Search

Bu araştırma Diyarbakır ilinde toplanan çiğ inek ve Anadolu manda sütlerinde aflatoksin M1 (AFM1) seviyesini ortaya koymak amacıyla gerçekleştirildi. Bu amaçla Diyarbakır ilinde bulunan küçük ölçekli aile işletmelerinden 42 adet çiğ inek sütü ve 42 adet çiğ Anadolu manda sütü olmak üzere toplam 84 süt örneği materyal olarak kullanıldı. Süt örneklerinde AFM1 seviyesi Enzyme-Linked Immuno Sorbent Assay (ELISA) yöntemi ile belirlendi. Analiz edilen çiğ inek sütü örneklerinde AFM1 miktarının 36 (%85.7)’sında 5 ile 100 ng/L arasında ortalama 24.80±15.89 ng/L, 4 (%9.5) tanesinde ise 100 ng/L’den yüksek olduğu saptandı. AFM1 miktarı manda sütlerinin 16 (%38.1)’sında 5 ile 50 ng/L arasında ve ortalama 10.22±4.25 ng/L olarak bulunurken, örneklerin tamamının (%100) 50 ng/L seviyesinin altında olduğu belirlendi. İnek sütlerindeki ortalama AFM1 miktarının manda sütlerinden daha fazla olduğu ve bu farklılığın istatiksel açıdan önemli olduğu belirlendi (P

This study was carried out to determine serum haptoglobin levels of pregnant cows with complications during pregnancy. A total of 28 animals were included in the study, 14 cows with healthy birth and 14 cows with complicated pregnancies, whose birth processes were followed in the same farm. Blood samples were taken from the vena jugularis into yellow capped biochemistry tubes at the 6th month of their pregnancy. Serum albumin, globulin and total protein measurements were made with an autoanalyzer. Determination of haptoglobin levels was measured in an ELISA device using a commercial test kit. Serum haptoglobin levels were found as 226.64±24.09 µg/ml in pregnant cows with complications and 46.71±2.98 µg/ml in healthy pregnant cows. Total protein 8.52±0.28-7.58±0.12 g/dL, respectively; albumin 3.31±0.08-3.34±0.04 g/dL; globulin 5.21±0.24-4.25±0.15 g/dL; alb/glb 0.65±0.03-0.80±0.04 was found to be in complicated and healthy pregnant. Serum haptoglobin, total protein, globulin and alb/glb values were statistically significant in the complicated pregnancy group compared to the control group (p, Bu çalışma komplikasyonlu gebe ineklerin gebelik dönemlerinde serum haptoglobin düzeylerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışmaya aynı işletmeye ait doğum süreçleri takip edilen, sağlıklı doğum gerçekleştiren 14 inek ve komplikasyonlu gebeliğe sahip olan 14 inek olmak üzere toplam 28 hayvan dahil edilmiştir. Kan örnekleri gebeliklerinin 6. ayında vena jugularisten sarı kapaklı biyokimya tüplerine alınmıştır. Serum albümin, globulin ve total protein ölçümleri otoanalizör cihazı ile yapılmıştır. Haptoglobin seviyelerinin belirlenmesinde ticari test kiti kullanarak ELISA cihazında ölçülmüştür. Serum haptoglobin seviyeleri komplikasyonlu gebelerde 226.64±24.09 µg/ml; sağlıklı gebelerde ise 46.71±2.98 µg/ml olarak tespit edilmiştir. Komplikasyonlu ve sağlıklı gebelerde sırasıyla total protein 8,52±0,28-7,58±0,12 g/dL; albümin 3,31±0,08-3,34±0,04 g/dL; globulin 5,21±0,24-4,25±0,15 g/dL; alb/glb 0,65±0,03-0,80±0,04 olarak bulunmuştur. Serum haptoglobin, total protein, globulin ve alb/glb değerleri kontrol grubuna göre komplikasyonlu gebelik grubunda istatiksel olarak anlamlı görülmüştür (p

Aim: This study aimed to investigate the relationship between lactation number, milk yield, and some blood biochemical parameters in dairy cows. Materials and Methods: The material ofthe study consists of dairy cows (n=60), and three different groups were formed according to the lactation numbers of the cows. Non-lactating heifers were assigned to Group 1 (n=10), 1st and 2nd lactation cowswereassignedtoGroup2(n=24),and3rdand4thlactationcowswereassigned to Group 3 (n=26). The blood total protein, albumin, blood urea nitrogen (BUN) calcium, phosphorus, magnesium, glucose, cholesterol, aspartate transaminase (AST), and gamma-glutamyl transpeptidase (GGT) levels of the cows in the groups were measured. In addition, the milk yields of the groups were compared, and the relationship between these values and milk yield was investigated. Results: Total protein level was higher in the G3, G2 and G1 groups, respectively (p, Amaç: Sunulan çalışmanın amacı, süt ineklerinde laktasyon sayısı, süt verimi ve bazı biyokimyasal parametreler arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışmanın materyalini süt inekleri (n=60) oluşturdu ve inekler laktasyon sayılarına göre üç farklı gruba ayrıldı. Laktasyonda olmayanlar (düveler) Grup 1'e (n=10), 1. ve 2. laktasyondaki inekler Grup 2'ye (n=24), 3. ve 4. laktasyondaki inekler Grup 3'e (n=26) kaydedildi. Gruplardaki ineklerin kan total protein, albümin, kan üre nitrojen (BUN) kalsiyum, fosfor, magnezyum, glukoz, kolesterol, aspartat transaminaz (AST) ve gama-glutamil transpeptidaz (GGT) düzeyleri ölçüldü. Ayrıca grupların süt verimleri kıyaslanarak bu değerler ile süt verimi arasındaki ilişki araştırıldı. Bulgular: Toplam protein seviyesi sırasıyla G3, G2 ve G1 gruplarında daha yüksekti (p

