Search

Aim: In this study, it was aimed to evaluate the frequency, causes, and solution suggestions of healthcare professionals working in family health centers in Samsun province with childhood vaccination hesitations. Materials and Methods: It is a cross-sectional study. It was conducted with an online survey in Samsun in May-September 2021. 165 family physicians and 131 family health workers participated in the study. Within the scope of this study, physicians working in the family health unit were called one by one and their private numbers or e-mail addresses were obtained by going to the family health centers where they worked. The questionnaire form, which was prepared via Google forms, was delivered electronically (via WhatsApp or mail) to family physicians and family health personnel in family health centers in Samsun. İndividuals were included in the study on a voluntary basis. Results: 61.1% of the participants were women, 85.5% were married and 55.7% were family physicians. The frequency of encountering parents who were hesitant about vaccination was found to be 75%. The most important reason for vaccine hesitancy was determined to be the ingredients in the vaccines. According to healthcare professionals, the most important method to reduce vaccine hesitancy was to inform about adverse effects. Conclusions: In our study, the majority of the participants stated that they had encountered at least one family with hesitation before. It may be beneficial to provide training on vaccine hesitancy to healthcare workers., Amaç: Bu çalışmada, Samsun ilindeki aile sağlığı merkezlerinde görev alan sağlık çalışanlarının çocukluk çağı aşı tereddüdü ile karşılaşma sıklığı, nedenleri ve çözüm önerilerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Kesitsel tipte bir çalışmadır. Samsun’da Mayıs-Eylül 2021’de online bir anket ile yürütülmüştür. Çalışmaya 165 aile hekimi, 131 aile sağlığı çalışanı katılmıştır. Bu çalışma kapsamında, aile sağlığı biriminde çalışan hekim ve diğer sağlık personeli tek tek telefonla aranarak ve çalışılan aile sağlığı merkezlerine gidilerek kendi özel numaraları veya mail adresleri alınmıştır. Google formlar aracılığıyla hazırlanan anket formu elektronik (WhatsApp veya mail aracılığı ile) olarak Samsun’daki aile sağlığı merkezlerinde çalışan aile hekimleri ve aile sağlığı elemanlarına ulaştırılmıştır. Kişiler gönüllülük esasına dayanılarak çalışmaya dahil edilmiştir. Bulgular: Katılımcıların %61,1’i kadın, %85,5’i evli, %55,7’si aile hekimiydi. Katılımcıların aşı tereddüdü olan ebeveynler ile karşılaşma sıklığı %75 olarak bulunmuştur. Aşı tereddüdünün en önemli nedeni, aşıların içeriğindeki maddeler olarak saptanmıştır. Sağlık çalışanlarına göre, aşı tereddüdünü azaltacak en önemli yöntem advers etkiler ile ilgili bilgilendirme yapılması olarak görülmüştür. Sonuç: Çalışmamızda, katılımcıların büyük bir çoğunluğu aşı tereddüdü olan en az bir aile ile daha önce karşılaştığını belirtmişlerdir. Sağlık çalışanlarına aşı tereddüdü ile ilgili eğitimlerin verilmesi fayda sağlayabilir.

