Search

Purpose: Malignant external otitis is a very rare and serious infection of temporal bone and surrounding tissues. This report aimed to determine negative prognostic factors, effectiveness of treatment and companing with literature. Material and Methods: Fourty-one patient"s files who were hospitalized in Cukurova University Medical Faculty Ear Nose and Throat department were examined retrospectively. Patient"s files, comorbidities, radiographic examination, microbiological culture results, treatment protocols, treatment and their responses were analyzed. Results: Patients were between 38 and 90 years old and median age was 63,24. Fourty of them were diabetic. Nine of 19 insulin users (47,4%) and 5 of oral antidiabetic users (23,8%) were found to be in negative prognostic group. There were 7 patients with facial paralysis and 3 of them died. There were bilateral diseases in 5 patients and 4 of them had recurrence after treatment. Eight patients had advenced radiological findings and 1 of them died (12,5%). And 6 of 8 patients who had serious infection of temporal bone assesed in negative prognostic group. Conclusion: Insulin dependent diabetes, bilateral disease, advenced infection and facial paralysis were considered to be negative prognostic factors. The success of treatment was considered to be dependent on control of diabetes, daily ear aspirations, and long term combined antibiotherapy. Early diagnosis and treatment is essential., Amaç: Malign eksternal otit temporal kemiğin ve çevre dokuların ender görülen ciddi enfeksiyonudur. Bu çalışmada hastalığın prognozunu olumsuz etkileyen faktörlerin saptanması ve tedavi etkinliğinin değerlendirilmesi ve literatürle karşılaştırılması amaçlandı. Materyal ve Metod: Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı"nda Ocak 2002 ile Temmuz 2011 tarihleri arasında Malign External Otit tanısıyla yatırılıp tetkik ve tedavi edilen 41 hastanın dosyaları incelendi. Hastaların dosyaları, eşlik eden hastalıkları, radyolojik incelemeleri, mikrobiyolojik kültür sonuçları, tedavi protokolleri, tedaviye verdikleri cevaplar ve takipleri incelendi. Bulgular: Hastaların yaşları 38 ile 90 arasında değişmekte olup ortalama 63,24 olarak hesaplandı. Çalışmaya dahil edilen 41 hastadan 40"ında diabet mevcuttu. İnsulin kullanan 19 hastadan 9"u (%47,4) oral antidiyabetik kullanan hastaların ise 5"i (%23,8) kötü prognozlu hastalar grubuna dahildi. Bu çalışmada fasial paralizi bulunan 7 hastanın 3"ü kaybedilmiş olup mortalite oranı %42,9"dur. Bilateral tutulum olan 5 hastanın 4"ünde (%80) tedavi sonrası rekürrens gelişmesi üzerine tekrar kliniğimize yatırılarak tedavi uygulanmıştır. Yaygın radyolojik tutulum gösteren toplam 8 hastamızın 1 tanesi kaybedilmiş olup mortalite oranı %12,5 olarak bulunmuştur. Temporal kemikte yaygın enfeksiyon bulguları olan 8 hastadan 6"sı (%75) kötü prognozlu hastalar grubuna dahil olmuştur. Sonuç: İnsuline bağlı diabet, bilateral kulak tutulumu, yaygın enfeksiyon, fasial paralizinin prognozu olumsuz etkileyen faktörler olduğu düşünülmüştür. Tedavinin başarısı diabetin kontrolüne, günlük kulak pansumanına ve uzun süreli kombine antibiyoterapiye bağlıdır. Erken tanı ve tedavi şarttır.

Aim: In this study, we aimed to investigate outcome of the endoscopic posterior cordotomy (EPC) operation in patients with bilateral abductor vocal cord paralysis (BAVCP), between January 1997 and March 2006 at Ear-Nose-Throat Department of Çukurova University Medical Faculty. Materials and Methods: The major cause of BAVCP was thyroidectomy operation (87.5%). We performed bilateral cordotomy only in two patients and unilateral cordotomy in the remaining 38 patients. In postoperative period, we assessed the patients both subjectively and objectively. Results: The success ratio was % 87.5 with the first intervention. Only 5 patients (12.5%) needed a revision operation. In subjective assessment, 23 patients found to had a good postoperative exercise tolerance (57.5%), and 17 patients had very good postoperative exercise tolerance (42.5%). In postoperative period, alterations of respiration and voice were investigated in 26 patients objectively. We used peak expiratory flow (PEF) measurement for assessment of respiration function. We found a significantly increased PEF value after endoscopic posterior cordotomy compared with preoperative period (p=0.004). Conclusion: In conclusion, unilateral EPC operation was seen as safe, effective, easy to do and short duration method for bilateral BAVCP. Keywords: Vocal cord paralysis, endoscopic posterior cordotomy, outcomes of management, Amaç: Bu çalısmada, Ocak 1997-Mart 2006 yılları arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak-Burun-Boğaz Anabilim Dalı\'nda endoskopik posterior kordotomi (EPK) yapılan bilateral abdüktör vokal kord paralizili hastaların tedavi sonuçları incelendi. Gereç ve Yöntem: Çalısmaya dahil edilen 40 hastada en sık rastlanan etiyolojik neden tiroidektomi (% 87.5) idi. Unilateral kordotomi ile 38 hastada yeterli hava yolu açıklığı sağlanırken, bilateral kordotomi sadece iki hastada gerekli oldu. Sadece 5 hastaya (% 12.5) revizyon ameliyatı yapıldı. Postoperatif dönemde hastalar subjektif ve objektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Tek basamakta basarı oranı %87.5 olarak hesaplandı. Subjektif değerlendirmede 23 hastanın postoperatif egzersiz toleransı iyi (% 57.5), 17 hastanın ise çok iyi (% 42.5) olarak değerlendirildi. Postoperatif dönemde solunum değisiklikleri 26 hastada objektif olarak incelendi. Solunum fonksiyonunun değerlendirilmesinde ekspiratuvar tepe akımı (PEF) değerleri kullanıldı. Endoskopik posterior kordotomi ameliyatından sonra PEF değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı bir artıs görüldü (p=0.004). Sonuç: Unilateral EPK\'nin güvenilir, etkin, uygulaması kolay ve uzun zaman almayan bir cerrahi yöntem olarak, bilateral abdüktör vokal kord paralizisinde önerilebilecek bir cerrahi teknik olduğu kanısına varıldı.

