Search

Према проценама Светске здравствене организација од дијабетеса тренутно болује 537 милиона људи широм света, док у Србији од дијабетеса болује око 770 000 особа што чини око 12% одраслог становнииштва. Висока преваленција дијабетеса, озбиљност последица услед компликација ове болести, као и нежељена дејства конвенционалне терапије усмеравају напоре истраживача ка биљакама са антидијабетесним потенцијалом. Разноликост хемијског састава и традиционална употреба биљака рода Morus разлог су све чешћег испитивања антидијабетесног потенцијала ових биљака, а нарочито црног дуда с обзиром на богат и разнолик биохемијски састав. Циљеви овог истраживања били су: извршити хемијску карактеризацију екстраката коре, листа, плода, семенки и сока црног дуда; утврдити утицај испитиваних екстраката на вредност гликемије код здравих животиња; утицај испитиваних екстраката на вредност гликемије код животиња са дијабетесом изазваним применом стрептозотоцина, као и утицај на очуваност морфолошких карактеристика у хистолошкој структури ткива панкреаса; утврдити антиоксидативни потенцијал испитивних екстраката црног дуда. Истраживање је спроведено на мишевима NMRI Haan soja. У испитивању је процењен утицај пет различитих екстраката црног дуда (етанолног екстракт листа, коре, плода, затим свеже цеђеног сока и екстракта семена црног дуда односно уља црног дуда) у три различите дозе 125 мг/кг, 250 мг/кг и 500 мг/кг код здравих животиња, као и утицај највиших доза свих 5 екстраката код животиња са дијебетесом изазваним стрептозотоцином. У екстракту листа утврђен је висок садржај изокверцетина (34,8±0,5мг/г екстракта) и рутина (2,7±0,1 мг/г екстракта). Етанолни екстакт листа црног дуда (500 мг/кг) снизио је вредности гликемије у поређењу са контролном групом здравих животиња. За екстракт листа утврђена је ИК50 вредност од 7,64μг/мл. Екстракт коре снизио је вредности гликемије у односу на контролну групу. Такође примена овог екстраката довела је до статистичи значајног пада вредности телесне масе у односу на контролну групу (p, Prema procenama Svetske zdravstvene organizacija od dijabetesa trenutno boluje 537 miliona ljudi širom sveta, dok u Srbiji od dijabetesa boluje oko 770 000 osoba što čini oko 12% odraslog stanovniištva. Visoka prevalencija dijabetesa, ozbiljnost posledica usled komplikacija ove bolesti, kao i neželjena dejstva konvencionalne terapije usmeravaju napore istraživača ka biljakama sa antidijabetesnim potencijalom. Raznolikost hemijskog sastava i tradicionalna upotreba biljaka roda Morus razlog su sve češćeg ispitivanja antidijabetesnog potencijala ovih biljaka, a naročito crnog duda s obzirom na bogat i raznolik biohemijski sastav. Ciljevi ovog istraživanja bili su: izvršiti hemijsku karakterizaciju ekstrakata kore, lista, ploda, semenki i soka crnog duda; utvrditi uticaj ispitivanih ekstrakata na vrednost glikemije kod zdravih životinja; uticaj ispitivanih ekstrakata na vrednost glikemije kod životinja sa dijabetesom izazvanim primenom streptozotocina, kao i uticaj na očuvanost morfoloških karakteristika u histološkoj strukturi tkiva pankreasa; utvrditi antioksidativni potencijal ispitivnih ekstrakata crnog duda. Istraživanje je sprovedeno na miševima NMRI Haan soja. U ispitivanju je procenjen uticaj pet različitih ekstrakata crnog duda (etanolnog ekstrakt lista, kore, ploda, zatim sveže ceđenog soka i ekstrakta semena crnog duda odnosno ulja crnog duda) u tri različite doze 125 mg/kg, 250 mg/kg i 500 mg/kg kod zdravih životinja, kao i uticaj najviših doza svih 5 ekstrakata kod životinja sa dijebetesom izazvanim streptozotocinom. U ekstraktu lista utvrđen je visok sadržaj izokvercetina (34,8±0,5mg/g ekstrakta) i rutina (2,7±0,1 mg/g ekstrakta). Etanolni ekstakt lista crnog duda (500 mg/kg) snizio je vrednosti glikemije u poređenju sa kontrolnom grupom zdravih životinja. Za ekstrakt lista utvrđena je IK50 vrednost od 7,64μg/ml. Ekstrakt kore snizio je vrednosti glikemije u odnosu na kontrolnu grupu. Takođe primena ovog ekstrakata dovela je do statističi značajnog pada vrednosti telesne mase u odnosu na kontrolnu grupu (p, According to estimates by the World Health Organization, 537 million people worldwide currently suffer from diabetes, while in Serbia about 770,000 people suffer from diabetes, which is about 12% of the adult population. The high prevalence of diabetes, the severity of the consequences due to the complications of this disease, as well as the side effects of conventional therapy direct