Search

Normoksik ve İskemik Koşullarda İnkübe Edilen Sıçan Kortikal Dilimlerinin TTC İle Boyanması: İnkübasyon Koşullarının Boyanma Üzerine EtkisiAmaç: Deneysel iskemi ve benzeri durumlarda meydana gelen beyin hasarının büyüklüğünün doğru bir şekilde gösterilmesi, hasar mekanizmasının açıklanması ve yeni terapötik yaklaşımlar geliştirilmesi açısından oldukça önemlidir. İnfarkt alanının belirlenmesi amacı ile en fazla tercih edilen yöntemlerden biri beyin kesitlerinin 2,3,5-trifeniltetrazolium klorür (TTC) ile boyanmasıdır. Ancak, değişik deneysel prosedürler kullanılması ile bu boyamada farklı sonuçlar elde edildiği literatürde görülmektedir. Biz bu çalışmayı; inkübasyon ortamındaki dilim sayısının TTC boyama yoğunluğu üzerine etkisini ve bunun hasarlanma ile ilgili diğer parametreler için de söz konusu olup olmadığını incelemek amacıyla planlandık.Metod: Dişi Sprague Dawley sıçanlardan hazırlanan kortikal dilimler (0,4 mm) 2 ml inkübasyon ortamına 1,3,6 dilim olacak şekilde yerleştirildiler. 60 dakikalık preinkübasyon periyodundan sonra dilimler normoksik koşullar yanında, in vitro iskemi, H2O2 (1 mM), FeSO4 (0,1 mM) + askorbik asid veya menadion (1 mM) içeren 4 farklı oksidatif stres modellerinde inkübe edildiler. İnkübasyon sonunda dilimler %0,5 TTC ile boyandı. Doku hasarının tespiti için aynı deney koşullarında, ortama salıverilen LDH yanında, doku MDA ve ROS düzeyleri ölçüldü.Bulgular: Normoksik koşullarda inkübe edilen dilimlerin TTC boyanma yoğunluğunun ortamdaki dilim sayısı arttıkça fazlalaştığı gözlendi. Benzer şekilde hasarlanma ile ilgili diğer parametreler de dilim sayısı artışından olumlu etkilendi.Dört farklı oksidatif stres modeli ile indüklenen TTC boyanma yoğunluğundaki azalma, 1 dilim inkübe edilen grupta en yüksek iken 6 dilim içeren grupta bu azalma anlamlılık düzeyine ulaşmadı. Doku MDA ve ROS düzeyleri ile ortama salınan LDHdüzeylerindeki değişikliklerin de, TTC boyanma yoğunluğundaki değişikliklerle yüksek derece korelasyon gösterdiğini tespit edildi.Sonuç: Bu çalışmadan elde edilen sonuçlar, inkübasyon ortamındaki dilim sayısının, normoksik ve oksidatif stres koşullarda deney sonuçlarını etkileyebileceğini açıkca göstermektedir. Bu etkinin mekanizmasını tez çalışması kapsamında çalışılmamış olmakla birlikte, etkinin inkübasyon ortamına salınan endojen nöroprotektif maddelerin konsanstrasyonlarındaki değişiklik ile ilişkili olduğunu düşünmekteyiz.Anahtar sözcükler: İn vitro iskemi, H2O2, Menadion, TTC boyaması, ROS Staining of the Rat Cortical Slices with 2,3,5 Triphenyltetrazolium Chloride (TTC) either in Normoxic and Ischemic Conditions: Effect of Incubation Conditons on Staining Of The SlicesObjective: The accurate quantitation of tissue damage produced under in vivo or vitro conditions is important to the investigation of injury mechanisms and therapies. Although 2,3,5 triphenyltetrazolium chloride (TTC), a marker of the mitochondrial enzyme activity, is widely used to assess the effects of cerebral ischemia, many controversial results, probably due to experimental models used, are easily seen in the literature. In present study we aimed to demonstrate whether number of the brain slices in the medium alters their staining intensities with TTC and if present, whether changes in the other parameters related to tissue damage also show a close similarity under in vitro conditions.Methods: 1, 3, 6 cortical slices (0.4 mm) prepared from female Sprague Dawley rats were placed into the incubation plates containing 2 ml oxygenated physiological medium. After 60 min of preincubation period, cortical slices were incubated either in normoxic or four different oxidative stress conditions; namely in vitro ischemia or H2O2, (1 mM), FeSO4 (0.1 mM) + ascorbic acid or menadione (1 mM) models. At the end of each oxidative stress models, slices were stained with 0.5% TTC. Tissue MDA and ROS levels and the leakage of LDH into the medium were also studied for determination of the tissue damage occurred under these experimental conditions.Results: When incubated in normoxic medium, staining intensities of the slices were highly correlated with the number of slices in the medium. Similarly, other parameters related to tissue damage were also affected in a positive way by the increasing the slice number in the medium. Whereas all oxidative stress models used here caused significant declines in TTC staining intensities in one slice containing group, neither in vitro ischemia nor other models-induced declines reach to statistically significant level in six slices containing group. Alterations in LDH leakage from the slices and tissue MDA ROS levels, on the other hand, were found to be highly correlated with the changes observed in TTC staining intensities.Conclusion: These results clearly indicate that experimental conditions such as slices quantity or incubation volume significantly alters the results observed under normoxic or ischemia-like conditions. Although the mechanism(s) remained to be determined, increasing the slice quantity or decreasing the incubation volume probably causes an increase in the concentration of endogenous substance(s) in the medium which areprobably involved in neuroprotection as seen in present study.Key words: In vitro ischemia, H2O2, menadione, TTC staining, ROS 72