Objective: This study aimed to evaluate interns' level of knowledge about well-child care visits and determine their educational needs. Materials and Methods: 145 last-year medical students from 01.02.2018 to 01.09.2019 participated in this descriptive study. A systematic sampling method was used. A questionnaire form was used to collect data. The questionnaire includes 21 questions evaluating information about well-child care visits and age, gender, marital status, pediatric internship status. Results: A total of 145 people, 80 women (55.2%) and 65 men (44.8%), participated in the study. The mean age of the participants was 24.2±1.36 years. 6 (59.3%) of them completed their internship in pediatrics, 56 (40.7%) of them did not do a pediatrics internship yet. The total score of 21 questions aimed to measure the level of knowledge was evaluated as 21. The mean score of the participants was 7.32 ± 2.63. Conclusion: There was no statistically significant difference between gender, marital status, and internship in pediatric and knowledge about well-child care visits. On average, the participants knew only one-third of the information questions about well-child care visits and did not receive a full score. Also, there was no increase in average scores with an internship in pediatrics. It is demonstrated that there is a need for education regarding well-child care visits., Amaç: Bu çalışmada son sınıf tıp öğrencilerinin sağlam çocuk izlemi hakkındaki bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi ve eğitim ihtiyaçlarının saptanması amaçlanmıştır.Materyal ve Metot: Tanımlayıcı tipteki bu çalışmaya 01.02.2018 ile 01.09.2019 tarihleri arasında eğitim gören 145 son sınıf tıp öğrencisi katılmıştır. Sistematik örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Verilerin toplanmasında anket formu kullanılmıştır. Ankette yaş, cinsiyet, medeni durum, pediatri stajı alma durumu ve sağlam çocuk izlemi ile ilgili 21 adet bilgi değerlendiren soru bulunmaktadır. Bulgular: Çalışmaya aile hekimliği stajını yapmakta olan 80’i (%55,2) kadın, 65’i (%44,8) erkek olmak üzere toplam 145 kişi katılmıştır. Katılımcıların yaş ortalaması 24,2±1,36 yıl idi. 86’sı (%59,3) pediatri stajını yapmış, 56’sı (%40,7) henüz pediatri stajını yapmamıştı. Bilgi düzeyini ölçmeye yönelik olan 21 sorunun toplam puanı 21 olarak değerlendirildi. Katılımcılar ortalama 7,32±2,63 puan aldı. Cinsiyet, medeni durum ve pediatri stajı yapma ile sağlam çocuk izlemi hakkındaki bilgi düzeyleri arasında istatistiksel bir fark saptanmamıştır.Sonuç: Katılımcılar sağlam çocuk izlemi ile ilgili bilgi sorularının ortalama olarak sadece üçte birini biliyordu ve tam puan alan yoktu. Ayrıca pediatri stajı yapmak ile de ortalama puanlarda bir artış görülmedi. Sağlam çocuk izlemi ile ilgili eğitim ihtiyacının olduğu net olarak ortaya konmuştur.

Yeni koronavirüs hastalığı salgın olarak kabul edildiğinden beri en ön safta mücadeleveren birinci basamak sağlık çalışanlarıdır. Birinci basamak kendine özgü bir yaklaşımasahiptir. Birinci basamağa başvuran hastaların yeni koronavirüs hastalığı açısındanuygun şekilde değerlendirilmesi son derece önemlidir. Hastalığın birinci basamakta,covid-19 polikliniklerine göre daha düşük bir prevalansla görülmesi aşikardır. Birincibasamakta olası vakaların uygun triaj, muayene ve sevkinin diğer hastalardan ayrı birortamda yapılması gerekir. Covid-19 testi pozitif çıkan hastaların takibi, klinik durumlarınagöre evde veya hastanede yapılmaktadır. Evde takip sürecinde de birinci basamaksağlık çalışanları görev almaktadır. Bu süreç Türkiye Cumhuriyeti Sağlık Bakanlığı tarafındankoordine edilmektedir.

Kafa travmaları morbidite ve mortalitenin en yaygın nedenlerindendir. 0-4 yaş, 15-24 yaş ve > 75 yaş olmak üzere üc doÅNnemde pik yaptığı goÅNrülmektedir. Erkeklerde kadınlardaniki kat daha sık goÅNrülmektedir. Kafa travmasının ciddiyetini Glasgow KomaSkalası ile sınıflanır. Travmanın sınıflaması ciddi (GKS 3-8), orta (GKS 9-13) ve hafif(GKS 14-15) dereceli olarak ayrılır. Hastane oÅNncesi en oÅNnemli müdahale havayoluve kan basıncının doğru yoÅNnetilmesidir. İkincil beyin yaralanması hipoksemi, hiperkapni,hiperglisemi, hiperterminin, anemi ve hipotansiyonun oÅNnlenmesiyle olur.