Staphylococcus spp. are the important bacterial agents of subclinical and clinical mastitis cases. This study was aimed to determine the vancomycin resistances, antibacterial resistance profiles, some virulence genes, and pheno- and genotyping of staphylococci from mastitis. For this aim, 121 staphylococcal isolates were analyzed. The identifications of isolates were confirmed with PCR for being Staphylococcus spp. and Staphylococcus aureus. The antibiotic resistance patterns were determined by Kirby bauer Disc Diffusion Tests and according to the resistance profiles, the isolates were antibiotyped. The vancomycin resistance genes were determined by PCR for investigating the vanA, vanH, vanR, vanS, vanZ, vanY and vanX genes. The vancomycin resistant isolates were genotyped with RAPD-PCR. The nuc gene was detected in 86 of 121 staphylococcal isolates examined and named as Staphylococcus aureus. The remaining 35 isolates were defined as Staphylococcus spp. S. aureus isolates were found to be resistant to penicillin G, amoxicillin/clavulanic acid, oxacillin, tetracycline, cefaperazone, teicoplanin, vancomycin and trimethoprim-sulfomethaxazole at 50% (43/86), 40.7% (35/86), 34.9% (30/86), 23.3% (20/86), 22.1% (19/86), 18.6% (16/86) 10.5% (9/86) and 8.1% (7/86) respectively. On the other hand, 4 (11.4%) of 35 Staphylococcus spp. isolates were resistant to penicillin G, 3 (8.6%) to amoxicillin/clavulanic acid, 2 (5.7%) to trimethoprim-sulfometaxazole, 1 (2.9%) to oxacillin, cefaperazone, teicoplanin, while all isolates were sensitive to vancomycin and tetracycline. Of the 9 S. aureus isolates that were phenotypically resistant to vancomycin, vanA gene was detected in 2 and vanR gene in 3 isolates. Multiple resistances to three or more antibiotics were determined in 42 of 86 S. aureus isolates. In addition, coa gene was detected in 61 (70.9%) of 86 S. aureus isolates. 10 different gene polymorphisms were detected in coa gene positive isolates. While the spa gene was determined in all S. aureus isolates, it was revealed that they had 4 spa gene polymorphisms. Nine different genotypes with a similarity between 51-75% were detected in the genotyping of vancomycin resistant 9 isolates. In conclusion, multiple antibiotic resistance rates in S. aureus isolates investigated were found to be important for mastitis treatment. The results obtained from this study show that milk and dairy products containing these factors pose a public health risk due to the determination of vancomycin resistance in mastitis-derived Staphylococcus strains., Staphylococcus spp. subklinik ve klinik mastitis olgularının önemli bakteriyel etkenleridir. Bu çalışmanın amacı, mastitis kaynaklı stafilokokların vankomisin dirençlerini, antibakteriyel direnç profillerini, bazı virülans genlerini ve feno- ve genotiplendirmesini belirlemektir. Bu amaçla 121 stafilokok izolatının analizi yapılmıştır. İzolatların Staphylococcus spp. ve Staphylococcus aureus olmak üzere identifikasyonları PCR ile ve antibiyotik direnç paternleri de Kirby Bauer Disk Difüzyon Testleri ile belirlendi. İzolatlar direnç profillerine göre antibiyotiplendirildi. VanA, vanH, vanR, vanS, vanZ, vanY ve vanX genlerinin PCR ile araştırılması sonucunda vankomisin direnç genleri belirlendi. Vankomisine dirençli izolatlar, RAPD-PCR ile genotiplendirildi. İncelenen 121 stafilokok izolatının 86'sında nuc geni saptandı ve Staphylococcus aureus olarak identifiye edildi. S. aureus izolatlarının penisilin G, amoksisilin/klavulanik asit, okzasilin, tetrasiklin, sefaperazon, teikoplanin, vankomisin ve trimetoprim-sulfometaksazole sırasıyla %50 (43/86), %40.7 (35/86), %34,9 (30/86), %23,3 (20/86), %22.1 (19/86), %18,6 (16/86) %10,5 (9/86) ve %8,1 (7/86) oranında dirençli bulundu. 35 adet Staphylococcus spp.'nin 4'ü (%11,4) penisilin G'ye, 3'ü (%8,6) amoksisilin/klavulanik aside, 2'si (%5,7) trimetoprim-sülfometaksazole, 1'i (%2,9) oksasilin, sefaperazon, teikoplanine direnç gösterirken, tüm izolatlar vankomisin ve tetrasikline duyarlıydı. Vankomisine fenotipik olarak dirençli olan 9 S. aureus izolatından 2'sinde vanA, 3'ünde vanR geni saptandı. 86 S. aureus izolatının 42'sinde üç veya daha fazla antibiyotiğe karşı çoklu direnç belirlendi. Ayrıca 86 S. aureus izolatının 61'inde (%70.9) coa geni tespit edildi. coa geni pozitif izolatlarda 10 farklı gen polimorfizmi tespit edildi. Tüm S. aureus izolatlarında spa geni belirlenirken, 4 spa gen polimorfizmi görüldü. Vankomisine dirençli 9 izolatın genotiplendirilmesinde %51-75 arasında benzerlik gösteren dokuz farklı genotip tespit edildi. Sonuç olarak, araştırılan S. aureus izolatlarında çoklu antibiyotik direnç oranları mastitis tedavisi için önemli bulunmuştur. Bu çalışmadan elde edilen sonuçlar, bu faktörleri içeren süt ve süt ürünlerinin mastitis kaynaklı Staphylococcus suşlarında vankomisin direncinin belirlenmesi nedeniyle halk sağlığı açısından risk oluşturduğunu göstermektedir.

Süt ineği işletmelerinde fertilite açısından temel hedef, doğumdan sonra en uygun zamanda tohumlama yapılarak yılda bir buzağı alınmasıdır. Bu amaç doğrultusunda postpartum dönemde ineklerin genital organ muayenelerinin rutin kontrolleri en kısa zamanda yapılarak herhangi bir anormallik olup olmadığı tespit edilmelidir. Aksi takdirde infertilite problemlerinin zamanında tespit edilememesine bağlı olarak oluşan büyük ekonomik kayıplar işletmelerin sürdürülebilirliğini tehlikeye sokmaktadır. Ovaryum kistleri ineklerde postpartum dönemde yaygın olarak görülen, hem doğum-gebe kalma süresinin uzamasına hem de tedavi ve hekim masraflarının artmasına bağlı olarak önemli ekonomik kayıplara yol açabilen infertilite nedenlerindendir. Bu derlemede, ineklerde ovaryum kistlerinin etiyoloji, patogenez, tanı, tedavi ve korunma yöntemleri ile ilgili güncel bilgilere yer verilmeye çalışılmıştır.

Bu çalışmada, sağ abomazum deplasmanlı ve travmatik retiküloperitonitisli beş yaşlı süt sığırında klinik, ultrasonografik ve laparotomi muayene sonuçları sunulmaktadır. Yakın zamanda doğum yapmış beş yaşındaki Holstein inek, depresyon, iştahsızlık, kabızlık, sırtta kamburluk ve şişkinlik anamnezi ile veteriner eğitim hastanesine getirildi. Anamnez, klinik ve ultrasonografik muayene sonuçlarına dayanarak, TRP ve RDA'nın geçici teşhisi yapıldı ve inek ameliyata alındı. Klinik muayeneyi takiben, ultrasonografik incelemede, retikulum ile rumenin ön dorsal kör kesesi arasında hiperekojenik fibrin birikintileri ve anekojenik sıvı keseleri tespit edildi. Deplase olmuş abomazumun hipoekojenik olduğu, ventralde sıvı ve daha dorsalde gaz kesesine sahip olduğu belirlendi. Retikulumun batmış ve serbest yabancı cisimleri çıkarıldı ve abomazopeksi operasyonu yapıldı. Operasyondan sonraki gün ineğin iştahının açıldığı ve sonraki günlerde durumunun giderek normalleştiği bilgisi alındı. Ultrasonografinin klinik muayene ile birlikte eşzamanlı gözlenen sağ abomazum deplasmanı ve travmatik retiküloperitonitisi değerlendirmede yararlı bir yardımcı araç olduğu sonucuna varıldı., In this study, the results of clinical, ultrasonographic, and laparotomy examinations of a five-year-old dairy cow with right abomasal displacement and traumatic reticuloperitonitis are presented. A five-year-old Holstein cow who had recently given birth was brought to the veterinary teaching hospital with a history of depression, anorexia, constipation, arched backs, and bloat. A possible diagnosis of TRP and RDA was made based on the history and the findings of the clinical and ultrasonographic finding, and the cow was sent for surgery. An ultrasonographic examination revealed hyperechogenic fibrin deposits and anechogenic fluid pockets between the reticulum and the anterior dorsal blind sac of the rumen. It was discovered that the displaced abomasum is hypoechogenic, has fluid ingesta ventrally, and has a gas cap more dorsally. The reticulum's submerged and free foreign bodies were removed, and an abomasopexy procedure was performed. The day after the operation, the cow was able to eat and she gradually got better over the next few days. It was concluded that ultrasonography along with a clinical examination, is a useful adjunct tool for assessing the concurrent observed abomasal displacement and traumatic reticuloperitonitis.

Bu çalışma, ineklerde gebe kalma ile suni tohumlama zamanı süt somatik hücre sayısı arasındaki ilişki belirlenmiştir. Meme bezinin sağlık durumu, follikül çapı, SHS, ve gebelik muayenesini kapsayan çalışma ortaya konulmuştur. Çalışmanın materyalini Afyonkarahisar ili Bolvadin ilçesi ve çevre köylerindeki işletmelerden 50 baş inek oluşturdu. Çalışmada 50 baş östrüs göstermekte olan inekler kullanıldı. İneklerin kızgınlık zamanında sütlerinden CMT yapıldı, SHS sayımı için 10 ml süt alınarak numuneler Afyonkarahisar İl Gıda Konrol Laboratuvarına gönderildi. Suni tohumlama öncesi folikül çapı ölçüldü. Suni tohumlama yapılan ineklerde 24 saat sonra ovulasyon kontrol edildi. İneklerde tohumlamadan 28-30 gün sonra gebelik kontrolü gerçekleştirildi. Mastitis pozitif bulunanların süt örneklerinde SHS Mastitis negatif olanlardan önemli derecede yüksek bulundu (p