Ağrının kontrol edilmesi sürecinde santral kolinerjik sistem ve nikotinik asetilkolin reseptör (nAChR) alttiplerinin önemli rolleri bulunmaktadır. Laboratuvarımızda sitidin 5-difosfokolin (CDP-kolin) kullanılarak yapılan ağrı çalışmalarında da bu bulgu desteklenmiş ve CDP-kolin'in analjezik ve antihiperaljezik etkisine santral 7 nAChR'lerin aracılık ettiği ortaya konmuştur. Buna ek olarak beyin sapında yer alan Nukleus Rafe Magnus (NRM), kolinerjik innervasyon açısından zengin bir bölge olup, stratejik yerleşimi ve bağlantıları sebebiyle başta ağrı modülasyonu olmak üzere önemli fonksiyonlara sahiptir. Bu nedenle mevcut çalışma CDP-kolin'in intraserebroventriküler (i.s.v.) yolla uygulandığında meydana getirdiği analjezide NRM'un olası rolünü ve analjezik etkinin mekanizmasını aydınlatmak üzere planlanmıştır. Bu amaçla sıçanlarda akut ağrı modelinin kullanıldığı çalışmamızda NRM içine uygulanan kolinerjik, opioiderjik, gabaerjik ve serotonerjik antagonistlerin i.s.v. yolla uygulanan CDP-kolin'in analjezik etkisini değitirip değiştirmediğine bakılmıştır. Ayrıca i.s.v. yolla uygulanan CDP-kolin'in NRM bölgesinde asetilkolin (ACh) ve kolin miktarı üzerine olan etkisi de mikrodiyaliz çalışması yapılarak araştırılmıştır. Çalışmadan elde ettiğimiz bulgulara göre i.s.v yolla uygulanan CDP-kolin'in akut ağrı modelindeki analjezik etkisi NRM'da uygulanan nonspesifik nikotinik reseptör antagonisti mekamilamin, spesifik 7 nikotinik reseptör antagonisti metillikakonitin (MLA), nonspesifik opioid reseptör antagonisti nalokson, spesifik GABAB reseptör antagonisti CGP-35348 ve nonspesifik serotonerjik reseptör antagonisti metiserjid ön tedavileri ile önlenirken, nonspesifik muskarinik reseptör antagonisti atropin ön tedavisi bu etkiyi değiştirmemiştir. Buna ek olarak NRM'taki ekstraselüler kolin seviyesi i.s.v CDP-kolin uygulamasını takiben artmıştır. Sonuç olarak i.s.v. yolla uygulanan CDP-kolin'in akut ağrıdaki analjezik etkisinde NRM'un ve burada yer alan 7 nAChR'leri ile birlikte opioiderjik, gabaerjik ve serotonerjik reseptörlerin rolü ilk defa bu çalışma ile gösterilmiştir. Anahtar Kelimeler: CDP-kolin, Nukleus Rafe Magnus, akut ağrı, analjezi. Central cholinergic system and nicotinic acethylcholine receptor (nAChR) subtypes play significant roles in the process of pain control. These findings have been supported by pain studies in our laboratory in which we demonstrated the mediation of central nAChRs in analgesic and antihypereralgesic effects of CDP-choline. In addition, Nucleus Raphe Magnus (NRM), a region with dense cholinergic innervation which is localized to brainstem, has important functions including pain modulation, due to its strategic location and presence of connections. Therefore, the present study was designed to identify the possible role of NRM in analgesia elicited by intracerebroventricularly (icv) -administered CDP-choline and the underlying mechanism of its analgesic effect. For this purpose, we investigated whether or not cholinergic, opioidergic, Gabaergic and serotonergic antagonists microinjected into NRM alter the analgesic effects of CDP-choline (icv) in the acute pain model in rats. The effect of CDP-choline (icv) on acethylcholine (ACh) and choline concentrations in NRM was analyzed by in vivo microdialysis study, as well. We found that the analgesic effect of icv-administered CDP-choline in acute pain model was prevented by pretreatments with the nonspesific nicotinic receptor antagonist mecamilamine, the spesific 7 nicotinic receptor antagonist methyllicaconitin (MLA), the nonspesific opioidergic receptor antagonist naloxone, the spesific GABAB receptor antagonist CGP-35348 and the nonspesific serotonergic receptor antagonist methysergide microinjected into the NRM, while pretreatment with the nonspesific muscarinic receptor antagonist atropin microinjected into the NRM did not alter CDP-choline's effect. In addition, extracellular choline concentrations in NRM were incerased after icv CDP-choline administration. In conclusion, our study shows for the first time the role of NRM and 7 nAChRs with opioidergic, GABAergic and serotonergic receptors located in the NRM in analgesic effect of intracerebroventricularly-administered CDP-choline in acute pain model.Key words: CDP-choline, Nucleus Raphe Magnus, acute pain, analgesia 69

Aglepriston son yıllarda küçük hayvan hekimliğinde abort indüksiyonları için başarıyla kullanılabilen bir progesteron reseptör antagonistidir. Yapılan klinik çalışmalarda ilacın hiçbir yan etkisinin olmadığı belirtilmişse de oksidatif stres üzerine etkisi hakkında bilgi bulunmamaktadır. Bu çalışmada tavşanlarda orta dönem gebeliklerin sonlandırılması için uygulanan aglepristonun, oksidatif stres parametreleri olan Malondialdehit (MDA), Süperoksit Dismutaz (SOD) ve redükte Glutatyon (GSH) üzerine etkisinin araştırılması amaçlandı. Çalışmada kullanılan 12 aylık yaşta 15 adet Yeni Zelanda Beyaz tavşanı kontrollü olarak çiftleştirildi ve çiftleştirildikleri gün gebeliklerinin 0. günü olarak kabul edildi. Gebe olan tavşanlar rastgele üç gruba ayrıldı. Grup I (kontrol) tavşanlarına gebeliğin 15. ve 16. gününde 1ml/3kg olacak şekilde % 0.9 NaCl, Grup II tavşanlarına gebeliğin 15. gününde, Grup III tavşanlarına ise gebeliğin 15. ve 16. gününde 10 mg/kg dozda subkutan (s.c.) olarak aglepristone (Alizin®) enjeksiyonu yapıldı. Tavşanlardan alınan kan örneklerinde MDA, SOD ve GSH ölçümleri yapıldı. Grup III de MDA seviyesinde artış saptandı. Bu artış Grup I (p

Obezite, son yıllarda sıklığı giderek artan bir sağlık sorunu haline gelmiştir. Bu nedenle iştah ve beslenme kontrolü ile ilgili çalışmalar önem kazanmıştır. CDP-kolinin, iştahla ilgili önemli peptidlerden leptin ve ghrelin düzeylerini etkilediği önceki çalışmalarda gözlemlenmiştir. İlacın kronik kullanımda iştahı baskıladığı da bilinmektedir. Nesfatin-1'in de, yeni tanımlanan ve anoreksijenik özellikte endojen bir peptid olduğu bilindiği için, CDP-kolinin merkezi ve/veya periferik mekanizmaları uyararak dolaşımdaki nesfatin-1 düzeylerini etkileyebileceği öngörülmüştür. Çalışmada, Wistar Albino türü tok-aç dişi ve erkek sıçanlar kullanıldı. CDP-kolin, intraserebroventriküler (0,25 μmol /5 μl, 0.50 μmol /5 μl ve 1 μmol /5 μl) veya intravenöz (50 mg/kg, 100 mg/kg ve 250 mg/kg) yolla verildi. Farklı zaman aralıklarında alınan kan örneklerindeki nesfatin-1 miktarları ölçüldü. Tok dişi sıçanlarda intravenöz yolla verilen CDP-kolin, nesfatin-1 düzeylerini istatistiksel açıdan anlamlı olarak etkilemediğinden, aç dişi sıçanlara intravenöz yoldan ilaç verilmedi. Cinsiyet farkının etkisini görmek amacıyla, aç erkek hayvanlara da intraserebroventriküler olarak etkin doz denendi. Tok dişi hayvanlarda, intraserebroventriküler verilen CDP-kolin, serum nesfatin-1 düzeylerinde artış yönünde etki gösterirken, intravenöz yolla verildiğinde etkisinde istatistiksel açıdan anlamlılık saptanamamıştır. Aç dişi hayvanlara intraserebroventriküler yoldan verilen CDP-kolin ise, serum nesfatin-1 düzeylerini düşürmüştür. Aç erkek hayvanlarda da benzer sonuçlar elde edilmiştir. Sonuç olarak, çalışmamızdan elde edilen bulgular, intraserebroventriküler yoldan verilen CDP-kolinin, nesfatin-1 düzeylerini etkilediğini, bu etkinin ne yönde olacağını açlık ve tokluk koşullarının belirlediğini ortaya koymuştur. İlaçla ilgili elde edilen sonuçların, obezite tedavisi ile ilgili yapılacak diğer çalışmalara ışık tutacağını düşünüyoruz. Anahtar Sözcükler: CDP-kolin, nesfatin-1, iştah Obesity has become a health problem with increasing incidence every other year. Hence, studies on appetite and nutrition control have gained considerable importance. It has been observed in previous studies that CDP-choline affects levels of leptin and ghrelin, the appetite-related peptides. That CDP-choline suppresses the appetite when used chronically is also known. Since the recently defined nesfatin-1 has been shown to act as an endogenous anorexigenic peptide, it has been suggested that CDP-choline may affect nesfatin-1 levels by activating central and/or peripheral mechanisms. Satiated (well-fed) or fasting female and male Wistar Albino rats were used in the present study. CDP-choline was administered by intracerebroventricular (0,25 μmol/5 μl, 0.50 μmol/5 μl and 1 μmol/5 μl) and intravenous (50 mg/kg, 100 mg/kg and 250 mg/kg) route. Nesfatin-1 levels were analyzed in blood samples drawn in different time points. Since intravenous administration of CDP-choline did not affect nesfatin-1 levels in satiated female rats, it was not administered via intravenous route to fasting female rats. In order to examine the sex difference, fasting male rats received CDP-choline's effective dose via intracerebroventricular route. CDP-choline administration to satiated female rats increased serum nesfatin-1 levels following intracerebroventricular, but not intravenous administration. On the other hand, intracerebroventricular administration of CDP-choline decreased serum nesfatin-1 levels in fasting female rats. Similar outcomes were observed in fasting male rats.In conclusion, our study shows that intracerebroventricular administration of CDP-choline affects serum nesfatin-1 levels and the mode of its effect depends on hunger-satiety conditions. We believe that the outcomes of the present study about the medicine will shed light on future studies targeting obesity.Key Words: CDP-choline, nesfatin-1, appetite 40

