Search

In this study, two fungal strains (HC-Z1 and HC-Z2) from Hyphantria cunea (fall webworm) larvae were evaluated for their potential as biocontrol agents against the H. cunea larvae. Based on morphological and molecular (ITS1-5.8S-ITS2 region) characterization, the strains were identified as Beauveria bassiana (HC-Z1: OP415530 and HC-Z2: OP415531). To determine the biological activities of the two fungal strains, a concentration-response assay (1 × 104-8 conidia/ml) was performed against third stage H. cunea larvae. In addition, two B. bassiana strains were tested on five (1-5) larval stages at 1 × 107 conidia/ml concentration. Both isolates produced mortalities over 96% within 7 days for the first larval stage of H. cunea. The LC50 and LT50 of HC-Z1 and HC-Z2 strains against third instar H. cunea larvae were calculated as 0.6 × 104 and 1.2 × 104 conidia/ml, respectively. LT50 values were obtained in 2.82 and 3.44 days for HC-Z1 and HC-Z2 isolates, respectively. As a result, it can be concluded that HC-Z1 and HC-Z2 strains can potentially be used as biological control agents against H. cunea. Bu çalışmada, Hyphantria cunea (Amerikan beyaz kelebeği) larvalarından izole edilen iki fungus suşunun (HC-Z1 ve HC-Z2), H. cunea larvalarına karşı biyokontrol etmeni olarak potansiyelleri araştırıldı. Morfolojik ve moleküler (ITS1-5.8S-ITS2 bölgesinin dizileri) karakterizasyonlarına göre suşlar Beauveria bassiana (HC-Z1: OP415530 ve HC-Z2: OP415531) olarak tanımlandı. İki fungus suşunun biyolojik aktivitelerini belirlemek için H. cunea larvalarının 3. evresinde konsantrasyon yanıt testi (1 × 104-8 konidia/ml) yapıldı. Ayrıca, iki B. bassiana suşu, 1 × 107 konidia/ml konsantrasyonu H. cunea larvalarının beş evresi (1-5.) üzerinde test edildi. Her iki suş da H. cunea'nın birinci evre larvalarına karşı 7 gün içinde %96’nın üzerinde ölüm oranı oluşturdu. Üçüncü evre H. cunea larvalarına karşı HC-Z1 ve HC-Z2 suşlarının LC50 değerleri sırasıyla 0.6 × 104 ve 1.2 × 104 konidia/ml olarak hesaplandı. LT50 değerleri ise HC-Z1 ve HC-Z2 suşları için sırasıyla 2.82 ve 3.44 gün olarak belirlenmiştir. Sonuç olarak, HC-Z1 ve HC-Z2 suşlarının potansiyel olarak H. cunea'ya karşı biyolojik kontrol etmeni olarak kullanılabileceği sonucuna varılabilir.

Colorado potato beetle, Leptinotarsa decemlineata (Coleoptera: Chrysomelidae) damages potato, tomato, and eggplant, and is one of the most serious agricultural pests all over the world. Due to its resistance against chemical insecticides and some biopesticides, new biocontrol agents compatible with different ecological conditions are needed urgently for the integrated pest management programs of this pest. For this purpose, we studied the insecticidal effects of thirteen indigenous microbial isolates including entomopathogenic bacteria, fungi, and nematodes from our culture collection against L. decemlineata with screening and dose-response tests under laboratory conditions. Bacillus thuringiensis strain Xd3 caused 83% and 73% mortality against larvae and adults of the pest at 10(9) CFU mL(-1) concentration within 10 days, respectively. While fungal isolate Metarhizium anisopliae Gg-12 yielded 98% mortality with 107 conidia mL(-1) concentration on larvae at 15 days, mortality provided by Gg-12 on adults reached 100% at the same concentration and period. Steinernema websteri AS1 was determined as the most effective entomopathogenic nematode with 92% mortality within seven days on larvae. Based on probit analysis, the LC50 values of B. thuringiensis Xd3 against larvae and adults were calculated as, respectively, 1.73x10(6) and 1.69x10(7) CFU mL(-1), and that of M. anisopliae Gg12 were 1.18x10(4) and 6.2x10(3) conidia mL(-1), and that of S. websteri AS1 was 117 IJs mL(-1). Considering these results, the biopesticides developed from these isolates can be used safely and successfully in the pest management control programs of Colorado potato beetle. Karadeniz Technical University KTU 8625