Bu çalışmada, süt ineklerinde periparturient dönemde şekillenen sorunların ve negatif enerji dengesinin (NED) gönüllü bekleme süresinin sonunda meme sağlığı üzerine etkisinin değerlendirilmesi amaçlandı. Çalışmanın hayvan materyalini 44 adet Holştayn ve 59 adet Simental ırkı inekler oluşturdu. Periparturient dönemde güç doğum, retensiyo sekundinarum, prolapsus uteri, metritis, ketozis, hipokalsemi, laminitis geçmişi olan hayvanlar Grup-I (n=48) olarak, periparturient dönemde herhangi bir hastalık geçmişi olmayan sağlıklı hayvanlar Grup-II (n=55) olarak belirlendi. Postpartum dönem ≤42. ve 43-80. günler arasında kan ve süt örnekleri alındı. Kan örneklerinde beta hidroksi bütirik asit (BHBA), esterleşmemiş yağ asitleri (NEFA) analizleri ile NED belirlendi. Süt örneklerinde ise somatik hücre sayısı (SHS) ve mikrobiyolojik üreme analizi ile meme sağlığı değerlendirildi. Çalışmadaki toplam 103 adet inekten 32 tanesinde (%30,8) mastitis gözlendi. Çalışmada, Grup-I’de bulunan 48 hayvandan 11 tanesinin (%22,9), Grup-II’de 55 adet hayvanın 21 tanesinin (%38,1) mastitis yönünden pozitif olduğu tespit edildi. Mastitis yönünden pozitif olan 33 hayvanın sadece 14’ünde mikrobiyolojik üreme gözlendi. Periparturient dönemde patoloji yaşamış 48 adet hayvanda meme sağlığının durumu değerlendirildiğinde, meme sağlığının olumsuz yönde etkilendiğine dair anlamlı bir fark belirlenmedi. Sonuç olarak, değerlendirilmeye alınan metabolik ve reprodüktif hastalıklara sahip ineklerde sağlıklı ineklere göre meme sağlığına olumsuz etki oluşturma bakımından önemli bir fark görülmemiştir (p>0,05). Ancak bu reprodüktif ve metabolik hastalıklara sahip örneklem sayısı artırılarak veya her bir hastalığa spesifik olarak planlanacak daha geniş kapsamlı meme sağlığı değerlendirme çalışmalarının verimli olabileceği kanaatine varıldı. In this study, it was aimed to evaluate the effects of periparturient period problems and negative energy balance periparturient period in dairy cows on udder health at the end of the voluntary waiting period in dairy cows. The animal material of the study consisted of 44 Holstein and 59 Simmental cows. In the periparturient period, animals that experienced dystocia, retention of the placenta, uterine prolapse, metritis, ketosis, hypocalcemia, lameness were determined as the Group-I (n=48), and healthy animals without any problems were determined as the Group-II (n=55). Blood and milk samples were collected on ≤42 and 43-80 days in milk. Negative energy balance was determined by β-hydroxybutyric acid (BHBA) and non-esterified fatty acids (NEFA) analyzes in blood samples. In milk samples, udder health was evaluated by somatic cell count (SCC) and microbiological analysis. Mastitis was observed in 32 (30,8%) of 103 cows in the study. In the study, eleven (22,9%) of 48 animals in the Group-I, and 21 (38,1%) of 55 animals in the Group-II were detected as mastitis. Microbiological analysis results were positive in only 14 of 33 animals with mastitis. When the udder health status of 48 animals with pathology in the periparturient period was evaluated, no significant difference was found in which udder health was negatively affected. As a result, there was no significant difference in terms of adverse effects on udder health in cows with metabolic and reproductive diseases compared to healthy cows (p>0.05). However, it was concluded that more comprehensive udder health evaluation studies, which would be planned specifically for each disease or by increasing the number of samples with these reproductive and metabolic diseases, would be productive. Bu tez çalışması; Afyon Kocatepe Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi (BAPK) Tarafından Desteklenmiştir. Proje No: “20.SAĞ.BİL.17”

Bu araştırma, inek, manda, koyun ve keçi rumen sıvılarına kitosan çözeltisi ilavesi ile bu hayvanların rasyonlarında sık kullanılan kaba yemlerden olan yonca kuru otu, yonca silajı, mısır silajı ve çayır kuru otunun in vitro sindirilebilirlikleri üzerine etkisinin belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmada kullanılan rumen sıvıları mezbahanede kesim esnasında inek (Holstein) (> 2 yaşında), manda (Murrah x Anadolu) (> 2 yaşında), koyun (> 5 aylık) ve keçiden (> 5 aylık) elde edilmiştir. İnkübasyonda kullanılan dört farklı kaba yemde kuru madde (KM) analizi yapıldıktan sonra ham protein (HP), ham selüloz (HS), ham yağ (HY), ham kül (HK), asit deterjan lif (ADF), asit deterjan lignin (ADL), nötr deterjan lif (NDF) analizleri yapılmıştır. Daha sonra nispi yem değerleri (NYD) hesaplanmıştır. Yemlerin in vitro sindirilebilirlikleri Daisy inkübatör cihazında 48 saatlik inkübasyonun ardından NDF analizi yapılarak belirlenmiştir. Analizden hemen önce kitosanlı grupların buffer solüsyonuna %2,5 ‘luk 16 ml kitosan ilave edilmiştir. Yapılan analizler sonunda yıkanıp kurutulan keseler tartılarak in vitro gerçek sindirilebilirlik (IVGS), in vitro kuru madde sindirilebilirliği (IVGSKM) hesaplamaları yapılmıştır. İn vitro sindirilebilirlik analizi sonunda keselerin içerisinde sindirilmiş yem kalıntılarının ham protein ve ham selüloz analizleri yapılarak ham selüloz sindirilebilirlik (HSS) ve ham protein sindirilebilirlik (HPS) hesaplamaları yapılmıştır. Farklı hayvan türlerine ait rumen sıvılarına kitosan ilave edilmesi yonca kuru otu, yonca silajı, mısır silajı ve çayır kuru otunun IVGSKM, IVGS ve HPS azaltırken (p 2 years old), buffalo (Murrah x Anadolu) (> 2 years old), sheep (> 5 months old) and goat (> 5 months old) from the slaughterhouse. Dry matter (DM), crude protein (CP), crude fiber (CF), ether extract (EE), crude ash, acid detergent fiber (ADF), acid detergent lignin (ADL), and neutral detergent fiber (NDF) were analyzed in the roughages. Relative feed values were calculated. İn vitro digestibility of feeds was determined by NDF analysis after 48 hours of incubation in Daisy incubator. The chitosan used in this study was prepared in 2.5% acetic acid solution. Before incubation, 16 ml of buffer solution was added to the groups with chitosan. At the end of the incubation, the washed and dried bags were weighed to calculate the in vitro true digestibility (IVTD) and in vitro dry matter digestibility (IVTDDM). At the end of the İn vitro digestibility assay, digested feed residues were analyzed for CP and, CF to ascertain the CF and CP digestibilities (CFD and CPD). Addition of chitosan to rumen fluids of different animal species decreased the IVTDDM, IVTD and, CPD of all the roughages (p alfalfa hay> meadow hay> corn silage. Bu tez çalışması; Afyon Kocatepe Üniversitesi Bilimsel Proje Araştırmaları Koordinasyon Birimi (BAPK) Tarafından Desteklenmiştir. Proje No: “19.SAĞ.BİL.22”

Kur'ân-ı Kerîm’de İsrailoğulları’nın tarihiyle ilgili muhtelif hadiselere yer verilmektedir. Bakara sûresinin 67-74. âyetlerinde anlatılan inek kesme olayı ve faili meçhul cinayetin aydınlatılması konusu da bu hadiselerdendir. Bu iki olay müfessirler tarafından farklı şekillerde yorumlanmıştır. Hâkim kanaat, başlangıçta bu olayların birbirinden bağımsız geliştiği; önce Allah tarafından İsrailoğulları’na inek kesme emrinin verildiği, daha sonra ise bu ineğin fail-i meçhul cinayetin aydınlatmasında kullanıldığı yönündedir. Ancak böyle bir çıkarım Allah-insan iletişimi açısından sorunlu durmaktadır. Zira kutsal metinlere bakıldığında Allah’ın, insana emrettiklerinin ve yasakladıklarının sebeplerine de yer verdiği görülmektedir. Bu durumda İsrailoğulları’na yöneltilen inek kesme emrinin ardında başka sebeplerin olduğu anlaşılmaktadır. Araştırmamız, Kitab-ı Mukaddes ve tefsirlerdeki verilerden hareketle bu sebeplerin neler olabileceğine dair makul çıkarımlar yapmayı hedeflemektedir. The Qur'an refers to different events related to the history of the Israelites. The issue of cow cutting and the clarification of the unsolved murder described in the 67-74 verses of surah al-Baqara are among these events. These two events were interpreted in different ways by commentators. The prevailing opinion is that these events initially were developed independently of each other, that God first ordered to Israelites to cut the cow, and then this cow was used in the illumination of the unknown murder. However, such an inference is problematic in terms of God-human communication. Because when we look at the scriptures, it is seen that Allah also explains the reasons for what he commanded man. In this case, it is understood that there are other reasons behind the cow cutting order. Our research aims to make reasonable inferences about what these reasons might be.