Pirimidin nükleozidleri üridin ve sitidin, vücutta serbest halde bulunabildiği gibi nükleotidlerin, nükleotid şekerlerin ve nükleik asitlerin yapısına girerek çeşitli fizyolojik fonksiyonlarda da yer alırlar. Farklı çalışmalarda insan serum üridin konsantrasyonları erişkinlerde 3-6 mikromolar arasında bildirilirken, sitidin düzeyleri ise 0.1 mikromolar kadar düşük, hatta bazen tespit edilemeyecek düzeylerdedir.Çalışmamızın amacı literatürde ilk kez gebeliğin çeşitli dönemlerinde ve yenidoğanlarda serum üridin ve sitidin konsantrasyonlarını analiz etmektir.Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Polikliniği'ne başvuran ve herhangi bir hastalığı olmayan 20-40 yaş arası 1., 2., ve 3. trimester gebeler ile aynı polikliniğe gebelik dışı bir nedenle başvuran 20-40 yaş arası kadınlar, sırasıyla gebe ve kontrol grubu olarak çalışmamıza dahil edildi. Ayrıca Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Kliniği'nde doğum yapan gebeler (anne grubu) ve bu gebelerin normal yolla doğan term (38-42 hafta) bebekleri (yenidoğan grubu) çalışmamıza dahil edildi. Kontrol, gebe ve anne gruplarından rutin tahlil için alınan kanlardan serum örneği elde edilirken, yenidoğan serum örnekleri doğum esnasında umblikal kord kanı alınarak toplandı. Alınan örneklerden pirimidin ölçümleri Tıbbi Farmakoloji laboratuvarında, glukoz ve insülin analizleri ise Biokimya Merkez Laboratuarında yapıldı. Gönüllülerin demografik bilgileri Avicenna HBYS üzerinden dosya taraması yapılarak elde edildi.Bulgularımız kontrol grubundaki gönüllüler ile gebeliğin herhangi bir dönemindeki ve doğum yapan annelerdeki serum üridin konsantrasyonları arasında anlamlı bir fark bulunmadığını göstermiştir. Ancak yenidoğan serum üridin konsantrasyonlarının annelerininkine ve dolayısıyla sağlıklı erişkin kadın ve gebelerinkine göre iki kat yüksek olduğu bulunmuştur. Anne ve yenidoğan serum üridin konsantrasyonları arasında anlamlı bir korelasyon mevcuttur.Anahtar Sözcükler: Üridin, Gebe, Yenidoğan The pyrimidine nucleosides uridine and cytidine could either present freely or play roles in several physiological functions by incorporating into nucleotides, nucleotide sugars, and nucleic acids. Various studies reported human serum uridine concentrations in 3-6 micromolar range, while cytidine levels are generally lower than 0.1 micromolar, and below detection limits in most conditions.The aim of the present study was to analyze serum uridine and cytidine concentrations during pregnancy and in newborns, for the first time in the literature.Pregnant subjects at the age of 20-40 in their 1st, 2nd and 3rd trimesters as well as age-matched women without pregnancy who admitted to Uludag University Medical School Department of Obstetrics and Gynecology were included in the study as pregnant and control groups, respectively. In addition, mothers who gave birth in the maternity ward of the same department and their newborns born at term (38-42 weeks) via normal vaginal route were included in the study as mother and newborn groups, respectively. Serum samples were extracted from control, pregnant and mother blood they donated for routine analyses and from newborns by obtaining blood from the umbilical cord. Pyrimidine analyses were performed in Pharmacology Department while glucose and insulin analyses were performed in Biochemistry Core Laboratory. Demographic data of the subjects were derived from Avicenna HBYS system.Our data show that serum uridine concentrations are comparable between subjects in control, pregnant and mother groups. However, uridine concentrations in newborns were twice as much as those in mothers, as well as control and pregnant subjects. In addition, a correlation was present with regard to serum uridine between mothers and newborns.Key Words: Uridine, Pregnant, Newborn 42

Oxaliplatin (OXA), gastrointestinal sistem kanserlerinin tedavisinde yaygın olarak kullanılan üçüncü kuşak, platin bileşiği bir kemoterapötik ilaçdır ve ağrılı periferik nöropati OXA?nın en önemli yan etkilerinden birisidir. CDP-kolin, vücutta endojen olarak sentezlenen bir nükleotiddir ve akut, nöropatik ve inflamatuvar ağrı modellerinde ekzojen (intraserebroventriküler [i.s.v.] veya lokal yolla) uygulanan CDP-kolin?in analjezik ve antihiperaljezik etki meydana getirdiği bilinmektedir. Bu çalışmada OXA?nın neden olduğu nöropatik ağrıda CDP-kolin?in antihiperaljezik etkisi ve etki mekanizmasının araştırılması amaçlandı. Deney hayvanı olarak sıçanlar kullanıldı ve ağrı eşiği Randall-Selitto cihazı ile pençe çekme eşiği olarak değerlendirildi. Sıçanlara tek doz (6 mg/kg) intraperitoneal yolla uygulanan OXA, uygulamadan bir gün sonra başlayan ve 14 gün süreyle devam eden mekanik hiperaljeziye neden oldu. OXA uygulamasından 48 saat sonra i.s.v. yolla uygulanan CDP-kolin (0.5, 1.0 ve 2.0 µmol), OXA?nın neden olduğu mekanik hiperaljeziyi doza ve zamana bağlı olarak azalttı. Eşmolar dozlarda (1 µmol;i.s.v.) uygulanan CDP-kolin?in hidroliz ürünü kolin ve sitidin de CDP-kolin?e benzer şekilde antihiperaljezik etki gösterdi. CDP-kolin?in antihiperaljezik etkisi, yüksek afiniteli nöronal kolin geri alım inhibitörü hemikolinyum-3 (1 µg; i.s.v.), selektif olmayan nikotinik kolinerjik reseptör antagonisti mekamilamin (50 µg; i.s.v.), selektif ?7 nikotinik asetilkolin reseptör (nAChR) antagonisti ?-bungarotoxin (2 µg; i.s.v.) ve spesifik GABAB reseptör antagonisti CGP-35348 (20 µg; i.s.v.) ön tedavileri ile önlendi. Bununla birlikte, selektif olmayan opioid reseptör antagonisti nalokson (10 µg; i.s.v.) ve selektif olmayan muskarinik reseptör antagonisti atropin (10 µg; i.s.v.) ön tedavileri, CDP-kolin?in antihiperaljezik etkisini değiştirmedi. Bu çalışmadan elde elde edilen sonuçlara göre, merkezi yolla uygulanan CDP-kolin?in OXA tedavisinin neden olduğu nöropatik hiperaljeziyi azalttığı ve CDP-kolin?in bu etkisine presinaptik kolinerjik mekanizmalarla birlikte supraspinal ?7 nAChR ve GABAB reseptörlerinin aracılık ettiği ilk defa gösterildi. Oxaliplatin (OXA) is a third-generation platinum compound that is commonly used for the treatment gastrointestinal cancer, and painful peripheral neuropathy is one of the most important side effects of OXA. CDP-choline is synthesized endogenously in the body, and it is known that exogenously administered (intracerebroventricularly [i.c.v.] or locally) CDP-choline produces analgesic and anti-hyperalgesic effects in acute, neuropathic and inflammatory pain models. In this study, we aimed to investigate the anti-hyperalgesic effect of CDP-choline and the mechanisms of its anti-hyperalgesic action in OXA-induced neuropathic pain. Rats were used in the experiment, and paw withdrawal pain threshold was assessed using the Randall-Selitto instrument. Intraperitoneal administration of a single dose (6 mg/kg) OXA to the rats caused mechanical hyperalgesia beginning on day 1 and continuing through 14 days after the injection. CDP-choline (0.5, 1.0 and 2.0 µmol), which was given i.c.v. 48 hours after OXA injection, significantly reduced OXA-induced mechanical hyperalgesia, in a dose- and time-dependent manner. Equimolar doses (1 µmol; i.c.v.) of choline and cytidine (hydrolysis products of CDP-choline) also showed significant antihiperalgesic effect. The antihyperalgesic effect of CDP-choline was blocked by the pretreatment with neuronal high affinity choline uptake inhibitor hemicholinium-3 (1 µg; i.c.v.), nonselective nicotinic receptor antagonist mecamylamine (50 µg; i.c.v.), ?7 selective nicotinic acetylcholine receptor antagonist ?-bungarotoxin (2 µg; i.c.v.), and gamma-amino butyric acid (GABA)-B receptor antagonist CGP-35348 (20 µg; i.c.v.). However, it was not changed by the pretreatment with nonselective opioid receptor antagonist naloxone (10 µg; icv) and nonselective muscarinic receptor antagonist atropine (10 µg; icv). The results of the present study demonstrated that for the first time centrally administered CDP-choline attenuates hyperalgesia caused by OXA treatment, and antihyperalgesic effect of CDP-choline is mediated by a presynaptic cholinergic mechanisms and activation supraspinal ?7 nAChR and GABAB receptors. 55

