hastaların bakım alan olarak kültürlerindeki farkların bakım verenler tarafından dikkate alınmasının etkin sağlık hizmeti verilmesi açısından kaçınılmaz olduğu öğretilmelidir.Anahtar Kelimeler: mülteci, kültürlerarası hemşirelik, mülteci algısı Goals: This research is exercised to picture the experience and perception of the pediatric nurses, who work at emergency department in Ege University Hospital Izmir/Turkey, to patients and their attendants who are Syrian refugees in Izmir / Turkey .Tools and Methods: Phenomenological model is used during amylase process of collected data. Tools for data collection are questionnaire and interview forms which prepared with help of literature and expert opinions. To analyse the data latent structure of experience and perception of the nurses split into the themes by using code method. After that relationship with themes are reported. The themes and relations are exemplified.Findings: Five theme names areidentified while researching the feelings and experience of the pediatric emergency department nurses. Feelings of pediatric emergency department nurses are analysed according to negative affectivity, positive affectivity and poor living conditions. Experiences of the paediatric emergency department nurses are assaied into enantiomorph to the true life experiences and effects of life experiences on the individual (sympathetic- unfavourable), solution offers (social exclusion, advisory immigration, informing process and political regulation).Results: Cross-cultural communication is very important for nurses because migration which is unavoidable, is present day truth. Language difference problem, Cultural differences and their effects to medical care service for the two side of issue make different effects There should be educational programs for nurse about the cross cultural communication which is focused to being up against social exclusion.Key words : Refugee, Cross-cultural nursing, Perception 114

Araştırmanın amacı, çocuk yoğun bakım kliniği ve yenidoğan yoğun bakım kliniğinde çalışan hemşirelerin alarm yorgunluğunu belirlemek amacıyla yurtdışında geliştirilen 'A Nurses' Alarm Fatigue Questionnaire' ölçeğinin Türkiye'deki geçerlilik ve güvenirliliğini belirlemektir. Çalışmaya toplamda 142 hemşire katılmış ve bunların %91.5'ni kadınlar oluşturmuştur. Katılımcıların çoğu lisans mezunu ve hemşirelik mesleğinde 6-10 yıldır çalışmaktadır. Katılımcıların %88'i gece gündüz vardiyası şeklinde çalışmaktadır. %33.8'inin haftalık çalışma saatlari ortalama 40 saattir. Hemşirelerin Alarm Yorgunluğu Ölçeği'nin standart sapması 22.2±6.8 olarak belirlenmiştir Çalışmanın öncelikle dil geçerliliği ve kapsam geçerliliği yapılmıştır. Kapsam geçerliliği için Lawshe tekniği uygulanmış, 13 uzmandan onay alınmış ve Kapsam geçerlilik indeksi 0.57 bulunmuştur. Araştırmanın veri setinin örneklem büyüklüğünün uygun olup olmadığını belirlemek için Kaiser-Meyer-Olkin (KMO) analizi ve örneklem büyüklüğünü belirlemek için Barlett's Test of Sphericity testi yapılmıştır. KMO değeri 0.82 olarak bulunmuştur. Doğrulayıcı faktör analizini belirlemek için Standardized Root Mean Square Residual (SRMR), the Comparative Fit Index (CFI) ve Root Mean Square Error of Approximation (RMSEA & RMSEA CL90) değerlerine bakılmıştır. İç tutarlık için Cronbach Alfa katsayısına bakılmış ve 0.8 olarak bulunmuştur. Türkçe'ye kazandırılmaya çalışılan bu ölçek kullanılarak yapılacak çalışmalar ile hemşirelerin alarm yorgunluğuna sebep olan nedenler ve alarm yorgunluğu için alınabilecek önlemlerin planlaması yapılabilecektir. Hemşirelerin Alarm Yorgunluğu Ölçeği Türkiye örneklemi için geçerli ve güvenilir bir ölçektir. The purpose of the study, pediatric intensive care clinics and the neonatal intensive care clinical nurses working in the developed abroad in order to determine the alarm fatigue 'Nurses' Alarm Fatigue Questionnaire' scale to determine the validity and reliability in Turkey. A total of 142 nurses participated in the sampling and 91.5% of them were women. Education level is higher at undergraduate level. The working year is predominantly between 6-10 years. 88% of the participants work day and night shifts. The average weekly working time is 40 hours and is 33.8%. The standard deviation of the Alarm Fatigue Scale was determined to be 22.2 ± 6.8. The language validity and scope validity of the study were primarily performed. Lawshe technique was applied for scope validity, approval was obtained from 13 experts and Scope validity index was found to be 0.57. Kaiser-Meyer-Olkin (KMO) analysis was used to determine whether the sample size of the data set was appropriate and Barlett's Test of Sphericity test was used to determine the sample size. KMO value was found to be 0.82. Standardized Root Mean Square Residual (SRMR), the Comparative Fit Index (CFI), and Root Mean Square Error of Approximation (RMSEA & RMSEA CL90) were used to determine confirmatory factor analysis. For internal consistency, Cronbach's alpha coefficient was examined and found to be 0.8. By using this scale which is tried to be translated into Turkish, it will be possible to plan the causes of alarm fatigue of the nurses and the measures that can be taken for alarm fatigue. Alarm Nurses Fatigue Scale is a valid and reliable scale to sample Turkey. 72

Bu çalışma, çocukluk çağı kanseri olan bireylerin aktivite performansı, aktivite memnuniyet düzeyi ve katılımın seviyelerini incelemek amacıyla planlandı. Çalışmaya 5-12 yaşları arasında çocukluk çağı kanseri teşhisi almış 50 birey ve sağlıklı gelişim gösteren 50 birey olmak üzere toplamda 100 katılımcı dahil edildi. Katılımcıların aktivite performans ve memnuniyet düzeylerini değerlendirmek için Kanada Aktivite Performans Ölçümü (KAPÖ); katılım seviyelerini değerlendirmek için Çocuklara Yönelik Kısa Aktivite Performans Profili (ÇYKAPP) kullanıldı. Çocukluk çağı kanseri olan bireylerin aktivite performans ve aktivite memnuniyet düzeyi ile katılım seviyeleri sağlıklı çocuklara göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha düşük olduğu bulunmuştur (p

