Amaç: Çalışmamızda mesanenin en sık görülen kanserleri olan ürotelyal karsinomların (ÜK) yaş, evre, derece ve cinsiyete göre dağılımları ile ÜK'larda varyantların evre ve cinsiyete göre izlenme oranları araştırılmıştır. Yöntemler: Patoloji kliniğimizde 2010-2015 yılları arasında tanı alan ÜK olguları elektronik veri tabanından tarandı. Her bir olgu Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) 2004 sınıflaması dikkate alınarak tekrar incelenmiş; olgular derece, evre ve eşlik eden ÜK varyantları açısından taranmış ve bu verilere ek olarak cinsiyet ve yaş bilgileri elektronik veri tabanından elde edilmiştir. Bulgular: 2010-2015 yılları arasında bölümüzde ÜK tanısı almış 1081 hastaya ait 1355 biyopsi materyalinden çoğunluğunu nüks olguların oluşturduğu 676 olgu çalışma dışı bırakılarak toplamda 679 olgu çalışmaya dâhil edilmiştir. DSÖ 2004 ÜK sınıflaması ve ingilizce yazılı literatürde yeni tanımlanmış varyantlar açısından mesane ÜK olguları tarandığında 153 olguda (%22,5) biyopsi alanının en az %10 kadarını oluşturan ÜK varyantı tespit edilmiştir. Çalışmamızda skuamöz, glanduler ve küçük hücreli, mikropapiller, sarkomatoid, lenfoepitelyoma benzeri, nested, büyük nested, büyük hücreli nöroendokrin, plazmasitoid, pleomorfik, trofoblastik, rabdoid, kordoid ve andiferansiye olmak üzere 15 farklı ÜK varyantı saptanmıştır. Sonuç: Çalışmamız ülkemizde bugüne kadar yapılmış en geniş ürotelyal karsinom olgu serisi olduğu için cinsiyet, tanı alma yaşı, evre ve histolojik varyantların bulunma oranlarını içeren verilerin anlamlı olduğunu düşünüyoruz. Objective: In our study, the age and gender of patients and the stage and grade of conventional bladder urothelial carcinoma (UC) and bladder UC variants were investigated. Methods: Patients with UC diagnosed in our pathology clinic between 2010 and 2015 were identified using an electronic database. They were re-examined according to the World Health Organization 2004 (WHO ) classification system, and the grade and stage of UC and concomitant UC variants were documented for each patient. In addition to these data, the age and gender of each patient were obtained from the electronic database. Results: Between 2010 and 2015, 1355 biopsies from 1081 different patients were present with the diagnosis of UC. Totally, 676 patients with recurrence were excluded. Finally, 679 patients were included. When all patients were screened in terms of newly identified variants in the WHO 2004 classification system, 153 patients (22.6%) had UC variants, forming at least 10% of the biopsy specimen. We identified 15 UC variants: squamous differentiation, glandular differentiation, and small cell, micropapillary, sarcomatoid, lymphoepithelioma-like, nested, large nested, large cell neuroendocrine, plasmacytoid, pleomorphic, trophoblastic, rhabdoid, chordoid, and undifferentiated carcinomas. Conclusion: Our study is the largest case series on UC in Turkey . Due to the large number of patients, we believe that the results reflect the present status of the frequency and stage of UC variants and the gender and age of patients at diagnosis.