Miyokardiyal iskemi reperfüzyon hasarının etyolojisinde reaktif oksijen radikalleri önemli rol oynar. İskemi reperfüzyona bağlı kardiyak miyosit ölümü kabaca nekroz ve apoptosis olarak sınıflandırılmıştır. İnfarkt gelişmiş miyokardda erken dönemdeki başlıca ölüm şekli apoptozistir. Bu çalışmanın amacı, sıçanlarda miyokardiyal iskemi reperfüzyon modelinde N-asetil sistein ve trimetazidinin tek başına ya da kombinasyonunun oksidatif stres, infarkt alanı ve apoptozis üzerindeki üzerindeki etkisinin incelenmesiydi. Miyokard iskemisi, sol ön inen koroner arter ligasyonu ile gerçekleştirildi. İskemik periyodun ortasında tuzlu su (1 ml/kg) veya NAS (50, 150 mg/kg) TMZ (3, 5 mg/kg) intravenöz yolla uygulandı. Sıçanlarda deney boyunca kardiyovasküler parametreler kaydedildi. Reperfüzyon döneminden sonra sıçanların kalpleri çıkarıldı, apoptosis ve nekroz incelemeleri için boyama yapıldı. İnfarkt büyüklüğü, infarkt alanının risk alanına oranlanmasıyla değerlendirildi. Apoptozis aktivasyonu, kaspaz 3 ve TUNEL yöntemleriyle değerlendirildi. Serum M30, M65, S100b ve malondialdehid ölçümleri için sıçanlardan kan örnekleri alındı. Hem TMZ, hemde NAS?in, tuzlu su grubuna göre oksidatif stresi ve infarkt alanını anlamlı olarak azalttığı saptandı (p0.05). Çalışmanın sonuçları sıçanlarda uzun süreli iskemi reperfüzyon modelinde İV yolla verilen NAS ve TMZ?in oksidatif stresi azalttığı ve apoptotik aktiviteyi azalttığını göstermiştir. Apoptotik aktivitedeki en belirgin azalma NAS ve TMZ?in birlikte verildiği grupta izlenmiştir. Miyokardiyal reperfüzyonu sağlamaya yönelik mekanik girişimler yanında farklı noktaları hedefleyen hücre koruyucu ajanların kullanımı reperfüzyon hasarının, reperfüzyona bağlı morbiditenin azaltılmasına yarar sağlayabilir.Anahtar kelimeler: Miyokard, reperfüzyon hasarı, apoptosis, oksidatif stress, S100b Reactive oxygen species (ROS) play an important role in the etiology of myocardial ischemia reperfusion (IR) injury. IR-induced cardiac myocyte death has been broadly classified as occurring by either necrosis or apoptosis. Apoptosis is the early and predominant form of cell death in infarcted myocardium. The aim of the study was to investigate the effect of trimetazidine and N-acetylcysteine, used alone or in combination, on oxidative stress, infarct size, and IR-induced cardiomyocyte apoptosis in a rat model of myocardial IR. Myocardial ischemia was established by ligating the left anterior descending artery (LAD). Saline (1 ml/kg) or NAC (50, 150 mg/kg), TMZ (3, 5 mg/kg) were intravenously injected in the middle of the ischemic period. Cardiovascular parameters were recorded throughout the experimental period. At the end of the reperfusion, the hearts were removed and heart sections were subsequently stained to determine necrosis and apoptosis. The infarct size was evaluated as the ratio of the infarct area to the risk area. Apoptotic activation was assessed by a caspase-3 immunostaining and TUNEL assay. In addition, blood samples were collected from the animals to measure serum M30, M65, S100b and malondialdehyde levels. Both TMZ and NAC significantly reduced oxidative stress and infarct area compared to the saline group (p0.05).Intravenous NAC and TMZ administration decreased oxidative stress and apoptotic activity in a long-term IR model in rats. The most significant decrease in apoptotic activity was observed in the NAC+TMZ-treated group. In addition to mechanical attempts to secure myocardial reperfusion, using cell-protective agents may help to decrease reperfusion injury and reperfusion-associated morbidity.Keywords: Myocardium, reperfusion injury, apoptosis, oxidative stress, S100b 86