In this study, it was aimed to determine asprosin levels in pregnant and non-pregnant cows and to determine the relationship between some biochemical parameters and asprosin levels. For this purpose, 60 Simmental cows were divided into two groups as pregnant (n=30) and non-pregnant cows on the postpartum 15th day (n=30), and asprosin levels and biochemical parameters were measured by taking blood from the cows once. Measured biochemical parameters Alkaline phosphatase (ALP), Amylase, Creatine kinase myocardial band (CK-MB), Creatine kinase N-acetyl cysteine (CK-NAC), Gamma glutamyl transferase (GGT), Aspartate Aminotransferase (AST), Alanine aminotransferase (ALT) ), Direct bilirubin, Total bilirubin , Calcium (Ca), Choline (CHO), Creatine, Glucose, Total protein, Urea, Albumin, Iron, Phosphorus, Lacktate dehydrogenase (LDH-P), High-density lipoprotein cholesterol (HDL-C) ), Low-density lipoprotein (LDL), Triglyceride, Magnesium (Mg) and Unsaturated iron binding capacity (UIBC). Asprosin levels were measured using commercial ELISA kits and biochemical parameters were measured in an autoanalyzer. Asprosin levels and biochemical parameters were compared both for and between groups and the results were evaluated. As a result of the data obtained, the amount of direct bilirubin and total bilirubin in non-pregnant cows was found to be higher than that of pregnant cows, while the amounts of CHO, HDL-C, LDL and asprosin were found to be lower. When asprosin and biochemical parameters of pregnant cows were compared, a positive correlation was found between asprosin and albumin, direct bilirubin, total bilirubin and creatinine levels. In non-pregnant cows, there was a negative correlation between asprosin and amylase and phosphorus, and a positive correlation between asprosin and creatine and glucose. As a result, it was concluded that asprosin levels are higher in pregnant cows and there may be negative or positive correlations between this hormone and biochemical parameters., Bu çalışmada, gebe ve gebe olmayan ineklerde asprosin düzeylerinin tespit edilmesi, bazı biyokimyasal parametreler ile asprosin düzeyleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla 60 adet Simental ırkı inek, gebe olan (n=30) ve postpartum 15. günde (n=30) gebe olmayan inekler olmak üzere iki gruba ayrıldı ve ineklerden bir kez kan alınarak asprosin düzeyleri ve biyokimyasal parametreler ölçüldü. Ölçülen biyokimyasal parametreler Alkalen fosfataz (ALP), Amilaz, Kreatin kinaz miyokardial band (CK-MB), Kreatin kinaz N-asetil sistein (CK-NAC), Gama glutamil transferaz (GGT), Aspartat Aminotransferaz (AST), Alanin aminotransferaz (ALT), Direkt bilirubin, Total bilirubin , Kalsiyum (Ca), Kolin (CHO), Kreatin, Glikoz, Total protein, Üre, Albümin, Demir, Fosfor, Lacktat dehidrogenaz (LDH-P), High-density lipoprotein kolesterol (HDL-C), Low-density lipoprotein (LDL), Trigliserit, Magnezyum (Mg) ve Unsaturated iron binding capacity (UIBC)’dir. Asprosin düzeyleri ticari ELİSA kitleri kullanılarak, biyokimyasal parametreler ise otoanalizörde ölçüldü. Asprosin düzeyleri ve biyokimyasal parametreler hem grup için hem de gruplar arası karşılaştırılarak sonuçlar değerlendirildi. Elde edilen veriler ışığında gebe olmayan ineklerin direkt biluribin ve total biluribin miktarı gebe ineklerden yüksek, CHO, HDL-C, LDL ve asprosin miktarları ise düşük bulundu. Gebe ineklerin asprosin ile biyokimyasal parametreleri karşılaştırıldığında ise asprosin ile albümin, direkt biluribin, total biluribin ve kreatin miktarları arasında pozitif yönde korelasyon bulundu. Gebe olmayan ineklerde ise asprosin ile amilaz ve fosfor arasında negatif korelasyon, asprosin ile kreatin ve glikoz arasında pozitif yönde korelasyon gözlendi. Sonuç olarak, gebe ineklerde asprosin düzeylerinin daha yüksek olduğu ve bu hormonla biyokimyasal parametreler arasında negatif veya pozitif yönde korelasyonlar olabileceği kanaatine varıldı.

Sunulan çalışmada, Holştayn ırkı sütçü ineklerde sola abomazum deplasmanın (LDA) bazı fertilite ve verim parametreleri üzerine etkilerinin ortaya konulması amaçlandı. Primipar ve multipar, ortalama 1,74 ± 0,05 laktasyon sayısına sahip olan toplam 254 adet hayvandan LDA teşhisi konulan ve cerrahi olarak tedavi edilenler deneme (n = 66) grubunu oluştururken, LDA yaşamayan hayvanlar kontrol (n = 188) grubu olarak seçildi. Deneme ve kontrol gruplarında erkek yavru doğumları ile ikiz yavru doğum oranları arasında istatistiksel olarak farklılık izlenmezken, deneme grubundaki dişi yavru doğum oranının, kontrol grubuna göre az, ölü doğum oranının ise yüksek olduğu tespit edildi (p < 0,01). Yavru zarlarının atılamaması, klinik mastitis ve metritis olguları gruplar arasında fark oluşturmazken, deneme grubundaki ortalama kan β-HBA düzeyinin kontrol grubuna göre yüksek olduğu gözlendi (p < 0,01). Laktasyon sayısı (p < 0,01), buzağı cinsiyeti (p < 0,05), ölü doğum (p < 0,05) ve subklinik ketozis (p < 0,001) olgusunun risk faktörü oluşturduğu gözlendi. Ovsynch, Double Ovsynch ve kızgınlık belirtisine göre tohumlamaların yapıldığı çalışmada, deneme grubunda farklı protokollerdeki ilk tohumlamalardan elde edilen gebelik oranları arasında istatistiksel olarak farklılık izlenmedi. Kontrol grubunda Ovsynch protokolü ile elde edilen gebelik oranlarının diğer protokollerden daha yüksek olduğu izlendi (p < 0,01). Deneme grubunda ilk tohumlamalardan sonra elde edilen toplam gebelik oranlarının, kontrol grubuna göre düşük olduğu belirlendi (p < 0,001). Çalışma sonunda, deneme grubunda gebelik başına düşen ortalama tohumlama sayısının (p < 0,01) ve doğum gebe kalma aralığının (p < 0,001) kontrol grubuna göre yüksek, gebelik oranının düşük (p < 0,05) olduğu belirlendi. Deneme grubunun postpartum (pp) ilk 100 gün ve laktasyon boyunca ürettiği ortalama süt veriminin kontrol grubuna göre düşük seyrettiği gözlendi (p < 0,001). Deneme grubunun kuruya ayrılma (p < 0,05) ve sürüyü terk etme (p < 0,01) sürelerinin kontrol grubuna göre daha uzun sürdüğü ve sürüden ayrılma oranının da daha yüksek olduğu gözlendi (p < 0,001). Sonuç olarak, LDA olgusunun laktasyon sayısı, buzağı cinsiyeti, ölü doğum ve subklinik ketozis ile ilişkili olduğu belirlendi. Bununla birlikte, pp ilk tohumlamalarda düşük gebelik oranlarına sebep olduğu, doğum gebe kalma aralığını ve gebelik başına tohumlama sayısını olumsuz etkilediği, işletmelerde dönen inek olgusuna neden olduğu gözlendi. Gebelik başına tohumlama sayısını ekonomik düzeyde tutmak için LDA olgularında gönüllü bekleme periyodunun pp 100 gün olarak belirlenmesi, bu sırada pp ilk 100 gün süt verimi düşük seyreden hayvanların tohumlama yapmadan sürü dışı edilmesi yaklaşımlarını benimseyerek ekonomik kayıpların azaltılabileceği önerilmektedir. In the present study, it was aimed to reveal the effect of left displaced abomasum (LDA) on some fertility and yield parameters in Holstein dairy cows. Experiment group (n = 66) in which LDA was diagnosed and treated by surgery, was chosen from a total of 254 primiparous or multiparous cows in 1,74 ± 0,05 lactation number on average, whereas the cows diagnosed as healthy were the control group (n = 188). There was no significant difference in terms of male calf and twin births, whereas female birth rate was lower and still birth rate was higher in the experiment group than those detected in the control group (p < 0,01). The rate of placental retention, clinic mastitis and metritis did not show any significant difference between groups, whereas the average concentrations of blood β-HBA were higher in the experiment group (p < 0,01). Lactation number (p < 0,01), calf gender (p < 0,05), stillbirth (p < 0,05) and subclinical ketosis (p < 0,001) were the risk factors. The present study in which artificial insemination (AI) was performed at Ovsynch, Double Ovsynch protocols or standing heat showed that the pregnancy rates obtained from first AI did not differ between groups. The pregnancy rates obtained from Ovsynch protocol was higher than other protocols in the control group (p < 0,01). The total pregnancy rates after first AI in the experiment group were lower than those detected in the control group (p < 0,001). The overall results showed that the average number of AI per pregnancy (p < 0,01) and the calving pregnancy interval (p < 0,001) in the experiment group was lower than those detected in the control group, whereas pregnancy rates were lower (p < 0,05). The average first postpartum (pp) 100 days and lactation milk yield in the experiment group were lower than the milk yield in the control group (p < 0,001). It was observed that the duration of drying-off (p < 0,05) and culling (p < 0,01) in the experiment group were longer and the culling rate was higher than those detected in the control group (p < 0,001). In conclusion, it was observed that LDA was associated with the lactation number, calf gender, stillbirth and subclinical ketosis. Furthermore, it was seen that the LDA caused lower pregnancy rates at first pp AI, negatively affected the calving pregnancy interval or the number of AI per pregnancy rate and lead to repeat breeder syndrome. It is suggested that the voluntary waiting period should be accepted as pp first 100 days to obtain reliable AI number per pregnancy in LDA cases and the economic loss may be decreased by the culling of cows having low milk yield at pp first 100 days without AI.