The aim of this study was to determine the effects of phenolic substances of four plants (apple, mulberry, plum and walnut) on hemocyte concentrations and antioxidant enzyme activity of Hyphantria cunea (Drury, 1773) (Lepidoptera: Arctiidae) larvae infected with Hyphantria cunea granulovirus and uninfected. The plants used in this study were collected in Bafra, Samsun, Turkey in 2019. The phenolic concentrations of the leaves of these plants were determined. Then, the effect of these phenolic on hemocyte concentrations and antioxidant enzyme activity of infected and uninfected larvae were determined. The hemocyte concentrations of all groups increased with virus infection. The concentration of malondialdehyde decreased in all groups as a result of viral infection. The highest superoxide dismutase and catalase activities among both infected and uninfected larvae were in the plum groups with the highest concentration of chlorogenic acid, the lowest glutathione peroxidase activity was also in these groups. All this showed that different phenolic concentrations of host plants affected the hemocyte concentrations and antioxidant enzyme activity of H. cunea larvae. Ondokuz Mayis University Research Foundation Turkey

Bu çalışmanın amacı, dört bitkide (elma, dut, erik ve ceviz) bulunan fenolik maddelerin Hyphantria cunea granulovirus ile enfekte ve enfekte olmamış Hyphantria cunea (Drury, 1773) (Lepidoptera: Arctiidae) larvalarının hemosit konsantrasyonları ve antioksidan enzim aktivitesine olan etkilerini belirlemekti. Bu çalışmada kullanılan bitkiler Bafra, Samsun, Türkiye’de 2019 yılında toplandı. Bu bitkilerin yapraklarının fenolik konsantrasyonları belirlendi. Daha sonra, bu fenoliğin enfekte ve enfekte olmayan larvaların hemosit konsantrasyonlarına ve antioksidan enzim aktivitesine olan etkisi belirlendi. Tüm grupların hemosit konsantrasyonlarının virüs enfeksiyonu ile arttığı belirlendi. Viral enfeksiyon sonucu tüm gruplarda malondialdehit konsantrasyonu azaldı. Hem enfekte hem de enfekte olmayan larvalar arasında en yüksek süperoksit dismutaz ve katalaz aktiviteleri klorojenik asit konsantrasyonunun en yüksek olduğu erik gruplarında iken, en düşük glutatyon peroksidaz aktivitesi de bu gruplardaydı. Bütün bunlar, konukçu bitkilerin farklı fenolik konsantrasyonlarının H. cunea larvalarının hemosit konsantrasyonlarını ve antioksidan enzim aktivitesini etkilediğini göstermiştir., The aim of this study was to determine the effects of phenolic substances in different plants (mulberry, apple, walnut and plum) on hemocyte counts and antioxidant enzyme activities of Hyphantria cunea larvae infected with Hyphantria cunea granulovirus (HycuGV) and uninfected. In the study, the phenolic contents of plant materials were firstly determined. Then, the effects of these ingredients on hemocyte counts and antioxidant enzyme activities of infected and uninfected larvae were determined. As a result of the study, the hemocyte counts of all groups increased with the infection was determined. In enzyme activity, the phenoloxidase (PO) activities of larvae fed on apple leaves and plum leaves containing rosmarinic acid and protocatechuic acid increased with infection was determined. The amounts of malondialdehyde (MDA) decreased in all groups as a result of viral infection. While the highest superoxide dismutase (SOD) and catalase (CAT) activities among both infected and uninfected larvae were in the plum groups with the highest amount of chlorogenic acid, the lowest glutathione peroxidase (GSH-Px) activities were also in these groups. All this showed that different phenolic contents of host plants affected the hemocyte counts and antioxidant enzyme activities of H. cunea larvae.