Araştırmanın amacı, hastanede yatarak tedavi gören iki–yedi yaş arasındaki kanser hastası çocukların yaşam kalitelerini ve sağlık bakım memnuniyetlerini annelerin görüşlerine göre incelemek, yaşam kalitelerini ve sağlık bakım memnuniyetlerini etkileyen değişkenleri belirlemek, annelerin çocukların yaşam kaliteleri hakkındaki görüşlerini saptamak ve tanı–tedavi sürecine ilişkin memnuniyetlerini incelemektir. Araştırmanın modeli nicel ve nitel türde olup nicel boyutunda betimsel ve tarama karşılaştırmalı desenden, nitel boyutunda ise fenomenolojiden yararlanılmıştır. Araştırmaya izin veren iki üniversite hastanesinin Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Onkoloji Bilim Dalı'nda, yatarak tedavi gören iki–yedi yaş arasındaki 35 kanser hastası çocuğun anneleri gönüllülük esasına göre araştırmanın nicel boyutuna, 10 kanser hastası çocuğun anneleri ise gönüllü olarak araştırmanın nitel boyutuna dâhil edilmiş ve yazılı onayları alınmıştır. Araştırmanın verileri araştırmacı tarafından geliştirilen `Genel Bilgi Formu`, `Anne Görüşme Formu`, Varni ve ark. (1999) tarafından geliştirilen ve iki–yedi yaşları arasındaki çocuklarda geçerlik ve güvenirliği Yıldız Kabak ve arkadaşları (2016) tarafından yapılmış olan `Çocuklar İçin Yaşam Kalitesi Ölçeği (ÇİYKÖ) 3.0 Kanser Modülü Ebeveyn Formu` ve Varni ve ark. (2000) tarafından geliştirilen, geçerlik ve güvenirliği Kürtüncü Tanır ve Kuğuoğlu (2012) tarafından yapılmış olan `Pediatrik Yaşam Kalitesi Envanteri (PedsQL) Sağlık Bakım Memnuniyeti Hematoloji/Onkoloji Modülü Ebeveyn Formu` ile toplanmıştır. Araştırma verileri yüz yüze görüşme tekniği ile Temmuz 2018 ile Mart 2019 tarihleri arasında toplanmıştır. Araştırmanın nicel boyutundan elde edilen bulgulara göre, ailedeki birey sayısı, çocuğun yaşı, çocuğun cinsiyeti, tanı alma yaşı, çocuk gelişimci ile karşılaşma durumunun, kanser hastalığına sahip çocuğu olan annelerin çocuklarının yaşam kalitesi algısına etki eden; annenin yaşı, annenin eğitim durumu, eşinin yaşı, ailenin gelir düzeyi, çocuğun engelinin olma durumunun, kanser hastalığı olan çocukların annelerinin sağlık bakım memnuniyetlerini etkileyen faktörler olduğu tespit edilmiştir. Araştırmanın nitel boyutunda, annelerin `Anne Görüşme Formu`na verdikleri yanıtlarda annelerin birçoğunun çocuklarının hastalığa bağlı fiziksel sorunlar yaşadığı, tanı ve tedavi sırasında çocuklarının yapılan fiziksel müdahaleler ile ilgili sorun yaşadığını belirttiği görülmektedir. Annelerin hepsi, çocuklarının tanı ve tedavi sürecinde yaşadığı korku, kaygı, üzüntü, öfke vb. duygu durumlarının var olduğunu belirtmiştir. Tanı ve tedavi sürecinde çocuklarının gelişimsel özellikleri ile ilgili görüş bildiren annelerin hepsi çocuklarının sosyal ve duygusal gelişimlerinin, çoğu dil ve kaba motor gelişimlerinin olumsuz etkilendiğini dile getirmiştir. Çoğu anne, çocuklarının hastalık tanı ve tedavi sürecinde fiziksel sorunlar yaşadığını ve hala yaşadıkları bu sorunlarının devam ettiğini, annelerin hepsi kanser hastası olan çocuklarının hastalık tanı ve tedavi sürecinde oyun yaşantılarının hastalık tanısı almadan öncesine kıyasla değiştiğini belirtmiştir. Annelerin yarısı çocuklarının hastane ortamında tablet ve telefon ile oynadığını bildirmiş olup çoğu anne de çocuklarının oyun yaşantısında aktif olmadığını ve/veya oyun oynamadıklarını bildirmiştir. Annelerin hepsi çocuklarının yaşam kalitesinin hastalıktan etkilendiğini belirtmiştir. Hemen hemen bütün anneler çocuklarının tanı ve tedavi sürecinde çocuk gelişimci ile karşılaştıklarını, hizmet aldıklarını ve aldıkları çocuk gelişimi hizmetlerinden memnun olduklarını ifade etmişlerdir. Annelerin çoğu karşılaştıkları çocuk gelişimcinin yatak başı desteğe geldiğini belirtmiştir. The aim of the study was to investigate the quality of life and health care satisfaction of cancer patients between the ages of two and seven years of hospitalization according to the opinions of the mothers, to specify the variables affecting the quality of life and health care satisfaction, to determine the opinions of mothers about the quality of life of children and to examine the satisfaction of the diagnosis–treatment process. The model of the study was of quantitative and qualitative type, descriptive and screening comparative design were used in quantitative dimension and phenomenology was used in qualitative dimension. The mothers of 35 cancer patients inpatients aged between two and seven years inpatient at Oncology Department of Pediatric Health and Diseases Department of two university hospitals, which were determined and allowed the research, were included in quantitative dimension of the study on voluntary basis and the volunteer mothers of 10 cancer patients were included in qualitative dimension of the study and their written approval was obtained. The data of the research were collected with the General Information Form and Mother Interview Form developed by the researcher, and Quality of Life Scale for Children (PedsQL) 3.0 Cancer Module Parental Form developed by Varni et al. (1999), adapted to Turkish Yıldız Kabak et al. (2016) and the Pediatric Quality of Life Inventory (PedsQL) Health Care Satisfaction Hematology/Oncology Module developed by Varni et al. (2000), adapted to Turkish Kurtuncu Tanır ve Kuğuoğlu (2012). Data were collected between July 2018 and March 2019 by face to face interview technique. According to the findings obtained from the quantitative dimension of the study, it was determined the number of individuals in the family, the age of the child, the gender of the child, the age of diagnosis, the situation of encounter with the child developmentist, the effect of the perception of the quality of life of the cancer children's mothers; age of mother, education level of mother, age of spouse, income level of family, presence of disability of child, factors affecting health care satisfaction of mothers of children with cancer. In the qualitative dimension of the study, it was seen that most of the mothers stated that their children had physical problems related to the disease and that their children had problems related to physical interventions during diagnosis and treatment. All mothers explained that their children had some states of emotions like fear, anxiety, sadness, anger, etc. during the diagnosis and treatment states. All mothers who expressed their opinions about the developmental characteristics of their children during the diagnosis and treatment process stated that their children's social and emotional development and most language and gross motor development were negatively affected. Most of the mothers stated that their children had physical problems during the diagnosis and treatment of the disease, and that these problems still persist, all the mothers who have children with cancer said that the play experiences of their children during the disease diagnosis and treatment process changed when they compared the period before they were diagnosed. Half of the mothers reported that their children were playing with tablets and phones in a hospital setting, and most mothers reported that their children were not active and / or playing games. All mothers reported that their children's quality of life was affected by the disease. Almost all mothers stated that they met with child developmentist during the diagnosis and treatment process of their children, they received services and they were satisfied with the child development services they received. Most of the mothers reported that the child developmentist child came to bedside support. 213

Amaç: Araştırma, aramoterapi ve klasik abdominal masaj girişimlerinin konstipe bebekler ve anneleri üzerindeki etkisini belirlemek amacıyla yapıldı.Materyal ve Metot: Araştırma Haziran 2018–Şubat 2020 tarihleri arasında yarı deneysel olarak yapıldı. Araştırmanın evrenini aile sağlığı merkezlerine rutin kontrol için başvuran, konstipasyon tanısı alan bebekler ve anneleri; örneklemini ise araştırma kriterlerine uyan 23 aromaterapi masaj grubu, 23 klasik masaj grubu ve 23 kontrol grubu olmak üzere toplam 69 bebek ve ebeveyni oluşturdu. Veriler kişisel bilgi formu, bağırsak fonksiyonlarını değerlendirme formu, Durumluluk Kaygı Envanteri ve abdominal masaj kontrol çizelgesi ile toplandı. Veriler Shapiro Wilk testi, tek yönlü varyans analizi, Kruskal Wallis testi, kikare testi ve genelleştirilmiş lineer model ile değerlendirildi. Önem düzeyi p