the efforts of researchers towards testing plants with antidiabetic potential. The diversity of chemical composition and the traditional use of plants of the genus Morus are the reason for the increasingly frequent examination of the antidiabetic potential of these plants, especially black mulberry, given the rich and diverse biochemical composition. The objectives of this study were: to perform chemical characterization of extracts of bark, leaves, fruits, seeds and juice of black mulberry; to determine the influence of the extracts on the glycemia in healthy animals; to determine the influence of the extracts on the glycemia in animals with streptozotocin induced diabetes, as well as the influence on the preservation of morphological characteristics in the histological structure of pancreatic tissue; to determine the antioxidant potential of black mulberry extracts. The study was conducted on Haan strain NMRI mice. The effect of five different extracts of black mulberry (ethanol extract of leaves, bark, fruit, then freshly squeezed juice and extract of black mulberry or black mulberry seed or black mulberry oil) in three different doses 125 mg/kg, 250 mg/kg and 500 mg/kg in healthy animals was evaluated, as well as the effect of the highest doses of all 5 extracts in animals with streptozotocin-induced diabetes. A high content of isoquercetin (34,8±0,5 mg/g extract) and rutin (2,7±0,1 mg/g extract) was found in the leaf extract. Ethanol extract of black mulberry leaf (500 mg/kg) reduced glycemic values compared to the control group in healthy animals. An IC50 value of 7,64 μg/ml was determined for the leaf extract. The bark extract reduced glycemic values compared to the control group. Also, the application of this extract led to a statistically significant decrease in body weight in relation to the control group (p

Žučne kiseline (ŽK) su strukturno raznoliki molekuli, koji pored uloge koju ostvaruju putem žuči, deluju i kao signalni molekuli i ostvaruju kako endokrina tako i parakrina dejstva. Činjenica da je do sada u terapijske svrhe primenjivana samo ursodeoksiholna kiselina (UDK), posledica je brojnih ograničenja u mogućnosti primene ostalih prirodnih ŽK, i ističe potrebu za otkrivanjem novih sintetskih ŽK i liganda. Cilj istraživanja bio je ispitivanje sintetske 12-monoketoholne kiseline (MK) i prirodne UDK u modelu holestaze i aloksanom izazvanog dijabetesa. Ispitivanja su vršena na pacovima soja Wistar. Analizirana je telesna masa, glikemija, pokazatelji jetrene funkcije (AST; ALT, γ-GT, ukupni i direktni bilirubin), a iz homogenate jetre određen je intenzitet lipidne peroksidacije i aktivnost antioksidativnih enzima (CAT, GSH-Px, GSH-R, GSH-ST). Isečci tkiva jetre su histološki obrađeni i bojeni hematoksilin-eozin metodom i histohemijskim metodama (retikulin, Mallory, Periodic Acid Schiff- Alcian Blue (PAS/AB)). Imunohistohemijski je ispitana proliferacija hepatocita (Ki-67), markeri apoptoze (p53, Bcl-2, Bcl-X, Bax) i ekspresija nuklearnog farnesoid X receptora (FXR). Rezultati istraživanja pokazuju da ispitivane ŽK pomažu očuvanje telesne mase u holestazi i dijabetesu, i značajno snižavaju glikemiju kod dijabetičnih jedinki. Parametri jetrene funkcije u holestazi i dijabetesu su regulisani primenom MK i UDK. Obe ŽK u značajnoj meri smanjuju intenzitet lipidne peroksidacije i pojačavaju enzimsku antioksidativnu odbranu hepatocita u holestazi i dijabetesu. Ekspresija markera apoptoze nije značajno promenjena izazvanjem modela holestaze i dijabetesa, kao ni primenom ispitivanih ŽK. Nasuprot tome, izazivanje holestaze i dijabetesa značajno smanjuje proliferaciju hepatocita, dok primena MK i UDK poništava ovaj efekat i značajno povećava proliferaciju hepatocita. Hiperglikemija u aloksanskom dijabetesu nije dovela do pojačane ekspresije FXR. Izazivanje holestaze kod zdravih i dijabetičnih životinja dovelo je do porasta ekspresije FXR, koja je redukovana primenom MK i UDK. Na osnovu dobijenih rezultata može se zaključiti da sintetska 12-monoketoholna kiselina pokazuje slična hipoglikemijska, hepatoprotektivna i antioksidativna dejstva kao i prirodna ursodeoksiholna kiselina., Bile acids (BAs) are structurally diverse molecules, which have theroles in the digestive system, which are exercised through the bile. Beside those, BAs act as a signaling molecules and achieve endocrine and paracrine effects. In addition to its own metabolism, bile acids modulate the metabolism of lipids and glucose. The