2018 ve 2020 yıllarında yürütülen bu çalışmanın amacı, yerel bir bakülovirüs izolatı Hyphantria cunea granulovirus (HycuGV)'ün yedi lepidopter zararlısı üzerindeki biyoaktivitesinin araştırılmasıdır. Denemeden sonraki 10. günde elde edilen verilere göre HycuGV’nin kendi konukçusu olan Hyphantria cunea (Drury, 1773) (Lepidoptera: Erebidae)’nın yanı sıra Malacosoma neustria (L., 1758) (Lepidoptera: Lasiocampidae), Lymantria dispar (L., 1758) (Lepidoptera: Erebidae), Helicoverpa armigera (Hübner, 1805) (Lepidoptera: Noctuidae) ve Spodoptera exigua (Hübner, 1808) (Lepidoptera: Noctuidae) larvaları üzerinde de enfeksiyon oluşturma kabiliyetine sahip olduğu belirlenirken, Spodoptera littoralis (Boisduval, 1883) (Lepidoptera: Noctuidae) ve Cydia pomonella (L., 1758) (Lepidoptera: Tortricidae) larvalarında enfeksiyon oluşturmadığı tespit edildi. HycuGV’nin doz denemelerinde LC50 değeri, H. cunea’da 4.7x105 OBs/ml, L. dispar’da 5.6x106 OBs/ml, S. exigua’da 7x107 OBs/ml, M. neustria’da 1.5x109 OBs/ml ve H. armigera’da 7.7x109 OBs/ml olarak hesaplandı. Bu sonuçlar HycuGV’nin S. exigua ve L. dispar için bulaşıcı olduğunu, ancak M. neustria ve H. armigera’da ise yüksek doz oranlarında etkili olduğunu gösterdi. Bu bulgular, HycuGV’nin S. exigua, L. dispar ve H. cunea’nın mücadelesi için oldukça etkili olabileceğini göstermektedir., The aim of this study, conducted in 2018 and 2020, was to investigate the bioactivity of a local baculovirus isolate, Hyphantria cunea granulovirus (HycuGV), in seven lepidopteran pests. Based on data collected 10 days after exposure, HycuGV was found to infect Malacosoma neustria (L., 1758) (Lepidoptera: Lasiocampidae), Lymantria dispar (L., 1758) (Lepidoptera: Erebidae), Helicoverpa armigera (Hübner, 1805) (Lepidoptera: Noctuidae) and Spodoptera exigua (Hübner, 1808) (Lepidoptera: Noctuidae) larvae as well as its host Hyphantria cunea (Drury, 1773) (Lepidoptera: Erebidae). However, it did not infect Spodoptera littoralis (Boisduval, 1883) (Lepidoptera: Noctuidae) and Cydia pomonella (L., 1758) (Lepidoptera: Tortricidae). A HycuGV dose rate experiment indicated LC50 of 4.7x105 occlusion bodies (OBs)/ml in H. cunea, 5.6x106 OBs/ml in L. dispar, 7x107 OBs/ml in S. exigua, 1.5x109 OBs/ml in M. neustria and 7.7x109 OBs/ml in H. armigera. HycuGV was infectious to S. exigua and L. dispar, but only provided effective control in M. neustria and H. armigera at high dose rates. These findings demonstrate that HycuGV can be highly effective for control of S. exigua, L. dispar and H. cunea.

AMAÇ: Preeklampsi (PE) maternal ve neonat morbidite ve mortalitenin en önemli nedenleri arasında yer alan bir hastalıktır. PE’nin patofizyolojisi tam olarak aydınlatılamamıştır. Hipoperfüzyon, hipoksi ve iskemi PE’nin etiyopatogenezinde kritik bileşenlerdir. Bu çalışmanın amacı PE’li ve sağlıklı gebelerin plesantalarındaki kronik villitis, infarkt, ödem, kalsifikasyon, korangiozis, perivillöz fibrin depoziti, villüslerde fibrozis, sinsityal knot artışı, retroplasental dekolman, plasental ağırlık ortalaması, yaş, gravite, parite, abortus, hemoglobin, platelet, LDH, D-Dimer ve Protein 24 düzeyleri ile klinik sonuçlarının incelenmesidir. MATERYAL YÖNTEM: Çalışmamızda 2015-2018 yılları arasında patoloji bölümümüze tanı almış yaş, gravite, abortus, parite değerlerinde anlamlı farklılık bulunmayan preeklamptik ve kontrol grubu gebe plasentalarında 91 PE tanılı gebe ve kontrol grubu olarak ise 92 normal sağlıklı gebe alındı. Hastaların ve bebeklerin verileri dosyalarından, laboratuvar verileri hastane otomasyon sisteminden elde edildi. Plasentaya ait hematoksilen ve eozin boyalı preperatlar arşivden çıkarılarak tekrar değerlendirildi. Veriler sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, korelasyon testleri ile analiz edildi. Sayısal değişkenler arası ilişkiler bağımsız gruplarda t testi ile ve kategorik veriler arası ilişkiler Ki-kare testi ile araştırılmıştır. P0,05). Çalışma grubunda plasental ağırlık ortalaması 330,8±89g 342 iken kontrol grubunda plasental ağırlık ortalaması 431±59g bulunmuştur. Retroplasental dekolman ise çalışma grubunda 6 olguda 7% (6/85) oranında bulunmuşken kontrol grubunda 1 olguda 1% (1/92) oranında izlenmiştir. Analiz ettiğimiz olgularda gebelik haftaları ortalamaları çalışma grubu hastalarında 33±3, kontrol grubu olgularında ise 38±1 bulunmuştur. Gravite, abortus, korangiozis, villitis, ödem, korioamnionit, kalsifikasyon, perivillöz fibrin ve sinsityal knot artışı için vaka ve kontrol grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki belirlenmedi (p>0,05).SONUÇ: Bulgularımıza göre preklamptik hastalarda plasental histopatolojide bazı parametrelerde farklılıklar mevcuttur bu farklılıklar plasental yetmezlik ile ilişkili olabilir. Ancak bir kısım plasental histopatolojik parametrelerde de farklılık olmaması her perinatal sorunun plasental bir anormallikle ilişkili olmadığı gibi her plasental patolojinin de perinatal kötü sonuçla ilişkili olmadığını desteklemektedir., OBJECTIVE: Preeclampsia (PE) is one of the most important reasons leading to maternal, and neonate morbidity and mortality. The pathophysiology of PE has yet to be fully elucidated. Hypoperfusion, hypoxia and ischemia are the critical components in the etiopathogenesis of PE. Here, we aimed to investigate the association between chronic villitis, infarction, edema, calcification, chorangiosis, perivillous fibrin deposits, fibrosis in villi, syncytial knot increase, retroplacental detachment, average placental weight, age, gravity, parity, abortion, hemoglobin, platelet, lactate dehydrogenase (LDH), D-dimer and protein 24 levels, and the clinical results. MATERIAL and METHOD: With no significant differences in age, gravity, abortion and parity values, 91 pregnant women diagnosed with PE in the preeclamptic placentae in our pathology department between 2015 and 2018, and 92 normal healthy pregnant women were included as the study and the control groups. Patients and babies’ data were obtained from their files, and the laboratory data were obtained from the hospital automation records. Hematoxylin and eosin-stained preparations of the placentae were removed and re-evaluated from the archive. The data were analyzed by number, percentage, mean, standard deviation, and correlation tests. Numeric variables were investigated by t test in independent groups whiler categorical data were assessed by chi-square test. Results with p0.05). Mean placental weight was 330.8±89 g and 431±59 g in the study and control groups. Retroplacental detachment was 7% in six cases (6/85) in the study group, while 1% in one case (1/92) in the controls. Mean gestational weeks were found as 33±3 and 38±1 weeks in the study and control groups. No statistically significant association was determined between the study and control groups for gravity, abortion, chorangiosis, villitis, edema, chorioamnionitis, calcification, perivillous fibrin and syncytial knot increase (p>0.05). CONCLUSION: Based on our findings, there were some differences in placental histopathology of preeclamptic patients; the differences may be related to placental insufficiency. However, the absence of differences in various placental histopathological parameters also supports that every perinatal problem is not associated with a placental abnormality, nor is every placental pathology associated with a perinatal malfunction.

