Search

Bu çalışma Bituminoria bituminosa (L.) (Bb) genotiplerinin tomurcuklanma ve çiçeklenme dönemlerinde bazı kalite özelliklerinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Çalışmanın bitkisel materyalini Samsun, Kastamonu ve Sinop illerinden toplanan 85 genotip arasından üstün hat olarak seçilen 56 numaralı (41° 18' 39.0'' N ve 36° 20' 02.5' E, Samsun/Merkez) genotip ve İspanya’dan getirilen genotipler arasından üstün hat olarak seçilen A1 ve A3 numaralı 2 edet hat oluşturmuştur. Bb’da sert tohum kabuğu bulunaktadır. Bu nedenle tohumlar zımparalandıktan sonra ilk önce viyollere daha sonra da sıra aralığı 70x70 cm olacak şekilde araziye şaşırtılmıştır. Çalışmada ham protein, asit deterjanda çözünmeyen lif (ADF), nötr deterjanda çözünmeyen lif (NDF), potasyum (K), fosfor (P), kalsiyum, (Ca), magnezyum (Mg), toplam fenolik, toplam flavonoid, radikal kovucu aktivite (DPPH) ve kondanse tanen içerikleri belirlenmiştir. Araştırma sonucunda, ham protein oranı %12.97-23.14, ADF oranı %20.42-32.49, NDF oranı %31.11-44.25, K oranı %1.80-2.99, P oranı %0.31-0.41, Ca oranı %1.23-1.40, Mg oranı %0.31-0.44, toplam fenolik içeriği 5.22-10.22 mg GA/g, toplam flavonoid içeriği 0.40-0.70 mg QE/g, DPPH içeriği %69.26-86.96 ve kondanse tanen içeriği ise %0.54-1.01 arasında değişmiştir. Sonuç olarak, genotipler arasında 56 numara, hasat zamanları arasında ise tomurcuklanma dönemi diğer işlemlere göre daha üstün olmuştur. Ayrıca ülkemiz doğal florasında oldukça yaygın bulunan Bituminaria bituminosa genotiplerinde belirlenen bu bileşikler hayvan sağlığı ve beslenmesi açısından yeterli olup, ileride yapılacak çalışmalara ışık tutacak niteliktedir.

Bu çalışmada, Siirt’e özgü Zivzik narından elde edilen kabuk tozunun bazı fizikokimyasal özellikleri ve gıda patojenleri olarak bilinen S. aureus, E. coli ve B. cereus bakterilerine karşı antibakteriyel etkileri araştırılmıştır. Denemelerde farklı oranlarda (%2.5, 5, 10 ve 20) distile su ile seyreltilen kabuk tozu kullanılmıştır. Bu bakterilerin standart antibiyotiklere karşı duyarlılıkları belirlenerek, kabuk tozunun antibakteriyel etkisi ile karşılaştırılmıştır. Çözeltilerin pH aralığı 3.68-3.91, O/R aralığı 187.52-199.30 mV ve EC aralığı ise 0.39-0.48 µScm-1 olarak belirlenirken, antibiyotiklerin ve kabuk tozu konsantrasyonunun bakteriler üzerinde etkili oldukları gözlenmiştir. Bakterilere karşı en etkili konsantrasyonun %20 olduğu belirlenirken, kabuğun B. cereus ve E. coli üzerine penicillinden, B. cereus üzerine ise amoxycillin/clavulanic asit᾿ten daha etkili olduğu saptanmıştır. Sonuç olarak, nar kabuğunun gıda patojenlerine karşı antibakteriyel madde olarak kullanılabileceği ve halk sağlığına katkı sunabileceği anlaşılmıştır., In this study, some physicochemical properties of the peel powder obtained from the Zivzik pomegranate native to Siirt and its antibacterial effects against S. aureus, E. coli and B. cereus bacteria, which are known as food pathogens, were investigated. Peel powder diluted with distilled water at different rates (2.5%, 5, 10 and 20%) was used in the experiments. The susceptibilities of these bacteria to standard antibiotics were determined and compared with the antibacterial effect of peel powder. The pH range of the solutions was 3.68-3.91, the O/R range was 187.52-199.30 mV, and the EC range was 0.39-0.48 µScm-1, while it was observed that antibiotics and peel powder concentration were effective on bacteria. While the most effective concentration was determined to be 20% against bacteria, it was determined that the peel was more effective than penicillin on B. cereus and E. coli, and amoxycillin/clavulanic acid on B. cereus. As a result, it has been understood that pomegranate peel can be used as an antibacterial agent against food pathogens and can contribute to public health.

Bu makale TÜBİTAK TOVAG 118O047 numaralı proje ile desteklenmiştir. Plants have secondary metabolites that play a role in defense mechanism are known to have effects on microorganisms. These metabolites and their amounts vary depending upon various factors. Here, we studied the antimicrobial effect of secondary metabolites of Bituminaria sp. genotypes and explored whether this effect changes with different growing stages of the plant. The results show that extracts obtained from 12 B. bituminosa genotypes were not significantly effective on Gram-negative bacteria but highly effective on Gram-positive bacteria and eukaryotic yeast. Of these genotypes, 9 and 12 genotype were more effective than the rest. Observations suggest that the extracts from the plants are more effective during the beginning of flowering stage than the growth and budding stages for the bacteria studied. It could be due to the differences in the nature of the metabolites and their quantity. Türkiye Bilimsel ve Teknolojik Araştırma Kurumu (TÜBİTAK) - TOVAG/118O047. The Scientific and Technological Research Council of Turkey - (TUBITAK) - TOVAG/118O047. WOS:000656502500003 Q4 Q3

In Turkey, farmers have started to give importance to silage production of solve the roughage problem. Although corn is generally preferred for silage production, there has been an increase in the silage production of mixtures of different plants in recent years. The aim of the current study was to determine the silage quality of mixtures (100:0, 80:20, 60:40, 40:60 and 20:80%) of chicory (Cichorium intybus L.) “C” white clover (Trifolium repens L) “WC”, and orchard grass (Dactylis glomerata L.) “OG”. Plants were harvested and chopped in size of 2 cm in size. Then, they were filled in vacuum bags and stored at 25 ± 2 oC for 45 days. End of the 45th. day, silo samples were investigated for dry matter ratio, pH, crude protein ratio, lactic acid, acetic acid, butyric acid ratios with potassium, phosphor, calcium, magnesium, sodium, iron, manganese, zinc, copper, and molybdenum contents. The Flieg score of the silages ranged from 75.60 to 99.62, and the silages were good and very good in the quality class. The highest crude protein content was determined in sole white clover (19.11%), 40C+60 WC% (18.26%), and 20C+80WC% (18.39%), while the lowest was 12.11% (100 OG %). Acetic and butyric acid ranged between 0.048-0.224% and 0.002-0.015%, respectively. The highest lactic acid was determined 3.088% (100 OG %), 2.925% (20C+80OG %), 2.739% (20C+80WC %), and 2.811% (40C+60WC %). Chicory and white clover mixtures showed superior performance in terms of mineral contents. Accordingly, when all silage quality properties are evaluated together; it was found that silages obtained from the mixture of 40:60 and 20:80 of chicory and white clover are better than the others., Türkiye de kaliteli kaba yem üretimini artırmanın yanında, üretilen yemi hayvanların tüketeceği zamana kadar en az kalite kaybı ile muhafaza etmek çok önemlidir. Bu noktada ülkemizde hem üretilen yem bitkisi türlerinin arttırılması, hem de yeni türlerin silaj yapım tekniklerinin ortaya konulması gereklidir. Bu çalışmada hindibanın (Cichorium intybus L.) “H” ak üçgül (Trifolium repens L) “AÜ” veya domuz ayrığı (Dactylis glomerata L.) “DA” ile karışımlarının (% 100:0, 80:20, 60:40, 40:60 ve 20:80) silaj kalite özelliklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bitkiler silaj amacıyla hasat edildikten sonra 2 cm boyutunda parçalanmıştır. Daha sonra vakum poşetlerine doldurularak 25±2 oC’de 45 gün süre ile silolanmıştır. Silo örneklerinde 45. gün sonunda kuru madde oranı, pH, ham protein oranı, laktik asit, asetik asit, bütürik asit oranı ile potasyum, fosfor, kalsiyum, magnezyum, sodyum, demir, mangan, çinko, bakır ve molibden içerikleri belirlenmiştir. Silajların Flieg puanı 75.60 ile 99.62 arasında değişmiş ve silajlar iyi ve pekiyi kalite sınıfında yer almıştır. En yüksek ham protein oranı yalın ak üçgül (% 19.11), % 40H+60AÜ (% 18.26) ve % 20H+80AÜ (% 18.39), en düşük ise % 12.11 ile yalın domuz ayrığı silajında belirlenmiştir. Silajlarda asetik ve bütürik asit sırasıyla % 0.048-0.224 ve % 0.002-0.015 arasında değişmiştir. En yüksek laktik asit oranı % 3.088 (yalın domuz ayrığı), % 2.925 (% 20H+80DA), % 2.739 (% 20H+80AÜ) ve % 2.811 (% 40H+60AÜ) olmuştur. Mineral içerikler bakımından hindiba ile ak üçgül karışımları daha üstün performans göstermiştir. Buna göre tüm silaj kalite özellikleri birlikte değerlendirildiğinde; hindibanın ak üçgül ile 40:60 ve 20:80 karışımlarından elde edilen silajların daha iyi olduğu tespit edilmiştir.

