Search

Objective The first aim of this study was to examine the relationship between health complaints experienced by youth on social welfare and their self-efficacy with regard to job search. Second, the role of proactive coping behavior and social support as moderators in this relationship was studied. Method We used a diagnostic questionnaire developed by Dariuz. This questionnaire was filled completed by 731 youth (age 18–27 years) on social welfare. Physical and psychological health complaints, depression, anxiety, social support, proactive coping, and job search self-efficacy were the main scales. Results In this special population sample, the degree of self-efficacy with regard to job search appears to be negatively related with the level of health complaints. Especially experiencing psychological complaints (general psychological complaints and depressive complaints) or experiencing a combination of psychological and physical complaints, affects the degree of self-efficacy with regard to job search of youth on social welfare. Additionally, this negative relationship is weaker for those who show proactive coping behavior than for youth with less proactive coping behavior. Conclusion Among youth with health complaints, interventions should be aimed at enhancing pro-active coping behavior. That way, job search self-efficacy may improve. We know from earlier studies that this is a crucial predictor of actually finding a job. Abstract Congres Work, Well-being and Wealth: Active Ageing at Work, 26-28 August, Helsinki, Finland. This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.

Dit hoofdstuk is gebaseerd op de eindrapportage van het onderzoeksproject ‘Leren en werken van laagopgeleide werknemers’. Het onderzoeksproject is onderdeel van het TNO ‘Vraaggestuurde Programma Onderkant van de Arbeidsmarkt’. Met dit programma wil TNO een bijdrage leveren aan de duurzame arbeidsparticipatie van laagopgeleide werknemers (werknemers zonder startkwalificatie) en niet-werkenden. Groepen die om uiteenlopende redenen gevaar lopen om de aansluiting op de arbeidsmarkt te verliezen.

Scholing volgen is voor lager opgeleide werknemers geen vanzelfsprekendheid. Dit geldt voor werknemers die lang bij dezelfde werkgever werken en zeker voor werknemers die lang in dezelfde functie werken. Scholing is echter een belangrijk middel om (laagopgeleide) werknemers duurzaam inzetbaar te houden; door een opleiding of cursus te volgen blijven lager opgeleiden aantrekkelijke werknemers en lopen zij minder risico op het verlies van hun baan. De centrale vraagstelling voor dit onderzoek luidt: Welke psychologische factoren spelen een rol bij de scholingsdeelname van laaggeschoolde werknemers en hoe kunnen deze factoren beïnvloed worden? Centraal staan de concepten scholingsintentie en scholingsdeelname. Er is gekeken naar de relatie tussen deze twee concepten en naar de invloed van omgevings-, werk-, loopbaan- en persoonskenmerken op scholingsintentie en –deelname en naar de invloed van deze kenmerken op de relatie tussen beide concepten.

Achtergrond : De afgelopen jaren is het vraagstuk van maatschappelijke veiligheid door verschillende gebeurtenissen rond radicalisering en terrorisme in een ander daglicht komen te staan. Dit verkennende onderzoek richt zich op een selectie van interventies met als doel radicalisering te voorkomen of tegen te gaan. In dit onderzoek concentreren wij ons op lokale interventies die door eerstelijnswerkers (zoals docenten, politie en jeugdwerkers) uitgevoerd kunnen worden. ---- Doelstelling : Inzicht geven in en structureren van de lokale interventies die er op dit moment voor eerstelijnswerkers in Nederland bestaan om radicalisering te voorkomen en tegen te gaan. ---- Werkwijze : Tijdens dit onderzoek zijn interventies die gericht zijn op het voorkomen en tegengaan van radicalisering verzameld met behulp van een literatuurstudie. Tijdens een clusteranalyse zijn de geïnventariseerde interventies ingedeeld naar werkbare clusters. In twee focusgroepen met experts op het gebied van radicalisering zijn voorwaarden voor de uitvoer van elk van deze clusters verzameld. Ten slotte is in een online vragenlijstonderzoek voor eerstelijnswerkers de perceptie van effectiviteit per cluster van interventies bepaald. ---- Resultaten : Dit onderzoek heeft een vijftiental clusters van preventieve, curatieve en repressieve interventies opgeleverd die zijn gericht op het voorkomen en tegengaan van radicalisering bij rechts en moslims. Naast een beschrijving van de inhoud van deze clusters van interventies zijn voorwaarden voor elk van deze clusters weergegeven die dienen als handvatten voor eerstelijnswerkers bij de uitvoer van hun eigen maatwerk. Ook wordt per cluster van interventies de perceptie van effectiviteit weergegeven. ---- Conclusies : Uit dit onderzoek blijkt dat er meer interventies gericht zijn op het tegengaan van radicalisering bij moslims dan radicalisering bij rechts. Verder blijkt dat er ten opzichte van curatieve en repressieve interventies veel preventieve interventies zijn om radicalisering tegen te gaan. De structuur preventief, curatief, repressief is overigens niet optimaal voor de indeling van de clusters van interventies, omdat veel interventies bij meerdere categorieën ingedeeld kunnen worden. Meer onderscheidend lijkt een indeling naar individueel gerichte versus groepsgerichte interventies. Eerstelijnswerkers zijn over het algemeen vrij positief over de effectiviteit van de clusters van interventies en geven daar een breed scala aan oorzaken voor. Uit de focusgroepen bleek dat de experts minder positief zijn over de effectiviteit van de clusters. Belangrijke algemene voorwaarden voor het slagen van interventies zijn kenmerken en vaardigheden van eerstelijnswerkers, matching tussen eerstelijnswerker en individu of groep, samenwerking van uitvoerders en continuïteit, bereikbaarheid en beschikbaarheid van eerstelijnswerkers. In het ontwikkelen van beleid is het wenselijk dat er rekening gehouden wordt met deze voorwaarden om te komen tot optimale inzet van de beschikbare interventiemethoden. Samenvatting 3 Summary 5 1 Inleiding 9 1.1 Achtergrond 9 1.2 Probleemstelling 9 1.3 Doelstelling 10 1.4 Plan van aanpak 10 1.5 Leeswijzer 12 2 Radicalisering 13 2.1 Radicalisme 13 2.2 Radicalisering 14 2.3 Afsluitend 16 3 Interventies 17 3.1 Eerstelijnswerkers en taken 17 3.2 Selectie 17 3.3 Clusters van interventies 18 3.4 Algemene voorwaarden 19 3.5 Preventieve clusters 22 3.6 Curatieve Clusters 42 3.7 Repressieve Clusters 50 4 Conclusies 53 4.1 Conclusies met betrekking tot de onderzoeksvragen 53 4.2 Beleidsaanbevelingen 57 4.3 Afsluitend 58 5 Referenties 59 6 Ondertekening 63 Bijlage(n) A Inventarisatie van interventies B Clusteranalyse C Opzet Focusgroepen D Online Vragenlijstonderzoek E Taken eerstelijnswerkers

