Search

Yoksulluk, insanlık tarihi boyunca çözülmesi gereken en önemli sorun olarak görülmüş ve bu doğrultuda çeşitli projeler ve politikalar üretilmiştir. Çünkü yaşamak için çeşitli fizyolojik ihtiyaçların giderilmesi gerekmektedir. Yoksulluk kişinin sadece hayatını devam ettirebilmesi için lazım olan asgari ihtiyaçlarını giderebilmesinde bile problemler yaşaması olarak ifade edilebilir. Bu derecede yoksul olanlara herhangi bir şekilde yardım edilmezse temel yaşamsal ihtiyaçlarını gideremeyen yoksul kişi ölüm tehlikesiyle karşı karşıya kalır.Yoksulluk, göç, savaşlar, iklim şartları gibi birçok nedene dayanır. Ancak yoksulluğun en temel sebeplerinden biri de işsizliktir. Kişinin gelir getirici herhangi bir işi olmadığı takdirde ihtiyaçlarını gideremez ve dış yardıma muhtaç olur. Topluca iktisadi öğretilere göre işsizliğin giderilmesi için yatırımlara, yatırımlar için ise tasarruflara ihtiyaç vardır.Finansal kurumlar bu noktada devreye girmektedir. Bankalar ve çeşitli finans kurumları tasarruf fazlası olanların birikimlerini fon ihtiyacı olanlara güvene dayalı olarak aktarma görevi üstlenmiştir.Mikrofinans, yoksulluk sorununun çözülmesi için önemli bir araç olarak görülmektedir. Mikrofinans sistemi ile özellikle yoksul kesimin desteklenerek girişimciliğe sevk edilmekte, böylece istihdamlarının sağlanmasına ve onlar için yeni istihdam alanları oluşturulmaya çalışılmaktadır. Nihayetinde ise toplumsal kalkınmanın sağlanması hedeflenmektedir.Endonezya İstatistik Ofisi 2021 yılı verilerine göre 270,2 milyon nüfusu ile Endonezya dünyanın en fazla nüfusa sahip olan dördüncü ülkesidir. ABD Dışişleri Bakanlığı’nın 2021 Uluslararası Dini Özgürlükler Raporuna göre nüfusunun %87,2’i Müslüman olan Endonezya en kalabalık Müslüman nüfusa sahip ülke olarak bilinmektedir. Dünya Bankası verilerine göre 2020 yılında dünyanın 16. Büyük ekonomisine sahip olan ülke Düşük-Orta Gelirli ülke grubunda olarak ülke Orta İnsani Kalkınmış ülkeler arasında yer almaktadır.Asya Kalkınma Bankasına göre Endonezya’nın mikrofinans uygulamaları bakımından en başarılı ülkeler arasında olduğu belirtilmektedir. Mikrofinans sisteminde yapılan reformun ardından, geri ödemesinin Endonezya’nın en büyük kamu bankası olan BRI verilerine göre %98 seviyelerine ulaştığı belirtilen Endonezya’da birçok yoksulun bu sistem aracılığı ile kendi işini kurduğu belirtilmektedir.Endonezya İstatistik Ofisi 2021 yılı verilerine göre kalabalık nüfusa sahip olmasına karşın %5 dolayında işsizlik ve %3,32’lik enflasyon oranına sahip olması bu sistemin başarısını gösteren en önemli ekonomik göstergeler olduğu söylenebilir.İşgücünün %32’sinin tarım sektöründe istihdam edildiği ülkede mikrofinans sisteminin en önemli uygulama alanı kırsal kesimdir. Yapısal reformlarla tarımsal kesim çalışanlarının finansal imkânlara erişimleri kolaylaştırıldığı söylenebilir.Nitekim IMF’in 2019 yılında açıkladığı rapora göre Endonezya'nın 2030 yılına kadar dünyanın beşinci büyük ekonomisi olacağı tahmin edilmektedir. Endonezya’nın kalkınmasında mikrofinans sisteminin başarısının göz ardı edilmemesi gerekmektedir. Çalışmada Endonezya’da uygulanan mikrofinans sisteminin tarihsel süreciyle birlikte güncel durumu da detaylıca incelenmektedir. Yapılan araştırmalar neticesinde Endonezya’da mikrofinans sistemiyle ilgili yapılan çalışmaların güncelliğini yitirdiği özellikle 2013 yılında uygulamaya konulan yeni yönetmelikle beraber Endonezya’da mikrofinans sistemi daha kamu otoritesi öncülüğünde daha sistematik bir şekilde uygulanmaya başlamıştır. 1982 ile 2021 yılları arasında Endonezya’da mikrofinans sistemi araştırılmış olup bu minvalde Endonezya’da yeni yönetmelikle beraber uygulanmaya başlanan mikrofinans sisteminin Endonezya’da yoksulluğun azaltılmasına etkili olup olmadığı konusu incelenmektedir. MICROFINANCE: CASE OF INDONESIAPoverty has been seen as the most important problem to be solved throughout human history. Because individuals need to ensure their physiological needs first.Poverty is the ability of individuals to meet only the minimum requirements that necessary to maintain their lives. If individuals who are so poor are not helped in any way, they face the danger of death. One of the main reasons of poverty is unemployment. If individuals are not employed in a way that generates income, they cannot meet their needs and they become in need of external help. Almost all economic doctrines consider that investments are required for