Ghrelin ve leptin yiyecek alımını kontrol eden iki önemli peptiddir. Yakın zamanda CDP-kolinin iştahı baskılayıcı etkisinin olduğu gösterilmiştir. Bu çalışmada intraserebroventriküler (isv) olarak verilen CDP-kolin?in serum ghrelin, leptin kortikosteron ve glukoz düzeyleri üzerine olası etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada Wistar-Albino sıçanlara 0.5 (n=8), 1.0 (n=8) ve 2.0 (n=8) µmol CDP-kolin ve tuzlu su isv olarak verildi. Bazal şartlarda ve CDP-kolin sonrası 5., 15., 30., 60. ve 120. dakikalarda serum leptin, ghrelin ölçümü için karotis artere yerleştirilmiş kanülden kan örneği alındı. İkinci aşamada; maksimum etkinliğin görüldüğü doza eşit ekimolar dozda kolin ve sitidin isv verilerek ölçümler tekrarlandı. Üçüncü aşamada; oluşan etkinin muskarinik ya da nikotinik reseptörler aracılığıyla gerçekleştiğinin aydınlatılması açısından CDP-kolin verilmesinden önce atropin ve mekamilamin verilerek deneyler tekrarlandı. 1µmol CDP-kolin enjeksiyonunu takiben serum ghrelin düzeyinde 60. dakikada anlamlı düzeyde baskılanma olduğu (p=0.025), leptin düzeylerinde ise, 60. ve 120 dakikalarda anlamlı artış olduğu (sırasıyla: p=0.012, p=0.017) saptandı. Santral CDP-kolin verilmesinin serum glukoz ve kortikosteron düzeylerinde de zaman ve doz bağımlı artışa neden olduğu belirlendi. CDP-kolin sonrası serum leptin ve ghrelin üzerine olan etkinin benzeri kolin verilmesini takiben gözlenirken, sitidin sonrası herhangi bir etki gözlenmedi. CDP-kolin öncesinde mekamilamin verildiğinde serum ghrelin düzeylerinde görülen baskılanmanın kaybolduğu, leptin artışının ise hem mekamilamin hem de atropin sonrası bloke olduğu belirlendi. Sonuç olarak isv verilen CDP-kolin serum ghrelin düzeylerinde baskılanmaya yol açarken, serum leptin düzeylerini arttırmaktadır Reseptör antagonisti verilmesini takiben gözlenen etkiler ghrelin süpresyonunda nikotinik reseptörlerin, leptin artışında ise hem nikotinik hem de muskarinik reseptörlerin rol oynadığını düşündürmektedir. Ghrelin and leptin are two important peptides which control food intake. Recently it was shown that CDP-choline has suppressive effect on appetite. In present study we aimed to test intracerebroventricular (icv) administration of CDP-choline on serum ghrelin, leptin, glucose and corticosterone levels in rats. Intracerebroventricular 0.5 (n=8), 1.0 (n=8) and 2.0 (n=8) µmol CDP-choline and saline were administered to male Wistar-Albino rats. For the measurement of serum leptin and ghrelin levels, blood samples were withdrawn baseline and 5th, 15th, 30th, 60th and 120th min after icv CDP-choline injection from a canula that was inserted into the left carotid artery. Equimolar doses of icv choline and cytidine were administered and measurements were repeated at the second stage of the study. Atropine and mecamylamine were injected before CDP-choline and experiments were repeated in the third stage of the study to identify whether the observed effect of the drugs was relevant by muscarinic or nicotinic receptors. After 1µmol CDP-choline injection ghrelin levels were suppressed significantly at 60th min with (p=0.025) whereas serum leptin levels were increased at 60th and 120th min (p=0.012 and p=0.017, respectively). Central CDP-choline injections also induced a dose- and time dependent increase in serum glucose and corticosterone levels. The effect of choline on serum leptin and ghrelin levels was similar by CDP-choline while no effect was seen by cytidine. Suppression of serum ghrelin levels was abolished by mecamylamine pretreatment while increment of leptin was blocked by both atropine and mecamylamine pretreatments. In conclusion; centrally injected CDP-choline was suppressed serum ghrelin levels while increasing serum leptin levels. The observed effects after receptor antagonists suggest that nicotinic receptors play role in suppression of serum ghrelin levels whereas nicotinic and muscarinic receptors both take part in the increment of serum leptin levels.

Şizofreni hastalarında görülen önemli bir biyolojik belirteç ‘’duysal-motor süzme fonksiyonunda bozulma’’ durumudur. İnsanlarda ve deney hayvanlarında bu belirteci test etmek için ön-uyaran aracılı inhibisyon (ÖUAİ) fenomeni kullanılmaktadır. Son yıllarda kolinerjik sistemin, özellikle α7 nikotinik asetilkolin reseptörlerinin (nAChR) şizofreni etiyolojisindeki rolünün anlaşılması üzerine bu reseptörler üzerinden yeni tedavi stratejileri geliştirilmektedir. Bu çalışma ile α7 nAChR’lerine agonistik etkisi bulunan CDP-kolinin ÖUAİ fenomeni üzerine olan etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada Sprague-Dawley erkek sıçanlar kullanıldı. Çalışma öncesinde bazal ÖUAİ değerleri ölçülerek homejen gruplar oluşturuldu. İlaçlar, tuzlu su içinde hazırlanarak intraperitonel, subkutan ve merkezi yol ile enjekte edildi. İlk aşamada; CDP-kolin’in dört değişik dozu enjekte edilerek ÖUAİ etkisi incelendi. Daha sonra muskarinik antagonist olan skopolamin ve dopamin agonisti olan amfetamin subkutan olarak enjekte edilerek şizofreni hayvan modeli oluşturuldu ve arkasından CDP-kolin’in etkisi bu modeller üzerinde test edildi. Çalışmanın son bölümünde CDP-kolinin etki mekanizmasının araştırılması için nAChR antagonistleri mekamilamin ve metillikakonitin kullanılarak CDP-kolin’in düzeltici etkisine aracılık eden mekanizmalar araştırıldı. CDP-kolin naiv sıçanlarda ÖUAİ üzerinde etki göstermedi. Skopolamin ve amfetaminin ÖUAİ üzerinde yaptığı bozulmayı CDP-kolin’in 250 mg/kg dozu geri çevirdi. CDP-kolin’in bu model üzerindeki etkisi mekamilamin’in 3 mg/kg dozu ile önlenirken periferik verilen metillikakonitin’in 2 ve 5 mg/kg dozları etkiyi değiştirmedi. Fakat merkezi yoldan verilen metillikakonitin, CDP-kolin’in düzeltici etkisini bloke etti. CDP-kolin şizofreni hastalığının biyolojik belirteçlerinden biri olan bozulmuş ÖUAİ fenomenini düzeltmektedir. Sonuçlar bu etkiden nikotinik reseptörlerin α7 alt tipinin sorumlu olduğunu göstermektedir. CDP-kolin’in başta şizofreni olmak üzere ÖUAİ bozukluğu ile seyreden hastalıkların tedavisinde faydalı olabileceğini düşündürmektedir. Disruption of sensory motor gating has been shown the important biological phenomenon in patients with schizophrenia. The disruption of prepulse inhibition (PPI), a well characterized model for identifying sensory-motor gating deficits in schizophrenia and this phenomenon have been extremely used both experimental animals and humans. In recent years, therapeutic strategies have focused on enhancing the function of the cholinergic system especially α7 nicotinic acetylcholine receptors to developing new treatments for schizophrenia. The purpose of this study is to test whether CDP-choline, α7 nicotinic acetylcholine receptor agonist has any effect on PPI. In this study Spraque-Dawley male rats were used. Before the actual experiment, we measured baseline PPI values and rats assigned statistically same groups. All drugs were prepared in saline and administered subcutaneously, intraperitoneally and intracerebroventriculary. In the first experiment we tested four different doses of CDPcholine on PPI. Therefore, a muscarinic antagonist scopolamine and a dopamine agonist amphetamine were injected to make animal model of schizophrenia and effect of CDPcholine on these models were tested. At the end of the study we investigated the mechanism underlying to CDP-choline’s effect and tested nicotinic antagonists’ mecamylamine and methylicaconitine. CDP-choline has no significant effect on PPI in naive rats. CDP-choline at the dose of 250 mg/kg inhibited disrupting effects of scopolamine and amphetamine on PPI. Administration 3 mg/kg dose of mecamylamine reversed the treating effect of CDP-choline on PPI. In cholinergic model, 2 and 5 mg/kg MLA did not change the effect of CDP-choline. However, administration of MLA intracerebroventricularly blocked the effect of CDP-choline on PPI. CDP-choline improved disrupted PPI which is one of the biological markers of schizophrenia. Subunit of α7 nAChR is responsible from the effect. CDP-choline can be potential candidates not only for the treatment of schizophrenia but also several diseases linked with disrupted PPI.