Sunulan çalışmanın amacı, ineklerde önemli bir sorun olan ve ciddi ekonomik kayıplara yol açan repeat breeder olgularında, nedenlerden biri olarak tanımlanan subklinik genital kanal enfeksiyonlarının tedavisinde farklı intrauterin tedavi seçeneklerinin etkinliklerinin karşılaştırılmasıdır. Çalışma materyalini en az bir kez doğum yapmış, yaşları 2-8 arasında değişen 75 adet Holstein-Fleckvieh ırkı inek oluşturmaktadır. Çalışmaya dahil edilen repeat breeder tanısı konulmuş inekler üç gruba ayrıldı: Grup 1 (n=25): Bu grupta bulunan hayvanlara 1 gün ara ile 3 kez intrauterin 10 ml sefkuinom sülfat + 5 ml deksametazon sodyum fosfat + 10 ml %30 dekstroz içeriği; Grup 2 (n=25): Bu grupta yer alan hayvanlara bir gün ara ile üç kez intrauterin 100 mg rifaksimin ihtiva eden (13,4 gram) sprey uygulandı; Grup 3 (n=25): Bu grupta bulunan hayvanlara herhangi bir tedavi uygulanmadan kontrol grubu olarak çalışmaya alındı. Çalışmaya alınan hayvanlara tedavi süreçleri bittikten sonra senkronizasyon programı uygulanarak uygun zamanda suni tohumlama işlemi yapıldı ve 35. günde gebelik muayeneleri gerçekleştirildi. Çalışma sonrasında yapılan ilk suni tohumlamaların gebelik oranları sırasıyla Grup I’de %32 (8/25), Grup II’de %20 (5/25) ve Grup III’de %20 (5/25) olarak belirlendi (P>0,05). Sunulan tez çalışmasından elde edilen bulgular değerlendirildiğinde, repeat breeder sorunu bulunan ineklerde 10 ml sefkuinom sülfat + 5 ml deksametazon sodyum fosfat + 10 ml %30 dekstroz kombinasyonunun intrauterin olarak uygulanmasının gebelik oranlarını sayısal olarak artırabileceği ve bu uygulamanın fertilite üzerine olumlu etkisi olacağı kanısına varıldı. Uterus enfeksiyonu bulunan ineklerde sıklıkla tercih edilen 100 mg rifaksimin ihtiva eden spreyin intaruterin uygulaması göreli etkinlik incelemesi ile karşılaştırıldığında, Grup I’e ait ineklerde kullanılan intrauterin ilaç kombinasyonunun daha etkili olduğu gözlendi. Sunulan çalışmada kullanılan intrauterin ilaç kombinasyonunun daha fazla sayıda hayvan materyali kullanılarak ve repeat breeder olgusuna etki eden farklı faktörler dikkate alınarak gerçekleştirilmesinin uygun olacağı kanısına varıldı. This study aimed to compare the effectiveness of different treatment options in subclinical genital tract infections, which is one of the causes of repeat breeder, a serious economic problem, in cows. The material of this study was 75 Holstein-Fleckvieh breed, primiparous or multiparous, 2 to 8 years old cows. The cows diagnosed as repeat breeder were divided into three groups randomly; Group I (n=25): 10 ml cefquinome sulphate+5 ml dexamethasone sodium sulphate+10 ml 30% dextrose was applied intrauterine three times every other day; Group II (n=25): 100 mg rifaximine (13.4 gr) spray was applied by intrauterine route three times every other day to cows; Group III (n=25): The cows in this group subjected as a control group and any treatment did not apply. The synchronization program was applied to all cows following treatments, artificially inseminated, and the examinations were performed on the 35th day to detect pregnancy status. The pregnancy rates after the first artificial insemination were 32% (8/25), 20% (5/25), and 20% (5/25) in the groups, respectively (P>0.05). It was detected that the intrauterine administration of 10 ml cefquinome sulphate+5 ml dexamethasone sodium sulphate+10 ml 30% dextrose combination may increase the pregnancy number and affect positively the fertility in repeat breeder cows. The intrauterine drug combination used in Group I was found more effective than the intrauterine spray, including 100 mg rifaximin, which is frequently used in cows with a uterine infection. It was evaluated that the intrauterine drug combination used in the present study should be investigated with more animal material and with consideration of the different factors affecting repeat breeder cases in cows.

WOS:000784009800001 Abstract: Cytokeratins are intermediate fi lament proteins found in epithelial cells. Specifi c cytokeratin expression has been suggested to mark diff erent epithelial cell line and also to associate with mammary stem/progenitor cells. However, a comparative analysis of the expression of cytokaratins in the mammary gland during the late lactation and involution periods was limited. Here, the aim of the present study is to evaluate CK8, CK18 and CK19 expressions of the mammary gland in cows during late lactation and involution periods, immunohistochemically. Th e lobe and lobule structure were prominent in the mammary tissue in the late lactation period, but the amount of connective tissue started to increase, and epithelial cells found on the walls of the alveoli had diff erent appearances based on their secretion status. Th e walls of the ducts were covered by simple columnar epithelial cells during late lactation. CK8 and CK18 showed strong expressions in the epithelial cells of several alveoli and ducts inside the lobes and lobules in the late lactation and involution periods. In both late lactation and involution periods, there was no CK19 expression in the mammary gland tissue. In conclusion, it was demonstrated that CK8 and CK18 were expressed in the alveolar and ductal epithelial cells of the mammary gland in cows in the late lactation and involution periods, but CK19 was not expressed. Th us, our study fi ndings revealed the role of CK8 and CK18 in mammary epithelial diff erentiation and maintenance of the normal mammary epithelial layer. Öz: Sitokeratinler, epitel hücrelerinde bulunan ara filament proteinlerindendir. Ekspresyonları organ veya dokuya özgüdür ve epitel hücrelerinin tanımlanmasına izin verir, ayrıca meme kök/progenitor hücreler arasındaki ilişkiyi ortaya koyar. Bununla birlikte, geç laktasyon ve involüsyon dönemlerinde meme bezinde sitokaratinlerin ekspresyonunun karşılaştırmalı bir analizi sınırlıydı. Bu çalışmanın amacı, geç laktasyon ve involüsyon dönemlerinde ineklerde meme bezinde CK8, CK18 ve CK19 ekspresyonunu immünohistokimyasal olarak değerlendirmektir. Geç laktasyon döneminde meme bezi dokusunda lob veya lobül yapıları belirgindi, ancak bağ dokusu miktarı artmaya başlamıştı ve alveol duvarında bulunan epitel hücreleri salgı durumuna göre farklı görünümlere sahipti. Geç laktasyon süresince kanalların duvarları tek katlı kolumnar epitel hücreleri ile örtülmüştü. CK8 ve CK18, geç laktasyon ve involusyon dönemlerinde lob ve lobüllerin içindeki kalın epitel hüclerinde güçlü ekspresyonlar göstermiştir. Hem geç laktason döneminde hem de involusyon dönemlerinde meme bezi dokusunda CK 19 ekpresyonu yoktu. Sonuç olaral geç laktasyon ve involusyon döneminde ineklerde meme bezinin alveolar ve duktal epitel hücrelerinde CK8 ve CK18’in eksprese edildiği, ancak CK19’un eksprese edilmediği gösterildi. Böylece, çalışma bulgularımız CK8 ve CK18’in meme epitel farklılaşması ve normal meme epitel tabakasının korunmasındaki rolünü ortaya koydu.