Benign lesions of vocal folds are common disorders. Fifty percent of patients who have sound complaints are found to have these lesions after endoscopic and stroboscopic examinations. Benign vocal fold diseases are primarily caused by vibratory trauma. However they may also occur as a result of viral infections and congenital causes. These lesions are often presented with the complaints of dysphonia., Vokal kordların selim lezyonları oldukça yaygındır. Ses şikayeti olan hastaların yaklaşık % 50'inde endoskopik veya stroboskopik muayenelerde bu lezyonlar saptanabilir. Vokal kordun selim hastalıkları öncelikli olarak vibratuar travma sonucu oluşmakla beraber viral enfeksiyonlara ve konjenital sebeplere bağlı olarakta ortaya çıkabilir. Bu lezyonlar disfoni şikayetleri ile ortaya çıkarlar.

Allergic rhinitis is a common disease with a remarkable social impact. The semptoms of allerjic rhinitis include itching, nasal discharge and sneezing. Similar to lethargy, fatigue, somnolence, decreased cognition, difficulty in concentration and decreased sleep and appetite is commonly seen besides physical symptoms. The treatment of allergic rhinitis consists of allergen avoidance, pharmacotherapy and immunotherapy., Alerjik rinit sık görülen ve önemli sosyal sorunlara neden olabilen bir hastalıktır. Alerjik rinitin semptomları; kaşıntı, hapşurma ve burun akıntısıdır. Fiziksel semptomları yanında letarji, yorgunluk, somnolans, kognitif fonksiyonlarda azalma, konsantrasyon güçlüğü, uyku ve iştah azalması gibi gözlenen semptomlar ortaya çıkabilir.Alerjik rinitin tedavisi alerjenlerden korunma, farmakoterapi ve immünoterapiden oluşmaktadır.

Castleman’s disease is a rare lymphoproliferative disorder of unknown aetiology.It has two clinical expressions. The localized form, which usuallypresents as a slow growing mass and the multicentric form, where tumouralinvolvement is multilocated. Mediastinal involvement is the most commonlocation of presentation. Parapharyngeal involvement is very rare and, toour knowledge, five pediatric parapharyngeal Castleman’s disease havebeen reported. We describe the case of a 14-year-old female child whowas diagnosed as having parapharyngeal Castleman’s disease., Castleman hastalığı, nedeni ve etyolojisi belli olmayan nadir bir lenfoproliferatif hastalıktır. İki klinik formu vardır. Lokalize form; genellikle yavaş büyüyen kitle şeklinde kendini gösterir. Multisentrik form ise, birden fazla anatomik bölgeyi tutar. Hastalık en sık mediastinal bölgede yerleşir. Parafarengeal yerleşim ise çok nadir olup, literatüre bakıldığında bizim ulaşabildiğimiz kadarıyla çocukluk çağında toplam beş parafarengeal yerleşimli Castleman hastalığı vakası bildirilmiştir. Bu yazıda, parafarengeal yerleşimli Castleman hastalığı tanısı alan, 14 yaşında bir kız hasta sunulmuştur.

Nazal gliomlar, embriyonik gelişimin anormal sonucu olarak ortaya çıkan, nadir görülen, benign konjenital tümörlerdir. Klinik olarak ekstranazal, intranazal ve kombine olarak üç tipi tanımlanmıştır. Bu kitleler klinik olarak nazal kaviteyi tıkayan veya ekstranazal deformiteye neden olan non-pulsatil, gri veya pembe lezyonlardır. Histolojik olarak bu kitleler nazal respiratuar mukoza ile çevrili astrositler, fibröz ve vasküler konnektif dokulardan oluşur. Nazal gliomun tedavisi radyoloji, beyin cerrahisi ve kulak burun boğaz birimlerini içeren multidisipliner yaklaşım gerektirir. İntrakraniyal uzanımı tanımlamak için radyolojik inceleme gerekmektedir. Biz bu olguda nazal gliom tanılı, nazal kitlesi olan 2 yaşında erkek hasta sunulmuştur., Nasal gliomas are rare, benign, congenital tumors that are thought to be result of abnormality in embryonic development. Three types of clinical presentations have been recognized; extranasal, intranasal and combined. Clinically, these masses are non-pulsatile, gray or purple lesions that obstruct the nasal cavity and cause deformity extranasaly. Histologically, they are made up of astrocytic cells, fibrous and vascular connective tissue that is covered with nasal respiratory mucosa. Treatment of the nasal glioma requires a multidisciplinary approach including an radiologist, neurosurgeon and otorhinolaryngologist. Radiological investigation should be performed to describe intracranial extension. İn this case, a 2 years old boy with nasal mass that was diagnosed as nasal glioma is reported. .

The appearance of a solitary lateral cervical cystic mass as the only initial presenting symptom of occult thyroid carcinoma is uncommon. Its presence is often related with the more frequently branchial cyst in young adults, but also rarely related with thyroid carcinomas. In most of these cases all such lesions may initially be considered as metastatic foci from a primary thyroid lesion. However, an alternative explanation by means of which ectopic thyroid tissue is associated with a branchial cyst has to be considered, especially if no primary tumour is observed in the histological examination of the thyroid gland. We present two case of solitary cystic lymph node metastasis of occult papillary carcinoma of the thyroid., Genç erişkinlerde, soliter kistik lateral boyun kitlelerinin en sık sebebi brankiyal kleft kistleridir. Sık görülmese de boyun lateralindeki soliter kistik kitleler, okült tiroid karsinomların başlangıç semptomu olabilir1. Nadir görülen bu durum birçok olguda tiroid bezindeki primer lezyonun metastatik odağı şeklinde görülürken, bazı olgularda, özellikle de tiroid bezinde primer odak gösterilemediğinde, brankiyal kist içerisindeki ektopik tiroid dokusundan kaynaklanabilirler. Bu çalışmada okült tiroid papiller karsinom metastazına bağlı, soliter kistik lateral boyun kitlesi olan iki olgu sunuldu.

Süperiyor semisirküler kanal dehissansı sendromu yeni tanımlanmış ve nadir izlenen bir hastalıktır. Hastalık yüksek ses ve basınçla ortaya çıkan vertigo ve nistagmusla kendini gösterir. Yüksek sesle ortaya çıkan vertigo ve nistagmusa Tullio fenomeni, basınçla ortaya çıkan nistagmusa ise Hennebert belirtisi denmektedir. Yüksek çözünürlüklü bilgisayarlı tomografide süperiyor semisirküler kanalda kemik defektinin gösterilmesi ile kesin tanı konur., Superior semicircular canal dehiscence syndrome is a newly defined and rare disease. The disease shows itself with vertigo and nystagmus induced by loud noise and pressure. Vertigo and nystagmus induced by loud noise is named as Tullio's phenomenon and nystagmus induced by pressure is named as Hennebert’s sign. The definitive diagnosis is made by the demonstration of bone defect in superior semicircular channel with high-resolution computed tomography.