This report describes succinylcholine poisoning observed in a 4-year-old male, German shepherd dog. The dog was referred to Faculty of Veterinary Medicine, Uludag University in Bursa, Turkey for necropsy and toxicological investigation in February of 2008. The dog has died after muscular contractions and salivation in short time. An automatic injector was found on the right distal abdominal of the dog before death. Examining appropriate historical and clinical signs, pathologic and histopathologic findings with the dog and discovery of succinylcholine in a drop residue found in the automatic injector supported a diagnosis of succinylcholine poisoning.

Bu çalışmada parafarengeal yöntemle hipofizektomi yapılan dişi sıçanların median eminensleri altına neonatal hipofiz bezi transplantasyonu yapılarak, greftin canlılığını koruyup, fonksiyon gösterip göstermediği, histolojik ve radyoimmunassay yöntemler kullanılarak incelenmiştir. Bu amaçla sıçanlar 3 gruba ayrılmıştır (n:39). Parafarengeal hipofizektomi yapılan sıçanların (n:29), bir grubuna (n: 16), hipofizektomi takiben yeni doğan andan alman hipofiz bezi transplante edilmişti . Ortalama 4 hafta sonra vücut ağırlıkları karşılaştırıldığında, hipofizektomi sıçanların, kontrol ve greft grubuna göre anlamlı ölçüde kilo kaybettiği gözlenmiştir (p

Sağlıklı gönüllülerde ağızdan 5 mg Vasocard, Norvasc ve Istin tabletlerinin alınması sonrası amlodipinin biyoyararlanımı incelendi ve elde edilen farmakokinetik ölçütler bu üç tablet formülasyonunun biyoeşdeğerlilikleri için test edildi. Bu üç farklı tablet formülasyonunun amlodipin içeriklerinin 30 dakikadaki in vitro çözünürlüğü eşitti ve % 90 kadardı. Vasocard, Istin ve Norvasc alanlarda amlodipinin serumdaki doruk düzey değerleri sırayla 3. 0±0.2 ng/ml, 2.9±0.2 ng/ml veya 3. 0±0.2 ng/ml idi ve bu düzeyler Vasocard ve Istin 'den sonra 6.3 ± 0.4 saalle, Norvasc alınmasından sonra ise 6.4±0.5 saatte elde edildi. Amlodipinin serumda yarılanma süresi her üç tableti alanlarda 40 saat kadar . Vasocard, Istin ve Norvasc almış gönüllülerde amlodipinin serum düzeyi-zaman eğrisinde, Eğrinin Altındaki Alan (EAA) değerleri sırayla 134±9 ng/ml.saat, 127±12 ng/ml.saat ve 124±10 ng/ml.saat idi. Bu farmakokinetik ölçütler biyoeşdeğerlik için test edildiğinde çift tek-yönlü test (% 80-125 hudutları ve p

Bu çalışmada oral yolla sultamisilin tosilat ya da sultamisilin baz alınmasından sonra sultamisilin 'in (ampisilin ve sulbaktam olarak) biyoyararlanımı 11 sağlıklı gönüllüde incelendi. Oral yolla 750 mg sultamisilin tosilat alınmasından 43 ±6 dakika sonra ampisilin ve sulbaktam serumdaki doruk düzeylerine ulaştı. Ampisilin 'in serumdaki Doruk Düzeyi 'i 10.1 ± 1.5 ug/ml, sulbaktam 'ın Doruk Düzey 'i ise 9.7 ±2.1 ug/ml idi. Bu grupta, 6 saatlik zaman içinde serumdaki düzey değişim eğrilerinde Eğrinin Altındaki Alan (EAA) değerleri, ampisilin için 19.3±3.9 ug/ml. saat, sulbaktam için ise 14. 9± 1.4 ug/ml. saat kadardır. Sultamicillin baz alan (750 mg) grupta ise EAA değerleri ampisilin için 22.8 ±3.3 p.g/ml.saat, sulbaktam için ise 13.4 ± 10 ug/ml olarak gerçekleşti. Bu grupta ampisi/in 'in serumdaki Doruk Düzeyi 12.0± 1.4 ug/ml iken sulbaktam 'm tepe düzeyi 10.0± 1.9 ug/ml idi. Doruk Düzeye Ulaşma Zamanı ise, sulbaktam ve ampisilin için 51 ±4 dakika kadardı. Serumdan ampisilin ve sulbaktamın Yarılanma Zamanı her iki grupta da benzerdi. Bu iki tablet formülasyon undan elde edilen farmakokinetik ölçütler farklı değildi. Bu bulgular, 750 mg sultamisilin tosilat ve sultamisilin baz'ın oral alınmasından sonra sultamisilin'in biyoyararlanımının benzer olduğunu göstermektedir. Bioavailability of sultamicillin, as ampicillin and sulbactam, was investigated following oral administration of 750 mg tablet of sultamicillin base or sultamicillin tosylate in all healthy volunteers. Maximum concentrations (Crna:) of ampicillin and sulbactam were 10. 1 ± 1.5 ug/ml and 9. 7±2.1 ug/ml respectively, and obtained 43±6 min after oral administration of 750 mg of sultamicillin tosylate. In this group, Area Under the Curve (AUC) values for serum ampicillin of sulbactam concentration-time curve were 19.3± 3.9 ug/ml.hr and 14.9±1.4 ug/ml.hr. respectively. In the sultamicillin base treated group, values for AUC and C for ampicillin and sulbactam were 22.8±3.3 ug/ml.hr and 13.4±1.0 ug/ml. hr, 12.0±1.4 ug/ml and 10.0± 1.9 ug/ml. In this group ampicillin and sulbactam concentrations reached a maximum 51 ±4 min after the treatment. None the pharmacokinetic parameter. for both ampicillin and sulbactam obtained with these two formulations were statisticaly different. These results demonstrated that the bioavailability of sultamicillin is similar following oral administration of 750 mg of sultamicillin tosylate and sultamicillin base.

Bu çalışmada 375 mg sultamisilin içeren ALFASİD (Bio-Sen/Fako) ve DUOCİD (Pfizer) tabletlerinin oral yoldan tez doz karşılaştırılmalı biyoyararlanımları, sağlıklı 18 gönüllüde iki yönlü çaprazlaştırılmış yöntemle incelendi. Saptanan farmakokinetik ölçütler biyoeşdeğerlilik yönünden karşılaştırması. Araştırmada gönüllülere verilen ALFASİD ve DUOCİD tabletlerinin içerdikleri sultamisilin miktarları ve bu tabietler yapay mide sıvısında 4-50 dakikadaki çözünürlükleri farklı değildi. ALFASİD tabletlerinin oral alınmasından sonra sultamisilin 'den serbestleşen ampisilin ve sulbaktam 'ın serumdaki Doruk Düzey (C,max) değerleri sırasıyla 6.3 ±0. 3 uglml ve 4. 4 ±0. 3 ug/ml ve Doruk Düzeye Ulaşma Zamanı (t,max) ise, ampisilin için 46 ±3, sulbaktam için 45 ±3 dakikaydı. ALFASİD tabletlerinin alınmasından sonraki 6 saat içinde serumda ampisilin ve sulbaktam düzeyleri değişim eğrilerinde, Eğrinin Altındaki Alan (EAA, AUC) ampisilin için 11.3±0.6 ug/ml.saat ve sulbaktam için 7.2±0.2 ug/ml.saat kadardı. DUOCİD tabletlerini alanlardan elde edilen c max (ampisilin için 5. 7±0. 3 ve sulbaktam için 3.9±0.2 ug/m/),t,max (ampisilin için 51 ±5 ve sulbaktam için 48±5 dakika) ve EAA değerleri (ampisilin için 10.9±0.4 ve sulbaktam için 6.6±0.3 ug/ml.saat ALFASİD alanlardakine benzerdi. Bu iki farklı sultamisilin tabieti için saptanan farmakokinetik ölçütler biyoeşdeğerlilik için analiz edildiğinde iki tek-yönlü -testi ile% 80-120 sınırlarında ve % 90 güvenirlikle (p