Burnout has been a major topic in occupational health psychology for the past three decades, and work engagement, presumed to be burnout's opposite, recently gained increasing interest. The two main research questions of this thesis were: (1) To what extent can burnout and work engagement be described in terms of personality dimensions?; and (2) Are burnout and work engagement related to the (stress) physiological state of the body? Burnout was shown to be primarily characterized by high neuroticism, whereas low neuroticism in combination with high extraversion characterized work engagement. With regard to temperament, “mobility” (the capability to adapt quickly to changes in the environment) characterized engaged persons. It was concluded that burnout and work engagement are associated with personality traits. Two physiological stress systems were examined, that is, the Hypothalamic Pituitary Adrenal axis (HPA-axis), and the cardiovascular system. The HPA-axis is the central mechanism in the long-term adaptation of an individual to his or her environment, and its functioning is measured by cortisol and DHEAS. The cardiac autonomic system consists of two different branches, the sympathetic system and the parasympathetic (vagal) system. The sympathetic system is involved in activity and arousal, whereas the parasympathetic system has a prominent role in recovery and restoration. The burned-out and engaged group neither differed from each other, nor from a control group, with respect to morning cortisol levels, the cortisol awakening response (CAR), DHEAS levels, and the cortisol / DHEAS ratio. The engaged group only showed a slightly stronger cortisol suppression than the burned-out and control group in response to dexamethasone, indicating a higher feedback sensitivity of their HPA-axis. The burned-out and engaged group did not differ either from each other or from a “normal” control group, with regard to cardiac autonomic (sympathetic and parasympathetic) functioning, as ambulatory measured in their daily life. In addition to the investigation of two specific (stress) physiological systems, the possible impact of stress on different bodily systems simultaneously was also examined, using a composite measure called the allostatic load index. The allostatic load index includes parameters representing different physiological systems (e.g., metabolic and immune system). Burnout was not associated with a higher score on allostatic load as compared to healthy controls, and it was concluded that allostatic load is not a mediator between burnout and impaired physical health (e.g., cardiovascular disease). In short, there is no diagnostic value for peripheral measurements in burnout or work engagement, and they are not useful to predict the future physical health status of individuals. The challenge for future researchers interested in the relation between burnout, work engagement and psychophysiology (or even physical health) is to focus on central mechanisms (e.g., dopaminergic, serotonergic and noradrenergic systems), or on brain processes covered by measures in the field of affective neuroscience (e.g., EEG, fMRI) Keywords: Work Engagement, Temperament, Personality, Neuroticism, HPA-axis, Extraversion, Cortisol, Cardiovascular activity, Burnout, Allostatic load

Background: Burnout has a negative impact on physical health, but the mechanisms underlying this relation remain unclear. To elucidate these mechanisms, possible mediating physiological systems or risk factors for adverse health in burned-out employees should be investigated. Goal: The aim of the present study among 290 Dutch managers was to explore whether allostatic load mediates the relationship between burnout and physical health. Method: Burned-out managers, as identified with the Maslach Burnout Inventory General Survey (MBI-GS), were compared with a healthy control group with regard to their allostatic load. The allostatic load index included eight parameters: Body-mass index (BMI), systolic and diastolic blood pressure (SBP and DBP), C-reactive protein (CRP), high-density lipoprotein (HDL), cholesterol, glycosylated hemoglobin (HbA1C) and glucose. Results: Contrary to expectations, burned-out managers did not differ from healthy managers with regard to their scores on the allostatic load index. An additional analysis, using groups of managers in the extreme deciles of exhaustion (the core symptom of burnout), did also not reveal differences in allostatic load. Conclusion: Burnout seems not to be associated with this proxy measure of allostatic load. The mediating physiological mechanisms between burnout and objective physical health remain to be elucidated