resolving unemployment and savings are required for investments. Financial institutions have a role at this point. Banks and various financial institutions have undertaken the task of transferring the savings of those who have surplus savings to those in need of funds based on trust.Microfinance is seen as an important tool for solving poverty problem mentioned above. With the micro-finance system, especially the poor section is encouraged to be promoted for entrepreneurship; thus creating employment and new areas of it. In the end, it is aimed to ensure social development.According to the data of the Indonesian Statistical Office for 2021, with a population of 270.2 million, Indonesia is the fourth most populated country in the world. In addition, as stated in the 2021 International Religious Freedom Report of the US Department of State, Indonesia is known as the most populous Muslim country in the world, with a Muslim population of 87.2%. Also according to World Bank data, Indonesia, which has the world's 16th largest economy in 2020, is in the group of Low-Middle Income countries.According to the Asian Development Bank, Indonesia is among the most successful countries in terms of microfinance applications. Also it is stated by the BRI that after the reform in the microfinance system, many poor people started their own businesses in Indonesia, where repayments reached 98%.According to the data of the Indonesian Statistics Office for 2021, it can be said that despite having a large population, unemployment of around 5% and an inflation rate of 3.32% are the most important economic indicators showing the success of this system.In the country where 32% of the workforce is employed in the agricultural sector, the most important application area of the microfinance system is rural areas. It can be said that the access of agricultural sector workers to financial opportunities has been facilitated by structural reforms.As a matter of fact, according to the report announced by the IMF in 2019, Indonesia is estimated to be the fifth largest economy in the world by 2030. The success of the microfinance system should not be ignored in the development of Indonesia. In this study, the current microfinance system is examined in detail, together with the historical process of this system applied in Indonesia. As a result of the researches, the microfinance system in Indonesia has started to be implemented more systematically under the leadership of the public authority, especially with the new regulation put into practice in 2013. Between 1982 and 2021, the microfinance system in Indonesia has been researched and in this respect, the issue of whether the microfinance system, which has been implemented in Indonesia with the new regulation, is effective in reducing poverty in Indonesia is examined.

Easeof access to information can lead to abuse of information. In this casepresentation, it was aimed to draw attention to the fact that the cases thatapply to judicial authorities can try to deceive these authorities by findingso-called evidences on the internet.Ithad presented a case who claimed to have dropped abortion the result of the battery-violence, then applied to thejudicial authorities with some evidences whichis we determined she found on the internet.It isimportant to examine the file of forensic investigation, to evaluate theconsistency between the story and the evidence and to investigate the realityof the evidence present in the file in case of doubt. In this context, we wouldlike to emphasize that some material that can be obtained from the internet canenter the case files as false or fake evidence., Bilgiye erişimin kolaylaşması bilginin kötüyekullanımına yol açabilmektedir. Bu vaka sunumu ile adli mercilere başvuranolguların internet ortamından sözde deliller bularak bu makamları aldatmayaçalışabileceğine dikkat çekilmesi amaçlanmıştır. Darp-cebir sonucu çocuğunu düşürdüğünü iddia eden vebunun için internet ortamından bulduğunu saptadığımız resimleri kanıt olarakgöstermek suretiyle adli mercilere başvuran bir olgu sunulmuştur.Adli tahkikat dosyasının incelenmesi, öykü vedeliller arasındaki tutarlılığın değerlendirilmesi, şüphe halinde dosyadamevcut delillerin gerçekliğinin araştırılması önem arz etmektedir. Bu bağlamda internetortamından elde edilebilen bir takım materyallerin sahte delil olarak davadosyalarına girebileceğinin altını çizmek istiyoruz.