İntraparenkimal veya intraventriküler 6-0HDA verilerek tek veya çift taraflı SN harabiyeti yapılan erişkin sıçanlara 15-16 günlük fetuslardan alınan ventral mezensefalon greftleri konularak, denerve edilmiş KS da greftlerin reinnervasyon üzerindeki etkileri incelendi. İmplantasyondan 3 ay sonra KS'larda yapılan TOH aktivitesi ölçümlerinde; tek taraflı SN destrüksiyonu yapılan sıçanlarda aynı tarafta, bilateral destrüksiyon yapılan grupta ise her iki KS'da enzim düzeylerinde % 84 oranmda düşüş gözlendi (p < 0.005). Greftlemeden sonra tek taraflı destrüksiyon yapılan sıçanlarda aynı taraf KS'da TOH aktivitesi artarken (p < 0.001), karşı taraf KS'da artış olmadı. Enzim düzeyindeki artış, ilaçla uyarılmış dönme testleriyle de teyid edildi. Bilateral SN destrüksiyonu yapılan grupta ise tek taraflı konan greftin sağ ve sol KS'un TOH aktivitesini normal değerin % 43'üne yükselttiği saptandı (p < 0.01). Sonuç olarak iki taraflı Parkinson Hastalığı belirtileri olan hastalarda tek taraflı greftin konulmasının yeterli olabileceği kanısına varıldı. The effect of 15-16 day old fetal ventral mesencephalic neural grafts on the reinnervation of CS were studied after denervation of SN after intra-parenchimal and intra-ventricular administration of 6-0HDA. 3 months after grafting there was 168 % (p < 0.001) and 126 % (p < 0.001) increase in TOH activity in unilateral and bilateral lesioned group respectively compared to sham group. Also the improvement of TOH activity were supported with normalization of drug-induced turning movements. These results concludes that unilateral grafting in bilateral affected Parkinson's diseased patients might be enough for bilateral improvement.

Fimbria rezeksiyonu yapılarak septo-hippocampal kolinerjik sistemde lezyon meydana getirilen erişkin sıçanlarda (n: 34) kavite açılmasından 10 gün sonra 15- 16 günlük sıçan fetuslarının ventral önbeyinlerinden alınan nöral dokular implante edildi (n: 10). Nöral greftlerin ve diyetle verilen kolinin muskarinik reseptörler üzerindeki etkileri araştırıldı. Greftlemeden 3 ay sonra yapılan dekapitasyonda sham kontrol grupta boş kavite gözlenirken, greft grubunda bütün sıçanlarda kavite içinde greft dokusu gözlendi. Tüm gruplardaki sıçanların sağ ve sol hipokampusları çıkarılarak maksimum 3 H-QNB bağlanma kapasitesi incelendi. Sham gruptaki sıçanlar normal gruba göre 3 H-QNB bağlanması düşük bulunurken, greft grubunda normal değerlere yükseldiği saptandı. Diyetle kolin vermekle 3 H-QNB bağlanma kapasitesinde artma olmadı. Fetal ventral forebrain tissues obtained from 15-16 day old fetuses were implanted into cavities 10 days after fimbria resection for destruction of septo-hippocampal cholinergic pathways. 3 months after grafting all the grafts were found survived and filled the cavity. After decapitation in all groups left and riglıt hippocampus were removed and 3H-QNB binding capacity were measured. There was a significant decline in 3H-QNB binding in the sham group (p < 0.001). In grafted group 3H-QNB binding restored to normal values (p < 0.001). Feeding the rats alone with choline did not have any effect on receptor binding capacity.

Verapamilin nöromüsküler kavşak üzerine etkisi, siniri aracılığı ile (indirekt) uyarılan kurbağa hyoglossus kas-sinir preparatında incelendi. Artan dozlarda verapamil (1.10- 5 , 5.10- ,1.10- 4 M) twitch kasılmaları etkilemezken pankuronyum bromür (0,08 ug/ml) veya magnezyum klorür (15 mM) ile kısmen deprese edilmiş twitch kasılmalardaki depresyonu potansiyalize etti. Diğer taraftan, söz konusu ilacın kısa süreli kontraktürlere neden olduğu gözlendi. Mevcut bulgular verapamilin nöromüsküler kavşakta var olan depresyonu artırabileceğini ve bu etkinin özellikle nöromüsküler disfonksiyonlu hastalarda önem kazanabileceğini düşündürmektedir. Effect of verapamil on neuromuscular junction was examined using frog's hyoglossus muscle-nerve preparation stimulated through its' nerve (indirectly). Increasing doses of verapamil (1.10- 5 , 5.10- , 10-4 ) alone didn't have any effect on twitch contractions. However the drug potentiated the twitch depression of hyoglossus muscle produced by pancuronium bromur (0.08 ug/ml) or magnesium chlorur ( 15 mM). On the other hand, it was observed that verapamil produced short-duration contractures. Present results indicate that verapamil can increase neuromuscular depression and this effect may be important especially in patients with neuromuscular dysfunction.

Bu çalışmada 20 trombo-embolik, 10 hemorajik beyin damar hastalığı olan 30 olgunun 1 ve 10, günlerde BOS ve serumlarında beta-endorfin benzeri aktivite düzeyleri ölçülmüştür. Elde edilen sonuçlar literatürde bildirilen bulgularla karşılaştırılmıştır . Her iki hasta grubunda BOS ve serumlarında beta-endorfin benzeri aktivite düzeylerinde normale göre bir artma bulunamamıştır. Bulgularımız beyin damar hastalıklarının fizyopatolojisinde beta-endorfinin rolü olabileceği görüşünü desteklememiş , konunun ileri çalışmalar gerektirdiği sonucuna varılmıştır. In this study we have measured the Beta endorphin-like activity levels in CSF and blood of 30 patients with CVA on the first and 10 th days of the disease in 20 patients with thrombo-emboli and 10 with bleeding. The results were later compared with the literature finding. It has been found that in both of the patient groups there was no increase to the normal in the Beta-endorphin like activity levels of the CSF and blood. Our finding hauen 't supported the thought about the role of Beta-endorphin in CVA physiopathology and it has been thought that it needs further studies on the subject.

Serebral yan ventriküle zerk edilen kolin, serum serbest yağ asidi düzeyini belirli ve anlamlı derecede arttırmaktadır. Atropin bu etkiyi önlemek, rnekarnilamin ise değiştirmemektedir. Kolin 'in bu etkisi splanknik siniri iki taraflı kesilmiş sıçanlarda da önlenmektedir. Bu bulgular kolinin merkezi muskarinik reseptörleri uyararak ve splanknik sinirler üzerinden giden bir etki ile serum serbest yağ asidi düzeyini arttırdığını göstermektedir. Choline injected into the lateral cerebral ventricle significantly increases serum free fatty acids leuel. Mecamylamine does not change but atropin abolishes this effect. This effect is also not ·seen in rats in which the splanchnic nerves are bilaterally transected. These data suggest that choline induces an increase in serum free fatty acid s, by stimulating central muscarinic receptors and then this stimulatory message is carried through the splanchnic nerves.