Amaç: Bu çalışmada yeniden yapılan tiroid cerrahisinin morbiditesi üzerinde ilk yapılan tiroid cerrahisinin etkisi araştırıldı.Hastalar ve Yöntemler: Kliniğimizde, Ocak 2007 Ocak 2012 tarihleri arasında yeniden tiroid cerrahisi uygulanan 57 hasta 14 erkek, 43 kadın; ort. yaş 41 yıl; dağılım 21-70 yıl , retrospektif olarak vokal kord paralizisi, geçici veya kalıcı hipoparatiroidizm ve diğer komplikasyonlar açısından değerlendirildi. Hastalar iki grupta sınıflandırıldı. İlk grubu; kliniğimizde primer ameliyatı tek taraflı total lobektomi + istmusektomi olan 42 tamamlayıcı tiroidektomi hastası oluştururken, ikinci grubu farklı merkezlerde iki taraflı subtotal veya totale yakın tiroidektomi olan 15 hasta oluşturdu. Gruplar arasında komplikasyon oranları karşılaştırıldı.Bulgular: Komplikasyon oranları, bir hastada %1.7 kalıcı vokal kord paralizisi, iki hastada %3.5 kalıcı hipokalsemi, dört hastada %7 ise geçici hipokalsemi olarak gözlendi. Hastaların hiçbirinde geçici vokal kord paralizisi gözlenmedi. İkinci gruptaki komplikasyon oranlarının ilk gruptan anlamlı derecede yüksek olduğu gözlendi p=0.021 .Sonuç: Komplikasyonları minimize etmek için minimal ameliyat hemitiroidektomi total lobektomi ve istmusektomi olmalıdır. Bu yaklaşım, yeniden yapılan tiroid cerrahisi esnasında aynı bölgeye tekrar cerrahi girişim ihtiyacını ortadan kaldırır, Objectives: This study aims to investigate the effect of primary surgery on the morbidity of reoperative thyroid surgery. Patients and Methods: Fifty-seven patients 14 male, 43 female; mean age 41 years; range 21 to 70 years , who underwent reoperative thyroid surgery in our clinic between January 2007 and January 2012 were retrospectively analyzed in terms of vocal cord paralysis, temporary or permanent hypoparathyroidism, and other complications. The patients were classified into two groups. The first group consisted of 42 completion thyroidectomy patients that had undergone the primary operation of unilateral total lobectomy + isthmusectomy in our clinic, whereas the second group consisted of 15 patients that had undergone bilateral subtotal or near total thyroidectomy in another center. Complication rates were compared between the groups. Results: Complication rates were observed as permanent vocal cord paralysis in one patient 1.7% , permanent hypocalcemia in two patients 3.5% and temporary hypocalcemia in four patients 7% . None of the patients had temporary vocal cord paralysis. The complications in the second group were significantly higher than the first group p=0.021 . Conclusion: The minimal operation should be hemithyroidectomy total lobectomy and isthmusectomy to minimize the complications. This approach removes the need for the intervention to the previous surgery field during reoperative thyroid surgery.

Amaç: Bu çalışma, bilateral total işitme kaybı nedeniyle koklear implantasyon uygulanan iç kulak anomalili hastaların operasyon bulguları, operasyon sonrası takipleri ve işitsel performanslarını analiz etmek amacıyla yapıldı. Gereç ve yöntem: Materyal Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı'nda koklear implantasyon operasyonu uygulanan, konjenital işitme kayıplı, radyolojik olarak görüntüleme yöntemlerinde iç kulak anomalisi saptanan 55 hasta değerlendirildi. Hastaların 2 si ortak kavite, 6'sı inkomplet partisyon tip I, 2'si koklear hipoplazi, 12'si inkomplet partisyon tip II, 26'sı geniş vestibüler akuadukt, 7'si semisirküler kanal aplazisi olan hastalardı. Hastaların intraoperatif bulguları, postoperatif komplikasyonları ve işitsel algı performansları değerlendirildi.Ayrıca bu kriterlere uyan, operasyon sonrası en az 12 ay eğitimine devam eden 30 hastanın işitsel performansları analiz edildi. Bu hastalar koklear anomalisi olan (grup I) ve vestibüler anomalisi olan (grup II) hastalar olarak 2 gruba ayrıldı. Anomalisi olmayan kontrol grubu (grup III) ile kıyaslandı. Performansların değerlendirilmesinde dinlemenin gelişim profili ve anlamlı işitsel deneyim skalası testleri kullanıldı.Bulgular: İç kulak anomalisi olan hastaların işitsel algı testleri kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, hastaların dinlemenin gelişim profili testinde, grup I hastalarının işitsel performanslarının, grup II ve grup III' e göre ilk ayarlama, 1.ay, 3.ay, 6.aylarda istatistiksel olarak anlamlı olmasa da (p>0.05) daha yavaş seyirli olduğu, 12. ve 18. aylarda istatistiksel olarak anlamlı şekilde daha düşük olduğu (p0.05). Hastaların anlamlı işitsel deneyim skalası test performanslarında, her 3 grubun da performans gelişim eğrilerinin sürekli yükselen tipte olduğu görüldü. Grup II ve grup III performansının anlamlı bir farklılık göstermediği görüldü. Grup I de ise, 3.ay, 6.ay, 12.ay, 18.ayda istatistiksel olarak anlamlı olmasa da daha yavaş seyirli olduğu (p>0.05), 24.ay ve 36.ay da ise istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde daha düşük olduğu görüldü (p 0.05). But at 12th and 18th month listening progress profiles test performence of group I was significantly lower than other groups (p0.05).Meaningful auditory integration scale test performences were increasing in time for all patients. There were no statistically significant differences between MAIS performences of group 2 and 3 (p>0.05). Comparation between the performence of groups at first fitting, 3rd, 6th, 12th and 18th month were not statistically significant in group I(p>0.05) but were lower than the other groups. At 24th and 36th month meaningful auditory integration scale test performence of group I was significantly lower than other groups (p