Bu çalışmada, 10-18 yaş grubu çocukların anne babalarının ebeveyn tutumlarına ilişkin görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma, tanımlayıcı ve kesitsel tiptedir. Araştırma, İstanbul ili Avrupa yakası Kağıthane ilçesi; Anadolu yakası Pendik ve Tuzla ilçelerinde 2018-2019 yılında öğrenimini sürdüren 10-18 yaş grubu 47'si kız, 60'ı erkek olmak üzere toplam 107 öğrenci üzerinde yapılmıştır. Veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından hazırlanan Kişisel Bilgi Formu ve Yılmaz (2000) tarafından Türkçeye uyarlaması yapılan Anne Baba Tutum Ölçeği kullanılmıştır. Veriler SPSS 25.0 paket programı kullanılarak analiz edilmiştir. Kolmogorov Smirnov testi ile verilerin dağılımının normal olmadığı görülmüştür. Çalışma verileri değerlendirilirken tanımlayıcı istatistiksel metotların (ortalama, standart sapma, frekans) yanı sıra non-parametrik veriler için Mann Whitney U testi ve Kruskal Wallis H testi kullanılmıştır. Anlamlılık tüm değerler için p

Bu araştırma, 0-18 yaş çocuğu olan ebeveynlerin sağlık algısı ve akılcı ilaç kullanım tutumları belirlemek amacıyla yapılmıştır. Tanımlayıcı türdeki araştırmanın evrenini, Kars ilinde faaliyet gösteren Harakani Devlet Hastanesi ve Kafkas Üniversitesi Sağlık Araştırma ve Uygulama Merkezi'nin çocuk sağlığı ve hastalıkları polikliniklerine başvuran ebeveynler oluşturmuştur. Veriler; `Tanıtıcı Bilgi Formu`, `Sağlık Algısı Ölçeği` ve `Akılcı İlaç Kullanımına Yönelik Ebeveyn Tutum Ölçeği` ile toplanmıştır. Araştırma verileri SPSS for Windows 22 programı ile analiz edilmiştir. Verilerin yorumlanmasında ise frekans, yüzde, aritmetik ortalama, standart sapma hesaplanmış ve x2, t testi, Varyans analizi, Kruskall Wallis testi, Mann Whitney–U testi ve korelasyon analizi kullanılmıştır. Araştırmada, ebeveynlerin yaş ortalamasının 32.05±6.51 olduğu, %51.7'sinin kadın, %40.5'inin eğitim düzeyinin lise olduğu, %68.5'inin çalıştığı, %58.6'sının gelirinin giderine denk olduğu, %69.0'ının çekirdek ailede yaşadığı ve %80.6'sının sosyal güvenceye sahip olduğu belirlenmiştir. Ebeveynlerin %85.3'ünün hekime danışmadan çocuğuna ilaç vermediği, %96.1'inin çocuğuna verdiği ilacın bilgisini hekiminden aldığı ve reçetesiz ilaç olarak en çok ateş düşürücü kullandıkları saptanmıştır. Sağlık Algısı Ölçeği toplam puan ortalaması 62.59±4.22; Akılcı İlaç Kullanımına Yönelik Ebeveyn Tutum Ölçeği toplam puan ortalaması 174.57±10.66 olarak belirlenmiştir. Sağlık Algısı Ölçeği puan ortalamaları ile Akılcı İlaç Kullanımına Yönelik Ebeveyn Tutum Ölçeği puanları arasında anlamlı düzeyde bir korelasyon bulunmamıştır. Araştırmada ebeveynlerin sağlık algısının ve akılcı ilaç kullanım tutumlarının yüksek bir düzeyde olduğu, bununla birlikte aralarında bir ilişkinin olmadığı sonucuna varılmıştır. Bu bağlamda araştırmanın daha geniş ve farklı soyo-ekonomik özelliklere sahip örneklemlerde yapılması önerilir. The aim of this study was to determine the health perception and rational drug use attitudes of parents of 0-18 years old children. The universe of this descriptive study consisted of parents who applied to the pediatric outpatient clinics of Harakani State Hospital and Kafkas University Health Research and Application Center. Data was obtained by `Descriptive Information Form`,` Health Perception Scale` and `Parental Attitude Scale for Rational Drug Use''. Data were analyzed with SPSS for Windows 22 program. Frequency, percentage, arithmetic mean, standard deviation were calculated and x2, t test, Variance analysis, Kruskall Wallis test, Mann Whitney-U test and correlation analysis were used in the interpretation of the data. In the study, the mean age of the parents was 32.05 ± 6.51, 51.7% of the parents were female, 40.5% were high school educational level, 68.5% were working, 58.6% of the participants' income was equal to their expenses, 69.0% of the participants lived in the nuclear family and 80.6% had social security. It was found that 85.3% of parents did not give medication to their child without consulting the physician, 96.1% received information about the drugs from their physician, and they used the most antipyretic drugs as prescription drugs to their children. When the ''Health Perception Scale'' scores were examined, the total score average was 62.59±4.22; ''Parental Attitude Scale towards Rational Drug Use'' was found to be 174.57±10.66. There was no significant correlation between the mean scores of `Health Perception Scale` and the `Parental Attitude Scale towards Rational Drug Use`. In the study, it was concluded that the parents' perception of health and rational drug use attitudes were at a high level, however, there was no relationship between them. In this context, it is recommended to carry out the research in larger and different socio-economic samples. 68

Araştırma bebeğin mizacının ve annenin psikopatolojik özelliklerinin ilk altı ayda sadece anne sütü ile beslenmeye etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmaya Haziran-Kasım 2019 tarihleri arasında Trabzon merkez Ortahisar'a bağlı aile sağlığı merkezlerine kayıtlı olan, aile sağlığı merkezine başvuran ve kabul ölçütlerini taşıyan 347 anne ve bebekleri dahil edilmiştir. Araştırmada veriler Tanıtıcı Bilgi Formu, Telefon Görüşmesi Bilgi Formu, Bebek Davranış Ölçeği-Çok Kısa Form Türkçe Uyarlaması ve Kısa Semptom Envanteri kullanılarak yüz yüze görüşme yöntemi ile toplanmıştır.Araştırmadan elde edilen veriler SPSS 24.0 paket programı kullanılarak analiz edilmiştir. Verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistikler, Bağımsız Örneklem t Testi, One Way Anova Analizi, Tukey testi, Ki-Kare Analizi, Pearson Momentler Çarpım Analizi ve Backward Stepwise Regresyon Analizi kullanılmıştır. Araştırmaya katılan annelerin yaşlarının ortalaması 30.34±5.04 yıldır. Annelerin aile tipine göre ilk altı ay sadece anne sütü ile besleme süreleri arasında anlamlı bir fark belirlenememiştir. Ancak eğitim, çalışma, gebeliğinde hastalık geçirmeme, doğum sonrası ilk 60 dk içinde emzirme durumlarına göre ilk altı ayda SAS ile beslenme süresi arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır (p