Objectives: The purpose of this study was to assess the cases of rabies risk contact (RRC) in the district of Canik (Samsun) in 2014-2015.Materials and Methods: This cross sectional, descriptive study evaluated 435 Risk Assessment Forms for RRC, completed after the examination of cases of contact officially reported to the Canik Community Health Center (CHC) by various public bodies. These forms contain information about the individuals’ socio-demographic characteristics, characteristics of the animals involved in the contact and prophylactic treatments administered.Results: Among all the Group A notifiable infectious diseases reports to Canik CHC during the 2 years’ study period, 435 (74.35%) were RRC reports. Males constituted 76.32% of the RRC cases. Mean age of the cases was 25.95±0.94 years, with 45.51% of subjects being aged 18 or less and 14.02% being under the age of 6. The involved animal was a dog in 75.40% of cases. The type of contact was a bite in 87.34% of the incidents with the involved animal having an owner in 54.71% of the cases. Among the dogs involved in contact, 58.20% of them had an owner. Five doses of rabies vaccination were administered in 41.37% of cases whereas three doses were preferred in 36.09%.Conclusion: RRCs were more common in males and children, a large proportion of cases resulted from contact with dogs, most of the involved animals had owners and the level of vaccination in animals with owners was low. We think that in order to increase the level of vaccination of animals with owners, the relevant regulations must be strictly enforced and dialogue between institutions should be enhanced. Stray animals must also be brought under control and vaccinated., Amaç: Bu çalışmada, 2014-2015 yıllarında Canik (Samsun) ilçesinde görülen Kuduz Riskli Temas (KRT) olguların değerlendirilmesi amaçlanmıştır.Materyal ve Metot: Kesitsel-tanımlayıcı tipteki bu çalışmada, 01.01.2014 ile 31.12.2015 tarihleri arasında, çeşitli sağlık kurumlarından Canik Toplum Sağlığı Merkezi’ne (TSM) resmi yollarla bildirilen KRT olgularının incelenmesi sonrası doldurulan, 435 adet KRT Vaka İnceleme Formu değerlendirilmiştir. Bu formlarda, kişilerin sosyodemografik özellikleri, temas eden hayvanın özellikleri ve yapılan profilaktik tedavi yöntemleri hakkında bilgiler bulunmaktadır.Bulgular: Canik TSM’ye iki yıllık süre içinde bildirilen A grubu bildirimi zorunlu bulaşıcı hastalıkların 435’i (%74,35) KRT bildirimidir. KRT olgularının %76,32’si erkektir. Olguların yaş ortalaması 25,95±0,94 yıl olup, olguların %45,51’i 18 yaş ve altında, %14,02’si ise 6 yaş altındadır. KRT olgularının %75,40’ında temas eden hayvan köpek, %87,34’inde temas tipi ısırma olup %54,71’inde temas eden hayvan sahiplidir. Temas eden köpeklerin %58,20’sinin sahibi vardır. Olguların %41,37’sine 5 doz, %36,09’una 3 doz kuduz aşısı uygulanmıştır.Sonuç: KRT’nin erkeklerde ve çocuklarda daha sık olduğu, köpek temasının KRT olgularının önemli bir kısmını oluşturduğu, temas eden hayvanların büyük kısmının sahipli olduğu, sahipli hayvanlarda aşılanma oranının düşük olduğu saptanmıştır. Sahipli hayvanların aşılanma oranların arttırılabilmesi için ilgili mevzuatın sıkı şekilde uygulanması ve kurumlar arası diyalogun arttırılması gerektiği düşünülmektedir. Sahipsiz hayvanlar da kontrol altına alınmalı ve aşılanmalıdır.

Objective: The allergic reactions may be severe and life threatening after an insect sting. It is important that insect sting reaction should be recognized, treated and the patient is referred to allergy clinic for investigation. We aimed to determine the knowledge of primary care physician capacity for insect sting and treatment. Material and Methods: Two hundred and five voluntary primary care physicians working in Malatya and Samsun regions were included in the study. Results: The median age was 38, median length of professional experience was 13 years and 124 (60.5%) of participant were male gender. Only 31.2 percent of participant stated that it should be given intra muscular adrenaline in case of severe systemic reaction (anaphylaxis) due to insect sting. Although 80 percent of participants knew referring the patient to allergy clinic who developed severe systemic reaction after insect sting, only 38 percent had knowledge about immunotherapy treatment which was given for venom allergy. 75.6 percent of participants were knowing the what the adrenaline auto injector, but stated knowledge of correct adrenaline auto injector use, dose and appropriate side for injection were 38.5%, 37% and 35.1%, respectively. There was no significant effect of primary care physicians' age and length of professional experiences on the knowledge of insect sting allergy and auto injector usage skills. Conclusions: The knowledge of primary care physician about treatment of insect sting allergy and adrenaline auto injector usage skills are insufficient. Therefore it should be useful to have training programs about these topics for primary care physician. Key words: Anaphylaxis; İnsect Sting Allergy; Auto İnjector., Amaç: Arı sokmaları sonrası gelişen alerjik reaksiyonlar şiddetli olmakta ve hayatı tehdit edebilmektedir. Bu reaksiyonların tanınması, ilk müdahalenin yapılması ve hastaların tetkik edilmesi için alerji kliniklerine yönlendirilmesi önem taşımaktadır. Çalışmamızda, birinci basamakta çalışan aile hekimlerinin arı sokması sonrası gelişen alerjik reaksiyonlara yaklaşım ve tedavileri konularındaki bilgi düzeylerini belirlemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya Samsun ve Malatya yöresinde çalışan ve gönüllü olan toplam 205 aile hekimi dahil edilmiştir. Bulgular: Aile hekimlerinin 124 (%60,5)'ü erkek, ortanca yaşı 38 ve meslekteki yıllarının ortancası ise 13 yıl idi. Arı sokması sonrası gelişen şiddetli sistemik reaksiyon (anafilaksi) karşısında katılımcıların sadece %31,2'si intramüsküler adrenalin yapacaklarını belirttiler. Katılımcıların %80'ni hastaları sistemik reaksiyondan sonra alerji kliniğine yönlendireceklerini belirtmelerine rağmen sadece %38'i hastalara arı venomu ile immünoterapi uygulandığını biliyordu. Katılımcıların %75,6'sı adrenalin oto enjektörün ne olduğunu biliyordu ancak oto enjektörün kullanımını, dozunu ve uygulama yerini bildiğini belirten katılımcıların yüzdesi sırasıyla %38,5, %37 ve %35,1 idi. Katılımcıların yaşı ve mesleki süreleri ile arı venom alerjisi ve adrenalin oto enjektör kullanım becerileri konularında ki bilgi düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki yoktu. Sonuç: Birinci basamakta çalışan hekimlerin arı venom alerjisinin tedavisi ve adrenalin oto enjektör kullanım becerisi konularındaki bilgileri yetersizdir. Bu nedenle, aile hekimlerine bu konularda eğitim verilmesi yararlı olacaktır. Anahtar kelimeler: Anafilaksi; Arı Alerjisi; Oto Enjektör.