ÖZETKoklear İmplant Uygulanan Pediatrik Hastalarda Yaşam KalitesiAmaç: Bu çalışmada ?ailesel bakış perspektifi? anketi uygulanarak koklear implantlı hastalaların ailelerinin memnuniyetleri ve bu memnuniyeti etkileyen değişkenlerin incelenmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Mart 2002 ile Kasım 2012 tarihleri arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı?nda koklear implant operasyonu uygulanan bilateral prelingual total sensorinöral işitme kayıplı 161 hasta dahil edildi. Hastaların ailelerine 58 sorudan oluşan ailesel bakış perspektifi anketi uygulandı. Anket 11 ayrı alt ölçeğe ayrıldı. Her ölçekte ailelerin memnuniyetleri araştırıldı. Ayrıca hastaların devam ettiği okul, yaş ve implantasyon kullanım süresi değişkenlerinin bu alt ölçeklerle ilişkisi değerlendirildi.Bulgular: Koklear implant uygulanan çocukların yaş grupları açısından 62 çocuk 2-5 yaş arasında (%38.5), 99 u (%61.5) ise 6-11 yaş ve üstü idi. İmplantasyon süreleri olarak 127?si (% 78.89) 18 aydan uzun süredir implantlı, 34?ü (%21.11) daha kısa süredir implantlı idi.Çocukların 70 i okula gitmiyor (%43.5), 13 ü anaokuluna (%8.1), 63?ü ilkokula (%39.1), 15?i de liseye (%9.3) devam ediyordu.. Ailelerin 144?ünün (%89.5) implantasyondan memnun oldukları görüldü. Değişken parametrelere bağlı alt ölçek araştırmasında okula gidenlerin okula gitmeyenlere oranla kendilerine daha fazla güvendikleri, 18 aydan uzun süredir implantlılarda kendine güven, kendini iyi hissetme, sosyal ilişki konularında 18 aydan kısa süredir implantlılara göre daha iyi oldukları, 6-11 yaş grubunun 2-5 yaş grubuna oranla kendilerine daha çok güvendikleri ve sosyal ilişkilerde daha iyi oldukları görüldü.Sonuç: Koklear implantasyonun yaşam kalitesi üzerine pozitif etkisi olmakla beraber hastaların ailelerinde operasyon öncesinde ve sonrasında da endişeler bulunmaktadır. Hasta ve hasta yakınlarının endişelerinin azaltılması için bu konu ile ilgili olarak daha ayrıntılı bilgilendirilmesi gerekebilir. Hastaların implant kullanım süreleri ve yaşları arttıkça memnuniyetlerinin arttığı görülmüştür.Anahtar kelimeler: Koklear implantasyon, bilateral sensorinöral işitme kaybı,yaşam kalitesi, yaşam kalitesi ölçeği ABSTRACTQuality of Life of Pediatric Patients with Cochlear ImplantObjective: In this study, we investigated the satisfaction of patients with cochlear implant by using ?Parents Perspective Questionnaire? and analyze the effecting parameters. Material and Method: Patients with prelingual total congenital sensorineural hearing loss who received cochlear implant in Cukurova University school of medicine, Otolaryngology Department between March 2002 and November 2012 were included in study. Total number of patients was 161. Patients? parents were asked to answer the ?Parents Perspective questinnaire? which is consisted of 58 questions and 11 subscales. Parents satisfaction was analyzed in every subscales. Patients? age, attending school, and duration of implant were also analyzed together with subscales.Results: Age ranges of patients were 2-5 ages 62 patients (%38.5) and 99 patients were 6-11 years and over (%61.5) . Patients who were an implant user over 18 months were 127 (% 78.89), whereas 34 patients (%21.11) were using cochlear implant under 18 months. Number of patients who were not attending school was 70 (43,5%). Thirteen patients were attending kindergarden (8,1%), 63 to elementary school (39,1%) and 15 to high school (9,3%). One hundred fourty four parents (%89.5) were satisfied with cochlear implant. In summary; patients attending school had more self-confidence, users of implant over 18 months were better at social relations, self-confidence and patients at 6-11 years were better at social relations and had more self-confidence comparing to 2-5 years group.Conclusion: Cochlear implant?s positive effect on quality of life is a fact but parents have concerns at preoperative and postoperative period. Patients and parents should be informed carefully about cochlear implant. Also patients satisfaction is correlated with increasing duration of implant and age. Keywords: Cochlear implantation, bilateral sensorineural hearing loss, quality of life, quality of life scale. 79

İşitmesi normal olan tinnituslu hastalardaki koklear mekanik aktiviteyi araştırmak amacı ile prospektif yöntem uygulanarak DPOAE (distortion product otoacoustic emission) ve TEOAE (transient evoked otoacoustic emission) testleri uygulandı.Bu çalışmada prospektif olarak normal işitmeye sahip tinnituslu bireylerle normal işitmeye sahip ve tinnitusu olmayan bireylerin otoakustik emisyon cevapları arasında bir fark olup olmadığının değerlendirerek otoakustik emisyon testinin tinnitustaki tanısal değerinin araştırılması amaçlanmıştır. Bu çalışma Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı Odyoloji Ünitesinde 35 (24 hasta, 11 kontrol) kişinin dahil edildiği iki grup üzerinde yapılmıştır. Tüm hastalardan ayrıntılı anamnez alınarak, ayrıntılı kulak burun boğaz muayenesi ile saf ses odyometrisi, yüksek frekans odyometri, konuşma odyometrisi, timpanometri ve akustik refleks, TEOAE, DPOAE testlerini içeren odyolojik değerlendirme yapıldı. Tinnituslu grupta DPOAE amplitüdlerini kontrol grubuna göre 1001, 1501, 3003, 6006, 7996 Hz'de önemli derecede düşük bulundu. Ayrıca tinnituslu grupta kontrol grubuna göre TEOAE amplitüdlerinin de 1000, 1400, 2000, 2800, 4000 Hz frekanslarında düşük olduğu bulundu. Yüksek frekans odyometride; 10 ve 16 kHz'de işitme eşikleri tinnituslu grupta kontrol grubuna göre daha yüksek elde edilmiştir. Saf ses odyometrisinde tinnitusu olan bireylerde işitmesi normal sınırlarda olsa dahi koklear mekanik aktivitede bozulma olabileceği sonucuna varılmıştır. TEOAE ve DPOAE testleri tinnituslu hastaların objektif değerlendirmesinde kullanılabilir testlerdir.Anahtar kelimeler:Tinnitus, Otoakustik emisyon, DPOAE, TEOAE We have conducted a prospective study in order to investigate the cochlear mechanical activity in tinnitus patients with normal hearing using DPOAE (distortion product otoacoustic emission) and TEOAE (transient evoked otoacoustic emission).The aim of this study is invesitigate diagnostik values in tinnitus by answer the question that is there a otoacustic emission response reply difference between people who have got normal audition with tinnitus and people who have not got tinnitus. This study has been done at Çukurova University, Medical Faculty, Ear-Nose-Throat Department Audiology Unit. There are two groups, with tinnitus(24 subjects) and without tinnitus(11) having normal hearing. All patients underwent a detailed otorhinolaryngologic examination, audiometric evaluation including pure tone, high frequency and speech audiometry, tympanometry, acoustic stapedial reflex, DPOAE and TEOAE. We found that the DPOAE amplitudes of the patients with tinnitus and normal hearing group were significantly lower than that of the control group in 1001, 1501, 3003, 6006, 7996 Hz. We also found significantly lower TEOAE amplitudes for the patients with tinnitus than the control group in all frequencies tested includind 1000, 1400, 2000, 2800, 4000 Hz. We found high-frequency audiometry higher for the patients with tinnitus than the control group in frequencies tested 10-16 kHz. We concluded that people with tinnitus can have cochlear mechanical activity damage even though they having normal hearing threshold. TEOAE and DPOAE may be used as objective tests in the objective evaluation of tinnitus patients.Keywords : Tinnitus, Otoacustic emission, DPOAE, TEOAE 61

