Search

Kaarten van de Gemeente Utrecht met gehalten aan koper, lood, zink, PAK's, humus en lutum, alsmede de bijbehorende betrouwbaarheidskaarten, zijn uitgebreid met het gebied Leidsche Rijn, ten westen van Utrecht. Naast kaarten op basis van alle monsterlocaties (feitelijke bodemkwaliteit), zijn ook kaarten gemaakt gebaseerd op monsters van onverdachte locaties (gebiedseigen bodemkwaliteit). De gebruikte geostatistische methode houdt rekening met voorinformatie zoals bodemtype of landgebruik en gaat op een statistisch correcte wijze om met problematisch waarnemingsmateriaal, zoals waarden onder de detectielimiet, gemengde monsters en monsters die preferent op vervuilde plaatsen zijn genomen. Aan de hand van de gehaltekaarten, percentielenkaarten en betrouwbaarheidskaarten kan bodembeleid worden uitgevoerd dat rekening houdt met de onzekerheid van de geschatte gehalten.

Voor de gemeente Utrecht is een geostatistische methode ontwikkeld om gehaltekaarten en achtergrondgehaltekaarten te maken voor koper, lood, zink, polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK's), humus en lutum, alsmede kaarten van de bijbehorende schattingsvarianties (betrouwbaarheidskaarten). De methode houdt rekening met voorinformatie zoals bodemtype of landgebruik en gaat op een statistisch correcte wijze om met problematisch waarnemingsmateriaal, zoals waarden onder de detectielimiet, gemengde monsters, en monsters die preferent op vervuilde plaatsen zijn genomen. Aan de hand van de gehaltekaarten en betrouwbaarheidskaarten kan bodembeleid worden uitgevoerd dat rekening houdt met de onzekerheid van de geschatte gehalten.

In de grondwaterbeschermingsgebieden Groenekan, Beerschoten en Leersum is van 1992 t/m 1995 op zeventien locaties de nitraatconcentratie van bodemvocht en grondwater gemeten. Nitraatconcentraties op zandgronden met gras- en maosland waren meestal hoger dan 50 mg/l. Voor naaldbos op zandgrond gold dat vooral in de winterseizoenen 1993/'94 en 1994/'95. De gemeten nitraatconcentraties waren hoger dan de berekende, behalve in bossen. Uit literatuuronderzoek blijkt dat bij gras- en maosland op droge zandgronden de nitraatbelasting verminderd kan worden zonder grote opbrengstverliezen. De hoogte van de stikstofdepositie speelt een belangrijke rol bij verdere aanscherping van het milieubeleid in grondwaterbeschermingsgebieden.