Türkiye’de modern tıbbın kurucularından olan aynızamanda ilk kez otopsi yapan Dr. Charles Ambroise Bernard’ın yaptığıçalışmalar ve otopsinin tarihsel süreci hakkında bilgi verilmesi amacı ile buyazı sunulmuştur.CharlesAmbroise Bernard, Osmanlı Devleti'ne özeldavet ile gelmiştir. OsmanlıDevleti’nde ilk adli tıp dersini 5. ve 6. sınıflardaokuyan tıbbiye öğrencilerine vermiştir. Osmanlı Devletinde ilk otopsi 1843yılında Dr. Bernard tarafından yapılmıştır.

Özetİsotretinoinin, kişilerin harici görünümlerinidüzeltmesi açısından psikiyatrik olarak pozitif yönde katkısı olduğudüşünülmekle birlikte aynı zamanda psikopatolojilere yol açabileceği de iddiaedilmektedir. Yaklaşık 5 aydır isotretinoin kullanan 23 yaşındakadın hasta, aşırı dozda ilaç almak suretiyle intihar girişiminde bulunmuştur.Hasta ile yapılan görüşmede "isotretinoin kullanmaya başladıktan sonrapsikolojisinin giderek kötüye gittiğini ve anlık bir düşünceyle ölmekistediğini" ifade etmiştir. Akne vulgaris tedavisi için kullanılan ve bir dönemintiharla ilişkilendirilen ilk 10 ilaç arasında sayılan isotretinoinin olası buetkileri ve gençler arasında intihar eğilimindeki artış göz önüne alındığında;isotretinoinin sıkı bir psikiyatrik değerlendirmenin akabinde reçeteedilmesinin ve ilacı kullanan hastaların takiplerinde negatif psikolojikdeğişikliklerin atlanmamasının altının çizilmesi gerektiği kanaatindeyiz., Isotretinoin isthought to be a psychiatric positive contribution due to its effect onimproving external appearances, but it is also claimed that it may lead topsychopathologies.A 23 year-oldfemale who has been using isotretinoin for about 5 months has attempted suicideby taking an overdose of drugs. The interview with the patient stated that"after using isotretinoin, her psychology got worse and she wanted to diewith an instant thought".When consideringthe possible effects of isotretinoin, one of the top 10 drugs associated withsuicide, used for the treatment of acne vulgaris and the increased suicidaltendency among young people in teenagers who care about appearance; weunderline that isotretinoin need to prescribed after a rigorous psychiatricassessment and negative psychological changes in patients' follow-ups shouldnot be ignored.

In this study,the demographic characteristics of the forensic autopsy cases who died as aresult of intoxication, causes of intoxication, origin of the event and theautopsy findings were determined and compared with similar studies. In thisstudy contribute to precutions to be taken and creation of a regional datasource were aimed.Judicial recordsof autopsy cases performed in Gaziantep between 2005-2012 were examinedretrospectively. Within the specified period 260 cases who died as a result ofintoxication were included in the study. Autopsy reports of intoxication caseswere evaluated in terms of gender, age, year, month, toxic substance, theautopsy protocol, we evaluated the autopsy physician who performed the autopsyand origin of death. SPSS18.0 was used for statistical analysis.173 (66.5%) of260 intoxication cases were male, 87 (33.5%) were female. The average age ofthe cases was 35.1 years and 20% of cases aged 20-29. The deaths were seen themost common 2007 (% 21.2) and January (% 15.8). Carbonmonoxide is the mostcommonly detected in cases as toxic substance (n:151, 58%). Pesticides weredetected in 51.5% of suicides (n:17). Only external examination was performedin 163 (62.7%) cases and the autopsy was not performed by a forensic medicinespecialist in 40.4% of the autopsy cases.Preventivemeasures to be taken and effective treatment approaches can reduce thefrequency and advers effects of intoxication poisoning and intoxication.