Bu çalışmada ergot bileşiklerinden güçlü bir dopaminerjik agonist bromokriptinin adrenal gland ve çok sayıda simpatetik ganglionda tirozin hidroksilaz aktivitesine etkisi incelenmiştir . Dişi sıçanlara 3 gün süreyle mide sondası yoluyla bromokriptin (50 mg/ kg) verilmiştir . Dördüncü gün öldürülen sıçanlardan adrenal gland ve simpatetik ganglionlar (2 servikal, 10 torakal, 6 lumbar ve söliak ganglion) çıkarılmış ve bunlarda tirozin hidroksilaz aktivitesi ölçülmüştür. Bromokriptin adrenal glandda tirozin hidroksilaz aktivitesini belirgin olarak (kontrolün % 153) ve anlamlı (p < 0.02) olarak arttırmıştır. Bromokriptin, lumbal bölgedeki ilk üç ganglionda da tirozin hidroksilazı arttırmıştır. Bunlardan yalnız a 2. lumbar ganglion etki anlamı (p < 0.01) ve adrenal glandda gözlediğimiz etki kadardı . Bromokriptin söliak ganglionda etkisiz bulundu. Bromokriptin verilen sıçanlarda tirozin hidroksilaz aktivitesi üst servikal ganglionda (% 121), alt servikal ganglion (% 124) ve 1. torasik ganglionda (% 131) artmış bulundu. Bunun dışında kalan ganglionlarda ise enzim aktivitesi değişmemiş bulundu. Bu bulgular bromokriptinin simpato-adrenal sistemde seçici olarak merkezi yolla uyarılma yaptığını göstermektedir. In the present study, effects of bromocriptine, a potent dopaminergic agonist, on tyrosine hydroxylase activity in adrenal gland and in various sympathetic ganglia were investigated. Female rats received 50 mg/ kg of bromocriptine, daily for three consecutive days, by stomach tube. Animals were killed 24 hours after the last treatment and their adrenal gland and sympathetic ganglia (2 cervical. 10 thoracal, 6 lumbar and coeliac ganglion) were dissected for measurement of tyrosine hydroxylase activity significantly (p < 0.02), by about 150 % in the adrenal gland. Bromocriptine also increased the enzyme activity in the first three lumbar sympathetic ganglia. The increase was significant (p < 0.01), by about similar extend to the increase observed in the adrenal, in the second lumbar ganglion . The enzyme activity showed a tendency to increase (by about 121 -131 % of the control) in superior and inferior cervical and first thoracic ganglia, but failed to reach significant value. Tyrosine hydroxylase activity was found unaltered in all other sympathetic ganglia in bromocriptine treated animals.These data show that bromocriptine can cause a selective increase in impulse low to the sympatho- adrenal system from central nervous system.

Bu çalışmada kalsiyum kanal blokeri olan Nifedipinin (20 mg) sublingual kullanılmasının TA, PRA, Aldosteron düzeyi, GFR, Serum Sodyum (Na) ve Potasyum (K) düzeyleri üzerine etkileri araştırılmıştır. 18 orta ve hafif esansiyel hipertansiyon olgusunda sublingual Nifedipin alınmasından 5 dakika sonra sistolik ve diyastolik arter basıncında istatistiksel olarak anlamlı düşüş saptanmıştır. 6 saat boyunca yapılan takipte Nifedipinin sistolik ve diyastolik basınç üzerine olan etkisinin devam ettiği saptanmıştır. PRA, Aldosteron, Serum Na ve K düzey lerinde değişiklik saptanmazsa GFR 'da artış gözlenmiştir. The effects of sublingual Nifedipine (20 mg) on the systemic arterial pressure, plasma renin activity, Aldosterone Levels, Glomerular filtration rate, serum levels of Natrium and kalium have been investigated in 18 patients with mild and moderate essential hypertension Asa result of this study we come to the conclusion that sublingual nifedipine had a very rapid effect on the systolic and diastolic arterial pressure.

ÖZET Bursa Yöresinde, yumurta tavukçuluğu yapılan çiftliklerden saölanan tavuk ve yumurtalarda, yedikleri yemlerde ve bu yemin karışımına giren yem hammaddelerinde cıva il& kirlilik cttls.yUrl araştırıldı. Çiftliklerden alınan 9i tavuk, 126 yumurta, İOB yem numunesi ve 78 yem hammaddesinde cıva kalıntı analizi, alevsi* atomik absorpsiyon spektrof otometri yöntemi ile yapıidi. Analiz numunelerinde cıva kalıntılarının rastlantı oranları, yumurtada %BQ.Q9, tavukların k^r^ci^r, böbrek ve etinde, yedikleri yemler ve yem hammaddelerinde `/. 100 olarak bulundu. En fazla cıva kalıntısı konsantre yemlerde ölçüldü. Bunu sırasıyla böbrek, karaciğer, yumurta ve etteki cıva düzeylerinin izlediği saptandı. Araştırmada, ortalama cıva kalıntı miktarları, yemde 0.0850 p.p. m., karaciğerde 0.0200 p.p. m., böbrekte 0.0244 p.p. m., ette 0.0134 p.p. m. ve yumurtada 0.0140 p.p.m. olarak belirlendi. Yem hammaddelerinde en fasla cıva kalıntısı balık ununda saptandı. Tavukların karaciğer, böbrek ve yumurta numunelerinin sayısı en iazh> 0. 011-, 0050 p.p.m., yumurta hariç en az Ü.0051-0.010 p.p.m. cıva kalıntı limitleri arasında darılım göstermiştir. Et numunelerinin sayısı en fazla 0.0051-0.010 p.p.m., en az 0-0.005 p.p.m. limitleri arasında yer almaktadır. Yem numuneleri ise en ' yüksek sayıda 0.051-0, 10 p.p.m. kalıntı limitleri arasındadır. Araştırmamızın bulguları, literatür bilgilerin ışığında değerlendirildiğinde, cıva kalıntılarının diğer ülkelerin kabul ettiği tolerans limitlerini asmadığı anlaşılmıştır. Bu durumda,yemlerde ve tavuk organizmasında bulunan cıva miktarının bu hayvanların saQliQini ve verimliliğini etkilemeyeceği j aynı samanda tavuk vücudunda ve yumurtalarında belirlenen cıva düzeylerinin beslenme yoluyla insan saQliQi için bir risk oluşturmayacağı kanısına varılmıştır. SUMMARY In this re?sparch mercury residues were determined in the body of hens, in their eggs, in the feeds and their ingredients obtained from the poultry farms localized in BURSA Region. The total of 91 hens, 126 eggs, 108 feed samples and 7B feed ingredients were analysed for the mercurial pollution by the flameless atomic absorption spectrophotometry. The ratio of residue incidence were calculated as 88.89 7. in the eggs and 100 `/. in the other samples. The highest levels of mercury residues were measured in the feed concentrates which followed by the residue levels in the samples of the kidney, liver, egg and the meat. The mean mercurial residue levels were found to be 0.0850 p. p.m. in the feed concentrate, 0.0200 p. p.m. in the liver, 0.0244 p. p.m. in the kidney, 0.0134 p. p.m. in the meat and 0.0140 p. p.m. in the egg. It was seen that the fish meal samples had the highest residue amongst the feed ingredients. Most of the samples of liver, kidney and egg showed the residue levels between the limits of 0.011-0.050 p. p.m. in maximum and except of egg between O. 0051-0. 010 p. p.m. in minimum. The number of the meat samples were highest in the residue limits of 0.0051-0.010 p. p.m. and the lowest in 0-0.005 p. p.m. The highest number of feed samples contained the residues between 0.051-0.10 p. p.m.When the findings were evaluated in the light of literature it seemed that the mercury residues found in all the samples do not exceed the tolerance limits approved by the other countries. In conclusion, these levels of mercurial pollution in the feed and in the body of hens can be considered as harmless for the health of poultry and their productivity. On the other hand, this means that the mercury residue levels of the body of hens and their eggs will not creat any nutritional risk for the puplic health. Key Words: Mercury residues, poultry, egg, feed, Bursa, Turkey. 80