Balıkesir Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Doğum ve Jinekoloji (Veteriner) Ana Bilim Dalı, Postpartum ilk sabit zamanlı suni tohumlama (SZST) sonrası dördüncü günden itibaren on dört gün süreyle yapılan intravajinal progesteron (CIDR®, 1,38 gr) uygulamasının korpus luteum (CL) çapları, ilk ve ikinci tohumlama sonrası gebelik oranları üzerine etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Sağmal Holştayn primipar (n=41) ve multipar (n=57) inekler rastgele Kontrol (n=51) ve CIDR (n=47) olmak üzere iki gruba ayrıldı. CIDR grubundaki ineklere, ilk SZST’dan dört gün sonra CIDR uygulanıp on sekizinci gün çıkarılırken, Kontrol grubundakilere bir uygulama yapılmadı. Her iki grupta Presynch-Ovsynch protokolünü takiben yapılan ilk SZST’dan on bir gün sonra transrektal ultrasonografi (USG) ile CL çapları (mm) belirlendi. Gebelikler SZST’dan 32 ve 80-100 gün sonra USG ve rektal palpasyon ile teşhis edildi. İlk SZST sonrası gebe olmayan hayvanlar tekrar Ovsynch protokolüne alındılar. Korpus luteum çapları bakımından Kontrol (22.03 ± 0.58) ile CIDR (22.86 ± 0.65) grupları arasında bir fark bulunamadı. İlk SZST sonrası gebelik oranları bakımından CIDR (%42,6; 20/47) ve Kontrol (%35,3; 18/51) grupları arasında bir fark belirlenemedi. İlk SZST sonrası, CIDR grubu içinde primipar (%47.6; 10/21) ve multipar (%38.5; 10/26) ineklerin gebelik oranları arasında fark tespit edilemezken, Kontrol grubundaki primipar ineklerin (%55.0; 11/20) gebelik oranı multipar ineklere (%22.6; 7/31) göre daha (P, It was aimed to investigate the effects of intravaginal progesterone (CIDR®, 1,38 gr) administered four days after the first postpartum fixed time artificial insemination (FTAI) for fourteen days on diameters of corpus luteum (CL) and pregnancies per AI (P/AI) following the first and second services. Lactating Holstein cows (primiparous [n=41] and multiparous [n=57]) were blocked by parity, and then randomly allocated to control (n=51) and CIDR (n=47) groups. In CIDR group, CIDR was inserted and removed four and eighteen days after from the first FTAI, respectively. No applications were performed to cows in Control group. In both groups, FTAI was done following Presynch-Ovsynch protocol, and diameters (mm) of CL were determined with transrectal ultrasonography (USG) eleven days after FTAI. Pregnancies were diagnosed with USG and palpation per rectum on days 32 and 80-100 after FTAI. Non-pregnant cows following the first FTAI were re-enrolled to Ovsynch protocol. Diameters of CL did not differ between Control (22.03 ± 0.58) and CIDR (22.86 ± 0.65) groups. The first service P/AI did not differ between CIDR (%42,6; 20/47) and Control (%35,3; 18/51) groups. The first service P/AI did not differ between multiparous (%38.5; 10/26) and primiparous (%47.6; 10/21) cows in CIDR group. Whereas, the first service P/AI was lower (P

Balıkesir Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Doğum ve Jinekoloji (Veteriner) Anabilim Dalı, Bu çalışmada süt ineklerinde doğum sonrası gerçekleşen ağrı durumlarına karşı uzun etkili bir non-steroid antienflamatuar (NSAID) olan karprofen uygulamasının süt verimini ve reprodüktif performansı arttırması amaçlanmıştır. İnekler rastgele iki gruba ayrılarak doğumdan sonraki 12 saat içerisinde birinci gruptakilere (Kontrol; n=50) serum fizyolojik ve ikinci gruptakilere (Karprofen; n=50) 1.4 mg/ kg karprofen subcutan olarak uygulanmıştır. Vajinal akıntı muayeneleri postpartum (pp) 25-32. günlerde yapılmıştır. Doğumdan sonra 1-15, 15-30 ve 1-30 günler arasındaki ağırlık değişimleri (kg) incelenmiştir. İlk 150 günlük toplam süt verimleri (kg), hastalık kayıtları ve süt iletkenlik skorları, pedometreye göre östrüs bulguları, pp ilk suni tohumlama (ST) gebelik oranları belirlenmiştir. İşletmenin rutin pp reprodüktif protokolü takip edilmiştir. Çalışmadaki tüm ineklerde normal doğum (ötosi) gözlemlenmiştir. Yavru zarlarının atılamaması, metritis, klinik ve subklinik mastitis oranları bakımından çalışma grupları arasında fark bulunamamıştır. Patolojik vajinal akıntı oranı Karprofen grubunda (%25.6 [10/39]) Kontrol grubuna (%7.3 [3/41]) göre daha yüksek (P, In this study, it was aimed to increase milk yield and reproductive performance by administering carprofen as long-acting NSAID to decrase pain in lactating cows. Cows were randomly divided into two groups, and then physiologic saline (Group I; Control; n=50) or carprofen (1.4 mg/ kg; Group II; n=50) were administered subcutaneously in within 12 hours following calving. Vaginal discharge was examined on 25-32 days postpartum. Changes in body weight (kg) between days 1-15, 15-30 and 1-30 postpartum were investigated. The first 150 days total milk yield, disease records and milk electric conductivity scores, estrous activities based on pedometer, pregnancy rates following the first artificial insemination (AI) postpartum were recorded. Postpartum reproductive protocol was followed as farm’s rutine. All cows were normally calved (eutocia) in this study. Rates of retained placenta, metritis, clinic and subclinic mastitis were not differed between groups. Pathological vaginal discharge rate was significantly (P

Balıkesir Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Veteriner İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı, Bu araştırmada ketozisli ineklerde serum tümör nekroz faktör-α, asetilkolinesteraz, beta hidroksi bütirik asit, nonesterifie fatty acids, glikoz, total protein, kolesterol ve trigliserit düzeyleri araştırıldı. Araştırmanın materyalini 3-7 yaş aralığında 10 adet ketozisli ve 10 adet sağlıklı olmak üzere toplam 20 adet holstein ırkı inek oluşturdu. Ketozisli ve sağlıklı gruptaki ineklerde serum beta hidroksi bütirik asit, nonesterifie fatty acids, aspartat aminotransferaz, tümör nekroz faktör-α, asetilkolinesteraz, glikoz, total protein, trigliserit ve kolesterol düzeyleri ölçüldü. Ketozisli ineklerde glikoz, trigliserit, nonesterifie fatty acids, tümör nekroz faktör-α ve asetilkolinesteraz düzeyleri kontrol grubuna göre istatistiksel olarak önemli çıkmadığı, ketozisli ineklerde beta hidroksi bütirik asit ve aspartat aminotransferaz seviyeleri artarken total protein ve kolesterol düzeyleri sağlıklı ineklere göre düşük çıktığı belirlendi. Sonuç olarak ketozisli ineklerde tümör nekroz faktör-α ve asetilkolinesteraz düzeylerinin araştırılması hastalığın biyokimyasal bulgularına faydalı olabileceği kanaatine varıldı., In this study were investigated serum tumor necrosis factor-α, acetylcholinesterase, beta hydroxybutyric acid, nonesterifie fatty acids, glucose, total protein, cholesterol and triglyceride in cows with ketosis This study material consisted 10 control and 10 group with ketosis, total 20 holstein dairy cows at aged between 3-7 years. In this study serum concentration was measured beta hydroxybutyric acid, nonesterified fatty acids, tumor necrosis factor-α, acetylcholinesterase, aspartate aminotransferase, glucose, triglyceride, total protein, cholesterol in healthy group and cows with ketosis. Serum nonesterified fatty acids, glucose, triglyceride, tumor necrosis factor-α, acetylcholinesterase did not differ statistically significant between two groups, beta hydroxybutyric acid and aspartate aminotransferase increased statistic that total protein and cholesterol concentration decreased in ketosis cows compared with healthy cows Consequently, tumor necrosis factor-α ve acetylcholinesterase concentration researched may prove beneficial biochemical findings in cows with ketosis. Keywords: Cow, ketosis, acetylcholinesterase, beta hydroxybutyric acid, tumor necrosis factor-alfa.

