Search

De Kritische Succes Factor voor een succesvolle marktintroductie van de nieuwe Helleborus orientalis Queens rassen van GreenWorks is een goede houdbaarheid na de oogst. Hiertoe is onder andere een goede, eenduidige strategie nodig voor het voorbehandelen van de bloemen na de oogst, voordat ze het afzetkanaal in gaan. Met dit doel zijn door Wageningen UR Glastuinbouw, GreenWorks, Chrysal en telers verdampingremmers, voorbehandelingsmiddelen, snijbloemenvoedsels, telers methoden en rijpheidstadia met meerdere cultivars en herkomsten getest. Door het gebruik van snijbloemenvoedsel tijdens het vaasleven (consumentenfase) kon de houdbaarheid over alle cultivars, herkomsten en voorbehandelingen, 19 tot 68% worden verlengd ten opzichte van water in de vaas. Het gebruik van coatings, het doorsnijden van de steel, voorbehandelen met azijn en het rijper oogsten hebben geen positief effect op de houdbaarheid. Bescheiden houdbaarheidsverbeteringen zijn behaald met een experimentele verdampingsremmer en enkele voorbehandelingsmiddelen, met Grow 20 in de adviesdosering als beste in de toets. Het vallen van de groene bloemblaadjes en meeldraden kan enigszins worden afgeremd door voorbehandeling met een ethyleen remmend middel. Voor de telers is een voorbehandelingsadvies opgesteld voor implementatie tijdens het volgend seizoen.

In de teelt van Phalaenopsis worden telers de laatste jaren geconfronteerd met een bladsymptoom bestaande uit concentrische kringen, vooral op de jongste bladeren. De aantasting varieert van mild (een enkele chlorotische kring) tot ernstig (afstervende bladdelen). In mei 2009 signaleerde men een sterke toename aan symptomen, waarbij in verschillende partijen tot 25% van de planten was aangetast. Middels een ELISA-toets is de aanwezigheid van Impatiens-vlekkenvirus (Impatiens necrotic spot virus, INSV) vastgesteld. De symptomen van INSV kunnen verschillend zijn en zijn afhankelijk van de waardplant, de omstandigheden waarin de plant wordt geteeld en het gedrag van een individuele trips die een plant koloniseert. Necrotische vlekken, strepen, kringvlekken, groeiachterstand en verwelking zijn een aantal van de vele symptomen die door dit virus kunnen worden veroorzaakt. Ook is het mogelijk dat het virus symptoomloos in de plant voorkomt. INSV wordt overgedragen via trips en de Californische trips (Frankliniella occidentalis) is de voornaamste vector. Alleen de larven van de trips kunnen het virus opnemen uit besmette planten. Nadat de larven volgroeid zijn, verspreiden de volwassen exemplaren het virus naar andere planten. Rondvliegende volwassen mannetjes zijn de belangrijkste verspreiders. 'Schone' volwassen tripsen kunnen het virus niet meer opnemen. De overdracht van het virus is persistent. Uit de overdrachtsexperimenten is gebleken dat tripsen niet de voorkeur geven aan Phalaenopsis-planten. Het zou kunnen zijn dat geïnfecteerde tripsen de planten testen als geschikte voedselbron bij gebrek aan beter. Zodra ze een betere waardplant vinden zullen ze niet meer op de Phalaenopsis-planten blijven. In de overdrachtsproeven is een verschil te zien tussen een gedwongen verblijf van de tripsen en een vrije keus. Bij een gedwongen verblijf van geïnfecteerde tripsen op gezonde bladeren zijn de symptomen al na ongeveer een week zichtbaar dit in tegenstelling tot de vrije keus waarbij symptomen rond de vier weken zichtbaar waren.

Op basis van de resultaten van de genetische verwantschappen is duidelijk geworden dat er groepen van oude en nieuwe isolaten te onderscheiden zijn. Dat de virusisolaten die momenteel in de praktijk voorkomen duidelijk genetisch afwijken van hetgeen er voor 2000 voorkwam en ook t.o.v. van buitenlandse isolaten. Er kon echter geen relatie worden gelegd tussen de symptomen en de diverse isolaten. Wel is er een effect gezien van een isolaat uit 1979 en een isolaat uit 2011 op gangbare rassen en rassen waarbij minder symptomen van het virus worden waargenomen. Het isolaat uit 1979 leverde meer symptomen op dan die uit 2011 en dat was onverwachts. Ook de opbrengst was bij de gevoelige rassen lager bij infectie met het oude isolaat.

In de glastuinbouw, de fruitteelt en de boomkwekerij vormen roofmijten de basis van de geïntegreerde bestrijding. Bij de geïntegreerde bestrijding van trips wordt de roofmijt Amblyseius (Neoseiulus) cucumeris al tientallen jaren losgelaten in allerlei kasgewassen. In sommige gewassen zoals paprika vestigt deze soort zich zeer gemakkelijk. Zelfs als er geen of weinig trips aanwezig is, vermeerderen de roofmijten zich op paprikastuifmeel. Na loslating in roos echter wordt N. cucumeris nauwelijks of helemaal niet meer teruggevonden. Deze roofmijt lijkt zich op (kas)roos niet goed thuis te voelen. Het was dus verrassend dat roofmijten die waren verzameld van wilde rozen in Hongarije, werden gedetermineerd als N. cucumeris. De vraag rees of dit mogelijk een andere soort is, die op morfologische kenmerken niet te onderscheiden is. Traditioneel worden roofmijten gedetermineerd aan de hand van microscooppreparaten. Dit kan alleen met volwassen roofmijten. Deze worden eerst opgehelderd, waarna met doorvallend licht de uiterlijke en inwendige kenmerken worden bekeken. Sommige soorten verschillen slechts op minieme details. In zo’n geval biedt DNA-onderzoek een welkome ondersteuning. In een voorafgaand project heeft PPO Bloembollen, Boomteelt en Fruitteelt in Lisse de verschillende in kassen gebruikte roofmijten onderzocht, en waar nodig de ontbrekende soort-specifieke primers gedefinieerd. Daarmee konden alle roofmijtsoorten eenduidig van elkaar worden onderscheiden. De verwantschap tussen de soorten stemde ook goed overeen met de “stamboom” die op basis van morfologische kenmerken was opgesteld.

Dit project bestaat uit verschillende onderdelen: 1. Simuleren van de huidige situatie. 2. Onderzoek naar de invloed op de ventilatie door de volgende onderdelen: a. De hoogte van het kanaal onder de pallets. b. De openheid van de vloer. c. De diameter van de bollen. 3. Simuleren van het functioneren van het systeem bij toepassing van afgeronde uitblaasopeningen. 4. Het bepalen van het effect van de druppelvormige spoilers in het systeem. 5. Het bepalen van mogelijke verbeteringen aan het systeem met het doel energie te besparen, waarbij de “druppels” ook kunnen worden ingezet.