Amaç: Bu araştırmada, İntrauterin seslere benzeyen beyaz gürültü ile ninnilerinsakinleştirici, rahatlatıcı etkisinin yenidoğanın ekstrauterin hayata uyumunukolaylaştıracağı düşüncesinden hareketle, kadın sesi, erkek sesi ninninin ve beyazgürültünün yenidoğanlarda emzirmenin başlatılması üzerine etkisinin karşılaştırılmasıamaçlanmıştır.Yöntem: Randomize kontrollü deneysel araştırma Tokat Devlet Hastanesi'nde(03.12.2018-30.07.2019) yapılmıştır. Araştırmanın evrenini belirlenen tarihler arasındahastanede doğan term yenidoğan bebekler (N=917) oluşturmuştur. Örneklemi iserandomize edilen ve 4 gruba ayrılan [Bir kadının söylediği ninni (n=40), bir erkeğinsöylediği ninni (n=40), beyaz gürültü (n=40) dinletilen ve hiçbir uygulamanınyapılmadığı kontrol grubu olarak (n=40)] yenidoğanlar (n=160) oluşturmuştur.Veriler, `Anne ve Bebeği Tanıtıcı Bilgi Formu`, `LATCH Emzirme Tanılama Ölçeği`ile toplanırken, müzik çalar ve taşınabilir speaker, desibel ölçüm cihazı, Beyaz GürültüCD'si ve ninni CD'leri kullanılmıştır.Elde edilen verilerin değerlendirilmesi SPSS 19 paket programında yüzdelik dağılım,ortalama, ki-kare testi, bağımsız ve bağımlı gruplarda t-testi, varyans analizi,Korelasyon, Regresyon analizleri kullanılarak yapılmıştır. İstatistiksel testlerinanlamlılık düzeyi için p

Kekemelik alanyazınında iyileşme ile ilgili pek çok faktör bildirilmiştir. Güncel çalışmalar, kekemeliğin iyileşmesinde bilişsel ve duygusal faktörlerin de rolü olabileceğini vurgulamaktadır. Bu çalışmada kekemeliği iyileşen, kekemeliği devam eden ve tipik gelişim gösteren çocukların dikkat yanlılığı, yürütücü işlev becerileri ve mizaç özellikleri açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır. Çalışmaya yaşları 7-11 arasında olan 36 çocuk dâhil edilmiştir. Her bir grup, yaş ve cinsiyet bakımından eşleştirilmiş 12 katılımcıdan oluşmaktadır. Grupların dikkat yanlılığı, dikkat süreçleri ve ketleme becerileri, bir deneysel görev olan dot-probe kullanılarak incelenmiştir. Çalışma grubundaki çocukların dikkat ve çalışma belleğine ilişkin olarak bir performans testi olan Görsel İşitsel Sayı Dizileri B Formu (GİSD-B) kullanılmıştır. Ayrıca katılımcılar, dikkat ve hareketlilik, yürütücü işlevler ve mizaç özellikleri bakımından, ebeveyn bildirimine dayanan ölçeklerle de incelenmiştir. Bu doğrultuda Yenilenmiş Conners Ebeveyn Derecelendirme Ölçeği-Kısa, BRİEF Yönetici İşlev Davranışlarını Derecelendirme Ölçeği, Okul Çağı Çocukları İçin Mizaç Ölçeği ve Duygu Ayarlama Ölçeği kullanılmıştır. Ebeveyn ölçekleri ve GİSD-B puanlarına göre gruplar arasında anlamlı fark bulunmamaktadır. Dot-probe görevi bulgularına göre kekeleyen çocukların tehlike ve olumlu duygusal uyaranlardaki tepki süreleri, nötr uyaranlardaki tepki sürelerine göre anlamlı olarak yavaştır. Kekemeliği iyileşen çocuklarda ise sadece tehlike ile ilişkili görsel uyaranlardaki tepki süreleri nötr uyaranlardaki tepki sürelerinden anlamlı olarak yavaştır. Son olarak, yürütücü işlev becerilerine ve mizaç özelliklerine ilişkin farklı ölçme teknikleriyle incelenen puanlar arasında anlamlı ilişki bulunmamaktadır. Dot-probe bulguları ışığında, kekemelik öyküsü olan çocukların duygusal uyaranlara dikkat yanlılığı olduğu görülmektedir. Bu nedenle, kekemeliğin değerlendirilmesinde ve yönetiminde akıcılığa odaklanmanın yanında, bilişsel ve duygusal faktörlerin sürece dâhil edilmesi yararlı görülmektedir. It is known that there are many factors related to stuttering recovery in stuttering literature. Current studies have emphasized that cognitive and emotional factors also have a role in the recovery of stuttering. In this study, it is aimed to compare attention bias, executive functions, and temperament factors among children with stuttering, children who recovered stuttering, and children who have typical developments. The study group consists of 36 children ranging in age from 7 to 11. Each group consists of 12 participants, who are matched by age and gender. Attention bias, attention processes, and inhibition skills of the groups were examined by using dot-probe as an experimental task. Attention and working memory functions of children in the study group were evaluated by using Visual Aural Digit Span Test- B (VADS- B) as a performance test. Also, the participants were examined with scales based on parental reporting in terms of attention and mobility, executive functions, and temperament characteristics. In this aspect, Conners Parent Rating Scale-Revised Short, Behavior Rating Inventory of Executive Functioning (BRIEF), School-Age Temperament Inventory (SATI), Emotion Regulation Checklist were also used. There is no significant difference between groups according to parental scales and VADS-B scores. According to the findings related to the dot-probe task, the reaction time of the children with stuttering in threat-related and positive emotional stimuli significantly slows down compared to the reaction time in neutral stimuli. Furthermore, the reaction time of children with recovered stuttering significantly slows down only in the visual stimuli related to the threat. In conclusion, there is no significant correlation among the scores of the executive functions and temperament factors, which were examined with different measurement techniques. As a result of the findings of the dot-probe, it is clearly seen that it is found attention bias in the children who have stuttering history to the emotional stimulus. Therefore, in addition to focusing on the fluency, the inclusion of cognitive and emotional factors in the evaluation and management of the stuttering process seems essential. 114