Organik ruminant yetiştiriciliğinde, organik tarımda üretilmiş kaliteli kaba yemlere çok büyük ihtiyaç duyulmaktadır.Kaliteli kaba yem üretimini olumsuz etkileyen faktörlerden birisi de yabancı otlardır. Bu çalışma, organik kaba yem üretimindeyabancı ot mücadelesi hakkında bilgi sunmak amacıyla hazırlanmıştır. Organik tarımda kimyasal kullanımına izinverilmediğinden, yabancı otlarla mücadelede herbisit kullanma şansı kalmamaktadır. Bu nedenle yabancı otlar farklıyöntemlerle baskılanmalıdır. Bilindiği üzere, kaliteli kaba yemler çayır mera alanlarından ve yem bitkileri tarımından eldeedilmektedir. Yem bitkileri tarımında ilk olarak yabancı otlardan arındırılmış tarlaya ekim yapmak ve kaliteli tohumlukkullanmak gerekmektedir. Ön bitki olarak tahıl veya çapa bitkisi yetiştirilmiş tarlalarda yem bitkisi ekildiğinde, yabancı otlardaha az problem olmaktadır. Çok yıllık türlerde arkadaş bitki ile birlikte ekim de yabancı ot kontrolünde etkili olmaktadır.Meralarda ise öncelikle otlatma yönetim ilkelerine uyulması ve otlatma planlaması ile yabancı otlar kontrol altında tutulabilir.Bunun yanı sıra bazı mera ıslah yöntemleri de yabancı otlarla mücadelede etkili olabilmektedir. In organic ruminant product system, high quality hay, produced in organic agriculture, is a great need. One of thefactors that negatively affect quality of roughage production is weeds. This study was prepared to provide information aboutthe weed control in organic roughage production. Because chemical herbicide use in organic farming is not allowed, there isno chance to use herbicide to control weeds. Therefore, weeds should be suppressed by different methods. As known qualityroughage is obtained from meadow-pasture lands and forage crops grown in field. In the forage crops agriculture, first of all,it is necessary to sow to the field free of weeds and to use high quality seed. When forage plants were sown at the field wherecereal or hoe plants was grown as previous crop, weeds are less problem. In the perennial species, planting with a companioncrop is also effective in weed control. In pasture lands, weeds can be controlled with following grazing management principlesand grazing planning. In addition, some pasture improvement methods can be effective in combating weeds.

The aim of this study wasto determine the effect of Bituminaria bituminosa (L.) C.H. Stirt. leaf extracts obtained at beginning of growth,budding and beginning of flowering on germination and seedling growthcharacteristics of wheat (Triticumaestivum L.). In the study, 12 B.bituminosa genotypes leaf extracts (G) were used, and the control group wasconsisted of distilled water. In the study, germination percentage, root andshoot length, root and shoot fresh-dry weight, root and shoot biomass andseedling vigor index were investigated. The highest germination percentage wasfound in G1 as 99.55%, and the lowest was found in G2 with 93.93%. The root andshoot length ranged from 6.49-16.28 and 7.58-12.67 cm, respectively. Thehighest seedling vigor index was found in G5 (2813.50), G9 (2619.74), G11(2657.05) and G12 (2657.71), while it was lowest control group (1343.74). As aresult, the G9, G10, and G11 showed higher performance in terms of investigatedtraits. Besides, the B. bituminosagenotypes leaf extracts obtained at the budding stage were higher and hadpositive allelopathy effect compared to the other growth stages., Bu çalışmada, büyümebaşlangıcı, tomurcuklanma ve çiçeklenme dönemlerinde elde edilen Bituminaria bituminosa (L.) C.H. Stirtyaprak ekstraktlarının buğdayın (Triticumaestivum L.) çimlenme ve fide gelişimi üzerine etkilerinin belirlenmesiamaçlanmıştır. Çalışmada 12 adet B.bituminosa genotipinin yaprak ekstraktı kullanılmış, kontrol grubunu isesaf su oluşturmuştur. Çalışmada çimlenme oranı, kök-gövde uzunlukları, kök-gövdeyaş ve kuru ağırlıkları, kök ve göde biyokütlesi ve fide canlılık indeksiincelenmiştir. En yüksek çimlenme oranı 1 numaralı (% 99.55), en düşük ise 2numaralı (% 93.93) genotipten elde edilmiştir. Çalışmada kök ve gövdeuzunlukları sırasıyla 6.49-16.28 ve 7.58-12.67 arasında değişmiştir. En yüksekfide canlılık indeksi G5 (2813.50), G9 (2619.74), G11 (2657.05) and G12(2657.71), en düşük ise kontrol uygulamasından (1343.74). elde edilmiştir. Sonuçolarak çalışmada 9, 10 ve 11 numaralı genotipler incelenen özelliklerbakımından diğer genotiplere oranla daha üstün performens göstermiştir. Ayrıcatomurcuklanma döneminde alınan B.bituminosa yaprak ekstraktları diğer gelişme dönemlerine göre buğdayıngelişimi üzerinde daha yüksek ve olumlu allelopatik özelik göstermiştir.

Organik ruminant yetiştiriciliğinde, organik tarımda üretilmiş kalitelikaba yemlere çok büyük ihtiyaç duyulmaktadır. Kaliteli kaba yemüretimini olumsuz etkileyen faktörlerden birisi de yabancı otlardır. Bu çalışma,organik kaba yem üretiminde yabancı ot mücadelesi hakkında bilgi sunmakamacıyla hazırlanmıştır. Organik tarımda kimyasal kullanımına izinverilmediğinden, yabancı otlarla mücadelede herbisit kullanma şansıkalmamaktadır. Bu nedenle yabancı otlar farklı yöntemlerle baskılanmalıdır.Bilindiği üzere, kaliteli kaba yemler çayır mera alanlarından ve yem bitkileritarımından elde edilmektedir. Yem bitkileri tarımında ilk olarak yabancıotlardan arındırılmış tarlaya ekim yapmak ve kaliteli tohumluk kullanmak gerekmektedir.Ön bitki olarak tahıl veya çapa bitkisi yetiştirilmiş tarlalarda yem bitkisiekildiğinde, yabancı otlar daha az problem olmaktadır. Çok yıllık türlerdearkadaş bitki ile birlikte ekim de yabancı ot kontrolünde etkili olmaktadır.Meralarda ise öncelikle otlatma yönetim ilkelerine uyulması ve otlatmaplanlaması ile yabancı otlar kontrol altında tutulabilir. Bunun yanı sıra bazımera ıslah yöntemleri de yabancı otlarla mücadelede etkili olabilmektedir., In organic ruminant product system, high quality hay, produced inorganic agriculture, is a great need. One of the factors that negatively affectquality of roughage production is weeds. This study was prepared to provideinformation about the weed control in organic roughage production. Becausechemical herbicide use in organic farming is not allowed, there is no chance touse herbicide to control weeds. Therefore, weeds should be suppressed bydifferent methods. As known quality roughage is obtained from meadow-pasturelands and forage crops grown in field. In the forage crops agriculture, firstof all, it is necessary to sow to the field free of weeds and to use highquality seed. When forage plants were sown at the field where cereal or hoeplants was grown as previous crop, weeds are less problem. In the perennialspecies, planting with a companion crop is also effective in weed control. Inpasture lands, weeds can be controlled with following grazing managementprinciples and grazing planning. In addition, some pasture improvement methodscan be effective in combating weeds.

In thisstudy the seeds were germinated at 20 ± 1 ° C in the petri dishes, which wasaimed to determine the effect of different salt doses to germination andseedling growth in a Sorghum×Sudangrass (Sorghumbicolor×Sorghum sudanense)cultivar called ‘‘greengo’’.Sixteen different salt doses (0, 20, 40, 60, 80, 100, 120, 140, 160, 180, 200,220, 240, 260, 280, 300 mM NaCl) were applied to the petri dishes. Theexperiment was established in randomized plots experimental design with 10 replications.In the study, germination rate (%), number of days of germination (days),length of radicle and plumula (cm), fresh and dry weights (g) of radicle andplumula were determined. Since the germination rate data were not homogeneous,they were analyzed with Kruskal-Wallis and for comparison the Dunn test wasused. Other parameters showing homogeneity were analyzed in randomized plotdesign and the means were compared by Tukey multiple comparison test. It wasdetermined that all of the parameters examined in the statistical analysis wereeffected significantly by salt application. When all of the examined parameterswere evaluated together, it was concluded that the greengo cultivar whichbelong to Sorghum×Sudangrass can tolerate salt application up to a dose of 220mM NaCl (between 0-200 mM) interms of germination and seedling growth., Sorgum×Sudanotu (Sorghumbicolor×Sorghum sudanense) greengo çeşidinde farklı tuz dozlarının çimlenme ve fide gelişimineetkisini belirlemek amacıyla yürütülen bu araştırmada, tohumlar petrikabında, karanlık ortamda 20±1°C’de çimlendirilmiştir.Çalışmada petri kaplarına 16 farklı tuz (NaCl) dozu (0, 20, 40, 60, 80, 100,120, 140, 160, 180, 200, 220, 240, 260, 280, 300 mM NaCl) uygulanmıştır. Denemetesadüf parselleri deneme desenine göre 10 tekrarlı olarak kurulmuştur. Çalışmada, çimlenme oranı (%), ortalama çimlenme gün sayısı (gün),radikula (kökçük) ve plumula (sapçık) uzunluğu (cm), radikula ve plumulanın yaşve kuru ağırlıkları (g) belirlenmiştir. Çimlenme oranı verileri homojenolmadıklarından, Kruskal-Wallis ile analiz edilmiş ve karşılaştırma için Dunntesti kullanılmıştır. Homojenlik gösteren diğer özellikler ise tesadüfparselleri deneme deseninde analiz edilmiş ve Tukey çoklu karşılaştırma testiile ortalamalar karşılaştırılmıştır. Yapılan istatistik analiz sonucundaincelenen tüm parametrelerin tuz uygulamasından önemli derecede etkilendiğibelirlenmiştir. Araştırmada incelenentüm parametreler birlikte değerlendirildiğinde, Sorgum×Sudanotu melezinin (Sorghum bicolor×Sorghum sudanense)greengo çeşidinin çimlenme ve fide gelişimi bakımından 220 mM NaCl dozuna kadarolan (0-200 mM aralığında) tuz uygulamalarını tolere edebildiği sonucunavarılmıştır.