Prostat kanseri, dünyada hızla artan insidans oranlarına sahip en yaygın kanser türlerinden biridir. Prostat kanseri insidansı ve mortalite oranları farklı popülasyonlarda büyük ölçüde değişkendir. Prostat kanseri, tümör baskılayıcı genlerin spesifik genom sekanslarında delesyon ve onkogen aktivasyonu ile ilişkili spesifik kromozomal bölgelerdeki değişiklikler gibi çoklu genetik modifikasyonları içerir. Prostat kanseri yol açan kalıtsal değişikliklerin bir veya daha fazla spesifik genetik özellik ile ilişkili olup olmadığını belirlemek zordur. Prostat karsinogenezi çok karmaşık olup hala mekanizmaları olarak açıklanmamıştır. Eğer prostat karsinogenezini daha iyi anlayabilirsek bu hastalar için hedefe yönelik tedavi de bulabiliriz. Bu nedenle biz burada prostat karsinomunda yer alan büyük genetik ve epigenetik değişikliklerden bahsetmek istedik., Prostate cancer is one of the most common types of cancer with rapidly growing incidence rates in the world. The incidence and mortality rates of prostate cancer are widely variable in different populations. The prostate cancer includes multiple genetic modifications such as deletion in specific genome sequences of tumor-suppressor genes and alterations in specific chromosomal sites associated with oncogene activation. It is difficult to determine whether the hereditary changes leading to prostate cancer are associated with one or more specific genetic features. Prostate carcinogenesis is complex and has not been fully explained. If we can better understand prostate carcinogenesis, we can also find targeted therapy. Therefore, we talked about the major genetic and epigenetic changes involved in prostate carcinoma.