Bu araştırma Kronik Böbrek Yetmezliğine sahip 12-21 yaş ergenlerin hastalıklarını yönetebilme yeterliliklerine sahip olmalarını sağlamak amacıyla Bireysel ve Aile Öz yönetim Teorisi'ne (BAÖYT) dayalı geliştirilen öz yönetim programının, ergenin öz yönetim bilgi ve davranışları, yaşam kalitesi, öz yeterlilik, sosyal destek, depresyon, anksiyete ve klinik parametrelere (eGFR, Kreatinin, BUN, Albumin, Hemoglobin) etkisini değerlendirmek amacıyla randomize kontrollü araştırma türünde yapılmıştır. Araştırmanın uygulanması, Aralık 2018 - Mayıs 2019 tarihleri arasında Ankara'da bulunan iki hastanede yapılmıştır. Çalışma 20 deney, 20 kontrol hastası ile tamamlanmıştır. Araştırmada veriler, `Bireysel ve Aile Öz Yönetim Teorisi Temelli Hazırlanmış Demografik ve Klinik Bilgi Formu`, `Kronik Böbrek Hastalığına İlişkin Öz Yönetim Değerlendirme Formu`, `Çocuklar için Öz-yeterlik Ölçeği`, `Çocuklar için Yaşam Kalitesi Ölçeği- Ergen Formu`, `Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği`, `Beck Depresyon Ölçeği`, `Beck Anksiyete Ölçeği` ve hasta dosyalarından klinik parametrelerinin ölçümleri alınarak toplanmıştır. Kronik böbrek hastalığına özgü hazırlanmış eğitim programı hastaların polikliniğe kontrole geldikleri dönemde grup eğitimi şeklinde üç oturumda uygulanmıştır. Deney grubundaki ergenler ve ebeveynler ayrı ayrı oturumlara alınarak eğitim verilmiştir. Eğitim programı bitiminden sonraki dönemde 2 haftada bir toplamda 6 kez olmak üzere 3 ay hastalara ev ziyaretleri yapılarak izlemleri yapılmıştır. Ev ziyaretlerinde hastalara yapılandırılmış on sorudan oluşan izlem soruları yöneltilmiştir. Öz yönetim eğitimi sonrası deney grubundaki ergenlerin öz yönetim bilgi ve davranışları birçok alanda ön teste göre anlamlı değişim göstermiş (p0.05). Psikososyal değişkenlerden anksiyete düzeyinde (ön test: 14.60±10.94; son test: 7.05±6.52) anlamlı azalma görülürken (p0.05). Sonuç olarak, ergenlere verilen öz yönetim eğitim programı, ergenlerin yaşam kalitesi ve anksiyete düzeylerinde anlamlı değişim göstermesine karşın öz yeterlik, algılanan sosyal destek ve depresyon düzeylerinde anlamlı değişim olmamıştır. Ayrıca öz yönetim davranışlarında bilişsel ve psikososyal alanlarda olumlu yönde değişim olmuştur. Öz yönetime ilişkin eğitim programlarının, kronik böbrek hastalığına sahip ergenlerin sağlık durumlarını iyileştirmek için kullanılabilecek etkili bir yöntem olarak kliniklerde hemşireler tarafından uygulanması önerilmektedir. The aim of this study was to investigate the effects of chronic kidney disease on adolescents between aged 12-21 years and evaluating the effect of self-management program developed based on The Individual and Family Self Management on adolescent self-management knowledge and behavior, quality of life, self-efficacy, social support, depression, anxiety and clinical parameters randomized controlled trial. The study was conducted between December 2018 and May 2019 in two hospitals in Ankara. The study was completed with 20 experiments and 20 control patients. The data included in the study were Demographic and Clinical Information Form Based on The Individual and Family Self Management`, `Self Management Evaluation Form for Chronic Kidney Disease`, `Self-Efficacy Scale for Children`,`Quality of Life Scale for Adolescent Form`, `Multidimensional Perceived Social Support Scale`, `Beck Depression Scale`, `Beck Anxiety Scale` and clinical parameters were collected from patient files. The training program prepared for chronic kidney disease was administered in three sessions as group training when the patients came to the outpatient clinic for control. Adolescents and parents in the experimental group were taken to separate sessions and educated. In the period following the end of the training program, home visits were made to the patients for 3 months in total, 6 times in 2 weeks and followed up. During the home visits, the patients were asked follow-up questions consisting of ten structured questions. Self-management knowledge and behavior of the adolescents in the experimental group after self-management training showed a significant change compared to the pre-test (p

Amaç: Bu araştırmanın amacı, 0-3 yaş grubu çocuğu olan annelere verilen ev kazaları eğitimi ile annelerin farkındalıklarını geliştirmek ve eğitimin etkisini değerlendirmek, etkileyen faktörleri belirlemek, bunun için Anne Ev Kazaları Farkındalık Ölçeğini geliştirip, geçerlik-güvenirlik çalışmasını yapmaktır.Yöntem: Araştırma, metodolojik ve deneysel olarak, iki aşamalı gerçekleştirildi. Birinci aşamada, Anne Ev Kazaları Farkındalık Ölçeği geliştirmek için madde havuzu çalışması, uzman görüşlerinin alınması, ön uygulamadan sonra geçerlik-güvenirlik çalışması yapıldı (S=400). İkinci aşama, ev kazaları eğitiminin annelerin ev kazaları farkındalıklarına etkisini değerlendirmek için ön-test son-test kontrol gruplu deneysel olarak gerçekleştirildi. Araştırma, Iğdır'da Sağlık Müdürlüğü, Karaağaç Aile Sağlığı Merkezi'nde, Temmuz-Ekim 2019 tarihleri arasında yapıldı. Araştırmanın evrenini, belirtilen aile sağlığı merkezine herhangi bir nedenle başvuran, araştırma kriterlerine uyan anneler (S=103) oluşturdu. Veriler, Kişisel Bilgi Formu ve Anne Ev Kazaları Farkındalığı Değerlendirme Ölçeği ile elde edildi. Çocuk Ev Kazaları Eğitimi, çocuk ev kazaları eğitim kitapçığı ve sunusu ile yapıldı. Veriler, tanımlayıcı istatistikler, ki kare, varyans ile değerlendirildi. Etik ilkelere uyuldu.Bulgular: Anne Ev Kazaları Farkındalık Ölçeği, Düşmeye Karşı Farkındalık, Yanıklara Karşı Farkındalık, Boğulma ve Zehirlenmelere Karşı Farkındalık, Kesici ve Delici Alet Yaralanmalarına Yönelik Farkındalık alt boyutları ile 55 maddeden oluşan, 5'li likert tipi, geçerlik (madde toplam korelasyon değerleri; r=.383-.645, Alpha katsayısı=.968) ve güvenirlik (test tekrar test; r=0.990, ayırt edicilik; p=.000

Yenidoğanların cilt bütünlüğünün korunması ve geliştirilmesinde hemşirelere önemli görevler düşmektedir. Bu çalışma yenidoğan hemşirelerinin cilt bakımına ilişkin bilgi ve uygulamalarını değerlendirmek amacıyla tanımlayıcı ve kesitsel çalışma olarak yapıldı. Araştırmaya başlamadan önce kurum izinleri ve etik kurul izni alındı. Araştırma Haziran 2016- Ağustos 2018 tarihleri arasında dört farklı şehirdeki beş farklı hastanenin Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi (YYBÜ)'nde görev yapan hemşirelerle gerçekleştirildi. Araştırmanın örneklemini, çalışmaya dahil etme kriterlerini sağlayan 124 yenidoğan hemşiresi oluşturdu. Verilerin toplanması amacıyla araştırmacılar tarafından literatür doğrultusunda hazırlanan, `Tanıtıcı özellikler veri formu`, `Yenidoğan hemşirelerinin cilt bakımına ilişkin bilgi düzeylerini belirleme formu` ile `Cilt bakımına yönelik uygulamalar anketi`nden yararlanıldı. Verilerin değerlendirilmesinde bağımsız iki örneklem t testi, tek yönlü varyans analizi, Pearson korelasyon analizi, regresyon analizi, çoklu karşılaştırma testi olarak Duncan testi ve Brown-Forsythe testi kullanıldı.Araştırma kapsamına alınan yenidoğan hemşirelerinin çoğunluğunun 20-30 yaş grubunda ve %79.8'inin lisans mezunu olduğu bulundu. Hemşirelerin %75.8'inin yenidoğanın cilt bakımına yönelik eğitim almadığı ve yarısından fazlasının cilt bakımı ile ilgili güncel literatürü takip etmediği belirlendi. Yenidoğan hemşirelerinin yaşı, eğitim durumu, çocuk sahibi olma durumu, hemşire olarak çalışma süresi, yenidoğan ünitesinde çalışma süresi ve cilt bakımına yönelik eğitim alma durumu ile bilgi düzeyi puan ortalamaları arasında fark bulundu (p