Nüfus, şehirleşme oranı ve gelir artışı gibi nedenlerle yüksek kaliteli gıdalara (özellikle hayvansal gıdalar)olan talep dünya genelinde artmaktadır. Bu artışın gelecek yıllarda da sürmesi beklenmektedir. Bu durum gıdaüretiminin artırılması ve çevresel yönden sürdürülebilir bir sisteme oturtulması gerekliliğini ortaya çıkarmaktadır.Son yüzyılda, atmosferdeki CO2 düzeyi yaklaşık 100 ppm, dünyanın ortalama ısısı 0.9 oC ve deniz suyu seviyesi 20cm kadar yükselmiştir. Hayvancılık faaliyetleri, tarımsal kimyasallar, çeltik tarımı, tarımda kullanılan makinalar veanız yakma gibi bazı tarımsal faaliyetler önemli düzeyde sera gazı salınımına neden olmaktadır. Yürütülen birçokaraştırmanın sonuçlarına göre, ekim nöbeti sistemlerinde ve hayvan beslemede yemlik baklagillerin kullanılması,sera gazı salınımı ve çevresel kirliliği önemli oranda azaltmaktadır. Bitkisel üretimde en sınırlayıcı elementazottur ve tarımda kullanılan azotlu gübrelerin üretiminde çok yüksek oranda sera gazı salınımına neden olanfosil yakıtlar kullanılmaktadır. Azotlu gübrelerin yerine, simbiyotik yolla N2 bağlayan baklagillerin tarım sisteminedahil edilmesi, daha çevre dostu ve sürdürülebilir bir uygulamadır. Baklagiller simbiyotik yolla yılda hektara 100-380 kg N bağlayabilme yeteneğindedirler. Hayvancılık, sindirim sistemi fermentasyonu, atık gübreler ve diğerüretim faaliyetleri sırasında ortaya çıkan CO2, CH4 ve N2O nedeniyle, tarımsal kökenli sera gazı salınımının enönemli kaynağıdır. Yemlik baklagillerin hayvan rasyonlarına katılması verimliliği artırırken, aynı zamanda et ve sütüretiminde CH4 ve N2O salınımını azaltmakta ve karbon tutumunu da artırmaktadır. Dünya genelinde antropojenikCH4 salınımının yaklaşık % 21-25’i hayvan sindirim sisteminde üretilmektedir. Bazı yemlik baklagiller bünyelerindetanen ve polifenoloksidaz gibi ikincil metabolitler bulundururlar. Bu maddeler hayvanın sindirim sisteminde metanoluşumunu azaltırlar ve ayrıca sindirilemeyen azotu idrar yerine dışkıya yönlendirirler. İdrardaki N hızlıca N2O’yadönüşüp, sera gazı olarak atmosfere geçerken, dışkıdaki azot organik madde olarak toprakta depolanır. Çayır-meraalanlarının ana bileşenlerinden olan yemlik baklagiller toprak-bitki-hayvan-atmosfer sisteminin farklı aşamalarındaçok önemli katkı sağlarlar., The demand for high quality foods is increasing due to increase of urbanization, population anddisposable income. Thus increased global food production is required and this increase must be achieved throughenvironmentally sustainable production systems. It is a fact that CO2 concentration of atmosphere about 100 ppm,average global temperature about 0.9 oC, and sea level about 20 cm increased in the last century. Some agriculturalactivities such as, enteric fermentation, agricultural chemicals, paddy farm, agricultural machines and burning ofstubble causes highly greenhouse gases (GHG) emission. Regard the results of studies, forage legumes used incrop rotation and livestock feeding decreases GHG emissions and pollute of natural sources. Currant agriculturalproduction is highly N limited, while the provision of industrial N is largely based on fossil energy with its associatedemission of GHG. Thus, substitution of industrial N fertilizer with N derived from legumes’ symbiotic N2 fixationis an important contribution to more environmental friendly and resource efficient agricultural systems. Livestockproduction is a significant source of GHG emissions, generating CO2, CH4 and N2O from enteric fermentation,manure management and other production activities. Inclusion of forage legumes in ruminant diets can potentiallyimprove productivity while at the same time reducing the C footprint of meat and milk production through reducedCH4 and N2O emissions as well as enhanced C sequestration. Several forage legumes possess plant secondarymetabolites that include tannins and polyphenoloxidase. In the rumen, these secondary metabolites protect proteinsfrom degradation and ruminants excrete less urinary N but more fecal N. This is important because the urinary Nis quickly converted to ammonia and N2O which induces environmental problems. There is evidence that foragelegumes, as components of mixed grass-legume swards, can provide multiple benefits to agriculture by acting atdifferent stages in the soil-plant-animal-atmosphere system.

Introduction: 1.5 million ha of Turkey’s land is affected by salinity which is equal to the 7% of agricultural land. The response of plants to the salt may be various depending on the growth period of the plants, the concentration of the salt and the duration that the salt is effective. In studies on salt stress many plant species were used until today. However, there are also plant species which grow easily in many soil structures such as buckwheat. Even though buckwheat plant is grown for grain, it is used as nectar source for bees and fodder crop. Material and Methods: Pot and petri experiment were carried out in this study to determinate the effect of different NaCl concentrations (0, 25, 50, 75, 100, 125, 150 mM) on germination and plant growth of Fogopyrum esculentum Moench. These experiments were done in the plants chamber with 25°C±1 temperature with 16 hours light/8 hour dark photoperiod. In the petri study, germination rate (%), plant height (cm), root length (cm), root and stem bioamass, and in the pots study, plant height (cm), number of leaves (number/plant), stem diameter (mm), aboveground fresh and dry weight (g), root fresh and dry weight (g), chlorophyll a and b values (mg FW) were determined. Results: Petri experiments: The highest plant height and root length were determined in 0 mM NaCl treatment (11.92 and 5.71 cm respectively), while they were lowest in 150 mM NaCl treatment (0.10-0.56 cm respectively). Stem and root biomass were ranged between 7.67-1965.7 g/ha and 36.08-629.63 g/ha respectively and the highest root and stem biomass values were determined in 25 mM NaCl traetment. Pot experiments: The highest plant height was determined in 0 mM NaCl treatment, while it was the lowest in 150 mM NaCl treatment. Number of leaves and stem diameter were ranged between 5.55-7.77 and 2.50-2.84 mm. The highest chlorophyll a and b were determined in 25 mM NaCl traetment (0.0052 and 0.0025 mg fresh weight respectively). Discussion: In a study which determines the effect of different NaCl doses on germination and plant growth of buckwheat, it is found out that experiments, when salt consantration increased, germination and plant growth were affetc negatively as a result of experiments. In addition, the root and stem biomass with chlorophyll a and b values were promoted by 25 mM NaCl. However, it was found out that 50 mM NaCl and higher consantrations had significant negative effect on the plant.

can, mehmet/0000-0003-0230-6209 WOS: 000439087100061 This study was conducted to determine some morphological, agricultural and quality traits at different growth stage (the beginning of growth, stem elongation, budding, flowering and seed set) of Bituminaria bituminosa (L.) C.H. Stirtion (Bitbit) genotypes collected from 25 different locations in Samsun, Sinop and Kastamonu, the Middle Black Sea Region of Turkey. The experiment was conducted in Samsun ecological conditions and was carried out for two years (2012-2013 and 2013-2014) and the observations were conducted in the second year. Plant height, number of branch, main stem diameter, leaflet width and length and leaf ratio, dry plant weight, crude protein, ADF and NDF ratios, K, P, Ca and Mg contents of Bitbit genotypes were investigated. The highest plant height and dry plant weight were determined at the budding stage (118.65 cm and 205.0 g), while the lowest were determined at the beginning of the growth stage (26.32 cm and 58.4 g). Crude protein, ADF and NDF ratios ranged between 7.28-23.41%, 19.80-47.14% and 27.37-56.38%, respectively. According to the correlation and path analysis regarding the agricultural and quality traits at the flowering stage, plant height, main stem diameter, and number of branch had significant positive effects on yield increase, while ADF and NDF ratios had a negative effect on RFV. The highest crude protein yield was obtained at the flowering stage while it was lowest at the beginning of growth. As a result of, Bitbit genotypes harvesting at flowering stage may be the most appropriate in terms of yield and quality traits in Black Sea region conditions. TUBITAKTurkiye Bilimsel ve Teknolojik Arastirma Kurumu (TUBITAK) [TUBITAK 111 O 651] This Project was supported by TUBITAK with the Project number TUBITAK 111 O 651. Also, a part of data given on the articles is taken from Fatih Kumbasar's master thesis.