Amaç: Kronik otitis mediada kemik hasarı ile ilgili olarak birçok teori öne sürülmekle birlikte kemik erozyonundaki süreç günümüzde halen net olarak açıklanabilmiş değildir. Bu çalışmada, kronik otitis mediaya bağlı olarak gelişen kemik nekrozunda hücresel değişikliklerin gösterilmesi amaçlanmıştır.Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada Çukurova Üniversitesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı'nda Ocak-2007 ile Kasım-2007 tarihleri arasında kronik süpüratif otitis media nedeni ile opere edilen 20 olgunun patolojik doku örnekleri elektron mikroskopik incelemeye alındı. Alınan kolesteatom doku parçaları, granülasyon doku örnekleri, inkus ve mastoid kemik örnekleri boyama sonrasında JEOL-JEM 1400 transmisyon elektron mikroskobu ile incelendi.Bulgular: Opere edilen hastaların 16'sında inkus ile birlikte mastoid kemik, 4'ünde kemikçikler olmadığı için sadece mastoid kemik örneklemesi yapıldı. Hastaların 14'ünde orta kulak ve/veya mastoid hücrelerde kolesteatom saptanırken, 6'sında granülasyon dokusu saptandı. Kolesteatomlu kronik otitis mediada 14 hastanın 13'ünde (% 92,8), kolesteatomsuz kronik otitis mediada 6 hastanın 3'ünde (% 50) orta kulak kemikçiklerinde yeniklik saptandı. Kolesteatomlu kronik otitis medialı hastalardan alınan örneklerde kemiklerde düzensizleşme, erozyonun yanı sıra vaskülarite artışı ve yoğun hücresel infiltrasyon gözlenmiştir. Ortamdaki hücrelerde gözlenen genişlemiş endoplazmik retikulum, sitoplazma içerisinde vakuollerin bulunması enzimatik teoriyi destekleyen bulgulardır. İncelemeye alınan inkus örneklerinde hücrelerde dejeneratif değişiklikler, hücre içinde geniş vakuoller izlemiştir.Sonuç: Bu bulgular ışığında özellikle kolesteatomlu olgularda inkusun greft olarak kullanılmasının uygun olmadığı düşünülmüştür. Yapılan bu çalışma enzimatik teoriyi net olarak göstermese de ilerde yapılacak olan ve osteonekrozun araştırılmasına yönelik çalışmalara ışık tutacak niteliktedir. Aim: There are many theories about bone destruction in chronic otitis media, by the way bone erosion could not be defined clearly yet. In this study, we aimed to evaluate the osteonecrosis in chronic otitis media with electron microscopy.Material and method: In this study, pathological tissue samples of 20 patients who are operated between january 2007 and november 2007 in Çukurova University ENT Department; were examined with electron microscopy. The samples of cholesteatoma, granulation tissue, incus and mastoid tissue were examined under JEOL-JEM 1400 transmission electron microscopy.Results: In 16 of these patients both incus and mastoid bone; and rest of 4 patients only mastoid bone due to lack of ossicles were used as tissue samples for electron microscopic examination.. In 14 of patients; cholesteatoma, and in 6 of patients granulation tissue was observed in middle ear and/or mastoid cells. Bone destruction was observed in middle ear ossicles in 13 of 14 (%92,8) patients who have chronic otitis media with cholesteatoma, and 3 of 6 (%50) patients who have chronic otitis media without cholesteatoma. On samples obtaining from patients who have chronic otitis media with cholesteatoma, bone irregularity, erosion and also hypervascularity and dense cellular infiltrations were observed. Also enlarged endoplasmic reticulum, vacuoles in cytoplasms in these media cells are the findings that are supporting enzymatic theory. On the incus spescimens; degenerative changes in the ossicle cells and wide vacuoles in cytoplasms were observed.Conclusion: In the light of these findings incus should not be used as a greft material in patients with cholesteatoma. Whether this study is not accurately explaining the enzymatic theory, but this may shed the light to studies on future and investigating the osteonecrosis. 75