Gelişim, insanın anne rahmine düşüşünden ölünceye kadar devam eden bir olgudur. Ömür boyu devam eden, gerilemeler ve ileriye sıçramalarla kendini göstermektedir. Hiçbir zaman dümdüz bir çizgi çizmez. Süreç içerisinde kalıtım ve çevrenin etkisi ile yol almaktadır. Yapısından dolayı titremeler yaşasa da ön görülemeyen sebeplerden dolayı sekteye uğrayabilmektedir. Kronik hastalıklar, travmalar ve stres gelişimin olağan sürecini etkileyen unsurlardır. Akut müdahalelerle düzelebilen kısımların varlığı kadar bir ömür devam edecek destek eğitimlere ihtiyaç olunan kısımlar da mevcuttur. Kalp hastalıkları gelişimi çoğu zaman uzun vadeli sekteye uğratan problemlerdendir. Çocuğun rahatsızlığından dolayı geçirdiği işlemler ve operasyonlar; bunların can yakıcı ve travmatik süreçleri; hastanede yatış ve sosyal ortamdan izolasyon gibi birbiri ile ilintili yapıların varlığı gelişimin her aşamasında aynı zamanda her alanına etki edebilecek risklerdir.Bu çalışmada Sağlık Bilimleri Üniversitesi İstanbul Mehmet Akif Ersoy göğüs kalp ve damar eğitim araştırma hastanesinin çocuk kardiyoloji ve çocuk kardiyovasküler cerrahi servislerinde uzun süreli yatış yapmış 3-6 yaş arasındaki 4 çocukla gerçekleştirilen çalışma yer almaktadır. Çocuklara operasyonlarından bir süre sonra Denver II Gelişimsel Tarama Testi uygulanmıştır. Çıkan sonuca göre çocukların eksik kaldıkları alanlara müdahale edecek destek eğitim programı hazırlanıp çocukların hastanede yattıkları süre boyunca uygulanmıştır. Taburcu olurken ailelerine her çocuk için özel olarak hazırlanan çocukların gelişimlerine destek sağlayacak programlar verilmiştir. İlk testten en az 3 ay sonra çocuklara son test olarak yeniden Denver II Gelişimsel Tarama Testi uygulanmıştır. Ön test ile son test sonuçları analiz edilmiş ve uygulanan müdahale programının etkililiğine bakılmıştır.4 olgu için ayrı ayrı hazırlanan programlar olgu bazlı değerlendirildiğinde problemli alanlara etki ettiği ve çocukların gelişimlerine destek sağladığı saptanmıştır. Development is a phenomenon that starts from womb, continue even death. It is shown with sometimes regression or progress along lifetime. It never draw a straight line. Development proceed with effect of heredity and environmental impact is in the process. There can be some tremors and interruption due to the own nature and it may be interrupted for unforeseen reasons. Chronic diseases, traumas, stress are factors that affects usual process of development. There are treatment modalities that can be recured by acute interference or will continue to support trainings required parts are also available in lifetime. The development of heart disease is often long-term interfering problems. Applied treatments and operations owing to disease, their painful and traumatic processes; hospitalization and social environment, the presence of interconnected structures such as insulation affects every aspect of each stage of development risks. In this study, there are experiences which aged between 3-6, 4 children stayed long time in Mehmet Akif Ersoy Chest and Vascular Education Research Hospital Pediatric Cardiology and Cardiovascular Surgical departments. Denver II Developmental Screening Test was applied to these operated children after a while. According to the results, support training program to intervene in areas where children are lacking, prepared and applied to children during their stay. When they were discharged, individual programs are provided and given their parents to support the development of these children. After at least 3 months first test, Denver II Developmental Screening Test as a final test for children was applied again. Pre-test and last test results were analyzed by PSPP and monitored applied intervention effectiveness of the program. When the programs prepared separately for 4 cases were evaluated on a case-by-case basis, it was found that they affect the problem areas and support the development of children. 76

Bu araştırmada neonatal dönemde anne bebek bağlanmasını etkileyen faktörlerin neler olabileceğini ortaya koymak amaçlanmıştır. Araştırma nicel araştırma yönteminde genel tarama modelleri içerisinde yer alan ilişkisel tarama türünde kesitsel bir çalışmadır. Araştırmanın evrenini 2019 yılı içerisinde Bayburt Devlet Hastanesi Kadın Hastalıkları ve Doğum bölümü ve Pediatri bölümüne başvuran hastalar oluşturmaktadır. Araştırmanın çalışma grubunu ise 2019 yılı 15 Haziran- 15 Eylül tarihleri arasında ilgili birime başvuru yapan 300 katılımcı oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Anne-Bebek Bağlanma Ölçeği (ABBÖ) ve Edinburgh Doğum Sonrası Depresyon Ölçeği (EDSDÖ) kullanılmıştır. Verilerin analizinde Mann-Whitney U testi ve Kruskall-Wallis H testi kullanılmıştır.Araştırma sonucunda katılan 41 yaş ve üzeri annelerin, 30 yaş ve altı olan ve 31-40 yaş gruplarına göre depresyon düzeylerinin daha düşük olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca annelerin eşlerinden ev işleri ya da duygusal destek almış olması durumu doğum sonrasındaki depresyon düzeyini azaltmaktadır. Doğum sonrası sağlık sorunu olmayan bebeklere sahip annelerin, anne bebek bağlanma düzeylerinin daha yüksek olduğu görülmüştür. Bebeğini doğumdan hemen sonra emziren annelerin bağlanma düzeylerinin daha yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Bebeğin cinsiyetine ilişkin beklenti bakımından, bebeğin cinsiyetini fark etmez olarak ifade eden annelerin doğum sonrası depresyon düzeylerinin daha yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Annelerin bebeklerini doğum sonrası ilk emzirme zamanı 1-2 saat olan grupta diğer zaman gruplarına göre doğum sonrası depresyon düzeyleri daha düşüktür. Anne-Bebek Bağlanma Ölçeği ve Edinburgh Doğum Sonrası Depresyon Ölçeği'nin puanları arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. In this study, it is aimed to reveal what factors may affect mother-infant attachment in neonatal period. The research is a cross-sectional study in relational screening type, which is included in general screening models in quantitative research method. The population of the study consists of patients who applied to the Department of Obstetrics and Gynecology and the Department of Pediatrics in Bayburt State Hospital in 2019. The study group of the study consists of 300 participants who applied to the relevant unit between 15 June and 15 September 2019. In the study, Mother-Baby Attachment Scale (ABBÖ) and Edinburgh Postpartum Depression Scale (EPDS) were used as data collection tool. In the analysis of the data, Mann-Whitney U test and Kruskall-Wallis H test were used.As a result of the study, it was concluded that mothers aged 41 and over had lower levels of depression than those aged 30 and under and 31-40. Also, the fact that mothers received housework or emotional support from their spouses reduces the level of depression after childbirth. It was observed that mothers with babies without health problems after birth had higher levels of mother-infant attachment. It was concluded that mothers who breastfeed their baby immediately after birth had higher attachment levels. In terms of the expectation regarding the gender of the baby, it was concluded that the mothers who expressed the gender of the baby as irrelevant had higher postpartum depression levels. In the group of mothers whose first breastfeeding time is 1-2 hours after birth, their postpartum depression levels are lower than other time groups. No significant correlation was found between the mother-infant attachment scale and the scores of the Edinburgh postpartum depression scale. 93