Bu araştırma Afyonkarahisar ilinin Bolvadin ilçesindeki Avşar Gıda Tarım Hayvancılık A.Ş. arazisinde yürütülmüş ve May Tohumculuk firmasına ait olan İsideadlı yonca (Medicago sativa) çeşidi kullanılmıştır. İkinci yılında olan yonca bitkileri, ikinci gelişmede %10 çiçeklenme dönemine gelince hasat edilmiştir. Karbonhidrat kaynağı ve/veya katkı madesi olarak şeker pancarı melası, arpa ezmesi ve peynir altı suyu tozu kullanılmıştır. Katkı maddelerinin yonca silajının besin içeriği, fermentasyon özellikleri ve kalitesine etkileri araştırılmıştır. Hasat edilen yonca materyali 1.5-2.0 cm boyutlarında doğrandıktan sonra 0 (kontrol), 50 ve 100 g-1kg kuru madde oranlarında katkı maddeleri eklenerek plastik kaplarda silaj yapılmıştır. Oda sıcaklığında 45 gün olgunlaşması beklendikten sonra, silaj kapları açılarak duyusal ve kimyasal analizler yapılmıştır. Katkı maddeleri genel olarak silajın ham protein, nötr deterjan lif, asit deterjan lif içeriğini azaltırken, sindirilebilir kuru madde, kuru madde tüketimi ve nispi yem değerini yükseltmiştir. Aynı şekilde katkı maddeleri silajın asetik asit ve bütirik asit konsantrasyonlarını düşürürken, laktik asit konsantrasyonunu yükseltmistir. Silajların pH içeriği sadece peynir altı suyu tozunda kontrol grubuna göre yüksek çıkmıştır. Araştırma sonucunda şeker pancarı melası, arpa ezmesi ve peynir altı suyu tozunun yonca silajlarında, silajın besin değeri ve kalitesini artırmak için belirlenecek uygun dozlarda kullanılabileceği belirlenmiştir., This research was carried out by using “Iside” cultivar of alfalfa at Avsar Gida Tarim Hayvancilik A.S. in Bolvadin, Afyon, Turkey. Alfalfa plants which were in the second year and the second development were harvested at 10% blooming stage. Sugar beet molasses, crushed barley seeds and whey powder were used as additives. The effects of the additives on nutrient contents, fermentation characteristics and quality of alfalfa silage were studied. After harvesting material chopped 1.5-2.0 cm sizes, the additives rates of 0, 50 and 100 g-1 kg DM were added and processed in plastic bags at room temperature. After waiting 45 days plastic bags were opened for performing sensory and chemical analysis. In general, the additives decreased crude protein, ADF, NDF while increased DDM, DMI and RFV of the alfalfa silage. The additives, also, decreased acetic acid, butyric acid and increased lactic acid concentrations of alfalfa silage. Only whey powder increased pH value of the silage, compare to control. In the lights of the findings, it was concluded that sugar beet molasses, crushed barley seeds and whey powder can be used with appropriate doses to increase nutritional value and quality of alfalfa silage.

Fifty-one landraces and one released variety ‘Gurbuz-2001’ of grass pea (Lathyrus sativus L.) collected from Turkey and grown in Samsun-Turkey condition were characterized by morpho-agronomic traits, protein and neurotoxic ȕ-ODAP (ȕ-N-oxalyl-L-Į,ȕ-diaminopropionic acid) contents in seed. High variation was observed among landraces regarding all the studied traits. ȕ-ODAP content was determined by using capillary zone electrophoresis (CZE) and extreme levels of ȕ-ODAP were 1.40 and 3.05 mg g-1 in among the landraces (average 1.96 mg g-1). Also the correlations between traits were investigated and, the strongest positive correlations were between main stem number and leaflet length and, between seed yield per plant and pod number per plant. Seed yield significantly (p< 0.01) and positively correlated with most of the investigated traits. Correlations between ȕ-ODAP content and other traits were negative or no significant. In general, many of the landraces were superior than released variety ‘Gurbuz-2001’ with their seed yield, protein content and ȕ-ODAP content

Fifty-one landraces and one released variety ‘Gurbuz-2001’ of grass pea (Lathyrus sativus L.) collected from Turkey and grown in Samsun-Turkey condition were characterized by morpho-agronomic traits, protein and neurotoxic ?-ODAP (?-N-oxalyl-L-?,?-diaminopropionic acid) contents in seed. High variation was observed among landraces regarding all the studied traits. ?-ODAP content was determined by using capillary zone electrophoresis (CZE) and extreme levels of ?-ODAP were 1.40 and 3.05 mg g-1 in among the landraces (average 1.96 mg g-1). Also the correlations between traits were investigated and, the strongest positive correlations were between main stem number and leaflet length and, between seed yield per plant and pod number per plant. Seed yield significantly (p 0.01) and positively correlated with most of the investigated traits. Correlations between ?-ODAP content and other traits were negative or no significant. In general, many of the landraces were superior than released variety ‘Gurbuz-2001’ with their seed yield, protein content and ?-ODAP content

Baklagiller familyasında yer alan Lathyrus (Mürdümük) cinsi 187 tür veya alt tür ile geniş bir cinstir. Lathyrus cinsi Akdeniz havzası, Ön Asya, Kuzey Amerika ve Güney Amerika’nın sıcak bölgelerinde tür ve çeşit zenginliği göstermektedir. Lathyrus türleri dünya genelinde hayvan ve insan besini olarak kullanılmaktadır. Türkiye’de ise Lathyrus türlerinin tarımı çok az yapılmakta, çoğunlukla hayvan beslenmesinde ve çok insan beslenmesinde kullanılmaktadır. Dünyada ve ülkemizde en fazla kültürü yapılan tür, kuraklığa, olumsuz toprak koşullarına ve su basmalarına karşı dayanıklı olan, L. sativus (yaygın mürdümük)’dur. Lathyrus türlerinde, insan ve hayvan sağlığı üzerine olumsuz etkileri olan maddeler bulunmaktadır. Bunlardan en önemlisi, merkezi sinir sistemini etkileyerek, insanlarda ve hayvanların arka bacaklarında kalıcı felçlere yol açan, oxalyl diamino propionic acid (ODAP)’tir. Bu hastalığa “lathrism” denilmekte ve tanelerinin 3-4 aylık bir süre yoğun olarak tüketilmesi sonucunda ortaya çıkmaktadır. Bu derleme de lathyrus cinsinin ülkemiz ve dünyadaki genel durumu ve tarımı incelenmiştir., Baklagiller familyasında yer alan Lathyrus (Mürdümük) cinsi 187 tür veya alt tür ile geniş bir cinstir. Lathyrus cinsi Akdeniz havzası, Ön Asya, Kuzey Amerika ve Güney Amerika’nın sıcak bölgelerinde tür ve çeşit zenginliği göstermektedir. Lathyrus türleri dünya genelinde hayvan ve insan besini olarak kullanılmaktadır. Türkiye’de ise Lathyrus türlerinin tarımı çok az yapılmakta, çoğunlukla hayvan beslenmesinde ve çok insan beslenmesinde kullanılmaktadır. Dünyada ve ülkemizde en fazla kültürü yapılan tür, kuraklığa, olumsuz toprak koşullarına ve su basmalarına karşı dayanıklı olan, L. sativus (yaygın mürdümük)’dur. Lathyrus türlerinde, insan ve hayvan sağlığı üzerine olumsuz etkileri olan maddeler bulunmaktadır. Bunlardan en önemlisi, merkezi sinir sistemini etkileyerek, insanlarda ve hayvanların arka bacaklarında kalıcı felçlere yol açan, oxalyl diamino propionic acid (ODAP)’tir. Bu hastalığa “lathrism” denilmekte ve tanelerinin 3-4 aylık bir süre yoğun olarak tüketilmesi sonucunda ortaya çıkmaktadır. Bu derleme de lathyrus cinsinin ülkemiz ve dünyadaki genel durumu ve tarımı incelenmiştir

The objective of this study was to determine the most suitable method (or methods) to improve in the rangelands around Samsun-Turkey rangelands between 1993 and 1999. The 12 management treatments in this study included: control, aeration, burning, herbicide application, fertilization, over-sowing, ploughing + resowing and a combination of all the treatments. A mixture of seeds consisting of alfalfa, sainfoin, smooth bromegrass, orchardgrass and blue wheatgrass was used for oversowing and in the ploughing + resowing plots. The trial was established in a randomized block design and four replications. Lime and no lime were applied as split plot treatments.The highest yield and crude protein ratio were obtained from the ploughing + resowing plots. Although most seeds in the resowing and over-sowing plots germinated, all young seedlings died due to competition with existing vegetation. The results obtained from this research showed that satisfactory results could not be obtained with the treatments without sufficient aeration in soils. It was determined that aeration using the rake had not been adequate. High yield and hay protein ratio were obtained from the ploughing + resowing plots as the ploughing provided adequate air to soil before resowing. Liming increased the soil pH from 6.0 to 6.5 and also increased hay yield and crude protein ratio., Bu çalışma Samsun yöresindeki doğal meralarda en iyi ıslah yöntemini belirlemek amacıyla 1993-1999 yılları arasında yürütülmüştür. Bu çalışmada havalandırma, havalandırma + üstten tohumlama, yakma, yakma + üstten tohumlama, herbisit uygulaması, herbisit uygulaması + üstten tohumlama, gübreleme, gübrele + üstten tohumlama, kontrol, kontrol + üstten tohumlama, havalandırma + yakma + herbisit uygulaması +gübreleme + üstten tohumlama, sürüm + yeniden ekim olmak üzere 12 mera ıslah işlemi uygulanmıştır. Üstten tohumlama işleminde ve sürüm + ekim yapılan tüm parsellerde baklagil yembitkisi olarak yonca, korunga, buğdaygil yembitkisi olarak kılçıksız brom, domuz ayrığı ve mavi ayrık türleri kullanılmıştır. Deneme Tesadüf Blokları Deneme Deseninde dört tekerrürlü olarak kurulmuştur. Ayrıca tüm işlemlerde parsellerin yarısına kireç verilmiş, yarısına verilmemiştir. En yüksek kuru ot verimi ve ham protein oranı sürüm + yeniden ekim parsellerinden elde edilmiştir. Üstten tohumlama ve yeniden ekim parsellerinde ekilen tohumların çoğu çimlenmesine rağmen, genç fidecikler mevcut vejetasyon ile rekabet edemediklerinden dolayı ölmüşlerdir. Bu araştırmada, toprakta yeterli havalandırma yapılmadığı taktirde uygulanan işlemlerin etkilerinin tam olarak görülemeyeceği sonucuna varılmıştır. Tırmık kullanılarak yapılan havalandırma yeterli olmamıştır. Sürüm + yeniden ekim parsellerinde en yüksek kuru ot verimi ve protein oranının belirlenmesi, bu parsellerde sürüm işleminin toprakta yeterli havalandırmayı sağlanması ile açıklanabilir. Kireçleme toprak pH’sını 6.0’dan 6.5‘e yükseltmiştir. Kireçleme ile kuru ot verimi ve otun protein oranı artmıştır