Larenks Kanserlerinde Transoral Lazer Mikrocerrahi UygulamasıBu çalışmada kliniğimizde 1998 yılından buyana larenks kanseri nedeniyle transoral lazer mikrocerrahi uygulanan hastaların sonuçlarının değelendirilmesi amaçlandı.Bu çalışmaya Ocak 1998?Aralık 2007 yılları arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalında larenks kanseri nedeniyle lazer mikrocerrahi uygulanan 61 hasta dahil edildi.Glottik tümörlerde lazer mikrocerrahi Avrupa larengoloji toplulugunun belirlediği kriterlere göre uygulandı. Supraglottik tümörlerde lazer mikrocerrahi T1 tümörlerde epiglottektomi, daha ileri tümörlerde lazer mikrocerrahi ile supraglottik larenjektomi şeklinde yapıldı. Supraglottik lezyonu olan 6 hastanın 2'si T1, 3'ü T2, 1'i T3 idi. Glottik tümörü olan 54 hastanın 3'ü Tis, 24'ü T1a, 15'i T1b, 11'i T2, 1'i T3 idi. Subglottik tümörü olan bir hasta mevcuttu.Glottik Tis tümörlerde lazer mikrocerrahi ile lokal kontrol oranı % 100 idi. Glottik T1a tümörlerde lazer mikrocerrahi ile lokal kontrol oranı % 95,8, larenks koruma oranı % 100 olarak bulundu. Lazer mikrocerrahi sonrası glottik T1b tümörlerde lokal kontrol oranı % 73.3, glottik T2 tümörlerde lazer mikrocerrahi sonrası lokal kontrol oranı % 72,7 larenks koruma oranı % 81,8 olarak bulundu.Supraglottik T1 lezyonu olan hastalar da transoral mikrolarengoskopik lazer cerrahi ile lokal kontrol oranı % 100, larenks koruma oranı % 100, Supraglottik T2 tümörü olan hastalarda mikrolarengoskopik lazer cerrahi ile lokal kontrol oranı % 100 olarak bulundu.Lazer mikrocerrahi lokal kontrol, larenks koruma oranlarının yüksek olması ve tedavi süresinin kısa olması nedeniyle larenks kanserlerinde güvenle uygulanabilirAnahtar kelimeler: CO2 lazer mikrocerrahi, larenks kanseri, kordektomi Transoral Laser Microsurgery Application in Larynx CarncerIn this study we aimed to evaluate the results of patients with larynx cancer underwent transoral laser microsurgery application in our clinic since 1998.This study was carried out between Jan 1998-Dec 2007 at Ear Nose Throat Department of Çukurova University Faculty of Medicine and 61 patient with larynx cancer who underwent transoral laser microsurgery application were included.In Glottic tumors laser microsurgery was applied according to criteria determined by of European Laryngology Association. In Supraglottic tumors microsurgery was performed as epiglottectomy for T1 tumors and as supraglottic laryngectomy in advanced tumors. Six Patient with Supraglottic lesion were as follows 2 in T1, 3 in T2, and 1 in T3 stage. Fifty four patient with Glottic tumor weren as follows 3 in Tis, 24 in T1a, 15 in T1b, 11 in T2, 1 in T3 stage. There was only one patient with Subglottic tumor.With laser microsurgery local control rate was 100 % in Glottic Tis tumors. With laser microsurgery local control rate was 95,8 % and larynx consevation rate was 100 % in Glottic T1a tumors. After laser microsurgery local control rate was 73.3 % in glottic T1b tumors and in glottik T2 tumors local control rate was 72,7% and larynx consevation rate was 81,8 %.With transoral laser microsurgery local control rate was 100% and larynx consevation rate was 100 % in patients with Supraglottic T1 lesions, in patients with Supraglottic T2 tumors local control rate was 100 %.Because of high local control and larynx conservation rates and short management duration Laser microsurgery can be safely performed in larynx cancers.Key words: CO2 laser microsurgery, larynx cancer,cordectomy 68

ÖZETBu çalışmada, Ocak 1997- Mart 2006 yılları arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi KBBAnabilim Dalı'nda endoskopik posterior kordotomi yapılan bilateral abdüktör vokal kordparalizili hastaların tedavi sonuçlarını araştırmak amaçlandı. Çalışmaya dahil edilen 40 hastadaen sık rastlanan etiyolojik nedenin tiroidektomi (% 87.5) olduğu görüldü. Hastaların 33 tanesindekarbondioksit lazer, 7 tanesinde ise soğuk teknik kullanılarak kordotomi yapıldı. Bilateralkordotomi 2 hastada gerekirken, 38 hastaya unilateral kordotomi ile yeterli havayolu açıklığısağlandı. Tek basamakta başarı oranı % 87.5 olarak hesaplandı. Sadece 5 hastaya (% 12.5)revizyon ameliyatı yapıldı. Operasyon süresi 15-40 dakika (ortalama 25 dakika) arasındadeğişmekte idi.vPostoperatif dönemde hastalar subjektif ve objektif olarak değerlendirildi. Subjektifdeğerlendirmede 23 hastanın postoperatif egzersiz toleransı iyi (% 57.5), 17 hastanın ise çok iyi(% 42.5) olarak değerlendirildi.Postoperatif dönemde solunum ve ses değişiklikleri 26 hastada objektif olarak incelendi.Solunum fonksiyonunun değerlendirilmesinde ekspiratuvar tepe akımı (PEF) değerlerikarşılaştırıldı. Endoskopik posterior kordotomi ameliyatından sonra PEF değerlerinde istatikselolarak anlamlı bir artış görüldü (p= 0.004).Ses kalitesindeki değişmenin incelenmesinde; maksimum fonasyon zamanı (MFZ), S/Z oranı,frekans pertürbasyonu (jitter) ve amplitüd pertürbasyonu (shimmer) değerleri karşılaştırıldı.Preoperatif ve postoperatif dönemde; MFZ (p< 0.001), S/Z oranı (p< 0.001), jitter (p= 0.001) veshimmer (p= 0.019) değerlerinde anlamlı farklılık görüldü. Ses kalitesinde istatiksel olarakanlamlı bir azalma vardı ancak mevcut sesin yeterli olduğu ve yaşantılarında bir problem teşkiletmediği gözlendi.Sonuç olarak endoskopik posterior kordotominin güvenilir, etkin, uygulaması kolay ve uzunzaman almayan bir cerrahi yöntem olarak bilateral abdüktör vokal kord paralizisindeönerilebilecek bir cerrahi teknik olduğu kanısına varıldı.ANAHTAR KELİMELER: Vokal kord paralizisi, posterior kordotomi, lazer cerrahisi. ABSTRACTIn this study we investigated the patients with abductor vocal cord paralysis who had endoscopicposterior cordotomy operation between January 1997 and March 2006 years in ENT Departmentof Çukurova University Medicine Faculty. We found that the major cause in theese 40 patientswas thyroidectomy operation (% 87.5). 33 patients had carbondioxide laser cordotomy and 7patients had cold technique cordotomy. We madevibilateral cordotomy only two patients, the other 38 patients had unilateral cordotomy. İn firstintervention the success ratio is % 87.5. Only 5 patients (% 12.5) need revision operation. Theoperation time was changed 15 to 40 minutes, the mean time was 25 minutes.In postoperative period we assessed the patients both subjective and objective. İn subjectiveassessment we found that 23 patients postoperative exercise tolerance were good (% 57.5), 17patients postoperative exercise tolerance were very good (% 42.5).In postoperative period the change of respiration and voice investigated objectively in 26patients. We used PEF value for assessment of respiration function. We found that PEF (peakexpiratuar flow) value after endoscopic posterior cordotomy operation was increased istatisticallymeaningful (p = 0.004).We examined voice quality by maximum fonation time (MFT), S/Z ratio, perturbation offrequency (jitter) and perturbation of amplitude (shimmer). We found istatistically meaningfuldifferences between preoperative and postoperative periods in maximum fonation time (p