Modern yöntemlerin uygulandığı süt sığırcılığı işletmelerinde, yıllar içinde topallıkların yaygınlığının artması dikkat çekicidir. Bu durum genellikle süt veriminin artmasıyla ilişkilendirilmektedir. Bu bağlamda ortalama verim arttıkça, topallığın gelecekte daha da büyük bir sorun haline geleceği öngörülebilir. Süt sığırlarında topallığa neden olan ayak hastalıkları enfeksiyöz ve nonenfeksiyöz olmak üzere iki kategoride incelenebilir. Bu hastalıklar, sığırları etkileyen en önemli ağrılı hastalıklar grubundandır. Bu nedenle topallık süt sığırlarında önemli bir refah problemi olarak tanımlanır. Topallık ile süt verimi arasındaki ilişkinin değerlendirilmesine yönelik çok sayıda çalışma yapılmıştır. Topallığa bağlı süt verimi kaybı hastalığın şiddetine, süresine, laktasyon sayısı ve dönemine ve yapılan tedaviye göre değişiklik göstermektedir. Son yıllarda dünyanın birçok ülkesinde süt sığırcılığında üreme performansının düştüğüne dair raporlar yayınlanmaktadır. Bunun önemli nedenlerinden birisinin de artan topallıklar olduğu söylenebilir. Topallığın üreme performansı üzerindeki etkilerinin nedenleri konusunda bir belirsizlik olmakla birlikte; topallığın hayvanın kızgınlık davranışı ve belirtilerini olumsuz etkilediği gösterilmiştir. Topallık hayvanın değerini düşürerek zorunlu ayıklama oranını artırır. Topal hayvanların kesime gönderilme olasılığının daha yüksek olduğu birçok çalışmada gösterilmiştir. Bu derlemenin amacı; süt sığırlarında topallıkların, verimlilik ve çiftlik ekonomisi üzerindeki olumsuz etkilerini vurgulamak ve böylece süt endüstrisinin yetiştirici, çiftlik çalışanları vb. tüm paydaşlarında topallıklar konusunda bir farkındalık oluşturmaktır. It is noteworthy that the prevalence of lameness in modern dairy farms has increased over the years. This situation is generally associated with increased milk yield. As the average yield increases, lameness can be predicted to become an even greater problem in the future. Foot diseases that cause lameness are commonly categorized according to their etiology into infectious and noninfectious lesions. Foot diseases are among the most important painful diseases affecting cattle. Therefore, lameness is an important animal welfare problem in dairy cattle. The relationship between lameness and milk yield has been evaluated in numerous studies. Loss of milk yield due to lameness varies according to the severity, duration of the disease, the number and period of lactation and the treatment performed. In recent years, reports of reduced reproductive performance in dairy cattle have been published in many countries. It can be said that one of the important reasons for this is increasing lameness. Although there is an uncertainty in the effects of lameness on reproductive performance; it has been shown to negatively affect the sexual behavior and symptoms of the animal. Lameness reduces fertility, leading to early slaughter. Most studies of the relationship between lameness and early slaughter have shown that lame animals are more likely to be slaughtered. The purpose of this review is to emphasize the negative effects of lameness in dairy cattle on productivity and farm economy and to raise awareness on this issue among all stakeholders of the dairy industry, such as breeders, farm workers, etc

Bu araştırma, dört farklı soya ürününün [Soya küspesi (SK), soy pass (SP), soya flake (SF), tam yağlı soya (TYS)] in-situ ve in-vitro parçalanabilirliğinin belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Çalışmada, soya ürünlerinin rumende in-situ parçalanabilirliğini belirlemek için 3 adet Kahverengi İsviçre esmeri inek ve 3 adet Melez dişi Manda (Murrah x Anadolu) (> 2 yaşında) kullanılmıştır. Rumende yıkılabilirlik testleri için tüm hayvanlarda sol paralumbar fossaya sabit kanüller yerleştirilmiştir. Dört farklı soya ürünlerine ait numuneler rumende kuru madde (KM), ham protein (HP), ham yağ (HY), organik madde (OM) ve ham kül (HK) yıkılabilirliklerinin tespiti için naylon keselerde rumende 4., 8., 12., 16., 24. saat boyunca inkübasyona bırakılmıştır. Ayrıca çalışmanın ikinci aşamasında soya ürünlerinin in vitro yıkılabilirliklerini 48 saat süreyle belirlemek için Daisy inkubatör cihazı kullanılmıştır. Daisy inkubatör cihazından çıkarılan numuneler NDF analizine tabi tutulmuştur. İn situ denemelerinde sadece SP’da 24 saatlik KM sindirilebilirilik değerleri ortalamaları sığır ineğinde manda ineğine göre anlamlı bir biçimde farklı bulunmuştur (Sırasıyla %47,54 ve %49,61; P=0,0001). In situ en yüksek KM sindirilebilirliği 24. saatte SK’de manda ineğinde (%86,16), en düşük ise SP’de sığır ineğinde (%63,60) bulunmuştur. KM kinetik sindirilebilirilik değerleri arasında SF’de %2, %5, %8 ve SP’de %2 teorik pasaj hızlarında türler arasında farklılık görülmüştür. Sadece SF’de 24 saatlik HP sindirilebilirlik değerleri ortalamaları inekte mandaya göre anlamlı bir biçimde farklı bulunmuştur (Sırasıyla %50,47 ve %42,92; P=0,03). En yüksek HP sindirilebilirliği 24. saatte SK’de mandada (%83,04), en düşük ise SP’de inekte (%45,25) bulunmuştur. HP kinetik yıkılabilirlik değerleri arasında TYS’de b ve c fraksiyonlarında, SF’de UF’değerinde, SP’de ise a fraksiyonunda türler arasında farklılık görülmüştür. TYS ve SF için 24 saatlik HY yıkılabilirlik değerleri ortalamaları inekte mandaya göre anlamlı bir biçimde farklı bulunmuştur (Sırasıyla %60,46, %91,21; P 2 yearsold) were used to determine the in-situ rumen degradability of soy products. Constant cannulas were placed on left paralumbar fossa for all animals. Soy products samples were weighed into nylon bags for determination of dry matter (DM), crude protein (CP), crude fat (CF), organic matter (OM) and crude ash (CA) in rumen degradability at 4th, 8th, 12th, 16th, 24th hours. In addition, in the second stage of the study, a daisy incubator and NDF analyses were used to determine the in vitro true digestibility of soy products for 48 hours. At the in-situ experiments, the avarage of 24 hour DM digestibility values were found to be significantly different at cattle compared to buffalo in only SP (47,54% and 49,61%, respectively; P= 0,0001). The highest DM digestibility in situ at the 24th hour was found in SM at buffalo (86,16%) and the lowest in SP at cattle (63,30%). Diffrences were found between species in teoric passage rates of 2%, 5%, 8% in SF and 2% in SP among the kinetic digestibility values of DM. The avarage of 24 hour CP digestibility values were found to be significantly different at cattle than buffalo in only SF (50,47% and 42,92%, respectively; P= 0,03). The highest CP digestibility in situ at the 24th hour was found in SM at buffalo (83,04%) and the lowest in SP at cattle (45,25%). Differences were found between species in fractions b and c in FFS, UF in SF and fraction a in SP among kinetic digestibility values of CP. The avarage of 24 hour CF digestibility values were found to be significantly different at catlle than buffalo in FFS and SF (60,46%, 91,21%; P