Bu çalışma 2000 ve 2001 yıllarında Samsun’da yüzlek-eğimli arazilerde yürütülmüştür. Araştırmada ICARDA’dan sağlanan 15 hat ve Samsun’dan toplanan 1 yerel populasyonu Kullanılmıştır. Her iki yılda da ekim işlemi kasım ayı başında, ot hasadı mayıs ayının ikinci yarısında, tohum hasadı ise temmuz ayı başında yapılmıştır. Yeşil ot, kuru ot, ham protein, ham kül ve tohum verimi yönünden hatlar arasında istatistiksel önemlilikte farklılıklar belirlenmiştir. Denemeden elde edilen kuru ot verimi dekara 139.1-417.9 kg, ham protein verimi 17.92-50.35 kg, tohum verimi ise 52.6-112.9 kg arasında değişmiştir., Bu çalışma 2000 ve 2001 yıllarında Samsun’da yüzlek-eğimli arazilerde yürütülmüştür. Araştırmada ICARDA’dan sağlanan 15 hat ve Samsun’dan toplanan 1 yerel populasyonu kullanılmıştır. Her iki yılda da ekim işlemi kasım ayı başında, ot hasadı mayıs ayının ikinci yarısında, tohum hasadı ise temmuz ayı başında yapılmıştır. Yeşil ot, kuru ot, ham protein, ham kül ve tohum verimi yönünden hatlar arasında istatistiksel önemlilikte farklılıklar belirlenmiştir. Denemeden elde edilen kuru ot verimi dekara 139.1-417.9 kg, ham protein verimi 17.92-50.35 kg, tohum verimi ise 52.6-112.9 kg arasında değişmiştir

Türkiye’de hayvansal üretimin en önemli sorunlarından birisi, kaliteli kaba yem üretiminin yetersizliğidir. Ülkemizde birçok kaliteli yembitkisi doğal olarak yetişmesine rağmen, çok az sayıda yembitkisinin tarımı yapılmakta ve yembitkileri tarımının tarla tarımı içindeki oranı %6’yı geçmemektedir. Bu oran tarımı gelişmiş ülkelerle karşılaştırıldığında oldukça düşüktür ve arttırılması için, yeni yembitkisi tür ve çeşitlerinin tarla tarımına dahil edilmesi gerekmektedir. Yembitkileri alanında bu amaçla yapılacak çalışmalar için Türkiye ve bölgemiz (Orta Karadeniz) önemli bir genetik çeşitliliğe sahiptir. Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi (OMÜ) Kurupelit yerleşkesinde baklagil familyasına ait, birçoğu önemli tarımsal özellikler taşıyan 46 tür, alttür veya varyetenin doğal olarak yetiştiği belirlenmiştir. Bu makalede yerleşke alanında belirlenen baklagil yembitkilerine ait bazı morfolojik ve tarımsal özellikler değerlendirilmiştir., Türkiye’de hayvansal üretimin en önemli sorunlarından birisi, kaliteli kaba yem üretiminin yetersizliğidir. Ülkemizde birçok kaliteli yembitkisi doğal olarak yetişmesine rağmen, çok az sayıda yembitkisinin tarımı yapılmakta ve yembitkileri tarımının tarla tarımı içindeki oranı %6’yı geçmemektedir. Bu oran tarımı gelişmiş ülkelerle karşılaştırıldığında oldukça düşüktür ve arttırılması için, yeni yembitkisi tür ve çeşitlerinin tarla tarımına dahil edilmesi gerekmektedir. Yembitkileri alanında bu amaçla yapılacak çalışmalar için Türkiye ve bölgemiz (Orta Karadeniz) önemli bir genetik çeşitliliğe sahiptir. Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi (OMÜ) Kurupelit yerleşkesinde baklagil familyasına ait, birçoğu önemli tarımsal özellikler taşıyan 46 tür, alttür veya varyetenin doğal olarak yetiştiği belirlenmiştir. Bu makalede yerleşke alanında belirlenen baklagil yembitkilerine ait bazı morfolojik ve tarımsal özellikler değerlendirilmiştir

İki ak üçgül çeşidinde farklı fosfor dozlarının ot verimi ile diğer bazı özellikler üzerine etkisinin incelendiği bu araştırma, 2000 ve 2001 yıllarında Çarşamba ve Kavak olmak üzere iki ayrı yerde yürütülmüştür. Denemede, Klondike ve Nanouk çeşitlerinde fosforlu gübrelemenin (0, 4, 8 ve 12 kg P2O5/da) ot verimine etkisi incelenmiştir. İki yılın ortalaması olarak Çarşamba’da dekardan 1616.1 kg yaş ot, 349.1 kg kuru ot elde edilirken, Kavak’ta ise bu değerler sırasıyla; 1952.8 ve 449.3 kg olmuştur. P dozları artıkça yaş ot veriminde önemli artış meydana gelirken, kuru ot verimindeki artış önemsiz bulunmuştur. Klondike çeşidinden elde edilen yaş ve kuru ot verimi (sırasıyla; 1980.9 ve 452.7 kg/da) Nanouk çeşidi (sırasıyla; 1588.1 ve 412.0 kg/da)’ne göre daha yüksek olmuştur. Bitkilerin ham kül oranı % 10.11, ham protein oranı ise % 20.38 olarak belirlenmiştir. Tohum hasadından sonra biçilerek sap verimi belirlenmiştir. Denemenin genel ortalaması olarak dekara 1074.3 kg yaş sap, 475.6 kg kuru sap elde edilmiştir. Tohum hasadı döneminde bitkilerin ham kül oranı % 10.53, ham protein oranı ise % 18.07 olarak belirlenmiştir., İki ak üçgül çeşidinde farklı fosfor dozlarının ot verimi ile diğer bazı özellikler üzerine etkisinin incelendiği bu araştırma, 2000 ve 2001 yıllarında Çarşamba ve Kavak olmak üzere iki ayrı yerde yürütülmüştür. Denemede, Klondike ve Nanouk çeşitlerinde fosforlu gübrelemenin (0, 4, 8 ve 12 kg P2O5/da) ot verimine etkisi incelenmiştir. İki yılın ortalaması olarak Çarşamba’da dekardan 1616.1 kg yaş ot, 349.1 kg kuru ot elde edilirken, Kavak’ta ise bu değerler sırasıyla; 1952.8 ve 449.3 kg olmuştur. P dozları artıkça yaş ot veriminde önemli artış meydana gelirken, kuru ot verimindeki artış önemsiz bulunmuştur. Klondike çeşidinden elde edilen yaş ve kuru ot verimi (sırasıyla; 1980.9 ve 452.7 kg/da) Nanouk çeşidi (sırasıyla; 1588.1 ve 412.0 kg/da)’ne göre daha yüksek olmuştur. Bitkilerin ham kül oranı % 10.11, ham protein oranı ise % 20.38 olarak belirlenmiştir. Tohum hasadından sonra biçilerek sap verimi belirlenmiştir. Denemenin genel ortalaması olarak dekara 1074.3 kg yaş sap, 475.6 kg kuru sap elde edilmiştir. Tohum hasadı döneminde bitkilerin ham kül oranı % 10.53, ham protein oranı ise % 18.07 olarak belirlenmiştir

Günümüz biyoteknolojisinin bitkiler üzerinde uygulanması sonucu elde edilen genetik yapısı değiştirilmiş (GM) bitkiler, bu bitki ya da bitkisel ürünlerin üretim ve kullanımını destekleyen, karşı çıkan ya da tarafsız kalan değişik grupların oluşmasına neden olmuştur. Biyoteknoloji tarihsel gelişimi içinde değerlendirildiğinde, özellikle GM-bitkilerin klasik anlamda yapılan bitki ıslahından biraz farklı olduğu görülmektedir. Geçen 10 yıllık zaman sürecinde, önemli kültür bitkilerinin de yer aldığı GM-bitkilerin dünyadaki üretiminin giderek arttığı gözlenmektedir. Bu durum yakın bir gelecekte, bu bitkilerin ekim oranları ile birlikte ekilen bitkilerdeki bitki çeşitliliğinin de artacağına işaret etmektedir. Diğer taraftan GM-bitki ve ürünlerinin potansiyel yararları ile kullanım risklerinin doğrudan ya da dolaylı olarak tüm insanlığı etkileyeceği düşünüldüğünde, bu konuda yapılan tartışmaların bilimsel boyutta yapılması ve kamuoyunun bilimsel gerçeklerle bilgilendirilmesi gereği ve gerçeği de ortaya çıkmaktadır. Bu çalışma, GM-bitkilerin kullanım terminolojisi yanında, geçmişi, günümüzdeki durumu ve gelecekte sağlayacağı potansiyel yararlar ile taşıyabileceği riskler konusundaki değişik görüşleri kapsamaktadır., Günümüz biyoteknolojisinin bitkiler üzerinde uygulanması sonucu elde edilen genetik yapısı değiştirilmiş (GM) bitkiler, bu bitki ya da bitkisel ürünlerin üretim ve kullanımını destekleyen, karşı çıkan ya da tarafsız kalan değişik grupların oluşmasına neden olmuştur. Biyoteknoloji tarihsel gelişimi içinde değerlendirildiğinde, özellikle GM-bitkilerin klasik anlamda yapılan bitki ıslahından biraz farklı olduğu görülmektedir. Geçen 10 yıllık zaman sürecinde, önemli kültür bitkilerinin de yer aldığı GM-bitkilerin dünyadaki üretiminin giderek arttığı gözlenmektedir. Bu durum yakın bir gelecekte, bu bitkilerin ekim oranları ile birlikte ekilen bitkilerdeki bitki çeşitliliğinin de artacağına işaret etmektedir. Diğer taraftan GM-bitki ve ürünlerinin potansiyel yararları ile kullanım risklerinin doğrudan ya da dolaylı olarak tüm insanlığı etkileyeceği düşünüldüğünde, bu konuda yapılan tartışmaların bilimsel boyutta yapılması ve kamuoyunun bilimsel gerçeklerle bilgilendirilmesi gereği ve gerçeği de ortaya çıkmaktadır. Bu çalışma, GM-bitkilerin kullanım terminolojisi yanında, geçmişi, günümüzdeki durumu ve gelecekte sağlayacağı potansiyel yararlar ile taşıyabileceği riskler konusundaki değişik görüşleri kapsamaktadır

Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000278589300008 This experimental study was conducted in Samsun/Turkey on a secondary succession rangeland during 2006-2008. Botanical composition of the experimental area consists of 28% legumes, 64% grasses, and 8% of other species. Target rates of sheep manure were 0, 25.0, 50.0, 75.0, and 100 kg total N ha(-1), based on the manure analyses results (according to N rates in sheep manure). The sheep manure was applied at two different times. Means of 3 years of experimental period and total dry matter yield was obtained from the manure treatment of 75.0 kg N ha(-1) and 50 + 50 kg N ha(-1) (4153 kg ha(-1), and 3813 kg ha(-1), respectively). With respect to the three-year average, ratios of legumes, grasses, and other plants ranged from 20.8 to 40.7%, 41.6 to 66.9%, and 10.7 to 20.7%, respectively. Although ratios of legumes, and other plants increased in the all of the treatments, grass ratios decreased. The crude protein content of obtained rangeland hay ranged between 107.0 and 143.0 g kg(-1) in 2006, 93.0 and 123.4 g kg(-1) in 2007, 116.3 and 166.4 g kg(-1) in 2008. The maximum benefit was provided from the application of 75.0 kg N ha(-1) with a sum of (sic) 971.2 ha(-1).

Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000313376200007 Nine Cowpea (Vigna unguiculata L. Walp) genotypes were assessed for forage yield and quality features during 2005 and 2006 summer growing season at two locations (Samsun and Kayak) in Turkey. Experiments were established on May and arranged in a randomized complete block design with 3 replications in both years and locations. Although cowpea is not grown for forage purposes, their forage yield and quality are desirable in experiment conditions. Forage yield significantly (P < 0.01) affected by genotype, year and location and ranged between 6.03 and 7.94 t ha(-1) among genotypes over the years and locations. No differences were found in crude protein (CP) among cultivars and years, which ranged from 170.2 g kg(-1) for cultivar Akkiz up to 185.2 g kg(-1) for genotypes G3, G4 over the years and locations. There were no significant differences among genotypes for ADF, NDF, Mg and P contents. P, Mg, Ca and K contents in all the genotypes were higher than animal needs in both locations. In general, cowpea genotypes had higher forage yield, CP and lower ADF and NDF at Samsun compare to Kayak location.

The objectives of this study were to determine the effects of different phosphorus (P) rates and cutting management on seed yield and the other traits. Experiments were carried out in Çarşamba and Kavak districts (Samsun-Turkey) during 2000 and 2001. In the study, 0, 40, 80 or 120 kg P2O5 ha-1 rates were applied to Klondike and Nanouk cultivars. Seed was harvested when the 50-67% of inflorescences became brown. In 2001, while the first growth was left for seed in Çarşamba, the second growth was left for seed in some plots. There was not any difference among cultivars and also among P rates for seed yields in both Çarşamba and Kavak locations. Seed yield was higher in the first growth especially in Kavak (101.2 kg ha-1). Despite of the fact that P rates did not affect the seed yield; 80 kg P2O5 ha-1 rate of P was suitable for seed yield because it increased seed germination vigour.Farklı fosfor dozları ve biçim sırasının ak üçgülün tohum verimi ile diğer bazı özellikler üzerine etkisinin incelendiği bu araştırma, 2000 ve 2001 yıllarında Çarşamba ve Kavak’ta yürütülmüştür. Denemede, Klondike ve Nanouk çeşitlerine 0, 40, 80 ve 120 kg P2O5/ha olacak şekilde gübre dozları uygulanmıştır. Tohum hasadı kömeçlerin %50-67’sinin kahverengi olduğu dönemde yapılmıştır. 2001 yılında Çarşamba’da birinci gelişme doğrudan tohuma bırakılmış, bazı parsellerde ise ikinci gelişme tohuma bırakılmıştır. Hem Çarşamba hem de Kavak’ta tohum verimi bakımından çeşitler ve P dozları arasında farklılık görülmemiştir. İlk gelişimi tohuma bırakılan bitkilerin tohum verimi özellikle Kavak’ta (101.2 kg ha-1) daha fazla olmuştur. Fosfor dozları tohum verimini etkilememesine rağmen, tohumun çimlenme gücünü artırdığından 80 kg P2O5 ha-1 fosfor tohum verimi için uygun bulunmuştur., Farklı fosfor dozları ve biçim sırasının ak üçgülün tohum verimi ile diğer bazı özellikler üzerine etkisinin incelendiği bu araştırma, 2000 ve 2001 yıllarında Çarşamba ve Kavak’ta yürütülmüştür. Denemede, Klondike ve Nanouk çeşitlerine 0, 40, 80 ve 120 kg P2O5/ha olacak şekilde gübre dozları uygulanmıştır. Tohum hasadı kömeçlerin %50-67’sinin kahverengi olduğu dönemde yapılmıştır. 2001 yılında Çarşamba’da birinci gelişme doğrudan tohuma bırakılmış, bazı parsellerde ise ikinci gelişme tohuma bırakılmıştır. Hem Çarşamba hem de Kavak’ta tohum verimi bakımından çeşitler ve P dozları arasında farklılık görülmemiştir. İlk gelişimi tohuma bırakılan bitkilerin tohum verimi özellikle Kavak’ta (101.2 kg ha-1) daha fazla olmuştur. Fosfor dozları tohum verimini etkilememesine rağmen, tohumun çimlenme gücünü artırdığından 80 kg P2O5 ha-1fosfor tohum verimi için uygun bulunmuştur

Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000292018300002 In this study, variation regarding the days from sowing to 50% flowering stage (FL); dry weight at 50% flowering stage (DW); and contents of crude protein (CP), calcium (Ca), magnesium (Mg), potassium (K), phosphorus (P), acid detergent fiber (ADF), neutral detergent fiber (NDF), and dry matter digestibility (DDM), dry matter intake (DMI), relative feed value (RFV), Ca/P ratio and K/(Ca+Mg) ratio characteristics in hay were investigated in 56 grass pea (Lathyrus swims L.) accessions comprice of 51 Turkish landraces, one released variety 'Gurbuz-2001', and 4 ICARDA lines (560, 564, 565, 566) in 2007-2008 and 2008-2009 growing seasons. Number of the days to 50% flowering was between 174 and 184, and plant dry weight was between 7.63 and 25.52 g amongst grass pea accessions. The range in hay was 20.95 - 26.31% for CP, 28.80 - 34.40% for ADF, 33.42 - 45.01% for NDF and 129 - 185 for RFV amongst accessions. In general, while hay of landraces had higher CP, Ca, Mg, K and P content and RFV than ICARDA lines and released variety, the earliest accession was Gurbuz-2001 variety. Landraccs N2, D1 and BR1 were the most promising accessions for hay production or breeding for their CP, ADF, NDF contents, RFV value and yield.

Farklı fosfor dozları ve biçim sırasının ak üçgülün tohum verimi ile diğer bazı özellikler üzerine etkisinin incelendiği bu arastırma, 2000 ve 2001 yıllarında Çarsamba ve Kavak’ta yürütülmüstür. Denemede, Klondike ve Nanouk çesitlerine 0, 40, 80 ve 120 kg P _2O _5/ha olacak sekilde gübre dozları uygulanmıstır. Tohum hasadı kömeçlerin %50-67’sinin kahverengi olduğu dönemde yapılmıstır. 2001 yılında Çarsamba’da birinci gelisme doğrudan tohuma bırakılmıs, bazı parsellerde ise ikinci gelisme tohuma bırakılmıstır. Hem Çarsamba hem de Kavak’ta tohum verimi bakımından çesitler ve P dozları arasında farklılık görülmemistir. İlk gelisimi tohuma bırakılan bitkilerin tohum verimi özellikle Kavak’ta (101.2 kg ha {-1}) daha fazla olmustur. Fosfor dozları tohum verimini etkilememesine rağmen, tohumun çimlenme gücünü artırdığından 80 kg P _2O _5 ha {-1} fosfor tohum verimi için uygun bulunmustur. The objectives of this study were to determine the effects of different phosphorus (P) rates and cutting management on seed yield and the other traits. Experiments were carried out in çarsamba and Kavak districts (Samsun- Turkey) during 2000 and 2001. In the study, 0, 40, 80 or 120 kg P _2O _5 ha {-1} rates were applied to Klondike and Nanouk cultivars. Seed was harvested when the 50-67% of inflorescences became brown. In 2001, while the first growth was left for seed in çarsamba, the second growth was left for seed in some plots. There was not any difference among cultivars and also among P rates for seed yields in both çarsamba and Kavak locations. Seed yield was higher in the first growth especially in Kavak (101.2 kg ha {-1}). Despite of the fact that P rates did not affect the seed yield; 80 kg P _2O _5 ha {-1} rate of P was suitable for seed yield because it increased seed germination vigour.

Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000286174600017 Rangelands are the most important feed sources for animal husbandry in Turkey. The purpose of this study was to determine the effectiveness of different improvement methods on pasture yield and quality obtained from the rangeland harvested at the grazing maturity stage. This study was conducted on a rangeland that cultivated 30 years ago and then abandoned in the Samsun region in Turkey between 2007 and 2008. Treatments were control, aeration, commercial fertilization; sheep manure application, over-seeding, aeration+fertilization, aeration+sheep manure, fertilization+over-seeding, and sheep manure+over-seeding. Harvest was realised when dominant grass+legume plants reached at grazing maturity. According to the results of two-year mean, the highest hay yield was obtained from the aeration+fertilizer treatment with 3720.5 kg ha(-1) and from fertilization treatment with 3412.4 kg ha(-1). In both years, the highest yields were generally obtained from each of the first cuts. Compared to control, all improvement methods generally increased the total yields in both years. In general, the first cut gave higher crude protein and REV content and lower ADF and NDF content compared to the second or third cuts. According to quality standards of American Forage and Grassland Council, rangeland hay samples were generally classified in the first class. Rangeland improvement methods, especially aeration and its combinations, increased the hay yield and quality.

Two semi-leafless and four leafed pea (Pisum sativum L.) genotypes were evaluated for plant height, lodging scores, and forage yield in eight diverse locations with typical Mediterranean or Mediterranean-type climate in the 2001-2002 and 2002-2003 growing seasons. The genotypes used in this study were forage type with indeterminate growing habit. Significant differences among pea genotypes were found for all traits over years and locations. All interactions which related to G x E interaction showed significance (P>0.01) for all traits. The forage yield of the pea genotypes averaged 26605 kg ha(-1) and the highest yield was obtained from the leafed genotype Urunlu. Its forage yield reached to 35970 kg ha(-1) yield level at Samsun location.

Mut, Hanife/0000-0002-5814-5275 WOS: 000286174600002 This study was conducted under irrigated conditions to determine the effects of seeding rate and harvest stage of pea (Pisum sativum asp. arvense L. Poir), which was used here as a companion crop, on the hay yield, red clover (Trifolium pratense L.) densities and weed densities. Field studies were conducted as two separate experiments between 2004-2008. Red clover was sown together with pea at the rate of 20, 40, 60 and 80 seed m(-2). Plots were cut either at the 50% flowering stage for pea or when 70% of pea pods reached at typical lenght. Also, red clover was sown alone as a control and harvested at 50 % flowering stage. In the establishment year, companion crop had increasing effect on hay yield. Regarding total yield at the end of the 3 years, it is suggested that red clover was able to sown with pea at the seeding rate of 40 or 60 seed m(-2) and it was harvested at 70% of pea pods reached typical lenght. The University of Ondokuz Mayis Scientific Research CommitteeOndokuz Mayis University This research was supported financially by The University of Ondokuz Mayis Scientific Research Committee.

Bu çalışmada Kampüs alanındaki kanalizasyon sularından izole edilenEnterobacteriaceae üyelerine ait bazı Gram negatif bakterilerden Escherichia coli,Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella spp. ve Enterobacter spp. suşlarına disk diffüzyonmetoduyla antibiyogram testi yapıldı. İmipenem, amphicillin, sulbactam amphicillin,ceftazidime, chloramphenicol, nitrofurantoin, streptomycin, tetracycline ve metronidazoleantibiyotikleri denendi.Çalışmada Bergey's Manuel of Determinative Bacteriology'e göre izolasyonu yapılantoplam 235 bakteri üzerinde çalışıldı. Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella spp. veEnterobacter spp. suşlarının tümünde denenen antibiyotiklerden imipeneme karşı yüksekseviyede duyarlılık gözlendi. Ayrıca en yüksek antibiyotik dirençliliği Escherichia coli'deamphicillin, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella spp. ve Enterobacter spp. suşlarında isemetronidazol olduğu test edildi. Transformasyon testlerinde verici olarak Escherichia coliZPC21 suşu, alıcı olarak ise Escherichia coli ZPC37 suşu kullanıldı. Transformasyondenemesi sonucunda 105 transformant elde edildi.Anahtar kelimeler: Antibiyogram testi, Disk difüzyon metotudu, Escherichia coli,Enterobacter spp., Klebsiella spp., Pseudomonas spp., Elektroporasyon. In this study, researched antibiyogram tested by disc diffussion method theEscherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella spp. and Enterobacter spp. strainsfrom some Gram negative bacteria belonging of Enterobacteriaceae groups isolated fromseawer waters at the Kampus region. Imipenem, amphicillin, sulbactam amphicillin,ceftazidime, chloramphenicol, nitrofurantoin, streptomycin, tetracycline and metronidazoleare tested the antibiotics.According to Bergey?s Manuel of Determinative Bacteriology?e it is isolated 235bacteria, as total. We have observed sensitive at high level against imipenem from testingantibiotics all of them of Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella spp. ve Enterobacter spp.strains. In addition it has tested amphicillin at Escherichia coli highest antibiotic resistanceand happened metronidazol at Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella spp. and Enterobacterspp. strains. At the isolates were determined the ceftizidime antibiotic resistance originatedplasmid at the Escherichia coli. We used in Escherichia coli ZPC37 strain as recipient,Escherichia coli ZPC21 strain as donör at the transformation tests. From the bacteriumisolates, 105 transformants via electroporation were obtained.Key words: Antibiogram test, Disc diffussion method, , Escherichia coli, Enterobacter spp.,Klebsiella spp., Pseudomonas spp., Electroporation 100

Baklagiller familyasında yer alan Lathyrus (Mürdümük) cinsi 187 tür veya alt tür ile geniş bir cinstir. Lathyrus cinsi Akdeniz havzası, Ön Asya, Kuzey Amerika ve Güney Amerika'nın sıcak bölgelerinde tür ve çeşit zenginliği göstermektedir. Lathyrus türleri dünya genelinde hayvan ve insan besini olarak kullanılmaktadır. Türkiye'de ise Lathyrus türlerinin tarımı çok az yapılmakta, çoğunlukla hayvan beslenmesinde ve çok insan beslenmesinde kullanılmaktadır/Dünyada ve ülkemizde en fazla kültürü yapılan tür, kuraklığa, olumsuz toprak koşullarına ve su basmalarına karşı dayanıklı olan, L. sativus (yaygın mürdürnük)'dur. Lathyrus türlerinde, insan ve hayvan sağlığı üzerine olumsuz etkileri olan maddeler bulunmaktadır. Bunlardan en önemlisi, merkezi sinir sistemini etkileyerek, insanlarda ve hayvanların arka bacaklarında kalıcı felçlere yol açan, oxalyl diamino propionic acid (ODAP)'tir. Bu hastalığa "lathrism" denilmekte ve tanelerinin 3-4 aylık bir süre yoğun olarak tüketilmesi sonucunda ortaya çıkmaktadır. Bu derleme de lathyrus cinsinin ülkemiz ve dünyadaki genel durumu ve tarımı incelenmiştir. Lathyrus genus which is in Leguminosea is large with 187 species and subspecies. The main centres of diversity in the genus is around the Mediterranean region, Asia Minor, North America and temperate region of South America. Lathyrus species are mainly used as a food and'feed in the world. In Turkey Lathyrus species heve been cultivated in small field area and used mainly forage and rarely as a food. Only I. sativus (grass pea) which is tolerated to drought, poor soils and flooding is widely cultivated in the world and Turkey. Lathyrus species contains some toxic substances. One of the most important of these substances is a neurotoxin -oxalyl diamino propionic acid -(ODAP), which can result in paralysis in humans and the lower limbs of animals by affecting the central nervous system. This disease named as Lathyrism, is generally occurs when seeds are consumed in large quantities in diet during 3-4 months.

İki ak üçgül çeşidinde farklı fosfor dozlarının ot verimi ile diğer bazı özellikler üzerine etkisinin incelendiği bu araştırma, 2000 ve 2001 yıllarında Çarşamba ve Kavak olmak üzere iki ayrı yerde yürütülmüştür. Denemede, Klondike ve Nanouk çeşitlerinde fosforlu gübrelemenin (0, 4, 8 ve 12 kg P2(Vda) ot verimine etkisi incelenmiştir. İki yılın ortalaması olarak Çarşamba'da dekardan 1616.1 kg yaş ot, 349.1 kg kuru ot elde edilirken, Kavak'ta ise bu değerler sırasıyla; 1952.8 ve 449.3 kg olmuştur. P dozları artıkça yaş ot veriminde önemli artış meydana gelirken, kuru ot verimindeki artış önemsiz bulunmuştur. Klondike çeşidinden elde edilen yaş ve kuru ot verimi (sırasıyla; 1980.9 ve 452.7 kg/da) Nanouk çeşidi (sırasıyla; 1588.1 ve 412.0 kg/da)'ne göre daha yüksek olmuştur. Bitkilerin ham kül oranı % 10.11, ham protein oranı ise % 20.38 olarak belirlenmiştir. Tohum hasadından sonra biçilerek sap verimi belirlenmiştir. Denemenin genel ortalaması olarak dekara 1074.3 kg yaş sap, 475.6 kg kuru sap elde edilmiştir. Tohum hasadı döneminde bitkilerin ham kül oranı % 10.53, ham protein oranı ise % 18.07 olarak belirlenmiştir. This research in which the effect of different phosphorus doses on hay yield and some traits of two different white clover varieties were studied, during 2000 and 2001 years under Kavak and çarşamba ecological conditions. In this study, Klondike and Nanouk varieties with 0, 4, 8 and 12 kg P2Os/da phosphorus levels were used in this experiment. At two years means, fresh and hay yields in Kavak were higher (1952.8 and 449.3 kg/da, respectively) than in çarşamba (1616.1 kg/da, 349.1 kg/da, respectively). The fresh yields were increased with increasing P doses, but hay yiels were not effect P doses. Fresh and hay yield in Klondike (1980.9 and 542.7 kg/da, respectively) were higher than in Nanouk (1588.1 and 412.0 kg/da, respectively). Crude protein and ash ratio, respectively were 20.38 % , 10.11% in forage and 18.07 %, 10.53 % in straw of white clover. Straw yield was been determined after seed harvest. As a mean value of experiment, 1074.3 kg/da fresh yield and 475.6 kg/da dried straw yield were been determinated.