Çalışmamızın amacı üst gastrointestinal sistem (GİS) endoskopisi yapılmış pediatrik yaş grubu (0-18) hastaların histopatolojik özelliklerini, Helicobacter pilori (HP) insidansını, intestinal metaplazi insidansını ve demografik özelliklerini tartışmak ve sunmaktır.GEREÇ VE YÖNTEMKonya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Patoloji bölümünde 2010-2018 yılları arasında üst GİS endoskopisi yapılmış ve mide biyopsisi alınmış 1612 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Biyopsiler Hemotoksilen&Eozin, modifiye Giemsa ve Periyodik asit schiff -Alcian Blue yöntemi ile boyanarak ışık mikroskobunda değerlendirildi. HP varlığı, eozinofil infiltrasyonu, Mononükleer hücre infiltrasyonu, nötrofil infiltrasyonu, atrofi, intestinal metaplazi, HP varlığı incelendi ve Sydney Sistemine göre negatif (0), hafif (+1), orta (+2), şiddetli (+3) olarak sınıflandırıldı. Lenfoid agregat/folikül varlığı, yok/var olarak skorlandı.BULGULARÇalışmaya alınan olguların 767 (%47,5)’i kız, 845 (%52,5)’i erkek olup, yaş ortalamaları 10.56 ± 5,56 idi(Tablo-1). Hastalarımızın en sık şikayeti erken yaş döneminde kusma ve ishalken, yaş grubu arttıkça bulantı, karın ağrısı, epigastrik yanma gibi şikayetler daha sık görülmekteydi. 1289 hastada (%79,9) mononükleer hücre infiltrasyonu, 810 hastada (%50,2) nötrofil infiltrasyonu, 22 hastamızda intestinal metaplazi, 402 hastada (%24,9) lenfoid agregat/folikül izlendi. Hastalarımızın hiçbirinde atrofi görülmedi. HP, 403 hastamızda (%25) tespit edildi. Cinsiyet bakımından HP oranları erkek çocuklarda % 32, kız çocuklarda % 26 oranında tespit edildi. Hastalarımızın yaşlarını 3 gruba ayırdığımızda HP sıklığı 1-5 yaş grubu arasında %20, 6-10 yaş grubu arasında %31, 11-17 yaş grubu arasında %38 olarak saptanmıştır. HP tespit edilen hastalarımızın %46’sınde hafif (+1), %15’inde orta (+2), %39’unda şiddetli (+3) oranda HP izlendi.

Çalışmamızın amacı perkutan karaciğer biyopsisi yapılmış pediatrik yaş grubu (0-18) hastaların histopatolojik tanılarının, klinik bulgularını, komplikasyonları ve demografik özelliklerini tartışmak ve sunmaktır. GEREÇ VE YÖNTEMKonya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Patoloji bölümünde 2010-2019 yılları arasında peruktan karaciğer biyopsi yapılmış 72 hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Biyopsiler Hemotoksilen&Eozin, Periyodik asit schiff(PAS), d-PAS, Retikülin, Masson-Trikrom yöntemleri ile boyanarak ışık mikroskobunda değerlendirildi. BULGULARÇalışmaya alınan olguların 34 (%47,3)’i kız, 38 (%52,7)’i erkek olup, yaş ortalamaları 10.6’idi. Hastalarımızın en sık şikayeti erken yaş döneminde emmeme ve sarılık, yaş grubu arttıkça karın ağrısı ve sarılık gibi şikayetler daha sık görülmekteydi. 72 hastamızın 35’inde(%48,6) kronik viral hepatit, 7(%9,7) hastamızda ekstrahepatik biliyer atrezi, 7(%9,7) hastamızda metabolik karaciğer hastalığı, 7 (%9,7) hastamızda otoimmün hepatit, 2(%2,7) hastamızda steatohepatit, 2(%2,7) hastamızda hematokromatozis, 2(%2,7) hastamızda ilaca bağlı toksik hepatit, 2 (%2,7) hastamızda primer sklerozan kolanjit, 1 (%1,3) hastamızda toxoplazma enfeksiyonu, 1 (%1,3) hastamızda CMV enfeksiyonu, 1 (%1,3) hastamızda fokal nodüler hiperplazi, 1(%1,3) hastamızda reye sendromu, 1(%1,3) hastamızda Alagille sendromu, 1(%1,3) hastamızda konjenital hepatik fibrozis, 1(%1,3) hastamızda infantil hemangioblastom ve 1(%1,3) hastamızda B hücreli lenfoma tutulumu görülmüştür. Yaş dağılımına göre baktığımızda yeni doğan ve erken çocukluk döneminde daha çok metabolik karaciğer hastalıkları ve doğumsal safra yolu hastalıkları görülmekteyken yaş ilerledikçe kronik viral hepatitler ve otoimmün hepatitler daha sık görülmekteydi.SONUÇBiyokimyasal yöntemlerin, virolojik incelemelerin ve radyolojik tekniklerindeki ilerlemesine rağmen karaciğer biyopsinin histopatolojik incelenmesi karaciğer hastalıklarının aydınlatılması için en önemli yöntemdir (1-4). Çocukluk çağında karaciğer hastalığı nedenleri yaş gruplarına göre değişkenlik göstermektedir (Tablo-1). Örnek olarak biliyer atrezi ve neonatal hepatit yalnızca doğum ve doğumdan kısa bir süre sonra gözlenirken, Wilson hastalığı daha büyük çocukların hastalığıdır. Bunula birlikte pediartik yaş grubu karaciğer hastalıklarının listesi çok uzundur (5-8). Karaciğer biyopsisi sayesinde, hastalıklara tanı konulması, metabolik ve genetik hastalıklar için enzimatik çalışmaların yapılmasına ve kronik viral hepatitli hastaların skorlanmasına olanak sağlar (7,8). Literatüre bakıldığında gelişmekte olan ülkelerde yapılan çalışmalar ile bizim karaciğer biyopsi sonuçlarımız benzer çıkmıştır. Sonuç olarak perkutan karaciğer biyopsisi, her yaşta uygulanbilir olup karaciğer hastalıklarının tanısı için, etkin, hızlı ve güvenilir bir yöntemdir.