Bu araştırmada, öncelikle Türk toplumu başta olmak üzere tüm Dünyada bolca tüketilen bir içecek olan ayrana; ürünün fonksiyonelliğini ve yararlılığını daha da artırmak adına probiyotik bakteri ilavesi gerçekleştirilmiştir. Bunun sonucunda da probiyotiklerin gerek insan sağlığına yaptığı katkıları artırmak, gerekse raf ömründe oluşabilecek olumlu veya olumsuz gelişmeleri belirlemek ve probiyotik bakterilerin etkilerini en iyi gösterebildiği ortam şartlarını tespit etmek amaçlanmıştır. Tam yağlı inek ve tam yağlı keçi sütlerine hem normal hem de probiyotik kültür ilave edilerek 4°C’de 14 gün depolanmıştır. Depolama süresinin 1, 7 ve 14. günlerinde pH, kurumadde, protein, yağ, titrasyon asitliği, aroma maddeleri ve organik asit miktarlarına bakılmıştır. Mikrobiyolojik olarak ise toplam aerobik mezofil bakteri sayısı, toplam aerobik psikrofil bakteri sayısı, maya küf sayısı, proteolitik bakteri sayısı, lipolitik bakteri sayısı, laktik asit bakteri sayısı, Lactococcus cinsi bakteri sayısı, Lactobacillus acidophilus bakteri sayısı, Bifidobacterium animalis spp. lactis bakteri sayısı incelenmiştir. Örneklerin pH değeri ve viskozitesi depolama süresince düşüş gösterirken ayran üretiminde probiyotik bakteri kullanımına bağlı olarak tekli doymamış yağ asitlerinde artış meydana gelmiştir. Ayran bünyesinde bulunan benzoik asit, sitrik asit, süksinik asit ve laktik asit miktarlarına örnek çeşidinin çok yüksek düzeyde etkisinin olduğu tespit edilmiştir. Ayran üretiminde probiyotik kültür kullanımı ayranların organik asit miktarlarını önemli derecede artırmıştır. Dört organik asit çeşidi içinde en yüksek laktik asit tespit edilirken, inek sütünden yapılan ayranlarda daha yüksek laktik asit miktarı belirlenmiştir. Mikrobiyolojik analiz sonuçlarına göre tüm örneklerde depolamanın 7. gününe kadar kısmen artan toplam canlı bakteri sayısının artışı depolama sonunda hızlanmıştır. Toplam psikrofilik sayısı, laktik asit bakteri sayısı, maya ve küf sayılarında artış görülürken, Lactobacillus acidophilus, Lactococcus sayıları ve ayran örneklerinin kıvamı, aroması ve azotlu bileşikler üzerine etkili olan proteolitik bakteri sayıları depolama boyunca düşüş göstermiştir. Fermantasyon sonunda keçi sütüyle üretilen ayranlarda daha yüksek oranda tespit edilen Bifidobacterium animalis spp. lactis sayısı, probiyotiksiz olarak üretilen inek ve keçi sütü örneklerinde tespit edilememiştir ve genel olarak düşüş göstermiştir. Son olarak, duyusal analiz sonuçlarına bakıldığında depolama süresine bağlı olarak örneklerde görünüş, koku, renk puanlarında azalma görülürken, tat ve kıvam puanlarında artma meydana gelmiştir. Genel beğeni ise ilk yedi gün artarken daha sonra düşüş göstermiştir. In this research, probiotic bacteria cultivation was carried out in order to further increase the functionality and usefulness of ayran, which is a beverage consumed abundantly in the world, especially Turkish society. As a result, it is aimed to increase the contribution of probiotics to human health, to determine the positive or negative developments that may occur in the shelf life and to determine the environmental conditions in which probiotic bacteria can show their effects best. Both normal and probiotic cultures were added to full-fat cow and goat milk and stored at 4°C for 14 days. The amount of pH, dry matter, protein, oil, titratable acidity, flavorings and organic acid were examined on the 1st, 7th and 14th days of the storage period. Microbiologically, the total number of aerobic mesophil bacteria, total aerobic psychrophil bacteria number, yeast mold number, proteolytic bacteria number, lipolitic bacteria number, lactic acid bacteria number, Lactococcus type bacteria number, Lactobacillus acidophilus bacteria number, Bifidobacterium animalis spp. lactis bacteria number were investigated. While the pH value and viscosity of the samples decreased during storage, an increase in monounsaturated fatty acids occurred due to the use of probiotic bacteria in ayran production. It has been determined that the sample type has a very high level of effect on the amounts of benzoic acid, citric acid, succinic acid and lactic acid in Ayran. The use of probiotics culture in ayran production significantly increased the amount of organic acid in ayran. While the highest lactic acid was determined among the four organic acid varieties, higher lactic acid amount was found in ayran made from cow's milk. According to the results of microbiological analysis, the increase in the total number of live bacteria, which increased partially until the 7th day of storage in all samples, accelerated at the end of storage. While the total number of psychrophilic, lactic acid bacteria, yeast and mold numbers increased, Lactobacillus acidophilus, Lactococcus numbers and proteolytic bacteria numbers that were effective on the consistency, aroma and nitrogenous compounds of the ayran samples decreased during storage. The number of Bifidobacterium animalis spp. lactis, which was detected at a higher rate in ayran produced with goat milk at the end of fermentation, was not detected in cow and goat milk samples produced without probiotics and generally decreased. Finally, when looking at the results of sensory analysis, the appearance, smell, color scores decreased in the samples depending on the storage period, while the taste and consistency scores increased. General appreciation, on the other hand, increased in the first seven days and then decreased.

Saat, Nevzat (Balikesir Author), Amaç: Sunulan çalışmada Türkiye’deki 177 küçük ve 169 büyük ölçekli süt sığırı işletmesinde mastitisin koruma ve kontrolüne yönelik uygulamalar ve uygulanma düzeylerinin ortaya koyulması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Bu kapsamda Türkiye’de farklı illerdeki toplam 346 süt sığırı işletmesinden meme sağlığı ile ilgili verileri toplanarak istatistiksel açıdan incelendi. Bulgular: Büyük ölçekli işletmelerde en fazla 50-200 baş (n=96, %56,8 ve en fazla Holştayn ırkı (n=97, %57,4)) ve küçük ölçekli işletmelerde ise en fazla 11-20 baş (n=71, %40,1 ve en fazla Simental ırkı (n=153, %86,4)) arası inek olduğu, bu iki tip işletmede 4 yaşlı ineklerin daha fazla olduğu (sırasıyla, n=62, %36,7 ve n=93, %52,5) görülmüştür. Büyük işletmelerde teat dipping (%70,4), kuru dönem antibiyotik (%72,8), teat seal(%9,5) ve mastitis aşısı (%55,6) uygulamalarının küçük ölçekli işletmelerden daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Büyük işletmelerde predipping (%59,2) ve postdipping uygulaması yapanların oranının (%67,5) yapmayanlardan daha fazla olduğu ve uygulamalarda en fazla iyotlu antiseptiklerin kullanıldığı belirlenmiştir. Küçük ölçekli işletmelerde sağım hijyeni uygulamayanların oranının (%61,6) fazla olduğu tespit edilmiştir. Bu iki tip işletmede günlük ortalama süt verimi üzerine işletme tipi (p, Aim: In this study aimed reveal applications for the protection and control of mastitis and levels of applications in 177 small scale and 169 large-scale farms in Turkey. Materials and Methods: Benefiting from statistical methods analyzed collecting data on udder health of 346 dairy cattle farms in different provinces of Turkey. Results: It has been observed that there are maximum 50-200 cows (n = 96, 56.8% and at most Holstein breeds (n = 97, 57.4%)) in large-scale and 11-20 cows (n = 71, 40.1% and the highest number of Simental breeds (n = 153, 86.4%)) in small scale farms and there are 4 old cows more in these two types of farms. It was determined that the applications of teat dipping (70.4%), dry period antibiotics (72.8%), teat seal(9.5%) and mastitis vaccine (55.6%)in large farms were higher than small scale farms and It was determined that the proportion of those which do predipping and postdipping is higher than those which do not, and that iodine antiseptics are used the most in applications. The rate of those which do not apply milking hygiene in family-type (61.6%) is high. The effects of farms type (p