Yembitkileri tarımında çok sayıda ve farklı amaçlarla karışık ekim sistemleri uygulanmaktadır. Bu sayede birim alandaki verim ve kaliteyi arttırmak mümkün olmaktadır. Fiğ, yem bezelyesi, mürdümük gibi sarılıcı bitkiler yatmayı önlemek için tahıllarla birlikte ekilirler. Fide devresinde yavaş gelişen çok yıllık yembitkileri yabancı otlarla mücadele amacıyla, hızlı gelişen tek yıllık bir arkadaş bitki (genellikle tahıllarla) ile birlikte ekilebilir. Arkadaş bitki yabancı otları baskıladığı gibi, ilk yıl elde edilen verimi artırır, kaymak tabakasını kırar, toprak ve su erozyonunu azaltır. Yembitkileri diğer kültür bitkileri ile beraber de ekilmektedir. Tahıl nadas sisteminin uygulandığı Orta Anadolu gibi yerlerde tek yıllık yonca ve üçgüller tahıllarla birlikte ekilebilirler. Tahıl hasadından sonra hem kaliteli kaba yem üretilir hem de toprak yapısı iyileştirilir. Yeni kurulmuş meyve bahçelerinde ağaçlar gelişip toprağı kaplayıncaya kadar yembitkileri yetiştirilebilir. Son yıllarda dünyada daha az kimyasal kullanarak verimli ve kaliteli ürün elde etme yoluna gidilmektedir. Organik mısır ve soya tarımında, yabancı otlarla mücadele amacıyla tek yıllık yonca ve üçgüller baskılayıcı bitki olarak ekilmektedir. In forage crops production, many intercropping systems are used for different aim. Thanks to these systems it is possible to increase the yield and quality obtained per unit area. Vetch, forage pea and grass pea are sown with cereals to prevent lying. Also for weed control, perennial forage crops which are slowly grown in seedling stage can be sown with companion crops (especially cereals) annual and, rapidly grown. Companion crop penetrates hard soil surface, conserves soil and water sources and increases the yield in first year, as prevent the weed infestation. Differently, forage crops are sown together with other crops in same field. For instance, some annual medics and clover species can be sawn with cereals in Middle Anatolia on which carried out fallow cereals system. In this case, both quality forage are produced and soil structure improved. In new established orchards, forage crops can be grown until trees cover the full area. Recently, low chemical uses most current issue in agriculture. So, in organic maize and soya been agriculture, annual medics and clover species can be used for weed control as a smother plant.

Türkiye'de hayvansal üretimin en önemli sorunlarından birisi, kaliteli kaba yem üretiminin yetersizliğidir. Ülkemizde birçok kaliteli yembitkisi doğal olarak yetişmesine rağmen, çok az sayıda yembitkisinin tarımı yapılmakta ve yembitkileri tarımının tarla tanrriı içindeki oranı %6'yı geçmemektedir. Bu oran tarımı gelişmiş ülkelerle karşılaştırıldığında oldukça düşüktür ve arttırılması için, yeni yembitkisi tür ve çeşitlerinin tarla tarımına dahil edilmesi gerekmektedir. Yembitkileri alanında bu amaçla yapılacak çalışmalar için Türkiye ve bölgemiz (Orta Karadeniz) önemli bir genetik çeşitliliğe sahiptir. Samsun Ondokuz Mayıs Üniversitesi (OMÜ) Kurupelit yerleşkesinde baklagil familyasına ait, birçoğu önemli tarımsal özellikler taşıyan 46 tür, alttür veya varyetenin doğal olarak yetiştiği belirlenmiştir. Bu makalede yerleşke alanında belirlenen baklagil yembitkilerine ait bazı morfolojik ve tarımsal özellikler değerlendirilmiştir. One of the most important problems of livestock production is insufficiency of quality fodder production in Turkey. Although many natural legume forage species grown, few forage species are cultivated and the rate of forage crops in the field crops is approximately 6% in our country. This rate is lower than agriculturally developed countries. So, new forage species and varieties must be added to field crops in order to develop fodder production. Turkey and our region (Middle Black Sea) have important genetic diversity for researches doing this aim. It was determineted that fourty six forage species, subspecies or varieties of leguminosae family growing naturally in Kurupelit Campus of 19 Mayıs University (OMU) in Samsun. In this article some morphological and agricultural characters of forage legume crops determined in Campus area were given.

Bu çatışma 2000 ve 2001 yıllarında Samsun'da yüzlek-eğimli arazilerde yürütülmüştür. Araştırmada ICARDA'dan sağlanan 15 hat ve Samsun'dan toplanan 1 yerel populasyonu kullanılmıştır. Her iki yılda da ekim işlemi kasım ayı başında, ot hasadı mayıs ayının ikinci yarısında, tohum hasadı ise temmuz ayı başında yapılmıştır. Yeşil ot, kuru ot, ham protein, ham kül ve tohum verimi yönünden hatlar arasında istatistiksel önemlilikte farklılıklar belirlenmiştir. Denemeden elde edilen kuru ot verimi dekara 139.1-417.9 kg, ham protein verimi 17.92-50.35 kg, tohum verimi ise 52.6-112.9 kg arasında değişmiştir. This study was carried out on slope-shallow soils in Samsun in 2000 and 2001 years. In this study, 15 Vicia ervilia L lines obtained from İCARDA and one local Vicia ervilia L population collected from Samsun were used. Experiment was established in the beginning of the October. Forage harvest was done in the second half of May and grain harvest was done in the beginning of the July. There were significant differences in terms of the fresh yield, hay yield, grain yield, crude protein yield, crude ash yield among to lines and, hay yield was between 139.1 - 417.-9 kg/da, crude protein yield vas between 17.92 - 50.35 kg/da and grain yield vas between 52.6-112.9 kg/da.

ÖZETıGünümüz biyoteknolojisinin bitkiler üzerinde uygulanması sonucu elde edilen genetik yapısı değiştirilmiş (GM) bitkiler, bu bitki ya da bitkisel ürünlerin üretim ve kullanımını destekleyen, karşı çıkan ya da tarafsız kalan değişik grupların oluşmasına neden olmuştur. Biyoteknoloji tarihsel gelişimi içinde değerlendirildiğinde, özellikle GM-bitkilerin klasik anlamda yapılan bitki ıslahından biraz farklı olduğu görülmektedir. Geçen 10 yıllık zaman sürecinde, önemli kültür bitkilerinin de yer aldığı GM-bitkilerin dünyadaki üretiminin giderek arttığı gözlenmektedir. Bu durum yakın bir gelecekte, bu bitkilerin ekim oranlan ile birlikte ekilen bitkilerdeki bitki çeşitliliğinin de artacağına işaret etmektedir. Diğer taraftan GM-bitki ve ürünlerinin potansiyel yararları ile kullanım risklerinin doğrudan ya da dolaylı olarak tüm insanlığı etkileyeceği düşünüldüğünde, bu konuda yapılan tartışmaların bilimsel boyuttayapılması ve kamuoyunun bilimsel gerçeklerle bilgilendirilmesi gereği ve gerçeği de ortaya çıkmaktadır. Bu çalışma, GM-bitkilerin kullanım terminolojisi yanında, geçmişi, günümüzdeki durumu ve gelecekte sağlayacağı potansiyel yararlar ile taşıyabileceği riskler konusundaki değişik görüşleri kapsamaktadır. There are various consumer attitudes including proponents, opponents, and having no opinion about genetically modified (GM) plants and their products generated by application of today's biotechnology to crop plants. Considiring historical progress of the biotechnology, it seems that genetically modified plants are little different than plants developed by conventional plant breeding. GM-plant production including several important crop plants has been significantly increased during the last decade. This indicates that proportion of global planting area and varieties of GM-plants planted will increase in the near future. On the other hand, when we consider all potantial benefits and risks of GM plants, consumption of these plants and their products will result direct or indirect effects to all man kind. Therefore, debate about the potantial benefits and risk of GM-plants has to be done on the scientific platforms but general public concerns about the value of biotechnology need to be adequately addressed. The aim of this paper is to introduce used terminology, past, present and future of GM-plants and to give a brief summary about the potential risks and benefits of these crops.

Bu çalışma, Samsun yöresi yüzlek ve engebeli topraklarında, küçük çayır düğmesinin yetişme durumu ile uygun sıra aralığı, azot dozu ve diğer bazı özelliklerin belirlenmesi amacıyla 3 tekrarlamalı olarak "Tesadüf Bloklarında Bölünmüş parseller" deneme desenine göre 1995-1997 yılları arasında yürütülmüştür. Deneme 30-45 cm sıra aralıkları ve ü, 4, 8, 12 kg/da azot dozları uygulanmıştır. Sulama yapılmamış ve her iki yılda da iki biçim yapılmıştır, ikinci yıl verimler çok önemli düzeyde artmıştır. Denemeden yılda ortalama dekara 1970.4 kg yeşil ot, 746.0 kg kuru ot ve 131.7 kg ham protein verimi elde edilmiştir. En yüksek verimler, 30 cm sıra aralığı 8-12 kg/da azot verilen parsellerden alınmıştır. This study was conducted to determine the appropriate of row spacing, nitrogen dozes and some characteristics of lesser burnet in a "Split Plots in Randomized Block" desing with 3 replications grown on shallow and slopy lands in Samsun Province from 1995 to 1997. In this study 0, 4, 8, 12 kg/da nitrogen dozes and 30, 45 cm row spacings were applied to plots. Two cuttings were taken both 1996 and 1997 under rainfed conditions. In the second year (1997), the yields were increased significantly. Average 1970.4 kg herbage yield, 746.0 kg hay yield and 131.7 kg crude protein yields per decar were obtained. The highest yields were obtained from the plots with 30 cm row spacing and 8-12 kg/da nitrogen fertilization program.