Bu araştırma acil servise ateş nedeniyle başvuran ebeveynlerin kaygı düzeylerini ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla tanımlayıcı ve kesitsel olarak yapılmıştır. Araştırma Yozgat Şehir Hastanesi Çocuk Acil Servisine başvuru yapan ve 0-12 ay arası ateşli çocuğu olan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 126 ebeveynin katılımı ile gerçekleşmiştir. Veriler ebeveyn ve çocuktan bilgi toplamak amacı ile Çocuk ve Ebeveyn Kişisel Bilgi Formu ve ebeveynlerin kaygı düzeylerini belirlemek amacı ile Durumluk Kaygı Ölçeği (DKÖ) kullanılarak elde edilmiştir. Verilerin analizinde Bağımsız değişkenin iki düzeye sahip olduğu ve normal dağılımın bulunduğu durumlar için ilişkisiz örneklemler t testi, normal dağılımın olmadığı durum için Mann Whitney U testi kullanılmıştır. Bağımsız değişkenin ikiden fazla düzeye sahip olduğu ve normal dağılımın bulunduğu durumlar için varyans analizi (ANOVA), normal dağılım olmadığı durum için Kruskal Wallis H testi kullanılmıştır. Analizler SPSS 22 programında gerçekleştirilmiştir. Yapılan araştırmaya göre ebeveynlerin DKÖ aldıkları toplam puan ortalamasının 50.9±10.8 olduğu saptanmıştır. Evde ateşi düşürmeye yönelik ateş düşürücü verme uygulamasını yapan ebeveynlerin (%61.1) kaygı ölçeğinden aldıkları puan ortalaması daha düşük, ılık kompres uygulaması yapan ebeveynlerin (%35.7) kaygı ölçeğinden aldıkları puan ortalamasının daha yüksek olduğu saptandı. Çocuğun ateşinin 0-15 (%42.9) dakika aralığında kontrol eden ebeveynlerin 16-30 (%43.7) dakika aralığında kontrol eden ebeveynlerden kaygı düzeyi ortalaması daha yüksek olduğu saptandı. Yüksek ateş ve düşürülmesi konusunda bilgiyi sağlık personelinden edinen (%43.7) ebeveynlerin kaygı düzeyleri bilgiyi ailesinden edinenlerden (%15.9) daha düşük olduğu saptandı (p

Bu araştırma, prematüre bebeği olan annelerin yaşam kalitesi ve yaşam kalitesini etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla ilişki arayıcı bir araştırma olarak gerçekleştirildi. Araştırma İstanbul' da bir Vakıf Üniversitesi hastanesi yenidoğan yoğun bakım ünitesinde tedavi gören 90 prematüre bebeğin annesi ile Temmuz 2018-Eylül 2019 tarihleri arasında gerçekleştirildi. Araştırmanın verileri 'Prematüre Bebeği Olan Anne ve Bebek Bilgi Formu', 'WHOQOL-BREF Ölçeği', 'Edinburgh Doğum Sonrası Depresyon Ölçeği' ve 'Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği' kullanılarak toplandı. Veriler SPSS programında frekans, yüzde, ortalama, standart sapma gibi tanımlayıcı istatistikler ile Student testi, One Way Anova testi ve regresyon analizi kullanılarak değerlendirildi. Annelerin % %54,4'ünün yaşı 31 ve üzeri, babaların %67,8'i 31 ve üzeri yaş aralığındadır. Annelerin %96,7'si evli, %50'sinin evlilik süresi 1-5 yıldır. Annelerin %36,7'si lise, %16,7'si üniversite mezunudur. Annelerin%60'ı bir işte çalışmamakta ve %62,2'sinin aile geliri gideri ile aynıdır. Annelerin WHOQOL-BREF (TR) genel yaşam kalitesi puan ortalaması 73,87±9,28, Edinburgh Doğum Sonrası Depresyon Ölçeği puan ortalaması 10,52±4,80, Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği genel puan ortalaması 62,14±14,66 bulundu. Araştırmada, postpartum depresyonun ve algılanan sosyal desteğin genel yaşam kalitesi için anlamlı bir belirleyici olduğu bulundu. Postpartum depresyon düzeyi genel yaşam kalitesi düzeyini azaltırken, algılanan sosyal destek genel yaşam kalitesi düzeyini arttırmaktadır. Aileden algılanan sosyal destek genel yaşam kalitesi düzeyini arttırırken arkadaştan ve özel insandan algılanan sosyal destek genel yaşam kalitesi düzeyini etkilememektedir. Sonuç olarak, doğum sonrası depresyon düzeyinin ve algılanan sosyal desteğin yaşam kalitesini etkilediği belirlendi. Anahtar Kelimeler: Yaşam Kalitesi, Sosyal Destek, Postpartum Depresyon, Prematüre Bebeği Olan Anneler This study was carried out as a relationship-seeking study to determine the quality of life and factors affecting quality of life of mothers with premature babies. The study was conducted between July 2018 and September 2019 with the mother of 90 premature infants who were treated in a neonatal intensive care unit in a Vakıf University hospital in Istanbul. The data of the study were collected by using Mother and Baby Information Form with Premature Infants ',' WHOQOL-BREF Scale ',' Edinburgh Postnatal Depression Scale 'and' Multidimensional Perceived Social Support Scale '. Descriptive statistics such as frequency, percentage, mean and standard deviation were evaluated using SPSS program, Student's test, One Way Anova test and regression analysis. 54.4% of the mothers are aged 31 and over and 67.8% of the fathers are between 31 and over. 96.7% of the mothers were married and 50% had a marriage period of 1-5 years. 36.7% of the mothers are high school graduates and 16.7% are university graduates. 60% of mothers are not employed and 62.2% are the same as family income. The mean score of WHOQOL-BREF (TR) overall quality of life of the mothers was 73.87 ± 9.28, and the Edinburgh Postnatal Depression Scale score was 10.52 ± 4.80, and the mean score of the Multidimensional Perceived Social Support Scale was 62.14 ± 14. 66 found. In the study, postpartum depression and perceived social support were found to be a significant predictor of overall quality of life. While the level of postpartum depression decreases the general quality of life, perceived social support increases the general quality of life. While perceived social support from the family increases the general quality of life level, perceived social support from friends and private people does not affect the overall quality of life. In conclusion, it was determined that postpartum depression level and perceived social support affect quality of life. Keywords: Quality of Life, Social Support, Postpartum Depression, Mothers with PrematureInfants 99