Amaç: 2012-2013 yılları arasında Ondokuz Mayıs Üniversitesi (OMÜ) Tıp Fakültesi Aile Hekimliği Anabilim Dalı Polikliniği'ne Periyodik Sağlık Muayenesi için başvuran erişkinlerin demografik ve medikal durumları ile kendi `sağlık öz-değerlendirmeleri` arasındaki ilişkiyi değerlendirmektir.Materyal-metod: 01.01.2012-31.12.2013 tarihleri arasında OMÜ Tıp Fakültesi Aile Hekimliği Anabilim Dalı Periyodik Sağlık Muayenesi polikliniğine başvuran 274 kişinin periyodik sağlık muayenesi formları geriye dönük olarak değerlendirilmiştir. Veriler SPSS 22.0 for Windows kullanılarak işlenmiştir. Veriler sayı ve yüzde olarak değerlendirilmiş, istatistiksel anlamlılık t testi, ki kare ve Mann Whitney U testiyle analiz edilmiştir. İstatistiksel anlamlılık p

Amaç: Arı sokmaları sonrası gelişen alerjik reaksiyonlar şiddetli olmakta ve hayatı tehdit edebilmektedir. Bu reaksiyonların tanınması, ilk müdahalenin yapılması ve hastaların tetkik edilmesi için alerji kliniklerine yönlendirilmesi önem taşımaktadır. Çalışmamızda, birinci basamakta çalışan aile hekimlerinin arı sokması sonrası gelişen alerjik reaksiyonlara yaklaşım ve tedavileri konularındaki bilgi düzeylerini belirlemeyi amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya Samsun ve Malatya yöresinde çalışan ve gönüllü olan toplam 205 aile hekimi dahil edilmiştir. Bulgular: Aile hekimlerinin 124 (%60,5)'ü erkek, ortanca yaşı 38 ve meslekteki yıllarının ortancası ise 13 yıl idi. Arı sokması sonrası gelişen şiddetli sistemik reaksiyon (anafilaksi) karşısında katılımcıların sadece %31,2'si intramüsküler adrenalin yapacaklarını belirttiler. Katılımcıların %80'ni hastaları sistemik reaksiyondan sonra alerji kliniğine yönlendireceklerini belirtmelerine rağmen sadece %38'i hastalara arı venomu ile immünoterapi uygulandığını biliyordu. Katılımcıların %75,6'sı adrenalin oto enjektörün ne olduğunu biliyordu ancak oto enjektörün kullanımını, dozunu ve uygulama yerini bildiğini belirten katılımcıların yüzdesi sırasıyla %38,5, %37 ve %35,1 idi. Katılımcıların yaşı ve mesleki süreleri ile arı venom alerjisi ve adrenalin oto enjektör kullanım becerileri konularında ki bilgi düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki yoktu. Sonuç: Birinci basamakta çalışan hekimlerin arı venom alerjisinin tedavisi ve adrenalin oto enjektör kullanım becerisi konularındaki bilgileri yetersizdir. Bu nedenle, aile hekimlerine bu konularda eğitim verilmesi yararlı olacaktır. Objective: The allergic reactions may be severe and life threatening after an insect sting. It is important that insect sting reaction should be recognized, treated and the patient is referred to allergy clinic for investigation. We aimed to determine the knowledge of primary care physician capacity for insect sting and treatment. Material and Methods: Two hundred and five voluntary primary care physicians working in Malatya and Samsun regions were included in the study. Results: The median age was 38, median length of professional experience was 13 years and 124 (60.5%) of participant were male gender. Only 31.2 percent of participant stated that it should be given intra muscular adrenaline in case of severe systemic reaction (anaphylaxis) due to insect sting. Although 80 percent of participants knew referring the patient to allergy clinic who developed severe systemic reaction after insect sting, only 38 percent had knowledge about immunotherapy treatment which was given for venom allergy. 75.6 percent of participants were knowing the what the adrenaline auto injector, but stated knowledge of correct adrenaline auto injector use, dose and appropriate side for injection were 38.5%, 37% and 35.1%, respectively. There was no significant effect of primary care physicians' age and length of professional experiences on the knowledge of insect sting allergy and auto injector usage skills. Conclusions: The knowledge of primary care physician about treatment of insect sting allergy and adrenaline auto injector usage skills are insufficient. Therefore it should be useful to have training programs about these topics for primary care physician.