Thymolipoma is a rare and benign lesion originating from the anterior mediastinum. Thymolipoma is mostly diagnosed incidentally. However, cough, dyspnea and chest pain can be seen. A 35-year-old male patient presented to our hospital with the complaint of shortness of breath lasting for one month. The physical examination revealed a massive pleural effusion on the right. In computed tomography (CT) imaging of the thorax, a soft tissue density of 7.5x5x5 cm in size, containing calcifications were observed in the anterior mediastinum. A right thoracotomy was performed for the treatment and to make a definite diagnosis. The histopathological examination resulted in the diagnosis of a thymolipoma. We presented our case with its differential diagnosis because of its rarity., Timolipomlar nadir görülen, ön mediastenden köken alan benign tümörlerdir. Genellikle insidental olarak bulunmakla birlikte öksürük, dispne ve göğüs ağrısı görülebilir. 35 yaşında erkek hastamız, bir aydır devam eden nefes darlığı şikayeti ile hastanemize başvurmuştur. Hastamızda sağ masif plevral effüzyon saptandı. Bilgisayarlı toraks tomografisinde (BT) anterior mediastende kalsifikasyonlar içeren 7,5x5x5 cm boyutlarında yumuşak doku dansitesi izlenmiştir. Tedavi ve kesin tanı için hastaya sağ torakotomi yapılmıştır. Histopatolojik inceleme, timolipom tanısını konuldu. Olgumuzu nadir olması nedeniyle ayırıcı tanıları ile birlikte sunduk.

Bu çalışmada, Orta Karadeniz Bölgesinin farklı tarım ve ormanlık alanlarında yayılış gösteren Amerikan beyaz kelebeği (Lepidoptera: Arctiidae) popülasyonlarına ait 73 kadavradan 7 granulovirüs (GV) tanımlandı. İzolatların tamamının polimeraz zincir reaksiyonu (PCR) ve çoğaltılan dizilerin analizi ile Hyphantria cunea granulovirüs (HycuGV) olduğu belirlendi. Bütün izolatların karakterizasyonu yapıldı ve 3. evre H. cunea larvalarına karşı insektisidal aktiviteleri test edildi. Işık mikroskobunda parlak yapılar olarak görülen granulovirüslerin boyutları elektron mikroskobunda yaklaşık 318 - 546 nm × 174 - 240 nm olarak ölçüldü. Her bir granülün, ortalama büyüklüğü 35 - 51 nm × 202 - 341 nm olan tek bir çubuk şekilli virion içerdiği belirlendi. Restriksiyon endonükleaz analizi ile genomun yaklaşık 112 kbp büyüklüğünde olduğu hesaplandı. Granulin (gran), geç ekspresyon faktörü 8 (lef-8) ve geç ekspresyon faktörü 9 (lef-9) genlerinin kısmi sekanslarının filogenetik analizleri, viral izolatların, HycuGV'ler ile yakın ilişkili olduğunu ortaya koydu. HycuGV izolatları, aynı familyaya ait HycuGV A5-1, HycuGV A18-3 izolatları ile birlikte gruplaşma gösterdi. İnsektisidal aktivite çalışmalarında HycuGV-Hc1'in 3. evre H. cunea larvaları üzerindeki LC50 değeri 2,6 × 104 OB/ml olarak hesaplandı. HycuGV izolatlarının 2. ve 3. evre larvalar üzerinde yüksek ölüm oranı gösterdiği belirlendi. Saksı denemelerinde de HycuGV-Hc1'in 2. evre H. cunea larvaları üzerinde %80.7 ölüm etkisi meydana getirdiği gözlendi. Bu çalışma Türkiye'den ilk kez izole edilen HycuGV'nin, H. cunea'nın mücadelesi için etkili bir biyopestisit olarak önemli potansiyele sahip olduğunu göstermektedir. In this study, 7 granuloviruses (GVs) were identified from 73 cadavers belonging to the populations of the American white butterfly (Lepidoptera: Arctiidae) spreading in different agricultural and forest areas of the Central Black Sea Region. All of the isolates were identified as Hyphantria cunea granulovirus (HycuGV) by polymerase chain reaction and sequence analysis of these sequences. All isolates were characterized and tested against the third instar H. cunea larvae. The dimensions of the granuloviruses, which are seen as bright structures in light microscopy, were measured approximately as 318 - 546 nm × 174 - 240 nm at electron microscope. Each granule was found to contain a single rod-shaped virion with an average size of 35 - 51 nm × 202 - 341 nm. The genome was calculated to be 112 kb in size by restriction endonuclease analysis. Phylogenetic analysis of partial sequences of granulin (gran), late expression factor 8 (lef-8) and late expression factor 9 (lef-9) genes showed that viral isolates are closely related to HycuGVs. HycuGV isolates were grouped together with HycuGV A5-1 and HycuGV A18-3 isolates of the same family. In the insecticidal activity studies, the LC50 value of HycuGV-Hc1 from isolates was calculated as 2.6 × 104 OB/ml on the 3rd stage H. cunea larvae. HycuGV isolates showed high mortality on 2nd and 3rd instar larvae. It was observed that HycuGV-Hc1 caused 80.7% mortality against 2. instar H. cunea larvae in pot experiments. This study showed that HycuGV, isolated in Turkey for the first time, has significant potential as biopesticide against H. cunea. 124