ÖZET Sinonazal Poliposisin Etyopatogenezinin Araştırılmasında Siklooksijenaz 2, Vasküler Endotelyal Büyüme Faktörü, İndüklenebilir Nitrik Oksit Sentetaz Ekspresyonlarmm Değerlendirilmesi ve Steroid Tedavisi ile İlişkisi Sinonazal poliposis etyopatogenezinde öne sürülen teorilerin çoğu, polip oluşumuna yol açan temel patolojinin mukozal ödem olduğunu kabul ederek, bu ödemin nedenlerini açıklamaya çalışmaktadırlar. Bu çalışmada, mukozal ödemde rol oynayan inflamatuar mediatörlerden olan indüklenebilir nitrik oksit sentetaz (iNOS), siklooksijenaz 2 (COX-2) ve vasküler endotelyal growth faktör (VEGF)'ün sinonazal polip dokusundaki ekspresyon seviyelerini araştırmak ve kortikosteroid tedavisinin bu mediatörlerin ekspresyon seviyelerine etkisini incelemek amaçlandı. Bu çalışmaya dahil edilen 22 nazal polipli hastadan, kortikosteroid tedavisi öncesi ve sonrası, lokal anestezi altoda doku biyopsisi alındı. Alman biyopsiler, immünohistokimyasal yöntemle boyanarak, aynı patolog tarafından, ödem, eosinofili, lenfoplazmositer infîltrasyon derecesi ve İNOS, COX-2 ve VEGF ekspresyon seviyesi açısından değerlendirildi. Ayrıca hastalar kortikosteroid tedavisi öncesinde ve sonrasında polip evresi ve sübjektif semptomlar yönünden değerlendirildi. Sonuç olarak; kortikosteroid tedavisinin, nazal polip dokusunda immünohistokimyasal olarak, İNOS ve VEGF ekspresyon seviyesinde istatistiksel olarak anlamlı azalmaya neden olduğu saptandı (p=0.023, p=0.037). COX-2 ekspresyon seviyesinde ise istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik saptanmadı (p=0.307). Ayrıca, dokudaki ödem, eosinofili ve lenfoplazmositer infiltrasyon derecesinde tedavi öncesinde ve sonrasında herhangi bir farklılık saptanmadı (p>0.05). Polip evrelemesinde ve sübjektif semptomlarda ( burun tıkanıklığı, rinore, koku duyusu kaybı, geniz akıntısı, alerji, baş ve yüz ağrısı ) kortikosteroid tedavisinden sonra istatistiksel olarak anlamlı gerileme bulundu. Bu çalışmanın sinonazal poliposis etyopatogenezinde rol oynayan mediatörleri inceleyen ve kortikosteroid tedavisinin nazal polipozisdeki etki mekanizmasını araştıran sınırlı sayıdaki çalışmaya katkı sağlayabileceği fakat daha kesin sonuçlara ulaşabilmek için olgu sayısının arttırıldığı ileri çalışmalara ihtiyacın olduğu belirlendi. Anahtar sözcükler: etyopatogenez, nasal polip, steroid tedavisi ABSTRACT The Role of inducible nitric oxide synthase (iNOS), Cyclooxygenase 2 (COX-2), Vascular endotelial growth factor (VEGF) in Sinonasal Polyposis Etiopathogenesis and Steroid Therapy Although nasal polyps are not unfrequent, their etiology and pathogenesis are still a matter of discussion. Most of the sinonasal polyposis formation theories are trying to explain the reason of the mucosal oedema and tissue inflamation. In this study, we aimed to detect the expression level of various chemical mediators of the inflamation such as inducible nitric oxide synthase(iNOS), cyclooxygenase 2 (COX-2) and vascular endotelial growth factor (VEGF) in the polyposis tissue, and find out the effect of the steroid therapy to these mediators. In the present study, tissue biopsies were taken from the 22 nasal polyposis patients under local anesthesia before and after the corticosteroid therapy. iNOS, COX-2 and VEGF protein expression in the spesimens was assessed according to the intensity of immunohistochemical staining and histomorphological parameters, oedema, lymphocytic and eosinophilic cell infiltration were detected semi quantitatively. Polyp size, nasal symptoms, sense of smell, and headache or facial pain were assessed by an established scoring system before and after the therapy. This study revealed that there is statistically significant decrease in iNOS and VEGF protein expression level before and after the corticosteroid therapy (p=0.023, p=0.037). However, the change in COX-2 expression level was not statistically significant (p=0.307). Also, there was no statistical difference in the tissue eodema, eosinophilia and lymphoid infiltration, but was statistically significant decrease in the nasal polyposis size and in the subjective symptoms of the patients (p>0.05). In conclusion, we found out that more studies are needed to investigate the mediators that are responsible at sinonasal polyposis etiology and the effect of corticosteroid therapy. Key words: etiopathogenesis, nasal polyposis, steroid therapy, VI 71