Giriş: İlaç allerjisi sonrası meydana gelen allerjik reaksiyonlar, ölüme kadar gidebilen anafilaksi ile sonuçlanabilir. Bu reaksiyonlarla sık karşılaşan birinci basamak hekimlerinin hastaları değerlendirmesi, gerekli durumlarda acil ilk müdahaleyi yapması, ileri tetkik ve tedavi için hastaları bir allerji uzmanına yönlendirmesi büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmada, birinci basamakta çalışan aile hekimlerinin ilaç allerjisi sonrası gelişen allerjik reaksiyonlara genel yaklaşımını ölçmeyi amaçladık.Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Samsun ve Malatya yöresinde çalışan ve gönüllü olan toplam 205 aile hekimi katıldı. Aile hekimleriyle yüz yüze görüşmeler yapılarak ilaç allerjileriyle ilgili, önceden allerji uzmanları tarafından hazırlanmış anket formları dağıtıldı.Bulgular: Aile hekimlerinin 124 (%60.5)'ü erkek, ortanca yaşları 38 (min: 24, maks: 61) ve meslekteki yıllarının ortancası ise 13 (min: 1, maks: 35) yıl idi. Aile hekimlerinin, %90.2'si daha önce ilaç allerjisiyle karşılaştığını ifade ederken, %52.2'si ilaç alımı sonrası gelişen allerjik reaksiyonlarda söz konusu ilacı kesip, ileri araştırma için bir allerji uzmanına yönlendirdiğini belirtti. Çalışmaya katılan aile hekimlerinin %39.5'i, lokal ilaç kullanımı sonrasında sistemik reaksiyon gelişebileceğinin farkında değildi. Sadece, %35.1'i ağır ilaç reaksiyonlarının ölümcül olabileceğini biliyordu. İlaç allerjisi sonrası anafilaksi gelişmesi katılımcıların yalnız %31.7'si ilk seçenek olarak adrenalin yaptıklarını belirttiler.Sonuç: Birinci basamakta çalışan aile hekimlerinin, ilaç allerjisi tedavisi ve hasta yönetimi konusundaki bilgi düzeyleri yetersizdir. Bu nedenle, aile hekimlerine bu konuda eğitim verilmesi yararlı olacaktır. Objective: Allergic reactions that occurring as a result of drug allergy can result in anaphylaxis, even death. These reactions often evaluated by the primary care physicians. Primary care physicians who often encounter with drug allergy reactions should be able to evaluate the patients with drug allergy, if necessary, make first emergency intervention, and refer patients to an allergy specialist for further evaluation and treatment. In this study, we aimed to measure general approach and the level of knowledge family physicians about allergic reactions occurred after the drug allergy. Materials and Methods: Two hundred and five family physicians who work in the region of Malatya and Samsun participated in this study. We interviewed face-to-face with family physicians about drug allergy. After that, family physicians completed a questionnaire previously prepared by allergy specialists about drug allergy. Results: The median age was 38 years old (min: 24, max: 61), median length of professional experience was 13 (min: 1, max: 35) years old and 124 (60.5%) of participants were male gender. 90.2% of family physicians in this study expressed to encounter with drug allergy before. 52.2% of them explained to cut medication in case of allergic reaction that developed after drug intake and to refer patients to allergy specialist for further investigation. 39.5% of the participants didn't know that a systemic reaction will be able to occur after local drug using. 56.6% of family physicians stated that they needn't to cut responsible medication in mild drug reactions and only 35.1% of them knew that severe drug reactions can be fatal. Only 31.7% of participants explained that adrenaline is the first option when anaphylactic reaction occurs after drug allergy. Conclusion: The knowledge of primary care physicians about treatment and management of patients with drug allergy is insufficient. Therefore, it will be useful to be educated the primary care physicians about drug allergies.