Prostat kanseri dünyada en sık görülen kanserlerden biridir ve insidansı hızla artmaktadır. Prostat kanseri riski 50 yaşına dek düşükken yaş ilerledikçe giderek artmaktadır. Prostat kanseri histolojik olarak en sık adenokarsinom formunda izlenir. Prostat spesifik antijenin (PSA) rutin olarak klinik kullanıma girmesi; prostat kanserinin daha erken evrede tanı alıp tedavi edilmesini sağlamıştır. Tanı anında hastaların yaklaşık %81'i klinik lokal evrede; yaklaşık %4'ü metastatik evrededir. Prostat karsinomlu bir grup hasta yalnızca aktif izlemle yönetilebilirken bir grup hasta agresif bir seyir göstermektedir. Günümüzde, özel sinyal yolları ve immünoterapi hedefleyen çeşitli yeni tedavi stratejileri prostat kanseri için araştırılmaktadır. Biz bu çalışmada prostat adenokarsinomu olup Dosetaksel kullanıp direnç geliştirmiş hastalarda immünohistokimyasal ve Real-Time Polymerase Chain Reaction (RT-PCR) yöntemiyle Notch homolog 1, translocation-associated (Notch-1) gen ekspresyonunun ilişkisini araştırdık. Çalışmamızda 20 adet benign prostat hiperplazisi ve 60 adet prostat adenokarsinomu hastasında immünohistokimyasal ve RT-PCR yöntemiyle Notch-1 çalıştık. Altmış hastamızın 17'sinde anlamlı derecede Notch-1 gen ekspresyonu saptadık. Hastalarımızın 13 tanesinde Dosetaksel ilaç direnci ve bu hastaların 6'sında anlamlı derecede Notch-1 gen ekspresyonu saptadık. Hastalarımızın 47'sinde ise Dosetaksel direnci olmayıp bu hastaların 11'inde anlamlı derecede Notch-1 gen ekspresyonu bulduk. Gleason skor yüksekliği, ISUP skor yüksekliği ve PSA yüksekliği ile Notch-1 gen ekspresyonu arasında anlamlı ilişki saptanmıştır (p