ÖZET Behçet Hastalarının Uzun Dönem İşitme Sonuçları Bu çalışmada; 1990-1995 yılları arasmda O'Duffy tanı kriterine göre Behçet hastalığı tanısı alan ve odyolojik olarak ortalama on yıl önce değerlendirilmiş olan hastalardan ulaşılabilenlerin tekrar değerlendirilmesi ve uzun dönemde hastalığın işitmeye olan etkisini araştırmak amaçlandı. Çalışma kapsamındaki 24 Behçet hastasının tümüne saf ses, konuşmayı ayırt etme, timpanometri, akustik refleks, metz rekruitment ve geçici uyarılmış otoakustik emisyon (TEOAE) testleri uygulandı. Beyin sapı işitsel uyarılmış potansiyeller odyometrisi (BERA) beş hastada yapıldı. Elde edilen bulgular ilk değerlendirme sonuçları ile karşılaştırıldı. İlk değerlendirmede % 4.1 oranmda tespit edilen sinirsel tip işitme kaybı oranının % 37.5'e yükseldiği görüldü. Çalışma sonucunda ortalama on yıl sonra tüm frekanslarda işitme eşik değerlerinde yükselme tespit edildi ve bu yükselmenin 250 ve 500 Hz'de anlamlı olduğu görüldü (p=0.001, p=0.02). İşitme eşikleri değişen 13 Behçet hastasmda değişik frekanslarda Metz rekruitment pozitif idi ve konuşmayı ayırt etme skoru da % 84.6' sında daha düşük bulundu. Orta derecede sinirsel tip işitme kaybı olan bir hasta dışında, hastaların hepsi TEOAE testinde 'geçti' kriteri aldı. Sekiz hastada çok hafif derecede sinirsel tip işitme kaybı bulunmasma rağmen otoakustik emisyonların etkilenmemiş olduğu görüldü. BERA testinde beyin sapı tutulumuna ait bulgu saptanmadı. Behçet hastalarmdaki iç kulak tutulumunun daha yaşlı hastalarda mevcut olduğu görüldü. Hastalığın süresi iç kulak tutulumu olan ve olmayan Behçet hastalarında farklı değildi. Bu çalışmanın sonucunda Behçet hastalarında azımsanmayacak oranda iç kulak tutulumunun olduğu görüldü. Bu nedenle bütün Behçet hastalarının kulak burun boğaz kliniklerinde odyolojik açıdan düzenli olarak takip edilmeleri önerildi. Anahtar Sözcükler: Behçet hastalığı, beyin sapı işitsel uyarılmış potansiyeller odyometrisi, işitme kaybı, odyometri, otoakustik emisyon vıı ABSTRACT Long Term Hearing Results in Behcet's Disease In this study, to reassess the reachable patients who were regarded as having Behcet's disease according to O'Duffy diagnosis criteria between 1990-1995 and who were assessed audiologically on average 10 years ago and to search the affect of the disease on hearing was aimed. Pure tone, speech discrimination, typmanometry, acoustic reflex, metz recruitment and transient evoked otoacoustic emissions (TEOAE) tests were applied on all of the 24 Behçet patients who participated to the study. Brainstem evoked response audiometry (BERA) test was applied on 5 patients. The findings were compared with the initial results. Sensorineural hearing loss that was calculated as 4.1% in the first results were observed to increase up to 37.5%. İt was observed that hearing threshold at all frequencies increased after an average of 10 years and this increase is meaningful at 250 and 500Hz (p=0,001, p=0,002). For the 13 Behçet patients whose hearing thresholds changed, Metz recruitment in different frequencies were positive and the speech discrimination score was found out lower in 84.6%. Except a patient that had medium level sensorineural hearing loss, all the patients have passed the criteria in TEOAE test. Otoacoustic emissions were not affected although 8 patients had very low degree of sensorineural hearing loss. No finding on involvement of brainstem was observed in BERA test, involvement of inner ear at Behçet patients were observed at older patients. The duration of the disease was not different in patients with inner ear involvement when compared to the patients without involvement. In conclusion, it' is observed that the involvement of inner was not rare in Behçet patients. Therefore, regular audiological follow up of Behçet patients at Otolaryngology Depertments is recommended. Key Words: Behcet's disease, Hearing loss, Audiometry, Otoacoustic emission, Brainstem evoked response audiometry Vlll 42

ÖZET Spinal Aksesuar Sinirin Korunduğu Boyun Diseksiyonlarında Omuz Fonksiyonlarının Klinik ve Elektrofîzyolojik Değerlendirilmesi Bu çalışmada, spinal aksesuar sinirin (SAS) korunduğu boyun diseksiyonlan sonrasında omuz fonksiyonlarını; objektif klinik fizik muayene, elektronörografi (ENG) bulguları ve sübjektif hasta yakınmaları ile değerlendirme, ayrıca boyun diseksiyonu tipinin ve postoperatif radyoterapi uygulanmasının etkisinin araştırılması amaçlandı. Çalışmaya baş-boyun kanseri ve/veya boyun metastazı nedeniyle tek taraflı selektif veya modifiye radikal boyun diseksiyonu uygulanmış olan 29 hasta dahil edildi. Opere edilen ve edilmeyen (kontrol) taraflardaki elektromyografi bulguları, kas gücü, eklem hareket açıklığı ve omuz eklem ağrı skorları belirlendi. Opere edilen tarafta trapezius ve sternokleidomastoid kasın (SKM) yüzeyel ve iğne elektrotla yapılan ENG incelemesinde latans (ms) ve amplitüd (mv) değerlerinde öpere edilmeyen tarafa göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulundu (p

ÖZET Yeni Doğan ve infant Döneminde İşitmenin Değerlendirilmesi: Beyin Sapı İşitsel Uyarılmış Potansiyeller Odyometrisi, Uyarılmış Otoakustik Emisyon ve Akustik İmitans Odyometri Sonuçlarının Karşılaştırılması Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi KBB Anabilim Dalı'nda Aralık 1999 ile Temmuz 2001 tarihleri arasmda sürdürülen bu prospektif çalışmada; geçici olarak uyarılmış otoakustik emisyon (Transient Evoked Otoacoustic Emissions- TEOAE), beyin sapı işitsel uyarılmış potansiyeller odyometrisi (Brainstem Evoked Response Audiometry-BERA) ve akustik imitans odyometri testlerinin yenidoğan ve infant döneminde işitmenin değerlendirilmesindeki etkinliklerinin karşılaştırılması amaçlandı. Bu çalışmanın kapsamına; işitme kaybı açısından bilinen risk faktörlerinden hiç birini taşımayan 39 sağlıklı yenidoğan ve infant dahil edildi. Bebeklerin yaş ortalaması 31.8 (2-90) gündü. Bu bebeklerin her iki kulağı BERA, TEOAE, akustik refleks testi (ART) ve timpanometri ile, aynı günde test edildi. İlk değerlendirmede; BERA'da %87.2 oranında 'yanıt var', %12.8 oranında da' yanıt yok' şeklinde değerlendirme yapılırken, TEOAE testinde ise %48.7 oranında 'yanıt var', %51.3 oranmda 'yanıt yok' sonucu elde edildi. ART'de kulakların %37.2'sinde refleks saptanırken, %62.8'inde refleks saptanmadı. Timpanometride kulakların %48.7'sinde Tip A, %25.6'sında Tip B, %25.6'smda Tip C eğrisi elde edildi. Her test için uygulama süresi hesaplandı. Bebeklerin 12. aylarında uygulanan saf ton serbest saha testi (STSS) referans alındığında; BERA'nm spesifisitesi %87.2, TEOAE'un spesifisitesi % 48.7, ART'nin spesifisitesi % 37.2 olarak bulundu. İlk değerlendirme sonuçları karşılaştırıldığında; BERA ile TEOAE sonuçları arasındaki ilişki istatistiki olarak anlamlı bulundu (p