Amaç: Bu çalışmada son sınıf tıp öğrencilerinin sağlam çocuk izlemi hakkındaki bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi ve eğitim ihtiyaçlarının saptanması amaçlanmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu çalışmaya 01.02.2018 ile 01.09.2019 tarihleri arasında eğitim gören 145 son sınıf tıp öğrencisi katılmıştır. Sistematik örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Verilerin toplanmasında anket formu kullanılmıştır. Ankette yaş, cinsiyet, medeni durum, pediatri stajı alma durumu ve sağlam çocuk izlemi ile ilgili 21 adet bilgi değerlendiren soru bulunmaktadır. Bulgular: Çalışmaya 80'i (%55,2) kadın, 65'i (%44,8) erkek olmak üzere toplam 145 kişi katılmıştır. Katılımcıların yaş ortalaması 24,2±1,36 yıl idi. 86'sı (%59,3) pediatri stajını yapmış, 56'sı (%40,7) henüz pediatri stajını yapmamıştı. Bilgi düzeyini ölçmeye yönelik olan 21 sorunun toplam puanı 21 olarak değerlendirildi. Katılımcılar ortalama 7,32±2,63 puan aldı. Cinsiyet, medeni durum ve pediatri stajı yapma ile sağlam çocuk izlemi hakkındaki bilgi düzeyleri arasında istatistiksel bir fark saptanmamıştır. Sonuç: Katılımcılar sağlam çocuk izlemi ile ilgili bilgi sorularının ortalama olarak sadece üçte birini biliyordu ve tam puan alan yoktu. Ayrıca pediatri stajı yapmak ile de ortalama puanlarda bir artış görülmedi. Sağlam çocuk izlemi ile ilgili eğitim ihtiyacının olduğu net olarak ortaya konmuştur. Aim: The aim of this study was to evaluate the level of knowledge of the last year medical students about well child monitoring and to determine their educational needs. Method: 145 last year medical students from 01.02.2018 to 01.09.2019 participated this descriptive study. Systematic sampling method was used. Questionnaire form was used to collect data. The questionnaire includes 21 questions evaluating information about well child monitoring and age, gender, marital status, pediatric internship status. Results: A total of 145 people, 80 women (55.2%) and 65 men (%44,8) participated in study. The mean age of the participants was 24,2±1,36 years. 86 (%59,3) of them completed their internship in pediatrics, 56 (%40,7) of them did not do pediatrics internship yet. The total score of 21 questions aimed to measure the level of knowledge was evaluated as 21. The mean score of the participants was 7.32 ± 2.63. There was no statistically significant difference between gender, marital status and internship in pediatric and knowledge about well child monitoring. Conclusıon: On average, the participants knew only one third of the information questions about well child monitoring and did not receive a full score. In addition, there was no increase in average scores with internship in pediatrics. It is clearly demonstrated that there is a need for education regarding well child monitoring. 106

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı hedef nüfusun kolorektal kanser hakkındaki bilgi, tutum ve davranışlarını değerlendirmektir.GEREÇ VE YÖNTEM: Veri toplama araçları iki formdan oluşan anket şeklindedir. Birinci form: Tanıtıcı özellikler formu sosyodemografik veriler, sağlık davranışları ile KRK ve taraması bilgisini irdeleyen üç bölümden oluşmakta iken, ikinci formu kolorektal kanser taraması inanç ölçeği (KKTİÖ) oluşturmaktadır. OMÜ Klinik Araştırmalar Etik Kurulundan onay alınmıştır.Verilerin analizi ve değerlendirilmesi SPSS 22.0 ile yapılmıştır. P