Ani kardiyak arrest ülkemizde ve dünyada görülen başlıca ölüm nedenidir. Hastane dışı kardiyak arrest vakalarında, kazazedelere seyirciler tarafından erken dönemde uygulanan kardiyopulmoner resusitasyon sağkalım şansını arttırmakta, bu durum kardiyopulmoner resüsitasyonun meslekten olmayan kişilere öğretilmesini gerekli kılmaktadır. Çocukluk çağından itibaren ilkyardım eğitiminin desteklenmesi, yetişkinlik döneminde endişeleri azaltır ve istekliliği arttırır. Bu araştırma akran eğitimi modeli ile ortaokul öğrencilerine uygulanan temel yaşam desteği eğitim programının etkinliğinin değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır. Bu araştırma Zonguldak ilinde bir ortaokulda, Nisan-Haziran 2018 tarihleri arasında, ön test-son test kontrol gruplu, tekrarlayan ölçümlü deneysel tasarım tipinde gerçekleştirilmiştir. Araştırma bir kontrol ve bir çalışma grubundan oluşmuştur. Kontrol grubundaki öğrencilere eğitim araştırmacı tarafından; çalışma grubuna ise, araştırmacı tarafından eğitilen akranları ile eğitim sağlanmıştır. Araştırmanın araştırma evrenini 6. ve 7. sınıf öğrencileri oluşturmuştur (n=500). Araştırmanın gücü, GPower 3.1 programında hesaplanmıştır (n=200). Araştırmada araştırmacı tarafından hazırlanan soru formu ve temel yaşam desteği uygulama basamakları formu kullanılmıştır. Bu araştırmaya göre, çalışma grubu (14.92±4.07) ile kontrol grubu (15.43±3.62) bilgi düzeyleri arasında anlamlı bir farklılık olmayıp, puanlar birbirine yakın bulunmuştur. Öğrencilerin ön test, son test ve kalıcılık ilk yardım bilgi düzeyi puanları; çalışma ve kontrol grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermemektedir (sırasıyla p=0.077; p=0.350; p=0.780; p>0.05). Akran eğitmenler tarafından eğitilen öğrenciler, profesyonel eğitimciler tarafından eğitilen öğrencilere göre Temel Yaşam Desteği'nde benzer beceriler göstermiş olup; akran eğitimi yöntemi çocukluk döneminde ilkyardım eğitimi için kullanılabilir bir yöntemdir. Sudden cardiac arrest is the leading cause of death in our country and in the world. Cardiopulmonary resuscitation applied to survivors early in the event of outof-hospital cardiac arrest increases the chance of survival, which makes it necessary to teach Cardiopulmonary resuscitation to lay people. Supporting first aid education from childhood reduces anxiety and increases willingness during adulthood. This research was conducted to evaluate the effectiveness of the basic life support education program applied to the secondary school students with the peer education model. This study was carried out in a secondary school in Zonguldak, between April and June, in a experimental design type with pre-test and post-test control group and repetitive measurement. The study consisted of a control and an experimental group. The students in the control group were educated by the researcher; and the experimental group was provided with peers trained by the researcher. The study population consisted of 6th and 7th grade students (n=500). The power of the study was calculated in the GPower 3.1 program (n=200). Data collection form and basic life support application steps form prepared by the researcher were used in the study. According to this study, there was no significant difference between the experimental group (14.92±4.07) and control group (15.43±3.62), and the scores were similar. Students' pre-test, post-test and permanence first aid knowledge level scores; There was no statistically significant difference between experimental and control groups (p = 0.077; p = 0.350; p = 0.780; p> 0.05, respectively). Students who were trained by peer instructors showed similar skills in basic life support compared to students who were trained by professional trainers; peer education is a method that can be used for first aid education in childhood. 109

Amaç: Bu çalışmanın amacı Yenidoğan İşitme Tarama Programı kapsamında işitme kaybı tanısı alan ve normal işiten 0-6 yaş çocukların gelişimsel değerlendirmelerinin yapılarak çeşitli değişkenlerin gelişime etkisini saptamaktır.Materyal ve Metot: Araştırma grubu, 2018-2020 yılları içinde Malatya ve Kahramanmaraş ilinde ikamet eden 50 işitme kayıplı ve 51 işitme kaybı bulunmayan 101 bebek/çocuk ve ailesi araştırmanın örneklemini oluşturmuştur. DGTT, AGTE ile Genel Bilgi Formu uygulanmıştır. İstatistiksel analizler için NCSS 2007 programı, tanımlayıcı istatistik metotları, Pearson ki-kare, Fisher's Exact, Fisher Freeman, Halton testi kullanıldı. Uyumun değerlendirilmesinde Mc Nemar test ve Kappa uyum düzeyi kullanılmıştır.Bulgular: Tüm olguların AGTE genel sonuçları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmamıştır (p>0,05). İşitme kaybı olması durumuna göre olguların DGTT sonuçları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmıştır (p=0,031; p0,05), işitme kaybı olan olguların DG'nin normal olması oranı, işitme kaybı olmayan olgulara göre dikkat çekici düzeyde düşük saptanmıştır. AGTE `İMG` sonucu normal olan olguların tanı yaşları, test sonucu normal olmayan olan olgulara göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek saptanmıştır (p=0,040; p 0.05). There was a statistically significant difference between the DGTT results of the patients according to the condition of hearing loss (p=0.031; p 0.05), whereas the rate of normal DG with hearing loss was significantly lower compared to the cases without hearing loss. The age of diagnosis of patients with normal AGTE `IMG` result was found to be statistically significantly higher than those with normal test results (p=0.040; p

Amaç: Prematüre yenidoğanlarda Kanguru Bakımı (KB)'nın anne-bebek ilişkisine ve bebeğin vital bulgularına etkisini incelemektır.Gereç ve Yöntem: Deneysel tipte olan araştırma, Eylül 2018 – Kasım 2019 tarihleri arasında Manisa Celal Bayar Üniversitesi Hafsa Sultan Hastanesi (MCBÜ HSH) Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesinde (YYBÜ) yürütülmüştür. Araştırmanın örneklemini, YYBÜ'de yatan 40 prematüre yenidoğan ve ebeveyni oluşturmuştur. Veriler: `Anne ve Bebek Tanıtıcı Bilgi Formu`, `Bebek ve KB İzlem Formu`, `Doğum Sonrası Ebeveynlik Davranışı Ölçeği` ve `Maternal Bağlanma Ölçeği` ile toplanmıştır. Verilerin analizinde; tanımlayıcı istatistikler, Mann Whitney U, Wilcoxon, Kruskal Wallis ve Ki-Kare testleri kullanılmıştır.Bulgular: Araştırmada, Çalışma ve Kontrol grubu yenidoğanların sosyodemografik özellikleri açısından, iki grup arasında doğum ağırlığı (p0,05). Çalışma ve Kontrol grubu annelerin gruplar arası maternal bağlanma ölçeği ön test ve son test ortanca puanları arasında anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). Çalışma grubu yenidoğanların KB öncesi ve sonrası solunum sayısı ortanca puanları arasında anlamlı fark olduğu (p0,05). Çalışma ve kontrol grubu yenidoğanların gruplar arası kalp atım hızı ön test ve son test ortanca puanları arasında anlamlı fark olduğu bulundu (p0.05). It was found that significant difference existed in median respiratory rates before and after kangaroo care in the infants of Study group (p0.05). Significant difference was found in pretest and posttest heart rates between the Study and Control groups (p

Araştırma özel gereksinimi olan ve olmayan çocukların ebeveynlerinin çocuk ilişkileri, evlilik uyumları ve bağlanma stilleri ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla yapıldı. Araştırmaya Mart-Eylül 2019 tarihleri arasında Milli Eğitim Müdürlüğüne bağlı özel eğitim I, II, III. kademe kurumlarında eğitim gören 100 özel gereksinimi olan çocuk (ÖGÇ), anaokul, ilkokul, ortaokul ve lisede eğitim gören 114 özel gereksinimi olmayan çocuk (ÖGOÇ) olmak üzere toplam 214 anne dâhil edildi. Araştırma verileri, Özel Gereksinimi Olan ve Olmayan Çocuk-Ebeveyn Tanıtım Formu, Çocuk Ana-baba İlişki Ölçeği, Çift Uyum Ölçeği ve İlişki Ölçekleri Anketi kullanılarak yüz yüze görüşme tekniği ile toplandı. Araştırmadan elde edilen verilerin değerlendirilmesinde tanımlayıcı istatistikler ve bağımsız gruplarda t testi, Mann-Whitney U testi, Kruskal Wallis testi, Ki-Kare ve Spearman Korelasyon testi kullanıldı. Araştırmaya katılan ÖGÇ'nin yaş ortalaması 12.78±3.80 ÖGOÇ'lerin 10.03±3.25 yıldır. ÖGÇ ve ÖGOÇ annelerinin çoğunun ortaokul ve babaların lise mezunu olduğu ve çocuklarının temel bakımından annenin sorumlu olduğunu belirlendi. ÖGÇ'nin cinsiyeti, anneden sonra bakımdan sorumlu olan kişiye göre çocuk anne-baba ilişkisi arasında anlamlı bir fark belirlenemedi ancak ÖGÇ'nin yaşına göre çocuk anne-baba ilişkisi gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık gösterdi (p