Giriş ve Amaç; İntihar önemli bir halk sağlığı sorunudur. Bu çalışmada; intihar girişimi olgularından kan örneği alınarak serotonin reseptör gen polimorfizmi (rs6313-rs6314) olup olmadığının araştırılması ve çıkacak sonuç ile intihar vakalarında nedensellik bağının aydınlatılmasına katkı sunup sunamayacağının tespiti amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem; Çalışmamız için gerekli izinlerin alınmasının ardından 14.12.2015-31.07.2016 tarihleri arasında acil servislere başvuran 178 intihar girişimi vakası ve 174 kişiden oluşan kontrol grubu çalışmamıza dahil edildi. Topladığımız numuneler analiz edilerek rs6313 ve rs6314 polimorfizmleri çalışıldı.Bulgular; İntihar girişiminde bulunan vakaların 116'sı (%65.2) kadın, 62'si (%35.8) erkekti. En sık kullanılan intihar yöntemi (%86-153 kişi) aşırı dozda ilaç alımıydı. Rs6313 için vaka grubunda 40 AA, 99 AG ve 39 GG, kontrol grubunda ise 38 AA, 91 AG ve 45 GG genotipi saptandı. Rs6314 için vaka grubunda 176 AG ve 2 GG, kontrol grubunda ise 171 AG ve 3 GG genotipi tespit edildi. Sonuç; Çalışmamızda intihar girişimi vakalarının sosyodemografik profili ve intihar için risk faktörleri kısmen ortaya konmuştur. Çalışmamız kapsamında incelenen rs6313 ve rs6314 polimorfizmleri ile intihar girişimi davranışı arasında anlamlı ilişki bulunamamıştır. Introduction and Aim; Suicide is a vital public health problem. In the present study, it is aimed to investigate whether serotonin receptor gene has polymorphism (rs6313-rs6314) in the blood sample obtained from the cases of suicide attempt and aimed to determine whether the polymorphism outcomes will contribute to elucidating the origin of the suicide cases.Materials and Methods; After obtaining the necessary permissions for our work, 178 suicide attempt cases applying to the emergency services between the date of 14.12.2015-31.07.2016 and control group of 174 people were included in our study. The samples we collected were analyzed and rs6313-rs6314 polymorphisms were studied.Results; 116 cases (65.2%) were females and 62 cases (35.8%) were males of the suicide attempts. The most commonly used suicide method (86%-153 cases) was drug overdose. For rs6313 40 AA, 99 AG and 39 GG genotypes were detected in the case group and 38 AA, 91 AG and 45 GG genotypes were detected in the control group. For rs6314 176 AG and 2 GG genotypes were detected in the case group, 171 AG and 3 GG genotypes were detected in the control group.Conclusion; Socio-demographic profile of the suicide attempts and risk factors for suicide were partially revealed in our study. We couldn't find significant relationship between suicide attempt behavior and rs6313-rs6314 polymorphisms investigated within the scope of our study. 110

Objective: This study includes evaluation of views of the nurses working in two different university hospitals on euthanasia. Methods: This research was planned in form of a cross-sectional definitive questionnaire to analyze views of the nurses on euthanasia according to their departments. A face to face interview was performed with the nurses working in Medical Faculties of Dicle and Gaziantep Universities in 2013. One hundred and fifty two volunteers were examined according to the gender, age, marital status, number of children, family type that they live in, the department that they work, their frequency to meet death, professional experience, presence of any relative confined to bed, their ideas on whether the euthanasia law should be enacted, whether they would request euthanasia for themselves and their relatives. Result: Participants included 125 (82.2%) women and 27 (17.8%) men; average age was 26.68 ± 12.76 (20-56) years and 21 (13.8%) cases did not report their ages. Eighty-nine (58.6%) participants were married, 50 (32.9%) participants were single and 105 (69.1%) participants lived in an elementary family environment. Fifty eight (38.2%) participants expressed an opinion on requirement of a legal regulation to make euthanasia possible and 40 (26.3%) reported that they were uncertain about this subject. No statistically significant difference was detected between willingness and unwillingness of euthanasia according to their departments (p>0.05). Conclusion: As a result of this study, we find that some of the nurses consider application of the passive euthanasia occurs in our country although euthanasia is forbidden., Amaç: Bu çalışma; iki üniversite hastanesinde görev yapan hemşirelerin ötanazi hakkındaki görüşlerinin değerlendirilmesini kapsamaktadır. Yöntemler: Bu araştırma hemşirelerin çalıştıkları bölüme göre ötanaziye ilişkin görüşlerini incelemek amacıyla kesitsel tanımlayıcı bir anket çalışması şeklinde planlandı. Dicle ve Gaziantep Üniversiteleri Tıp Fakültesi Hastanelerinde görev yapan hemşirelere 2013 yılı içerisinde yüz yüze görüşme şeklinde anket uygulandı. 152 gönüllü katılımcının cinsiyet, yaş, medeni durum, çocuk sayısı, yaşadıkları aile tipi, çalıştıkları bölüm, ölümle karşılaşma sıklıkları, ötanazi yasasının çıkartılıp çıkartılmaması, mesleki deneyimi, yatağa bağımlı bir yakınları olup-olmaması, kendilerine ve yakınlarına ötanazi isteyip-istememe görüşlerine göre incelenmiştir. Bulgular: Katılımcıların 125 (%82,2)\'ı kadın ve 27 (%17,8)\'u erkek, ortalama yaş 26,68 ± 12,76 (20-56) yıl olup, 21 (%13,8) olgu yaşını belirtmemiştir. Katılımcıların 89\'u (%58,6) evli, 50'si ü (%32,9) bekar, 105\'i (%69,1) çekirdek aile ortamında yaşadığı saptandı. Katılımcıların 58 (%38,2)\'si ötanazinin yapılabilmesi için yasal bir düzenleme yapılması gerektiği yönünde görüş bildirdiği, 40 (%26,3)\'ü ise bu konuda kararsız olduklarını belirtmişlerdir. Çalıştıkları bölümlere göre ötanazi isteyip-istememe durumları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmadı (p>0,05). Sonuç: Çalışmamız sonucunda her ne kadar ülkemizde ötanazi yasak olsa da hemşirelerin bir kısmı pasif ötanazinin uygulandığı kanaatinde olduğu tespit edilmiştir.