fact that so far only ursodeoxycholic acid (UDC) is used for therapeutic purposes, speak clearly about of numerous limitations on the application of other natural BAs, and highlights the need to develop new synthetic Bas and ligands. The aim of this study was to investigate the influence of synthetic 12-monoketocholic acid (MC) and natural bila acid UDC in the model of cholestasis and alloxan-induced diabetes. Tests were performed on male Wistar rats. We analyzed the body mass, glucose, liver function tests (AST, ALT, γ-GT, total and direct bilirubin). Using liver tissue homogenates we determined intensity of lipid peroxidation (by concentration of malondilaldehyde) and the activity of antioxidant enzymes (CAT, GSH-Px, GSH -R, GSH-ST). Liver tissue were histologically processed and stained with hematoxylin-eosin method and histochemical methods (reticulin, Mallory, Periodic Acid Schiff- Alcian Blue (PAS / AB)). Imunohistochemical examination included hepatocyte proliferation (Ki-67), markers of apoptosis (p53, Bcl-2, Bcl-X, Bax), and expression of the nuclear farnesoid X receptor (FXR). Results of the research show that MC prevented decrease in body mass during cholestasis and diabetes, and significantly reduced glycemia in diabetic animals. The liver function tests in cholestasis and diabetes are normalised by MC and UDC aplication. Both BAs significantly reduce lipid peroxidation and enhance enzymatic antioxidant defense of hepatocytes in cholestasis and diabetes. The expression of markers of apoptosis was not significantly changed in models of cholestasis and diabetes, as well as the application of the tested BAs. In contrast, in cholestasis and diabetes model, the proliferation of hepatocytes was significantly reduced, while the use of MC and UDC reversed this effect and significantly increased the proliferation of hepatocytes. Hyperglycemia in alloxan-induced diabetes did not lead to overexpression of FXR. Induction of cholestasis in healthy and diabetic animals resulted in an increase in the expression of FXR, which is reduced by using the MK and the UDC. Based on these results we can conclude that a synthetic 12-monoketocholic acid shows similar hypoglycemic, hepatoprotective and antioxidant effects as natural ursodeoxycholic acid.

Pomoćna lekovita sredstva, gde bi spadale i gljive, mogu značajno da umanje rizik od nastanka dijabetesa, da ga odlože ili da umanje njegove posledice. Pregledom savremene literature se uočava potencijal gljive Coprinus comatus da pomogne u regulisanju nivoa glukoze u krvi. S obzirom da su u Srbiji dostupni komercijalni preparati, postojala je potreba za detaljnim ispitivanjem farmakoloških i toksikoloških osobina gljive Coprinus comatus. Cilj ovog istraživanja je bio da se utvrdi: 1) uticaj preparata gljive Coprinus comatus na glikemiju, histološke karakteristike endokrinog pankreasa i parametre toksičnosti kod ispitivanih životinja; 2) protektivno delovanje preparata gljive Coprinus comatus kod životinja izloženih oksidativnom stresu. Vodena suspenzija gljive Coprinus comatus se primenjivala eksperimentalnim životinjama u tri različite doze (0,835 g/kg; 1,67 g/kg i 3,34 g/kg) i tokom tri vremenska intervala svakodnevno (7, 21 i 42 dana). Za ispitivanje uticaja gljive Coprinus comatus na glikemiju životinja korišćeni su adrenalinski test, test oralnog podnošenja glukoze i indukcija trajne hiperglikemije aloksanom. Od biohemijskih parametara u serumu je određivana koncentracija lipida, uree i kreatinina i enzimska aktivnost aspartat i alanin aminotransferaze. Antioksidantna aktivnost gljive Coprinus comatus je određivana i in vitro i in vivo testovima. Nakon žrtvovanja životinja, tkivo jetre i bubrega bojeno je standardnom hematoksilin i eozin metodom, a pankreasno tkivo imunohistohemijskom metodom. Poredeći promenu telesne mase, vidi se da je ona najmanja u grupi životinja koja je dobijala gljivu u najvećoj dozi. Prateći hipoglikemijski efekat gljive, kod 42-dnevnog tretmana je uočena dozna zavisnost. Ako se uzme u obzir histološki izgled Langerhansovih ostrvaca dobija se potvrda rezultata određivanja koncetracije glukoze u krvi životinja sa aloksanskim dijabetesom. Sedmodnevni tretman gljivom C.comatus u dozi od 3,34 g/kg je doveo do značajnog sniženja koncentracije ukupnog holesterola kod životinja sa aloksanskim dijabetesom. Takođe, analizom HDL frakcije holesterola je uočen pozitivan efekat tretmana gljivom C.comatus. Iako je u većini eksperimentalnih grupa tretman