Amaç: Bu çalışmanın amacı, çeneler ve çevresindeki dokularda yapılan ileri cerrahi vakalarda, ENS rehberliğinde maksiller ve mandibular blok yapılarak daha etkili bir anestezi sağlamak, tam ağrısız bir ameliyat gerçekleştirebilmek ve bu tekniğin konvansiyonel loko-rejyonel anestezilere nispeten etkinliğini, güvenilirliğini ve uygulanabilirliğini belirlemektir.Materyal ve Metot: Buçalışma alt ve üst çenede ileri cerrahi tedavi uygulanacak, yaşları 18-65 arası olan, Amerikan Anesteziyolojistler Derneği (ASA) I-II risk grubunda bulunan 52 vaka üzerinde gerçekleştirildi. 26 hastada ENS ile maksiller veya mandibular blok uygulanırken, diğer 26 hastada N.alveolaris inferior, N.lingualis ve N.buccalis anestezisi (mandibuler ve bukkal anestezi) veya Tuber anestezi ve infiltratif anestezi(bukkal ve palatinal tarafa) uygulandı. Hastalara uygulanan anestezik madde miktarları, hastaların operasyon esnasındaki ağrıyı değerlendirdikleri VAS skorları ve hastaların operasyon öncesi ve sonrası hemodinamik parametreleri kaydedildi. Veriler istatistiksel analizler ile değerlendirildi.Bulgular: Yaş ve cinsiyet bakımından homojen dağıtılan ENS ve Lokal gruplarında ENS grubunda uygulanan anestezi miktarı Lokal grubuna göre daha düşük bulunmuş ve bu fark istatistiksel olarak da anlamlı çıkmıştır. VAS değerlerinin ENS grubunda Lokal grubundan daha düşük olduğu gözlenmiş ve yine bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Hemodinamik parametreler açısından gruplar arasında istatistiksel olarak bir fark bulunamamıştır.Sonuç: ENS rehberliğinde yapılan maksiller ve mandibular sinir bloklarının, oral ve maksillofasiyal cerrahide konvansiyonel loko-rejyonel anestezilere göre daha az anestezik madde ile daha etkin anestezi sağladığı; lokal yöntemlerle yeterli analjezi sağlanamayacağı düşünülen vakalarda da genel anesteziye alternatif olabileceği ve güvenilirlikle uygulanabileceği kanısına varılmıştır. Aim: The aim of this study was to achieve a painless surgery and efficient analgesia with the maxillaryand mandibular nerve blockage with guidance of ENS in advanced surgical cases in the jaws and surrounding tissues and determine the efficiency, reliability and applicability of this technique in comparison with conventional loco-regional anesthesiatechniques.Material and Method: This study was evaluated in 52 patients who will have an advanced surgery, between 18-65 years and defined in I-II risk group according to ASA. Maxillary and mandibular nerve blockage with ENS was applied in 26 patients andanesthesia of N.alveolaris inferior, N.lingualis ve N.buccalis or Tuber and infiltration anesthesia were applied in the other 26. In this study the amount of anesthetic solution, VAS scores which was evaluated by patients during the surgery and hemodynamic parameters of patients before and after surgery were recorded. The data was analysed statistically.Results: Patients in both ENS and Local groups were distrubuted homogenously regarding to sex and age. It was found that the amount of anaesthetic solution in ENS group was lower than the Local group and it was statistically significant. VAS values were lower in ENS group compared to Local group and it was statistically different. There was no difference between groups regarding to hemodynamic parameters statistically.Conclusion: It was concluded that maxillary and mandibular nerve blockage with ENS is more efficient with lower amounts of anaesthetic solution compared to conventional loco-regionalmethods in oral and maxillofacial surgical procedures. It was suggested that if local anaestheticmethods will be insufficient, maxillary and mandibular nerve blockage with ENS can be used safely as an alternative method instead of general anaesthesia. 110

The aim of this study, conducted in 2018 and 2020, was to investigate the bioactivity of a local baculovirus isolate, Hyphantria cunea granulovirus (HycuGV), in seven lepidopteran pests. Based on data collected 10 days after exposure, HycuGV was found to infect Malacosoma neustria (L., 1758) (Lepidoptera: Lasiocampidae), Lymantria dispar (L., 1758) (Lepidoptera: Erebidae), Helicoverpa armigera (Hubner, 1805) (Lepidoptera: Noctuidae) and Spodoptera exigua (Hubner, 1808) (Lepidoptera: Noctuidae) larvae as well as its host Hyphantria cunea (Drury, 1773) (Lepidoptera: Erebidae). However, it did not infect Spodoptera littoralis (Boisduval, 1883) (Lepidoptera: Noctuidae) and Cydia pomonella (L., 1758) (Lepidoptera: Tortricidae). A HycuGV dose rate experiment indicated LC50 of 4.7x10(5) occlusion bodies (OBs)/ml in H. cunea, 5.6x10(6) OBs/ml in L. dispar, 7x10(7) OBs/ml in S. exigua, 1.5x10(9) OBs/ml in M. neustria and 7.7x10(9) OBs/ml in H. armigera. HycuGV was infectious to S. exigua and L. dispar, but only provided effective control in M. neustria and H. armigera at high dose rates. These findings demonstrate that HycuGV can be highly effective for control of S. exigua, L. dispar and H. cunea.

Background The greater wax moth, Galleria mellonella L. (Lepidoptera: Pyralidae), is among the most important wax pests economically. In the larval stage, the pest feeds on honeycomb wax and seriously damages the combs that were left unattended by the bees. Recently, the interest in ecologically safer alternatives to chemical insecticides has increased due to the significant success achieved with entomopathogenic microorganisms in the control of several lepidopteran pest larvae with minimum or no harm to the bees, natural rivals, animals, and humans. The current study was conducted to investigate the pathogenicity of two entomopathogenic fungus isolates (Beauveria bassiana G-A and G-B) isolated from dead G. mellonella larvae and their efficacy in pest control under laboratory conditions. Results Morphological and molecular identification revealed that the two isolates corresponded to B. bassiana species G-A and G-B strains. The response to the inoculation with the two fungal strains was conducted on G. mellonella larvae at 1 × 105–9 conidia/ml concentrations. The concentrations led to 96.54 and 89.66% mortality in G-A and G-B B. bassiana isolates at the highest concentration on day 10, respectively. LC50 was calculated between 0.2 × 106 (0.03 – 1.6) and 0.6 × 106 (0.07 – 6.1) conidia/ml. Conclusion The present study findings demonstrated that these isolates had the potential for G. mellonella control and B. bassiana isolates were a safe alternative to chemical control and could be recommended for use to protect stored wax products.