Amaç: Bu çalışma; iki üniversite hastanesinde görev yapan hemşirelerin ötanazi hakkındaki görüşlerinin değerlendirilmesini kapsamaktadır. Yöntemler: Bu araştırma hemşirelerin çalıştıkları bölü- me göre ötanaziye ilişkin görüşlerini incelemek amacıyla kesitsel tanımlayıcı bir anket çalışması şeklinde planlandı. Dicle ve Gaziantep Üniversiteleri Tıp Fakültesi Hastanelerinde görev yapan hemşirelere 2013 yılı içerisinde yüz yüze görüşme şeklinde anket uygulandı. 152 gönüllü katılımcının cinsiyet, yaş, medeni durum, çocuk sayısı, yaşadıkları aile tipi, çalıştıkları bölüm, ölümle karşılaş- ma sıklıkları, ötanazi yasasının çıkartılıp çıkartılmaması, mesleki deneyimi, yatağa bağımlı bir yakınları olup-olmaması, kendilerine ve yakınlarına ötanazi isteyip-istememe görüşlerine göre incelenmiştir. Bulgular: Katılımcıların 125 (%82,2)’ı kadın ve 27 (%17,8)’u erkek, ortalama yaş 26,68 ± 12,76 (20-56) yıl olup, 21 (%13,8) olgu yaşını belirtmemiştir. Katılımcıların 89’u (%58,6) evli, 50’si ü (%32,9) bekar, 105’i (%69,1) çekirdek aile ortamında yaşadığı saptandı. Katılımcıların 58 (%38,2)’si ötanazinin yapılabilmesi için yasal bir dü- zenleme yapılması gerektiği yönünde görüş bildirdiği, 40 (%26,3)’ü ise bu konuda kararsız olduklarını belirtmişlerdir. Çalıştıkları bölümlere göre ötanazi isteyip-istememe durumları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmadı (p>0,05). Sonuç: Çalışmamız sonucunda her ne kadar ülkemizde ötanazi yasak olsa da hemşirelerin bir kısmı pasif ötanazinin uygulandığı kanaatinde olduğu tespit edilmiştir. Objective: This study includes evaluation of views of the nurses working in two different university hospitals on euthanasia. Methods: This research was planned in form of a crosssectional definitive questionnaire to analyze views of the nurses on euthanasia according to their departments. A face to face interview was performed with the nurses working in Medical Faculties of Dicle and Gaziantep Universities in 2013. One hundred and fifty two volunteers were examined according to the gender, age, marital status, number of children, family type that they live in, the department that they work, their frequency to meet death, professional experience, presence of any relative confined to bed, their ideas on whether the euthanasia law should be enacted, whether they would request euthanasia for themselves and their relatives. Result: Participants included 125 (82.2%) women and 27 (17.8%) men; average age was 26.68 ± 12.76 (20- 56) years and 21 (13.8%) cases did not report their ages. Eighty-nine (58.6%) participants were married, 50 (32.9%) participants were single and 105 (69.1%) participants lived in an elementary family environment. Fifty eight (38.2%) participants expressed an opinion on requirement of a legal regulation to make euthanasia possible and 40 (26.3%) reported that they were uncertain about this subject. No statistically significant difference was detected between willingness and unwillingness of euthanasia according to their departments (p>0.05). Conclusion: As a result of this study, we find that some of the nurses consider application of the passive euthanasia occurs in our country although euthanasia is forbidden.