gljivom uspeo da spreči porast serumske koncentracije aminotransferaza uzrokovan primenom ugljentetrahlorida, do statistički značajne promene je došlo samo u koncentraciji alanin aminotransferaze grupa 7-dnevnog tretmana. Iako se u literaturi navodi da se kod dijabetičnih životinja, nakon nekoliko nedelja od indukcije dijabetesa, patohistološkim pregledom mogu uočiti promene u glomerulima i mezengijalnom matriksu bubrega, takve nisu uočene niti kod jedne životinje u ovom ogledu. Biohemijski parametri su pokazali da je ipak došlo do oštećenja bubrega kod životinja sa aloksanskim dijabetesom i da je tretman gljivom u određenoj meri uspeo da ublaži ovaj poremećaj. Potvrda visokog antioksidativnog kapaciteta, prvobitno utvrđena DPPH i FRAP testom i određivanjem sadržaja ukupnih fenola, je dobijena i in vivo testovima. Na osnovu rezultata istraživanja može se zaključiti da primena preparata gljive Coprinus comatus: smanjuje prirast telesne mase, ublažava poremećaj homeostaze glukoze, štiti od reaktivnih kiseoničnih vrsta, ubrzava obnovu β ćelija, utiče povoljno na lipidni status i ne izaziva toksične promene u krvi, na jetri i bubrezima ispitivanih životinja., Natural health products, including mushrooms, can significantly reduce risk of developing diabetes, to postpone it or to reduce its consequences. A contemporary literature indicates to great potential of Coprinus comatus mushroom to help in regulation of blood glucose level. Considering that commercial products are available in Serbia, there was a need for more detailed pharmacological and toxicological investigation of Coprinus comatus mushroom. The aim of research was to determine: 1) influence of Coprinus comatus mushroom on glycaemia, endocrine pancreas histological features and toxicological parameters of experimental animals; 2) protective action of Coprinus comatus mushroom with animals exposed to oxidative stress, Coprinus comatus mushroom water suspension was administered to experimental animals in three different doses (0,835 g/kg; 1,67 g/kg and 3,34 g/kg) and during three time intervals every day (7, 21 and 42 days), Adrenalin test, oral glucose tolerance test and hyperglycaemia induction with alloxan were used to determine Coprinus comatus influence on giycaemia in animals, Also, serum lipid, urea, creatinine concentration and enzymatic activity of aspartate and alanine aminotransferase were determined. The antioxidant activity of Coprinus comatus mushroom was determined by using both in vitro and in vivo tests, After animals' sacrificing, liver and kidney tissues were dyed using standard hematoxylin eosin method, while pancreas tissue using immunohistochemical method. Comparing body weight gain, it can be seen that the smallest change was in group of animals treated with the highest mushroom dose. Dose dependent hypoglycaemic effect was noticed in a 42-days mushroom treatment. Considering histological appearance of Langerhans islets confirmation of blood glucose concentration in alloxan diabetic animals was obtained. Seven days' treatment of C.comatus mushroom in dose of 3,34 g/kg led to a significant total cholesterol decrease in alloxan diabetic animals. Also, by HDL cholesterol fraction analysis positive effect of C. comatus mushroom treatment was noticed. Mushroom treatment succeeded n preventing serum aminotransferases increase in majority of experimental groups. Only by measuring concentration of alanine aminotransferase in seven days' treatment group of animals, statistically significant change was obtained. Though it was stated in the literature that pathohistological examination can show changes in glomeruls and mesangial matrix in kidneys of diabetic animals, those changes were not found in animals in this experiment. Biochemical parameters showed that, after all, there were still kidney damage in alloxan diabetic animals and :hat mushroom treatment alleviated this disorder in a certain degree. The confirmation of high .lntioxidant capacity, primarily determined by DPPH and FRAP tests and total phenolic content measurement, was reached using in vivo tests, as well, Based on research results it can be concluded that administration of Coprinus comatus mushroom preparation: lowers body weight gain, alleviates glucose homeostasis disorder, protects from reactive oxygen species, accelerates q cells regeneration, affects positively on lipid profile and does not cause toxic changes in blood, liver and kidneys of experimental animals.